POEZI DHE PROZE...VETEM PER TY....QE JE KETU...ATJE.

[speci]

Per nje varg


Kthimi e tretja,si hije kuptimi
mbi ngjyra natyre ditari shkruhet,
as kenge,as vaje s'ka endrrave,
ylber i kujtimeve shuhet.
Sillem e mbetem neper vargje,
neper endrrat e syve pa gjume,
vuaj e shkrihem e tretem,
mbi rrjedhat e dashuris etem.
Etja ime e pa shuar mbetet,
rrotull kengeve sillet verdall,
rrezet e shpreses e ndjekin si hije,
kupen e freskis e mbush me mall.

[speci]

Ikja


Lidhe vargun me fjalët e mija,
rrethë qafe,rethë zemre mbaje!
Ti ikën në mallin e mërguar etjeve,
metropolet i pushton me strehim shprese,
kthehesh me ëndrrat e netëve të gjata,
si hije ndjek dashurin në tretje.
Gjithëqka lidhet me ty!
edhe jeta,edhe vdekja,
vullkan i pashuar epshesh.

[AKT]

Ruaje kujtimin tim...
fjalët që të i thashë " të dua"
ruaje shiqimin tim
të pavyshkur më ruaj mua...

Fotografinë time ruaje,
nga dhëmbët e harresës
jo që të më kujtosh
por që gjithmonë ta dish
se në zemren e kujt
ishe marrëzisht e dashuruar...

[AKT]

Më thuaj diçka të bukur sot
më uro festën
sepse unë...jam e dashuruar,
nuk e kupton akoma?
Nuk më beson ?
a nuk lexon mes rreshtave
si dikur ti ...?


Mendoja dhe bluaja në kokën time...
a thua vallë
lulen nga dora të ia falë ?!
Zemrën sonte të ia dhuroj
dashuritë e kaluara
të gjitha të i harroj ..?!

Jo...
nuk kam arsyetim
të largohem,të zhdukem përsëri,
sepse sonte kalendari ka numër te madh
e syri sheh më shumë
në dritë se sa në
errësirë...

Eja dhe me dhuro dashuri
sonte një puthje
dua nga ti...
Një shtërngim duarsh
një ledhatim
pak dashuri...
Të lutem
një puthje dua nga ti....

[Jana]

Nuk gezohem qe te pashe

Dhjete vjet qe s’ishim pare
Ndare si ne burg te zi
Sa te pashe sot menjehere
Prape rashe ne dashuri!

Na perplasi dallge e jetes,
Neper brigje pa meshire,
Larg e larg nga njeri tjetri
Si dy yje ne erresire.

Dhe tani pas dhjete vjetesh
U takuam ne nje breg.
Ti e urte je bere si shqerre
E une i bute si shelg.

C’ti kujtojme ato zjarre
Qe u ndezen e u shuan
C’ti kujtojme ato nete
Kur me zjarr u perveluam.

Me kane lodhur ato vite,
Me shume ndarje se takime,
Pak nga pak cdo gje u shua,
Mbeti vec vetmia ime.

Nuk gezohem qe te pashe,
Zog qe larg ke fluturuar,
Tani qe te dua prape,
Ndihem dy here i vetmuar!

[AKT]

Gjithmonë jam i gëzuar takimit me ty
ah sa të rrallë që tash më duken
tash me mallë i kujtoj unë ato sy
që nga horizonti im shpejt u zhduken...

Gjithnjë gëzohem kur të shoh
si në rrugë,në punë, kudo
atëher unë tjetër ke nuk njoh
flas të vërtetën,më beso...

Ah sa e lehtë frymëmarrja me ty
ah sa e dashur jeta kur të kujtoj
një gjëmë të madhe e kam ndry
tash në vehte meditoj...

Unë gëzohem që të shoh
këtu pranë vendlindjes sime
me ty rri e kujt si tregoj
rri e fshehur në mendjen time...

[Jana]

Me e rende se toka .
Me e lehte se hija .
E vjeter sa lindja .
Pafund sa gjithesia .

E embel sa fjala .
E hidhur sa pikellimi .
E ngrohet sa falja .
E forte sa qendrimi .

E ndrit erresiren .
Erreson ndricimin .
I pasuron endrrat .
Dhe ndalon endrrimin .

Ujitet dhe jeton .
Edhe ne shkretetire .
Perballon acarin .
Dhe nuk ka te ngrire .

Rralle kthehet aty .
Qe njehere del .
eshte fuqi e fort .
Kur pushton te paren here .

Pastron edo plage .
Dhe nje brenge liron .
Sa do t`jete e dhimbshme .
Plagen e sheron .

Vajin e kthen ne kenge .
Ngushllimin ne urim .
Ndryshk unazat ne gisht .
Kur nuk ka bashkim .

Kur ndizet t`paren here .
Flaka e saj perjetohet .
Vetem prushi nese mbetet .
eshte e para dhe nuk harrohet .

Syri nuk e sheh .
Veshi nuk e degjon .
Zemra eshte foleja .
Qe ne te banon .

[AKT]

Të kërkoj në ëndrrat e fëmijve
kur i lodhë gayi i ditës
vështroj poshtëe lartë dhomës
por pa ndihmën e dritës...

E atëher diçka më flet
dhe në vesh më pëshpëritë
mos kujto se të kujtoi
atje largë ku vet jam rritë...

Nuk do ishin këto të gjithë
se dij jeta çka kish dhuruar
por ama një gjë ta dijsh
të kam dashur e dashuruar...

E unë...gjithnjë mendohem
ashtu vetëm,në errësirë
edhe pres që prap të zbardhë
një ditë tjetër prap të nisë...

Ty,kjo gjë nuk të takon
ëndrra ime nuk të zgjon
janë të gjitha meditime
që i bluaj në vehten time.

Kaloi edhe stuhia dimërore
edhe era e ftohtë pushoi
do vij prap vera gazmore
shkëlqim dielli t'na dhuroi...

[AKT]

Përse sjell kokën dhe buzëqeshjen e frenon?
Vallë nuk e lexon etjen e syve të mi!
Përse padashje një lidhje ndalon
që pakëz të shkrihet, në dashuri...

Nuk e sheh syri , lotin që pikon ?!
Nuk e ndjen zemra luhatjen e saj ?!
Përse padashje një lidhje ndalon,
njëher të gëzohet, e pastaj le të qaj...

Më thua : bota ka plot femra
unë të dua por seç ngurron zemra.
Tik-takun e saj përse nuk e pyete
më le të pres e pastaj me mbyte...

[Jana]

Jetova per ty
harrova me ty
per ty enderrova
se kohe me ty kalova.

Ti me flake me mohove
me tradhtove e ndjese kerkove,
u mbushe me lakmi
me trishtove ne vetmi.

Ne galaktiken e mendimeve te tua
e ato qe mendon, ne ato qe thua
une kurre s`munda te hyj
s`munda te te kuptoja ty.

Ata sy qe dikur u dashuruan
te tjera vajza tani shikojne
ato buze qe puthje kerkuan
te tjera buze tani takuan.

Te tjera kenge thur zemra jote
qe per mua si thuri dot
dhe poezit i mori era
qe kur nuhat parfume te tjera.

[AKT]

Orvatjet e mia
gjithnjë më kanë lodhur,
hapat e vjetër pa gjurmë në këtë jetë
i kam shoshitur kujtimet e vjetra
që nëpër botë ngahera kanë tret...

Ku shkuan vitet kur asgjë s'na lodhte
ai vrulli i fuqisë rinore
ku humben dëshirat dhe shpresat
ku shkuan ëndrrat e bukura
kujtimet fëmijrore....

Ku mbaroi një tregim
ku ia nisi
fluturimi pa krahë...
A thua koha
do kthehet mbrapsht
e grusht ti japim shiqimit të vrazhdë...

I kujtoj të gjitha
grimcat e jetës,
sepse më pëlqen kohën ta ndaloj
na treti jeta
anembanë botës
një ëndërr e bukur sa keq përfundoi...

[AKT]

Atëher isha në pritje të agimeve me shpresë
që lindin nën retë e zeza dimërore
që asnjëher nuk mbjellin gëzim
as në pranverën e bukur gazmore...
Ato lindin,shpërndahen dhe dita kalon
në pritje për një bashkim
që ti e le pas dore
ty dhe vetëm ty më kujton...

Sot i kam humbur rrugët e mia
që dikur autostradë më vinin në sy
sot më mbetët vetëm një kujtim
që më kujton rinin,më kujton ty...

E kujt ia fala dashurinë time të parë
buzëqeshjen që kurr se shiqova në pasqyrë
e koha më shkonte zvarrë
sa herë është skuqur e shkreta fytyrë...

Nuk më kanë trishtuar dështimet e mia
nuk më kanë plakur gjëmat e rinisë
universi premton të tjera mrekullira
zemrën i dhurova hyjneshës së bukurisë...

Do vijnë këndej agime të tjera
e deri atëher,
do kalojnë edhe shumë pranvera...

[AKT]

Kësaj nate ëndërroj për lumturi
po, e dashura ime mikeshë
që të zgjohem nga gjumi
a ti aty, pranë meje të jesh...

Kësaj nate nuk e mbylli dritaren
dua cicërrimat e zogjve të ndigjoj
se erdhi përsëri pranvera
e unë prap të dashuroj...

Dua të ndigjosh fjalën time
e shurdhët përher sikur kjo natë
kur të zgjohem në mëngjez
në përqafim të vijsh me vrap...

E dua jetën me njerëz të vëllazëruar
e për ty lulen ta mbaj në duar
se unë nuk të harrova asnjëher
se ne këtu,kemi përsëri pranverë...

[AKT]

çe mirë të solli përsëri në ëndrrën time
përse më kthehesh përherë e bukur
nuk rresht kur së dashuruari
më le rehat jasteku im...
ik dhe mos dhuro trishtim...


nuk më kujtohet flaka që digjte syrin tënd
amulli ndjej kur zemra të kërkon
ngatrresë metereologjike e qielli rënkon
përsëri zbrazet mallkimi i fundit
që bubullima shkakton...

e prap vështroj e nga ku tjetër
përpos dritares sime të hapur
prap po ngryset e dita mbaron
një dashuri hyjnore muzgu i mbrëmjes
gjithnjë ma kujton...

sytë janë lodhur e gjumë nuk kanë
ditët ecin me vrapin e gjatë
mendja rehati kërkon çdo natë
mallëngjim për rininë që ikën me vrap...

jasteku im më bën rrotullime pa zhurmë
e trupi paqe kërkon si dikur
lodhet me të përditshmën rrëmujë
lodhet e fiket pa bukë
pa ujë...

nuk më duhet moti as dita si dje
dua çlodhje e të dal pa qëllim
pa adresë të kërkoj meteorin tim
nuk ka rëndësi asnjë fjalë e thënë
asnjë gëzim e asnjë dëshpërim...

nuk e dua shpresën që vdes në fillim
se dua as bukurin që vret shpirtin
nuk dua zëra të ëmbël pa bukuri
pa fjalë të zgjedhura për dashuri...

[AKT]

të lodhi shiu që bie pa pushim
befas më thirre pa përtim
pa droje se nuk do përgjigjem
sepse ti e njeh zemren time
shpirt katile...

të lodhi shiu që bie tash sa ditë
thua se brengat tua po shtohen
e ku shkoi shpirti yt romantik
që me poezi nga shiu mbrohet
shpirt katile...

më thërret në thyerje të monotonisë
disa çaste dashurie pa ngurrim
sepse të nxuri epshi i rinisë
dhe vuan për një takim
moj shpirt katile...