Djalli/ Dreqi/ Shejtani?! - Page 2

Preshevar · 30-11-07, 08:55

3. Ç'është dyshimi?

Dyshimi është ndjenja e lëkundjes dhe pasigurisë së plotë që shkakton djalli në zemrën e besimtarit duke ia çoroditur imagji*natën me një sërë kujtimesh, portretesh dhe pamjesh. Dyshimi është loja e fundit dhe arma e fundit që luan djalli kundër një njeriu, veçanërisht kundër besimtarit. Duke ia lëkundur bindjet, besimin, qëllimet dhe synimet e shëndosha, duke ia çoroditur imagjinatën me pamje iluzive që e largojnë nga realiteti, djalli ia lëkund njeriut besimin dhe sigurinë në vetvete.

4. Ç'është shenja e djallit?

Shenja e djallit është një pikë e rëndësishme në zemrën e njeriut, veçanërisht besimtarit, ku djalli drejton topin, pushkën, shigjetën, ajo pikë e zemrës të cilën e merr në shenjë djalli. Në zemrën e njeriut, veçanërisht, të besimtarit, është pika ku vijnë e mblidhen frymëzimet engjëllore, si dhe pika e djallit. Krejt si po*let minus (-) dhe plus (+) të një baterie elektrike!

5. Cilët njerëz dyshojnë më shumë?

Te muslimanët fillestarë, te ata që e fillojnë punën së pari nuk ndodh dyshim. Dyshimi shfaqet më shumë te disa musli*manë që ia kanë dhënë zemrën fesë, që ia kanë shkëputur dja*llit nga dora të gjitha lidhjet dhe frerët me të cilat ai kërkon t'i pengojë ose t'i shmangë nga feja për t'i drejtuar atje ku do vetë, që i kryejnë pak a shumë detyrat dhe adhurimet ndaj Zotit dhe që bëjnë përparime në besim. Besimtarët që janë në rrugën e përparimit me aftësitë e zemrës në botën e tyre të brendshme, që janë në ngjitje të vazhdueshme drejt nivelit të njeriut të për*kryer, përballen në pikat e vështira të rrugës së tyre me dyshi*min si armë e djallit. Po, ndërsa njeriu është duke u lartësuar në qiejt e shpirtit, djalli i ngre nga një kurth në çdo etapë dhe pret. Kur e sheh të përshtatshme, e hedh shigjetën e dyshimit duke marrë shenjë atë pikën e ndjeshme të zemrës së besimtarit, dhe pret rezultatin. Kjo do të thotë se thellësia në besim shkakton smirë dhe reaksion te djalli.
Dyshimi shfaqet disa herë te shpirtrat e ndjeshëm dhe nervo*zë, kurse, disa herë, te ata që hanë shumë ose janë të dhënë pas trupit. Dyshimi te besimtari nuk ka format e turbullirave dhe depresioneve, por të shqetësimeve të zakonshme. Sado i përpa*ruar të jetë besimtari në besim, mund t'i shfaqet dyshim. Madje, ka ndodhur që edhe personaliteti më i madh pas sahabeve, shokëve të Profetit, imam Rabbaniu, ka pësuar dyshim. Ashtu siç nuk është kusht që njeriu i prekur nga dyshimi ose i vënë në shenjë për këtë gjë, të jetë një besimtar i shquar në besim, nuk është kusht që njeriu i paprekur nga dyshimi ose që nuk vihet në shenjë, të jetë i qetë.
Te mohuesi[1] nuk shfaqet dyshim. Mohimi i mohuesit është, mbase, një mohim i llogaritur, i planifikuar, kryeneç, kundërvë*nës, armiqësor[2]. Te mohuesi mund të shfaqen turbullira dhe kriza shpirtërore, pakënaqësi e shqetësime të cilat e bëjnë atë agresiv dhe përdhunues. Djalli i fryn atij filozofi të reja e origji*nale, i jep ide të reja mohuese dhe, më në fund, e bën mohue*sin ta mohojë edhe atë vetë, djallin!
Sigurisht, djalli nuk u jep dyshim atyre që janë regjistruar te ai, që ia kanë lënë frerët e vetes atij dhe që i shkojnë pas si qengj atij. Djalli nuk merret me ata që rrinë urtë e butë brenda atmosferës, brenda fushën magnetike të tij, me symbyllurit që numërojnë në vend, me ata që i kanë trutë te sytë, kurse ze*mrën, te stomaku! Ata janë viktima gjahu të tij të lidhur këmbë e duar në kafazin e tij, të urtë aq sa kurrë s'u shkon ndërmend të zgjidhen, të ikin e të shpëtojnë. Kështu bashkëjetojnë të dy palët: ata të kënaqur nga djalli dhe djalli, prej tyre, gjer ku mund ta çojnë...

6. Cili është qëllimi i djallit për të shkaktuar dy*shim?

Djalli nuk mund të hyjë në zemrën e besimtarit të përgatitur në besim e që i plotëson detyrat adhurimore, nuk mund ta shty*jë atë në mohim. Dhe kurrë nuk e zë dot në zemrën e tij vendin e afërsisë dhe dashurisë për Allahun, e mendimit për sunnetin, traditën e Profetit, kurrë nuk arrin dot ta bëjë besimtarin t'i bra*ktisë adhurimet. Sepse, pavarësisht nga çdo gjë, besimtari për*paron vazhdimisht, fiton afërsi ndaj Allahut dhe, me shpirtin, ndjenjat dhe trupin, ngjitet lart në një spirale drite. Në këto ku*shte, djalli mendon kështu: "Të paktën, t'i hedh një gur të fun*dit, t'ia turbulloj zemrën me shigjetat e dyshimit dhe të përpi*qem t'ia prish qetësinë dhe kënaqësinë që ndjen në adhurimet. Ndoshta arrij ta preokupoj, ta mërzis dhe ta bëj të mendojë se kjo apo ajo gjë s'është ashtu siç e ka ditur ai. Atëherë, ai fillon të dyshojë!.." Dhe besimtarit dyshues të qëlluar nga këto shigje*ta, fillojnë t'i vijnë në namaz mendime që s'i kanë ardhur ndo*njëherë më parë. Pasi merr abdest, mendon se këtë apo atë gjy*mtyrë s'e ka larë mirë ose e ka harruar pa larë, etj. Dhe merr abdest përsëdyti. Gjëra të tilla vazhdojnë gjersa adhurimet t'i duken të rënda dhe, na ruajttë Allahu, t'i braktisë! Më në fund, ai bëhet lodër e djallit që ia ka arritur qëllimit!
Dyshimet mund të jenë të lidhura si me adhurimet, ashtu dhe me vetë besimin. Përtej kësaj, djalli mund t'i stolisë mëkatet duke e turbulluar imagjinatën, mund t'i provokojë ndjenjat dhe mund ta sjellë njeriun në gjendjen e një fantazisti që nuk do t'ia dijë për arsye, logjikë, gjykim!

Preshevar · 30-11-07, 08:55

7. Ç'do të thotë që djalli i afrohet njeriut nga e dja*thta, nga e majta e nga drejtime të tjera për ta goditur?

Afrimi i djallit te njeriu nga anë të ndryshme ka kuptimin e paralajmërimit në dimensione të ndryshme të njeriut ndaj të kë*qijave sipas situatave të ndryshme ku ndodhet ai. Njeriu, i cili paraqet një kuptim dhe përmbajtje shumëdimensionale, duke i zhvilluar dimensionet e veta, pavarësisht dhe në kundërshtim me përmbajtjen lëndësore të tij, mund të bëhet i denjë për xhe*nnetin, parajsën[3]. Në antagonizëm me këtë, djalli përqëndro*het për t'i vënë në punë dhe zhvilluar te njeriu cilësitë lëndësore jo vetëm për ta penguar lartësimin e njeriut, por edhe për ta shmangur dhe kthyer pas. Pa dyshim, po qe se secila prej disa mundësive me të cilat është pajisur njeriu për të siguruar disa dobi dhe urtësi, siç janë epshi, ndjenja e dhunës, agresiviteti, zemërimi, furia, arsyeja, ambicja dhe kryeneçësia, nuk zbuten ose nuk bëhen të rregullueshme e të kontrollueshme me anë të besimit, mund të vihen në punë kundër mekanizmit të ndër*gjegjes dhe këtë vënie në punë e bën djalli.
Për shembull, për sa kohë që njeriu të mbetet nën mekaniz*min e egoizmit frymor (vetiak, sensual), do të thotë se ndërgje*gjja, domethënë mekanizma engjëllore, është dhe vazhdon të jetë e shtypur së bashku me të gjitha vlerat dhe atributet e saj të shquara. Kurse, kur zhvillohet dhe del në pah mekanizma en*gjëllore dhe engjëlloriteti, egoizmi frymor me të gjithë mekaniz*mën e vet hyn nën urdhrin e ndërgjegjes. Megjithëse djalli e gjen esencën e njeriut, përdor kundër tij vetëm mekanizmën e egoizmit frymor. Djalli nuk afrohet ose nuk mundet të afrohet te mekanizma e ndërgjegjes ose, siç mund të shprehemi ndryshe, te pikat e shquara dhe jetike të ndërgjegjes sepse atje ka vullnet, vitalitet hyjnor dhe vetëdije. Po të dijë njeriu ta përdorë vullne*tin, djalli s'i afrohet dot; me flatrat e vetëdijes e të vitalitetit hyj*nor, ngjitet dhe qëndron në qiejt e kulturës shpirtërore pa nge*cur në pengesat djallëzore. Prandaj, njeriu i këtij brezi që e ka zemrën të mbushur me Zotin, ia mbyll gjithmonë dyert djallit dhe duhet t'ia mbyllë. Atëherë, të gjitha zhurmat, bubullimat dhe furtunat që shkakton djalli, mbeten jashtë njeriut, kufizohen duke qarkulluar vetëm në fushën e vetë djallit!

Fushat djallëzore dhe engjëllore ndodhen, në entitetin e nje*riut, aq afër njëra-tjetrës, saqë mund të ndikohen gjithmonë nga njëra-tjetra. Për shembull, efektet radioaktive të një shpërthimi në anën djallëzore e fusin nën ndikimin e tyre edhe anën engjë*llore. Siç e prekëm edhe më lart, djalli përdor epshin dhe e shtyn me forcë njeriun në sensualitet; ia pushton mendjen dhe ia rrokullis në dhelpëri; po kështu, ia provokon ambicjen, ze*mërimin, mendjemadhësinë dhe pangopësinë për këtë botë. Ai kërkon t'ua turbullojë botët ndjesore dhe shpirtërore njerëzve që i fut në rrjetë dhe t'i largojë nga vetvetja!

Por djalli nuk na sulmon vetëm duke na bërë që të ndjejmë të këqijat e tij dhe të bëjmë edhe vetë të këqija. Ashtu siç na er*dhi nga e majta, na vjen edhe nga e djathta, nga para e nga pas. Vetë Kur'ani tregon për armiqësinë e egër të djallit kundër Allahut dhe për pohimet e tij të paturpshme për mënyrën se si ka për t'ua marrë mendjen njerëzve për t'i shmangur nga rruga e drejtë. (A'raf, 7:17) Djalli i del njeriut para dhe ia thyen shpre*sat për të ardhmen, e bën që ta mohojë ringjalljen. Ai e bën njeriun të mendojë se "feja islame e mbaroi detyrën e saj dhe s'ka për t'u ringjallur më kurrë"! Ai hedh zi mbi zemra duke e treguar të ardhmen të errët e kaotike. Djalli i del njeriut nga pas dhe ia pret lidhjet me të shkuarën, me dritën profetike duke e bërë të mendojë se "kohët ndryshuan, kurse ato gjëra mbetën pas". Ai i bën njeriun ta shajë të shkuarën e vet dhe t'i mohojë rrënjët e veta, ta mohojë prejardhjen e vet. Në këtë mënyrë, du*ke na i mbyllur të gjitha dritaret dhe kalimet për në të shkuarën e për në të ardhmen dhe pasi na i këput të gjitha lidhjet me të djeshmen e të nesërmen, na ofron neve një mënyrë të mendua*ri me përmbajtje plot helm dhe një filozofi jete me stoli të rre*me: "E kaluara dhe e ardhmja janë përrallë, s'ke për të ardhur më në këtë botë, prandaj mos u merr me atë që iku se s'kthehet më, por shih ta shijosh jetën e jo ta shkatërrosh kot..."

Djalli i vjen njeriut nga e majta dhe e tërheq në rrjedha të njohura e të hapura të mëkatit. Veprimtaritë e kolonës së pestë janë veprimtari që i bëjnë ndihmësit e djallit, të cilët i rekruton ai duke u ardhur nga e majta. Të gjitha rrugët e haramit (akteve dhe veprimtarive joligjitime, të ndaluara, të pabekuara e të dë*nueshme), të përhapura gjerësisht në ditët e sotme, janë rezultat dhe përfundim i goditjes ssë njeriut nga djalli nga ana e majtë. Por nuk duam të bëjmë këtu një përshkrim të shëmtuar duke i përmendur këto një e nga një.
Një formë dhe mënyrë tjetër e afrimit dhe e goditjes së djallit është paraqitja e tij me figurën e të drejtës dhe të vërtetës duke ia treguar njeriut gjërat e këqija si të mira dhe kjo është gjëja më e rrezikshme për besimtarin. Duke i shkuar nga e djathta besim*tarit që ua ka mbyllur derën mëkateve e që është dhënë me gji*thë shpirt pas adhurimit, djalli e bën atë t'i pëlqejë vetja, t'ia de*dikojë sukseset vetes, kurse të metat, të këqijat dhe humbjet, të tjerëve. Kështu, djalli arrin ta bëjë atë të shijojë humbjet më të hidhura sikur të ishin suksese. Sigurisht, po qe se me ato që bëj*më dhe tregojmë, synojmë të na lavdërojnë dhe ngrenë në qiell të tjerët, do të thotë se djalli na godet nga e djathta. Një njeri i tillë, pastaj, nuk ka vlerë as kur bën Qaben tavaf, as kur lufton në radhët e para!

Omer bin Abdylazizi i shkruan dikujt një letër monument shprehjeje. Pastaj, duke e dalluar se ka përdorur ca shprehje formale, të zbukuruara e tërheqëse, nga të cilat e kupton se i është përkëdhelur egoja, e gris. Po qe se në ego na vjen një en*tuziazëm e një gëzim si rrjedhojë e punëve, detyrave dhe shër*bimeve që kemi bërë e bëjmë, duhet të mendojmë se në këtë mes mund të jetë përzier djalli dhe, me këtë mendim, t'i drej*tohemi Zotit duke e përtërirë fjalën e dhënë. Ajo që na duhet neve, është të mos tregojmë konsideratë për gjërat që i pëlqejnë egos sonë. Gjërat që bëjmë, t'i bëjmë sepse i ka urdhëruar Zoti, kurse kënaqësitë që i ka të nevojshme akti, t'i lëmë për në jetën tjetër.
Çdo njeri është i detyruar t'i mendojë favoret e Zotit për të dhe, në çfarëdo posti që të ndodhet, të falënderojë për faktin që Zoti e ka bërë të merituar të favoreve të Tij. Ai do të çojë në vend përgjegjësinë ndaj Zotit dhe detyrën për ta falenderuar Atë, kurse Zoti, si rrjedhojë imediate të mëshirës së Tij të gjerë, do t'u japë një thellësi të veçantë favoreve sipas qëllimit dhe sinqeritetit të njeriut.

Veç këtyre, në kuptim të përgjithshëm, mund të mendoni edhe këtë: djalli vjen nga e djathta dhe i tregon çështjet e më*dha, si të vogla, kurse të voglat, si të mëdha. Në çdo komë mund të hasni një njeri të tillë: është musliman, haxhi dhe një nga ndjekësit e rregullt të xhamisë. Allahu mos e ndaftë nga adhurimi! Mirëpo në shtëpi ka fëmijë që s'falin namaz. Ndër*kaq, nuk i plas zemra për këtë, por për gjëra të vogla, për të cilat grindet vazhdimisht në xhami! Rrugët janë plot me të rinj të mjerë, mes të cilëve janë edhe djali, vajza apo nipi i tij, mirë*po ec e shih se, në vend që t'i mendojë këto e të dëshpërohet, në vend që të kërkojë zgjidhje për këto, ngrihet dhe grindet për të meta ose mangësi të vogla. Njerëz si ky nuk i lënë t'u shpë*tojnë pa ia bërë të vdekurit të shtatat, të dyzetat, gjashtë muajt dhe motmotin dhe ju zënë me top po s'i bëtë edhe ju këto dhe ceremoni si këto. Në shtëpitë e tyre, në vendin më të zgjedhur është një Kur'an që askush nga pjesëtarët e asaj familjeje s'e di se ç'thotë! Ja, pra, situata si këto janë "kroshé nga e djathta", më të rënda se goditjet e djallit nga e djathta!

Preshevar · 30-11-07, 08:59

8. A ka dyshimi anë të dobishme?

Në fakt, siç e prekëm edhe më lart, në esencën e shumë ve*tëve, veçanërisht të natyrave të ndjeshme, dyshimi është një ze*mberek që do t'u shërbente përjetësisht si shtytje në zhvllimin e tyre. Krejt si zembereku i orës, edhe zemra e tyre punon pa pu*shim nëse është e kurdisur me dyshim dhe i çon përpara, sepse në sajë të tij, prova dhe lufta vazhdojnë gjer në vdekje. Në një besimtar me besim të shëndoshë dhe punë me vend që e ka shtënë në dorë egon e vet, burimi që e detyron të zhvillojë të ashtuquajturën "Luftë të madhe"[4] dhe i përfton shpërblimin e fitimtarit, është dyshimi.
Me një tjetër aspekt të tij, dyshimi e mban njeriun vazhdi*misht të zgjuar e syçelë. I qetë dhe i kënaqur si rrjedhojë e suk*sesit në detyrë dhe zotërimit të situatës, muslimani duhet të rrijë vazhdimisht i zgjuar si ushtari me gishtin në këmbëz për të mos rënë në ndonjërën prej gropave të armikut djall që s'di ç'është gjumi. Ashtu si i sëmuri që i lutet e i përgjërohet Zotit se është i sëmurë, edhe njeriu i lëkundur, para çdo shenje dyshimi thotë "aman, o Zot!", e tendos veten para rrezikut, mbyllet brenda një kalaje ku s'mund të hyjnë mëkatet, dhe shpëton. Mjafton që, siç do ta theksojmë, të mos e zmadhojë dyshimin duke e bërë të rrezikshme.

9. Masat parandaluese për të shpëtuar nga dyshimi.

a) Dyshimi rrjedh nga fuqia e besimit.

Në fillim le ta bëjmë të qartë se dyshimi nuk është ndonjë gjë shumë e frikshme, sepse është besimi pra shfaqet dyshimi. Kur një nga shokët i pati shkuar Profetit dhe i qe ankuar se e kishte zënë dyshimi, ai i qe përgjigjur: "S'ka gjë për t'u shqetësuar, ai është vetë besimi, rrjedh nga fuqia e besimit!" Djalli zhvillon pi*ratëri ndaj jush dhe ju sulmon pikërisht pse jeni të pasur, pse keni margaritarin e besimit, thesarin e adhurimit, pasuritë e na*mazit dhe shërbimit ndaj fesë. Piratëria ndoshta ka kaluar dhe është mbyllur në faqet e historisë me formën e saj të grabitjes në det, por, me aspektin e saj djallëzor, ka filluar me njeriun dhe profetin e parë, Ademin, dhe do të vazhdojë gjer në kia*met.
Ashtu si piratët e detit që i grabisnin me dhunë anijet tregta*re të pasura ose me mallra të çmuara si dhe sulmonin ishujt ku ndodheshin thesare, ashtu dhe djalli e sulmon zemrën e besim*tarit që bart me vete margaritarin e besimit. Fundja, djalli nuk merret me zemrat e thara, boshe e të pandjeshme, nuk u hedh shigjeta dyshimi. Edhe vjedhësit e zakonshëm, nuk hyjnë në shtëpitë e varfra, por në të pasurat. E ç'kanë për të vjedhur në shtëpitë e varfra, pa gjë? A s'është kështu si në Lindje, ashtu dhe në Perëndim?
Besimtari që bie në dyshim, duhet të mendojë kështu: "Djalli u mund në të gjitha frontet, prandaj tani kërkon të më pre*oku*pojë mua me dyshime mbi besimin dhe Islamin, të vërë dorë mbi thesarin tim, por nuk ka për të shkëputur dot gjë prej meje. Këto janë përpjekjet dhe përpëlitjet e tij të fundit. Do të vijë një ditë që, kur ta kuptojë se s'ka për të shkëputur dot gjë prej me*je, do të largohet, ashtu siç largohet lypsari që vjen disa herë te dera, por, kur sheh se nuk i del gjë, ikën për të mos u kthyer më kurrë. Edhe në qoftë se këmbëngul për të mos ikur, duhet t'i mbyllen dyert. Kalanë unë e kam të shëndoshë, prandaj, me lejen e Allahut, s'më bën dot asgjë!"

b) Dyshimi nuk është pjesë përbërëse e zemrës.

Nuk i duhet ngarkuar dyshimi zemrës vetëm pse zemra është e shqetësuar. Dyshimi nuk është pjesë përbërëse e zemrës, ndryshe, zemra nuk do të ndjehej e shqetësuar dhe e acaruar prej tij; nga ana tjetër, edhe djalli nuk do të merrej me një ze*mër të tillë!
Shqetësimi dhe acarimi i zemrës ka këtë shkak: zemrës nuk i pëlqen dyshimi dhe dyshimi nuk është i zemrës. Meqë mes dy*shimit dhe zemrës nuk ka ndonjë lidhje kuptimore, përmbajtë*sore e cilësore, zemra ndjehet e shqetësuar dhe e acaruar prej dyshimit. Reaksionin që tregon dikush ndaj dikujt, diçkaje ose ndonjë situate, e kuptojmë nga ndryshimet që ndodhin tek ai: i hipën temperatura dhe skuqet, vetullat i ngrihen përpjetë, koka i dhemb, i hiqet oreksi, nuk i shijojnë gjërat, etj., ashtu siç i ngri*het temperatura dikujt si rezultat i reaksionit fiziologjik të trupit ndaj mikrobeve. Edhe zemra kundërvepron ndaj iluzioneve, mendimeve të huaja dhe dyshimeve të dërguara nga djalli; stru*ktura jonë moralo-shpirtërore, potenciali ynë besimor prodho*jnë "antikorpe" kundër "mikrobeve" që na kanë hyrë në zemër dhe atëherë temperatura na ngrihet, zemra na shqetësohet dhe na rreh me forcë. Por po qe se trupi nuk tregon ndonjë qëndru*eshmëri dhe dorëzohet menjëherë si demi që, kur sheh gjar*përin, bëhet si kec i urtë, atëherë, ashtu si antikorpet që dorë*zojnë armët para virusit të AIDS-it, edhe puna jonë ka marrë fund. Po qe se zemra dhe besimi ynë nuk tregojnë qëndresë ndaj dyshimit që na ka hyrë, atëherë s'ka shqetësim dhe acarim dhe me këtë i thuhet djallit "eja e bëj ç'të duash"! Dhe djalli kë*të do!

c) Zemra e goditur nga dyshimi i përngjet pusit të pa*stër ku dikush ka hedhur papastërti.

Çështjen mund ta mendojmë edhe kështu: Kemi një pus me ujë të pastër e të kulluar. Ka edhe veti shëronjëse, aq i mirë që është! Nami i këtij pusi ka marrë dhenë. Mirëpo, një ditë, një njeri i keq hedh në pus papastërti, gjëra të huaja e të ndyra. Ju e shihni dhe thoni: "Bobo, m'u fëlliq pusi, uji i tij s'pihet më!..." Por s'është e vërtetë. Uji i pusit vjen nga një burim i rrjedh*shëm. Ai nuk është ujë i ndenjur, prandaj dhe është aq i mirë. Rrjedha e ujit ka për t'i marrë me vete papastërtitë dhe lëndët e huaja dhe pusi do të bëhet përsëri i pijshëm e shërues. Tur*bullira që pësoi pusi nuk ishte e tij. Kështu është edhe me zem*rën që e turbullon dyshimi...

ç) Po qe se dyshimi nuk është i vullnetshëm dhe nuk reflektohet në praktikë, njeriun s'e bën përgjegjës.

Siç e dini, që njeriu të quhet përgjegjës dhe i përgjegjshëm, duhet të ketë vetëdije dhe vullnet. Veç kafshëve, edhe njerëzve me të meta mendore dhe vetëdije të çrregulluar ose të sëmurë mendorë dhe të pavetëdijshëm nuk u bëhet propozim; ata nuk ngarkohen me përgjegjësi dhe nuk janë të përgjegjshëm për ve*primet që bëjnë. Nisur nga kjo, po qe se dyshimi ynë nuk është i vullnetshëm dhe po s'ia hapëm vetë dyert dyshimit, nuk quhe*mi përgjegjës. Mjafton që dyshimin të mos e reflektojmë, të mos e vëmë në praktikë. Vullneti e gjen veten përballë dyshimit që vjen kështu, vetvetiu, dhe nuk i bën dot qëndresë se ka ardhur i paftuar. Veçanërisht, njeriu, me anë të bashkëshoqërimit të ide*ve, duke u nisur nga gjërat që dëgjon e lexon, mund të bjerë në mënyrë të pavullnetshme nën ndikimin e një sërë kujtimesh, ilu*zionesh dhe mendimesh. Në të vërtetë, shpesh është e pa*mu*n*dur për të shpëtuar nga ky fenomen, sepse kjo është në natyrën e njeriut.

Preshevar · 30-11-07, 09:01

d) Dyshimi është si një rrjetë merimange që nuk e pengon dot njeriun të shkojë më tutje.

Me paqëndrueshmërinë e vet karakteristike, dyshimi nuk është i dëmshëm kur njihet. Kur'ani konkludon: "Pa dyshim, dredhia e shejtanit është e dobët!" (Nisa, 4:76) Pra, djalli ka dredhi, por të dobët, sikur të mos e kishte. Për shembull, ju duhet të kaloni përmes një korridori të ngushtë mes dy muresh, mirëpo, mu në mes të korridorit, një merimangë ka thurur një rrjetë nga muri në mur duke e zënë rrugën. Por a mund të jetë ajo pengesë që ju të shkoni më tej? Pa dyshim që jo. Ju s'e shihni si pengesë rrjetën e merimangës dhe kaloni duke e pri*shur atë.
Profeti na thotë se nuk është djalli që i detyron njerëzit për të mohuar, për të bërë të këqija dhe mëkate. Ai nuk e kap dot nje*riun për dore për ta çuar ose detyruar në mëkat. Puna që bën djalli është vetëm stolisja dhe zbukurimi i të këqijave, kamuflimi i tyre si të mira e tërheqëse. Eshtë Allahu që i krijon edhe të mi*rën, edhe të keqen, që edhe orienton, edhe çorienton. Dyshi*met e djallit janë si pallate ngjyra-ngjyra prej fllucke sapuni. Ato duken të bukura nga jashtë, por brenda janë bosh, janë një gro*pë e rrezikshme!
Dyshimi nuk shkakton dëm kur dihet se është kalimtar, i për*kohshëm. Dyshimi është i dobët si një pupël që e merr me vete edhe flladi më i lehtë. Dyshimi u përngjet reve që mblidhen për një çast, por pastaj menjëherë shpërndahen pa lënë pas as shi, as fllad. Dyshimi është si gropa ajrore ku bie për një çast avioni; as duhet bërtitur, as duhet vajtuar!

dh) Dyshimi nuk shkakton asnjë dëm po qe se nuk qëndrohet shumë mbi të dhe nuk bëhet çështje serioze.

Dyshimi nuk bëhet i dëmshëm kur e dini se s'ka për t'iu ngji*tur mendimit tuaj për ta fëlliqur atë. Dyshimi është, në pasqyrën e imagjinatës, një gjurmë e përkohshme dhe e dobët që shuhet shpejt, një pamje që s'ka për të lënë njollë dhe një reflektim shumë i lehtë. Po qe se gjërat që vijnë në mendje dhe ima*gjinatë janë me burim të dobishëm, u japin një farë drite me*ndjes dhe mendimit, kurse po qenë një dyshim me burim të ke*qeje dhe intrige, prapëseprapë nuk ndikojnë mbi mendjen, me*ndimin dhe zemrën, nuk lënë papastërti dhe nuk shkaktojnë dëm. Ju mbani në dorë një pasqyrë dhe ja tek reflektohet në të një gjarpër. A mund t'ju dëmtojë ju gjarpëri i reflektuar mbi pas*qyrë? Gjithashtu, a mund t'jua ndyjë duart një papastërti që ref*lektohet në pasqyrë? A mund t'jua djegë duart flaka që reflekto*het në pasqyrë? Po si kjo, produktet e katabolizmit që bartim përkohësisht në trup, nuk na e prishin namazin, pluhuri përreth një cope diamanti, nuk ndikon mbi të ose mbi vlerën e tij. Po si kjo, edhe sikur djalli të ketë një prani esenciale dhe individuale të brendshme ose të jashtme tek ne, shigjetat që hedh, pamjet që dërgon nuk janë të qena dhe nuk shkaktojnë asnjë dëm.
Dyshimi nuk shkakton asnjë dëm nëse nuk përqëndrohemi mbi të, nëse nuk e mendojmë me kërshëri e shqetësim, nëse nuk e pranojmë e nuk i dalim për zot, nëse, duke e nënvlef*tësuar, nuk i japim mundësi të fryhet dhe nëse nuk e bëjmë çë*shtje shqetësuese. Atë do ta shihni gjithmonë nga maja dhe do të thoni me vete: "Me lejen e Allahut, do të godas nga poshtë e do ta mund!"

e) Dyshimi bëhet i dëmshëm kur përfytyrohet si i dë*mshëm.

Po të veprohet në kundërshtim me ato që treguam gjer këtu, dyshimi mund të shkaktojë dëm. Nëse nuk dihet se dyshimi është i padëmshëm, për pasojë, përfytyrohet si i dëmshëm, bë*het i dëmshëm. Dyshimi është i dëmshëm kur përqëndrohet mbi të dhe trazohet me kërshëri e shqetësim. Sa më shumë të vlerësohet, sa më shumë të zmadhohet, aq më shumë fryhet ai dhe, duke u kthyer në një ballon, na thith përbrenda. Në rrugën tuaj ndodhet një koshere bletësh. Brenda saj ka me qindra bletë që, po i ngacmove e të sulmuan, të shkaktojnë vdekjen. Pran*daj ti kalon i qetë pranë kosheres dhe s'të ndodh asgjë. Kështu duhet vepruar edhe me dyshimin.
Djalli na hedh në imagjinatë kuadrin e një pamjeje të dobët dhe kalimtare. Po qe se na duket tërheqëse dhe e zhvillojmë më tej, ajo pamje e dobët e përbërë prej vetëm një kuadri, shndë*rrohet në një shirit filmik disaorësh, madje pa i rënë ne më të! Sidomos kur njeriu mbetet vetëm dhe kur ky njeriu është një i ri dhe pamjet kanë karakter sensual... Ai e merr kuadrin dhe e kthen në një film aventuresk. Ndërkaq, i djallit është vetëm ai kuadri i dobët. Prandaj, i duhet shmanguar atij grepi, nuk duhet t'ia lejojmë vetes të biem në atë grep, në mënyrë që djalli, pas*taj, të mos ketë mundësi të na vërë në punë për të na i kthyer përfytyrimet në realitet duke na bërë të biem viktimë e asaj pa*mjeje prej një kuadri...

ë) Shpirtrat e ndjeshëm e nervozë nuk duhet t'i japin rëndësi dyshimi të djallit për të mos u kapur pas ilu*zi*o*neve.

Më shumë në shpirtrat e ndjeshëm dhe nervozë, dyshimi mund të kthehet në një sëmundje të dëmshme dhe në një shqi*së të brendshme më vete. Kur i vjen dyshimi, një njeri i tillë, du*ke patur frikë se mos dyshimi do t'i shkaktojë dëm, shqetësohet, e zë paniku dhe e lëshon veten pas iluzioneve. Pastaj, në vijim, duke e zmadhuar këtë me mendje, me zemër dhe duke e parë nga këndvështrimi i besimit, ia ngarkon vetes dhe, me kohë, e kthen në shprehi dhe njësohet me të, gjë që do të thotë të biesh në pesimizëm para djallit dhe të dëmtohesh plotës

BE LK · 30-11-07, 11:39

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Bjeshka1

Thone fetaret qe asnjesend nuk mund te ndodhe pa deshiren e Perendise!!!
Ja morali dhe rrenat tuaja. Ne nje rast mundet, ne tjetrin jo?!A e shihni se sa naiv dhe te ceket jeni ju disa ketu? Nese i shiqojme gjerat me nje sy kritik dhe nese duam te shohim te vertetn, po del se Zoti na qenka me i dobet se shejtani!

Shkrimi juaj eshte problematik dhe cinik, nuk shpreh asnje vlere por vetem provokim. ne qofte se nuk din asgje nga kjo bote nuk eshte rruga me e mire kjo qe ke zgjedhur te provokosh duke e bere kete ne menyre te hapur. Por mund te gjesh nje rruge me te mire te mesosh dhe pastaj te flasesh. Me shkrimet e tuaja me kujton disa anetare te tjere ketu. Si psikon apo Balushin por te pakten ata shkruajne dic me me kuptim dhe jane pak me te zgjuar se ti.

I/E nderuar Bjeshka1. largoju kesaj menyre te biseduari se nuk perfiton askush nga keto injorime reciproke.

Ketu jemi per te treguar vlerat tona, te tradites sone te familjes dhe shoqerise. por jo per te provokuar jo per te injoruar, jo per biseda pa vlere pa shije pa kuptim dhe me injorance te theksuar.

Te dashur forumist, nese dikush nuk ka cfar te thote per fene e tij mos te injoroje fene e bashkebiseduesve te tjere sepse kjo eshte tregues i mos dijes se tij dhe mos vleres se asj cfar perfaqeson.

Mendoj se eshte me mire te shkruash dicka per mendimin tend se sa te kundershtosh mendimin e tjetrit. Zoti na ka dhene nje goje e dy vesh. te degjojme dy fish e te flasim nje fish.

Une shikoj se tek mesime nga bibla ka kohe relativisht te gjate qe nuk postohet asnje post dhe shume prej mbrojtesve te doktrines se krishtere postojne tek mesime nga kurani. Kjo menyre e te biseduarit eshte tregim i mos dijes dhe mos vleres qe ke por tregon zemren tende per te share apo ofednuar te tjeret pa kriter, pa dije etj.

Lete flasim me gjuhen e arsyes dhe jo me mllefin e pa dijes. nuk ka me na nderu asnjehere replika pa kuptim apo injorimi pa reflektim.

Mendoj se duhet me mire te flasim per rreziqet e shejtanit, e jo te marin veset e tij.

Shpresoj qe kjo te vleje per gjithe ata qe kane sa do pak arsye shqiptari.

Me nderime BE LK

Bjeshka1 · 30-11-07, 13:37

Ti je i vogel per te vlersur zgjuasine edikujt tjeter. Kur flet ti me shoket etu, me duket sikurse shoh filma te vizatuar.
Pike se pari une flas te vertetn, kurse ti ik nga ajo.
Ti ne gati secilin postim merresh me genjeshtra. Ata njerz qe i permend as qe me interesojne.
Une ju pyeta per te verteten, por ju flisni per gjera tjera. Thash se a ka qen qellimi i Allahut qe te krijoje Shejtanin?
Thash se feja thote qe asnje send, as ma i vogli, nuk ndodhe pa deshiiren e Allahut. E si kam mundesi qe u be Shejtani? Ju vet e shpallni Allahun te pa afte, por eshte problem se ju kan bere lavazhe truri, dhe nuk e kuptoni. Edhe diçka. Kete fe e kemi si une , si ti, por dallimi eshte se si e shohim dhe perjetojme.
Nuk ishte vendi ta diskutojme kete pyetje ketu, por te dhashe nje pergjigje te shkurter per akuzat e pabaza. Pyetja ime ishte se a ka pasur per qelim Allahu te krijoj Shejtanin?

BE LK · 30-11-07, 20:27

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Bjeshka1

Ti je i vogel per te vlersur zgjuasine edikujt tjeter. Kur flet ti me shoket etu, me duket sikurse shoh filma te vizatuar.
Pike se pari une flas te vertetn, kurse ti ik nga ajo.
Ti ne gati secilin postim merresh me genjeshtra. Ata njerz qe i permend as qe me interesojne.
Une ju pyeta per te verteten, por ju flisni per gjera tjera. Thash se a ka qen qellimi i Allahut qe te krijoje Shejtanin?
Thash se feja thote qe asnje send, as ma i vogli, nuk ndodhe pa deshiiren e Allahut. E si kam mundesi qe u be Shejtani? Ju vet e shpallni Allahun te pa afte, por eshte problem se ju kan bere lavazhe truri, dhe nuk e kuptoni. Edhe diçka. Kete fe e kemi si une , si ti, por dallimi eshte se si e shohim dhe perjetojme.
Nuk ishte vendi ta diskutojme kete pyetje ketu, por te dhashe nje pergjigje te shkurter per akuzat e pabaza. Pyetja ime ishte se a ka pasur per qelim Allahu te krijoj Shejtanin?

Po une te dhashe dhjetera ajete kurani si argument kurse ti me thua mua se a ka duqi allahu me shume apo shejtani. une te dhashe ajete ku e ndjane kete pune por ju ma ktheni me provokim sikur nuk kishe lexuar fare ato qe thashe me siper. gjithsesi ke te drejte vazhdijme temen se kestu kot flasim.

Bjeshka1 · 30-11-07, 20:54

Ajete jane te formuluara ne me plot metafora, por une te pyeta ty me shoket e tu per mendimin tuaj.
Une i kam lexuar, por ti si mendon? A ishte qellimi i Allahut te krijoje shejtanin? Po ose Jo?

BE LK · 30-11-07, 21:26

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Bjeshka1

Ajete jane te formuluara ne me plot metafora, por une te pyeta ty me shoket e tu per mendimin tuaj.
Une i kam lexuar, por ti si mendon? A ishte qellimi i Allahut te krijoje shejtanin? Po ose Jo?

Po une mendoj se gjithcka eshte bere me dijen dhe vullnetin e zotit.

Jo me kot thashe me siper tek posti qe permanda ajetet kuranore qe lexojeni me kujdes Ajtin 30 me duket te sures Bekare. se aty Melaiket e ithane zotit se a do krikosh nje krijese qe do bej shkaterrime ne toke. nga e dinin ata qe njeriu do genjehej nga shejtani dhe do Zbritej ne toke dhe do bente zollum keshtu qe pergjigjen e dhashe tek posti me pare per kete reagova ne kete menyre. por ndoshta se ke kap. gjithsesi une te thashe prap se si ndodhen ngjarjet me shkoqur.

mos e mer personale kete pune. une reagova ndaj teje jo se doja te te ofendoja por mu duk pak habites fakti qe une them shikojeni pak ketu dhe reagohet prap duke thene se vfar mendoni per kete apo ate.

Te pershendes BE LK

Bjeshka1 · 02-12-07, 11:46

Citim:

Po une mendoj se gjithcka eshte bere me dijen dhe vullnetin e zotit.

A sheh se sa din per fene?
Zoti paska krijuar me qellim nje krijese e cila do te rrebelohet dhe do te behet "Shejtan".
E pse e krojoji nes e e dinte se do te vepronte krejt ndryshe nga kerkesat e Allahut?
Pse e lejoji ekzistencen e ketj? Thuaje mendimin tend e jo me ajete konfuze qe njeri nuk i kupton.
Po tjeret ku jane qe nuk po e thone mendimin e vet?

Albanian · 02-12-07, 15:54

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Bjeshka1

A sheh se sa din per fene?
Zoti paska krijuar me qellim nje krijese e cila do te rrebelohet dhe do te behet "Shejtan".
E pse e krojoji nes e e dinte se do te vepronte krejt ndryshe nga kerkesat e Allahut?
Pse e lejoji ekzistencen e ketj? Thuaje mendimin tend e jo me ajete konfuze qe njeri nuk i kupton.
Po tjeret ku jane qe nuk po e thone mendimin e vet?

Pershendetje tegjithve,

Sipas asaj qe kam lexuar do te mundohem ne pika te shkurta sepse kjo eshte nje dege e madhe e religjionit.

Zoti qe egziston prej kur nuk kishte asgje, krijoi gjithqka qe i ka pershkruar njerzimit ne Bibel dhe Kuran, personalisht besoj se sikur se planetet dhe yjet qe i shofim, egzistojne edhe shum gjera tjera qe nuk i shohim si ferri, parajsa, engjujt etj,

Engjujt jan krijesa qe e shohin Zotin dhe direkt i sherbejne atij, e adhurojne ate sepse jan plotesisht te vetedijshem se kush eshte Ai, ka prej tyre qe me mijra vet i falen dhe i bejne adhurim zotit pa ngritur koken fare.

Por Zoti sikur nuk ka qen i kenaqur nga adhurimi i engjujve qe e shihnin dhe e dinin se cfar fuqie ka, andaj krjoi yjet, qijejt dhe planetet si dhe token dhe ne to krijoi shum bime dhe gjallesa, por arsyje kryesore ka qen krijimi i dy krijesave te cilat do te jen plotesisht te pamvarura dhe do te jen te tilla qe do te veprojne lirshem per nje kohe te caktuar, ato dy krijesa jan Exhinet dhe Njerzit.

Exhinet jan krijesa te krijuara nga zjarri kurse njerezit nga dheu, exhinet kan qen te krijuara shum me pare se te krijohen njerezit dhe kan shum veti qe i dallojne mes vete keto dy krijesa, Njerezit nuk kan mundesi ti shohin Exhinet, ndersa Exhinet mund ti shohin njerezit, Exhinet kan mundesi te levizin me shpejtesi te madhe dhe kan mundesi te fluturojne deri ne disa kufij te caktuar ne kosmos, kan mundesi gjithashtu te depertojne ne mbrendesin e njerzve dhe ti dirigjojne ndjenjat dhe mendimet e tyre, pervec ketyre kan dhe shum veti tjera.

Zoti i ka krijuar keto dy krijesa per nje arsyje te vetme, qe keto krijesa ne kushte teper te veshtira dhe me pengesa te shumta ta adhurojne ate.

Djalli esht nje nder krijesat e Exhineve, apo me mir te them eshte kryesori prej tyre, djalli ishte krijesa e vetme qe qendronte ne parajse dhe shoqerohej me 4 engjujt me te forte te Zotit, Djalli vet e adhuronte Zotin dhe Zoti ishte i kenaqur prej tij deri kur Zoti krijoi Njeriun e Pare Ademin dhe i urdheroi tegjith Engjujt edhe Djallin qe ti perkulen Ademit, tegjith iu perkulen njeriut perveq djallit i cili refuzoi duke thene si ka mundesi qe un Iblisi i krijuar prej zjarri dhe me ket fuqi qe kam ti perulem kesaj krijese nga balta me ere te rende.

Lexoni me poshte Ajetet ne Vijim qe pershkruajn ngjarjen:

26.Ne krijuam njeriun nga balta e argjilit, të zi e të prishur (me erë të keqe)? (të formuar-të trajtuar-mesnun).
27.E xhinët i krijuam më parë nga zjarri, nga flaka e fortë.
28.Dhe (përkujto) kur Zoti yt engjëjve u tha: "Unë po krijoj njeriun nga balta e tharë, e zezë e me erë.
29.E kur ta përsosë atë (në formën e njeriut) dhe t'i japë atij shpirtin që është krijesw Imja, atëherë ju bini atij në sexhde".
30.Të gjithë engjëjt tok, bënë sexhde.
31.Përpos Iblisit. Ai refuzoi të jetë me ata që bënë sexhde?"
32.Ai tha: "O Iblis, ç'është ajo që ti të mos jeshë me ata që bënë sexhde?"
33.Ai tha: "Nuk është për mua t'i bëjë sexhde një njeriu që e krijove nga balta e terur, e zezë e me erë".
34.(All-llahu) tha: "Dil pra, prej aty, ti qofsh i mallkuar!"
35.Vërtet, mallkimi kundër teje qoftë deri në ditën e gjykimit".
36.(Iblisi) Tha: "Zoti im, më jep pra afat deri në ditën kur ata (njerëzit) të ringjallen!"
37.(Zoti) Tha: "Ti je prej të afatizuarve,
38.deri në kohën e ditës së caktuar".
39.(Iblisi) Tha: "Zoti im, për shkak që më përzune (më largove), unë do t'ua zbukurojë (të këqiat) atyre sa të jenë në tokë (në këtë botë) dhe të gjithë ata do t'i largoj nga rruga e drejtë!"
40.Përveç robërve të Tu, të cilët i ke bërë të sinqertë.
41.(Madhëria e Tij) Tha: "Kjo është rruga Ime e drejtë (e qartë)".
42.Se ti ndaj robëve të Mi (të sinqertë) nuk ke kurrëfarë force (as fizike as mendore), përveç atyre të humburve që vijnë pas teje.
43.E s'ka dyshim se xhehenemi është vendpremtimi i të gjithë atyre.

Ose keto ajete qe ceken ne nje rast tjeter ne Kuran:

Përkujto kur Ne u thamë engjëjve: "Bëni sexhde Ademit!" (në shenjë përshëndetjeje) e ata i bënë, me përjashtim të Iblisit. Ai tha: "A t'i bëj sexhde atij që e krijove nga balta?
62.(Mandej vazhdoi e) Tha: "A e sheh (i tha Zotit) këtë që Ti e vlerësove mbi mua, nëse më lë të jetojë deri në ditën e kijametit, unë gjithsesi do t'i shfaros pasardhësit e tij, më përjashtim të një pakice".
63.(Zoti) Tha: "Shko, e kush prej tyre vjen pas teje, shpërblimi juaj është xhehennemi, shpërblim i plotë".
64.Dhe me atë alarmin e zërit tënd, mashtroje atë që mundesh prej tyre, me kalorësit e këmbësorët tu thirri (bërtitu) ata, përzieju me ta në pasuri dhe në fëmijë dhe premtoju atyre, po shejtani nuk u premton tjetër, përveç mashtrim.
65.Në të vërtet, ti nuk ke kurrfarë fuqie ndaj robërve të Mi. Mbrojtja e Zotit tënd është e mjaftueshme (për ata).

Sipas dijetareve, shkaku qe Djalli eshte revoltuar kaq shume ka qen fakti se njerezit Zoti i krijoi te tille qe ta adhurojne All-llahun edhe ne kushte dhe sprova te veshtira, dhe frika se njerezit do te fitonin kenaqesine me te madhe tek All-llahu dhe do te zenin vendet me te mira ne Parajse.

Andaj Djalli kerkoi nga Zoti i tij qe ti jape atij afat deri ne diten e gjykimit pra sa egziston bota reale qe te mundohet me ndihmen e exhineve tjer ti devijoj njerezit nga besimi dhe rruga e drejte, zoti i lejoi atij sepse ai do te ishte mjeti me i mire i tij qe ti sporovj njerezit sa me shume, dhe te ndaj prej tyre zemra te cilat do ta adhuronin me te vertete ate edhe pse nuk e kan pare.

Zoti e ka krijuar njeriun te tille qe ai vet ti shohe gjerat per rreth dhe te kujtoj se dikush i ka krijuar, dhe te vij ne perfundime se egziston nje zot duke ua deklaruar ket permes profeteve dhe librave te zbritur.

Gjat gjitha koherave prej se eshte krijuar njeriu duke filluar nga Ademi, njerezit jan sprovuar dhe jan thirrur nga Zoti permes profeteve ose engjujve kurse jan mashtruar nga Djalli.

Per ta kuptuar ate qe deshta te them mvaret nga perceptimi dhe menyra e akceptimit tuaj, besoj se kam qen i qarte dhe ju le te pershendetur deri ne herat tjera.

BE LK · 03-12-07, 09:59

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Bjeshka1

A sheh se sa din per fene?
Zoti paska krijuar me qellim nje krijese e cila do te rrebelohet dhe do te behet "Shejtan".
E pse e krojoji nes e e dinte se do te vepronte krejt ndryshe nga kerkesat e Allahut?
Pse e lejoji ekzistencen e ketj? Thuaje mendimin tend e jo me ajete konfuze qe njeri nuk i kupton.
Po tjeret ku jane qe nuk po e thone mendimin e vet?

Ej se pari leri injorimet.

se dyti zoti ka krijuar nje krijese te dobet dhe me deshira dhe ambicje. Por qellimi i krijimit te njeriut eshte qe ti binden zotit dhe per te provuar kete se sa jane ne gjendje duhej te kishin sprova me qellim qe te tregonin veten e tyre. Sprova: shejtani dhe nefsi.
pra zoti i la te lire njerezit qe te zgjedhin mes dyrrugeve qe ai u kishte treguar dhe me dy perfundimeve te shpallura nga ai. njeriu eshte i lire te ndjek Zotin dhe rrugen e tij. Dhe fiton Xhenetin (Parajsen)
dhe rrugen e djallit qe te dergon ne Zjarr. Zgjith cfar te duash por te kane treguar vendin.

Mbaje mend se as nje karamele nuk ta jep kush falas per kollaj jo xhenetin e zotit. Cfar u be ketu u lirua. ti ben cfar te duash dhe shko ne parajse.

Bjeshka1 · 03-12-07, 16:54

Une injorancen nuk e dua, por flas ashtu si mendoj. Njerzeve qe iu bejne lavazh, e kan shtire ta kuptojne kete. Per keto perralla qe mundohesh ti flasish(keshtu mendoj une), te pyes se a ste kan falur prinderit ndonje karramele, e mos te flasim per me shume? Krijuesi dhuron dhe nuk shet, krijuesi don e nuk denon, a por eshte inateresxhi dhe hakmarres? Edhe dicka, ende nuk e kam te qarte se si lejoje "shejtanin" te behet kundershtar i tij, me qe se ne fillim nuk e kishte krijuar si te tille, a por ke ti me shoket e tu ndomje mendim tjeter? A din se sa njerz ne bote jetojne jashte normave "Kuranore" e besa aq me shume edhe jashte atyre "Biblike"? A jane te gjithe keta me shejtanin? A nuk ka aftesi Allahu qe ti krijoje te gjithe njerzit e mire? Dhe me ne fund, çka i duhen njerezit Allahut dhe se çka bente Allahu (mese ka ekzistuar gjithmone) kur nuk kishte njerez?

Albanian · 03-12-07, 17:59

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Bjeshka1

Une injorancen nuk e dua, por flas ashtu si mendoj. Njerzeve qe iu bejne lavazh, e kan shtire ta kuptojne kete. Per keto perralla qe mundohesh ti flasish(keshtu mendoj une), te pyes se a ste kan falur prinderit ndonje karramele, e mos te flasim per me shume? Krijuesi dhuron dhe nuk shet, krijuesi don e nuk denon, a por eshte inateresxhi dhe hakmarres? Edhe dicka, ende nuk e kam te qarte se si lejoje "shejtanin" te behet kundershtar i tij, me qe se ne fillim nuk e kishte krijuar si te tille, a por ke ti me shoket e tu ndomje mendim tjeter? A din se sa njerz ne bote jetojne jashte normave "Kuranore" e besa aq me shume edhe jashte atyre "Biblike"? A jane te gjithe keta me shejtanin? A nuk ka aftesi Allahu qe ti krijoje te gjithe njerzit e mire? Dhe me ne fund, çka i duhen njerezit Allahut dhe se çka bente Allahu (mese ka ekzistuar gjithmone) kur nuk kishte njerez?

Nuk njoh asgje me te shijshme se sa arsyeja e shendoshe qe ka si salce humorin e holle, ndersa padija e vetkenaqur vetem te mbush barkun dhe kaq...delmake('ODUuMS4zMC4xNDA=','1196701009');

BE LK · 03-12-07, 18:52

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Bjeshka1

Une injorancen nuk e dua, por flas ashtu si mendoj. Njerzeve qe iu bejne lavazh, e kan shtire ta kuptojne kete. Per keto perralla qe mundohesh ti flasish(keshtu mendoj une), te pyes se a ste kan falur prinderit ndonje karramele, e mos te flasim per me shume? Krijuesi dhuron dhe nuk shet, krijuesi don e nuk denon, a por eshte inateresxhi dhe hakmarres? Edhe dicka, ende nuk e kam te qarte se si lejoje "shejtanin" te behet kundershtar i tij, me qe se ne fillim nuk e kishte krijuar si te tille, a por ke ti me shoket e tu ndomje mendim tjeter? A din se sa njerz ne bote jetojne jashte normave "Kuranore" e besa aq me shume edhe jashte atyre "Biblike"? A jane te gjithe keta me shejtanin? A nuk ka aftesi Allahu qe ti krijoje te gjithe njerzit e mire? Dhe me ne fund, çka i duhen njerezit Allahut dhe se çka bente Allahu (mese ka ekzistuar gjithmone) kur nuk kishte njerez?

Une nuk kam a da menen me u kap me ty sepse ju nuk keni aq zgjuarsi sa te me provokoni mua ne fene time. nuk te kthej me pergjigje dhe shpresoj as te tjeret qe jane munduar te te pergjigjen per pyetjet tuaja mos te pergjigjen derisa te gjesh vetem nje argument tjeter. Ty me duket se don me ti thene me emra sipas kadasres te gjithe njerezit dhe veprat e tyre por harroje, se ske llogjike per kete debat, shko ne nje vend tjeter dhe llap pa kuptim. Po te jap nje vned si adrese tek budallalleqet atje do bejme gallat se kjo pune nuk ka kuptim keshtu. E ke mare me vrulle ket pune prit lala prit se ka pune ky muhabet, ohoooooooooo sa duhet me dit me u kap per llafesh te holla. ik atje ku te thash se flasim prap andej.

Me respekt BE LK