[4peace]

*

Një ves i keq e ka kapluar popullin
(me ndihmën e politiKuajve)

I vetmi „përparim“ që kemi bërë është se kemi kaluar nga „politika e pritjes“ në „politikën e (vet)numërimit“.

Prej se ka filluar „dosja Kosovë“, „punën“ më të madhe që kemi bërë ka qenë pritja. „Me datën kaq e kaq do të mbahet mbledhja e…ku do të vendoset për Kosovën“. Pastaj filloi periudha më e gjatë, periudha e pritjes, që shpesh cilësohej si „politikë paqësore“ apo „politikë gandiane“ (përkundër Gandit që ka bërë politikë paqësore aktive, neve bënim „politikë pasive“, „politikë“ të asgjëbërjes). Tash kemi hyrë në një epokë të re ku kohën më të madhe e kalojmë duke numëruar, gjegjësisht duke vendnumëruar…
Në vend që të kënaqemi me aq (shtete) sa na kanë pranuar e, më në fund, t’i përvjelim mëngët duke iu rrekë punës seriozisht, ne edhe më tutje numërojmë. Thuajse, nëse arrin numri 100 ne do të shkojmë drejt e në parajsë (medemek puna jonë u krye një herë e përgjithmonë).


Për fat të keq nuk është ashtu. E gjithë e keqja qëndron tek vesi ynë më i keq: (vend)numërimi, që përkthehet si mosluajtje vendi e prapanicave tona ose vazhdim i avazit të vjetër. S’ka ashtu!

Na kanë pranuar aq sa na kanë pranuar (falemnderit të gjithëve që na kanë pranuar) tash është koha kur ata duhet ta dëshmojnë edhe praktikisht atë pranim (që na e kanë bërë në letër). Fundja, siç po na thonë ata nga më „demokratët“, se „na kanë pranuar ata nga më kryesorët…tjerëve kush po ua…“ le t’ia fillojnë kësajë pune, pasi qenka ashtu siç po na thonë!



***