Si të jesh një bashkëshort i suksesshëm!?

[gazi-de]

1. Vishu dhe parfumosu për gruan tënde që të kesh pamje sa më të bukur. Kur ka qenë hera e fundit që të kesh shkuar të blesh pizhame të dezajnuara? Ashtu siç dëshiron burri që gruaja e tij të duket e bukur, edhe ajo dëshiron që burri i saj të veshet për të. Kujto që Resulull-llahu, sal-all-llahu alejhi ve sel-lem, gjithmonë kur kthehej në shtëpinë e tij përdorte misvak ashtu që gjithmonë kishte erë të këndshme.

2. Përdor emra të shkurtër (që i pëlqejnë) në thirrjen e gruas. Resulull-llahu, sal-all-llahu alejhi ve sel-lem, përdorte emra të dashur për gratë e tij. Thirre gruan tënde me emrat dhe llagapet që më së tepërmi i pëlqejnë, dhe evito përdorimin e emrave që prekin ndjenjat e saj.

3. Mos e trajto atë sikur një mizë. Ne asnjëherë nuk mendojmë rreth mizave deri sa të mos na ‘ngacmojne’ neve. Thjesht, gruaja mund gjithë ditën të bëj gjëra të mira – e të mos e tërhjek vëmendjen e bashkëshortit – deri sa nuk bën diçka që ta ‘ngacmoje’ atë. Mos e trajtoni gruan ashtu, jini mirënjohës i veprave te saj dhe fokusohuni në to.

4. Nëse sheh diçka gabim te gruaja yte, mundohu që të mos e komentosh! Kjo është një prej rrugëve të cilat i Dërguari i All-llahut, salAll-llahu alejhi ve sel-lem, përdorte atëherë kur shihte diçka që nuk i pëlqente te gratë e tij. Kjo është një mënyrë veprimi të cilin muslimanët e kanë zotëruar.

5. Buzëqeshu me gruan gjithherë kur ta shohësh dhe përqafoje shpesh. Buzëqeshja është sadaka ndërsa gruaja yte nuk bën përjashtim nga Ummeti Musliman. Imagjinoje jetën që në mënyrë të vazhdueshme ajo të të shoh të buzëqeshur. Kujto këtë ngjarje kur Resulull-llahu, salAll-llahu alejhi ves-sel-lem, e puthte gruan e tij para se të nisej për në namaz, bile edhe atëherë kur ishte duke agjëruar.

6. Falënderoje për gjithë atë që bën për ty. Mandej përsëri falënderoju! Merre si shembull darkën në shtëpinë tënde. Ajo e përgatit ushqimin, pastron shtëpinë, dhe një sërë punë të tjera përgatitjeje. Dhe ndonjëherë ndodh që të pranoj vetëm pohimin se supa ka nevojë edhe për pakëz kripë. Mos lejo të jesh i tillë, falënderoje!

7. Kërko nga ajo që të t’i shkruaj dhjetë veprimet tua të cilat e kanë gëzuar. Mandej përsëriti ato. Mund të jetë rëndë të dijsh cilat veprime e gëzojnë gruan tënde. Veprat të cilat e gëzojnë atë edhe përsëriti.

8. Mos ua pakësoni atyre dëshirat. Mundohuni që ata të ndjehen konfort (të lira). Ndonjëherë burri mund ta nënçmoj kërkesën e gruas. Resulullahi, salAll-llahu alejhi ves-sel-lem, kur Safijja, radijall-llahu anha, qau nga shkaku, siç tha ajo, ai ia ka dhënë asaj deven e ngadalshme. Ai ia fshiu lotët, e qetësoi, dhe ia solli deven tjetër.

9. Luaj lojëra me gruan tënde. Shikoni se si Resulullahu, salAll-llahu alejhi ves-sel-lem, garonte me gruan e tij Ajshen, radijallahu anha, në shkretëtirë. Kur herën e fundit, ti ke bërë një gjë të tillë?

10. Gjithmonë kujto fjalët e të Dërguarit të All-llahut, salAll-llahu alejhi ves-sel-lem: “Më të mirët ndër ju janë ata që trajtojnë familjet e tyre më mirë. Ndërsa unë jam më i miri ndaj familjes sime.”

[gazi-de]

Gruaja e vërtetë muslimane është gjithmonë tenton dhe dëshiron ta fitojë dashurinë e bashkëshortit të saj dhe ta kënaqë atë. Ajo i flet atij fjalë të sjellshme dhe jo fjalë mërzitëse. Ajo i sjell atij lajme të mira, por lajmet e këqija mundohet t'i fshehë sa më shumë që mundet, apo ia tregon në atë kohë që është më e përshtatshme për të. Nëse ajo e vëren se lajmin e keq duhet patjetër t'ia tregojë bashkëshortit, atehërë ajo e gjen kohën më të duhur për ta bërë atë. Kështu "godtija" do të ishte më e lehtë për të (bashkëshortin). Kjo me të vërtetë është një aftësi e mire dhe njëkohësisht e rrallë sepse gjendet vetëm tek femrat e mençura.
Shembull i këtillë prej femrave muslimane ishte Aishja r.a. e cila iu afrua pejgamberit s.a.v.s. atëbotë kur pejgamberi s.a.v.s. u pat larguar prej tyre për një muaj. Ai s.a.v.s. pat thënë: "Nuk do t'iu afrohem atyre për një muaj!" Kur kaluan 29 ditë, ai së pari erdhi te Aishja r.a.. Ajo i tha: "U betove se do të qëndrosh për një muaj larg nesh dhe vetëm 29 ditë kanë kaluar, i kam numëruar një nga një." Pejgamberi s.a.v.s. i tha: "Ky muaj i ka pasur 29 ditë." [Fet-h el Bari, 5/116]
Kur Aishja r.a. i tregoi pejgamberit s.a.v.s. se i kishte numëruar 29 ditët, kjo ishte një shenjë e pastër që e shfaqte dashurinë e Aishes kundrejt bashkëshortit të saj (pejgamberit s.a.v.s.) se si ajo e kishte numëruar kohën nga malli që e kishte pasur për pejgamberin s.a.v.s.. Kjo që e tha Aishja, pejgamberin s.a.v.s. e gëzoi edhe më shumë, kështuqë kur iu khtye bashkëshortëve të tij, filloi së pari me të.
Gruaja muslimane e vërtetë i njeh dhe i heton pëlqimet dhe shprehitë e bashkëshortit të saj dhe mundohet që (atyre pëlqimeve dhe shprehive) t'u qëndrojë si duhet, me qëllim që martesa e tyre të mos shkatërrohet. Është rrëfyer se Shurejhi ishte martuar me një femër nga fisi Benu Handhale. Në natën e tyre të martesës, secili prej tyre i falën dy rekate dhe e lutën All-llahun që t'i bekojë ata. Pastaj ajo iu kthye Shurejhut dhe i tha: "Unë jam e huaj dhe nuk di shumë për ty. Më trego se çka pëlqen, kështuqë do ta bëj atë dhe tregomë se çka nuk pëlqen dhe do të shmangem nga ajo." Shurejhi ka thënë: "Ajo ka qëndruar me mua për 20 vite dhe asnjëherë nuk është dashur ta qortoj, përveç se në një rast e edhe në atë rast unë isha gabim."
Kjo është gruaja plot rrespekt ashtu siç e do Islami, e përgjegjshme për shtëpinë e tij dhe lojale ndaj bashkëshortit të saj dhe gjithmonë e kujdesshme për ta mabajtur në këmbë lidhjen me bashkëshortin e saj. Nëse diçka e çrregullon martesën e tyre, ajo nxiton ta qetësojë situatën me mirëkuptimin dhe dashurinë e saj të sinqertë. Ajo nuk e dëgjon pëshpëritjen e djallit, i cili e nxit të bëjë keq dhe ajo asnjëherë nuk nxiton të kërkojë shkurorëzim nga bashkëshorti i saj. Pejgamberi s.a.v.s. u dha vërejtje atyre grave që kërkojnë shkurorëzim pa ndonjë arsye legjitime se mund të mos e ndjejnë
aromën e Parajsës: "Nëse ndonjë grua i kërkon shkurorëzim bashkëshortit të saj pa ndonjë arsye të fortë, nuk do të ndiejë aromën e Parajsës."

[gazi-de]

Një nga ligjet që All-llahu i Lartësuar i ka vënduar në këtë jetë është që meshkujt dhe femrat duhet të bashkëpunojnë së bashku për ta kultivuar dhe populluar llojin njerëzor e gjithashtu edhe për t'i prirë punëve që kjo jetë është e karakterizuar. Meshkujt nuk mund të veprojnë pa femrat por edhe anasjelltas. Prandaj, Ligji islam i mëson meshkujt që të bashkëpunojnë me gjininë e tyre të kundërt. Islami i jep kurajo mashkullit që t'i ndihmojë bashkëshortes së vet sa më shumë që mundet. Pejgamberi s.a.v.s., i cili është shembull për gjthë muslimanët, i ndihmonte dhe i shërbente familjes së tij.
Islami ashtu sikurse pret nga burri që t'i ndihmojë gruas së vet rreth punëve të shtëpisë, ashtu pret edhe prej gruas që t'i ndihmojë bashkëshortit të saj rreth punëve të tij dhe t'i ofrojë ndihmë aty ku mendon se mendimi i saj është më i përshtatshëm.
Historia na tregon se gratë muslimane radhiteshin në aradhat luftarake së bashku me meshkujt, për të luftuar në rrugën e All-llahut. Ndërkaq disa të tjera, sjellnin ujë për pirje, për pastrim, kujdeseshin për të plagosurit e kështu me radhë. Përkundër që kujdeseshin për të tjerët, ato gjithashtu dinin të mbahen fort kur familjarët e tyre (qoftë bashkëshorti ose biri) binin shehid të luftës.
Në anën tjetër, kontributi i grave në jetën publike nuk ishte vetëm gjatë betejës së luftës, ato (gratë) qëndronin me burrat e tyre edhe gjatë kohës së paqes, që është shumë normale, duke i ofruar mendime të tyre që shpesh dilnin të vlefshme... I qetësonin zemrat e tyre kur nevrikoseshin dhe në rast të ndonjë vështirësie.
Historia na tregon shumë meshkuj të cilët kanë marrë këshilla nga bashkëshortet e tyre dhe kanë punuar sipas tyre. Një prej tyre është edhe pejgameberi s.a.v.s. i cili i dëgjontë këshillat e Kadijes, Umu Sulejmes, Aishes dhe grave tjera që i kishte në pronën e vet.
Femra e sinqertë muslimande e kupton barrën që Islami e ka vënë mbi shpatullt e saj, duke e obliguar atë që të jetë bashkëshorte e mirë ndaj bashkëshortit të saj, të përkujdeset për atë, ta kënaqë atë. Ajo nuk e kursen këshillën e saj kur e sheh se bashkëshortit të saj i duhet ajo (këshilla) dhe ajo asnjehrë nuk heziton t'i qëndrojë pranë.
Hatixhja r.a. ishte një shembull i femrës që ndikoi tek bashkëshorti i vet. Kur pejgamberit s.a.v.s. i zbriti pjesa e parë e Shpalljes, ai dridheshte dhe asaj i tha: "Më mbulo, më mbulo!" Ajo nxitoi t'ia ofrojë ndihmën dhe përkrahjen e saj. Buhariu dhe Muslimi e rrëfejnë tregimin e Aishes r.a. rreth asaj se si Shpallja filloi dhe mënyrën mahnitëse që Hatixhja r.a. sillej me bashkëshortin e saj: "Shpallja filloi në një formë të ëndrrëse cila shpejt u realizua. Pastaj ai e pëlqente veçimin, kështuqë shkonte në shpellën Hira. Papritmas e Vërteta erdhi në atë shpellë. I erdhi engjlulli dhe i tha "lexo!" Ai i tha: "Nuk di të lexoj." Pejgamberi s.a.v.s. thoshte: "Engjulli më përqafoi dhe më shtrëngoi saqë përafërsisht më ra të fikët, pastaj më lëshoi dhe më tha: "lexo!" Unë i thashë: "Nuk di të lexoj." Engjujt më përqafuan dhë më shtrënguan për të dytën herë saqë m'u duk se më ra të fikët, pastaj më liruan dhe më tha: "lexo!" Unë përsëri i thashë se "Nuk di të lexoj" Për të tretën herë më përqafuan dhe më shtrënguan aq fort saqë m'u duk se më ra të fikët dhe më tha: "lexo!" Unë prapë i thashë se "Nuk di të lexoj" Pastaj engjulli tha: "Lexo me emrin e Zotit tënd i Cili krijoi (çdo gjë)! E krijoi njeriun prej një gjaku të ngjizur (në mitrën e nënës). Lexo se Zoti yt është më Bujari! Ai që e mësoi (njeriun) të shkruajë me pendë. Ia mësoi njeriut atë që nuk e dinte" (EL ALAK, 1-5).
I dërguari i Zotit erdhi te Hatixhja duke u dridhur dhe i tha: "Më mbulo, më mbulo!" Ajo e mbuloi dhe pushoi derisa u qetësua dhe pastaj i tha: "Oj Hatixhe, çfarë po ndodh me mua?" Më tutje ai s.a.v.s. i tregoi se çfarë kishte ngjarë dhe tha: "Frikësohem për veten time." Hatixhja i tha: "Jo, mos u dëshpëro për hirë të All-llahut të Lartësuar, pasiqë Ai asnjëherë nuk do të të kishte braktisur. Për Zotin, ti i mban lidhjet me familjarët, e flet të vërtetën, u jep nevojtarëve, i nderon mysafirët." Ajo pastaj e dërgoi te Navfal ibn Asad ibn Abdul Uza, i cili ishte kushëriri i saj. Ai ishte krishter. E dinte shkrim - leximin arab. Ishte i moshuar dhe i verbër gjithashtu. Hatixhja i tha: "O xhaxha, dëgjoje nipin tënd!" Ibn Navfali tha: "Çfarë ka ngjarë, o bir i vëllait tim?" I dërguari i All-llahut i tregoi se çfarë kishte ndodhur, kurse ibn Navfali ia ktheu: "Ky është el-Namusi (Xhibrili) i cili iu pat dërguar Musait. Dëshiroj të jem i gjallë kur njerëzit do të të kundërshtojnë." I dërguari i All-llahut ia tha: "Vallë, a do të më kundërshtojnë ata?" Ibn Navfali pastaj ia ktheu: "Po. Secili që ka ardhur me atë që ke ardhur ti, ka qenë i kundërshtuar. Nëse jam i gjallë atë ditë (kur do të të kundërshtojnë), do të të ndihmoj me tërë qenien time." [Fet-h el Bari, 1/23]
Kjo fjalë ishte një shenjë e fortë e mençurisë dhe karakterit të Hatixhes r.a.. Ajo e njihte karakterin e pejgamberit s.a.v.s., sjelljen dhe pastërtinë shpirtërore të tij dhe kjo e bëri atë të sigurtë se All-llahu i Lartësuar kurrë nuk do ta kishte braktisur një njeri të tillë. Ajo e dinte se pas kësaj ngjarjeje madhështore qëndronte diçka që All-llahu i Lartësuar e kishte përgatitur për të dërguarin e Tij.
Nëna e parë e besimtarëve, Hatixhja r.a., ishte një këshilluese e sinqertë në rrugën e All-llahut të Lartësuar. Ajo tanimë e kishte fitur statusin si personi i parë që e kishte besuar All-llahun e Lartësuar dhe të dërguarin e Tij. Ajo qëndronte pranë të dërgurit të All-llahut të Lartësuar duke i ndihmuar dhe përkrahur atë.
Ibn Hishami në jetëpërshkrimin e tij për pejgamberin s.a.v.s. thotë: "Hatixhja besonte në atë që iu shpallte Muhammedit a.s.. Një prej mënyrave nga të cilat All-llahu i ndihmonte të dërguarit të Tij ishte edhe kjo (dmth ndihma që i ofrohej nga Hatixhja). Kurdoherë që ai s.a.v.s. dëgjonte ndonjë fjalë të keqe, shkonte pranë saj dhe gjente ngushëllim. Me ç'rast ajo e inkurajonte për të qenë i durueshëm dhe ia shtonte bindjen në misionin madhështor që e bartte në supe." [Ibid., 1/257]
Ajo ishte femër që gjithmonë e fliste të vërtetën dhe këtë barrë e bartte në mënyrë të sinqertë. Andaj nuk është aspak për t'u çuditur se ajo e fitoi kënaqësinë e Zotit të Lartësuar dhe ta meritojë nderimin që Ai ia bënte asaj. Zoti i Lartësuar këtë Porosi (kënaqësinë e Tij ndaj saj) ia dëgoi përmes dy të dërguarve të Tij, Xhibrilit dhe Muhamedit s.a.v.s. të cilët i dhanë lajme të mira, përkatësisht lajmin se ajo do ta ketë një shtëpi në Parajsë, siç qëndron në hadithin që e transmeton Ebu Hurejra: "Xhibrili erdhi te pejgamberi s.a.v.s. dhe i tha: O i dërguar i All-llahut, Hatixhja është duke ardhur te ti me disa enë me ushqim dhe pije. Kur të vijë, njoftoje atë se Zoti i saj ia ka ndërtuar një shtëpi në Parajsë, në të cilë nuk ka as zhurmë as vështirësi." [Buhariu dhe Muslimi]

[gazi-de]

Gruaja e vërtetë muslimane punon punë të dobishme për vete dhe për bashkëshortin e vet si dhe i ndihmon atij në rast nevoje. Në këtë mënyrë ajo, me punën që e bën, shërben si ndihmë për bashkëshortin e saj dhe njëkohësisht e përfiton rrespektin e tij kundrejt saj.
Tregim tjetër rreth dhënies së këshillës nga ana e femrës është në ngjarjen e reagimit të muslimanëve në marrëveshjen e Hudejbisë në një anë dhe reagimi i Ummu Sulejmes në anën tjetër, i cili (reagim) demonstroi mendjemprehtësi të thellë dhe mençuri të mrekullueshme.
Ummu Sulejm ishte njëra prej atyre që e shoqëronin pejgamberin s.a.v.s. kur ai shkoi në Meke për ta bërë Umren. Ky udhëtim ishte ndërprerë nga kurejshët, të cilët e ndaluan pejgamberin s.a.v.s. dhe shokët e tij për të arritur deri në Qabe. Marrëveshja e Hudejbisë ishte nënshkruar mes pejgamberit s.a.v.s. dhe kurejshëve. Në të thuhej se do të ndërpriteshin përleshjet për 10 vite të tëra. Gjithashtu thuhej se nëse dikush prej kurejshëve vjen te pejgamberi s.a.v.s. pa lejen e tij, ai duheshte të kthehej e kështu me radhë...
Pejgamberit s.a.v.s. All-llahu i Lartësuar ia bëri me dije se kjo marrëveshje është në dobi të muslimanëve edhepse dukej se është jo e drejtë për ta.
Shokët e tij ishin të lemerisur kur e kuptuan përmbajtjen e kësaj marrëveshjeje. Atyre iu dukej si e padrejtë. Ummer ibn el Hattabi i shprehi ndjenjat e tij kur shkoi te Ebu Bekri dhe i tha: "Vallë, a nuk është ai i dërguari i All-llahut? - Po. A nuk janë ata politeistë? - Po. Pse ta pranojmë këtë marrëveshje kur është poshtëruese për fenë tonë?" - O Umer, ndiqi urdhërat e tij! Betohem se ai është i dërguari i All-llahut. - Gjithashtu edhe unë betohem se ai është i dërguari i All-llahut." Pastaj Umeri shkoi te pejgamberi s.a.v.s dhe ia parashtroi disa pyetje të ngjajshme sikurse Ebu Bekrit, por kur e pyeti se "pse ta pranojmë këtë marrëveshje kur është poshtëruese për fenë tonë?", pejgamberi s.a.v.s. i tha: "Asnjëherë nuk e shkeli urdhërin e Tij dhe Ai asnjëherë nuk do të më kishte braktisur." [Fet-h el Bari, 6/281] Me këtë rast Umeri kuptoi se nxitimi i tij për ta kundërshtuar marrëveshjen ishte gabim. Kur pejgamberi s.a.v.s. e kishte miratuar marrëveshjen, u tha shokëve të tij që të ngriten mirëpo asnjëri prej tyre nuk lëvizi. Tri herë u tha atyre të lëvizin, mirëpo asnjëri prej tyre nuk e bëri atë. Pejgamberi s.a.v.s pastaj shkoi te bashkëshortja e tij Umu Sulejm dhe i tregoi se me çka u ballafaqua. Ndërkaq ajo me mençurinë e saj i tha: "O i dërguar i All-llahut, shko dhe mos ju fol derisa ta kesh prerë kafshën (kurbanin) tënde dhe t'i qethësh flokët e tua."
Pejgamberi s.a.v.s. e mori këtë këshillë nga ajo dhe veproi sipas saj. Kur shokët e tij e panë këtë, u vërsulën për t'i prerë kurbanet e tyre dhe për t'ia qethur flokët njëri - tjetrit saqë për pak sa filluan të grindeshin ndërmjet veti nga shqetësimi se nuk e dëgjuan fjalën e të dërguarit të All-llahut. Pas kësaj (tollovie) besimtarët erdhën në vete dhe u bindën në atë se ajo marrëveshje ishte për të mirën e besimtarëve. Si shkak i kësaj, më vonë dhe atëherë, shumë njerëz e pranuan Islamin

[Arb]

'sha zoten po dojshe me ia kompliku jeten vetit me keto perrallat e harapeve...

[AmonRa]

JA KESHTU.

[Makresh]

Profeti a.s ka thënë:

”Kush kujdeset dhe edukon dy ose tre vajza, dy ose tre motra (e më shumë), derisa ato të vdesin ose të vdesë edukuesi i tyre, do të jetë pranë meje si këta dy gishta në xhennet”

[Makresh]

ZC,

Pse nuk po i dezaktivon ngjyrat, ne menyr qe mos te gaboojm ?

Ti jo vetem ngjyrat, por edhe madheshtin e shkronjave ma ndryshove, edhe shkrimin qe zgjodha e ndryshova ?!

Pse bre vlla po m'lodhe palidhje ? Pse nuk po i shlyeni gjithe ato dekorime ? Phiaaa,.. hajde une "ngjyrat", po kjo qura qe poston foto, qe jan ne kundershtim te plot me besimin tim ? A s'po t'punojn "dygmat" apo ku eshte Problemi ?

[Zero Cool]

Postimi origjinal është bërë nga Makresh

ZC,

Pse nuk po i dezaktivon ngjyrat, ne menyr qe mos te gaboojm ?

Ti jo vetem ngjyrat, por edhe madheshtin e shkronjave ma ndryshove, edhe shkrimin qe zgjodha e ndryshova ?!

Pse bre vlla po m'lodhe palidhje ? Pse nuk po i shlyeni gjithe ato dekorime ? Phiaaa,.. hajde une "ngjyrat", po kjo qura qe poston foto, qe jan ne kundershtim te plot me besimin tim ? A s'po t'punojn "dygmat" apo ku eshte Problemi ?

Makresh, deri tani ka vy me dite rregulloren permendesh bre, qe po ta rifreskoj memorjen 9besoj qe ketu e ke pergjegjen pse nuk po i deaktivizoj ngjyrat dhe madhesine) :

- Nuk lejohen shkrimet me germa të mëdha, zmadhuara, trasha, pjerrëta, nënvizuara me ngjyra, pos në raste të rralla kur paraqitet ndonjë fjalë e veçantë, ndonjë titull apo edhe far citimi i shkurtë e jo kurrsesi i terë shkrimi.


Nuk e di kush eshte qura por neyse (as se kuptova per cilat pulla e ke fjalen) , ja nje nga pergjegjet e mundeshme:

- Secili diskutues pa marr parasysh seksin, bindjen politike e krahinore, besimin; është i lirë të shprehë mendimet dhe idetë e tij pa u penguar.


Edhe nje pergjegje "dikujt" qe po ankohet terthorazi:


- Gjuha e këtij komuniteti është shqipja zyrtare, përjashtim bëjnë rubrikat e caktuara si "të flasim në gjuhët e huaja".

[Makresh]

Po perdor standard te dyfisht Zercool, sikur t'ishe kundër muslimaneve shqiptar, dhe sikur te pelqente qe dikush lobon kunder besimit te mazhorancës së shqiptareve.

Po dakord, edhe keshtu matët "patriotizmi", ne raport me shqiptaret ne mes vete.

Vec vazhdone fushatën.