Vargje Nga Autori "afrim Sokoli"

[Afrimi_17]

Une jom afrim sokoli krijues i kesaj teme
dhe shpresoj tju pelqejn poezit e
krijuara nga une , nga zemra ime,
mga ndjenjat e mija, dhe shpresoi qe njemend
njemend te egzistoi nje bote ku egziston paqja
e meshirushme ..siq e kam cekur ne shum prej poezive
te mija.
Ju faliminderit pere mirekuptim.
Shpresoi tju pelqen poezit
dhe ta knaqni shpirtin dhe ta sheroni mendjen.
me Respekt.

[Afrimi_17]

PLAKU I MENQUR
Ne mengjes ne lindje t'diellit
aty takova nje njeri,
Ishte mbushur plot me lot
dhe po qante si femije.

U afrova dhe e pyta
zoteri pse po qan,
Me shikoi dhe mu pergjigj
po rinin time ku e kam.

Une skuptova q'ishte puna
dhe isha kurioz ta di,
Prap e pyta zoterin plak
se q'pom thoshte per rini.

Me perqafoi dhe filloj
historin te ma tregoi,
Se Si filloi ne rini
Si perfundoi ne pleqeri.

Tha degjo or Bukurosh
qofsh i lumtur sa te rrosh,
Se ne jete ish Lumturia
asgje fare pasuria.

Jeta vrapon si nje kali
mbet Besimi mbet Morali,
T'jesh i mire dhe Human
asgje fare ste pengon.
Autor: Afrim Sokoli

[Afrimi_17]

JETA
Një jetë pa kuptimë
pa fillim pa perfundimë,
Kush smë njeh as se njohë
në një kohë të pakohë.

Të jeshë apo t'mos jeshë
të tregosh apo tgënjeshë,
Trimëri apo tfrigohesh
në acar apo te ngrohesh.

Të vdesësh apo tjetosh
të stoposh apo tvazhdosh,
Të qëllosh apo tgabosh
të krijosh apo tmendosh.

Të Gëzohesh apo tvajtoshë
të krenohesh apo te psoshë,
Drejtësi a Padrejtësi
menquri a qmenduri.

Te urresh a dashurosh
ne nje jete me pak liri,
Te kujtosh a tradhetosh
nje mendim per lumturi.
Nese je duhet te jesh

ate qe do duhet te kesh,
Ne rini ne pleqeri
me trimeri dhe krenari.
Autor:Afrim Sokoli

[Afrimi_17]

PSE
Pse une ty ste nderoi
pse gjithmon une dua keq,
Pse kjo sdu t'perfundoi
pse keshtu dua te jete.

Pse une ty te mundoi
pse ti s'mund te zhvillohesh,
Pse une ty te nenqmoi
pse ti s'mund te krenohesh.

Pse ti je ne erresire
pse se shef driten e diellit,
Pse ti sdua tjesh i mire
pse te dua n'rrug te ferrit.

Pse une s'dua te ndryshoi
pse ti mua sme mungon,
Gjithmon ty te keqtrajtoj
endrren tuaj ta roberoi.

Por tash dua te mendoj
kete qellim une ta ndryshoi,
Nese ne jemi armiq
neser dua t'jemi miq.

Edhe nese me mundon
s'dua t'shoh te roberuar,
Kjo liri ty te takon
dua t'shoh te gezuar.

Une te dua ti me do
dashuri deri ska më,
Une vdes ti egzisto
tash ne dy jemi një

Zbashku dua te jetojm
në një jetë me lumturi,
Lirin zbashku ta gëzojm
Pleq ,Rini dhe fëmiri.

Autor:Afrim Sokoli.

[Afrimi_17]

JETA
Q'do njeri lindë përë të vdekur
edhe dielli lindë dhe perendon,
Një margaritarë pa shpresë i etur
me zë të lartë tradhëti shqipëton.

Menquria ka shumë rrugë
shumë rrugë perë të menduar,
Qmenduria ka një rrugë
vetëm atë përë të luftuar.

Pasuria ka shumë rrugë
shumë rrugë përë të krijuar,
Varfëria ka një rrugë
vetëm atë përë të jetuar.

Mirësia te ngrit ne Qiellë
bashkë me yje të vallëzosh,
Tradhëtia stë le kund derë
dhe kurrë në jetë smund të lulëzoshë.

Mundohu të jeshë i mirë
se pra kjo na qenka jeta,
Të jeshë i keqë nuk është vështirë
në fundë triumfon e vërteta.

Autor: Afrim sokoli

[Afrimi_17]

DREJTESIA
Ke fillim pa perfundimë
ke kenaqësi pa hidhërimë,
Ke miqësi ke Dashuri
ke magji ke Bukuri.

Ke Vlerën ke Besimin
ke Moralin ke Arsimin,
Ke Kombin ke Fenë
ke Vetëvetën ke Atëdhenë.

Ke të gjitha ke dhe Qiellin
ke dhe Token ke dhe Diellin,
Ke një Zemër me shumë Zemra
ke një Emër me shumë Emra.

S'te urrejn te Dashurojnë
s'te largojn porë te ofrojnë,
s'te harrojn porë te mendojnë
s'do te vdesesh dot kujtojnë.

Autor: Afrim Sokoli