Nga streha e lotit

[Skofiar]

ËNDËRRA

Aq kohe të kam ënderrue
Sa krahët mu kanë lodhur
Duke ta shtërnguar hijën
Që ngulej në krahrorin time
E nuk përkulej as s’palohej

Të kam ëndërruar aq shumë gjatë
S’kam besuar që do zgjohem përseri

Deshiroj të flej përgjithmonë
Në të gjitha trajtat e jetës

Të kam ëndërruar aq shumë
Sa kam fjetur me siluetën tënde

Tash e urrej edhe ëndërren
Dhe kohën që kalon
E nuk ndodh asgjë

Aq gjate të kam ënderue
Sa tash ke humbur realitetin

[Skofiar]

Dhimbje

Kam dhimbje
dhe të dua
një kryq në zemër
një kryq në sy
ti nuk erdhe
as nuk do te vijsh më
një kryq më shumë
asgjë

Megjithatë, atje larg
shumë larg
valëzojnë flokët tu
buzëqesh një fytyrë
këndon për diellin
nuk ka vdekur
dielli!
e pra
më thuaj
ku je?

Ku je
dua ta vizitoj
prap zemrën
të gaboj edhe një herë!
më hudh një shikim
ma trego rrugën
dridhem kam frikë
nga rruga
pa kthim

[Urata]

SKOFIAR, ik djale se trazove shpirtna...m'duket se je kah "hyn n'gjynah" ...!!!

[Skofiar]

Postimi origjinal është bërë nga Urata

SKOFIAR, ik djale se trazove shpirtna...m'duket se je kah "hyn n'gjynah" ...!!!

Hi Urata!
Falemnderit që jep kurajo
Të përshendes

JETE E BRENGA

Jeta ma ka gërrye
Shtratin e vetmisë
E lulja jote i ka lënë
Ne guret e kopshtit tim
Kujtimet e vyshkura
Nga petalet e kuqe
Qe vdesin pas mesnates
Karamfilin e mengjesit
Shpesh e kam kerkuar
Ne rruget e femijerise
Ku fjalet jane enderra
Kur nuk enderrojme me
Pa te cilen gjithmone
Fillon te ftoftit me acar
Ne keto vende te imagjinuara
Ku ti nuk banon me.

[Urata]

A ka njeri qe e analizon(spjegon) kete poezin e fundit nga Skofiar...? Mungese koncentrimi apo pak si e ...

[Skofiar]

Urata, unë vtëm të kam përshëndetur dhe t'u kam flënderuar. Ta analizosh poezinë time s'ka nevoje, sepse ajo nuk té dedikohet ty, as askujt këtu në forum. Edhe ashtu jam i ri këtu.

Falemnderit për mirëkuptim.

VARRET

O ! sa të qeta janë varret !
Duken si për inat të bukura
Pasi janë të mbyllura për të gjallët
Të mbyllura nga trazimet efemere
Nga dashuritë, dhe premtimet e rrejshme
Ato flenë nën hije të qiparisave
Sa thellë flenë pa lëkundje, pa shpresa
Madje pa ëndërrime
Ato flenë gjatë, në qetësi
Buzë qyteteve të palara pis

O! Sa të qeta janë varret!
Të improvizuara nga njerëzit apo rrethanat
Nga urrejtjet apo nga luftërat që shkumojnë
Nga sëmundjet dhe uria kalimtare
Ato vlejnë në qetësi
Pa frikë, pa strese, pa gjëmë, pa frymëmarrje!
Të lumet ato që nuk iu lakmojnë të gjallëve
S’kanë kohë as nevojë për thashethemet!

Kalove një të diele nga varret
Të admiroj heshtjen e madhe të shpirtrave që flènë
Lexova mbishkrimet, pllakat dhe mesazhet
Shpirti im i shqetësuar... si asnjëherë u tremb...!

[Domira]

Skofiari ka kohe qe me poezite tua ti shpien njeriun ne bukurite dhe dhembjet me te cilat na sfidon jeta.
Duke bredhur neper vargjet e Juaja, une lehte zvaritem shtigjeve te jetes sime dhe me ben te pushoj ne mes te shkalloreve te se bukures dhe te shemtuares qe jane sfide per te gjithe ne.

Me respekt

Domira

[Skofiar]

Postimi origjinal është bërë nga Domira

Skofiari ka kohe qe me poezite tua ti shpien njeriun ne bukurite dhe dhembjet me te cilat na sfidon jeta.
Duke bredhur neper vargjet e Juaja, une lehte zvaritem shtigjeve te jetes sime dhe me ben te pushoj ne mes te shkalloreve te se bukures dhe te shemtuares qe jane sfide per te gjithe ne.

Me respekt

Domira

Edhe ty të përshëndes Domira dhe të uroj gjithë të mirat. Falemnderit për atë që ke shkruar dhe që me lexon.
--------------------------------------------
Kur dua

Kur dua humbi, mbështillem
Krijoj dhe derdh perla

Kur dua shpesh sëmurem
Bie dhe qaj, hidhem, bëj panik

Kur dua shoh shkurt, vetëm ...
E kam nga sinqeriteti, kureshtja

Kur dua e fali zemrën
Bashkë me vëllain e saj shpirtin

Kur dua nuk i dua imazhet
Mbi rërë trasoj fantazma dhe ide divine

[Skofiar]

VAJE

Kami adhur sonte
Unë dhe zemra ime në vizitë
Jemi merzitur shumë

Deshëm vetëm të shohim
Patëm nevojë
Do t’ikim shpejt, pa të merzitur

T’i shohim sytë dhe buzëqeshjen
Sa për t’i ringjallur kujtimet
Për ta qetësuar dhembjen që po djeg
Nga kujtimet e buzëve tua të buta

Ti s’ke ndryshuar
Gjithnjë në fund të syve
Ta shoh butësinë

Jam munduar kot ta kërkoj
Ngrohtësinë tënde gjithkah
Nuk e kam gjetur

Unë dhe zemra ime
Tash e dimë
Kemi humbur shumë

Kemi humbur krejt

[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga Skofiar

VAJE

Kami adhur sonte
Unë dhe zemra ime në vizitë
Jemi merzitur shumë

Deshëm vetëm të shohim
Patëm nevojë
Do t’ikim shpejt, pa të merzitur

T’i shohim sytë dhe buzëqeshjen
Sa për t’i ringjallur kujtimet
Për ta qetësuar dhembjen që po djeg
Nga kujtimet e buzëve tua të buta

Ti s’ke ndryshuar
Gjithnjë në fund të syve
Ta shoh butësinë

Jam munduar kot ta kërkoj
Ngrohtësinë tënde gjithkah
Nuk e kam gjetur

Unë dhe zemra ime
Tash e dimë
Kemi humbur shumë

Kemi humbur krejt

:cry:

[Skofiar]

SUBSTANCË

Në gjirin e vetmisë
pulsime
zjarr në zemër
lavë intime
jeta merrë frymë përseri

Dikush m’u duk i fshehur
në gjirin e pëshpërimës
plasaritje
zhurmë
eskortuar nga një siluetë

[Urata]

Postimi origjinal është bërë nga Skofiar

Urata, unë vtëm të kam përshëndetur dhe t'u kam flënderuar. Ta analizosh poezinë time s'ka nevoje, sepse ajo nuk té dedikohet ty, as askujt këtu në forum. Edhe ashtu jam i ri këtu.

Falemnderit për mirëkuptim.

VARRET

O ! sa të qeta janë varret !
Duken si për inat të bukura
Pasi janë të mbyllura për të gjallët
Të mbyllura nga trazimet efemere
Nga dashuritë, dhe premtimet e rrejshme
Ato flenë nën hije të qiparisave
Sa thellë flenë pa lëkundje, pa shpresa
Madje pa ëndërrime
Ato flenë gjatë, në qetësi
Buzë qyteteve të palara pis

O! Sa të qeta janë varret!
Të improvizuara nga njerëzit apo rrethanat
Nga urrejtjet apo nga luftërat që shkumojnë
Nga sëmundjet dhe uria kalimtare
Ato vlejnë në qetësi
Pa frikë, pa strese, pa gjëmë, pa frymëmarrje!
Të lumet ato që nuk iu lakmojnë të gjallëve
S’kanë kohë as nevojë për thashethemet!

Kalove një të diele nga varret
Të admiroj heshtjen e madhe të shpirtrave që flènë
Lexova mbishkrimet, pllakat dhe mesazhet
Shpirti im i shqetësuar... si asnjëherë u tremb...!

ha,ha,haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa...
Skofiar o i mire djale, nuk kujtue se m'dedikohet mu! Kishe qejf Poezin tate me kuptu...
"shkrues" te mjafte, na duhet ca analizues dhe kritike

ps: Nuk te njoh e hiq e hiq nuk me njeh...
atehere dedikimi s'me njeh fare.


t'lumte ajo pene!

[Urata]

ps:*kam

kisha*(jo *e)

duhen* (jo t*)

[Urata]

Postimi origjinal është bërë nga Skofiar

VAJE

Kami adhur sonte
Unë dhe zemra ime në vizitë
Jemi merzitur shumë

Deshëm vetëm të shohim
Patëm nevojë
Do t’ikim shpejt, pa të merzitur

T’i shohim sytë dhe buzëqeshjen
Sa për t’i ringjallur kujtimet
Për ta qetësuar dhembjen që po djeg
Nga kujtimet e buzëve tua të buta

Ti s’ke ndryshuar
Gjithnjë në fund të syve
Ta shoh butësinë

Jam munduar kot ta kërkoj
Ngrohtësinë tënde gjithkah
Nuk e kam gjetur

Unë dhe zemra ime
Tash e dimë
Kemi humbur shumë
Kemi humbur krejt

Ndjem ashtu edhe unë(sikur ate qe bera bold)...
tolerancen n'gjake...
kujdesi m'udheheq...
perndryshe e humbur krejt...

[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga Skofiar

SUBSTANCË

Në gjirin e vetmisë
pulsime
zjarr në zemër
lavë intime
jeta merrë frymë përseri

Dikush m’u duk i fshehur
në gjirin e pëshpërimës
plasaritje
zhurmë
eskortuar nga një siluetë

:)