Rruga e lumturisë - NAMAZI

[Albanian eX|PerT]

Disa dobi të namazit

1.Allahu i Madheruar i fal gjynahet me ane te pese namazeve.
2.Pese vaktet e namazit jane shlyese te gjynaheve nese gjynahet e medha jane shmangur.
3.Gjynahet e shkatarrojne robin prandaj duhet te ruhet nga ato me namaz
4.Muslimani arrin graden e te sinqerteve dhe shehideve ne baze te namazit, agjerimit, zekatit dhe sadakase se tij
5.Namazi eshte drite qe ndricon rrugen e robit ne dun`ja dhe ahiret.
6.Shumimi i sexhdeve dhe namazit eshte nje rruge per te shoqeruar Resulullahin ne xhennet
7.Dy rekate namaz jane me te dashura per te vdekurin sesa kjo bote dhe c`ka ne te.
8.Nje person qe hyn ne xhehenem, engjejt do ta nxjerrin nga ai duke e njohur nga shenjat e sexhdes.
9.Namazi behet shkak qe te zgjidhen nyjet qe shejtani lidh mbi koken e robit.
10.Ata qe falen naten perfitojne nje shperblim qe shume nga njerezit nuk e fitojne dot.
11.Falenderimet i shprehen Allahut me farzin dhe namazin e nates
12.Namazi me i dashur per Allahut eshte ai i Daudit ai falej nje te treten e nates dhe flente dy te tretat e tjera.
13.Allahu ka bere miresi mbi robin gjate nates ne te cilen eshte nje kohe kur duaja pranohet, dhe eshte mire qe muslimani ta kerkoje ate keshtu qe te fitoje miresi ne dun`ja dhe ahiret
14.dhe se namazi i nates eshte nje shenje e devotshmerise dhe takuas dhe falen gjynahet dhe e parandalon robin te bie ne to.

Përpiloi: Emin
Publikimi i parë: [email protected]
Redaktura: AlbIslam.Com </SPAN>

Emin,
12.10.2001

[Albanian eX|PerT]

Gradat e njerëzve në namaz

Njerëzit në namaz janë pesë grada:

a) Grada e atij që i bënë zullum vetvetes, ai i cili i lë të mangëta abdestin, kohën, rregullat dhe kufinjtë e tij.

b) Ai që kujdeset për kohën dhe kufinjtë, për rregullat e dukshme dhe për abdestin e tij, mirëpo nuk e posedon luftën e vetvetes kundër vesveseve. Kështu që nga e dërgojnë mendimet dhe cytjet andej edhe shkon.

c) I cili kujdeset për abdestin, rregullat dhe kufinjtë, lufton vetveten kundër vesveseve dhe mendimeve. Pra ky njeri është i angazhuar duke luftuar armikun e tij që mos tia vjedh namazin. Është edhe në namaz edhe në xhihad.

d) Ky është njeriu i cili kur ngritet të falë namaz, i plotëson rregullat dhe kufinjtë e namazit. E tërë zemra e tij angazhohet duke u kujdesur për rregullat dhe të drejtat e namazit, që mos ti kalojë asgjë prej tij. I tërë vullneti i tij është përqendruar në faljen e tij ashtu siç duhet. Domthënë e tërë zemra e tij është preokupuar me çeshtjen e namazit dhe adhurimin e Zotit të vet, [tebareke ve teala].

e) Ky njeri kur ngritet në namaz, ngritet, kurse zemra e tij mbetet e vjerur para All-llahut [subhanehu ve teala], duke e shikuar dhe duke qenë i mbushur nga dashuria dhe madhërimi i Tij…sikurse ta sheh ose ta vërenë…Vesveset dhe mendimet janë asgjësuar…Në namaz shtë i angazhuar me Zotin e vet. Kënaqet në namaz. Dallimi mes namazit të këtij dhe të tjerëve është sikurse dallimi mes qiellit dhe tokës.

I pari do të denohet, i dyti do të llogaritet, të tretit i shlyhen mëkatet me këtë namaz, i katërti shpërblehet, kurse i pesti i afrohet All-llahut, …sepse kënaqësia e tij është bërë namazi. </SPAN>

Shiko librin: “El-Vabilus-Sajjib”, fq. 49.,
2.3.2001

[Albanian eX|PerT]

Namazi-nga Ibn Kajjim [rahimehull-llah)

All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:
( æÇÓÊÚíäæÇ ÈÇáÕÈÑ æÇáÕáÇÉ æÅäåÇ áßÈíÑÉ ÅáÇ Úáì ÇáÎÇÔÚíä ) ÇáÈÞÑÉ : 45 .
“Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe me namaz, vërtet, ajo është e madhe (vështirë), por jo edhe për ata që kanë frikë (Zotin)”. (El-Bekare: 45).
( íÇ ÃíåÇ ÇáÐíä ÂãäæÇ ÇÓÊÚíäæÇ ÈÇáÕÈÑ æÇáÕáÇÉ Åä Çááå ãÚ ÇáÕÇÈÑíä ) ÇáÈÞÑÉ : 153 .
“O ju që keni besuar, kërkoni ndihmë me durim e me të falur, se vërtetë All-llahu është me durimtarët”. (El-Bekare: 153).
( æÃãÑ Ãåáß ÈÇáÕáÇÉ æÇÕØÈÑ ÚáíåÇ áÇ äÓÃáß ÑÒÞÇ äÍä äÑÒÞß æÇáÚÇÞÈÉ ááÊÞæì ) Øå : 132.
“Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, ngase zne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të frnizojmë ty (dhe ata), ardhmëria e mirë është e atij që ruhet”. (Taha: 132).
Kurse tregojnë librat e hadithit se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kur e mundonte ndonjë punë, nxitonte në namaz. (Transmeton Ahmedi dhe Ebu Davudi, hadithi është sahih).
Namazi të sjell rizkun, ta mbron shëndetin, i largon të këqijat dhe sëmundjet, e forcon zemrën, ta zbardhë fytyrën, ta gëzon shpirtin, ta largon dembelinë, i aktivizon gjymtyrët, ta shtonë forcën, ta zgjëron gjoksin, ta ushqen shpirtin, ta ndriçon zemrën, t’i mbron dhuntitë, t’i largon fatëkeqësitë, të sjell bereqet, e largon shejtanin dhe të afron nga Rahmani.
Thënë shkurtë: ka ndikim të çuditshëm në mbrojtjen e shëndetit të trupit dhe zemrës dhe forcimin e tyre, i largon lëndët dëmtuese nga to. Namazliu më pak sprovohet me të metë, sëmundje ose bela, sesa ai që nuk falë namaz. Namazi ka efekt të çuditshëm në largimin e të këqijave të kësaj bote, sidomos nëse e plotëson në aspektin e brendshëm dhe të jashtëm, kështuqë mënyra më e mirë për të larguar të këqijat e dunjasë dhe ahiretit dhe për t’i fituar të mirat e tyre është namazi. Kurse sekreti i kësaj është se namazi është lidhja me Zotin, andaj, aq sa ma të fortë e ka lidhjen me Zotin aq ma shumë i hapen dyertë e të mirave dhe largohen shkaqet e të këqijave dhe lëshohen përmbi te lëndët e suksesit nga Zoti, shëndeti dhe forca, fitimi dhe pasuria, rehatia dhe kënaqësia, gëzimi dhe lumturia, të gjitha këto janë para tij dhe nxitojnë kah ai.
Marur nga: “Tibun-Nebevij”, Vëllimi i katërt i “Zadul-Meadit”, të Ibn Kajjimit [rahimehull-llah].
</SPAN>

Ibn Kajjimi el Xhevzijju,
12.12.2000

[Albanian eX|PerT]

Kthehu e falu, se ti nuk u fale

Falënderimi dhe lavdërimi i takon vetëm All-llahut, Zotit të botërave. Paqa dhe mëshira qofshin mbi Pejgamberin mëtë nderuar, Muhammedin, familjen e tij dhe mbi të gjithë shokët e tij.

Vëlla i dashur; kemi një këshillë të sinqertë vetëm për hir të All-llahut subhanehu ve teala. Ti je prej atyre që i duam për hir të All-llahut subhanehu ve te’ala. Kujdesi yt që të falësh namazin me xhemat është shenjë e mirë dhe rrugë e përqëndrimit. Ajo është përgjigje e thirrjes së Krijuesit dhe Zotit tënd, prejtë cilit shpreson shpërblimin dhe ke dro dënimin.

Falënderoje All-llahun që nuk je prej atyre të cilët e lanë namazin dhe nuk kujdesen për të, ashtu që uekspozohen shkatërrimeve. Resulull-llahu sal-lall-llahualejhi ve sel-lem ka thënë: "Marrëveshja mes neve dhe atyre (pabesimtarëve) është namazi; kush e len atë bëhet pabesimtar." (Transmeton Ahmedi dhe Ebu Davudi).

Ja edhe një sihariq, me hadithin i cili ta gëzon zemrën dhe ta shton punën, ku i Dërguari sal-lall-llahu alejhi we sel-lem thotë: "Shtatë grupe njerëzish do të jenë nën hijen e All-llahut atë ditë kur s'do të ketë hije tjetër pos hijes së Tij", e në mesin e tyre e përmendi" dhe njeriu zemra e të cilit është e lidhur me xhaminë." (Muttefekun alejhi).

Myzhde, o vëlla që falesh, për atë ti shkon në xhami para se të zbardhet dita, është drita e plotë ditën e Kijametit. Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem thotë: "Përgëzoi këmbësorët që shkojnë në xhami duke qenë errët, me dritë të plotë në Ditën e Kijametit." (Transmetojnë Ebu Davudi dhe Tirmidhiu).

Ne gëzohemi kur i shohim ato fytyra të bukura duke garuar për në xhami. Prej tyre ka njerëz që i ka mundur pleqëria, të rinj të cilët ia kthyen shpinën të kotave dhe harameve dhe bashkë me ta është edhe shpresa e këtij populli: fëmija i cili ende pa i mbushur të dhjetat, ua kalon të gjithëve dhe shkon e falet në safin e parë. Falënderimi i takon vetëm All-lahut për këtë begati të madhe. Vëlla musliman, sot janë zvogëluar ata që shkojnë në xhami. Ne kemi vetëm disa vështrime lidhur me ta, e ato nuk janë tjetër pos këshillë e sinqertë dhe pëshpëritje e vogël për të dashurit tanë. Ne e kemi obligim ta analizojmë gjendjen e atyre që falen, ngase po shohim gjëra që po e keqtrajtojnë namazin, p.sh. joqetësimi në namaz dhe falja e tij me shpejtësi; luajtja me qilimin apo zallin si dhe ikimi në gravura dhe zbukurime tjera ; lëvizja në namaz dhe ngritja e shikimit përpjetë; harresa dhe jokoncentrimi në namaz, kështuqë njeriu nuk e din se sa rekate i ka falur; mendimet e shumta dhe përkujtimi i gjërave të kësaj bote në namaz; luajtja me orën e dorës, shikimi në të apo rregullimi i rrobave; rënia në ruku e sexhde para imamit, e të tjera.

Ka edhe një varg paraqitjesh tjera që tregojnë jokoncentrimin dhe joqetësimin në namaz. Këtë e ka nënçmuar All-llahu subhanehu ve teala në Librin e Tij të ndershëm dhe në sunetin e të Dërguarit të Tij. O vëlla që e falë namazin, nuk ke ardhur në xhami për tjetër pos që ta fitosh shpërblimin e All-llahut subhanehu ve teala dhe t'i përgjigjesh thirrjes së Tij. Pse po e humb këtë të mirë me lëvizjet e tua të shumta në namaz dhe me moskujdesin tënd për të? A nuk e din se koncentrimi është shpirti i namazit dhe gjëja që e bën namazin të gjallë. Ai është fryt i besimit të fortë. Ose, ndoshta e falë namazin por nuk fiton gjë prej tij, pos pak? Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë:"Pasi ta falë njeriu namazin mund të fitojë prej shpërblimit të tij një të dhjetën, një të nëntën, një të tetën, një të shtatën, një të gjashtën apo gjysmën e tij." (Transmetojnë Ebu Davudi dhe Nesaiu).

Po ashtu është vërtetuar se Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë : "Njeriu më i keq është ai që vjedh prej namazit. (Njerëzit) thanë : Si o Resulull-llah? (Ai) tha: Nuk i plotëson rukutë dhe sexhdet e tij." (Transmeton Ahmedi).

Po ashtu ai ka thënë: "All-llahu nuk e shikon atë njeri i cili nuk e drejton kurrizin mes rukusë dhe sexhdes." (Transmeton Ahmedi), si dhe se: "Namazi i munafikut është kur njeriu e pret Diellin derisa të arrijë mes dy brinjëve të shejtanit, e pastaj çohet dhe i falë katër rekate (iqindinë) me shpejtësi, e nuk e përmend All-llahun në to pos pak", (Transmeton Muslimi).

Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejra radijall-llahu anhu i cili thotë: "Hyri një njeri në xhami, e Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ishte ulur aty. Ky njeri u fal dhe erdhi e përshëndeti Resulull-llahun sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Ai ia ktheu selamin dhe i tha: “Kthehu e falu, se ti nuk u fale”. Shkoi u falë dhe u kthye përsëri, e Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem prapë i tha: “Kthehu e falu, se ti nuk u fale”. E kur erdhi për të tretën here, pasiqë Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem e urdhëroi që prapë ta përsërisë namazin, njeriu tha: “Pasha Atë i Cili të dërgoi me të vërtetën, nuk di më mirë se kjo, më mëso!”. “Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem tha: Kur të fillosh namazin, thuaj 'All-llahu ekber', pastaj lexo ç'të duash prej Kur'anit, e kur të biesh në ruku, qetësohu mirë, pastaj ngritu derisa të të drejtohet kurrizi! Kur të biesh në sexhde, qetësohu mirë në atë pozitë, pastaj ulu mes dy sexhdeve dhe qetësohu mirë e kur të biesh prap në sexhde qetësohu mirë edhe në atë pozitë! Kështu le të jetë i tërë namazi yt!”.

Transmeton Buhariu nga Hudhejfe ibnul Jemani radijall-llahu anhu se ky i fundit e ka parë një njeri duke u falur, por nuk i ka plotësuar rukutë dhe sexhdet si duhet. Atëherë i tha : “Ti nuk u fale dhe ta dish se po të vdesish duke falur këso namazi, nuk do të vdesish si pjesëtar i fesë së Resulull-llahut sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem”.

Transmeton Imam Ahmedi rahimehull-llah nga Ebu Mes'udi radijall-llahu anhu se Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "All-llahu nuk e pranon namazin a atij i cili nuk e qetëson kurrizin duke qenë në ruku apo sexhde". Në një transmetim tjetër thotë: "Përderisa nuk e drejton shpinën në ruku dhe sexhde". Këto janë argumente nga Sunneti se ai i cili nuk e drejton shpinën pas rukusë dhe sexhdes (d.m.th. t'i kthehet çdo pjesë e trupit në vendin e vet) në namaz, namazi i tij është i kotë. Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem po ashtu ka thënë: "Pesë namaze All-llahu i ka bërë obligim për robërit e Tij. Kush i falë ato, All-llahu do t'i japë të drejtë të hyjë në xhenet, e kush nuk i falë ato, ai s'do të ketë kurrfarë të drejte tek All-llahu. All-llahu nëse dëshiron e dënon e nëse dëshiron ia falë"

All-llahu thotë: "Kanë shpëtuar besimtarët. Ata të cilët namazin e tyre e falin me frikërespekt" (Mu'minun 1-2) d.m.th. të përulur e të qetësuar, Frikërespekt është qetësimi, dinjiteti dhe modestia. Gjithë kjo është rezultat i frikës ndaj All-llahut dhe mbikqyrjes së Tij. Hushuja (frikërespekti) është edhe kur zemra të dalë para All-llahut s. v. t. në namaz të dalë me përulje dhe e gjorë.

Transmetohet nga Muxhahidi r. a. se ai e ka lexuar ajetin :

". . . e ndaj All-llahut, të jeni respektues (në namaze)" (Bekare 238), e pastaj ka thënë: "Prej këtij respekti është rukuja e gjatë, leximi i shumtë duke qenë në kijam, frikërespekti, ulja e shikimit dhe modestia apo thjeshtësia për hir të All-llahut subhanehu ve te’ala. Frikërespektin e arrin ai i cili ia ka falur zemrën namazit dhe është i zënë vetëm me të. All-llahu subhanehu ve te’ala i ka përmendur këta njerëz me cilësitë e robërve të mirë, e për ta ka pregatitur falje dhe shpërblime të mëdha.

Gjendja e disa të devotshmëve:

Omer ibën Hattabi radijall-llahu anhu ka thënë: “Vërtetë njeriut mund t'i zbardhet mjekrra, e të mos e plotësojë asnjë namaz si duhet”. (Njerëzit) thanë: “Si ashtu?”.

(Ai) tha : “Nuk është i koncentruar, nuk është modest dhe nuk i drejtohet All-llahut si duhet”. Kjo fjalë e Omerit r. a. ka të bëjë me kohën e atëhershme. Ç'do të thonte vallë për ditën e sotit?!! Shumicën e njerëzve në namaz i marrin nëpër këmbë hallet e dunjasë. Është duke u falur, por me mendjen e tij shëtit në të gjitha tregjet, blen e shet, shton e pakëson. E gjithë kjo vjen vetëm prej pakujdesit të tij. Hasan el-Basriu ka thënë: "Amër ibën Abdulkajsi ka dëgjuar një grup njerëzish se si flasin për të habiturit në namaz dhe i pyeti: “A mund të ndodhë kjo?” (Ata) thanë: “Po”. (Ai) tha: “Vall-llahi, të më përzihen dhëmbët në zgavrën e gojës është më e dashur për mua, se sa kjo".

Vëlla i dashur, ku jemi ne ndaj tyre?!! Abdull-llah ibën Zubejri kur binte në ruku, mund të pushonte shpendi mbi shpinën e tij, ndërsa në sexhde dukej si i vdekur. Ne çuditemi prej këtij lloj namazi, sepse diçka të tillë sot nuk po shohim. Ejani, ejani t'i vizitojmë pak njerëzit e devotshëm! Ebu Bekër ibën Ajashi thotë : "E kam parë një here Habab ibën Ebi Thabitin duke qenë në sexhde. Sikur mos ta kisha ditur se falet, do të thoja se është i vdekur (sepse ka qëndruar shumë në sexhde). Ibnu Vehbi ka thënë : "E kam parë Sufjan eth-Thevriun njëherë në xhami pas akshamit. U fal, pastaj ra në sexhde dhe nuk u ngrit derisa thirri ezani e Jacisë”.

Atyre nuk u ka interesuar tjetër në namaz përveç All-llahu, ashtu që mes tyre dhe All-llahut nuk ka pasur kurrfarë pengese. I tërë mendimi i tyre ka qenë në namaz dhe si të koncentrohen sa më tepër. Ebu Abdull-llah en-Nebaxhi njëherë ishte duke u falur, kur papritmas një grup njerëzish e thirrnin atë, e ai nuk e ndali namazin. Pasi e kreu namazin, ata i thanë: “Ti je i keq.” (Ai) tha: “Pse?” (Ata) thanë: “Kur të thërritëm pse nuk e ndale namazin?!” (Ai) tha: “Unë nuk mendoj se një njeri duke u falur mund të dëgjojë diçka tjetër përveç asaj që lexon ai vetë”.

Një natë imam Buhariu rahimehull-llah ishte duke u falur, e një grerëz e kafshoi 17 herë. Kur e kreu namazin tha: "Shikoni, më paska kafshuar diçka" Ibnu Hajjani ka thënë: "Nuk e kam parë asnjëherë Muslim ibën Jesarin në namaz të kthyer në anë tjetër pos Kibles. Njëherë u rrëzua një pjesë e xhamisë, e njerëzit u frikuan se do të mbytet, por ai mbeti në xhami duke u falur pa u kthyer aspak dhe nuk e goditi asgjë". Hafs ibën Ejjubi njëherë u pyet: "Pse nuk e largon mizën kur të pengon gjatë namazit? (Ai) tha: “Nuk dua t'ia prish bukurinë namazit”. (Njerëzit) i thanë: “Po si duron atëherë?” (Ai) tha: “Kam dëgjuar se njerëzit e këqinj kur dënohen me rrahje, bëjnë durim, e pastaj lavdërohen dhe thonë se ata janë trima, ndërsa unë jam në namaz para All-llahut subhanehu ve te’ala. Andaj a më ka hije të lëvizë për një mizë?!!

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

Njëherë Ebu Talha radijall-llahu anhu ishte duke u falur në kopshtin e tij, ku kishte një zog i cili erdhi e u ndal në një dru. Këtij i iku shikimi për një moment, kështu që kishte harruar se sa rekate i kishte falur. Shkoi te Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i tregoi për këtë që i ndodhi dhe i tha: "Kopshtin tim e lë për sadaka, jipja kujt të duash".
Kasim ibën Muhammedi ka thënë: "Dola një ditë prej shtëpisë. Kur dilja e kisha zakon që të shkoj deri te Ajsheja radijall-llahu anha dhe ta përshëndes. Atë ditë kur shkova, e gjeta duke e falur namazin e Duhasë (Ky namaz është sunet të falet. Koha e tij është prej lindjes së Diellit e deri në zenit sh.p.), dhe lexonte këtë ajet: "All-llahu na dhuroi të mira dhe na mbrojti prej dënimit të rreptë", dhe qante, lutej dhe e përsëriste këtë ajet. Prita shumë, por ajo nuk mundte më tepër të vazhdonte leximin (sepse qante shumë sh.p.). Mendova të dal në treg, t’i kryejë nevojat e mia e të kthehem prapë. Kështu edhe bëra. Kur u ktheva e gjeta Ajshen radijall-llahu anha në namaz duke qajtur, duke u lutur dhe duke e përsëritur të njëjtin ajet".

Transmetohet nga Hatim el-Esami rahimehull-llah se është pyetur për namazin e tij, e ai ka thënë: "Kur të vjen koha e namazit marr abdest mirë, pastaj shkoj në vendin ku dëshiroj të falem dhe ulem aty derisa të qetësohem mirë. Kur të çohem për t'u falur, Ka'ben e paramendoj para syve, urën e Siratit nën këmbët e mia, xhenetin në të djathtë, zjarrin në të majtë, melekun e vdekjes pas meje dhe mendoj se ky është namazi im i fundit. Shpresoj shpërblimin dhe i frikohem dënimit, e pastaj e marr tekbirin fillestar. Në namaz lexoj ngadalë, kurse në ruku dhe në sexhde me modesti. Në rekatin e fundit ulem mbi këmbën e majtë, e gishtin e madh të këmbës së djathtë e drejtoj drejt Ka'bes. Gjithë këtë mundohem ta bëjë sa më me sinqeritet, dhe nuk e di se a më është i pranuar ky namaz apo jo".

Ja si na këshillon Bekër el-Mizeni për kujdesin ndaj namazit dhe faljen e tij si duhet. Ai thotë: "Nëse dëshiron që të të bëjë dobi namazi yt, thuaj: “Me siguri s'do të kam rast të falem përsëri”. Edhe pse këta njerëz kujdesesh shumë për namazin shumë dhe e falnin si duhet, Othman ibën Ebi Dehrishi thotë:

"Çdoherë që fali namaz, kërkoj falje prej All-llahut, sepse nuk e di a ia kam dhënë hakun namazit". Vëllezër, dijeni se ka pasur njerëz që i kanë praktikuar ato për të cilat All-llahu subhanehu ve te’ala i ka urdhëruar edhe janë larguar prej gjërave që ai i ka ndaluar. Kur kanë parë se sa mëkate kanë bërë u demoralizuan shumë (e ata bënin shumë pak mëkate sh.p.), ashtu që trokitën në derën e All-llahut subhanehu ve te’ala dhe Ai i arsyetoi. All-llahu subhanehu ve teala thotë: "Unë sot i shpërbleva ata, për atë që ishin të durueshëm, ata janë fitimtarët." (Mu'minun 111) POR!! Si të arrihet hushuja (frikërespekti, devotshmëria) në namaz? Cilat janë gjërat që ndihmojnë për t'u arritur kjo?

Vëlla i dashur, ka disa shkaqe që nëse i vepron, ka shpresë se do ta arrishë hushunë në namaz.

Ato ndahen në dy pjesë: Së pari: shkaqe që nuk kanë të bëjnë me namazin, Ato janë:

1. Njëshmëria e All-llahut subhanehu ve teala;

2. Madhërimi i All-llahut subhanehu ve teala, sinqeriteti ndaj Tij dhe njohuria se All-llahu të shikon kudo që të jeshë:

3. Pasimi i përpiktë i Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem;

4. Veprimi i urdhërave të All-llahut dhe largimi prej ndalesave;

5. Të ushqyerit me hallall dhe largimi nga ushqimet e ndaluara të dyshimta, dhe

6. Lut All-llahut subhanehu ve teala që të të bëjë musliman të mirë.



Së dyti: shkaqe që kanë të bëjnë me namazin, ato janë:

1. Koncentrimi i fortë para se të fillosh namazin;

2. Paramendimi se para kujt do të dalësh tani;

3. Shpresa se do ta arrish shpërblimin e plotë prej All-llahut subhanehu ve teala;

4. Marrja mirë e abdestit dhe mosteprimi në derdhjen e ujit;

5. Qetësimi (lirimi) para fillimit të namazit. Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem thotë: "Nuk ka namaz në prezencë të urisë dhe nevojës" (Transmeton Muslimi);

6. Kujdesi për faljen e namazit me xhemat dhe shkuarja në xhami para ezanit;

7. Moslënia e sunneteve, posaçërisht namazin e vitrit dhe sunetet e sabahut. Po ashtu duhet të falësh edhe namaz nate;

8. Të menduarit rreth ajeteve dhe duave të cilat i lexon në namaz;

9. Mosshpejtini gjatë faljes së namazit;

10. Edukata në namaz, duke mos lëvizur pa nevojë dhe duke mos luajtur me diçka;

11. Kujdesi për dispozitat e namazit dhe edukatën në të. Shiko vetëm në vendin e sexhdes. Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "Faluni ashtu sikur më shihni mua duke u falur";

12. Përcjellja e imamit, ngase imami është caktuar për t'u përcjellë;

13. Largimi zemrës tënde prej dunjasë, ngase gjithë dunjaja me gjithë atë ç'ka në të nuk vlen tek All-llahu subhanehu ve teala asgjë;

14. Zgjedhja e vendit për namaz (ku nuk ka shumë zbukurime, fotografi apo zhurmë);

15. Falja e namazit sikur të jetë ky namaz i fundit;

O vëlla musliman, Resulull-llahu sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë: "Një musliman, nëse i falë namazet, merr abdest mirë, është i koncentruar dhe i plotëson rukutë, All-llahu ia falë të gjitha mëkatet, përveç të mëdhajave. . . ".

All-llahu na i përmirësoftë punët tona dhe na shpërbleftë më së miri e më së shtrenjti. O

Zot, kërkojmë mbrojtje prej zemrës e cila nuk të ka frikë, prej syrit i cili nuk loton për Ty dhe prej duasë e cila nuk pranohet. O Zot, na i falë mëkatet, neve, prindërve tanë dhe gjithë muslimanëve. Paqja dhe mëshira qoftë mbi Muhammedin, familjen e tij, shokët

e tij dhe mbi të gjithë ata të cilët e pasojnë atë në mënyrën më të mirë. AMIN </SPAN>

ABBULMELIK EL-KASIM Shqipëroi: Omer Berisha 23/10/1420,
21.10.2000

http://www.albislam.com

[Albanian eX|PerT]

Edukata e thirrjes së ezanit

Ezani është prej shenjave të fesë së Allahut, madje prej atyre më të mëdha. I cili lajmëron dhe me të cilin lejohet të filluarit e faljes së namazit farz.
Ka ca rregulla që kanë të bëjnë me thirrjen e tij të cilat duhet t'i kemi parasysh, dhe të kujdesemi për to, prej të cilave janë:
1- Qëllimi (nijeti) të jetë i mirë:
Muezini (thirrësi i ezanit) me këtë thirrje duhet të shpresojë në shpërblimin e Allahut për punën e tij, për shkak se për një vepër të tillë kanë ardhur disa hadithe të cilat tregojnë këtë shpërblim për muezinin. Nuk lejohet të kërkojë pagë mujore për thirrjen e tij, apo vendbanim në shtëpinë e xhamisë, apo për arritje të autoritetit ne masë etj. Pejgamberi paqja dhe bekimi i Allahut qoftë për të, lidhur me vlerën e myezinëve thotë: “Muezinët do të jenë njerëzit me qafat më të gjata Ditën e Gjykimit”
Ua tërhoqi vërejtjen atyre që kërkojnë shpërblimin e kësaj bote me këtë vepër duke i thënë Uthman b. Ebil Asit: “...Merre një muezin i cili nuk kërkon pagë për thirrjen e ezanit”, hadith ky i cili jep sinjal të qartë se muezini duhet ta thërret ezanin vetëm për të fituar shpërblim tek Allahu e jo për të holla. Por nëse thirrja e ezanit muezinin e pengon nga puna dhe për hir të kësaj thirrje ai obligohet të bllokohet nga kërkimi i riskut me ndonjë punë tjetër, atëherë nëse udhëheqësi apo prijësi ia jep një pagë të caktuar disa dijetarë e kanë lejuar një gjë të tillë për të mbijetuar.
2- Të jetë i kujdesshëm në kohën e thirrjes së tij:
Pra të ketë kujdes ta thërret ezanin në kohën e tij dhe të kujdeset sa të mundet për saktësinë e kohës së tij sepse ai është përgjegjës për namazin e njerëzve, iftarin dhe syfyrin e tyre, e mos t'ua humbë besimtarëve shpërblimin e plotë. Në një hadith “mursel” është cekur se” “Muezinët janë përgjegjësit e besimtarëve për namazin dhe nevojat tjera të tyre” . Po ashtu Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem thotë: “Muezinët janë përgjegjësitë e besimtarëve për iftarin dhe syfyrin e tyre”.
3- Ta ketë zërin e bukur:
Duhet të zgjidhet njeriu me zërin më të bukur dhe më të lartë për thirrjen e ezanit. Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem i pat thënë Abdullah b. Zejd b. Abdu Rabit: “…Shko tek Bilali dhe mësoja atë që e ke parë në ëndërr (ezanin), e ai le ta thërret atë, sepse e ka zërin më të lartë se ti…” . Andaj njerëzit duhet pasur kujdes në zgjedhjen e muezinëve që ta kenë zërin e bukur, e disa muezinë të cilët nuk e kanë zërin e bukur, ndonjëherë ndoshta bëhen shkak që njerëzit të mos kenë dëshirë ta dëgjojnë as ezanin. E një gjë e tillë, për fat të keq, sot është prezent në mesin tonë.
4- Të jetë i pastër:
Pra të jetë i pastër në maksimum sipas mundësive të tij (të jetë me abdes) gjatë thirrjes së ezanit, gjë të cilën duhet ta ketë parasysh muezini sipas mendimit të shumicës së dijetarëve.
5- Të thirret ezani nga një vend i lartë:
Kjo, për shkak që ta dëgjojnë sa më shumë njerëzit ezanin e tij: ”Bilali e thërriste ezanin mbi një shtëpi prej shtëpive të një gruaje të fisit Benu Nexhari, shtëpi e cila ishte prej shtëpive më të larta rreth xhamisë”. Kurse në kohën tonë zmadhueset e zërit që gjenden nëpër minaret e luajnë rolin e hipjes në vend të lartë sipas mendimit të disa dijetarëve.
6- Të thirret ezani i ngritur në këmbë:
Të gjithë dijetarët janë të këtij mendimi, siç pohon një gjë të tillë Ibën Mundhiri, Allahu e mëshiroftë, duke thënë: “Të gjithë dijetarët janë të mendimit se është prej sunetit që ezani të thirret në këmbë”.
7- Të thirret me zë të ngritur:
Duhet muezini ta ngritë zërin e tij sa të ketë mundësi më qëllim që ta dëgjojnë të gjithë njerëzit thirrjen e tij për namaz. “Bilali kur e thërriste ezanin, i fuste dy gishtat e tij tregues në veshë”, gjë e cila i ndihmon muezinit në ngritjen e zërit.
8- Thirrja e ezanit çift, kurse e ikametit tek:
Për këtë rregull transmeton Enes b. Maliku i cili thotë: “U urdhërua Bilali ta thërriste ezanin duke i përsëritur fjalët e tij nga dy herë (çift) kurse ato të ikametit t'i përsëriste vetëm nga njëherë (tek)”.
9- Praktikimi i sunetit gjatë thirrjes së tij:
Duke i pasuar fjalët e Pejgamberit, sal-Allahu alejhi ve selem, të cilat thuhen në ezan e duke mos shtuar fjalë tjera, e ato fjalë në ezan janë: “Allahu ekber (4 herë), esh-hedu en la ilahe ilallah (2 herë, esh-hedu enne Muhameden resulullah (2 herë), haj ales-salah (2 herë), haj alel fellah (2 herë), Allahu ekber, Allahu ekber, la ilahe ilallah”.
Kurse sunet gjatë leximit të ikametit është të thuhen vetëm këto fjalë: “Allahu ekber, Allahu ekber, esh-hedu en la ilahe ilallah, esh-hedu enne Muhameden resulullah, haj ales-salah, haj alel felah, kad kametis-salatu, kad kametis-salah, Allahu ekber Allahu ekber, la ilahe ilallah”.
10- Të thirret me “terxhië”:
“Terxhië” do të thotë, që muezini fillimisht dy shehadetet gjatë ezanit t'i thotë në vete, me zë të ulët, e pastaj t'i thotë ato me zë. Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, kur ia mësoi thirrjen e ezanit Ebu Mahdhures i tha: “Thuaj: Allahu ekber, Allahu ekber, Allahu ekber, Allahu ekber, Esh-hedu en la ilahe ilallah, esh-hedu en la ilahe ilallah, esh-hedu enne Muhameden resulullah, esh-hedu enne Muhameden resulullah", këto fjali deri këtu, i thua me zë të ulët, e pastaj i thotë me zë të lartë (deri në fund)…” .
Neveviu gjatë komentimit të sahihut të Muslimit thotë: “Në këtë hadith ka argument të qartë për medh-hebin e Malikut, Shafiut dhe Ahmedit si dhe për shumicën e dijetarëve të cilët thonë se “terxhiu” në ezan është prej sunetit, e që është leximi i dy shehadeteve me zë pasi t'i kesh thënë ato së pari në vete”.
11- Kthimi i kokës në të djathtë dhe në të majtë:
Muezini kur të arrijë tek fjala “haj ales-salah” duhet të kthehet në të djathtë, kurse tek fjala: “haj alel felah” në të majtë. Rregull të cilin e praktikonte Bilali gjatë thirrjes së ezanit, hadith të cilin e transmeton Ebu Xhuhajfe, I cili thotë: E pashë Bilalin duke e thirrur ezanin dhe e përcillja gojën e tij, ai e lëvizte kokën në të djathtë dhe në të majtë duke thënë: haj ales-salah, haj alel felah”. Thotë Neveviu në komentin e tij të sahihu Muslimit: “Dijetarët kanë disa mendime lidhur me mënyrën e lëvizjes së kokës, e në medhhebin tonë ka tre mendime, më e sakta prej tyre, e cila njëherazi është edhe fjala e shumicës së dijetarëve, se muezini kur thotë “haj ales-salah” e kthen kokën kah ana e djathtë, kurse gjatë fjalës së tij “haj alel felah” e kthen atë kah ana e majtë”.
12- “Tethuibi” gjatë ezanit të sabahut:
“Tethvib” do të thotë; t'i shtohet ezanit të sabahut pas fjalës :”Haj alel felah”, fjala “Es-salatu hajrun minen - nevm”, siç ja mësoi Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, Ebu Mahdhures, radij-Allahu anhu.
13- Ezani i parë i mëngjesit të thirret natën:
Pra të thirret ai para se të del agimi apo para se të hyjë koha e faljes së namazit të sabahut. Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, thotë: “Bilali e thërret ezanin e parë natën, e ju vazhdoni të hani e të pini (në syfyr) derisa ta thërret ezanin e dytë Ibën Umi Mektumi”.
14- Përsëritja pas muezinit:
ثshtë prej sunetit që ta përsërisim ezanin pas muezinit, vepër për të cilën thotë Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem,: “Kur ta dëgjoni ezanin përsëriteni ashtu siç e thotë muezini”. Mirëpo gjatë fjalës së muezinit “haj ales-salah, haj alel felah” duhet të zëvendësohet me fjalën “la havle ve la kuvete ila bilah”, sepse Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, kur e dëgjonte ezanin i përsëriste fjalët e tij, e kur arrinte tek fjala “haj ales-salah, haj alel felah”, thoshtë: "la havle ve la kuvete ila bilah”.
Kurse gjatë ezanit të sabahut pas fjalës “es-salatu hajrun minen nevm” e përsëritë të njëjtën fjalë, siç thotë edhe Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem.
15- Pasi muezini i lexon shehadetet të thuash fjalën “edhe unë, edhe unë” :
Për shkak se edhe Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, kur e dëgjonte muezinin duke e lexuar deklarimin e shahadetit thoshte “edhe unë, edhe unë” . Pra edhe unë dëshmoj sikurse ti një gjë të tillë.
16- T'i lexosh salavatet pas ezanit:
Thotë Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem: “Kur ta dëgjoni muezinin atëherë thoni ato fjalë që i thotë ai, e pastaj bini salavat mbi mua…” . E këto salavate lejohet të thuhen çfarëdo qofshin ato me kusht mos të jenë “salavatet ibrahimije” (ato që lexohen në fund të namazit. Sh. P.)
17- Ta lexosh lutjen e duhur pas ezanit:
Duhet të thuash pas ezanit ashtu siç ka ardhur në hadith; “Kush thotë këtë lutje pasi ta dëgjojë ezanin: “Allahume rabe hadhihid-davetit-tameh, ves-ssalatil kaimeh, ati Muhamedenil vesilete vel fedilete, veb ath-hu mekamen mahmuden el-ledhi veadtehu” do ta kaplojë ndërmjetësimi im Ditën e Gjykimit”.
Po ashtu thotë edhe lutjen tjetër siç është transmetuar në hadithin e vërtetë: “Kush thotë këtë lutje pasi ta dëgjojë muezinin: “Ve ene esh-hedu en la ilahe ilallahu vahdehu la sherike leh, ve esh-hedu ene Muhameden abduhu ve resuluhu, reditu bil-lahi raben, ve bi Muhamedin resula, ve bil Islami dina” do t'i falen gabimet e tij”.
18- Duhet të lutesh mes ezanit dhe ikametit:
Për arsye se Pejgamberi, sal-Allahu alejhi ve selem, thotë: “Duaja mes ezanit dhe ikametit nuk kthehet prapë”. E padyshim se besimtari e ka obligim që t'i kërkojë kohët më të përshtatshme në të cilat pranohet duaja dhe t'i lutet Allahut në ato kohë.
19- Mos të largohet besimtari nga xhamia pasi të thërret ezani:
Nuk lejohet të dilet prej xhamisë pasi të thërret ezani përveç për ndonjë nevojë të rëndësishme. Ebu Hurejre kur e pa një njeri duke dalë nga xhamia pas ezanit të ikindisë tha: “Ky person e ka kundërshtuar Ebu Kasimin (Pejgamberin), sal-Allahu alejhi ve selem”.
20- Duhet lënë kohë të mjaftueshme mes ezanit dhe ikametit:
Të ketë aq kohë sa i mjafton atij që është duke marrë abdes ta përfundoje abdesin e tij, ai që është duke ngrënë ta përfundojë ngrënien e tij duke mos u ngutur. Mu për këtë I Dërguari, sal-Allahu alejhi ve selem thotë: “Mes ezanit dhe ikametit lejo kohë të caktuar aq sa i mjafton njeriut ta kryej nevojën dhe të marrë abdes i qetë, dhe sa i mjafton të uriturit të ushqehet”.
Këto ishin disa rregulla që kanë të bëjnë me ezanin e të cilat Allahu mi lehtësoi t'i tuboj, numri i tyre arrin njëzet. E falënderimi i takon Allahut, Zotit të gjithësisë.

Dr. AbdulAziz ibën Fet'hi Nida
Përktheu: Lulzim Susuri </SPAN>

Dr. AbdulAziz ibën Fet-hi Nida,
12.1.2007

[Albanian eX|PerT]

Namazi me rastin e zënies të diellit ose hënës

(Namazi i eklipsit, salatul Kusuf është emërtimi për namazin me rastin e zënies së diellit kurse Salatul Husuf për zënien e hënës. Sipas përllogaritjeve eklipsi total i hënës do mund të vërehet në Europë, Afrikë dhe pjesë të Azisë prej ora 23 në 03 03 2007, sh.r.)

Falenderimi i qoftë All-llahut azze ve xhel-le, Krijuesit të qiejve dhe tokës, Dhuruesit të territ dhe të dritës, Ai i cili krijoi Diellin dhe Hënën si dy argumente të fuqisë së Tij dhe na urdhëroi që mos ti bëjmë sexhde as Diellit as Hënës por t'i bëjmë sexhde Atij. Salavati e selami qoftë mbi Muhammedin, salallahu alejhi ve sel-lem. Krijimi i tokës dhe qiejve, harmonia e ligjeve qe ekzistojnë në të janë prej argumentëve më të qarta për fuqinë eTij. Sikur të mos ekzistojë një Krijues dhe Rregullues i tyre do të ndodhnin shumë çrregullime në atë të cilën ne e njohim si Univers. Koordinatat e lëvizjes së planetave dhe largësisë së yjeve janë aq precize sa që një ndryshim i vogël në të do të shkaktonte shkatërrime të mëdha në kosmos. Me gjithë atë All-llahu, azze ve xhel-le, me urtësinë e Tij ka caktuar disa ndryshime për ta përkujtuar njerëzimin se sa e madhe është fuqia e Tij dhe sa i dobët dhe i pafuqishëm është njeriu ndaj ligjeve të cilët i ka vendosur Sunduesi suprem, All-llahu azze ve xhel-le qoftë i lartësuar Ai.
Prej këtyre shenjave është kur Dielli për një kohë të shkurtër humbë shkëlqimin e dritës së Tij për shkak të qendruarit të Hënës në mes të tokës dhe diellit.
Kjo gjë ka qënë e njohur në kohën e Muhammedit, salallahu alejhi ve sel-lem, dhe ka qenë një rast i rëndësishëm se ka ndodhur në kohë kur vdiq djali i tij Ibrahimi dhe kur njerëzit akoma ishin nën ndikimin e besimeve të kota se kjo gjë ndodhë për shkak se ka ndodhur diç e madhe. Resulullahu, salallahu alejhi ve sel-lem, shpejtoi qe të shpjegojë se kjo gjë nuk ka ndodhur për atë shkak të cilin menduan ata dhe tha:
"Më të vërtetë Dielli dhe Hëna janë dy prej argumentëve të All-llahut (të fuqisë së Tij) dhe ato nuk e humbin dritën për shkak vdekjes së ndonjë personi as për shkak gjallërimit të tij dhe kur të ndodhë kjo faluni dhe luteni All-llahun (me frikërespekt) deri sa të largohet ajo qe ju ka ndodhë" (trasmeton Buhariu në Sahihun e tij 2\529 Muslimi 2\618 dhe tjerë)
Hadithet e Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem gjithashtu na tregojnë mënyrën se si falet ky namaz:
1 - Thirrja për këtë namaz bëhët me fjalët (ESSALATU XHAMIATUN) e cila dmth : Tubohuni për namaz. Këta na e trasmeton Abdullah ibn Amr ibnul As, radijallahu anhuma, në hadithin të cilin e trasmeton Buhariu (11\6382) dhe Ebu Davudi(4\1524) dhe tjerë.
2- Mënyra e të falurit është trasmetuar në hadithin të cilin e përcjell Aisheja, radijallahu anha, e cila thotë: "Kur ndodhi kjo, Resulullahu, salallahu alejhi ve sel-lem, doli në xhami dhe i rradhiti njerëzit në safe, pastaj mori tekbirin fillestar dhe lexoi Kur' an gjatë, pastaj mori tekbir dhe shkoi në ruku ku qëndroi gjatë por më shkurtë se sa qëndrimi i tij në këmbë. Pastaj u ngrit nga rukuja duke thënë: semia All-llahu limen hamideh dhe përsëri lexoi Kur'an gjatë, por më shkurt se sa leximi i Tij para rukusë. Pastaj mori tekbirin dhe shkoi në ruku ku qëndroi gjatë por më shkurt se sa qëndrimi i Tij në rukunë e parë, pastaj u ngrit duke thënë: semia All-llahu limen hamideh, Rabbena lekel hamd e pastaj shkoi në sexhde. Në rekatin e dytë veproi si në rekatin e parë. Pra, fali dy rekate me katër ruku dhe katër sexhde. Para se të përfundojë namazin, ndriçoi përsëri drita e diellit. Transmeton Buhariu 2/1046; Muslimi 2/619 dhe tjerë.
(Namaz mund të falet edhe vet, pa imam ose xhemat sh.r.)
3-Hutbeja pas namazit:
Prej sunetit është këshillimi i njerëzve pas namazit siç ka vepruar Muhamedi, salall-llahu alejhi ve sel-lem. Këtë e shohim prej haditheve të cilët i kanë transmetuar shumë shokë të Pejgamberit, salall-llahu alejhi ve sel-lem, si Ebu Musa el-Esh'ari, Esma dhe Ajsheja, radijall-llahu anhum.
4- Hukmi i namazit të kusufit:
Thotë ibn Haxheri: "Shumica e dijetareve janë të mendimit se është sunet i fortë edhe pse ka dijetar te cilët kanë thënë Vaxhib (Ebu Avene dhe Ibën Huzejme) 2/525
Mendimi më i vërtetë është se kjo është sunnet i fortë sepse Pejgamberi, alejhis-selam, nuk e ka cekur me namazet e obliguara të cilët ia ka treguar Beduinit dhe ka dëshmuar se do të jetë prej të shpëtuarve nëse i falë pesë kohët e namazeve të obliguara. Vall-llahu E'alem.
Përfundimisht e lus All-llahu azze ve xhel-le që të na udhëzojë në rrugën e drejtë të na përforcojë në të dhe të na mundësojë ta përhapim sunnetin në tokën e Tij.
Talha Kurtishi
Redaktoi: R.R. Publikimi i parë: AlbIslam.Com 10.1.2001

[Albanian eX|PerT]

Falja e nafileve në shtëpi

Nga urtësia dhe mëshira e Allahut për këtë umet është edhe ajo që ua ka përcaktuar nafilet të cilat i plotësojnë farzet që kanë pasur mangësi. Midis farzeve më të çmuara në këtë fe bënë pjesë edhe namazi, të cilin çdo musliman është i obliguar t’a kryej pesë herë në ditë. Për çdo farz Allah xhele sh'anuhu ka paraparë nafile, i cili kryhet qoftë para ose pas farzit. Për shembull, Allahu xhele sh’anuhu, e ka caktuar zekatin i cili ipet një herë në vit, mirëpo sadakaja vullnetare mund të ipet gjatë tërë vitit.
Allahu xhele sh’anuhu e ka përcaktuar agjërimin e obligueshëm në muajin e ramazanit, mirëpo ekziston ekziston edhe agjërimin nafile i cili mund të kryhet gjatë tërë vitit, në pajtim me sunetin e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem. Gjithashtu edhe haxhin, muslimani e ka obligim të kryej gjatë jetës së tij, mirëpo nëse i jepet mundësia atë mund t’a kryej për çdo vit. Si edhe këto farze, edhe namazi i ka nafilet e veta para dhe pas tij.
Dobitë e faljes (kryerjes) së nafileve janë të shumta, ndërsa ne do t’i përmendim vetëm disa:
1) Vazhdimi me përkushtim në faljen e nafileve e forcon imanin dhe bindjen. Dihet se, e kjo edhe transmeton nga gjeneratat e para, se imani forcohet me nënshtrimin ndaj Allahu të Lartësuar, ndërsa dobësohet me nënshtrimin ndaj shejtanit, Transmetohet se imam Buhariu, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: ’’i kam shënuar 1800 njohës të hadithit të cilët kanë thënë: ’’Imani (besimi) është shqiptim me gjuhë dhe punë, gjegjësisht vërtetim me vepra, shtohet dhe zvogëlohet.’’ (Sahihul Buhari). Gjithashtu transmetohet se Ibën Muxhahidi ka thënë: ’’Kam qenë të ‘Ata ibën Ebi Rebbaha, kur ka hyrë djali i tij Jakubi dhe ka thënë: ’’Babë, disa shok të mi pohojnë se besimi i tyre është sikurse imani i melekut Xhibril’’, në çka i ati i tha: ’’O bir, dije se nuk është i njëjtë imani i atij që i nënshtrohet Allahut me imanin e atij që nuk i nënshtrohet Atij.”
Me faljen e nafileve njeriu i afrohet Zotit të tij, ngritet një shkallë derisa të mos arrij në shkallën e të vepërmirëve të sinqertë dhe derisa të mos e doj Allahu. Në hadithin e Ebu Hurejres transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Me të vërtetë Allahu i Lartësuar ka thënë: ’’Kush shfaq armiqësi ndaj mikut Tim, i kam shpallur luftë. Nuk më afrohet robi im me asgjë më të dashur te unë sesa me atë që ia kam bërë farz (obligim). Robi do të më afrohet pandërprerë përderisa të mos e dua. E kur ta dua, do të bëhem ndëgjimi i tij me të cilin ndëgjon, të pamurit e tij me të cilin sheh, duartë e tij të cilat i shtrin dhe këmbët e tij me të cilat ec. E nëse më kërkon, Unë i jap, nëse kërkon mbrojtje nga Unë, Unë do t’a mbroj’’.
2) Allahu është obliguar që t’i plotësoj farzet, në të cilat ka pasur ndonjë mangësi, me nafile të cilat i ka kryer ai person. Me sunet është vërtetuar se janë dy gjëra të cilat i plotësojnë mangësitë që kanë ndodhur gjatë namazit farz dhe që robin e Allahut e ngritin në shkallë më të lartë se që ka qenë. Gjëja e parë janë nafilet. Si dëshmi këtë e kemi hadithin të cilin e transmeton Ibën Kubejs në të cilin thuhet:’’Erdha në Medine, e pastaj e luta Allahun me fjalët: ’’O Zoti im, më mundëso të vendosem te robi yt i zgjedhur’’, e u vendosa te Ebu Hurejre, pastaj ia tregova lutjen time dhe i thashë:’’ Dëshiroj që të më tregosh ndonjë hadith të cilin e ke ndëgjuar nga Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, e prej të cilit do të kam dobi nga ai’’. Pastaj Ebu Hurejre tha: ’’E kam dëgjuar Pejgmaberin, salallahu alejhi ve selem, duke thënë: ’’Gjëja e parë për të cilin do të jap llogari njeriu në Ditën e Gjykimit është namazi, andaj nëse namazin e ka në rregull, ka shpëtuar, e nëse namazin nuk e ka në rregull është shkatërruar. Nëse namazi i tij i është i mangët (jo i plotë), Allahu do të thotë:’’Shikoni se mos ka robi im nafile, e plotësoni me nafile atë që e ka lënë mangu me farze. E pastaj do të jap llogari për veprat tjera.’’ (Ebu Davudi).
Gjëja e dytë e cila i plotëson namazet farze është istigfari (kërkimi i faljes) menjëherë pas dhënies së selamit, sikurse ka bërë Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem. Nga Subani transmetohet se ka thënë: ’’Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, pas përfundimit të namazit ka bërë istigfar tri herë dhe ka thënë: ’’O Allahu im, Ti je shpëtim dhe nga Ti është shpëtimi. I lavdëruar qofsh, O i Larmadhërishwm dhe Fisniku.’’. Pastaj Velidi e ka pyetur Evzaiun: ’’Si ka bërë istigfar Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem?’’ Ky iu përgjegj: ’’Ka thënë tri herë estagfirullah.”
Duhet ditur se istigfari pas namazit nuk është istigfar për mëkatet që janë bërë jashtë namazit, por istigfar për lëshimet që kanë ndodhur gjatë namazit. Shumica e muslimanëve sot nafilet i falin në xhami. E lusim Allahun që t’i shpërblej për këtë. Mirëpo, me faljen e nafileve në xhami ata e lëjnë diçka që është shumë më e vlefshme, e kjo është falja e nafileve në shtëpitë e tyre. Përjashtim bëjnë ato nafile të cilat edhe vet Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, i ka kryer në xhami, sikurse janë: namazi i taravive, tehijjetul mesxhid e të ngjashme.
Do ti përmendim disa hadithe të cilat qartë tregojnë në atë që nafilet është më mirë të falen në shtëpi sesa në xhami. Nga Jezida ibën Thabiti transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’O njerëz faluni në shtëpitë tuaja, me të vërtetë namazi më i mirë është ai i cili falet në shtëpi, përveq namazit farz”. (Muslimi). Te Ebu Davudi qëndron se Pejgamberi, salallahu alejhi ue sellem, ka thënë: ’’Namazi i secilit nga ju në shtëpinë e tij është më i mirë se namazi në këtë xhaminë time, përveq farzit.”
Nga Abdullah bin Shekika transmetohet se ka thënë: ’’E kam pyetur Aishen, gruan e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, se si i ka falur nafilet, e pastaj ka thënë: ’’Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, në shtëpinë time i ka falur katër rekate para farzit të drekës, e dilte dhe njerëzve ua falte farzin e drekës më xhami, e pastaj kthehej dhe i falte dy rekate pas farzit. Ua falte njerëzve farzin e akshamit në xhami, e pastaj kthehej e i falte dy rekate pas farzittë akshamit. Ua falte njerëzve namazinë e jacisë në xhami, e pastaj kthehej e i falte dy rekate sunet pas jacisë, e kur agonte i falte dy rekate të sunetit të sabahut.” (Muslimi) Në transmetimin tjetër thuhet: ’’Pastaj dilte e ua falte njerëzve sabahun.”
3) Nga Abdullah ibën Omeri transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Faluni në shtëpitë tuaja e mos i bëni varre.” (Buhariu dhe Muslimi).
ثshtë e ditur se namazi në xhaminë e Pejgamberit Pejgamberi salallahu alejhi ve selem e ka vlerën një mijë herë më të madhe se në xhamitë tjera, përveç se në Qabe. Edhe përkundër kësaj Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, sunetet i ka falur në shtëpi sikurse e kemi parë nga hadithet e mëparshme. Por edhe i nxiste sahabet e tij që t’i përmbahen asaj që ka bërë ai. Në hadithin e Abdullah bin Sad el Ensariut transmetohet se e ka puetur Pejgamberin, salallahu alejhi ve selem: ’’A është namazi im më i mirë në shtëpi ose në xhami?”. Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, i tha: ’’A nuk e sheh shtëpinë time sa është afër xhamisë, e unë përkundër kësaj më shumë dëshiroj të falem në shtëpinë time se në xhami, përveq farzeve.” (Ibën Maxhe).
Transmetim i ngjashëm shënohet edhe nga K’abi në të cilin thuhet: ’’Erdhi Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, në xhaminë Beni Abdul Esh-hel, e ua fali farzin e akshamit. Pasi që e falën akshamin, njerëzit u ngritën dhe filluan ti falin sunetet, ndërsa ky iu tha: ’’Me të vërtetë këtë namaz është më mirë të falet në shtëpi.’’ Ndërsa në transmetimin tjetër thuhet: ’’Në ju është që këtë namaz ta falni në shtëpi.” (Ebu Davudi). Duke i marrë këto argumente dijetarët janë pajtuar se namazi në Qabe (100.000 namaze), në xhaminë e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, (1000), dhe Mesxhidul-Aksanë (500) namaze, vlen vetëm për namazet farz. Ndërsa disa dijetarë thojnë:’’falja e nafileve në shtëpi është më i vlefshme se brenda vet Qabes.’’
Nga imam Tahaviu transmetohet se ka thënë: ’’Kush betohet se do të fal namaz nafile në njërin nga tri xhamitë (Mesxhidul harami, në xhaminë e Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, dhe në Mesxhidul Aksa), e nuk e bënë këtë, shpagimi i tij është që t’a fal atë në shtëpi ngase ngase nafilja është më e vlefshme në shtëpi.
Gjithashtu transmetohet nga Sehla bin Sadi se ka thënë: ’’Kam jetuar në kohën e Osman bin Afana, i cili i udhëhiqte njerëzit në namaz, dhe kur jepte selam të namazit të akshamit njerëzit shpejtonin kah dyert, kështu që nuk kam parë askënd që sunetet i falë në xhami, por shkonin në shtëpi dhe atje e falnin namazin (sunet). اfarë pamje ka qenë në kohën e Osmanit, e atëherë çfarë të thuhet për kohën e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, posaqërisht kur është fjala për dy rekate të namazit të akshamit, ngase transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’O njerëz, falni këto dy rekate në shtëpitë tuaja.’’(Ibën Maxhe).
Transmetohet nga Abdullahu, i biri i Ahmed ibën Hanbelit, që i ka thënë atit të tij: ’’E kam ndëgjuar se një njeri po thotë: ’’Kush i fal dy rekate të sunetit të akshamit në xhami, nuk e ka hequr nga vetja borxhin përderisa të mos i fal ato në shtëpi, ngase Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Me të vërtetë ky namaz falet në shtëpi’’, në çka imam Ahmedi i tha: ’’kush është ai njeri?’’ Djali iu përgjegj: ’’Abdurrahman ibën Ebu Lejle.” Atëherë imam Ahmedi i tha: ’’sa e mirë është ajo që flet ai.’’
Dobitë e faljes së nafileve në shtëpi
Dobitë e faljes së nafileve në shtëpi janë të shumta, ndërsa ne do ti përmendim tri:
1) Shpërblimi më i madh: Në këtë tregon edhe hadithi të cilin e transmeton Suhejb Rumi se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Namazi vullnetar i njeriut atje ku nuk e shohin sytë e njeriut, është më i mirë se namazi të cilin e shohin për 27 shkallë.” (Sahihul xhami’a; 3821.). Në disa transmetime nga Suhejb ibën Nu’mana transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Vlera e namazit vullnetar në shtëpi larg syve të njerëzve, është sikurse farzi ndaj nafiles.” (Sahihu tergib; 431.).
Në këto dy hadithe i gjejmë disa dobi: me faljen e nafileve në çfarëdo vendi larg syve të njerëzve arrihet shpërblim i shumëfisht, ngase Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Ku nuk e shohin njerëzit’’, e kjo mund të jetë shtëpia, hoteli, zyra, pushimorja etj.

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

Duhet ditur se ai që nuk ka mundësi t’i fal nafilet përveç se para njerëzve, pra në xhami, është i obliguar t’i falë ato dhe të mos e lë shpërblimin e nafileve të cilin e ka përgaditur Allahu për to. Gjëja e parë që duhet të bëjë është t’a pastroj qëllimin e tij dhe ai hyn në kategorinë e atyre që kanë e kanë bërë nijjet për ndonjë vepër të mirë, mirëpo janë penguar me arsye. Shpërblimi i tyre është sikurse t’a kenë bërë atë.
2) Kryerja e një vepre të mirë në shtëpinë e vet dhe lëshimi i bereqetit në atë shtëpi, çka e vërtetojnë edhe këto hadithe. Nga Omer ibën Hattab transmetohet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’me të vërtetë namazi i njeriut që e falë në shtëpinë e tij është dritë për shtëpi, andaj i ndriçoni shtëpitë tuaja.” (Ahmedi, ibën Maxhe). Gjithashtu, hadithi të cilin e transmeton Xhabir se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: ’’Kur të falni namaz në xhami, lëreni ndonjë namaz edhe për shtëpi. Me të vërtetë Allahu jap hajr në shtëpinë në të cilën falen nafilet.” (Muslimi).
3) falja e nafileve në shtëpi është ikje nga hipokrizia dhe largim nga shirku i fshehtë. Në këtë tregojnë edhe këto transmetime. Hadithi të cilin e transmeton Seid Hudriu në të cilin thotë: ’’Doli Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, me një rast tek ne derisa ne po bisedonim për Dexhallin e na tha: ’’A doni t’iu lajmëroj se cilës gjë i frikohem për ju më shumë se Dexhalli?’’. ’’Gjithsesi o Pejgamber i Allahut’’, iu përgjegjëm. Tha: ’’Shirkut të fshehtë, ngritet njeriu që të falet e atëherë e zbukuron namazin e tij, ngase e vëren se dikush po e shikon.” (Ibën Maxhe, Ahmedi). Në hadithin tjetër të cilin e transmeton Muhamed bin Lubejad thuhet se Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, doli dhe tha: ’’O njerëz, ruajuni nga shirku i fshehtë!” I thanë: ’’E çka është shirku i fshehtë o Pejgamber i Allahut?’’ Tha: ’’Njeriu ngritet dhe falet, e pastaj e zbukuron namazin për shkak të njerëzve të cilët e shikojnë, ky është shirku i fshehtë.” (shënon Ibën Ebi Shejbe)
Për shkak të këtyre dhe transmetimeve tjera të shumta, gjeneratat e para e kanë fshehur adhurimin e tyre aq sa kanë pasur mundësi, kështu që nga Muhamed bin Kasim transmetohet se ka thënë: ’’jam shoqëruar me Muhamed bin Eslemin dhe kam ndëgjuar nga ai duke u betuar: ’’Nëse mund ta fsheh adhurimin tim, nga frika e hipokrizisë do ta fshehja edhe nga melekët të cilët më përcjellin.”
Në fund, falja jote e nafileve në shtëpi kontribuon në ngjalljen e shtëpisë sate, duke e bërë atë vend të nënshtrimit ndaj Allahut, vend ku zbresin melekët, vend ku Allahu do ta lëshoj bereqetin dhe mëshirën e Tij. Me faljen tënde të nafileve në shtëpi e mëson dhe nxit familjen tënde në nënshtrimin e drejtë ndaj Allahut të Lartësuar.
Në kohën e sotme, shtëpitë e disa muslimanëve i mallkojnë banorët e tyre dhe i ankohen Allahut në dhunën që ua bëjnë muslimanët, duke e lënë namazin dhe mexhliset ku përmendet emri i Allahut dhe ku mësohet feja e Allahut. Këto mexhlise (ndeja) të nënhstrimit ndaj Allahut të Lartësuar janë zëvendësuar me ndeja të mosnënshtrimit ndaj Allahut të Zotit të botëve, të përcjellura me gjëra të shumta të ndaluara në Islam, siq janë: alkoholi, bixhozi, muzika, përgojimi, përqeshja etj.
Nëse e shikojnë shembullin e një shtëpie të besimtarit të sinqertë dhe shembullin e shtëpisë së tjetrit i cili fenë e vet pothuajse e ka lënë, do të shohim se ky është shembulli sikurse i parfumerisë dhe varrit. Këtë na e tregon edhe hadithi të cili e transmeton Ebu Musa el Esh’ariu se Pejgamberi salallahu 'alejhi ue selem, ka thënë: ’’Shembulli i shtëpisë në të cilën përmendet emri i Allahut dhe i shtëpisë ku nuk përmendet është sikurse shembulli i njeriut të gjallë dhe të vdekur.” (Muslimi).
E lusim Allahun xhele sha’nuhu, që ta përmisoj gjendjen në shtëpitë tona, në shtëpitë e fqinjëve tanë dhe të gjithë muslimanëve të botës. AMIN!
Marrë nga: medinabosna.net
Përktheu nga gjuha boshnjake: Ebu Eljesa

medinabosna.net,
14.10.2005

http://www.albislam.com

[Albanian eX|PerT]

Namazi i Kusufit/Eklipsës

Falenderimi i qoftë All-llahut azze ve xhel-le , Krijuesit të qiejve dhe tokës , Dhuruesit të territ dhe të dritës ,Ai i cili krijoi Diellin dhe Hënën si dy argumente të fuqisë së Tij dhe na urdhëroi që mos ti bëjmë sexhde as Diellit as Hënës por t'i bëjmë sexhde Atij. Salavati e selami qoftë mbi Muhammedin salallahu alejhi ve sellem.Krijimi i tokës dhe qiejve , harmonia e ligjeve qe ekzistojnë në të janë prej argumentëve më të qarta për fuqinë eTij . Sikur të mos ekzistojë një Krijues dhe Rregullues i tyre do të ndodhnin shumë çrregullime në atë të cilën ne e njohim si Univers. Koordinatat e levizjës së planetave dhe largësisë së yjeve janë aq precize sa që një ndryshim i vogël në të do të shkaktonte shkatërrime të mëdha në kosmos. Me gjithë atë All-llahu azze ve xhel-le me urtësinë e Tij ka caktuar disa ndryshime për ta përkujtuar njerzimin se sa e madhe është fuqia e Tij dhe sa i dobët dhe i pafuqishëm është njeriu ndaj ligjeve të cilët i ka vendosur Sunduesi suprem , All-llahu azze ve xhel-le qoftë i lartësuar Ai.

Prej këtyre shenjave është kur Dielli për një kohë të shkurtër humbë shkëlqimin e dritës së Tij për shkak të qendruarit të Hënës në mes të tokës dhe diellit .

Kjo gjë ka qënë e njohur në kohën e Muhammedit salallahu alejhi ve sellem dhe ka qenë një rast i rëndësishëm se ka ndodhur në kohë kur vdiq djali i tij Ibrahimi dhe kur njerzit akoma ishin nën ndikimin e besimëve të kota se kjo gjë ndodhë për shkak se ka ndodhur diç e madhe . Resulullahu salallahu alejhi ve sellem shpejtoi qe të shpjegojë se kjo gjë nuk ka ndodhur për atë shkak të cilin menduan ata dhe tha:

"Më të vërtetë Dielli dhe Hëna janë dy prej argumentëve të All-llahut (të fuqisë së Tij) dhe ato nuk e humbin dritën për shkak vdekjës së ndonjë personi as për shkak gjallërimit të tij dhe kur të ndodhë kjo faluni dhe lutëni All-llahun (me frikërrespekt) deri sa të largohet ajo qe ju ka ndodhë"

(trasmeton Buhariu në Sahihun e tij 2\529 Muslimi 2\618 dhe tjerë)

Hadithet e Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem gjithashtu na tregojnë mënyrën se si falet ky namaz:

1 - Thirrja për këtë namaz bëhët me fjalët (ESSALATU XHAMIATUN) e cila dmth : Tubohuni për namaz .Këta na e trasmeton Abdullah ibn Amr ibnul As radijallahu anhuma ne hadithin të cilin e trasmeton Buhariu (11\6382) dhe Ebu Davudi(4\1524) dhe tjerë.

2- Mënyra e të falurit është trasmetuar në hadithin të cilin e përcjell Aisheja radijallahu anha e cila thotë : " Kur ndodhi kjo, Resulullahu salallahu alejhi ve sel-lem doli në xhami dhe i rradhiti njerëzit në safe ,pastaj mori tekbirin fillestar dhe lexoi Kur' an gjatë, pastaj mori tekbir dhe shkoi në ruku ku qëndroi gjatë por më shkurtë se sa qëndrimi i tij në këmbë .Pastaj u ngrit nga rukuja duke thënë semia All-llahu limen hamideh dhe përsëri lexoi Kur'an gjatë por më shkurt se sa leximi i Tij para rukusë.Pastaj mori tekbirin dhe shkoi në ruku ku qëndroi gjatë por më shkurt se sa qendrimi i Tij në rukunë e parë , pastaj u ngrit duke thënë semia All-llahu limen hamideh ,Rabbena lekel hamd e pastaj shkoi në sexhde .Ne rekatin e dytë veproi si në rekatin e parë. Pra, fali dy rekate me katër ruku dhe katër sexhde. Para se të përfundojë namazin, ndriçoi përsëri drita e diellit. Transmeton Buhariu 2/1046; Muslimi 2/619 dhe tjerë.

3-Hutbeja pas namazit:

Prej sunetit është këshillimi i njerëzve pas namazit siç ka vepruar Muhamedi (salell-llahu alejhi ve sel-lem). Këtë e shohim prej haditheve të cilët i kanë transmetuar shumë shokë të Pejgamberit (salell-llahu alejhi ve sel-lem) si Ebu Musa el-Esh'ari, Esma dhe Ajsheja radijall-llahu anhum

4- Hukmi i namazit të kusufit:

Thotë ibn Haxheri: "Shumica e dijetareve janë të mendimit se është sunet i fortë edhe pse ka dijetar te cilët kanë thënë Vaxhib (Ebu Avene dhe ibn huzejme) 2/525

Mendimi më i vërtetë është se kjo eshtë sunnet i fortë sepse Pejgamberi a.s. nuk e ka cekur me namazet e obliguara të cilët ia ka treguar Beduinit dhe ka dëshmuar se do të jetë prej të shpëtuarve nëse i falë pesë kohët e namazeve të obliguara. Vall-llahu E'alem.

Përfundimisht e lus All-llahu azze ve xhel-le që të na udhëzojë në rrugën e drejtë të na përforcojë në të dhe të na mundësojë ta përhapim sunnetin në tokën e Tij.
</SPAN>

Talha Kurtishi,
10.1.2001

[Albanian eX|PerT]

Rëndësia e namazit dhe xhematit

Rezyme e hutbes:
Islami dhe imani janë dhunti e madhe/ Rëndësia dhe vlera e namazit/ Lënia e namazit është krim/ Namazi me xhemat është obligim/ Çka ndodh me ata që vonohen nga namazi me xhemat/ Vlera e shkuarjes në xhami/ Edukimi i fëmijëve në namaz

O ju musliman!
Keni frikë All-llahun, subhanehu ve teala,, sepse devotshmëria është fitoreja më e madhe, kurse respekti ndaj Zotit është pozita më e lartë.
يٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ [آل عمران:102].
“O ju që besuat, kini frikë All-llahun me sinqeritet të vërtetë dhe mos vdisni, pos vetëm duke qenë muslimanë (besimtarë)!” (Ali Imran: 102).
O ju musliman!
All-llahu na ka dhuruar shumë begati dhe në to rrotullohemi dhe jetojmë. Pa dyshim se dhuntia më e madhe është dhuntia e Islamit dhe Imanit. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُواْ قُل لاَّ تَمُنُّواْ عَلَىَّ إِسْلَـٰمَكُمْ بَلِ ٱللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلإِيمَـٰنِ إِنُ كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ [الحجرات:16].
“Thuaj: "A ju ia bëni me dije All-llahut fenë tuaj (duke thënë: ne besuam), kur All-llahu është Ai që e di ç'ka në qiej dhe ç'ka në tokë dhe All-llahu është i dijshëm për çdo send".” (El-Huxhurat: 16).
Andaj falënderone All-llahun shumë për këto dhunti që ua ka dhënë, pasiqë me këtë ju ka bërë populli më i mirë që keni dalur për njerëzimin, ju ka udhëzuar drejt kësaj feje, në të cilën nuk asnjë mëdyshje e dilemë.
Pa dyshim se prej shenjave dhe simboleve më të mëdha dhe më të dukshme të kësaj feje është namazi, i cili konsiderohet shtylla e dytë e Islamit.
Namazi pas shehadetit është oblgimi më i domosdoshëm, adhurimi më i mirë dhe më shpresëlënëse. Ai që kujdeset për namazin është kujdesur për fenë e tij, ai që e ka humbur namazin, tjerat obligime edhe ma lehtë i humbë. Është shtylla e fesë dhe koka e emanetit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((رأسُ الأمر الإسلام، وعمودُه الصلاة)).
“Koka e kësaj gjëje është Islami, kurse shtylla e sajë është namazi”. (Sahih, Ahmedi).
All-llahu, subhanehu ve teala, namazin e ka bërë kënaqësi për sytë e besimtarëve dhe strehim për të mërziturit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, “kur i binte mbi kokë ndonjë ngushticë, nxitonte në namaz” (Hasen, Ahmedi) dhe thoshte:
((وجُعِلت قرّةُ عيني في الصلاة))
“Më është bërë kënaqësia e syrit tim në namaz”. (Sahih, Ahmedi).
Shpesh herë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, bërtitke:
((يا بلال، أرِحنا بالصلاة))
“Bilal, na qetëso me namaz”. (Sahih, Ahmedi).
Ashtuqë gëzimi, qetësia e zemrës dhe lumturia e shpirtit për te ishte namazi.
Namazi është vepra më e mirë të cilën e synon njeriu në çdo brengë, sepse në te ka mposhtje dhe përulje, demonstrim të ngratësisë dhe nevojës, lujte dhe lavdërim, mirënjohje dhe madhërim, përkulje para All-llahut, të Lartë e të falënderuar.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((إنَّ أحدَكم إذا كان في الصلاة فإنّه يناجي ربّه)) متفق عليه.
“Njeriu kur është në namaz, ai flet me zë të ulur me Zotin e vet”. (Buhariu dhe Muslimi).
O ju musliman!
Namazi është mjeti më i madh që sjell siguri dhe e ndalon krimin, mjeti më i sukseshëm për edukim në nderë dhe vlerë:
وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّ ٱلصَّلَوٰةَ تَنْهَىٰ عَنِ ٱلْفَحْشَاء وَٱلْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ ٱللَّهِ أَكْبَرُ [العنكبوت:45].
“… fal namazin, vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat, e përmendja e All-llahut është më e madhja (e adhurimeve); All-llahu e di ç'punoni ju.” (El-Ankebut: 45).
Namazi është sekreti i suksesit, baza e shpëtimit, vepra e parë për të cilën jep llogari njeriu, nëse namazin e ka në rregull tërë llogarinë do ta ketë në rregull, nëse namazin nuk e ka në rregull, tërë llogarinë nuk do ta ketë në rregull. Kujdesi për namazin është argument i vërtetësisë dhe besimit, kurse labiliteti në te është argument i humbjes dhe dështimit. Rruga e namazit është e njohur, ai që kujdeset për namazin, do ta ketë dritë, argument dhe shpëtim në Ditën e Kijametit, kurse ai që nuk kujdeset për te, nuk do të ketë dritë, as argument, e as shpëtim në Ditën e Kijametit, kurse në këtë ditë do të ringjallet me Karunin, Faraonin, Hamanin dhe Ubej ibn Halefin. Ai që kujdeset për pesë kohët e namazit, për rukunë, sexhden, kohën e tyre, duke e ditur se është detyrë e jona para Zotit, e meriton xhennetin.
Namazi ofron inspirime dhe mëshira, dhunti dhe bereqete.
Namazi i shlyen mëkatet, i ngritë shkallët, i shton shpërblimet.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((أرأيتم لو أنَّ نهرًا بباب أحدكم يغتسل فيه كلَّ يوم خمسَ مرّات، هل يبقى من درنه شيء؟!)) قالوا: لا يبقى من درنه، قال: ((فذلك مَثَل الصلوات الخمس؛ يمحو الله بهنّ الخطايا)) متفق عليه.
“Si thoni, nëse një lum kalon rreth derës së dikujt prej jush e lahet në te pesë herë gjatë ditës, a i mbete ndonjë njollë? Thanë: nuk i mbetet. Tha: kështu është me namazin, All-llahu me te i shlyen mëkatet”. (Buhariu dhe Muslimi).
Namazi është një adhurim që shkakton lindjen e shpresës në vlugun e erësirave, e shpëton të hedhurin në devijime, e mer të dëshpruarin dhe të demoralizuarin dhe e nxjerë në rrugën e shpëtimit dhe jetës:
وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَىِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ ٱلَّيْلِ إِنَّ ٱلْحَسَنَـٰتِ يُذْهِبْنَ ٱلسَّـيّئَـٰتِ ذٰلِكَ ذِكْرَىٰ لِلذكِرِينَ [هود:114].
“Dhe fale namazin në dy skajet e ditës, e edhe në orët e afërta (me ditën) të natës. S'ka dyshim se veprat e mira i shlyejnë ato të këqijat. Kjo është një këshillë për ata që pranojnë këshillat”. (Hud: 114).
O ju musliman!
Ajo që na trupëron dhe që na e mërzitë zemrën është kjo e keqe që është përhapur në mesin e muslimanëve, moskujdesi i tyre për namazin; një pjesë e kanë lënë krejtësisht, kurse pjesa tjetër herë herë falet. Në këtë koha ka humbur vlerë namazi, njerëzit janë larguar prej tij, të pakët janë ata që e falin dhe shumë ata që e neglizhojnë.
Imam Zuhriu, rahimehull-llah, thotë:
دخلتُ على أنس بن مالك رضي الله تعالى عنه بدمشقَ وهو يبكي، فقلت له: ما يبكيك؟ فقال: لا أعرفُ شيئًا مما أدركتُ على عهدِ رسول الله إلاّ هذه الصلاة، وهذه الصلاةُ قد ضُيِّعت. أخرجه البخاري.
“Hyra te Enes ibn Maliku, radijall-llahu anhu, në Damask dhe e gjeta duke qajtur. I thasë: pse qanë? Tha: asgjë nga koha e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk njoh përveç këtij namazit, mirëpo edhe ky namaz është nëpërkëmbë”. (Buhariu).
O ju musliman!
Prej mëkateve më të mëdhaja dhe krimeve më të qarta është lënia e namazit me qëllim dhe vonimi i tij nga koha e vet, nga përtacia dhe dembelia.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((العهد الذي بيننا وبينهم الصلاة، فمن تركها فقَد كفر)) أخرجه أحمد
“Marëvshja mes nesh dhe atyreve është namazi, ai që e len namazin, ai ka bërë kufër”. (Sahih, Ahmedi).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((بين الرجل والكفر ـ أو الشرك ـ تركُ الصلاة)) أخرجه مسلم
“Mes njeriut dhe kufrit ose shirkut është lënia e namazit”. (Muslimi).
Ikja e namazit është sikur fatëkeqësia e humbjes së pasurisë, mallit, gruas dhe fëmijëve.
O ju të pranishëm! Dëgjoni këtë hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem:
((من فاتته صلاة فكأنما وُتر أهله وماله)) صححه ابن حبان
“Atij që i ka ikur një namaz, sikur të kishte humbur familjen dhe pasurinë e tij”. (sahih, Ibn Hibbani).
Hidhërimi dhe mllefi i All-llahu e kaplojnë atë njeri që e len namazin. Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((من ترك الصلاةَ لقي الله وهو عليه غضبان)) أخرجه البزار
“Ai që e lë namazin, e takon All-llahun të mllefosur me te”. (daif, Bezzari).
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِى فَقَدْ هَوَىٰ [طه:81]
“… e atë që e zë hidhërimi Im, ai ka mbaruar”. (Taha: 81).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke na e tërhjekur vërejtjen thotë:
((لا تتركنَّ صلاةً متعمِّدًا، فمن فعل ذلك فقد برئت منه ذمّة الله وذمّةُ رسوله)) أخرجه الطبراني
“Mos e le namazin me qëllim, sepse ai që e vepron këtë, nuk ka garancën e Zotit dhe të Pejgamberit”. (sahih, Taberaniu).
Abdull-llah ibn Shekiku, rahimehull-llah, thotë:
كان أصحابُ رسول الله لا يرونَ شيئًا من الأعمال تركُه كفر غير الصلاة. أخرجه الترمذي.
“Sahabet e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, lërjen e asnjë vepre nuk e konsideroni kufër përpos namazit”. (Sahi, Tirmidhiu).
O ju musliman!
Moskujdesi për namazin është një bela shumë e madhe, shkakton vështirësi dhe ngushticë në jetën e kësaj bote, në var dhe në ahiret.
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُواْ ٱلصَّلَـوٰةَ وَٱتَّبَعُواْ ٱلشَّهَوٰتِ فَسَوْفَ يَلْقُونَ غَيًّا [مريم:59]
“E pas tyre (të mirëve) erdhën pasardhës të këqij, që e lanë namazin e u dhanë pas kënaqësive (trupore), e më vonë do të hidhen në çdo të keqe (ose në Gaja)”. (Merjem: 59).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((إنّه أتاني الليلة آتيان، وإنهما ابتعثاني، وإنهما قالا لي: انطلِق، وإني انطلقتُ معهما، وإنا أتينا على رجلٍ مضطجِع، وإذَا آخرُ قائم عليه بصخرة، وإذا هو يهوي بالصخرة لرأسه، فيثلغ رأسه ـ أي: يشدقه ـ، فيتدهدَه الحجر ها هنا، فيتبع الحجَر فيأخذه، فلا يرجع إليه حتى يصحّ رأسُه كما كان، ثم يعود عليه فيفعل به مثلما فعل المرّةَ الأولى))، قال: ((قلت لهما: سبحان الله، ما هاذان؟ فقالا ـ في آخر الحديث إخبارًا لرسول الله عمّا رأى ـ: أمّا الرجل الذي أتيتَ عليه يُثلغ رأسه بالحجر فإنّه الرجل يأخذ القرآن فيرفضه، وينام عن الصلاة المكتوبة)) أخرجه البخاري. “Më erdhën natën dy njerëz, më morën dhe më thanë: ec. Eca me ta. Erdhëm te një njeri i shtrirë, kurse tjetri qëndronte përmbi te me gurë, e goditke me gurë në kokën e tij. Ia shtypte kokën, e shkonte guri larg. Shkonte pas gurit dhe e mirte sërish, derisa kthehej, koka i bëhej si ka qenë. U kthente dhe përsëri ia bënte të njejtën gjë. Tha: u thashë: subhanall-llah, kush janë këto dy njerëz? Thanë: njeriu që i shtypej koka është njeriu që ka mësuar Kur'an dhe e ka refuzuar dhe ai që flen nga namazi obligativ”. (Buhariu).

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

O rob i All-llahut!
Si ka mundësi të mos ketë vlerë te ti namazi, kur ai është kapitali yt kryesor dhe me te imani yt është i shëdoshë?! Si ka mundësi mos të ketrë vlerë namazi te ti, kurse ti e lexon kërcënimin e All-llahut, subhanehu ve teala:
فَوَيْلٌ لّلْمُصَلّينَ ٱلَّذِينَ هُمْ عَن صَلَـٰتِهِمْ سَاهُونَ [الماعون:4، 5]؟!
“Pra shkatërrim është për ata që falen, të cilët ndaj namazit të tyre janë të pakujdesshëm”. (El-Maun: 4-5)?!
Si dakordohesh të cilësohesh me cilësi të munafikave, për të cilët All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
إِنَّ ٱلْمُنَـٰفِقِينَ يُخَـٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُواْ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ قَامُواْ كُسَالَىٰ يُرَاءونَ ٱلنَّاسَ وَلاَ يَذْكُرُونَ ٱللَّهَ إِلاَّ قَلِيلاً [النساء:142]؟!
“Munafikët përpiqen të mashtrojnë All-llahun (duke u paraqitur rrejshëm si besimtarë), por All-llahu mbizotëron dinakëritë e tyre. Ata edhe kur falen, falen me përtaci dhe vetëm sa për t'u dukur te njerëzit dhe fare pak e përmendin All-llahun”. (El-Munafikun: 142).
O ju musliman!
Namazi është një adhurim shumë i madh, asnjëher nuk bjer ky obligim nga njeriu, edhe në trishtim, edhe në luftë, edhe në sëmundje, edhe në vështirësi, përveç gruas që është në ciklin e saj dhe në lehoni.
All-llahu subhanehu ve teala, thotë:
حَـٰفِظُواْ عَلَى ٱلصَّلَوٰتِ وٱلصَّلَوٰةِ ٱلْوُسْطَىٰ وَقُومُواْ لِلَّهِ قَـٰنِتِينَ فَإنْ خِفْتُمْ فَرِجَالاً أَوْ رُكْبَانًا فَإِذَا أَمِنتُمْ فَٱذْكُرُواْ ٱللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ [البقرة:238، 239].
“Vazhdoni rregullisht namazet (faljet), e edhe atë namazin e mesëm, dhe ndaj All-llahut të jeni respektues (në namaze). E nëse keni frikë (nga armiku), atëherë faluni duke ecur ose duke kalëruar, por kur të jeni të siguruar, përkujtojeni (me namaz) All-llahun ashtu si u mësoi Ai për atë që ju nuk dinit”. (El-Bekare: 238- 239).
Falne namazin në kohë, merne abdestin mirë, kujdesuni për rukunë, sexhden, kijamin, përuljen, nëse dëshironi të vjelni frytet, fuqinë dhe rehatinë.
O ju musliman!
Shumë argumente të vërteta dhe të qarta flasin për faljen e namazit me xhemat.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلوٰةَ وَآتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱرْكَعُواْ مَعَ ٱلرَّاكِعِينَ [البقرة:43]
“Faleni namazin dhe jepni zeqatin, dhe faluni me ata që falen (bini në rukuë me ata që bien)”. (El-Bekare: 43).
All-llahu, subhanehu ve teala, i thot Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i cili duke qenë në mejdani e luftës dhe vështirësisë së betejës:
وَإِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ ٱلصَّلَوٰةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مّنْهُمْ مَّعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَائِكُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَىٰ لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ [النساء102]
“Kur të jesh ti (Muhammed) bashkë me ta dhe ju falë namazin, një grup prej tyre, duke i bartur armët, le të vijë e le të falet me ty (grupi tjetër në roje), e kur të bien në sexhde (të kryejnë një reqatë), këta le të qëndrojnë mbrapa jush (në roje) e le të vijë grupi tjetër, që nuk është falur, e të falet me ty dhe le t'i bartin armët dhe të jenë në gjendje gadishmërie…”. (En-Nisa: 102).
Abdull-llah ibn Mesudi, radijall-llahu anhu, thotë:
(مَن سرّه أن يلقى الله غدًا مسلِمًا فليحافِظ على هؤلاء الصلواتِ حيث يُنادَى بهنّ، فإنّ الله شرع لنبيكم سُننَ الهدى، وإنّهنّ من سُنن الهدى، ولو أنكم صلّيتم في بيوتكم كما يصلّي هذا المتخلِّف في بيته لتركتم سنّةَ نبيكم، ولو تركتم سنةَ نبيّكم لضللتم، ولقد رأيتُنا وما يتخلّف عنها إلا منافقٌ معلوم النفاق، ولقد كان الرجل يؤتَى به يُهادَى بين الرجلين حتى يُقام في الصفّ) أخرجه مسلم.
“Cili gëzohet që ta takojë nesër All-llahun si musliman, le të kujdeset për këto namaze, kur thirret ezani për to. Sepse All-llahu i ka bërë ligj Pejgamberit tuaj sunnetet e udhëzimit, edhe këto janë nga sunnetet e udhëzimit, e nëqoftëse ju faleni në shtëpi sikurse falet ky i vonuar, do të linit sunnetin e Pejgamberit tuaj, e nëse lini sunnetin e Pejgamberit tuaj, do të devijonit. Në kohën tonë vetëm munafiku i qartë vonohej nga namazi me xhemat. E mernin njeriun e sëmruë dy veta për krahu derisa e sjellnin në saf”. (Muslimi).
Ju o rini!
Ju që jeni të fuqishëm dhe të rinjë. Shikoni Abdull-llah ibn Ummi Mektumin, radijall-llahu anhu, i drejtohet Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke i thënë:
يا رسولَ الله، قد دَبَرت سنِّي ورقّ عظمي وذهب بصري، ولي قائدٌ لا يلايمني قيادُه إيّاي، فهل تجد لي رخصةً أصلّي في بيتي الصلوات؟ فقال رسول الله : ((هل تسمعُ المؤذّن في البيت الذي أنت فيه؟)) قال: نعم يا رسول الله، قال: ((ما أجدُ لك رُخصةً، ولو يعلَم هذا المتخلِّف عن الصلاةِ في الجماعة ما لهذا الماشي إليها لأتاها ولو حبوًا على يدَيه ورجليه)) أخرجه الطبراني في الكبير[17].
“O i Dërguar i All-llahut, jam plakur, jam dobësuar dhe nuk shoh. Kam një udhëheqës, i cili nuk më udhëheq si duhet. A kam lehtësim që të falem në shtëpi? Tha: a e dëgjon ezanin në shtëpinë ku gjindesh? Tha: po. Tha: nuk gjej për ty lehtësime, po ta dinte ky që vonohet nga namazi me xhemat, se çfarë vlere ka ai që shkon në namaz me xhemat, do të vinte zvarras në dorë ose në këmbë”. (Taberaniu, ky transmetim është daif, kurse pjesa e parë është e vërtetë).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, u hidhërua shumë me ata që vonohen nga namazi me xhemat, andaj edhe tha:
((لقد هممتُ أن آمر بالصلاة فتُقام، ثمّ آمر رجلاً يصلِّي بالناس، ثمّ أنطلِق معي برجال معهم حُزَم من حَطب إلى قومٍ لا يشهدون الصلاة، فأحرّق عليهم بيوتهم بالنار)) متفق عليه
“Vendosa që ta urdhëroj dikend të thërret ikametin, e dikend tjetër tua fal namazin njerëzve, e unë me disa njerëz përplot me drunjë të shkoj te ata njerëz që nuk marrin pjesë në namazin me xhemat e tua djeg shtëpiat e tyre me zjar”. (Buhariu dhe Muslimi).
Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, thotë:
(لأن تمتلئ أذُنا ابنِ آدم رصاصًا مُذابًا خيرٌ له من أن يسمعَ النداء ولا يجيب).
“Ti mbushen njeriut veshët me plumb të shkrier është më mirë për ate që dëgjon ezanin dhe nuk i përgjigjet”. (Ibn Ebi Shejbe).
Ti që qëndron në shtëpi dhe nuk shkon ta falish namazin me xhemat, dëgjo këtë hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem:
((من سمع المناديَ بالصلاة فلم يمنعه من اتِّباعه عذر لم تُقبَل منه الصلاة التي صلّى))، قيل: وما العذرُ يا رسول الله؟ قال: ((خوفٌ أو مرض)) أخرجه أبو داود وغيره[20].
“Kush dëgjon ezanin për namaz dhe nuk e pengon ndonjë arsye, ati nuk i pranohet namazi që e fal”. I thanë: çka është arsye? Tha: “Frika ose sëmundja”. (Albani thotë: i vërtetë, përveç sqarimit të arsyetimit. Ebu Davudi).
Kjo fatëkeqësi shtohet nëse njeriu që vonohet nga namazi me xhemat është ai, të cilin e pasojnë njerëzit dhe e kanë shembull. Edhe më shumë është gabim kur njeriu që ka dije vonohet nga namazi me xhemat. Omeri radijall-llahu anhu, thotë:
(ما بال أقوامٍ يتخلّفون عن الصلاة، فيتخلَّف لتخلُّفهم آخرون، لأن يحضروا الصلاة أو لأبعثنَّ عليهم من يجافي رقابَهم).
“Çka është puna e atyreve që vonohen nga namazi me xhemat, e për shkak të tyre, të vonohen edhe tjerët nga namazi me xhemat. Ose do të merni pjesë në namazin me xhemat, ose do tu dërgoj kush do tua prek qafat tuaja”.
O ju musliman!
Këto janë argumentet dhe faktet që e shpalosin të vërtetën. Shumë qartë kanë treguar pejgamberët sikur mos të ishte shurdhia e zemrave, rruga është e qartë sikur mos të na e kishin përllomur mëkatet.
O ju musliman!
Ata që nuk marin pjesë në namazin me xhemat janë shtuar në kohën tonë, njerëz të fuqishëm, e dëgjojnë ezanin mëngjes e mbrëmje, mirëpo nuk i përgjigjen, e as që kujtohen. Gjuha e tyre miret me gjëra të kota, zemrat e tyre në gaflet, janë përllomur me mkate, kanë humbur mundin në këtë jetë, janë fundosur ne devijim dhe verbërim.
Janë mbuluar me gjumin e shekullit, janë preokupuar me fitimet, lozjet dhe dëfrimet e tyre, poqëse në xhamia do të gjenin fitime të kësaj bote, edhe nëqoftëse janë pak, do të nxitonin. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((والذي نفسي بيده، لو يعلم أحدُهم أنّه يجد عرقًا سمينًا أو مِرماتين حسنتين لشهِد العِشاء)) متفق عليه.
“Pasha Ate në Dorë të të Cilit është shpirti im, po ta dinte dikush prej tyre se në xhami do të gjente mish të majmë ose eshtra të mirë, do të merte pjesë në namazin e jacisë me xhemat”. (Buhariu dhe Muslimi).
O ju musliman!
Muslimanët e kanë obligim, kryetarët, dijetarët, pushtetarët, të kujdesen për ata që nuk falen dhe të shtyhen në namazin me xhemat.
Ubej ibn Kabi, radijall-llahu anhu, thotë:
صلّى بنا رسول الله يومًا الصبحَ فقال: ((أشاهدٌ فلان؟)) قلنا: نعم، ولم يشهَد الصلاة، ثم قال : ((أشاهد فلان؟)) قلنا: نعم، ولم يشهد الصلاة، فقال : ((إنّ أثقلَ الصلاة على المنافقين صلاةُ العشاء وصلاة الفجر، ولو تعلمون ما فيهما من الرغائب لأتيتموهما ولو حَبوًا)) أخرجه أبو داود.
“Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na e fali namazin e sabahut një ditë dhe tha: a është filani i pranishëm? I thamë: po, edhe pse nuk ishte në namaz. Pastaj tha: filani a është i pranishëm në namaz? I thamë: po, edhe pse nuk ishte i pranishëm në namaz. Atëherë tha: namazi më i rëndë i munafikëve është namazi i jacisë dhe sabahut. Po ta dinit se çfarë të mira ka ne to, do të vinit edhe zvaras”. (sahih, Ebu Davudi).
O robërit e All-llahut!
Ti që vjen në xhami me përtaci dhe dembeli e shumë kohë kalon në gjëra të kota, e nuk e di se xhamia është shtëpia e Zotit dghe vendi më i dashur te All-llahu?!
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((المسجدُ بيتُ كلِّ تقيّ، وتكفّل الله لمن كان المسجد بيتَه بالروح والرحمة والجواز على الصراط إلى رضوان الله إلى الجنّة)) أخرجه الطبراني
“Xhamia është shtëpia e çdo të devotshmit, All-llahu i ka garantuar atij që xhaminë e ka shtëpi të vehten me shpirt, mëshirë dhe kalim të siratit drejt kënaqësisë së All-llahut dhe xhennetit”. (Taberaniu. Pjesa e parë është e vërtetë, kurse pjesa tjetër është shtesë e dobët).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((سبعة يُظلّهم الله في ظلِّه يومَ لا ظلّ إلا ظلُّه))، وذكر منهم: ((ورجلٌ قلبُه معلَّق بالمساجد)) متفق عليه.
“Shtatë persona do të hyjnë nën hijen e All-llahut, atë dit që ska hije tjetër pëvreç hijes së tij (prej tyre): njeriu që e ka zemrën të lidhur për xhami”. (Buhariu dhe Muslimi).
Ti që vonohesh nga namazi, ti që nuk kujdesesh për namazin, ti që preokupohesh me gjërat tjera nga namazi, të ka ikur një e mirë shumë e madhe dhe një shpërblim gjigantë.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((من غدا إلى المسجد أو راح أعدَّ الله له في الجنة نُزُلا كلّما غدا أو راح)) متفق عليه
“Kush shkon në xhami, ose vjen nga xhamia, All-llahu subhanehu ve teala, i përgadit në xhennet vendbanim çdo herë që shkon dhe vjen”. (Buhariu dhe Muslimi).
Ai që pastrohet në shtëpi, pastaj niset për në shtëpinë e Zotit që ta kryej obligimin që ka para Zotit, çdo hap që e ban i shlyhet një mëkat, çdo hap që e ban ngrite një shkallë. Njeri që më së shumti fiton shpërblime nga namazi është ai që më shumë ecë , vazhdojnë njerëzit të vonohen nga namazi, derisa ti vonojë All-llahu tërëisht nga mëshira e Tij. All-llahu na ruajtë nga humbja dhe dështimi.
فِى بُيُوتٍ أَذِنَ ٱللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا ٱسْمُهُ يُسَبّحُ لَهُ فِيهَا بِٱلْغُدُوّ وَٱلآصَالِ رِجَالٌ لاَّ تُلْهِيهِمْ تِجَـٰرَةٌ وَلاَ بَيْعٌ عَن ذِكْرِ ٱللَّهِ وَإِقَامِ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَاء ٱلزَّكَـوٰةِ يَخَـٰفُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ ٱلْقُلُوبُ وَٱلأبْصَـٰرُ لِيَجْزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُواْ وَيَزِيدَهُم مّن فَضْلِهِ وَٱللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ [النور:36-38].
“(ajo dritë) Është në shtëpitë (xhamitë) që All-llahu lejoi të ngrihen, e që në to të përmendet emri i Tij, t'i bëhet lutje Atij mëngjes e mbrëmje. Ata janë njerëz që nuk i pengon as tregtia e largët e as shitblerja në vend për ta përmendur All-llahun, për ta falur namazin dhe për ta dhënë zeqatin, ata i frikësohen një dite kur do të tronditen zemrat dhe shikimet. (ata i luten) që All-llahu t'i shpërblejë më së miri për atë që punuan dhe për t'ua shtuar të mirat nga Ai. All-llahu e dhuron pa masë atë që do”. (En-Nur: 36- 38).
O ju musliman!
Kujdesuni për fëmijët tuaj, kontrolloni ata dhe mos i haroni, sepse ata jane emanet në qafën tuaj. Urdhëroni që të falin namazin dhe të marin pjesë në namazin me xhemat. Stimuloni dhe frikësoni, edukoni që ta duan ahiretin, bahuni për ta shembëlltyrë e mirë:
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِٱلصَّلوٰةِ وَٱصْطَبِرْ عَلَيْهَا لاَ نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُكَ وَٱلْعَـٰقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ [طه:132]
“Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, ngase Ne nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të furnizojmë ty (dhe ata), ardhmëria e mirë është e atij që ruhet”. (Taha: 132).
Kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((مُروا أبناءَكم بالصلاة وهم أبناء سبع سنين، واضربوهم عليها وهم أبناءُ عشر سنين)) أخرجه أحمد.
“Urdhëroni fëmijët tuaj në namaz kur ti kenë shtatë vjet, e rrihni nga pak kur ti mbushin dhjetë vjet”. (sahih, Ahmedi).
Kujdesuni nga gjërat që i largojnë nga përmendja e All-llahut, nga namazi dhe nga adhurimet, insistoni në lutjet tuaja drejtuar All-llahut që tua përmiërson fëmijët tuaj dhe fëmijët e mbarë muslimanëve.
All-llahu ynë na i gëzo zemrat dhe na i lumturo shpirtat duke i udhëzuar të rinjtë dhe të rejat tona, All-llahu ynë, bëri pasardhësit tanë, djemtë dhe vajzat tona, që të kujdesen për namazin. All-llahu ynë, na i prano lutjet tona, na dhuro siguri në vatan, mirësi në pasardhës dhe shpëtim në ahiret.
All-llahu ynë, bëre Islami dhe muslimanët krenar, mposhte shirkun dhe idhujtaërt dhe shkatërro armiqtë e fesë…

Shejh Salah El-Budejr
Imam dhe hatib i Xhamisë së Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në Medinë
Mbajtur më 21. 1. 1425
Përktheu: Bekir Halimi</SPAN>

Bekir Halimi,
19.3.2004

[Albanian eX|PerT]

Adhurimi dhe gradat e dashurisë

E gjithë feja është përfshirë në termin Ibadet. Një hadith sahih tregon se Xhebrali, alejhi selam, erdhi tek i Dërguari, alejhi selam, në formën e një njeriu të panjohur dhe e pyeti atë për Islamin.
Pejgamberi, alejhi selam i tha: “Islami është: Të dëshmosh se s`ka të adhuruar tjetër, me të drejtë, përveç Allahut dhe Muhamedi është i Dërguari i Tij, të falësh namazin, të japësh zekatin, të agjërosh Ramazanin dhe të kryesh haxhin në Meke nëse ke mundësi. Xhebraili e pyeti: “Çfarë është imani? Ai tha-: Imani është të besosh Allahun, engjëjt e Tij, Librat e Tij, të Dërguarit e Tij, Ditën e Gjykimit, kaderin në të mirë e në të keqe. Xhebraili pyeti: Çfarë është ihsani: Ai tha-: Të adhurosh Allahun sikur e sheh, edhe pse ti nuk e sheh, Ai të sheh ty. Në fund të hadithit i Dërguari, alejhi selam, tha: “Ishte Xhebraili erdhi t`ju mësojë fenë tuaj” Muslimi
Të gjitha këto janë pjesë e fesë Islame. Fjala din (fe) përmban në vetvete kuptimin e përgjërimit e të nënshtrimit që nënkupton: Ta adhurosh, t’i bindesh Allahut e të jesh i përulur para Tij, kjo është feja e Allahut, Islami. Fjala ibadet ka gjithashtu kuptimin e nënshtrimit dhe përuljes. Në arabisht një rrugë mund të përshkruhet si “tarik mu`abed” rrugë e lëmuar (ky është kuptimi gjuhësor i fjalës ibadet, sh.r) dhe njerëzit ecin lehtësisht në të. Por lloji i ibadetit që ne jemi urdhëruar të kryejmë, përfshin nënshtrimin dhe dashurinë maksimale ndaj Allahut.
Llojet e dashurisë
Shkalla më e lartë e dashurisë është tatajum (magjepsje e plotë), ndërsa shkalla më e ulët e dashurisë është alakah, kur zemra është e lidhur ngushtë me atë që do, pastaj vjen sababeh (tërheqje), kur zemra zbrazet nga çdo gjë tjetër, pastaj garam (pasion) kur dashuria asnjëherë nuk largohet nga zemra, pastaj ashk (dashuri e flaktë) dhe përfundimisht tatajum. Kur thuhet që një person “Tejeme Allah” e do shumë Allahun, kjo nënkupton se ai e adhuron Allahun dhe i robërohet Atij sepse e do.
Kur një person nuk e pëlqen dikënd por megjithatë i nënshtohet atij, ky nuk është adhurim e as robërim, sikurse nuk konsiderohet adhurim nëse do dikënd por nuk i nënshtrohesh atij. Ngjashëm me këtë, është ai njeri që mund të dojë fëminë ose mikun, por as kjo nuk konsiderohet adhurim e as robërim. Ndërsa në adhurimin e Allahut duhet patjetër të jenë të pranishme dashuria dhe nënshtrimi. Njeriu duhet të ketë dashurinë më të madhe për Allahun, e Ai duhet të jetë më i madhëruar për robin se çdo gjë tjetër, sepse asnjë nuk meriton dashuri dhe robërim të plotë përveç Tij. Dashuria maksimale ndaj të tjerëve përveç Allahut, është dashuri e pa vlerë, ndërsa madhërimi i të tjerëve përveç Allahut është adhurim i kotë. Allahu i Madhëruar thotë:
قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَآؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
“Thuaju (O Muhamed): Në qoftë se etërit tuaj, djemtë, vëllezërit, bashkëshortet, të afërmit tuaj, pasuria që ju keni fituar, tregtia tek e cila keni frikë humbjen dhe vendbanimet tuaja ku ju gjeni kënaqësi, janë më të dashura për ju se Allahu dhe i Dërguari i Tij dhe se lufta në rrugën e Tij, atëherë pritni derisa Allahu të sjellë Vendimin e Tij, Allahu nuk e vë në rrugë të drejtë popullin e pabindur.” Teube 24
Vetëm për Allahun
Dashuria dhe bindja e plotë duhet të jenë vetëm për Allahun, të Dërguarin dhe për të fituar kënaqësinë e Tij.
يَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن كَانُواْ مُؤْمِنِينَ
“... e më e drejtë është që ata të kënaqin Allahun dhe të Dërguarin e Tij nëse janë besimtarë.” Teube 62
Ibadeti dhe gjërat që janë të lidhura me të, si mbështetja e plotë në Allahun, frika e të tjera si këto, duhet të jenë vetëm për Allahun, ashtu siç thotë Allahu:
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ
“Thuaj (O Muhamed): O ithtarë të librave të parë! Ejani te një fjalë që është e drejtë dhe përbashkët mes nesh dhe jush: Të mos adhurojmë askënd përveç Allahut, të mos i vemë shok Atij në adhurim, e të mos marrim të tjerë për zota përveç Tij. Pastaj në qoftëse ata largohen, thuaju: Dëshmoni për ne se jemi muslimanë.” Ali Imran 64
وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوْاْ مَا آتَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ سَيُؤْتِينَا اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللّهِ رَاغِبُونَ
“Sikur të ishin kënaqur me atë që u dha Allahu dhe i Dërguari i Tij, e të thonin: Allahu është mëse i mjaftueshëm për ne! Allahu do të na furnizojë nga begatitë dhe i Dërguari i Tij nga lëmoshat. Tek Allahu i kthejmë shpresat tona duke iu lutur Atij.” Teube 59
Vetëm Allahut dhe të Dërguarit të Tij i takon të japin, Allahu thotë:
مَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاء مِنكُمْ وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
“... Dhe çfarëdo që t`ju japë i Dërguari, merreni dhe çfarëdo që ai jua ndalon hiqni dorë prej saj dhe kini frikë Allahun. Vërtet Allahu është i Ashpër në ndëshkim.” Hashër 7
Allahu është i Vetmi që na mjafton neve, Allahu thotë:
الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَاناً وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ
“E ata (besimtarëve) të cilëve njerëzit (hipokritë) u thanë: Vërtet, populli (idhujtarët) ka grumbulluar kundër jush (një ushtri të madhe) kështu që frikësojuni atyre.
Por kjo në të vërtetë vetëm ua shtoi besimin dhe thanë: “Ne na mjafton Allahu dhe për ne Ai është Rregulluesi më i mirë i punëve.” Ali Imran 173
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
“O Pejgamber! Allahu është mëse i mjaftueshëm për ty dhe për besimtarët që të ndjekin ty.” Enfalë 64
Ajeti i fundit ka kuptimin: “I mjaftueshëm për ty dhe për ata që të ndjekin ty, është Allahu. Kush mendon se ajeti ka kuptimin: Allahu dhe besimtarët bashkë me Të, të mjaftojnë ty, ka bërë një gabim të madh.” Allahu thotë:
أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
“A nuk është Allahu më i Mjaftueshmi për robin e Tij?” Zumer 36
Si përfundim, ne mund të themi se termi rob (abd) ka kuptimin e atij që i është robëruar Allahut, që i nënshtrohet dhe i ndjek ligjet universale të caktuara prej Tij.

shejhulislam Ibën Tejmijje

pjesë nga "el-Ubudijje'
perktheu: Ilir Delija
redaktuar për AlbIislam.Com

(sh.r. Ky libër së shpejti pritet të botohet nga Sh.B. NuN-Shkup)
</SPAN>

Ibën Tejmijje,
19.12.2003

[Albanian eX|PerT]

Pse falem?!

Miku im i dashur, es-selamu alejkum. Kam dëgjuar disa fjalë të cilat dëshiroj të t'i shkruaj në këtë letër, me shpresë se do të kenë efektin që kanë pasur në mua.
Shumica e njerëzve sot sillen me neglizhencë ndaj namazit dhe e lënë pas dore, për disa bile është një barë e rëndë. Nëse i përkujton për namazin, ata të përmendin lloj-lloj arsyesh. Disa arsyetohen se janë të zënë me punë shumë të rëndësishme, disa arsyetohen duke thënë se i kanë rrobat e papastra, andaj edhe nuk munden të falen, e kur të kthehet në shtëpi do ti ndërron rrobat dhe do të falet, edhe pse në këtë gjë është gënjeshtar. Tjetri pranon se është i dobët në këtë drejtim dhe e përsëritë fjalën: All-llahu na udhëzoftë. Kurse një grup tjetër, janë të pamoralshëm, krenohen me mëkate, dhuntitë e All-llahut i përballojnë me përbuzje, e nënçmojnë namazin dhe namazlitë, edhe pas kësaj pretendojnë se janë musliman. Vallë, çka kanë këta njerëz që kur përmendet All-llahu u ngushtohet zemra, e kurse kur thërriten në mëkate ata thonë: dëgjuam dhe respektuam.



فَمَا لَهُمْ عَنْ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ(49)كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ(50)فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ(51)



"Po çka kishin ata që largohesin prej këshillës (Kur'anit)? Ata ishin si gomarë të trembur (të egër). Që ikin prej luanit (ose prej gjahtarit)". (El-Mudethir: 49-51).




Eja vëllau im, të analizojmë qëndrimet e tyre dhe të shohim shkaqet për të cilat ata e lënë namazin. Vallë namazi është gjobë të cilën duhet paguar, ashtu siç paguhen disa gjoba dhe taksa të padrejta? Ose vallë namazi është vetëm për të humbur kohën, kurse njeriu s'ka kohë tepër që ta harxhon në gjëra të padobishme? Ose namazi është princip i detyrueshëm, ashtu siç janë edhe principet e ndonjë shteti diktatorial? Vallë namazi ia përkufizon liritë njeriut dhe e pengon nga realizimi i tyre? Vallë namazi është një gjë lejuar, e kush do e fal e nuk shpërblehet dhe kush nuk do nuk e falë e nuk denohet? Vallë, All-llahu ka nevojë për namazin tonë? C'farë dobi fiton njeriu nga namazi? Cila është humbja që e përfiton nëse e lë namazin? Pse…? Si…? Etj.


Shumë pyetje sillen në mendjen e njeriut, e inspiron shejtani edhe epshi i tij, e nëse nuk mundet të gjejë përgjigje, dobësohet dhe nënçmohet, vepron negativisht dhe devijon, i zbukurohen punët e këqija, kurse mendimi i keq i bëhet më i qëlluari dhe kapet për te. E ndihmon me polemika sterile, me shpresa boshe, gjersa të hedhet shtatëdhjet vjet në zjar të xhehenemit pa hetuar. E nëse di të përgjigjet mirë, i asgjëson dilemat, e arbitëron mendjen dhe logjikën dhe sjellë argumente me të cilat e mposhtë dhe e dobëson epshin e tij.


Le të fillojmë tani t'i japim përgjigje këtyre pyetjeve një nga një. Do të mundohemi t'i japim aso përgjigje që nuk lënë vend për dyshimin e ndonjë njeriu, e nëse edhe pas kësaj ia kthejnë shpindën namazit, atëherë ata janë zullumqarë.


Një: Shoku im. Namazi nuk është gjobë e cila duhet paguar, e as taksë në para e cila duhet dhënë, por është emanet, pronari i së cilës pesë herë në ditë shikon se si do të sillesh ndaj këtij emaneti, a do ta ruash ose do ta hedhish nëpërkëmbë, a do të jeshë i sinqertë dhe besnik ose do ta neglizhoshë.
Po, nuk është gjobë e as taksë, por është konfirmim i të vërtetës dhe falënderim ndaj dhuntive, argument për pastërtinë e shpirtit, shprehje e dashurisë dhe nderimit që e ke ndaj All-llahut [subhanehu ve teala]. A nuk sheh se të gjithë njerëzit madhërojnë ndokend në shpirtin e tyre, i madhërojnë ata që i mendojnë se janë më me vlerë dhe më të dobishëm, u kthehen atyreve në vështirësi dhe gjëra të komplikuara, kërkojnë bereqetin e tyre në raste të ndryshme dhe marin simbole të cilat i përkujtojnë çdo herë që i harojnë.
A nuk i sheh të krishterët të cilët e konsiderojnë për zot Isaun [alejhis-selam], kurse kryqin e kanë simbol, të cilin e vëndojnë mbi kishat e tyre dhe e vjerin në qafë, për ta përkujtuar çastin dramatik, sipas tyre! C'kanë çifutët të cilët e adhurojnë Uzejrin, i adhurojnë varet e ndryshme, dhezin qiri dhe u luten. Ata ma fetar nga radhët e tyre e vëndonjë një kapelë në majë të kokës, si shenjë e tyre! Kurse nga dita që kanë ardhur në Palestinë, yllin gjashtë rema e konsiderojnë simbol të tyre. C'kanë mexhusët që adhurojnë zjarin, e hindusët që adhurojnë lopën, e ata batonij të cilët adhurojnë djallin?!
Të gjithë këta njerëz adhurojnë zotra përveç All-llahut, i shenjtërojnë dhe u falen dhe u afrohen, edhe pse janë të kota sikurse mendimet e tyre shterpe, nuk u sjellin dobi e as dëm. Mirëpo prap se prap, nuk ua mohon faljet e tyre, kurse e mohon faljen time, edhe pse është e vërtetë, ka pozitë dhe dobi!
Ata, çfarë dobi fitojnë nga ata falje të ndryshme, çka mund tu ndihmojnë zotërat e tyre, a u përgjigjen lutjeve të tyre, a e kuptojnë gjuhën e tyre, a e dinë se çka u bënë dobi e çka u bënë dëm, a i furnizojnë, a i ngjallin, a i shërojnë, a e largojnë prej tyre të keqen, a e sjellin shiun, a i ngjallin bimët, etj?!
Ata asgjë nga kjo nuk mund të bëjnë, mirëpo prap se prap i adhurojnë, në thellësi të shpirtërave të tyre i konsiderojnë të shenjtë dhe të vlefshëm, edhe këtë konfirmim e tregojnë nëpërmjet faljeve të tyre.
Shoku im, nëse një njeri ta jep një pjesë të ëmbëlsisë, ose të ndihmon gjatë bartjes së valigjeve, ose të udhëzon në rrugë, ose e shtynë me ty veturën tënde që të ka mbetur në rrugë, ose ta afron diç që të ka rënë, a nuk i thua këtij njeriu: të falëmenderit, a nuk e nderon dhe vlerëson veprën e tij dhe shpreson tia ktheshë këtë të mirë ma mirë se sa të ka bërë ai?! Po, edhe unë si ti jam njeri, i cili nuk e harojë të mirën, e konfirmojë bamirësinë, ia dijë për nderë atij që më ka bërë mirë, falënderohem për dhuratë. Aq sa ma shumë më bënë mirë, aq ma tepër i falënderohem. Vallë a ka dhurues të të mirave dhe bamirës më të madh sesa All-llahu, i cili ma ka dhuruar mendjen dhe shqisat, më ka dhënë rizk të mirë, më ka dhënë shëndet dhe fuqi, më ka udhëzuar në fe të vërtetë, më ka dhënë familje dhe evlad, më ka lindur në vend të mirë mes shokëve të mirë dhe fqinjëve të ndershëm?!
Jo, nuk ka në gjithësi qenie që më ka bërë mirë më shumë se All-llahu, vallë a nuk duhet ta falënderoj për këto dhunti, pasiqë e falënderoj njeriun i cili më ka bërë të mira ma të vogla se kjo?! Besoj se edhe ti je me mua në këtë falënderim ndaj All-llahut dhe se më përkrahë në këtë drejtim, bile ndoshta edhe më detyron nëse sheh tek unë dobësi dhe mangësi në këtë drejtim, pasiqë nuk ke dëshirë të jem njeri që i përbuzi të mirat dhe i mohoj ato.
Falënderimi vjen mvarësisht nga vlera e dhuratës dhe pozita e dhuruesit. Falënderimi im ndaj atij që ma jep një copë ëmbëlsirë nuk është sikur falënderimi im ndaj atij që më jep një kuti me ëmbëlsira! Nuk është njejtë kur të kërkojë lapsin që më ka rënë nga një fëmijë dhe nga një i vjetër! Forma e falënderimit të cilën e Do All-llahu prej meje është të vëndojë ballin tim në tokë, në shenjë të pranimit të Zotërisë së Tij, në shenjë të shenjtërimit të hyjnitetit të Tij dhe në shenjë të pranimit të mirësisë së Tij.
Njerëzit përkulen para idhujve të ndryshëm edhe pse ata në realitet asnjë të mirë nuk ua kanë bërë, bile i devijojnë nga e vërteta dhe udhëzimi. Shumë njerëz e ulin kokën para kryetarëve dhe mbretërve, pse mos ta uli kokën para Mbretit të mbretërve, Krijuesit të gjithësisë, Zotit të qiejve dhe tokës, i Cili bënë dobi dhe dëm, jep dhe ndalon, ngjallë dhe vdes dhe bënë llogari për gjëra të mëdha dhe të vogla?!

Dy: Miku im i dashur. Namazi nuk është humbje kohe. Sepse njeriu kur ikë nga zhurma e punës, nga zërat e atyreve që vijnë dhe shkojnë, përvidhet nga lodhja e shitblerjes, polemikave dhe pazarllëqeve, mësimit apo mësimdhënies, ose realizimin e kërkesave të klientëve dhe ndalet në vendfaljen e tij, larg prej të gjitha këtyre gjërave, i qetësohet shpirti, i rehatohet zemra, i pushon trupi, i fiket hidhërimi, i kufizohet epshi dhe ndalet disa minuta duke iu drejtuar Atij që e do.
Kërkon prej Tij ndihmë dhe përkrahje, kërkon forcë për të mira, durim në luftim të epshit, falje nëse gabon ndaj ndokujt prej krijesave me shiqim të zymtë, ose fjalë të vrazhda, ose sjellje të egër. Pra, këto minuta, janë mbushje me energji dhe freskim.
Nga kjo pikë e lartë, Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kur mërzitej dhe dëshpërohej në ndonjë gjë, nxitonte në namaz dhe nëse kthehej i lodhur nga ndonjë betejë, i thoshte Bilalit [radijall-llahu anhu]: "Na qetëso me namaz". Që të jetë namazi qetësim nga lodhjet e jetës dhe problemet e saja. Njeriu është i krijuar i dobët, me forcë të kufizuar, nuk ka mundësi të punojë vazhdimisht, andaj ka nevojë për pushim trupor dhe shpirtëror, e këtë nuk e ka përveç se në namaz, kurse pushimi është gjysma e jetës. Për këtë, All-llahu e ka bërë natën pushim, kurse gjumin rehati. Sa kohë kalon njeriu në namaz? Nëse zgjatë, nuk zgjatë ma shumë se një çerek ore. Atëherë, o ti njeri i mençur tregohesh koprac për këtë pjesë të vogël të kohës, përballë këtyre dhuntive që i fiton nga namazi, kurse orë të tëra i kalon në vizita dhe ndeja të ndryshme!

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

Tre: shoku im i dashur. Namazi nuk është princip politik i ndonjë kryetarit diktatorial, i cili e detyron popullin e tij me vullnet ose pa vullnet t'i zbatojnë mendimet e tija. Namazi është zbatim i një feje, të cilën e pranon njeriu nga bindja dhe dëshira, nuk ka detyrim e as përdhunim, sepse "s'ka përdhunim në fe". Nuk është princip politik i cili ndryshon prej kohës në kohë, ose mvaret nga mendimet e kryetarëve. Nuk është kanun njerëzor, i cili shkruhet sot dhe polemizohet nesër, ndryshohet pasnesër që të ç'rrënjoset krejtësisht ditën tjetër. Ose vonohet zbatimi derisa të caktohen përgjegjësit, ose derisa ta vërteton pushteti më i lartë. Eshtë një rukën (pjesë përbërëse) i Islamit, është rukni më kryesor i Islamit, pas dëshmisë. E ti o musliman, pasiqë je i kënaqur me këtë fe me vullnet të lirë dhe dëshirën tënde, askush nuk të ka detyruar, atëhere duhet ti zbatosh urdhërat e kësaj feje tërësisht. Sigurisht ti e di se secili njeri është i obliguar të respektojë ligjet e vendit ku jeton, nëse nuk i respekton është mes dy gjërave: ose do ta respekton me nënshtrim, ose do të jep dorëheqje nga nënshtetësia e atij vendi dhe do të largohet nga ai vend.
Habitem, mund një njeri ti frikohet policit e nuk i frikohet Zotit, Krijuesit të qiejve dhe të tokës?! Shiko me mua edhe një herë. Nëse dhezet llamba e kuqe ndalen me dhjetra vetura, bile me qindra, e asnjë veturë nuk mund të kalojë, edhe nëse në ato vetura gjinden njerëz të mëdhenjë. Vallë, si ka mundësi njeriu mos të kalon në llambë të kuqe të semaforit, kurse kanë guxim të thejnë ligjet e All-llahut dhe ti shkelin kufinjtë e Tij, ta sfidojnë me mëkate dhe harame?! Vallë, kjo është argument për plotësinë e mendjes së tyre?! Gjyko ti, dhe bëhu i drejtë!


Katër: Namazi nuk është përkufizim i të drejtave të njeriut e as pengim nga zbatimi i lirive të veta. Të gjithë njerëzit janë të pajtuar se ata nuk janë kafshë të cilat jetojnë mbi ruzullin tokësor, ashtu sikurse jetojnë edhe kafshët nëpër male, por kanë liri dhe liria e tyre është absolute, sikurse në besim ashtu edhe në vepra edhe në fjalë, mirëpo janë të kufizuara me ligj të përgjithshëm, po sikur mos të ishte ky ligj dhe këto rregulla, kurrë nuk do të rregullohej jeta, as që do të lindnin popuj, e as që do të rregulloheshin gjërat në bazë në dobisë së ndërsjelltë mes njerëzve, bile as që do të vazhdonte gjinia njerëzore.
Edhe hipikët, të cilët bëjnë çdo gjë që u bjer ndër mend, të cilët jetojnë nëpër rrugë sikurse qentë endacak, nuk kanë mundësi t’i kundërshtohen ligjit të shtetit ose urdhërave të pushtetit. Bile edhe kafshët nëpër male kanë ligj, sipas të cilin jetojnë. Po të pyesish ndonjë të specializuar në biologji do të sqaronte vërtetësinë e asaj që jam duke e thënë. Ndoshta shembulli më i afërt është shembulli i disa bletave të cilat ndihmohen mes vehte dhe i mizave të cilat i ndihmojnë njëra tjetrës në mbledhjen e mbeturinave të ushqimit.
Edhe ti, o musliman, je i lirë në çeshtjet e tuaja personale, hanë ose agjëron, flenë ose nuk flenë, udhëton ose nuk udhëton, blenë ose shetë, kurse kjo liri është e përshkuar me një sistem hyjnor dhe e kufizuar me kufinj të sherijatit. Prej lirisë tënde është të tërhiqesh disa minutë nga puna jote që të pushosh në xhami, ku do ta ktheshë forcën dhe aktivitetin tënd dhe të dalish nga xhamia i mbushur me energji nga ndihma hyjnore e ta kryesh detyrën dhe misionin tënd.
Prej lirisë tënde është që të jeshë i kufizuar me sistemin hyjnor, i cili ti ka ofruar të gjitha shkaqet e lumturisë dhe komoditetit në dynja dhe ahiret.
Prej lirisë tënde është që mos ti nënshtrohesh asnjë fuqie tokësore, pasiqë fuqia e All-llahut është me ty, e të mbron dhe të ndihmon.
Prej lirisë tënde është të thuash, të duash, të veprosh atë që dëshiron, të shkruash atë që të pëlqen, të tregtosh me çka dëshiron, me kusht që mos të kalosh kufijtë tuaja, sepse me kalimin e kufinjve tua, i mer nëpërkëmbë të drejtat dhe kufinjtë e tjerëve. Këtë e ndalon Islami por edhe ligjet njerëzore.


Pesë: shoku im i dashur. Namazi nuk është gjë e lejuar, sikurse gjërat e thjeshta të jetës, nëse e vepron nuk shpërblehesh dhe nëse nuk e vepron nuk denohesh. Përkundrazi, është gjë e prerë dhe rigoroze. Ka kohë të caktuar, formë të veçantë, metodë të dalluar, plan të vizatuar, nuk ke të drejtë ta devijosh me shtesë ose pakësim, ose ta ndryshosh me dhënie përparësi ose vonim. Eshtë mu sikur kafshata e cila vëndohet në gojë e jo në veshë. Eshtë mu sikur ajri, i cili depërton nga hunda dhe goja në mushkëri e jo nga këmbët. Nëse ti mund ta urdhërosh rahjen e zemrës tënde, ose punën e mushkërive tua, atehëre fol edhe për namazin.
Namazi i ngjanë kryerjes së detyrës tënde, nëse je nëpunës, ose shitblerjes, nëse je tregtar, nëse e kryen detyrën tënde dhe vazhdon punën tënde, në fund të muajit e mer shpërblimin tënd, rrogën dhe e mbush xhepin tënd me fitim. Kurse po mungove nga puna dhe nuk e kreve detyrën tënde, nuk do ta marish rrogën e as nuk do të fitosh.
Shumë herë jep llogari njeriu edhe për gjërat e lejuara ashtu sikurse jep për gjërat obligative. Nëse një njeri në mes nate, e hap zërin e radios deri në fund, ose fillon të këndosh me plotë gojë, sigurisht se do tu pengosh fqinjëve tuaj dhe do të qortojnë, do ta trokasin derën që tia ndalish zërin radios ose të heshtish, përndryshe do të denohesh! A nuk është dëgjimi i radios gjë e lejuar për ty, e dëgjon kur të duash dhe si të duash, atëherë, pse e kufizon lirinë tënde?!
Do të përgjigjeshim duke thënë: t'i e ke përkufizuar lirinë tënde me ligj të veçantë ose të përgjithshëm, të cilin nuk guxon ta kalosh. Atëherë si do të jetë puna me robët e All-llahut, të cilët i kanë besuar Hyjnitetit dhe Zotërimit të Tij, janë të kënaqur me fenë dhe sherijatin e Tij, vallë janë të lirë në ibadetin dhe namazin e tyre, ose janë të kufizuar me urdhëra dhe të detyruar t'i zbatojnë?!


Gjashtë: Po. Namazi është nevojë e domosdoshme, të cilën e kërkon jeta e njeriut, ashtu siç e kërkon ushqimin dhe pijen. Ashtu sikurse ushqimi dhe pija janë lënda e trupit dhe jetës, ashtu është namazi mbajtës i shpirtit dhe lënda e qetësisë, e ngritë pronarin e sajë nga gjërat pa vlerë, saqë drejtohen të gjitha gjërat e tija ashtu sikurse ai drejtohet në namaz.
Namazi është vija ndarëse mes besimit dhe mosbesimit. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: "Mes mosbesimit dhe besimit është lënja e namazit".
Cka fiton Islami nga këta musliman falsifikat, të cilët i kundërshtojnë urdhërat e tij?! A nuk i ngjanë fëmiut të padëgjueshëm, i cili është me prejardhje nga ndonjw familje e ndershme, mirëpo aspak nuk u ngjanë atyre me sjellje?! A mund tw shpresojmë të mira pwr njeriu, i cili aspak nuk shpreson për vehten e tij të mira?!
Ne muslimanët, nuk dëshirojmë të jemi sikur shkuma, numërojmë me qindra milion, kurse të mirët në radhët tona tw numrohen me dhjetra. Por një plumb i mbushur me barut, me të cilin mundemi ta vrasim armikun është më mirë sesa të kemi një grusht me plumba pa barut. A ka mundësi të ngritet një godinë me njëqind shtylla, nëse në mes nuk ka shtyllë, kurse shtylla e mesme dhe kryesore është namazi.
Namazi është gjë e domosdoshme në jetën e njeriut, sepse ia përmirëson sjelljen, ia përsosë natyrën, e pengon nga vendi i prishjes dhe devijimit dhe largon nga amoraliteti dhe punët e këqija. Si ka mundësi të bëjë mëkat ai njeri, i cili e di se do të qëndrojë para All-llahut, kurse ky qëndrim nuk pranohet prej tij, nëse nuk është i pastërt edhe në shpirtë edhe në zemër edhe në trup. A nuk keni parë se shumica e muslimanëve e lanë alkoolin kur zbriti ajeti:



يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ



"O ju që besuat, mos iu afroni namazit duke qenë të dehur, derisa të dini se ç'flitni,..". (En-Nisa: 43).

Si ka mundësi t'i afrohen namazit, kur ata janë ndotur me ndytësirën e alkoolit?! Ata doemos duhet t'i afrohen sepse duhet falur pesë herë në ditë, për këtë duhet larguar tërësisht nga alkooli, që të jenë vazhdimisht të gatshëm për ta takuar All-llahun e Madhërishëm.

Shoku im. Namazi është peshojë me të cilën njeriu i peshon veprat e veta që i ka bërë mes dy namazeve, ashtu sikurse e llogaritë mjeku temperaturën herë pas here. Nëse veprat e tija janë të mira i thotë: duro dhe vazhdo, e nëse i ka të këqija, i thotë: kthehu dhe përqendro. Kur ta dëgjojë muezinin duke thënë: All-llahu Ekber, i kujtohet dhe kupton se All-llahu është më i Madh se sa puna në të cilën është, andaj largohet prej dunjasë dhe i përgjigjet ftesës së All-llahut.

Të jeshë i bindur, se njeriu që falet, është njeriu nga i cili shpresohet mirësi dhe fe, edhe pse mund ta gjeshë shpesh herë të devijuar, mirëpo do të vjen dita kur ky namaz do ta largojë nga punët e këqija, sepse ky njeri në namaz lexon Kur'an, ai edhe pse shumë herë e lexon Kur'anin pa vëmendje, do të vijë çasti dhe momenti kur do të jetë i vëmendshëm, e do të lexojë ajete që do tia dridhin zemrën dhe do të zgjohen emocionet e të mirës te ky njeri. Këtë e ndihmon ajeti:



وَأَقِمْ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنْ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ



"…fal namazin, vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat,…". (El-Ankebut: 45). Kurse ai që nuk falet nuk lexon Kur'an, e ai që nuk lexon Kur'an nuk përfiton nga Kur'ani, andaj mbetet në devijim dhe lajthitje.

Shtatë. Vëllau im i dashur. All-llahu [subhanehu ve teala] nuk ka nevojë për namazin tënd, por ne kemi nevojë që t'i falemi, Ai ska nevojë për krijesat, kurse mbarë krijesat janë të varfura për Te.



يَاأَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمْ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ(15)إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ(16)وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ(17)



"O ju njerëz, ju keni nevojë për All-llahun e All-llahu nuk ka nevojë për ju; Ai është i falënderuari. Po të dojë Ai, juve ju zhduk e sjell krijesë të re. E për All-llahun ajo nuk është e vështirë". (Fatir: 15-17).

All-llahu [subhanehu ve teala] i ka krijuar njerëzit, të xhveshur, të zbathur, me duar të zbrazta, me trup të dobët dhe me mendje të ngurtë, nuk dinë të bëjnë dallim me hurmës dhe gacës, nuk mund t'i bëjnë vetvetes as dëm e as dobi, i ushqen e i forcon, i përkrahë me shëndet, mendje e pasuri, çdo gjë që ka mbi tokë e qiej ia nënshtron njeriut, i dhuron dhunti të brendshme dhe të jashtme, e a pas këtyre dhuntive që ia jep njeriut, Ai Mbreti i mbretërve, në Dorën e Tij janë depotë e qiejve dhe tokës, ka nevojë për namazin tonë?!

Jo, ai aspak s'ka nevojë për namazin tonë, por namazi ynë është deklaratë e qartë për dashurinë tonë ndaj Tij, pranim i dhuntive që na i ka dhënë. Kurse ata që e neglizhojnë namazin, edhe atyreve All-llahu u ka dhënë dhunti po sikur neve, ndoshta edhe ma shumë se neve, mirëpo ne i konfirmojmë dhuntitë e All-llahut, kurse ata i mohojnë. Ata kanë haruar ditën kur kanë lindur, atë ditë kur nuk posedonin asgjë, e kanë haruar ditën kur do të vdesin dhe të gjithë pasurinë që e kanë tubuar do t'ia lënë pasardhësve të tyre, ata do të kënaqen me atë pasuri, kurse ata do japin llogari. Këta njerëz janë treguar kryelartë ndaj adhurimit të All-llahut dhe i kanë kalur kufinjtë e Tij, andaj fundi i tyre është në xhehenem.



إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ(60)



"…e ata që nga mendjemadhësia i shmangen adhurimit ndaj Meje, do të hyjnë të nënçmuar në Xhehennem". (Gafir: 60).

Pse mbetesh musliman, o ti që nuk falesh, pasiqë je i panevojshëm për Islam?! Pse nuk falesh nëse je i bindur në Islam?! A të vjen keq të të thonë se je fetar dhe i frikohesh All-llahut?! A gëzohesh nëse të thonë se je mëkatar dhe e sfidon All-llahun?! Vallë, si ka mundësi të respektosh kryetarët tu, kurse nuk respekton All-llahun?! Vallë, kryetarët janë më të vlefshëm te ti sesa All-llahu?! All-llahu është më i larti dhe më i madhi.

Husejn ibn Ubejdi erdhi te Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] për ta qortuar ate për shkak të sfidimit të mushrikëve kurejshitë, qortimin e ëndërave dhe idhujve të tyre. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e la pa tekst, i solli argument të fuqishëm dhe e kundërshtoi të kotën me fjalë të vërtetë, e cila e detyroi t'i nënshtrohet dhe të pranon të vërtetën edhe pse më parë e kishte zemrën e ngurtë. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Husejn, sa zotëra beson? Tha: shtatë në tokë dhe një në qiell! Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Kur të vijnë vështirësitë, kujt i lutesh? Tha: Atij që është në qiell. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Kur të shkatërrohet pasuria kujt i lutesh? Tha: Atij që është në qiell. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha: O Husejn, vetëm Ai që është në qiell të përgjigjet, kurse ti Atij i bënë ortak. Husejn bëhu musliman që të shpëtosh".

Unë të tham ty, o njeri që nuk falesh, që ke haruar se All-llahu të kontrollon dhe se vdekja të pret: falu nëse dëshiron të shpëtosh nga denimi i All-llahut, është turp për ty, t'i lutesh All-llahut në vështirësi e ta harosh në bollëk.

Tetë: vëllau im i dashur. Ajo që e fiton nga namazi është krejt mirë, nga namazi fiton ti edhe vëllezërit tuaj musliman. A nuk ke dëshirë që të t'i falë mëkatet All-llahu që i ke bërë në të kaluarën?! Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: "A tu tregojë gjëra me të cilat shlyhen mëkatet dhe ngriten shkallët? Thanë: po, gjithsesi, o i dërguar i All-llahut. Tha: Marja abdest në vështirësi, hapat e shumta për në xhami dhe pritja e namazit pas namazit. Kjo është sikur gatishmëria e xhihadit". Nëse All-llahu t'i falë mëkatet, gëzohen vëllezërit tuaj musliman, sepse ata të dëshirojn ty atë që i dëshirojnë vetvetes.

Vazhdon