Zhgarravinat e mia

Tash kur po shkëmbehej zjarrë, binin Heronjët për të rilindur sërish. Ti thoje: unë, unë, unë. Mbase unë të thoja: ne, ne, ne. Pra, kështu duhej ngaqë Lufta e madhe fitohej në mejdan, publikisht. E dashur, sërish do qeshim Pranverave si dikur, dëshmi e kemi gjakun.

Sulltani!

Cdo ditë e më afër Stinës së Brishtë!

E di se do lexosh me vëmendje dhe e di se do më përqafosh sa për t`a pajtuar buzëvarjen time prej fëmiu. E them prej fëmiu ngaqë konsideroj se askush në mënyrë më origjinale se ai nuk di t`a shprehë ndjenjën e gëzimit dhe atë të zemërimit. Sot më ke munguar shumë, gjegjësisht nuk ma ke varë fare.

Sidoqoftë, desha të sqarohem se tregimet përbëhen nga jeta që bëjmë e jo nga fjalët që me aq lehtësi i bashkërendojmë; gjegjësisht tregimi është gjithnjë në kërkim të një fjalie të vetme pas së cilës ngarrend ajo bota jonë e ngushtë kur e duam dikë me gjithë qenje, prandaj kafshojmë buzët.

Unë se di se në c`dimension mendor shtrihej kujtesa jonë? Gjithnjë më duket se ishim dashuruar para se të kishim lindur. Në c`stade zgjoheshin emocionet e ndjesisë, as këtë nuk e di për be. C`gjurmë lënë këto prushe që djegun shpirtin tim kur s`të kam pranë; pa më trego? Pse vuajmë kur kuptojmë se c`mesazh përmbanë jeta?

Kur të vish, mer pak kohë e më trego. Kam mallë për ty, i zhytur në mendime..

Cdo ditë e më afër Stinës së brishtë ecim së bashku, Stinës së derdhur në ngjyra vaji,..

Drejtë Kështjellës sonë!

[YanYan]

Sa ide gjeniale me ec ne rrugen per tek treni nen ritmin e "Ngjyra e kuqe" per te mos rreshkit e me mbet ne histori...

Dite e ftohte sot e akoma po bie debore. Strukur nen kapucin e shallin e punuar nga dora e se shtrejtes time, po ngroh duart me fryme gri. Po shoh njerez tek vrapojne, marrin taxi, nisin vete makina, marrin autobuzat e trenat, e te tjere lypin. E ndersa mu me presin pantoflat, jeleku qe me mban ngrohte, nje gjelle nga mami, nje liber i bukur, e shume perqafime te ngrohta, m'vjen zor me kalu afer tyne e me i than "Zoti te dhashte"!

...

[Alima]

...

"Jetëgjati nuk bëhet jetëshkurtër".
…magjia zgjat pak, ca ore ,jo me shume. Pastaj dita fillon te me copetoj mishin, me ingranazhet e saj te thata,sidomos pasditeve, kur jam vetem, provoj nje ndjenje te veçante. Sikur te me banonte nje esence e papercaktuar, jo e imja, e megjithate pafundesisht e imja, e une s’jam me vetem,dhe çdo gjest i imi, çdo fjale, ka per deshmitar nje shpirt misterioz.!
Hapesira me eshte shenderruar ne nje dhome te vogel Mjeshter, gjersa ti kerkon diçka kaq te vogel,e une as kete s’e beje,dhe per egoizmin tim refuzoj te pranoj sa shume te dua.Me vie keq ngase ka plot sosh qe e duan,por atij as qe i pelqejne çapkenet autoritare ,vashezat fodulle, laviret garipe, vogelushet e djallezuara e te pergjumura me sy tinzare e epshore.Jo, keto nuk i don!
Mbreme me terhoqi vemendjen dritarja gjatoshe ,gjersa Hena duke hyre permes xhamave te saj,u bente drite luleve ne vazon siper truezes ,nuk e di ne ju kujtohet vazoja qe i vinte keq nga une?... Keto pak objekte te dukshme nen driten e Henes ,me shtyejne qe te perfytyroje prap mbrapaskenen e erresires,ku fshihen intimitetet,ndoshta edhe shpetimi nga gjendja qe kame rene ,por...nuk jane per mua ato ,jo!
-“Paske jeten e gjate”…!, degjova symbyllur te me thoshte nje nga hijet…U mundova te qesh, dhe edhe qesha, por ndjej dhimbje ne koke,miq…Tu tregoj se,pas atyre diteve,mu kjo ishte buzeqeshja ime e pare…


.

[tipi engjellor]

Postimi origjinal është bërë nga YanYan

Sa ide gjeniale me ec ne rrugen per tek treni nen ritmin e "Ngjyra e kuqe" per te mos rreshkit e me mbet ne histori...

Dite e ftohte sot e akoma po bie debore. Strukur nen kapucin e shallin e punuar nga dora e se shtrejtes time, po ngroh duart me fryme gri. Po shoh njerez tek vrapojne, marrin taxi, nisin vete makina, marrin autobuzat e trenat, e te tjere lypin. E ndersa mu me presin pantoflat, jeleku qe me mban ngrohte, nje gjelle nga mami, nje liber i bukur, e shume perqafime te ngrohta, m'vjen zor me kalu afer tyne e me i than "Zoti te dhashte"!

...

eh sa bukur .....

Te respektuar lexues,

...

Nje nate nder netet e mia te shumta pa gjume shpertheu nevoja per tregimin qe do ua rrefej se c`kisha ndjere e perjetuar ne boten time pergjate koheve derisa arritem ne Piken Zero.

...

Sulltani!

[Alima]

...



Sikur te mos kisha frike se do te ja lendoj zemren, e di se çka do thosha…

Vetem flisni...!

Ja do t’jua sqaroj…
E semur nga kjo semundje, madje e interpretuar ne forme te lehte,ne kete sanatorium qe eshte pertej xhamave te asaj dritares gjatoshe ku shikoj shpesh koheve te fundit duke pasur pershtypjen se jetoj ne nje bote te humbur, e krijuar prej mureve te lemerishem, e krijuar prej vdekjeve te ftohta, e krijuar prej figurave te njerezve te pa shpirt.
Ne realitet, …duhet pritur vetem njeqind e tetdhjet e dy–tri dite, asnje dite me shume!
…Gjashte muaj, gjashte,... gjashte mure te tmerrshme,tash rendojne pameshirshem… NC,mu tani me te vertete duhet menduar ne vitet,… Edhe sa vjet me duhen te ngjitem deri ne skajet e kesaj gremine gjashtkateshe ?


...

Megjithate, njeqind e tetedhjet dite jane te gjata dhe ne rrjedhen e tyre mund te ndodhin plot gjera:..Ta zeme del koha qe te krijohen familje te reja, te lindin femije e te fillojne edhe te flasin, apo ta zeme qe nje grua e bukur te plaket e askush te mos e deshiroj... e semure nga nje semundje, edhe nga ato me te gjatat,ndoshta jo ne kohe, por ne vuajtje gjithesesi ….

Apo ta zeme edhe si shembull,nese guxoj ta quaj shembull … nje shtepi e madhe te ngrihet aty, ku me pare kishte vetem livadhe,uje qe ecen perpjete ,mu sikur ne ate oazen,...Nderkohe vazhdoj te jetoj e shkujdesur, ta trete dalengadale trupin, e te terhiqem perkohesisht per te lene pershtypjen se sherohem …, te turrem serish me me vrull duke gllaberuar shpresen, ...tek e fundit, mbetet ende kohe qe i vdekuri te varroset e te harrohet,keshtu qe i biri te jete serish ne gjendje te qesh serish, ne nje te aferme te larget ..ne afersi …
… Buzeqeshje e idhet,Mjeshter … Me fal…!!!




Ti kthehemi dritares gjatoshe edhe njehere …Prania e disa krijesave qe ne boten reale, kurre nuk i kam pare behen cipe pengese per pamjen ne ate dritare...Ato krijesa me bindnin se as gjethet e drurit nuk lekunden…derisa me nje koncentrim maksimal verej se megjithate gjethet edhe pse ngadale prapeseprape lekunden nga era e lehte.


Jeta perkundrazi, sikur eshte ndalur Mjeshter… E njejta dite, po me ato gjera perseritet me qindra here, pa bere nje hap para …. Lumi i kohes kalon permbi Fortuna,plasarite muret, merr teposhte gure e zinxhire qe fluturisen ne mendjet tona .



E dij Mjeshter se tani te ze nje terbim, nje maraz, nje keqardhje…!Dhe tani edhe pse vepron,te duket sikur eshte teper vone…

… E çuditshme dhe per te qeshur qe keto zekthe vijn ,… si te jemi te mitur !? Po, po, e din, shumica dermuese se as qe e vret me mendjen per keso gjerash dhe vazhdon te dashurosh ,nuk e kthen me ne problem.
Mjeshtri,ai i cili nuk e kishte marre kurre seriozisht, por…si dikush qe kalon para nje vitrine te mrekullueshme pa ia hedhur shume syte dhe vetem kur tashme eshte larg, e kupton sa gjera te bukura kishte aty dhe kthehet mbrasht ngarendas, por,... kur kthen aty shuhen dritat dhe ulen roletnet.

Me keqardhje,me brengen qe ndoshta nuk i mjafton me koha,druan se ne vetmido e paguan hidhur,sepse ai kishte qene si nje gur i lidhur pas nje litari dhe ajo qe e ngazellente ishte deshperimi, dashuria. …Duke u sorollatur keshtu çmendurisht, nuk dallohet me ç’forme ka..,
...ai nuk ia ve me veshin njeriu, nuk mund te degjon, ai degjon vetem vetveten tek fishkellon ne ere, per te askush nuk ekziston me perpos …!
Rrokullisje e frikshme, ai nuk sheh me boten perreth, e gjithe çfare mbet nga jeta madje kishte reshtur se ekzistuari, nuk ekziston me, nuk kishte ekzistuar kurre,…e quan 'pika zero'!?


Por,..ja ku ndalet guri i lidhur pas litari dhe me ne fund mund te dallohet, …eshte nje gure i zgidhur!

• Mjeshtri eshte ne pozicion...

.

10. Shkurt 2013

...

Ndonese ishte veshtire t`a menagjoja kohen perkunder detyrimeve te perditshme qe kisha; ndaj serish arrija t`a permbledhja suksesin e synuar ne ploteni. Shpeshhere me pyeste prej nga gjithe kjo fuqi e energji qe po ma kushton, pse i gjithe ky perkushtim per mua?

Ketyre pyetjeve me duhej t`u pergjigjesha me kujdes, gjegjesisht me mjeshtri sepse ajo nuk i pelqente trillimet, aktrimet edhe me hiq. Me besoni miq te dashur e kisha te veshtire sepse shpeshhere gjindesha ne situata kur ne ndonje pyetje te pazakonshme te saj me duhej t`i shmangesha me ndonje kunderpyetje shpotitese.

Ajo e dinte se une nuk do leshohesha ne shaka nese nuk do ishte momenti i pershtatshem m`varesisht nga tema qe po debatohej. E dinte ajo se posedonte bukurine e brishte si Pranvera, shtatgjatesine e Drandofiles dhe mprehtesine prej dhuntise.

E dinte ajo se e kishte per qejfi t`a rendisja ne vendin ku deshironte nder Oponence; megjithese me shume e inspironte fakti i apostrofuar tek kur perjetimi i saj do arrinte te behej shembull prej delikateses se saj te perjetuar ne jete permes shkrimeve tona qe do pasojne ne kete Roman.

Pergjate jetes isha sprovuar me situata nder me te nderlikuarat ama asnjehere dhe kurre si me kete ngjarje qe do ua rrefej ne vijim. Ajo ishte nje Zonjushe perplot jete dhe e perkushtuar ne dinamiken e saj. Ishin goditjet e jetes sic ajo shpeshhere di te jete e pameshirshme qe e kishin mbeshtetur per muri sic thot populli. Ishin edhe shume padrejtesi, poashtu brenga te saj qe kjo bote di ti zhvilloj me mjeshtri; qe kishin arritur t`a dermonin dhe dobesonin deri ne vuajtje. Eh po tash? Si mund t`a lesh nje mik te vuaj? Si mund t`a lesh ne gjendje te tille kur je ne dijeni se e ke mundesine t`a ndihmosh? Si?

Shpeshhere me ka rene te pyes veten time? Njeriu? c`eshte kjo ceshtje kaq komplekse? Nese ekziston ndonje ndjenje e dlire e dashurise, e humanizmit dhe e njerezise atehere keto jane momentet kur njeriu duhet t`i gjindet njeriut. Guri per gur; anise e dijme se njeriu eshte poashtu edhe ujk per njeriun, por! Ketu nuk mbaron e tere historia e kesaj pyetje per kete ceshtje kaq serioze dhe delikate.

Ne ditet qe do pasonin pas kesaj date isha nisur drejt Keshtjelles se saj me kalldereme oker per t`a takuar Sulltaneshen e endrrave te mia reale. Pikerisht ne shkurt anise ca nga datat e ketij muaji ne kujtesen time jane te hidhura por megjitheate nga tash te kujtuara me endje.

Diku thelle ne detin e kaltert, valeve te tij ne perplasje e siper me kishte zene nje drithme thupre uji; teksa shikimet tona te permallshme gershetoheshin permes buzeve. Fjalet tashme ishin shpenzuar, flisnim heshtur.

...

Sulltani!

[lovely]

Duke ecur rruges, me nje buqete lulesh ne dore, per tek varret, me mijera mendime kalojne ne koke. Ai shkon tek varri i saj per ta kujtuar ate. Dhe brenda 6-7 minutave, nje jete e tere kujtimesh kalon si vetetime..
Diku tjeter nje bukuroshe e vogel, veshur fustan ngjyre roze, vrapon ne kraherorin e babit te saj.
Dikush perjeton puthjen e pare.
Nje nene shtrire ne nje shtrat, mbajtur mire doren nga i dashuri, po sjell ne jete frytin e tyre. Po sjell ne jete nje engjell.
Ca student po diplomojne dhe plot krenari po gjuajne kapelat e tyre perpjete.
Shume zemra po kenaqen, gjersa po shikojne femijen e tyre ne diten e pare te shkolles.
Lot dashurie po rrjedhin ca faqeve teposhte.
Ca zemra po rrahin plot emocion, sepse po zbresin nga aeroplani ne vendlindje.
Disa te tjera, jane nxire nga dhembja e ndarjes nga me te dashurit e tyre.
Dikush, ne heshtje, pendohet per gjera.
Nje familje diku, ulur rreth tryezes, ne qetesi po drekojne.
Nje baba me te birin po luan futboll.
Ndonje po prish lumturine per nje deshire.
Dikush, per para, po harron gjithcka tjeter.


A nuk eshte kjo jeta ne foto?

[alima²]

...



Ne aparence Mjeshtri eshte shume i turpshem dhe shume i respektushem.Polemizojme ngapak, por jo ne menyre te ashper,edhe pse mes nesh mbizoteron gjithmone respekti reciprok. Ai ka pozicionin e anti-hermetikut, d.m.th, don te ve ne diskutim gjithe periudhen e kaluar, periudhe ku une kisha qene pjesetare.Mua,... nje personazhi, ne substance shume e veshtire. Kjo ishte edhe arsyeja kryesore pse me ngjallte interes. Nga njera ane eshte nje njeri qe don te jete i pari, te kete gjithnje situaten ne dore. Kjo duket qarte. Nuk e bene per ambicie, por per te shprehur plotesisht gjithe fuqine dhe bagazhin qe ka brenda.
Ndjej nje vitalitet te deshperuar… Per mua te Mjeshtri ka nje sasi te madhe fjalesh dhe pak Fjale. Fjala kur eshte-eshte e forte sigurisht.Mirepo mbetem per fat te keq ne boshllekun e abstraktes,ngase pretendon te futet ne thellesi dhe finese te psikologjise femerore dhe terhiqet ne vetvete pasi te kete mbledhur ate “ndjenjen, shpirtin njerezor” per te cilat shqisat e tyre mashkullore jane te papregatitura dhe nuk kane realisht eksperience!...

Me tej,ushtaret e pendes e ç'veshin lexuesin nga normaliteti i jetes se zakonshme... natyrisht po qe se penda eshte e afte te kryej kete funksion. Kjo vjen me rigjallerimin e fjales aq sa krijohet nje atmosfere krejt e re. Kjo vjen si rrjedhoje e perdorimit te nje gjuhe krejtesisht te veçante nga ajo e perditshmerise. Keshtu qe si lexues te detyroj te kesh vemendjen ketu!

“Fiction” te hedh jashte vetvetes,dhe perderisa ne te, gjindem ne nje bote ku imagjinoj veten duke levizur ne nje kurth qe eshte totalisht e ndryshme nga ajo e perditshmerise time.
Penda me hedh veçse drejt vetvetes ku futem dhe jam e angazhuar me boten ne nje menyre krejt te ndryshme prej atij momenti jam ne kontakt me menyren si e njoh ate (boten), ne nje menyre me te alternuar.Sidoqofte, ajo mbetet bota ime!!!

Ne keto momente te procesit krijues, me vie ne ndihme autocensura, si pasoj e lindur nga dhuna e tmerrshme e sistemit piramidal te censures vrasese te lirise se shprehurit. !... Kam fjalen per kalemgjite qe perfaqsojne Diktator te Madhenje te cileve te tjeret u kane fajin qe pikon çatia.

Ju miq te dashur,
tani keni mundesin e pamase te pervetesoni te Verteten dhe s’ka si të mos u marre e qeshura tek shihni vetengujimin e ngadalte ne harrese te atyre qe e ndajne universin ne vetëm tri permasa: unë, unë dhe unë.
Sa thelle dhe shigjetore eshte shqipja jone, e cila, me nje vize te shkurt, nga shkrimi ben sh-krim duke i fal shkrimit edhe misionin e shpjegimit, mposhtjes, ndeshkimit te krimit ..Prandaj kemi shekuj qe shitemi dhe i themi derrit daje , qe te vijne kokorroçet drejt e nga shtytkat per te marre te gjitha postet,çmimet e levdatat?!

Kur nuk ke dashuri dhe kuptim te thelle ne vetvete, mezi pret te debosh ushtaret e pendes nga vendi i merituar, per t’ua thare keshtu ngjyren e pendave librat në sirtar e t’ia ndysh emrin a letren ne prani te te huajve apo te kujtdo qofte duke e pasur te mundur vetem me mbeshtetjen e ndonje regjimi kalimtar.

Jo te gjithe jemi binjake, jo te gjithe na ka rrembyer lumi i historise udheve duke na ulur ne poste ku s’endërronin asnje ore me pare.Dhe keshtu si epidemi krijohen zera te rreme te forumeve, institucioneve, kultures, shkences, zera te rreme te mediumeve, te opinionit dhe, mos dhashte Zoti, te popullit, te kombit.. Radhitja e peshes dhe e shkalleve te vlerave çrregullohet,duke krijuar keshtu anarki per kompetentet e mendimit dhe gjykimit kritik.
Lengata e tille mbushet me zbrazeti dhe amulli neper te cilen e kane zor te levizin ushtaret e pendes per te bere projekte,vepra dhe vlera te njemendeta,gjersa lexuesit ngelen te kaperthyer nga merimanga e heshtjes dhe indeferences lenguese, mbulojne perhere mykun e amullive te tilla, duke goditur me injorime, menjanime, minimizime gjithefaresh.

Smira e mediokerve nuk duron te prishet rendi i rezhimit.Shqetesohen seriozisht nga çdo e arritur serioze e tjetrit, ata rebelojne, xhindosen, behet ndeshkues,dhe e tere kjo si pasoje e Paaftesive, mosprirjeve, mosdijen e tyre!

“Që të mos çmendesha nga malli, u detyrova të zgjeroja kufijtë e vendlindjes sime dhe të bëja nga Evropa një atdhe të dytë”./ Vintilë








.

[Alegro*****]

Boll i `hullaft thone qe jam amo qekjo Alima m`ka trullu me ka krejt. Vec analizone mire kete shkrim se cfare mesazhi perqon.

Par Exellence! : )

[UniCorN]

Pse keshtu?

Nuk po muj me te kuptue ma. As nuk po te njoh... Dashuria e refuzon ate qe nuk e njeh ma

[Harisi]

E mban mend kur te premtova se nuk do te te lija kurre ?

Une se bera asnjehere, vrapova shume pas teje edhe ne kohen qe ti me hodhe ne te harruar.
Kendova kenget qe te dy i pelqenim aq shume, per shume kohe me pas.
Eca neper shi, ashtu sic ty te pelqente.
Shetita per nje nate te tere, neper reren e lagur, ashtu sic e kishim planifikuar ne te dy.
Pashe yjet per nje nate te tere, e vetme ne ane te detit, duke te menduar.

E mban mend, kur te premova se nuk do te te harroja ?

E pra, une nuk e bera, i mbajta premtimet e mia, madje edhe tani mund te kujtoj cdo detaj qe na lidhi, cdo moment qe jetuam, cdo enderr qe enderronim, cdo buzeqeshje, cdo puthje, cdo prekje...
Edhe tani mund ti mbaj mend te gjitha gjerat qe kalova me ty, gjithcka... Sepse ishe Ti...
E mban mend qe te premtova se nuk do te te fshija kurre nga zemra ime ?
Je ende aty, ne qender te saj....Edhe sot... edhe tani!