Roli i Turqis në Ballkan, dhe "kushërinjët" e refuzuar nga Evropa

[murrizi]

Partner i rëndësishëm politik dhe strategjik- Roli i Turqisë në Ballkan

Takimi i nivelit të lartë me ministrin e Jashtëm serb Vuk Jeremic, atë turk Ahmet Davutoglu, Presidentin e Bosnjës Haris Silajdzic, Presidenti turk Abdullah Gul, ai serb Boris Tadic dhe ministri i jashtëm boshnjak, Sven Alkalaj në Urën e Bosforit.Në Ballkan Turqia është duke zgjuar dashuritë e vjetra, por edhe armiqësitë. Ankaraja zhvillon politikë aktive në Ballkanin perëndimor: në Kroaci, Bosnjë Hercegovinë, Serbi, Mal të Zi, Kosovë dhe Maqedoni.

Dušan Reljić nga Fondacioni Shkenca dhe Politika në Berlin ka studiuar motivet e angazhimit turk në rajon. Ditën e enjte (4.11.) ai prezantoi rezultatet e studimit të tij në një takim të Evropës Juglindore dhe Shoqatës gjermano- turke që u mbajt në Deutsche Welle.

"Soydaş ve dindaş" i quajnë turqit "kushërinjtë" kulturorë jashtë Turqisë: për shembull boshnjakët myslimanë dhe shqiptarët. Në Ankara dëgjohet zëri zyrtar, që thotë se angazhimi turk në Ballkanin perëndimor është shprehje e respektit ndaj interesimit të qytetarëve për mirëqenien e këtyre kushërinjve. Përveç kësaj në Ballkanin perëndimor arrihen tregje të rëndësishme. Në lojë janë edhe interesat strategjike dhe politike: "E rëndësishme për Turqinë është që të ketë sërish ndikim në rajon, në mënyrë që të marrë pjesë si partner i barabartë me BE-në dhe aktorët e tjerë të jashtëm, në përpilimin e arkitekturës së re të sigurisë në Evropë dhe në këtë pjesë të kontinentit", shpjegon studiuesi dhe gazetari Dušan Reljić, studimet e të cilit përqëndrohen tek Ballkani perëndimor.


Viti 1915 - Trupat austriake në frontin Isonzo
Turqia është shfaqur në disa konflikte të Ballkanit si aktor i rëndësishëm politik nënvizon Reljić. Për shembull, Ankaraja është përpjekur që gjatë luftës në Jugosllavi të ndërmjetësojë midis boshnjakëve dhe sebëve. Turqit përkrahin qeverinë maqedonase në konfliktin për emrin me Greqinë.

Në Ballkanin perëndimor janë ngritur disa qendra kulturore turke, shkolla dhe universitete. Edhe ofertat mediale të Radios për jashtë me telenovela plot dhimbje, po bëhen gjithnjë e më të prefeuara.

Simpatia për Turqinë është veçanërisht e madhe tek myslimanët e Bosnjës. Grupe të rinjsh boshnjakë festuan para pak kohësh fitoren turke kundër serbëve gjatë zhvillimit të ndeshjeve të kampionatit botëror të basketbollit. Flamujtë turq tundeshin me entuziazëm, për shembull në Novi Pazar. Kështu që kjo pjesë e popullsisë dëshiron marrëdhënie të ngushta me Turqinë. "Kurse të tjerët, kanë mësuar në klasë fillore, se zgjedha osmane duhet luftuar, në mënyrë që të bëhet kthimi në Evropë, ide këto, që kanë lindur në shekullin e 19-të dhe 20-të por që u forcuan prej luftës pasuese jugosllave."


: Pikturë e Perandorisë Osmane
Kjo marrëdhënie e dyzuar me Ankaranë pasqyrohet në sondazhet e fundit, që thonë se për 40 për qind të qytetarëve të Ballkanit perëndimor, Turqia është një "shtet mik". Disa intelektualë serbë, si për shembull ish-ambasadori i Serbisë në Turqi, Darko Tanasković - mendojnë se pas diplomacisë së Ankarasë fshihet gjithnjë neo-osmanizmi, dëshira për një rilindje të Perëndorisë Osmane, për ri-islamizimin e rajonit.

Por simpatia për Turqinë mund të bëhet edhe më e madhe, nëse e ardhmja evropiane e vendeve të Ballkanit perëndimor mbetet e paqartë. mendon Reljić: "Ka mundësi që tek disa njerëz të mund të zhvillohet mendimi se "Nëse nuk hyjmë ne BE dhe Turqia, një fuqi ekonomike në rajon, me popullsi të madhe, që dëshiron të marrë një rol në politikën botërore, bëhet partneri ynë, atëherë mund të shohim nëse me një partner si Ankaraja nuk mund të arrijmë më shumë në afat të shkurtër ose të mesëm sesa të presim BE-në për vazhdimin e politikës së zgjerimit në rajon:"


Profesor Dušan Reljić
Pra nëse BE i lë vendet e Ballkanit perëndimor në radhën e pafund të pritjes, atëherë Turqia mund të gjendet në krye të një "Aleance të kushërinjve të refuzuar".

Autor: Alexandra Scherle/ Aida Cama

Redaktoi: Elert Ajazaj
__________________
DW

[premium]

muriq a' prap po na vijne Turqit ne Ballkan pas 120 viteve ..
me shpata jo por me laps e buk .
R.T.Erdogani eshte i Zoti , mbrapa kishte shume bizmismenw e strategjine e Ballkanit dote ndryshon .

[murrizi]

Postimi origjinal është bërë nga premium

muriq a' prap po na vijne Turqit ne Ballkan pas 120 viteve ..
me shpata jo por me laps e buk .
R.T.Erdogani eshte i Zoti , mbrapa kishte shume bizmismenw e strategjine e Ballkanit dote ndryshon .

Është e vërtetë që RTE është i zoti, problemi është sa mundemi ne ta kuptojm atë.

Ah gati harrova !

Për një kime floku dhe serbët patën të pranonin Turqin si ndërmjetësues .
E kupton tash ?!
Politika Turke ka shkuar deri aty (kur është fjala për ballkanin) sa që si dallon shumë Shqiptarë a Serb, edhe pse Hashimi ynë beson në atë që RTE i thotë Vëllai imë.

[premium]

Jo bre Murriz , asnjehere nuk kam ndi nga Turqit te te perdorin fjalen vëllezerit sërb , sepse Turqia sllav ne popullsin e vet nuk numeron , sikurse ne disa forume te tjera Shqiptaret sllavoortodoks ja perkrahin Grekun apo shkaun , e derite martesën me ta e lidhin .

Politikën e ekonominë nga feja Turqia mundet me dallu .RTE dorën ka të zgjatur deri në qoshen e tjetër të Botës.

[Guri i madh]

Postimi origjinal është bërë nga premium

Jo bre Murriz , asnjehere nuk kam ndi nga Turqit te te perdorin fjalen vëllezerit sërb , sepse Turqia sllav ne popullsin e vet nuk numeron , sikurse ne disa forume te tjera Shqiptaret sllavoortodoks ja perkrahin Grekun apo shkaun , e derite martesën me ta e lidhin .

Politikën e ekonominë nga feja Turqia mundet me dallu .RTE dorën ka të zgjatur deri në qoshen e tjetër të Botës.

premium ty edhe taip erdoganit ju shtue edhe nji vlla Hashim thaqi

[Makresh]

Ah sikur t'i kishte than Boris Tadiçit vlla, murrizi s'kish lyp ma shum n'ket dynja !

http://www.evropaelire.org/content/article/2213212.html

[Guri i madh]

Postimi origjinal është bërë nga Makresh

Ah sikur t'i kishte than Boris Tadiçit vlla, murrizi s'kish lyp ma shum n'ket dynja !

http://www.evropaelire.org/content/article/2213212.html

se gati harrova se ty premiumit e taip rexhepit ju ka shtue edhe nji vlla me enmrin hashim jolldurum thaqi

[Kercovari]

Dukete se që në kohën e të ndjerit DR.Ibrahim Rugova na qënka krijuar Aleanca politike,padyshim se në krye qendron Turqia,siç mund të mësojmë nga gazeta prestixhioze gjermane e kohës Der Spiegel.

Disa shkëputje të atëhershme të cilat gjykuar me situatën politike sot dhe levizjet brenda ketyre viteve nuk ka ndryshuar shumë:
Kein Zweifel: In die Balkan-Politik ist Bewegung gekommen. Es formieren sich erstaunliche neue Allianzen. Auf der einen Seite steht die Türkei mit Bosnien-Herzegowina, Kosovo, Albanien, Mazedonien und Bulgarien im Bunde.
Nuk ka dyshim: Në politikën e Ballkanit ka një lëvizje. Është e mahnitshme se si krijohen aleanca të reja. Nga njëra anë, Turqia me Bosnje-Hercegovinën, Kosova, Shqipëria, Maqedonia dhe Bullgaria janë në ligë.
Auf der anderen Seite kämpft Serbien. Ihm fühlen sich nur Griechenland als alter Transitkunde sowie Rumänien verbunden. Die Regierung in Bukarest steht mit über zwei Millionen Ungarn im Land vor ähnlichen Problemen wie Belgrad und neigt selbst zu einer harten Behandlung von Minderheiten.
Nga ana tjetër është duke luftuar Serbia. Serbise jan ngjitur vetëm Greqia e vjetër kliente transite dhe Rumania. Qeveria në Bukuresht ka mbi dy milionë hungarezë në vend dhe përballet me probleme të ngjashme si Beogradi, dhe madje tenton të ushtrojë një trajtim të ashpër të minoriteteve.
DER SPIEGEL 52/1991
...dhe për t`ju besuar kesaj Aleance edhe unë do të shtoja diçka..
Ishte Turqia ajo e cila zbarkoj ne portin Pasha Liman marincat e ushtrise turke ne kohen kur rrebloheshte Shqiperia me të vetemin qellim,të mbroje Shqiperinë nga ndonjë agresion i mundshëm grek,dhe kjo mund te ndodhte sepse u dhane sinjale se egsiston një plane grek per te sulmuar Shqiperine..
...më pas,Ushtria Turke mori në shkollim oficerë shqiptare..
..aleate me e madhe e Amerikes dhe antare e Natos dihet se ku anoj gjate luftes ne Kosove...
..ndër të parat pranoj Shtetin më të ri të botës Kosoven...edhe shume e me shume se kaç..
..dhe une ju pyes ju tifozet e At Kcires...
...Krijohen aleance dhe bashkepunim me Shtete ne baza Fetare apo ne forma bilaterale dhe bashkepunim me interes te perbashket?
..A duhet në të ardhmen të urrejme çdo Shtet Islamik kur ketë nuk e ben as vete perendimi i krishtere?
..dhe për fund..me keqardhje ju them se qenkit qurana në politikë,por kjo nuk duhet të u jap te drejten të shprehni mllef të pakontrolluar ndaj nje Shteti dhe nje populli i cili ka qendru prane ne çaste me të veshtira te kohes..

[4peace]

***

Po te mos kishim qene popull primitiv, i paditur, i c'orientur...

...dhe ta njihnim se paku matematiken, bazen e saj (klasa e pare fillore)


...punet shume me mire do t'i kishim.

Ja perse (shembull)


Kur para ca vitesh i numeronim shqiptaret sa jane, na dlinin 15-20 milione. Disa e kalonin edhe 25 milionshin...
Kur numeroheshin shtetet... numri me i madh i shqiptareve na dilte ne Turqi. Dikush arrinte deri ne shifren 7 milioneshe. Mbase, me siguri, nuk jane 7 milione por, prapseprap atje (ne Truqi) ka me se shumti njere shqiptare apo me prejardhje shqiptari.

Kjo ishte matematika nga me e thjeshta:
Aty ku jetojne me se shumti shqiptare, aty eshte edhe shpresa jone.
Si rrjedhoje, deshem o nuk deshem, Turqia eshte dhe (duhet) te jet e mbetet aleati yne me i natyrshem.

Prandaj, eshte e kote t'i lëpihesh kujtdo tjeter per ta bere aleat, sepse aleate tjere me te natyrshem nuk kemi. Te tjeret i kemi miq. Miqesia eshte e perkohshme apo, sic thoshte ky hoklaman rrumizi, i cili ka sjelle analiza serbesh te Berlinit per te na e deshmuar te kunderten: "Miqesi te perheshme nuk ka..." (apo si ishte shoku rrumiz?)

***

[murrizi]

Jeremiq në Ankara 20. shkurt 2010
Turqia dhe Serbia janë të gatshme të punojnë së bashku në themelimin e stabilitetit dhe paqes në Ballkan, dhe janë të përkushtuar përparimit të bashkëpunimit ekonomik, ka deklaruar në Ankara Ministri i Jashtëm turk, Ahmet Davutoglu, pas bisedës me Shefin e Diplomacisë serbe, Vuk Jeremiq. Jeremiqi ka theksuar se Serbia me Turqinë ndan të njëjta vizione lidhur me themelimin e stabilitetit dhe paqes në Ballkan. Davutoglu ka thënë se dy shtete do të veprojnë së bashku në disa projekte infrastrukturore në Serbi, dhe ka shtuar se në bisedën kishte fjalë për bashkëpunimin e Turqisë me Serbinë në rajon, sidomos në zgjidhjen e krizës politike në BdheH. Jeremiqin, i cili zhvillon vizitën njëditore në Turqi, e ka pranuar Presidenti Abdulah Gul.
Jeremiq në Ankara 20. shkurt 2010
Turqia dhe Serbia janë të gatshme të punojnë së bashku në themelimin e stabilitetit dhe paqes në Ballkan, dhe janë të përkushtuar përparimit të bashkëpunimit ekonomik, ka deklaruar në Ankara Ministri i Jashtëm turk, Ahmet Davutoglu, pas bisedës me Shefin e Diplomacisë serbe, Vuk Jeremiq. Jeremiqi ka theksuar se Serbia me Turqinë ndan të njëjta vizione lidhur me themelimin e stabilitetit dhe paqes në Ballkan. Davutoglu ka thënë se dy shtete do të veprojnë së bashku në disa projekte infrastrukturore në Serbi, dhe ka shtuar se në bisedën kishte fjalë për bashkëpunimin e Turqisë me Serbinë në rajon, sidomos në zgjidhjen e krizës politike në BdheH. Jeremiqin, i cili zhvillon vizitën njëditore në Turqi, e ka pranuar Presidenti Abdulah Gul.


a ka nevoj edhe njëher ta përsëris ?

[premium]

Murriz , mjaft po mundohesh të grumbullon informata negative , por badehave , nuk të shkon .
Nëse krahasojmë kush e kend viziton , atëhere gjith Bota është e lidhur si zinxhir .
A din se Turqia për momentin kryen bashkbisedimet ndershtetrore me Greqin ( por sa jan miq mes vehti këtë e kupton).
Rolin e mirë sot luajn politikanët e aftë , sepse Turqia ka për nevojë për një infrastruktur të ri që të lidhet me Azinë, Evropën Ballkanin sepse sot Turqia është peshku i madh, dhe ka rolin primitive në këtë rajon ( kemi parasysh punimet se kryhen nga kompanite Turke për ndertimin e rrugës autostrade.

[murrizi]

“Evladi” dhe neootomanizmi

• Halil Matoshi

Popujt ballkanikë, pra edhe shqiptarët kosovarë, të cilët nuk pranohen brenda mureve evropiane, por detyrohen të jetojnë përtej mureve, duke krijuar një lloj fortese kundër rrezikut osman, mongol, si dhe kundër çdo rreziku, ushtarak apo politik, janë në dilema historike, nga t’ia mbajnë?
Pse paradoksalisht Kosova i rri kaq afër Turqisë dhe a po pëson disfatë mendimi perëndimor në Kosovë për t’iu kthyer gjysmëhënës?



Dy momente, të shpifura ose të qenët, sado që në të parë s’kanë lidhje njëra me tjetrën e sfidojnë Kosovën, shtetin më të ri, që struket përtej mureve të BE-së dhe pret që dikush i madh, i fuqishëm, me ndikim, t’ia shtrijë dorën. Momenti i parë është një spekulim në median serbe se amerikanët po e kërkojnë një strategji dalëse nga Kosova, duke ia lënë “krahinën jugore serbe” në duar Turqisë, e në këtë kontekst edhe vetë bazën amerikane në Sojevë të Ferizajt “Bondsteel”. Ky spekulim, ndonëse u demantua nga autoritetet amerikane në Prishtinë, është një tezë për debat, sado konspirative dhe sado frikësuese, me gjithë faktin se Turqia është aleati nr. 1 amerikan që “ruan” Grykën e Bosforit, dhe sado që ky vend ushtarakisht dhe ekonomikisht i fuqishëm ka dhënë kontribut të madh në çlirimin e Kosovës, gjatë fushatës ajrore të NATO-s mbi forcat serbe të sigurisë, si dhe pas çlirimit, deri te njohja dhe “marrja nën sqetull” e shtetit të ri në samite dhe nisma rajonale.
Kurse momenti i dytë është miqësia vëllazërore e Qeverisë së Kosovës me Qeverinë e Ankarasë, sidomos “vllaznillëku” mes kryeministrit kosovar Hashim Thaçi dhe homologut të tij turk Rexhep Tayp Erdogan, i cili në disa raste e pret kosovarin në mënyrë spektakolare, duke e marrë përdore si “evlad” dhe pikërisht në këtë moment goxha të rëndë për Thaçin, i cili gjendet në një situatë izolimi ndërkombëtar.
Pos interesave ekonomike (“Bechtel-Enka” dhe ekspansioni turk në tregun financiar në Shqipëri dhe Kosovë) vrojtues të politikave rajonale dhe globale e shohin këtë shtrirje dore të Turqisë si joshje për rikthimin e ndikimit të shtetit aziatik në Ballkan, si fuqi rajonale dhe më gjerë, për t’i hedhur themelet e një organizmi të ri, që do ta përbënin pikërisht shtetet që gjenden përtej mureve të Evropës së parë, që nga Evropa Juglindore, përmes Mesdheut e deri në Lindjen e Mesme (madje ky ishte edhe një propozim i mëhershëm i presidentit francez Sarkozy.) Një lidhje mes atyre që ulen si të ndrojtur në sofrën e dytë, e jo në të parën, që shtrohet në Bruksel.
Rrethanat e brendshme politike, të pafavorshme për Thaçin dhe partinë e tij, PDK, kanë bërë që ai të marrë goditje dhe të shihet me sy të keq nga shumë çarqe perëndimore, posaçërisht evropiane. Derisa gjermanët e fyer për dekonspirimin e agjentëve të BND-së në Prishtinë e mbajnë inat; britanikët e shohin si shef që di shumë për organizatat kriminale gjatë dhe pas lufte dhe po bëjnë presion të rritur për t’i prerë lidhjet mes politikës dhe krimit të organizuar; kurse zviceranët, austriakët, holandezët, nordikët, i shmangen kontaktit më kryeministrin kosovar posaçërisht pas publikimit të raportit të Dick Martyt, sado që goditjet e tij ishin nën brez dhe asnjëherë nuk fituan forcë të argumentit.
E në këto ditë të këqija Thaçit iu gjet pranë vëllai Erdogan, i cili e ka marrë mbi supe nxjerrjen e kosovarit nga izolimi ndërkombëtar.
Është fatalitet ballkanik dhe posaçërisht shqiptar fakti se asnjë lider në asnjë periudhë historike nuk mund të mbijetojë në politikë dhe në drejtimin e shtetit pa partner (aleat) ndërkombëtar. I tillë ishte Ismail Qemali që “flirtonte” me grekët, Azem Bejta u lidh me Kosta Peçancin dhe mori ndihma e armë për t’u hedhur në luftë kundër austriakëve edhe ashtu në tërheqje e sipër, Isa Boletini po ashtu ra në grackën e serbo-malazezve dhe u hodh kundër austriakëve, pastaj Ahmet Zogu që i “bënte bac” serbët për ta shuar kryengritjen e kundërshtarëve, si dhe qeverinë socialdemokrate të Nolit, pastaj Enver Hoxha që herë i rrinte në supe Josif Stalinit e herë Maos, këndej Bjeshkëve të Nemuna, Fadil Hoxha e Mahmut Bakalli u desh të lidheshin me Titon dhe Jugosllavinë federale, e deri te liderët paskomunistë që bredhin nga prehri i amerikanëve tek turqit, ose mbajnë lidhje të dyfishta mes britanikëve dhe francezëve.
Thaçi e ka zgjedhur partnerin e tij amerikan (ambasadorin Christopher Dell), por edhe mikun e mikut, Erdogan, dhe kjo u shpërblye, sepse i qiti nga loja dy njerëz të fuqishëm të PDK-së, Fatmir Limajn dhe Jakup Krasniqin, jo pse këta nuk i rrinin karshi, por pse këta të dy nuk patën në krah asnjë partner ndërkombëtar.
Spekulimi serb dhe narracioni i “Bondsteelit” që po u falet turqve konstruktohet pikërisht nga narracioni i Thaçit që e ka për Turqinë si vëlla të madh, mirëpo çdo joshje e mëtejshme dhe përdorimi i kësaj vëllazërie për nevojat e luftës së brendshme politike nga kryeministri Thaçi dhe rrëshqitja pa kriter dhe pa rivlerësim të interesave vitale kombëtare nën prehrin e Turqisë është historikisht e gabuar dhe shpie në qorrsokak. Pse? Turqia ka probleme serioze me liritë dhe të drejtat e njeriut dhe ato civile, lirinë e shprehjes dhe shtypin e lirë (aktualisht dhjetëra gazetarë u akuzuan dhe u arrestuan për përgatitjen e një puçi) brenda shtetit, kurse problemet e jashtme (dekada të tëra që pret në dyert e BE-së) kanë të bëjnë me pranimin e gjenocidit ndaj armenëve gjatë luftërave ballkanike, si dhe probleme me separatistët kurdë të PKK-së.
Në këtë situatë konfuze ndërkombëtare, kur karshi Kosovës po shfaqen dy Evropa, ose një thikë me dy tehe, (mosnjohja e shtetit të ri nga pesë anëtare të BE-së) Thaçi e ka zgjedhur udhën e tij “që shpie në Evropë” – nga Stambolli.
Kurse oponentët e tij brenda PDK-së e kanë zgjedhur Evropën për Evropë.
Në këtë debat kundërshtari politik i madh i Thaçit, Jakup Krasniqi, bëri apel më 9 maj (Ditën e Evropës) që të gjitha shtetet e BE-së ta njohin me urgjencë Kosovën, duke lënë të kuptohet se nëse Evropa nuk ia shtrin dorën shtetit të ri, ai mund të “humb në mjegullën neootomane.”
Dhe pikërisht këtë ditë, një oponencë ndaj “Udhës së Qabesë”, e shfaqi edhe presidentja e vendit, Atifete Jahjaga, e cila e përdori një metaforë letrare që përdorej dendur nga disidentët e Evropës Lindore, gjatë luftës së ftohtë: “Për Kosovën dielli lind në Perëndim”, tha ajo dhe mbeti gjallë!
Sigurisht që presidentja e ka referencë për këtë edhe ideatorin më pa ekuivok e më të bindur të perëndimorizimit të Kosovës, dr. Ibrahim Rugovën, i cili pa fije dyshimi u rreshtua me Perëndimin, posaçërisht me SHBA-në, dhe ky është kontributi i tij për më shumë dritë historike në orientimin e shoqërisë kosovare nga lind dielli: Me Perëndimin!
Kujt t’i besohet në këtë konfuzion? Kush ka të drejtë? Kush po luan “bixhoz” me Republikën e Kosovës?
Çfarë po ndodh me vendet anëtare të BE-së e çka në shtetin e ri që shumica e vendeve të bllokut e kanë njohur?
Thellë në brendi të Kosovës ka çuna serbë që veten e quajnë “Njësit antiterrorist” nga Lëvizja Çlirimtare Serbe që përgatiten për luftë nën sloganin “Gjithmonë para të gjithëve.”
Derisa për sigurinë ende kanë kompetenca KFOR-i dhe EULEX-i, frika për të ardhmen shfaqet kur i baraspeshon politikat që prodhojnë këto “Dy Evropa.”
E para, për shkak se interes i saj është joshja e Serbisë brenda BE-së, nuk do të ndërmarrë asgjë për integrimin e pjesës veriore të Kosovës nën autoritetin e Prishtinës zyrtare, madje ka vende evropiane që mund të dalin në mbrojtje të “pëllumbave” serbë, sepse me ndëshkimin e këtyre strukturave paralele do të hidhërohej kështu Beogradi dhe natyrisht Moska!
Çfarë politike e jashtme e pakrye në Kosovë është kjo? Madje aktualisht kjo politikë është shndërruar në “shqiponjë me katër krerë”, me Behgjet Pacollin e Enver Hoxhajn, si rivalë rreth së njëjtës tortë, me Edita Tahirin, që në raport me Serbinë po e luan rolin e ministres së Jashtme, apo edhe me Vlora Çitakun, e cila e luan këtë rol në raport me Brukselin?
Ndërkaq ministri i vetëm i Jashtëm, i fuqishëm, mbetet Hashim Thaçi, “evladi”.
Ndërkaq “dy Evropat” do të vazhdojnë me pikasjen dhe ngjyrosjen e lajmit për Kosovën sipas qejfit të Boris Tadiqit, ose së paku për të mos e bërë atë nervoz (që t’ua bëjë me sy radikalëve prorusë!?). Po ky Tadiq “proevropian” ende i inkurajon “çlirimtarët e Kosovës” në Veri të Kosovës, që t’i ruajnë ‘kokardat”, duke u dhënë mesazhin më idiotesk të mundshëm, për t’u ngritur kundër shtetit ku jetojnë dhe bëjnë fëmijë. Nëse serbët e Kosovës vazhdojnë t’i provokojnë fqinjët e tyre shqiptarë (fëmijët e tyre) madje edhe t’i kërcënojnë me këso mesazhe që ishin menduar se i përkisnin së kaluarës fashiste serbe, atëherë kush do të përkujdeset pastaj për gjumë të rehatshëm të fëmijëve serbë?
Rexhepi me Hashimin?
Kjo gjendje (dhe ky lajm me dy fytyra) është derivat i dy politikave ose “dy Evropave” dhe i një pazari të madh.
Ku është pala kosovare në këtë lajm?
Këtë u përpoqën ta thonë Krasniqi e Jahjaga, por në ato momente Thaçi parakalonte nëpër tepih të kuq të Stambollit.
Kurse në qytetin jugor të Kosovës, të cilin politikisht “e shkeli” Thaçi, madje e bëri me universitet, shumë qytetarë, me përkatësi etnike të dëshmuar historikisht, preferojnë të “shkruhen” turq, sepse, së pari, shteti i tyre, Kosova, ka bërë pak për t’i rehatuar, por në këtë “ndërrim identitar” e shohin një mundësi të mirë për privilegje, kryeministri kosovar është vëlla me atë turk.
Neootomanizmi po tenton t’ia ndërrojë fytyrën perëndimore shoqërisë kosovare, dhe ky nuk është akademizëm, por fsheh diçka nga realiteti i prekshëm popullor.

[email protected]

[Guri i madh]

rroli i Turqis ne ballkan esht aq sa ja lshon amerika dizginat e gjat


turqia esht e mvarne nga amerika e bashkimi evropjan

[Zanzi/M]

Ka nga ata qe kane deshiren qe ta shohin Turqine me syrin me te sukseseshem dmth qe Turqia eshte superfuqia e Botes, Turqia ka nje ushtri me te forten ne Bote, ndikimi i saj shume i madh etj.

Ka po nga disa qe mundohen ta shohin pertoke Turqine, ta nenvlersojne tersisht, vend i pa zhvilluar etj.

Mirepo shume e thjesht, tani Bota ka kritere me te cilat nje vend e kategorizon ne nje pozite te caktuar, si nga aspekti ekonomik apo ushtarak, nuk eshte kjo pune fare problem.

Ne aspektin ekonomik Turqia njihen nje nder vend qe po peson zhvillim ekonomik, sepse ka qene nje vend me ekonomi te pa zhvilluar per dekada te tera, ndersa nese behet pyetja se cili vend ka hovin me te madh te zhvillimit ekonomik, dihet qe eshte Kina.

Ne aspektin Ushtarak, Turqia ka nje ushtri te fort, mirepo per te ditur ushtrine e nje vendi, kriter me te fort se sa eshte bugjeti i asaj ushtrie per nje vit nuk ka, ushtria eshte e fort aq sa shteti ndan para per te gjate nje viti.

Ne kete bugjet te 2011 SHBA ka ndar per ushtrine e saj 700 miliard dollar, vendi i dyte eshte kina me rreth 50 miliarda.

Edhe sikur Turqia di shtrinte ndikimin e saj ne ballkan tersisht, lkjo prap do ishte nje pike ne oqean sa i perket ndikimit te saj ne Bote, mirepo prap do ishte dicka.

[Neferta]

Me nje zhvillim te hovshem ne ekonomin turke, dhe me nje ndikin te madhe ndaj shteteve te ish brss, me nje politike prodemokratike ndaj proceseve prodemokratike ne boten Arabe, ndikimi i saje po rritet edhe ne vendet e ballkanit por jo ne ate faze sa ka fuqi. Shtetet e ballkanit nuk kan kapacitete per ti ofruar turqise as edhe nuk jan atraktive per ekonomin turke dmth treg i coft.