Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Dilni

xhelal ferizi autori shqiptarë nga Mitrovica e Kosoves

dilni kudo pra ju shqiptarë
kush me pare e kush me arë
kush me laps e me fletore
kush me fjalë e gjuh arbnore
e mos rrini kshtu në t' zi
rethue prore me varfri
kputë me fije e kputë me ura
nën sundim e agjentura
por me u shkundë qe t 'trandet deti
me u ndje zanin,krajli e,mbreti

e për t' gjallë kshtu n' zi mos rrini
si ato qyqet n' maje vrrini
se po u quen bota shqiptarë
të shperndamë si mërgimtarë
me ato vuajtje me ato lot
rrugve t' huaja n' jetë e mot
pa ndoj shpresë e pa ndoj dorë
ju shtrojnë akull ju shtrojnë borë
për tu pre gjuhe damarin
pa traditë me e lan shqiptarin
po ja grryejn miniera e arin
po ja grryejn fatet ne dhe
po e ndajn me klane e fe
me varfri edhe me shtresa
e kan kputë nga jeta eshpresa
nga etika zemra e besa
e kan mblue po nga varfria
e kan nda nga dashuria
e kan nda nga pune e shkrimi
e kan nda nga gazi e gzimi
nga fabrika enga prodhimi
nuk i lan kund shteg as ditë
veq lavire e trup me shitë
me shit drog% me shit barot
me u mnbyt n det me gjak e lot
nëpër varka e gomone
se ekan mblue grupet demone
edhe zeren ja kan djegë
kund si lan prodhim as shteg
veq tregtis së pist mizore
e kan mykë token arbnore
kan mbjell vrasë sa me pagesë
vuan etnija ne qdo shtresë
shtresa e mesme e mosha e re
per mjedisi e kan pre
e kan pre me at varfri
e kan nxitë në hasmmëri
si me kishë si me gjami
e i kan nd apo vllaun me vlla
kopshte ara ja kan tha
ja kan lan po caqet vjerrë
ara etoka i lan djerrë
e kan mblue me shum shum fe
keq po o qajnë sot gurë e dhe




pse kshtu duan t' pa ngi qakaj
mbi dhe t 'huej me t' la me vaj,
e mos me t' mbetë kund ndoj qerpik
me lot t' mjer mbi dhe pa t 'pikë
digjni pra djajt me bashkim
lidhu ne besë o kombi im
nisu ne punë nisu n' prodhim
mos ndegjo ma lajkatarë
as të huaj as mercenarë
e mos le lotin n' furtunë
ah bashkoj vullnet e punë
se atdheu po thrret e thrret
po thrret toka n,dhe e det
e po thrrasin a vasha e gra
s ,don shqipnija gjallë u tha
djem e burra edhe fëmi
se kund bimë s po don me mbi
kan mbet djerra mal e vrri
fusha e ara e parcela
as grunaja s ka te mbjella
as kopshtije as domate
ka mbet dheu si qyqe nate
veq me klane e tarikate
prandaj sot ju kambë me que
per atdhe me kuvendue

se ai zot s i ka shkrue n' shkrola
sa t' ka vasha e djem sokola
Që I KA LINDë ERRITë ETNIJA
jo nder ne nuk rrin varfrija
sa te ket djem e moshë te re
qe per t shtrejtin të emblin dhe
lshohen rrept si e shkrepta rrfe
me u bashkue po t' gjith n' nji fe
t' gjith nji fe qe i thon kulturë
e ti lidhim porsi urë
punë biznes e gdhendje n' gurë
gdhendje n' shpirtë e gdhendje n' zemer
t' lartë etninë ta bëjmë me emer
punë e nderë e të ecin para
dilni pra në fusha e ara
nëpër punë e n' për bujqsi
yllë e hanë t' na e ken' lakmi
edhe yjet me qerpik
e mos kqyrni për armik
lirë me u ble me metelik
veq pse u jep ai nga nji pare
për me e tha shqipninë shqiptare
me e tha n' det e me tha n' bunë
GJITH TUE LANë PA BUK E PUNë
kush me krim e kush me dhun
kush me grek në pun intime
tue lan n' vyshkje e sabotime
kush tue pshty e kush tue sha
tinza qef tue ba me shkja
pse pash' zotin a thue o qiell
që na shndritë me t' shejtin diell
me at të bukurin rrezatárë
n'rreze ngjyre shndritë si ar'
a thue zoti për shqipni
nuk la rrisk kur dha njerzi
përmbi dhe ah n' gjith kët nur'
me na lanë si qyqe n' gurë
për vajtim ne nuk jem le
as për lamsh me u qthurë mbi dhe
as për lpisa e për padron
as për per grofa e për baron
NUK JEM LE ME MBETë RROGTARë
per mizorë e zaksidarë
as per hie ekalimtarë
as për t 'qejfit endacak
me shit vasha e fis e gjak
veq pse duan ata per pare
per me i qthurë fiset shqiptare

e s jam dalë ktu me ket farë
s 'na krijoj zoti rrogtarë
për membetë si laku varë
as me degë e as me erë
as me punë e as me nderë
por mbi dhe ku e kem at hise
me ndejt t' lumtur n' farë e fise
me pas punë edhe për ne
jo me mbjellë veq lot mbi dhe
e me i kja ah dheut t' gyrbetet
me u ba mish për qent e detit
pse shqiptari buk e lot
n' gjak kafshaten dje e sot
e ka ngjye pse ardhacak
la ia kan trojet me gjak
e i perzihen gjithkund n' voter
nuk i lanë as grue as moter
n' troje t' veta pa i qnjerzue
kush vjen mik e kush pa ftue
gurë e dhe po me i,rrënue
mos me lanë kund pasterti
tue mbjell krim tue mbjell varfri
mbjel me afat e mbjell me plan
tue ble grupe fe e klan
mos me i lanë gurë as kala
mbi shqipni kund per pa e nda
për me e qthurë e për me e shpla
per me i nxjerr turpin n' ledinë
mos me i lan kund gaz në stinë
për me e shndrrue n' shqipninë n servile
me i tha gongje karajfile
gjith me i dhan me pi me hile
si mqisi si sabotim
mos me pas mbi dhe prodhim
veq zvarritje e anarki
ndrrim n 't' qdo moti qeveri
perme i mbjell n 'ara varfrinë
përmbi dhe me e,lanë djerrinë
për me i mbjellë po fe e kryqe
per me i nda motrat si qyqe
krejt krahinat ku jan vlla
nanë e babë nji që i ka ba
pse shqipnija fund e krye
E ka një fe që kurr s ; ësht thye
e ajo ësht gjuha shqiptare
feja e t, parve e drit s' kombtare
e mos e dhashtë zoti me ra
dej sa yje kupa t' ka
kupa e qiellit po e gjithsisë
bashkoj zot djemt e shqipnisë
jepju forcë oj perendi
se shqipnija ju jep gji
për me u shtrue lirë mbi dhe t' vet
për me shndritë si yjet n' det
deri sa t' jet ky lëmsh me dhe
n' shqiptarë bota me ba be
n' dash për t' mirë e n 'dash për punë
mbledhnu ju si kokrrat n,grunë
varg e vi e trupit t 'nanes
ju dhashtë shndritjen drita e hanes
zjgjidhni hallet e varfrisë
bashk sokola djem t' etnisë
me at gjuhë te kompromisit
rrini n 'trup si degt e lisit
t' mos ju ndajnë kah meteliku
t' mos ju flas në vesh armiku
ndjene shqipen n 'gurë e zallë
atje i keni shpirtë e mallë
edhe ato lot që i ka qdo guri
rrini bashk rreth nji flamuri
msyni mirë për qdo armik
shkrini baker e,qelik
rrini gati me fyshek
kurr mos bini n' shul e vek
si dy erna me ju shty
me u,përplasë po krye për kry
me varfri me ju përqa
rus latin po grek e shkja
edhe veren me u a tha
kush me t 'holla ah tue ble
shoq me shoq tue nxitë me fe
pse kshtu dojnë me ra shqipnija
e me mblue skamja e varfrija
mos me i nxe po kund dritë n' yll
mos me i dalë hana mbi pyllë
mos me i qelë kund lule n' fletë
zi e ma zi me i shkue kjo jetë
nëpër botë si gurë me lot
për me mbetë për jetë e mot
gjithkah mohit e shpërnda
n' ferr varfrije t' gjallë me u tha

AUTORI XHELAL FERIZI NEPER VITE ME VARGJE SHQIPTARE

[lirik]

Liri

autori xhelal ferizi me vite nëpër vargje shqiptare

duam liri buk pa lot duam paqe
këngë të vërrteta ,kulturë muzikë shqiptare
duam ,qetsi miq duam lule manushaqe
nuk duam krim tinzri plehra, e maska tradhtare
duaml mirsi harmoni,vllazri me kombe e fe
në dheun tonë ,të mos na futen rrëshanë
duam lirshëm me ecë pa sherr me shitë e me ble
duam yje qiell e diell e hanë
lule duam aromë puhi shpinen lirshëm me e kthy
këngèn e zogjve penden shkronjat me ngjjyrë
duam gjelbrim ,dashuri ,punë, e dritë për sy
duam besë etik ,drejtsi e fytyrë
nuk duam lojna t' pakufi
e tallava e fjalë kopile
dhe nuk duam
,pshtymen me lpi ,me urdhër të huej
mjaft me shekuj duruam
gjaku nuk ësht jo ujë
as lot e gjak krisma ,e ofshamë
nuk duam pasthirrë e dënesje e plasje
varfri e premtime te kota nuk duam
klane as krime e vrasje
nuk duam që gjaku të na shëndrrohet në ujë
duam liri pavarsi
nuk duam robëri e mundim tër zgjatur deri në plasje
nuk duam gjithmonë kujë vaj e gjamë
e labirinte të ferrit me pafundësi mizore
shtyrje nuk duam n' shkambij e rrëmore
e shekujt të na rrokullisen drejt gremines me rropamë

vargje nga xhelal ferizi nga Mitrovica

[lirik]

Në mes tuaj
Në mes tuaj

Emitim i naimit

Shkruan Xhelal Ferizi vargje shqiptare nëpër kohra

Xhelal Ferizi autorë´poet krijues vargjesh mërgimtarë

në mes tuaj tash qëndroj

shkrihem germave e në shpresa vloj

në mes tuaj kur më shihni

penden time ju ma krihni

e ma mbani gjallë në jetë

nëpër vleren e vërtetë

kur t’ ndëgjoni s e jam tretur

vargun tim ta keni gjetur

mos mendoni se kam vdekë

un dua majen lart me e prekë

un dua brezit me i ligjru

si bilbil në bli e ftu

un jam qiri që po shkrihem

në mes tuaj dua të ndihem

dua dritë me qenë për ju

dua n’ shkrirje me u fliju

që ju të shihni pakëz shpresë

penda ime të mos vdesë

në mes tuaj jam i gjallë

jam me shkrirje jam me mallë

jam në udhen e vërtetë

jam vet germa fletë më fletë

në mes tuaj jam i uruar

jam i etshëm e i përvluar

që tu jap un ndonjë pikë

varg të dielit mbledhë në etikë

që tu jap un pakëz ujë

qe t’ kuptoni dheun e huej

që tu jap un saldim n’ pika

mbledhë n’ per yje n’ galaktika

në mes tuaj jam me shpirtë

jam si balli i qliellit t’ dlirtë

jam një varg që bashkoj fe

bashkoj lule gurë e dhe

në mes tuaj jam uratë

jam me mendje dit’ e natë

veq për ju me cak në varg

jam me vlim qe u nxejë nga larg

në mes tuaj jam si vlla

për ju n’ mote un kam qa

me at pendë un kam shterrë shkollë

që ju të jeni n’ pip si mollë

në mes tuaj jam jet’mirë

jam krijues me varg të lirë

në mes tuaj jam ngjyrë prore

për me u shkri mbi tokë arbrore

në mes tuaj jam vet jeta

jam gjithmonë fjalë e vërteta

jam në dije jam në udhë

në mes hallesh rrudhë për rrudhë

në mes tuaj jam germë shekull

jam si hanë që rrethooj vetull

ju qes vetull kah kufiri

mos me u ra shkrumbi as hiri

në mes tuaj jam një dritë

që me gaz un ju kam pritë

jam i gjallë sot me pendë n’ dorë

jam i bardhë si e bardha borë

në mes ‘tuaj jam kullim

Jam jehonë e jam kushtrim

me varg timin hijelehtë

jam shqiptari i vërtetë

jam në jetë e do të mbahem

un prej jushë jo ma nuk ndahem

jam idhtarë i qdo progresi

jam si rrezja n’ buzë mëngjesi

jam si buza e liqenit

jam si guri i bedenit

jam si flaka me ju nxe

në mes tuaj jam varg me rrke

në mes tuaj kam për t’ qëndruar

varg e strofa duke shkruar

do t’ marr fjalë prej shege e blini

do t’ marrë valë prej ibri e drini

do të marr erë prej lule thane

do të jem sy për kokë dardane

do të jem ballë ku e don etnija

do të jem shpirtë ku rrnon shqipnija

do të jem art për shtojzovalle

do të jem rrymë për gurë e zalle

do të jem shpresë për lot e halle

në mes tuaj i qëndruar

do të jem i përvëluar

do të jem një jetë për jetë

me art t’ vargut t’ë verrtetë

do të jem një dritë e re

në mes tuaj un bëhem rrfe

gjuaj armikun rendë me rend

her me fakt e her me pendë

në mes tuaj mërgimtari

rri me pendë e vargje e ari

në mes tuaj e nxis stinen

për me e gzue me krsitalt zallinen

në mes tuaj jam bilbili

jam vet fjalë prej karajfili

që del flete e shtrihet qeshë

un me vargje kem me u veshë

në me tuaj do të mbihem

në mes tuaj do të shkrihem

do të jem liri e fjales

do të jem curril i vales

do të jem qiri e dyllë

do të shkrihem do të jem yllë

që ju udhen ta keni n’ dritë

jam n’ mes jushë e ju kam pritë

bashk me penden mendjehollë

do të kndohem shkollë më shkollë

sa të jen shekujt e lirisë

do t’ jem qiri i përjetsisë

për pak dritë e për me shkri

art e varg e bukuri

në mes tuaj për me mbetë

si nji qiri i vërtetë

kahdo udhët për ti shkruar

germa ime shkollë e shtruar.

në mes tuaj jam për jetë

kur t’ ndëgjoni se jam tretë

mos pandehni se kam humbë

un për ju do bëhem shkumbë

nji shkumbardhë që lanë qdo mëri

me i mbajtë paqet bardh me pi

kur t’ ndëgjoni se jam tretë

jam n’ mes tuja dikund në jetë

jam ba fletë e jam ba bli

jam ba cak o jam ba fli

pe tu shëndrruar për ju si shteg

të ju shartoj gjakun me shegë

kur t’ ndëgjoni s e po vuaj

jam i gjallë në dheun e huaj

pyetni fllanxa e dallëndyshe

pyete kohen që u bë ndryshe

pytne lotin e saksisë

pyetne penden që pi sisë

nëpër vargje t’ nostalgjisë

por dikud un jam në jetë

me pendë n’ dorë duke mbushë fletë

jam n’ mes tuaj ja me ju

jam si diell që s’ ka prendu

Kur t’ ndëgjoni se’ kam qa

un për ju jam duke u tha

që të shihni ditë të mirë

që të jeni pipa t’ lirë

që të jeni gjith në jetë

vet lririja e vërtetë

Kur të shihni se jam larg

do të mbajmë shpirtin me varg

kur t’ ndëgjoni se jam tretë

qels jam ba për ju në jetë

që në pranga turrem n’ vrap

me ua qelë shekujt me hap

kur t’ ndegjoni se jam vyshkur

un për ju ndoshta jam ndryshkur

jam një shkrumb e jam në jetë

jam shqiptari i vërtetë

jam si palca e mërgimit

shkrihem n’ varg prej përmallimit

bëhem qiri për atdhe

jam n’ mes tuaj si dritë e fe

jam një varg që lidhë etni

jam n’ miliona pika shkri

kahdo ylltarë që pikë saldimit

jam për paqe kundër krimit

jam n’ mes tuaj tue pikë me vlim

për me e mbajtë shqipninë n’ bashkim

Përkushtim dhe dashuri për popüullin tim të shumvuajtur shqiptarë

Auutori Xhelal Ferizi nëpër vite me vargje shqiptare

[lirik]

Prizreni

shkruan Xhelal Ferizi

përmbi maja të libotenit
ku e mbanë bora atje bardhsinë
kundrojnë yjet e prizrenit
kahdo rrotull bukurinë

pëmbi fusha flladi e hieja
qe ia nxjerrë qiellit at fjalë
nepër rrafsh kah bukurija
ecin dheut mbi erë ngadal

e kto jan pra ato troje
ku vet hana ka shkrue n' brusha
kto jan lulet porsi shtroje
qe bien n 'lugje nëpër gusha

edhe mahnija e qdo vale
kah po lanë gurë e zallina
kudo vetullat përmbi male
harqe rrijnë mbi druj qetine

lumi ecë kah vet magjija
që e ka rrafshi që dehë yje
sa e gjerë shtrihet dardanija
me t'mahnitshmet t' bukura pyje

por se fjalë ktu nuk mbanë barku
as i pendes e as i jetes
se ai qielli me ballë harku
ia nxjerrë shprehjet si aromë fletes

e ato gurrat e kti vendi
me at kullim si ai lang bore
si ingjija që rrejdhë nga shendi
ashtu jan gurrat arbnore

paq lavdi o i bukuri art
o qiellorë përmbi dardanë
ty prizren si yllit lart
vargje rrezesh kam me t' dhanë

edhe luleve që i ke me shije
si mbrendija e safirit
kur shartojnë rrezet me hije
mahnit' ballin n' kupë ' t 'empirit

autori në mergim Xhelal Ferizi

[lirik]

Mbasi në vargje

autori Xhelal Ferizi me vargje shqiptare

mbasi i ndrruam me shkrim do llafe
edhe lodhja m' kish pushtue
më erdhen lulet bashk me kafe
një dardane që'm' ka dhurue

eh sa bukur ' mu duk shija
gota e ujit të tok's shqiptare
thue se n' shpirtë m'përfshiu mahnija
nga përhapja aromtare

kafja rrinte në mes tabaku
e ma kishte ngjyren të arit
nisi shqip e po më vlon gjaku
mbi zakonin e shqiptarit

edhe malli më rrjedhte në vena
porsi oda mu duk rrethana
mu kujtue shqipja n' dy krena
e t' shqipnisë ai dielli e hana

se q'm'përfshiu t'gjallë atmosfera
edhe uji si biluri
thue dy krah mi shpaloj era
shqip ku flasin dru e guri

thue se u shndrrova n' gjeraqinë
thue se m' dolen krah dy palë
me flutrue mbi etninë
t' shqipnisë nanë mbi fiushë e mal

T'falem nderit qikë dardane
që ma dhe nji gjak vullneti
me gjuhen t' bukur iliriane
gjerë që vlon si valë prej deti

ti kam borgj do yje ari
ti kam borgj do drita qielli
nji qëndisje n 'gjuhë shqiptari
shqip do rreze nda prej dielli

ti kam borgj shpjehjet magjike
ti kam borgj do shprehje malli
ty shqipni moj nanë etnike
shqip ku flasin dheu e zalli

edhe ty lule shqiptare
që e ke fleten porsi vera
kto dhurata argjendare
që mi qon ty tu rrit ndera

po ti qenke shprehja e allit
që e ka lulja në mes kërcylli
ku me e gjetë nji tingull t' mallit
që t' shkrinë shqip siq shkrihet dylli

po e bëj zemer vilonen
po e bëj shpirtë edhe klarinetin
po i marr zog e kanarinen
e po e marr nji shpirtë sa detin

e në të gjitha kto visare
po e shartoj nji gjuhë kristale
gjuhen tonë në shqip amtare
ta sjell zogu n' këngë mbi male

le ta sjell me t' fala n' sqep
si dhuratë prej mërgimtari
kalon male e shkrep më shkrep
le ta sjellë në trollë shqiptari

le ta sjellë prej mallit tim
prej zhuritjes ku jam djegë
le t'ja kndoj shqip dheut tim
kah shqipnija degë më degë


e kur të ulet me pushue
nënë ato hije e nën qershija
kah t' pin ujin krue m'ë krue
shqip ku rrjedh n 'valë bukurija

autori xhelal ferizi në mërgim
liriku

[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

Mbasi malli m' kish pushtue

autori Xhelal Ferizi me vargje shqiptare

mbasi i ndrruam me shkrim do llafe
edhe malli m' kish pushtue
më erdhen lulet bashk me kafe
një dardane që'm' ka dhurue

eh sa bukur ' mu duk shija
gota e ujit të tok's shqiptare
thue se n' shpirtë m'përfshiu mahnija
nga përhapja aromtare

kafja rrinte në mes tabaku
e ma kishte ngjyren të arit
nisi shqip e po më vlon gjaku
mbi zakonin e shqiptarit

edhe malli më rrjedhte në vena
porsi oda mu duk rrethana
mu kujtue shqipja n' dy krena
e t' shqipnisë ai dielli e hana

se q'm'përfshiu t'gjallë atmosfera
edhe uji si biluri
thue dy krah mi shpaloj era
shqip ku flasin dru e guri

thue se u shndrrova n' gjeraqinë
thue se m' dolen krah dy palë
me flutrue mbi etninë
t' shqipnisë nanë mbi fiushë e mal

T'falem nderit qikë dardane
që ma dhe nji gjak vullneti
me gjuhen t' bukur iliriane
gjerë që vlon si valë prej deti

ti kam borgj do yje ari
ti kam borgj do drita qielli
nji qëndisje n 'gjuhë shqiptari
shqip do rreze nda prej dielli

ti kam borgj shpjehjet magjike
ti kam borgj do shprehje malli
ty shqipni moj nanë etnike
shqip ku flasin dheu e zalli

edhe ty lule shqiptare
që e ke fleten porsi vera
kto dhurata argjendare
që mi qon ty tu rrit ndera

po ti qenke shprehja e allit
që e ka lulja në mes kërcylli
ku me e gjetë nji tingull t' mallit
që t' shkrinë shqip siq shkrihet dylli

po e bëj zemer vilonen
po e bëj shpirtë edhe klarinetin
po i marr zog e kanarinen
e po e marr nji shpirtë sa detin

e në të gjitha kto visare
po e shartoj nji gjuhë kristale
gjuhen tonë në shqip amtare
ta sjell zogu n' këngë mbi male

le ta sjell me t' fala n' sqep
si dhuratë prej mërgimtari
kalon male e shkrep më shkrep
le ta sjellë në trollë shqiptari

le ta sjellë prej mallit tim
prej zhuritjes ku jam djegë
le t'ja kndoj shqip dheut tim
kah shqipnija degë më degë


e kur të ulet me pushue
nënë ato hije e nën qershija
kah t' pin ujin krue m'ë krue
shqip ku rrjedh n 'valë bukurija

autori xhelal ferizi në mërgim
liriku

[lirik]

Ia ndrrova nji variant te vogel bashk me titullin mendoj se kshtu ësht ma bukur kjo vjershë
mbasi malli m kish pushtue

[lirik]

Kujdesë lulja e bukurisë

Autori xhelal ferizi liriku në mërgim

kujdes' lulja e bukurisë
mos ja fal zemren tradhtarit
se ti je arti i hjeshisë
shpirti vet i ngjyres së arit

mos gabo ndoj shpirtë me i lidhë
zemres tande të dashurisë
mos gabo ndjenja me mblidhë
mos lidh tregtarë në palcë t' shpirtsisë

palcen ruaja ndoj bujari
djalë shqiptarë porsi kullimi
mos lidh ndjenja për tradhtari
se me lot të mblon përvlimi

pasanikut mos ja fal
kurr ndoj qehre ati roboti
se a i s 'njeh lule në fushë as mal
se at akull e fali zoti

atij gjaku i rrrin ngri
metelik i ecë damarit
ai kurr n 'kroje nuk ka pi
ndjenjë të gjerë kullue prej arit

ai nuk njeh tjeter veq pare
zoti i tij ësht veq mashtrimi
ai nuk falë zemer vlimtare
kurrr se nisë kah përkushtimi

pulsi i tij rrrahë kah valuta
kah ajo grryerja e përfitimi
ai nuk njeh kurr afshe të buta
të dashurisë se e joshë mashtrimi

se e joshë rrena e paraja
e deformon ai profesioni
ai ka msue veq fjalë të mdhaja
si e ka msue rrena e demoni

trupi i tij askund nuk mbahet
ndoj damari që vlon kah shpirti
ai kah vesi i keq shpërndahet
at e joshë maska e gjak ngrirti

at e joshë dollarë metali
hekuri rrotë pare me fytyrë
por se joshë kurr ndoj zog mali
që këndon me të larme njgyrë


nuk e joshë kund karajfile
as e thellë ndjenja me vlerë
ate e joshin dhelpër e skile
mashtrimtarë rrencarë t'pa vlerë

si me rrejtë si me vizllue
me e lavdrue mallin mashtrimin
n' zemer kurr ndoj lot s' ka vlue
ndjenjë që e lidhë n' besë përkushtimin

sepse kshtu ja don zanati
me mashtrue e n' ndjenjen pare
ai nuk ndjen kund bilbil shpati
as nuk ndjenë zemer shqiptare

atij zemra i rrahë n'ë akull
në t'ftofta shije integrale
ai pë pare i rrxon shakull
kodra e suka brigje e male

buka e tij po ësht mashtrimi
lajka e keqe e vizllima
e nuk din qka ësht betimi
dashuria e varg as rima

ai han buken kah dredhia
sofra e tij ësht ,mashtrimtare
për me të joshë me kurtha t' kqija'
vizllon jargë për mall e pare

qanë me lot prej krokodili
i mson llafet si falltori
ai han mish e shpirtë bilbili
veq me i ecë ma mirë trezori

ai me llafe vizllon hile
mallin e shndrron si kult t' ksaj jete
e njeh paren karajfile
parja e tijë prishë dhe e dete

shpirti i tij i ftoft' polarë
shtresa e tij' akull qeliku
ai zgërdhihet me varfnjarë
për lot tjerë si luan qerpiku

autori Xhelal Ferizi një jetë me vargje shqiptare

lirik
Shiko Profilin Publik
Dërgo një mesazh privat tek lirik
Gjej më shumë postime nga lirik
Shto lirik në Listën e Miqve

[lirik]

KONTAKTI ME AUTORIN XHELAL FERIZI NE PRIVAT IMEIL
[email protected]

[lirik]

Me lotët e shartuara

xhelal ferizi

Mblodha një ditë lotët e qiellit
E gjëmimet e tokes
Dhe i thura me lotët tona
Qfar thurje elegjike më doli
Cila pend mund ta dij
nga kohrat e hershme e të vona

autori xhelal ferizi

[lirik]

Ecja neper vaujtje


Ecja nëpër vuajtje

xhelal ferizi autori

Duke ecë nëpër vuajtje
e shterra nji diell
E shterra një det
Shterra sa e sa shekuj
I theva me mija shpata e teha topita
Sa e sa zjarre
I dogja
Shkrumb mbeta nga djeg,jet
Sa mëri i
I hargjova
Sa vuejtjet i pashë
Sa të kqijat i pshtyva
Sa hilet i përbuza
Sa lakmitë i ndrydha
Sa etjet,nuk i shuajta
sa mitet,në jetë i besova
Sa her me qiell bërtita
sa her u zhgenjeva
Sa rrëmbyeshëm u turra
Sa her deshta të pëlcas
Sa shum
Fjalë gjeta
Që nuk i njihja ma parë
Sa shum korra e mbjella ,
nëpër arat e vuajtjes
me lot kala ndërtova
sa ferret mi mbollen danajt pansllav
sa dhurata druri pranova
sa kupat me rrrena i kam pi
sa shum ,copa shpirti sarhoshve u dhurova
sa shum dhimbje pat fjala dashuri
dhe si shpërblim
i ksaj përmbledhje
jam loja pa kufi
sa her u ndjeva i pavlefshëm
sa gurë rrokullisa t' sizifit
nëpër bjeshkët që fund nuk kan
sa her më ka qa zemra
sa her mora helmin e përjetshem
mbretrija ime helmatore
ne secilen rrudhë balli
nga nji shekull mundim
kush je ti kush je
o vuajtje
kur do te jeshë fundi im
un eca andej
ku gurë më gur ë megjë më megjë ësht e imja
vuajtja
vetëm këtu askush nuk më përzihet
mbretri se jo mahi
oborrr mbretrorë i sigurt
rojtarë ,shërbtor loti
që nuk ik nka koha
shekulli
muaj as moti
djeg,je katran i valë
gjamët e shpirtit
vetëm vrasja e sajë
mund të mi ndalë
kjo nuk paska kurfar feje
djegjet i paska flakë në deje
valët e ferrit mbi tokë
përvlimin me pelim me vnerë
pelimi me flakë ferri
me busolla ,shigjatash barbare
vrastare tradhtare tinzare
të pabesa
që me hutojnë
me një komb ,në miljarda mikrondarje,
me shtizat e pendimit në zemer të ngulura
me kuroren e skuqur mbi kokë
me shpresen e ardhmërisë zero
qfar numrash fati në kët zarë
numrate fatit tim vaujtje kurbet ndjekje zhgënjim varfanjarë
me lloto ferri në duar
gjithmonë pa atdhe
gjithmonë i përbuzur i përvluar
gjithmonë pas shpine i tradhtuar
nga shekulli i satanit mizorë
dhe dihet kush tjeter
per veq un fajtorë
e tash
po eci pazarit te hileve
loti askund nuk po me shitet
mëshirë në treg ma nuk ka
askush nuk shet as nuk blen
u shterr edhe ky lum
me ble ka vetem kozmetikë lustra
zgerdheshje parfum
por lëng dardhe
ilaq për mirsie pr zemren nuk ka
duart prej qielli po i mbajë
dhe kur opyes psehet
as vet nga njiher
nuk e di
pse
përse psehja ësht shkak që qajë
deri sot vetëm dhurata danajsh kokrriz e breshër
tjetër nuk erdh në bereqetin tim të djegur
mik as kumarë nuk paska
ne treg po shiten vetem interesat
feja qenka opium
drejtsia ne pus
udha lak
e dija për varfanjak
fati qenka sarhosh
se te sarhosht po rrin
atje gjenë konak
vuajtja pervidhet zvarranike
e hyn drejt ne zemer e gjak
bashk me kurvat me maska
sa shum sa shum o shekull
si mund ti mbash kto egjra ne arrat tua
ti nuk do te kesh bereqet
bëhu faktorë o shekull
më herr nga fatet e kqia
më qit në binarë
mandej unte herri nga e liga e tradhtija
te gjej të mirë njerz e shqiptarë
un dhe ti pastaj bëheminjë kah dashuria
bëhemi miq e kumarë
vuajtjen e fatin e zi e shkrumooft perendija
mos qoft ne asnji prezenc as ne orbita as planetarë

Un që po shkruaj
Un qe po ju tregoj isha i biri i vuejtjes
Dhe jam i biri i VUAJTJES

emri im esht vuaj
pyetja ime pse të vuaj
e kaluara ime vuajtja
shekujt ,që kan vuajt
të bijt e shekujve
ndoshta nuk nuk do te vuejn
në at botë
por nëkët botë isha si farë
i parë
në europ në ballkan
ilir arbër shqiptarë
po lutem që tash
që të mos takohem me vuajtjen
as njëher
në asnji llëmsh galaktik planetarë
as në tokë as ne dhe as ne drit as ne terr
as ne ket bot as ne at bot në ferr
nuk dua ma ta pi
mjaft
si ta quaj ket gjithsi
vuajtje.
që psehen nga psehja nuk ja di

autori xhelal ferizi

[lirik]

Gjamë kombtare
Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------


Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi
Gjamë kombtare

shkruan autori xhelal ferizi

gjëmojnë gjak shtrydhurat ethet mbi karriga
i padituri po hyp mbi fron
po bëhet mbret përmbi dhe intriga
e engjulli po quhet demon

demoni po quhet engjull mbrapshtija po quhet e mbarë
plehu po quhet kualitet
kjo ndodhë askund tjetër përveq ndër shqiptarë
hilja po bëhet pushtet

hero po bëhet llafatori
e trim mbi trima zhurmagjija
i famshëm po bëhet mizori
pa faj po shkelet urt’sija

i madhi po quhet pa meritë
rrufe po quhet i ligu
nata po quhet ditë
urë po quhet vigu

kjo nuk ndodhë askund mbi dhe
për veq te nji komb antik
ku posti me brryla u ble
ku zoti ësht metelik

ku armik mbi degë quhet zogu
ku qyqja quhet gjeraqinë
ku yllë quhet demagogu
ku i ndershmi e pin mërzinë

orgjija feston ktu gjithmonë
klani ësht ligji i ksaj toke
merita vdes kjo ikonë
ktu kurva po quhet loke

ashti i prishur mbanë mishin
rrënja e mykur mbanë fjalen
rrencari e dredhë kamishin
i drejti në fyt e ka halen

pazaret i bën puthadori
fatin e ka bizari
flamurin e mbanë sabotatori
paranë e ka mashtrimtari

k’tu buka hahet me hile
k’tu rrena ecë përpara
k’tu brryli mbi gara me skile
mbinë përmbi klan porsi fara

tokë me garues mbijetese
ku harresa vret dijetarë
pshtjellimi ësht kult n’ maje bese
ktu trimi quhet tradhtarë

k’tu arti vdes pa buk nëpër lot
k’tu i varfër mbetet profesori
k’tu fe nuk ka s e të gjith jan zot
i pari del puthadori

o k’tu vdes ati atkija
k’tu e para del pela qorre
k’tu vdes e pa fjalë burrërija
k’tu trimat kan shteg veq në vorre

k’tu i ligu ka shtigje rrugë hapur
kah të don me dalë me fjalë
k’tu hajni quhet i matur
k’tu kneta quhet valë

k’tu kurr drejtesi nuk ka
k’tu vallen e udhheq shtrembatari
k’tu armiku quhet vlla
e vlla nuk quhet shqiptari

autori xhelal ferizi në mërgim

[lirik]

Ecja nëpër vuajtje

xhelal ferizi autori

Duke ecë nëpër vuajtje
e shterra nji diell
E shterra një det
Shterra sa e sa shekuj
I theva me mija shpata e teha topita
Sa e sa zjarre
I dogja
Shkrumb mbeta nga djeg,jet
Sa mëri i
I hargjova
Sa vuejtjet i pashë
Sa të kqijat i pshtyva
Sa hilet i përbuza
Sa lakmitë i ndrydha
Sa etjet,nuk i shuajta
sa mitet,në jetë i besova
Sa her me qiell bërtita
sa her u zhgenjeva
Sa rrëmbyeshëm u turra
Sa her deshta të pëlcas
Sa shum
Fjalë gjeta
Që nuk i njihja ma parë
Sa shum korra e mbjella ,
nëpër arat e vuajtjes
me lot kala ndërtova
sa ferret mi mbollen danajt pansllav
sa dhurata druri pranova
sa kupat me rrrena i kam pi
sa shum ,copa shpirti sarhoshve u dhurova
sa shum dhimbje pat fjala dashuri
dhe si shpërblim
i ksaj përmbledhje
jam loja pa kufi
sa her u ndjeva i pavlefshëm
sa gurë rrokullisa t' sizifit
nëpër bjeshkët që fund nuk kan
sa her më ka qa zemra
sa her mora helmin e përjetshem
mbretrija ime helmatore
ne secilen rrudhë balli
nga nji shekull mundim
kush je ti kush je
o vuajtje
kur do te jeshë fundi im
un eca andej
ku gurë më gur ë megjë më megjë ësht e imja
vuajtja
vetëm këtu askush nuk më përzihet
mbretri se jo mahi
oborrr mbretrorë i sigurt
rojtarë ,shërbtor loti
që nuk ik nka koha
shekulli
muaj as moti
djeg,je katran i valë
gjamët e shpirtit
vetëm vrasja e sajë
mund të mi ndalë
kjo nuk paska kurfar feje
djegjet i paska flakë në deje
valët e ferrit mbi tokë
përvlimin me pelim me vnerë
pelimi me flakë ferri
me busolla ,shigjatash barbare
vrastare tradhtare tinzare
të pabesa
që me hutojnë
me një komb ,në miljarda mikrondarje,
me shtizat e pendimit në zemer të ngulura
me kuroren e skuqur mbi kokë
me shpresen e ardhmërisë zero
qfar numrash fati në kët zarë
numrate fatit tim vaujtje kurbet ndjekje zhgënjim varfanjarë
me lloto ferri në duar
gjithmonë pa atdhe
gjithmonë i përbuzur i përvluar
gjithmonë pas shpine i tradhtuar
nga shekulli i satanit mizorë
dhe dihet kush tjeter
per veq un fajtorë
e tash
po eci pazarit te hileve
loti askund nuk po me shitet
mëshirë në treg ma nuk ka
askush nuk shet as nuk blen
u shterr edhe ky lum
me ble ka vetem kozmetikë lustra
zgerdheshje parfum
por lëng dardhe
ilaq për mirsie pr zemren nuk ka
duart prej qielli po i mbajë
dhe kur opyes psehet
as vet nga njiher
nuk e di
pse
përse psehja ësht shkak që qajë
deri sot vetëm dhurata danajsh kokrriz e breshër
tjetër nuk erdh në bereqetin tim të djegur
mik as kumarë nuk paska
ne treg po shiten vetem interesat
feja qenka opium
drejtsia ne pus
udha lak
e dija për varfanjak
fati qenka sarhosh
se te sarhosht po rrin
atje gjenë konak
vuajtja pervidhet zvarranike
e hyn drejt ne zemer e gjak
bashk me kurvat me maska
sa shum sa shum o shekull
si mund ti mbash kto egjra ne arrat tua
ti nuk do te kesh bereqet
bëhu faktorë o shekull
më herr nga fatet e kqia
më qit në binarë
mandej unte herri nga e liga e tradhtija
te gjej të mirë njerz e shqiptarë
un dhe ti pastaj bëheminjë kah dashuria
bëhemi miq e kumarë
vuajtjen e fatin e zi e shkrumooft perendija
mos qoft ne asnji prezenc as ne orbita as planetarë

Un që po shkruaj
Un qe po ju tregoj isha i biri i vuejtjes
Dhe jam i biri i VUAJTJES

emri im esht vuaj
pyetja ime pse të vuaj
e kaluara ime vuajtja
shekujt ,që kan vuajt
të bijt e shekujve
ndoshta nuk nuk do te vuejn
në at botë
por nëkët botë isha si farë
i parë
në europ në ballkan
ilir arbër shqiptarë
po lutem që tash
që të mos takohem me vuajtjen
as njëher
në asnji llëmsh galaktik planetarë
as në tokë as ne dhe as ne drit as ne terr
as ne ket bot as ne at bot në ferr
nuk dua ma ta pi
mjaft
si ta quaj ket gjithsi
vuajtje.
që psehen nga psehja nuk ja di

autori xhelal ferizi

[lirik]

Besoj se lexuesit do të më kuptojnë nuk po arrijë për shkak të shkrimeve të shumta të shkruaj
pa gabime e dis e disa lexues kan shfaq vrejtje ne gabimet e mia por kjo po nodhë nga shkrimet e shumta prandaj me falni nes eka lësime te cilat po i permirsoj pastaj kur po kam pak kohë më kuptoni

[lirik]

Toka e qielli le ta dijnë

Xhelal Ferizi autorë

s e mua shterrjet kurr s' më pijnë
se mua penda kurr s 'më shterrë
s e kërkimet s' me lënë vjerrë
as mbrehtsija e hulumtimit
as armiqt e mi të shkrimit
as penguesit e krijimit
e un për miq e dashamirë
do të mbetem vargu i lirë
edhe për të bukuren tokë e etni
n' gur^ e dhe ku i thonë shqipni

Shkruar nga autori XHELAL FERIZI