Fenomene

[Zero Cool]

Rusja zgjohet sërish nga të vdekurit


Lyudmila Steblitskaya (61), ka tronditur mjekët në tërë botën, kur për herë të dytë zgjohet nga të vdekurit.

Steblitskaya, që ka tmerruar familjen dhe miqtë, i ka kaluar tri ditë në morg. Gjithçka filloi kur një ditë ajo nuk ndjehej mirë dhe shkoi në spital. Pas tri ditësh, Anastasias, vajzës së saj, mjekët i thanë se nëna i ka vdekur. Vajza e pikëlluar e përhap lajmin në familje dhe bënë gati varrimin.

Megjithatë, kur mjekët donin ta bënin autopsinë, arritën në përfundimin se ajo është gjallë.

Ngjarjen e pazakontë as Lyudmila Steblitskaya nuk ishte në gjendje ta shpjegonte. Sipas saj, ajo ka rënë në gjumë të premten dhe është zgjuar të premten tjetër.

[Zero Cool]

Gjurmëve të një anekdote të treguar nga banorët e lokal të krahinës së Baden Vyrtenbergut, u ra pas, hulumtuesi i fenomeneve të pazakonshme Rudolf Junges. Nga këta banorë, ai kishte dëgjua versione të ndryshme në lidhje me "njeriun e natës", sikur e thërrisnin Baronin Ervin fon Shulenberg, i cili jetonte një jetë tepër të tërhequr nga rrethi dhe fare nuk kontaktonte me askë nga banorët e atyshëm. Me të drejtpërdrejt mund të takoheshin vetëm kryeshërbëtori me personelin përcjellës të pallatit ku ai jetonte, sekretari personal dhe ndonjëherë vetëm kur kishte nevojë edhe avokati i tij.

Pasi që kishte arritur në qytetin e kërkuar, zoti Jurgens u vendos në një hotel lokal, me pozitë mu afër pallatit të Baronit. Me plotë durim dhe besim në vete, aty qëndroi në pritje të momentit sa më të përshtatshëm të vënies së ndonjë kontakt eventual me këtë njeri të çuditshëm, për të cilin, në këto anë, thureshin tregime nga më të ndryshme.
Kishte kaluar një javë dhe asgjë nga takimi i dëshiruar. Edhe pse entuziazmi dhe durimi i tij ishte i madh, sikur filloi t'i hurbaste nga pak shpresat. I gjetur në këtë ballafaqim me veten, vendos që të shkonte drejtpërdrejt tek sekretari i Baronit z. Herbert Shmit, në mënyrë që nga ai, të kërkonte aranzhimin e një takimi me Baronin. Por, në këtë kërkesë të tij, sekretari menjëherë ia preu shkurt dhe qartë:

- "Një gjë e tillë është e pamundshme. Baroni është tepër i lodhur nga pleqërie dhe nuk dëshiron që ta bezdis askush".

Edhe pse Junges morri këtë përgjigje negative ajo për të nuk qe e papritur. Edhe përpos këtij dështimi, ai ende vazhdoi të qëndronte në hotelin e tij, i vendosur se një ditë patjetër do ta realizonte këtë takim. Pas dy javësh shpreseje, një ditë pa pritmes në recepcion arriti një njeri që e kërkonte mu atë. Ju prezantua si shoferi personal i baronit fon Shulenbur. Duk ja bartur preferencën e vete baronit që ta takohet me të, ai parashtroi edhe një kusht:

- "...Në këtë takim duhet të vini vetëm dhe në orët e vona të mbrëmjes".

Rudolfi i gëzuar dhe i befasuar me këtë ofertë kaherë të pritur, menjëherë u pajtua me kushtet . Në ndarje, vetëm e njoftoi shoferin se ditën e takimit me vete do të merrte një magnetofon të vogël për ta incizuar bisedën.

Dhe...çasti i takimit kaherë të pritur më në fund erdhi.
Në kohën e saktë të terminit të caktuar, shoferi i baronit tanimë kishte arritur në hotel. Rudolfi shpejt u gjet në karigën e fundit të automjetit luksoz i cili kishte filluar të gjarpëronte në drejtim të pallatit të mikpritësit.

Ndoshta pse gjatë tërë kohës ishte i zhytur thellësisht në mendime, për Rudolfin rruga kishte kaluar shumë shpejt. I kujtohej vetëm momenti kur veten e kishte parë para hyrjes kryesore.

- "Pamja e pallatit lente një përshtypje vërtetë magjepse" - shkruante më vonë ai në publikimet e veta - Çdo gjë aty na përkujtonte stilin e vjetër aqitektural e që sot vështirë mund të hasësh diku tjetër. Po ashtu edhe enterieri ishte i ruajtur dhe në gjendje tejet të mirë.

Në hyrje të pallatit Rudollfin e priti shërbëtori kryesor i cili e dërgoi atë në sallonin e pritjes. Nuk vonoi shumë dhe pas disa çastesh arriti edhe Baroni. Ai ishte një njeri i cili në shikim të parë lente përshtypje n se ishte në moshën jo më tepër se 50 vjeçare. U përshëndetën miqësisht dhe u ulën në tavolinën e pritjes për të vazhduar bisedën që ishte edhe qëllimi kryesor i këtij takimi.
Para se ta fillonin bisedën, Rudolfi menjëherë nxori rekorderin e vetë minjaturial dhe pasi në të shtypi batonin "REC" e vuri atë mbi tavolinë. Filloi të mendoi në pyetjet që dëshironte t'i parashtronte baronit dhe që ato ishin të shumta, por menjëherë vlerësoi se duhet t'i reduktoj në disa si më të rëndësishme. Kështu baroni pa kuruar ngurrimi filloi tregimin e tij...

Gjatë tërë jetës ai kishte qenë një koleksionar dhe adhurues i gjërave të vjetra, e posaçërisht atyre që e kishin gjenezën nga civilizimi i lashtë egjiptian. I udhëhequr nga ky pasion, një ditë kishte vendosur që ta vizitonte Egjiptin. Meqë kishte informate se disa njerëz në Keni posedonin papiruse të vjetra origjinale, këtë udhëtim të tij këtij kontinenti, kishte vendosur ta bënte edhe në disa vise në thellësi të Afrikës. Gjatë rrugës për në qytetin Bombasa, befas sëmuret rëndë nga ethet dhe gati sa nuk vdes. Në ndihmë i del një prift lokal i cili me disa barna popullore dhe rituale fetare arrin që ta shpëtoj. Por, përpos arritjes me sukses të këtij shërimi, në këtë veprim kishte edhe diçka të rëndësishme: prifti e njofton se pas shërimit ai do të jetë i varur nga ky bar "popullor" dhe patjetër se sa të jetë gjallë duhet ta konsumonte atë. Bari çudibërës në vete kishte përzierje pluhuri të ndryshme, që më pas ishin tretur në gjak të shtazëve.
E tëra kjo ngjarje kishte ndodhur në vitin 1872. Që nga ajo kohë, Baroni çonte një jetë të tërhequr dhe sipas jetëgjatësisë që kishte, trajtohej si njëri ndër dëshmitarët e radhë të ngjarjeve të ndryshme historike. Kjo kronologji e pasur kohore, mund të shihej edhe nga koleksioni i tij tejet i pasur i gjësendeve të ndryshme të vjetra, të cilave do t'ia kishin zilinë çdokush.

Shërimi nga sëmundja vdekjeprurëse dhe pirja e barit "magjik", atij ia shpëtoi jetën, në njërin anë, por në anën tjetër, gjatë tërë jetën i solli kokëçarje të mëdha. Si duket bari në vete përmbante substanca që ia kishin çrregulluar metabolizmin. Vërtetë se tani ndjehej shumë më vital dhe më rinor, por, nga ana tjetër, ai fare nuk mund ta duronte dritën dhe rrezet e diellit, sepse ato i shkaktonin skuqjen dhe djegien e lëkurës duke ja verbëruar edhe sytë. Që nga kjo kohë, dhe mu për këto shkaqe, Baroni ishte i detyruar, që me qëllim të mbajtjes së organizmit të vetë në gjendje të mirë, çdo ditë, patjetër duhet të pinte gjakun e shtazëve.

Në pyetjen e Rudolfit se mos baroni në vete kishte prirje të lugatit, ai ia plasi gazit dhe ju përgjegj:

- "Ndoshta prisni që tani t'më rriten edhe dhëmbët dhe të filloj t'ju kafshoj?" "Jo"- i tha më tej ky - "nuk jam lugat, sepse të qosh një jetë pak ma ndryshe nga të tjerët nuk është asgjë e jashtëzakonshme. Mënyra e tillë e jetës sime shumë kë e ka bërë të dyshojnë në mua, mos jam i këtillë apo i atillë. Unë para se gjithash jam njeri dhe i besoj Zotit. Kjo është e vërteta që duhet ta publikosh patjetër"!

Me kaq përfundoi biseda e tyre. U përshëndetën dhe ranë dakord që të takoheshin sërish. Sot baroni i jashtëzakonshëm Ervin fon Shulenberg i ka 175 vjet. Ai veten e mban mjaftë mirë dhe jeton një jetë të izoluar por tërësisht të qetë.

Edhe pse nga ky rrëfim shumë gjëra janë të qarta, për fund, ende mbetet enigmë, pse ai nuk ka lejuar kurrë askë, dhe as mikun e vetë Rudolfin që ta fotografinon.?!

[Zero Cool]

Tetë fenomene të mistershme


Shkenca ka fuqinë të shfrytëzojë energjinë, t’i lejojë njerëzit të fluturojnë, të ndihmojë në kurimin e sëmundjeve dhe të shpjegojë shumë rreth botës. Por, edhe pse është e mrekullueshme dhe e dobishme, shkenca nuk mund të shpjegojë gjithçka. Shkencëtarët mund të mos e zbulojnë kurrë se si ka lindur universi e as nuk mund të ndihmojnë në zgjidhjen e çështjeve të besimit, ashtu si kanë lënë të pashpjeguara plotësisht edhe fenomenet që lidhen me botën paranormale. Edhe pse mund të shpjegojë shumë fenomene të çuditshme, disa mistere mbeten për t’u zgjidhur - shpeshherë sepse nuk ka informacion të mjaftueshëm për të arritur në një vendim përfundimtar. Disa nga këto fenomene ndoshta një ditë do të kuptohen plotësisht, si shumë gjëra që dikur ishin mistere dhe të pashpjegueshme (si për shembull, shkaqet e sëmundjeve) tashmë janë një njohuri e përgjithshme... Megjithatë për epokën tonë ato mbeten ende mistere dhe askush deri më sot nuk ka arritur t’i shpjegojë, të paktën në mënyrë të kënaqshme

Lidhja trup/mendje

Shkenca mjekësore vetëm sa ka filluar të kuptojë mënyrat se si mendja ndikon trupin. Efekti Placebo për shembull, tregon se njerëzit mund të çlirohen nga simptoma të ndryshme sëmundjesh vetëm duke besuar se kurat janë efektive, pavarësisht nëse ato janë apo jo. Studimet kanë treguar se gjatë periudhave të traumave, njerëzit ngulitin përvoja që kanë nivele të larta përmbajtjeje emocionale. Trupi mund të mbajë informacion përtej nivelit të ndërgjegjes, si mekanizëm mbrojtës, kështu që kujtimet priren të shkëputen ose të kthehen në amnezi. Informacioni nuk është i vlefshëm në gjendjen normale të ndërgjegjshme dhe mekanizmi mbrojtës i trupit na mban larg nga pozicioni ku vetëdija e trup/mendjes sonë e interpreton të dhimbshme apo traumatike. Një zonjë e quajtur Evy McDonald në vitin 1980 u diagnostikua me sëmundjen Amyotrophic Lateral Sclerosis. Mjekët i dhanë asaj vetëm një vit jetë. Sot, pas shumë vitesh, ajo jo vetëm që është gjallë, por gëzon shëndet të plotë. Duke përdorur vetëm procese të kuptuara në mënyrë të thjeshtë, aftësitë e trupit për të shëruar veten janë shumë më mbresëlënëse se çdo lloj gjëje që mjekësia moderne mund të krijojë.

Fuqia psikike dhe perceptimi superndijor

Fuqitë psikike dhe perceptimet superndijore renditen në majë të fenomeneve të pashpjeguara, jo për ndonjë arsye tjetër veç bindjes shumë të përhapur në të. Psikika i referohet forcave apo agjentëve me natyrë paranormale. Kërkuesit kanë testuar njerëz që pretendojnë se kanë fuqi psikike, ndonëse rezultatet nën kushtet e kontrolluara në mënyrë specifike kanë qenë negative ose të paqarta. Disa kanë argumentuar se fuqitë psikike nuk mund të testohen ose, për disa arsye, zvogëlohen në prani të skeptikëve apo shkencëtarëve. Nëse kjo është e vërtetë, shkenca nuk do të jetë kurrë e aftë të provojë apo të përgënjeshtrojë ekzistencën e fuqisë psikike. Nga i fitojnë fuqitë psikikët? Skeptikët argumentojnë se hilet dhe fuqia e sugjestionimit është gjithçka që ka lidhje me fuqitë psikike. Ata që besojnë, zakonisht mendojnë se është një dhunti që e kanë të gjithë njerëzit, por shumica nuk e zhvillojnë. Disa njerëz kanë lindur me këtë dhunti të zhvilluar fuqishëm. Dhuntia është argumentuar si ndjeshmëri e zmadhuar e të gjitha apo disa shqisave.

Përvojat në prag të vdekjes dhe jeta pas saj

Njerëzit që kanë qenë njëherë pranë vdekjes kanë raportuar përvoja mistike, si: shkëputja prej trupit, ngritja në ajër, prania e një qenie shumë të dashur prej drite - ndonjëherë e interpretuar si Perëndia, duke kaluar në një tunel e pas kësaj duke dalë në dritë, duke u bashkuar me të dashurit e tyre etj. Meqenëse këto përvoja janë të thella, askush nuk është kthyer me prova apo informacione të vërtetueshme nga “përtej varrit”. Komuniteti shkencor është shumë i përçarë në këto përvoja. Skeptikët sugjerojnë se ato janë të shpjegueshme si natyrale dhe halucinacione të parashikueshme nga truri i traumatizuar. Ndërsa shkencëtarët paranormalë i etiketojnë si dëshmi e jetës së përtejme. Raste të tilla shpeshherë janë raportuar pasi individi është shpallur i vdekur klinikisht, ose shumë pranë vdekjes. Me zhvillimet e reja në teknikat e kardiologjisë, numri i këtyre përvojave po rritet në mënyrë të vazhdueshme. Nëse janë apo jo halucinante këto përvoja, kanë efekt tek vëzhguesi. Shumë raporte të përvojës pranë vdekjes duken se përfshijnë elemente të cilët, sipas disa teoricienëve, mund të shpjegohen vetëm nga vetëdija jashtë trupit. Për shembull, një grua e përshkroi në mënyrë të detajuar një instrument kirurgjik të cilin nuk e kish parë më parë, po ashtu edhe një bisedë që kishte ndodhur ndërsa ajo ishte në anestezi totale. Në një tjetër rrëfim, në Holandë, një infermiere i hoqi protezat e dhëmbëve një pacienti të pavetëdijshëm, që vuante nga një atak në zemër dhe kur po dilte nga spitali ia kërkoi t’ia kthente. Nëse janë ose jo paranormale këto përvoja, asnjë nuk mund ta vërtetojë plotësisht apo ta hedhë poshtë. Megjithatë është e qartë që asnjë model psikologjik apo fiziologjik nuk mund t’i shpjegojë të gjitha përmbajtjet e përvojave pranë vdekjes. Dukuria paradoksale e ngritjes në ajër, vetëdija e kthjellët dhe mendimet logjike gjatë periudhës së paaftësisë së aktivitetit cerebral ngre shumë pikëpyetje për kuptimin tonë rreth vetëdijes dhe lidhjen me funksionimin e trurit. Debati vazhdon ende, pa gjetur një zgjidhje logjike.

UFO-t

Nuk ka dyshim se disqet fluturues të njohura si UFO - Objekte Fluturuese të Paidentifikuara (Unidentified Flying Objects) ekzistojnë - shumë njerëz shohin gjëra në qiell që nuk mund t’i identifikojnë, duke i renditur nga avionët te meteorët. Nëse këto objekte dhe drita janë ose jo anije jashtëtokësore, kjo është një çështje tjetër. Duke i dhënë distancat fantastike dhe përpjekjet e përfshira në ardhjen në Tokë nga universi, një skenar i tillë duket i pabesueshëm. Edhe pse hetime të kujdesshme kanë zbuluar shkaqe të njohura për raportet më të para, disa incidente UFO-sh do të mbeten gjithnjë të pashpjeguara. Raportime për fenomene të pazakontë ajrorë datojnë që në kohët e lashta (disqe fluturuese në piktura shpellash në Hunian 47.000 vjet para Krishtit. Në jug të Francës 20.000 vjet para Krishtit etj.), por raportimet e shikimit të UFO-ve nisën të bëheshin më të zakonshëm pasi u reklamuan gjerësisht në Shtetet e Bashkuara në vitin 1947. Që prej asaj kohe janë raportuar me dhjetëra mijëra raste. Një shkencë e re me emrin Ufologji merret me përpjekjet kolektive të atyre që studiojnë raportet mbi UFO-t dhe provat e shoqëruara. Edhe pse Ufologjia nuk përfaqëson një program akademik kërkimi, UFO-t kanë qenë subjekt i shumë hetimeve gjatë viteve. Gjatë zbritjes së një disku fluturues në korrik të viti 1952 , i parë me imazhe nga radarë mbi Uashington, FBI-ja u informua nga inteligjenca e drejtorisë së forcave ajrore. Ata mendonin se “disqet fluturuese” nuk ishin as iluzione optike e as fenomene atmosferike, por ata shtuan se disa oficerë ushtarakë po konsiderojnë seriozisht mundësinë e anijeve ndërplanetare. CIA nisi shqyrtimin e brendshëm shkencor ditën tjetër. Disa shkencëtarë të CIA-s po i konsideronin seriozisht si jashtëtokësorë. Përkrah vëzhgimeve të imazheve, rastet ndonjëherë kanë edhe prova fizike (kontakte me radarë ose fotografi , gjurmë të uljes së anijes, interferenca elektromagnetike dhe efekte fiziologjike dhe biologjike) duke përfshirë shumë raste të studiuara nga ushtria. Statistikat e përpiluara nga studimet e forcave ajrore të Shteteve të Bashkuara nga 1947 deri në 1970, kanë zbuluar se epërsia e fortë e vëzhgimeve të identifikuara vinte si pasojë e keqidentifikimeve, mashtrimeve dhe nga këto, tregimet jonormale përbënin një përqindje të vogël të të gjithë rasteve. Shumë vëzhgime të UFO-ve janë ngjarje kalimtare dhe zakonisht nuk ka asnjë mundësi për përsëritjen e testit nga metoda shkencore. Pavarësisht këtyre, shumë raste mbeten të pashpjeguara.

Dezha Vu

Deja vu është një shprehje franceze që do të thotë “e parë më parë”, duke iu referuar një ndjesie të veçantë, të çuditshme, të qartë dhe të mistershme njëkohësisht, sikur një skenë apo rrethanë e caktuar duket e përjetuar më parë. Deja vu-ja është përkufizuar si “të kujtosh të ardhmen”. Përvoja e “mëparshme” shpeshherë i atribuohet një ëndrre, megjithëse në disa raste është një ndjenjë e fortë se kjo situatë ka ndodhur me të vërtetë në të kaluarën. Disa ia atribuojnë deja vu-në përvojave psikike ose sekuenca të pakërkuara të jetëve të mëparshme. Përvoja e deja vu-së duket se është shumë e përhapur. Në studime formale rreth 70% e njerëzve kanë raportuar se kanë përjetuar të paktën një herë (kjo përqindje i përket grup moshës nga 15-25, kur mendja është ende subjektive për të vënë re ndryshimet në mjedisin rrethues). Referenca të përvojave të deja vu-së gjithashtu janë gjetur në literatura të kaluara, duke dëshmuar se nuk është fenomen i ri.
Një person mund të dijë rrugën apo peizazhin e një qyteti që nuk e ka vizituar më parë, duke u habitur në të njëjtën kohë se si ka mundësi të ndodhë. Disa sugjerojnë se leximi i një rrëfimi të detajuar të një vendi mund të përfundojë në këtë ndjesi, kur më vonë ky vend vizitohet. Shpjegimi më i zakonshëm nuk e sheh deja vu-në si akt i njohjeve paraprake apo profecisë, por një anomali e kujtesës. Një tjetër teori e shpjeguar është ajo e vegimeve. Ashtu si sugjeron teoria, një sy mund ta regjistrojë atë që sheh një fraksion sekonde më shpejt se tjetri, duke krijuar atë ndjesi të fortë kujtese mbi të njëjtën skenë e parë në të mijtën e sekondës më vonë nga syri tjetër. Megjithatë edhe kjo dështon në shpjegimin e fenomenit kur janë të përfshirë edhe informacione të tjerë ndijorë, si pjesa dëgjimore dhe veçanërisht pjesa digjitale. Një lidhje reciproke klinike është gjetur mes përvojës së deja vu-së dhe çrregullimeve, si skizofrenia apo ankthi, dhe se përvoja ka gjasa të rritet me subjektet që janë në këto kushte. Ky korrelacion i ka çuar disa kërkues për të spekuluar se përvoja e deja vu-së është anomali neurologjike e lidhur me shkarkimet e tepërta elektrike në tru. Bashkë me intuitën, kërkimet në psikologjinë njerëzore mund të ofrojnë më shumë shpjegime natyraliste, por përfundimisht shkaku dhe natyra e vetë fenomenit mbeten mister.

vijon

[Zero Cool]

vijimi


Fantazmat

Që nga tragjedia e Doruntinës, kur i vëllai Kostandini, u ngrit nga varri për të mbajtur amanetin, deri te filmat me fantazma, shpirtrat e të vdekurve janë shfaqur shpesh në kulturën dhe folklorin tonë. Shumë njerëz kanë raportuar se kanë parë shfaqje të hijeve të panjohura si edhe të njerëzve të dashur apo të të afërmve. Edhe pse prova përfundimtare për fantazmat mbeten të pakuptueshme, dëshmues të sinqertë vazhdojnë të raportojnë pamje, duke fotografuar deri madje duke komunikuar me fantazmat. Fenomeni mund të përfshijë shfaqje, shqetësime me zhurma të mistershme, frymëmarrje të ftohta, tinguj hapash, zëra si edhe aroma të ndryshme. Fantazmat janë fenomen tepër i diskutuar. Kritikët e dëshmitarëve okularë të fantazmave sugjerojnë se kufizimi i perceptimit njerëzor dhe shpjegimi i zakonshëm fizik mund të arsyetojnë shikime të tilla. Për shembull, ndryshimi i trysnisë në një shtëpi mund të bëj dyert që të përplasen ose dritat nga një makinë kalimtare mund të reflektojnë përmes dritares natën. Sipas hetuesit skeptik Joe Nickell: “...shikimi periferik është shumë i ndjeshëm dhe mund të mashtrohet lehtë, sidomos natën vonë, kur truri është i lodhur dhe ka më shumë mundësi t’i keqinterpretojë pamjet dhe tingujt. Mendohet që tingulli është një tjetër shkak për shikimin e fantazmave. Frekuencat më të ulëta se 20 hertz quhen infra tinguj dhe janë normalisht të padëgjueshme, por shkencëtarët britanikë Richard Lord dhe Richard Wiseman kanë nxjerrë përfundimin se “infra tingujt mund t’i bëjnë njerëzit të ndjejnë prani të huaja në dhomë apo ndjenja të pashpjegueshme ankthi apo frike. Helmimi me monoksid karboni, që mund të shkaktojë dëgjim të fuqishëm dhe halucinacione pamore, depresion dhe ndjesi të përgjithshme sëmundjeje dhe frike, është njohur si shpjegim i mundshëm për shtëpitë e pushtuara nga fantazmat, që nga vitit 1921”. Disa kërkues, si profesor Michael Persinger, kanë arsyetuar se ndryshimet në fushat gjeomagnetike (të krijuara nga lëkundjet tektonike në koren e tokës apo në aktivitetin diellor) mund të stimulojnë tëmthat e trurit dhe të prodhojnë shumë nga përvojat e shoqëruara me fantazmat. E gjithë kjo hipotezë është kundërshtuar dhe ka hapur një debat të gjerë. Ndërsa hetuesit e fantazmave shpresojnë që një ditë të provojnë se të vdekurit mund të kontaktojnë me të gjallët, duke siguruar një përgjigje përfundimtare ndaj misterit.

Zhdukjet misterioze

Njerëzit zhduken për arsye të ndryshme. Disa arratisen, disa humbasin në aksidente, disa rrëmbehen dhe vriten, por pjesa më e madhe janë gjetur. Kjo nuk ka ndodhur me zhdukjet vërtet të mistershme. Që nga ekuipazhi i Marie Celeste te Jimmy Hoffa, Amelia Earhart, dhe Natalee Holloway, disa njerëz janë zhdukur pa lënë gjurmë. Kur personat e humbur janë gjetur, ka ndodhur gjithmonë përmes punës kërkimore të policisë, dëshmive ose aksidenteve, kurrë prej detektivëve psikikë. Por kur provat mungojnë dhe udhëheqësit kanë humbur, as policia dhe as shkenca tradicionale nuk mund të zgjidhin krimin.
- 1872, Mary Celeste: anija u nis për lundrim nga porti i Nju Jorkut drejt Xhenovës në Itali më 5 nëntor. Anija britanike “De Gratia” e zbuloi anijen të braktisur në 5 dhjetor. Të gjithë në bordin e Mary Celeste-s ishin zhdukur: kapiteni, familja e tij dhe 14 burrat e ekuipazhit. Anija ishte krejtësisht në rregull me furnizim të bollshëm dhe nuk kishte asnjë shenjë dhune. Fati i ekuipazhit mbetet mister edhe sot e kësaj dite.
- 1918, Ciklopi, Bashkim Sovjetik: flota detare me qymyr duhej të shpërndante karburant dhe lëndë të tjera në luftanijen në Shtetet e Bashkuara gjatë Luftës së Parë Botërore. Ajo u zhduk gjatë rrugës nga Brazili për në Baltimorë. Anija ankoroi për pak kohë në ishujt Barbados më 3-4 mars. Meqenëse nuk arriti në datën e paracaktuar, 13 mars, në Baltimorë, filluan kërkimet, por as rrënojat e saj dhe asnjë nga 309 personat në bord nuk u gjetën kurrë. Shkaku i humbjes mbetet ende i panjohur.
-1928, Köbenhavn: anija trajnuese e lundrimit me ekuipazh prej 75 vetash, duke përfshirë edhe 45 kadetë, lundronte nga River Plate drejt Melburnit, Australi më 14 dhjetor. Kontakti i fundit me radio me anijen u bë më 22 dhjetor dhe gjithçka dukej mirë. Köbenhavn-i dhe ekuipazhi i saj u zhdukën pa asnjë gjurmë dhe askush nuk e di se çfarë u ka ndodhur.
Sipas një shkrimtari paranormal John Keel, shumë zhdukje paranormale mund të jenë rezultat i vrimës në fabrikën e realitetit, ku njerëzit apo objektet kalojnë përmes një vrime jashtë së njohurës, duke lëvizur në një dimension tjetër, duke mbetur jashtë botës sonë në terma të kohës dhe hapësirës, duke iu shkaktuar zhdukjen. Një numër i konsiderueshëm zhdukjesh implikojnë UFO-t, si rasti i Frederick Valentich, një pilot 20-vjeçar, i cili u zhduk në një fluturim nga King Island në ngushticën australiane mes Viktorias dhe Tasmanisë më 21 tetor 1978. Trekëndëshi i Bermudave i njohur gjithashtu si trekëndëshi i djallit është një zonë në veriperëndim të Oqeanit Atlantik, në të cilin një numër avionësh dhe anijesh lundruese janë zhdukur në ato të ashtuquajtura rrethana përtej kufijve të gabimit njerëzor apo veprimtarive të natyrës. Disa prej tyre i atribuohen paranormales: një pezullim i ligjeve të Fizikës ose aktivitet i qenieve jashtëtokësore. Edhe pse incidente të shumta janë raportuar pa saktësi ose janë zbukuruar nga autorët e vonshëm, shumë të tjera mbeten të pashpjeguara.

Intuita

Megjithëse e quajmë ndjesi të brendshme, “shqisë të gjashtë” etj., të gjithë e kemi përjetuar intuitën në një situatë apo në një tjetër. Sigurisht, ndjenjat e brendshme shpeshherë janë të gabuara, por ato duken se janë të vërteta në shumicën e rasteve. Shumë njerëz besojnë se intuita është një formë fuqie psikike, një mënyrë për të futur misterin apo njohuritë e veçanta rreth botës së të ardhmes.
Psikologët vërejnë se njerëzit në mënyrë të pavetëdijshme marrin informacion rreth botës që na rrethon, duke na udhëhequr në një skenë të dukshme ose informacion të njohur, pa e kuptuar saktë se si apo përse e dimë. Por rastet e intuitës janë të vështira për t’u provuar apo studiuar dhe psikologjia mund të jetë vetëm një pjesë e përgjigjes.
Nga përkufizimi, intuita nuk ka vlefshmëri objektive. Gjithsesi është shumë e përhapur si një fenomen i dukshëm. Për këtë arsye është bërë subjekt i studimeve në Psikologji, si edhe çështje e interesit për të mbinatyrshmen.
Intuita supozohet të jetë një formë e hyrjes së drejtpërdrejtë. Por, hyrje e drejtpërdrejtë në çfarë? Ndoshta intuita është mënyra e mendjes për të ndërvepruar drejtpërdrejt me idealet platonike apo esencat fenomenologjike. Kanti ka thënë se si hapësira, ashtu dhe koha janë të lidhura me intuitën. Me fjalë të tjera, ai mendonte se shqisat ndërveprojnë me intuitat tona transcendente për të prodhuar një njohuri sintetike a priori. Seria e të dhënave të përftuara nga shqisat tona apo përvojat shqisore përbëjnë intuitën. Dikush mund të argumentojë se intuita është e pavarur nga shqisat tona. Kështu që këto mund të mos jenë pasojë e informacioneve shqisore të llogaritjes apo të procedimit dhe manipulimit të së njëjtës. Bergson-i e përshkruan si një lloj intuite empatike instiktive, e cila percepton objekte dhe njerëz, identifikohet me ta dhe në këtë mënyrë derivon njohuri rreth absolutes. Spinoza mendonte se njohuria intuitive është më superiore (si njohuri empirike dhe njohuri shkencore). Ajo bashkon mendjen me qenien e përjetshme dhe zbulon atë në një univers të lashtë e të shenjtë.
Por a janë intuitat me të vërtetë a priori apo zhvillohen si përgjigje të një realiteti relativisht të qëndrueshëm në ndërveprim me të? A kemi pasur intuita në një univers kaotik, kapriçioz, të paparashikueshëm dhe të parregullt?

[Gjumashja]

a i ka ndodh ndokujt me has me ndonje fenomen te tille, psh mu ndesh me ndonje ''fantazme'' a po me pas komunikim me ndonje shpirt t'vdekun?
shume njerz pohojn qe keto fenomene ekzistojne edhe qe i kane perjetu, per vete nuk besoj.



a mos ka dikush ndonje histori me ne lidhje me kete fenomen?

[vjeshta]

Postimi origjinal është bërë nga Gjumashja

a i ka ndodh ndokujt me has me ndonje fenomen te tille, psh mu ndesh me ndonje ''fantazme'' a po me pas komunikim me ndonje shpirt t'vdekun?
shume njerz pohojn qe keto fenomene ekzistojne edhe qe i kane perjetu, per vete nuk besoj.



a mos ka dikush ndonje histori me ne lidhje me kete fenomen?

A beson mbasandej ?