Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Pasi te ngopemi kah stambolla

autori xhelal ferizi liriku qee don udhtimin
''''''''''''''''''''''''''''''''
pasi te ngopemi kah stambolla
me gosti me dardha e molla
me qershi e me geshteja
e te rrijm ne tjera ndeja
me miq shum e me muzikë
ne klarinet e harmonikë
e me te bukura shqipe valle
ti harrojmë pak brenga e halle
e te dalim bregut t detit
te vizitojm sarajet t mbretit
kah ato muret historike
e bukuri tjera antike
ti shikojm do mure mesjete
do shtepi e monumente
do kupola e do gjamija
kur rrin ne art aja sofija
e te shohim uren e magjike
qe lidhë brigjet aziatike
do te dalim me ata miq
do te ham edhe rrush e fiq
e do pijmë per shndet t shqiptarve
do t e knqemi ne me s-t valltarve
ne kangë shqiptare tue kendue
e te shkojm pak me lundrue
neper deti me anije
te gjith me ndjenja harmonie
si nji grup po vizitorë
te gjith si zogjt e lirë arbrorë
pasi n' turqi te kryejm viziten
e me gzim ta kalojmë diten
edhe motin e me hare
do te nisim nji rrugë t' re
mbasi mirë te gjith te jem veshë
per me msy po nder arbresh
kah kozenca e kalabria
ku na rrin n' shekuj etnia
do te shkojm e ta pertrijmë
gjuhen shqipe e do te rrijmë
gju më gju tue kuvendue
gjuhen shqipe tue forcue
pasi dalë te jem kndej deti
e te nisim kah vullneti
nji të zjarrtë nji diskutim
kush me varg e ligjërim
e me pa traditë arbrore
veshje e valle zakonore
e ti ne mes tyre oj vashë idile
do te dukesh karajfile
do e marrsh fjalen si pllumbeshë
mirë do te ndjehesh nder arbresh
ke me pa larmi e fustane
edhe te ruajtur at gjuhë nane
tash sa shekuj pesqind vjet
se si arbreshi e mbanë ne jetë
gjuhen e lashtë trashgue prej t parve
ke me e ndje n' zemra t' kangtarve
si si kendohet ajo arbnore
si e ndjejnë yjet vezullore
edhe hana e perendimit
koh cicerohet ne varg t' rimimit
edhe te shtron dehur si opiume
se esht e embel si agrume
po mi ka do thekse të lashta
te shkrihet shpirti ndjenja e rrashta
edhe palca emocionale
si sherbeti ne mes vale
e vala e gjakut shkon damarit
kahdo e ndjenë theksin e te parit
si e ka ruejt n' shekuj arbreshi
dikur dielli si e veshi
në antikë n' gjuhen ilire
e kan ruajt si gjevahire
prandaj dilni o patriot
te bashkohemi te gjith ne sot
e te nisemi bashk e tok
te arbresht e kah turqia
kahdo rrenjët i ka etnija
ti sodisim me plot gzime
ti përgzojmë me zbukurime
ta forcojm kontakt traditen
e si ai zogu që e qon diten
ne këngë argjendi tue kendue
edhe ne t' shkojm tu u gëzue
te gjith shqiptarë bashk dora dorë
kahdo te nisemi vizitorë
kah do ka shqipe arbnorë
e te shtojmë miq e kumbarë
e ta mbajmë gjuhen me farë
se pa u pa e kuvendue
mundet gjuha me u ligshtue´
mandej jet shqipja krahathate
pa at zemer prej mergate
jet vetmue si qyqe nate
merni kto shkronja qe jan me shije
e me plot drita per vetedije
e ndriqoni kahdo shpirtin
e lirikun me varg te dlirtin
ta ndegjoni se u bjen mirë
kah ky u thrret me varg te lirë
vllezrit tuej mos me i harrue
gjuhen gjakun tue forcue
e mos rrini gjith nen hije
so do vyshkni prej me rzie
si pasiv nen mure t' shkreta
pa gjallri me ju shkue jeta
veq aktiv kahdo vizlloni
gjuhen shqipe ta gjallroni
kahdo rrin mergata e jonë
gjuha shqipe le te jehon
e te shkojmë si grup udhtarë
kahdo ka po mergimtarë
edhe zgjedhne i krushk te parë
ndoj vargëtar a ndoj poet
qe e nxjerr fjalen si sherbet
qe i len arbrit embelsinë
fjalen shqipe kur e shkrinë
qe ato zemreat kahdo arbrore
te arta i veshë n' rreze diellore
e tjer burra e vasha te reja
permbas ti si vala e rrkeja
marrin fjalen e zbrazin shendin
tue hejshue ma fort kuvendin
e si ne valle e kangë e adete
le te lmoj fjala sherbete
shpirtë e zemer te arbnorit
te knaqet shpirti i vizitorit
pasi pervoja te kems shkembye
edhe per halle te jem rrefye
do re vista e abetare
tua dhurojmë pa asnji pare
per ato zogza e voglusha
per ata engjuj e engjellusha
le te lexojn ne gjuhë te parve
kahdo rrin fara e shqiptarve
them se mirë e ka liriku
ndoshta edhe kti i qeshë qerpiku
edhe mal zemra i flladitet
jeta e vargu besa i rritet
e ne art si q din me kndue
ne rimë kristale me pershkrue
me ato vargje artsitike
do e pershkruej pamjen etnike
edhe mikpritjet musafire
me shum vargje gjevahire
sa qe edhe zogu i kanarines
ka me i ndje kah sharmi i stines
veq se ju aman behuni gati
se nji dit do t e vjen sahati
do te nisemi si krushqia
bashk me grupe e jonë etnija
na mbanë gazi edhe mahija
edhe fjala qe lidhë deje
gjith shqiptarë pa dallim feje
porsi shendi i gjevahirit
t' kuvendojmë me gjuhë te ilirit
porsi ylberat kah hejshija
e kush kah gazi e kah mahija
them se zemra e bardhë shqiptare
ka me u qelë si lulë behare
e me shtrue n' kuvendë etnik
porsi ylli qiellorik
kur ne vullnet te shkon pas hanes
edhe gjuha e jonë e nanes
ka me shndritë permbas deshire
ne thekse te ndryshme te gjuhs ilire
prandaj zogza e ju bilbila
edhe ti e bardhë idila
bënu gati nji dië të bardhë
kah stambolla andej me ardhë
e kah kozenca e kalabria
se e kerkon vet bukuria
e kerkojn zemrat shqiptare
me i shpernda do abetare
kush revista e kush lexime
me ja falë po etnisë trime
kah arbreshi e anadolli
e ne bosfor kah bjen stambolli
e te lidhemi si ylbera
se kshtu e don etnike vlera
''''''''''''''
autori xhelal ferizi vazhdon ne pjeset tjera me kengen lirike shqiptare
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Puthja e parë e dashurisë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi ne mergim liriku
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''

puthja e parë e dashurisë mu duk si yjet me detra bashk në vërshime ëmbëlsore
mu duk sikur të gjitha shprehjet e metaforave nepër aorten time kalonin
mu duk sikur u përquan të gjitha rrymimet aromatare elektrisht ndjenjësore
mu duk sikur të gjitha vlimet deh'tare lumturisht më përshkonin
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''
në at dehje mu duk vetja si në mahnitë e fluturimit
mu duk vetja sikur më përtkdhelnin e më përshendetnin të gjitha yjet
thua se të gjitha artet e lehta të violinave luanin dashurisht vallzimit
nëpër zemrën time thue se kishin ra të gjitha mjeshtritë përkdhelse të puhizave të pyllit
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''
as artistët vrojtues të së bukures në piktura
nuk do të dinin ta pikturonin qehre'shije kët mbretëri të shijeve ma thelbësore
as majat e artit as ylberat me gjysm'hark që me qiell lidhin ura
nuk do ti shfaqnin dot kto perjetime mahnitore

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''
un rashë i dorzuar në at mbretëri me qilima fluturues qiellorë
ku secila ndjenjë nji qiellë përplot ndjesi ishte
edhe sikur margritarët të shkrinin fjalët në ujë diamantorë
e ingjia në aorten e dashurisë gjak lulje të kishte
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''''''''
prap them se nuk do të arrinte ndjenjësisht të shprehte kë fjalorë
o zot sa bibliotekë shijesh ishin shartuar shprehur fjalë
secili yllë i universit me artin e tij vezullorë
ksaj ndjenje mahnije me bukuri spjeguese nuk do të ja kishte dalë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''
un në puthjen e parë jam shkri si ingjija me miliona damarë
neper secilin kaloj nji far ënëgjëllorë përqimi
ah fija e flokut e sajë në krahrorë kur më mbeti varë
buza gati u shkri qiellorisht me buzët e saja prej vlimi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''
o dashuri e parë o mbi qiellore dhunti
nuk e harroj mbështetjen e kraharorit të sajë e ballin
un si nji nji rob i kti arti plot urti
qetsisht po shkrihesha në të sajë qerpik e mallin
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''''''''
un në krahnorë të sajë i dorzuar
si hana e yje në netët e qeta të bukurisë
si arti i ylberit me etjen i shartuar
kur përqon nëpër ngjyra nga gurrat e kullimsisë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''
as vet nuk e di se si nëpër mua kto mbretëri plot shije
ku secila pejzë shpirtrore mu bë madhështorë përqim
ishte nji puhi dehse në kët qast mahnije
që jeten e shpirtin mi mbushte shkëlqim
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
të gjitha yjet ather paten ra
thue se prej qiellit jan shkulë
kur buzët tona u përputhen aq gjat pa u nda
thue se buzët tona secila rrudhë quhej dashuri me vulë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''
nuk kishte karajfil që na ndante me ndoj sharm mbi dhe
nuk kishte qiell që na tërheqte në vemendje
ne aq shum dashurisht në shkrirje ishim nxe
gati po vdisinim lumturisht mbi puthjet me zemrat plot ngarendje
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''
të gjitha yjet i kemi mahnitë bukurisht
thue se ´qendisë at puthje e kan rrezet me safire
un me miliarda shpirtndjenjat eshprehura dashurisht
me të gjitha mbreteritë e shijeve mbi token ilire
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''
aty te nji urë druri romantike
o zot te do shelgje rrumbullake me flete si gjysëm faqe
si ka mundësi që nga nji puthje të vijnë te gjith qenjet galaktike
të zbresin si të dehurat puhiza mbi aromen manshuaqe
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''
të dy te ai lum i vogël me bilure
në bukurinë madhështore pran detit
ajo puthje u bë nji lloj lidhje aortë ure
që i lidhi dy zemra në mes vetit

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '
nuk e them dot me fjalë sa kronikan zemrash po shkruanin në arkivat zemrore
edhe lulet kishin ardhë me të githa frymzimet
edhe ngazllimet që i lidhin aq ndjenjësisht dy krahnore
në vrap përshkrueshëm nuk ja delnin pershkrim qastit yllë përshkrimet
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '
me dy duar shkruante ylberi e deti
me aortat e fijeve që përqonin të barit
ky qast ishte nji far mbi qiellorë mbreti
që e shkrinte edhe stilin e gjuhen e arit
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''
udha mallendgjyesh m' e te gjitha pushtetet e dashurive
kishin ardhë për ta pikturu kët qast per secilen shkollë
edhe vet mbretresha e të bukurave e thelbsorja e magjive
e panteonët ma të lartë me gjith artin e stërhollë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '
të gjitha bukuritë në at qast kishin shpërnda pëshpërimat
peshqit kishin dalë të kercejnë mbi kaltrinë detare
zogjt kishin shpërnda sihariqt diamantërisht cicërimat
lulet kishin përcjellë sharmin e ktij qsti e përbërjen aromtare
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
nuk ishte ndje askund ksi qasti nder mahni
si puthja jonë ajo kohë mbretëri e materjes ishte shpallë
të gjithat artet në kronika kan shprehë si art n' mjeshtri
a do te ket ma ksi qasti mbi dhe vallë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
thonë se ather veq sa kish fillu pranvera
kur në krahrorin tm ra ajo flutur belholla me bukuri magjike
menjiher pipat aroma e ngjyrat e bukura ere
u shkrinë në qastin e asaj kohe përjetsisht unike

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''


të gjith donin ta përshkruanin kë qast unikat
kët puthje mbretreshë e qastit interpret
edhe engjujt secili me pendë e me deshirë e uratë
kishte zbritë edhe kurora e qiellit vet
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
ather bilbilat kishin perhapë cicrimen
kahdo neper mbreterinë e lumturisë
edhe vala e detit kish ndalë shungullimen
e ra në dorzim të melankolisë
-------------------
krahnori i jonë e buzët dredhz'kuqe
e faqet e fijet t' qerpikut
o zot kishin sjellë sa joshje e burbuqe
dhe vet ëmbësinë e ma të ëmblit fikut
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
të gjith kishin ardhë në kët nismë të dashurisë
krushq ma të bukur nuk pat ather mbi dhe
porsi nji ditlindje që ylli e nisë
ashtu puthja e jonë nisi fat për ne
----------------------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '
o zot kahdo kishte shije në lang e farë
si në shegë e në qershi
edhe vet ngjyra qe shkëlqen në arë
nuk mund ta pershkruanin dot kët dashuri
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '
un i shkrumburi për dashuri e atdhe
mbahesha për belit të sajë
sa pendat ylltare po derdheshin rrëke
përjetsisht në mendë qastin do ta mbajë
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
xhelal ferizi autori ne mergim
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '

[lirik]

Titulli: Vargje Nga autori lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Nëse do të pyesnim menqurinë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
nga autori xhelal ferizi-liriku i vargjeve shqipe
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
nëse do të pyesnim menqurinë
i pari do te duhej te ishte meritori
në secilin mot e stinë
e jo puthadori falltori e i gjori
''''''''''''''''''''''''''
nëse do te pyesnim menqurinë
buka do të duhej te hahej me dije
e jo buzët në kuvende të rruspijnë
e herojt dijetarët ti lënë nën hije
''''''''''''''''
nëse e pyesim menqurinë
udha duhet shtruar me shkollë
në komb duhet mbjellë dashurinë
e kahdo mendjen e hollë
'''''''''''''''''''
nëse e pyesim menqurinë
sokolat nuk lihen pas dore
e në krye me e qitë servilinë
e jo gjeraqinat arbnore
''''''''''''
Nëse e pyesim menqurinë
në ballë të ngritjeve vendoset vetëdija
dhe nuk e bëjmë kult dredhinë
por te menqurin e vlerat e tija
'''''''''''''''''''''''
nëse e pyesim menqurinë
kult do ta bënim punen
por jo dinakërinë e tradhtinë
masken e rrenen e dhunen
''''''''''''''''
nese menqurinë e pyesim
nuk e pranojmë pshytmen e gelbazen ne gjak
por virusin menjiher e mbysim
e hapin e mbajmë drejt pa lak
''''''''''''''''''''
nëse pyesim menqurinë
nuk vdesim vetem per lavdi
por në ballë e vendosim burrërinë
e kultures i japim vlera me pi
''''''''''''''
nese pyesim menqurinë
kullimin e bëjmë si vesen
nuk e lëmë neper burime flliqësinë
me na e shthurë fjalen e besen
''''''''''''
nese e pyesim menqurinë
nuk rrijmë kot si hut
tjetrit t e ja vjedhim mundin per tu veshë vet me lavdinë
por japim me mund kontribut
'''''''''''''''''
nese e pyesim gjithmonë menqurinë
të aftit i qesim ne kuvend e log
por jo ata që hilet i pijnë
të pa kurrizorë puthadorë demagog
'''''''''''''''
nëse e pyesim prirjen e të famshmen menquri
nëse e pyesim menqurinë magjke
bashkimin e bëjmë fuqi
e shqiperinë e bëjmë etnike
'''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi#
liriku i vargjeve shqiptare
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Përse tremij vjet o kombi im
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''
Përse o kombi im tremij vjet
lotin shok të pa ndarë
un edhe ather te pyesja përse kaq kohë gjat ty loti në faqe të rreshqetp
përse kaq gjat loti ndejti nder shqiptarë
''''''''''''''''''''''
po un o kombi im jam si ti qe dikurë derdhje lotin rrëke
se lot te pa ndarë e kam mergimin
ndoshta nuk me ndahet loti nëse varrosem e hy ne te huaj dhe
pse loti i pa nda ma hiq kurbetin e lotimin
'''''''''''''''''''''
un e deshta atdheun e deshta shqipen e deshta te tokes time karajfilin
nuk deshta shok te pa ndarë ta kem lotin
un e deshta te kulluar te tokes time currilin
por jo i huaj të jem atje ku as dielli nuk e nxenë motin
'''''''''''''''''''''''''''''''''
AUTORI XHELAL FERIZI LIRIKU I VARGJEVE SHQIPTARE'
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Më than iluzionet e mia njiher
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''
Më than ilizionet e mia nji her vrapo vrapo dil
se erdhi për ty dielli
e un dola me gezim si bilbil
por jo kur dal e shoh lot pikonte qielli
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
përse më mashtrove o iluzion
mua e të pa djallzuaren penden time
ti qenke vertet genejshtarë që mashtron
ku je o koha ime
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelöal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''

[lirik]

Në fije të qiellit
''''''''''''''''''''''''''''''''''''

N ,.fije t ' qiellit shpirtë kam lidhë
Në ato rrezet që lshon ai diell
Si ato dritat lidh në safire
Qe bijnë qiellit në tokë ilire
Edhe i kam marrë qiellit hua
Lot të bardha ,mos me u tha
Se m, jan shterrë po lott e mija
Se me ësht tha në vuajtje etnija
nga pushtuesi e roberia
E un qiellin shum e due
Thue me te po jam shartue
Siq shartohet, ajo shegë
Me bilbilin degë më degë
Edhe me këngen që ndegjon
Me cicrrimen , qe ai e lshon
kahdo shkona id egë më degë
kahdo rrin mbi pia e shegë
edhe i mbushë shegët me gzim
gjekun te sheges ëmbëlsim
porse se zogu vetem nuk ndihet
langu isheges ne shije i pihet
'''''''''''''''''''''
nuk jet zogu zogu ai kurr jetim
se e mbanë shega me zbukurim
Se me shegen bëhet moter
këndon ëmbël për trollë e voter
porsi shija e mjalt s' n' vojshtina
tue kendue i shkojn moti e stina
e i shkon kanga ne bukuri
Tu i nxe trojet n ,për shqipni
''''''''''''''''''''''''''''
E un si zana ne majë t' sopotit
Kam me i marrë shekujt e motit
Me i bashkue me gjak të ylberit
Per me shkrue fjalen e nderit
Me vulë dielli që e kam në zemer
Kam me i shkrue emër për emër
me ato lëmime ndjenjës ije
Siq i lmon era në qdo fije
Fjerë e bari në diell e , hije
Ashtu un po kam me i lmue
trojet shqipe ne pendë tu i shkrue

Edhe per t, lashtit gurë e dhe
Per qdo kokërr zall e rrke
per qdo fletë e karajfil
do t 'këndoj porsi bilbil
për ato troje te shqipnisë

Gjith ku shtrinë megja e etnisë
Gurë më gurë e shegë më shegë
Kam me kndue për fije e degë
Deri sa t' m 'zgjatë e ëmbla jetë
Kam me shkrue për dushk e fletë
''''''''''''''''''''''''''''''
Për qdo dardhë e për qdo mollë
Për shqipninë at mendjehollë
Që po e rrxojnë armiqt tue ble
Që po e gjuajnë zotat me rrfe
'''''''''''''''''''''''''''''''
Edhe po e gjuajnë prej t' gjitha ane
E un arniqt po i mbajë n'nishane
me ket pendë porsi qelike
ata armiqt e shqipnisë etnike
nuk i lë kund vend mbi dhe
mbi etni askund me bre
''''''''''''''''''''
ata gjuej e une gjuej
ata nxijë e une shkruej
ata n' helm , e me intriga
gjuej me vese e me të liga
e une gjuej me shkrim e dritë
ata mos le shqipninë me u rritë
''''''''''''''''
e u n me ngjyrë po kam me i,mblue
neper mote tue ligjrue
me pend timen kam me vlue
porsi vlon vala mbi zjarre
fjala ime do te qel varre
per armiq e per tradhtarë
per servil e mercenarë
''''''''''''''''''''

deri sa n shpirtë t' popullit shkrimi im
t'lshoj ndoj shpresë me rrezatim

e per ata heroj të tokë nanes
kam me shkrue me ngjyr të hanes
edhe varret me ua mbshtjellë
n,plot lulkuqe kam me mbjellë
e me kndue ne vargje lirike
vepres se tyre heroike
edhe në flad mali per me i lmue
sa t 'jen motet ,me i freskue
me ato vargje poetike
se vepra e tyre ësht kreshnike
'''''''''''''''''''
e do të freskoj me ngjyrë e pendë
me i kujtue po rendë me rendë
kam me u que te,kryet bilbila
kam me i,mblue me karajfila
''''''''''''''''
kam me kdndue gjith per shqipni
deri sa qielli t' m' jepë fuqi
edhe në ngjyrë sa t' ket , n' për yje
kam me kndue për fusha e pyje
kam dhanë ngjyrë o pa ja nda
kam me u shkri për gurr e va
me fjal zjarri e patriote
sa te ken shekujt stinë e mote
kam me thirrë kam me ushtue
si n' lugina ,me jehue
'''''''''''''''''''
e le të ndihet deri në zemer
të mos na shkelë thunder as themer
të mos na pshtyjnë me fjalë bizare
se un e kam gjuhen shqiptare
edhe penden që i shkretoj
në germa të mija i degradoj
'''''''''''''''''''
edhe i vras me argumente
në ishuj në gurë e n' kontinente
kahdo armiqt e shqipes rrijnë
kahdo shkojn ekah do vijnë
kush m' ja prekë nderin shqipnisë
i shkruej qiellit të pernedisë
''''''''''''''''''
e bëj qiellin zjarrë e flakë
edhe endezi te shqipes gjak
e i nxis duhitë t' baroti
kush prekë token t' kastriotit
'''''''''''''''''
eshe sal hapur per fushë
deri sa kupen ta kem mbushë
kupen te qiellit plot me ushtimë
e pdnen time ne gurgullimë
e lshoj ne varg me ngjyrë e rimë
''''''''''''
e me fjalen gjevahire
dale mbroj token ilire
per shqipnin dal në mal e fushë
ja lmoj malet brushë më brushë
tue ja krehë me bukuri
me art vargun tue shkri
'''''''''''''''''''''''
e me pendë me majecepi
porsi zogu ne maje shkrepi
ciceroj me fjalë kombtare
kahdo rrijn trojet shqiptare
'''''''''''''''''''
nuk la kund me shkelë tradhtija
kam me shkrue për fise t' mija
kam me i mbledhë shqiponjat e zanat
kam me i thirrë t' gjith kapetanat
kam me i shkri yjet për t' gjallë
kam me shkrue për gurë e zallë
''''''''''''''''''''''''''''''''
kam me i que peshë martinat
kam me i nxitë fushat ledinat
me blerue e me rritë bari
kam me kndue në gjuhë shqiptari
porsi këndon ai zogu i veres
do i kndoj leht si flladi i eres
'''''''''''''''''''''''''''
jo shqipni ty s' kam m e të lanë
sa t' ket qielli diellë e hanë
s' kam me të lanë pa varg me të njomë
per pa t'ë shkrue për at aromë
që e ke n' fusha në fjerë e në bari
per at gjuhë që ke prej t' pari
s' kam me t' lanë po s a të jet jeta
pa ua kthye kush t' gjuen me zhgjeta
kam me i gjuejt sa t' mundem në varg
nga ky dhe ku jam aq larg
'''''''''''''''''''''''
edhe vargojt kam me ti kputë
kur t' thrras shqipen sqepekrrut
kam me i,blue armiqt, n,dhëmballë
kam me t' shkrue me gjak e mallë
edhe ylberat kah ti me i kthye
kam me të veshë po fund e krye
me nji fe që ësht shqiptare
s' kam me të lanë me u ble me pare
'''''''''''''''''''''''''''''''
s' kam me lanë kund gurë pa i tha
kush mendon per t' gjallë me t' nda
kush të shtynë për kah gremina
kush shartohet në shkje e shkina
-----------
kam me e vra me vrarg në ballë
kam me e tha si peshkun n' zallë
''''''''''''''''''
kam me nxe atdheun me dije

kam me i dashtë a t at fllad me hije

kam me t' dashtë gjithmonë nder mote
sa t jet deti e toka jote
ty shqipni kah je etnike
kam me t 'kndue n' vargje lirike
''''''''''''''''''''''''''''''
kam me të puthë n' qdo fletë e bli
yjet në tinguj e n' melodi
porsi drita ne bukuri
rdha radha do i qendisi
e sa kangë për ty do të nisi
''''''''''''''''''''
do ti nisi për ty me kndue
diell , me ty kam shartue
edhe detin ,si biluri
kam me i shkrue me germa nuri
''''''''''''''''
kur të shoh në dritë të hanes
kam me e,lidhë n kordelë t' lulëthanes
vargjet shqipe veq per ty
e si qerpikt ne ata sy
do ti lmoj me rima te qeta
si meloset tinguj lehta
''''''''''''''
se kahdo je e shqiptarit
kahdo e ke t' margaritarit
trollin hisen token e t 'parit
e ne njoomsime idilike
e me freski ne vargje lirike
do ti njomi ato shpresa
me ti lidhë mirësitë si besa
zemër më zemer kahdo je
gjithkah shqip ku flet mbi d he

kam me të njomë me me ngjyrë prej arit
gjith kah je dheu i shqiptarit
----------
me t' hjeshue në kordele e në pendë
tokë e dhe qe i ke plot shendë
në gjuhen tonë ku i thonë etni
me dardanë e qamëri
deri ku bjen deti i tivarit
deri ku kndon gjuha e shqiptarit
mal më mal e dhe më dhe
diell e hanë ku bien me nxe
''''''''''''
se ne dalë në luftra ,nuk jem për kryqe
me vajtue si ajo qyqe
as për kishë as për gjami
por për gjuhë e për etni
e për shqipni kah i thonë nanë
kahdo e shndrisin diell e hanë
''''''''''''
eu n do të mbes me pendë në dorë
me ti shkrue malet me borë
e ato alpe me gjeraqina
e ato fusha me ledina
''''''''''''''
ku shqipni i thonë brez m' brez
follorinë konicë prevezë
strugë e oher e në mollë të kuqe
kam me mbjellë për ty lulkuqe
edhe ulqinit e tregut të ri
në nishë toplicë e kurshumli
kahdo udhes kah manastiri
e ku lau sytë i lashtë iliri
kah perms i bjen vardari
e kah ulqini e tivari
e kahdo tjeter e ne qameri
e ne te lashten dardani
në, pllmëbë dhe ku i thon shqipni
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
liriku i harruar neper mote njerka

[lirik]

O fenomen

'''''''''''''''''''''''

Shkruan xhelal ferizi nga mërgimi

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''



zbrit o fenomen zbrit nga e panjohura largsi e lartësi

ku do që rrin fshehur dhe eja e na spjego

na e zbërthe psehen me ekuacione e me rrënjë katrore

na e spjego me formula kimike na e analizo

përse ne fares e shqiptarve te tokes arbrore

ne shqiptarve as zari as zoti nuk na do

kur them keshtu a nuk ësht ky fakt

ja shiheni kahdo varfri

ne roberi ndejtem tremij vjet aq gjat

mergimit shpernda si hi

e qyqet na qanë dit e nat

e tash ne pshtjellim e anarki

edhe pse dy shtete tash i kemi

jan me liri e pamvarsi

prap kahdo ne lekurë e mish e kockë po dominon veremi

nuk ka ne komb punë e dashuri

kahdo mjerim po kemi

varfri varfri papunsi

pse krimi na mbeshtjellet neper gjen e dashuri

e vrasjet e gjaknxehtesia mizore

tash edhe vetvrasje e ndaj njeri tjetrit ftoftesi

të pa unitete shpirtrore

na thauj ekspert qiellor ku qendron kjo msheftesi

e si mund te jemi ne te tillë o qelizë

qe vetem me ego e padrejtsi ushqehemi

krahinorë cektsina mendjesh pa cakmendje

me thuaj ti o që hyn kahdo o puhizë

pse nuk flet kur ne nga të gjith pandehemi

vrapojmë neper të medha qelllimee ngarendje

e ne pshtjellim lëmshi ngatrrohemi e kthehemi

pendueshem me veteveten duke u marrë

e ne shpresa thehemi

me vetveten me rremi e kah vetja kthejm vemendje

e grindemi per kot a per ndoj karrrigë

kahdo ekonomija ne shembje

shum kund degjohem kurthë e intrigë

therrje tej per tej plagosje zhfenjime si shtizë

shpon kahdo koha ne ne e ligë

dy ftyrsha vjedhsa e korrupcion varfri e krizë

politika kahdo me dy bigë

me trurin nganjiher me te vogel se qdo mizë

dikush me mendjen sa i gogel

lart hyp ne lartsi e aktron

nga njeher edhe me te vogel se te mushkonjes se vogel

trurin e prezenton

vriten me vllau me vlla grihen e prehem

thue se jeta ësht dushk a gogel

o zot a ka kund ma të vogel shkurtabiqe mendje

pse o fenomen nuk flet hap sekretet me i nxjerr ku jan o mizorë fshehtak

ku qendron shtytja krimogjene

a mos a thue e paskemi ne gjak

qe rrjedh anarkisht qd vene

ku qendron perbërja krimshtytje vrastare

qe shqiptari me aq lehetesi derdh gjak

ne te vetin e m,e me shtrembrime dredhare derdhare

mirsisë e drites i bën lak

thue se ma emir esht varfria e errsira

te vetin nuk e don aspak

pasi te ket krye punë me mosmirnjohje e harron

sa te ka interes e lavdron e mbanë

pastaj kur shpinen kthen ma nuk e don

e pshtyn e perbuzë e shanë

pse pse o emocoin

perse keto vese i mbanë

sekretin pse nuk e tregon

se kohrat e stinët na thanë

eh shmbuni o ligsi shembuni

mos rrini ma nder ne

ednuni o yje perseri kah qielli unë enduni

na e dhuroni një jetë te re

se vrasje po ka e jo dashuri

egoizma e indiferenca e qdo kush vetem per vete

aram e varfria po ben edhe kerdi

lot po derdhen mergimeve si dete

u tha e mjera etni

papunsi nuk ka as bereqete

as grurë as miser askund nuk ka mbi

e tash derdhen te kqiat e kahdo sabotimet

thue po derdh ndoj lluma a mbeturin legene

kahdo vjedhe krimet e mashtrimet

e me armen e furinë ndezse mëri

fjalet boshte e te zbrazta premtimet

dikund rren e dikund egersi

ne këto vendime shastrisëse sa mendjepak

po tregohen disa me aw cektesi

dorë nuk rrudhë mizore ma as vllau per vlla

thue se shpirtin kjo modë e ka nga ai ferr

dora kriminale sa shpirttra ka tha

elektrikë nuk ka jetohet ne terr

etika po thujse nga njeriu esht nda

vriten per ma te voglin sherr

harruan armiq grek bullgar e shkja

me vetvteten shqiptar mjaft ma mos u merr

eh lavdia neper bina e fjala boshe

dikush pas kurverie e diksush me tjer hapa

pas lajke paraje e pas servilije

shkyhet me vrap si gomari me hapa

askund nuk mbet ma as nji pikë dashurie



nga nxitja e verbrisë e zbraztia pseudo krenare

q'jan kto epoka kahdo prodhim e ndertim plot terr

i ndertuar pa takt me deshtime e helm'gjak

sa krijimtari tru mendje bizare

q'ësht kjo jetë porsi ferr

kjo namë e zezë barbare

paraja shperdorohet pas dore

i ligu famen e merr

mjerim ne trojet arbnore

trafiku kahdo njeriune nxjerr

nuk ka ma dashuri atnore

vllau vllaun e quan derr

po vyshken stinet kohre

po vyshket etnija e mjerë

si duket faj ka demoni

e gomarie kryecjapi e huti

pse kshtu i katandis dhe i joni

faj ka edhe grabitsie hajduti

qe vodhen aq shuma te mdhaja

ku mbeti zhvillimi e paraja



''''''''''''''''''''''''''''''

si e ndertove ndertove keshtu njeriun o fenomen dinak

mandej ne paragjykime te gjakut te derdhur pa kuptim

bajraqet e te demoduara egerisht m e fise

dalin me gjykimin fenomen mbi fenomene

vriten per prona e per hise

grabitja ka hy thell deri ne gjene

harrue ekan mergimtarin

qfar kohrash te pista legene

permirsoje e zot shqiptarin

pastroja ata gjak e emocion vene

ndergjgjen ndryshoja per te mirë

se keshtu nuk na duhet

as toka as dheu i lirë

se kombi mund te shuhet

nga maska e tradhtari i pshtirë

se besa e fjala na duhet

e jeta e pa hile e mirë

po thonëse kerrdi ben korrupcioni

se perbuzet mergimtari me qellim

se ma fort lavdrohet demoni

pshtjellim fajde fneomen i perligjur krim

se kahdo ky dhe i joni

dramë po luan e aktrim

varfri vetvrsaje lot

skamje helm e pelim

si e trashguar e pa kuptimt fenomen hise

qfar jete ferr reale jo enderr e keqe

ndergjegjsohuni o fise

se u shemben fusha e male

mos beni lajka e leqe

kohë e zezë fenomenale fenomenale

na thuej fenomen kush na i ndertoj ne tru kto leqe

na thuej s e me vargjet emia gjamë i rrenova fusha e male

as koder kund nuk ka me te lanë mbi dhe

me secilin varg do te vij ne fenomen

deri sa te na thuash pse nuk jemi si tjerat kombe e fe

me gjak ma te urtë e ne gjen

'''''''''''''

pse te tillë na len permbi dhe

pa arsye si akuj ndaj njeri tjetrit na len

por vlimin per te derdh gjak mbi vlla ne tollovi

aq me prirje na e ndezë o i pa meshirë heshtak

burimin ku e ke o i zi

qe pastaj korruptin ia vesh ne bajrak

'''''''''''''''

sa do q e un kerkova kahdo neper tru

e ne troje paqsore ilaqe

nuk lash pa kërkuar me lot ne qdo gurë e dru

edhe neper tjera fenomene e konaqe

por ty nuk te gjeta o msheftak

fenomen gjaknxeht nder shqiptar q e derdhë gjaqe

as neper krenari te arsyeshme nuk te gjeta

se krenari esht puna e jo turpet gjakderdhse te kotit

korrupti esht shemtija e shqiptarve ku po vyshket jeta

dhe gjama e dhimbja e lotit

shqiptar jam dije o fenomen

qe ne gjakun tim po vret

dhe nuk del te tregosh rrenjet kah ti vjen

e shpresat per paqe mi pret

dije se jam ne kerkim tendin

me te asgjesu me qdo varg

me germat e mija plot diagnoza dashurie

ne te gjetsha dikund neper pafundsi

do te ndryshoj me magji nga larg

me edukimin tim ne qdo germë shqiptare

ti nuk do te ndezësh ma gjak shqiptari mërije

qe shqiptari me therrë moter e vlla

e nënë e baba ne mes qytetnije

me na qesh gjithmonë grek e shkja

''''''''''''''''''

por un ty o fenomen gjakndezes mizorë do t e mbuloj me dije

largpamset formula kam me ti leshuar

me ta pre ndezjen tende ne gjak

qe joshë per krim qelizat shqiptare

ta dishë se te gjith ylberat dhe yjet

ne kerkim tendin i kam nisë

vet un i biri i shqiptarit me breza ne bajrak

kam dalë neper male e pyje

kerkoj fenomenin e shqipnisë

ne secilin kod ne secilin gjak

dhe arsyen e krenarisë

se puna krenari ësht e paqja e dashurija

e jo plumbi e thika e krimi dinak

jo jo keshtu nuk ecet mbi dhe kah globi i njerzia

ndalu o shqiptarë ndalu pak

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

Autorë xhelal ferizi

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''''''''''

shkruar nga krijuesi autori i vargjeve xhelal ferizi nga mitrovica e kosoves

nuk po guxoj te quhem poet sepse komisioni shqiptar nuk ma jep ket titull -

se jan njiher te nxanun me ngatrresa e me fe -

e me tjera rrungaja perqarje

ashtu siq jan disa biznesmen te nxanun me qejfe mbas jaraneshave e tarafeve

te shumta

dhe nuk po kan kohë te me lexojnë

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Mos e lendoni poetin
'''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''
mos e lëndoni poetin o kohë se zemren ja shkule
me ja lidhë zemren robërisht me pranga e tel
ai mundet me u vyshkë e mos me qelë ma se ësht si lule
nga acari i zi ai ma mbi fusha nuk del
'''''''''''''''''''
mos u bëni o kohra aq të pa shpirtë
thua se nuk keni asnji emocion
poetit mos ja veni pranga e zingjirtë
lene të lirë si zog të ligjëron
'''''''''''''''''''
poeti fjalen e ka plot rreze
ju nuk ja shihni mbrendinë o të verbra zemra
ai don diell për të ardhme breze
ai edhe vet rrezeve ju ven ma të bukurit emra
''''''''''''''''''''''''''
pranojeni se jeni pa emocione
o kohra të pa mëshira
se shpirtin e keni të pa zhvilluar pa medaljone
lene poetin ti dekorojë stinët me vargje e emocione të lira
'''''''''''''''''''
dhe kurrë ma mos e lëndoni poetin
se ai me det ngjyre ësht plot
me vete e ka oqeanin e fjalëve e të shprehjeve detin
nëse e lëndoni pastaj i derdhë´ndjenjat si lot
'''''''''''''''
mosni se poeti e don bukurinë
pse ëndrrat ja vritni o gjahtarë
pse talleni ku e keni dashurinë
o endacak e poet tallës hokatarë
''''''''''''''''
poetit dhurojani fjalen diellore
në secilen rreze dërgoni nga nji lule'zemer
dhe flisni ëmbël e lehtë në gjuhë ëngjëllore
e quajeni poetin diell kombi me emer
'''''''''''''''''''''''''''
nga autori xhelal ferizi-liriku i vargjeve shqiptare
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
lulat i dua me shum ngjyra

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

Në fije të qiellit
''''''''''''''''''''''''''''''''''''

N ,.fije t ' qiellit shpirtë kam lidhë
Në ato rrezet që lshon ai diell
Si ato dritat lidh në safire
Qe bijnë qiellit në tokë ilire
Edhe i kam marrë qiellit hua
Lot të bardha ,mos me u tha
Se m' jan shterrë po lott e mija
Se më ësht tha në vuajtje etnija
nga pushtuesi e robëria
E un qiellin shumë e due
Thue me te po jam shartue
Siq shartohet, ajo shegë
Me bilbilin degë më degë
Edhe me këngen që e ndëgjon
Me cicërimen , që ai e lëshon
kahdo shkon ai degë më degë
kahdo rrin mbi pipa e shegë
edhe i mbushë shegët me gëzim
gjakun të sheges në ëmbëlsim
porse se zogu vetëm nuk ndihet
langu i sheges në shije i pihet
'''''''''''''''''''''
nuk jet zogu ai kurrë jetim
se e mbanë shega me zbukurim
Se me shegen bëhet moter
këndon ëmbël për trollë e voter
porsi shija e mjalt s' n' vojshtina
tue këndue i shkojnë moti e stina
e i shkon kanga në bukuri
Tu i nxe trojet n' ,për shqipni
''''''''''''''''''''''''''''
E un si zana në majë t' sopotit
Kam me i marrë shekujt e motit
Me i bashkue me gjak të ylberit
Për me e shkrue fjalen e nderit
Me vulë dielli që e kam në zemer
Kam me i shkrue emër për emër
me ato lëmime të ndjenjës dije
Siq i lmon era në qdo fije
Fjerë e bari në diell e , hije
Ashtu un po kam me i lmue
trojet shqipe në pendë tu i shkrue
'''''''''''''''''''''''''''''
Edhe për t, lashtit gurë e dhe
Për qdo kokërr zallë e rrke
për qdo fletë e karajfil
do t 'këndoj porsi bilbil
për ato troje të shqipnisë

Gjith ku shtrinë megja e etnisë


''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Gurë më gurë e shegë më shegë
Kam me kndue për fije e degë
Deri sa t' m 'zgjatë e ëmbla jetë
Kam me shkrue për dushk e fletë
''''''''''''''''''''''''''''''
Për qdo dardhë e për qdo mollë
Për shqipninë at mendjehollë
Që po e rrxojnë armiqt tue ble
Që po e gjuajnë zotat me rrfe
'''''''''''''''''''''''''''''''
Edhe po e gjuajnë prej t' gjitha ane
E un arniqt po i mbajë n'nishane
me kët pendë porsi qelike
ata armiqt e shqipnisë etnike
nuk i lë kund vend mbi dhe
mbi etni askund me bre
''''''''''''''''''''
ata gjuaj e une gjuaj
ata nxijë e une shkruaj
ata n'ë helm , e me intriga
gjuaj me vese e me të liga
e une gjuaj me shkrim e dritë
mos le shqipen me u venitë
''''''''''''''''
e u n me ngjyrë po kam me i,mblue
nëpër mote tue ligjrue
me pendë timen kam me vlue
porsi vlon vala mbi zjarre
fjala ime do të qelë varre
për armiq e për tradhtarë
për servil e mercenarë
''''''''''''''''''''

deri sa n' shpirtë t' popullit shkrimi im
t'lshoj ndoj shpresë me rrezatim

e për ata heroj të tokës së nanes
kam me shkrue me ngjyr të hanes
edhe varret me ua mbshtjellë
n,plot lulkuqe kam me mbjellë
e me kndue n' vargje lirike
vepres së tyre heroike
edhe në fllad mali për me i lmue
sa t 'jen motet ,me i freskue
me ato vargje poetike
se vepra e tyre ësht kreshnike
'''''''''''''''''''
e do të freskoj me ngjyrë e pendë
me i kujtue po rendë me rendë
kam me u que te,kryet bilbila
kam me i,mblue me karajfila
''''''''''''''''
kam me kdndue gjith për shqipni
deri sa qielli t' m' jepë fuqi
edhe në ngjyrë sa t' ket , n' për yje
kam me kndue për fusha e pyje
kam dhanë ngjyrë pa ja nda
kam me u shkri për gurrë e va
me fjalë zjarri e patriote
sa të ken shekujt stinë e mote
kam me thirrë kam me ushtue
si n' lugina ,me jehue
'''''''''''''''''''
e le të ndihet deri në zemer
të mos na shkelë thunder as themer
të mos na pshtyjnë me fjalë bizare
se un e kam gjuhen shqiptare
edhe penden që i shkretoj
në germa të mija i degradoj
'''''''''''''''''''
edhe i vras me argumente
në ishuj në gurë e n' kontinente
kahdo armiqt e shqipes rrijnë
kahdo shkojnë e kah do vijnë
kush m' ja prekë nderin shqipnisë
i shkruaj qiellit të perenëdisë
''''''''''''''''''
e bëj qiellin zjarrë e flakë
edhe e ndezi të shqipes gjak
e i nxis duhitë t' barotit
kush prekë token t' kastriotit
'''''''''''''''''
edhe dal hapur për fushë
deri sa kupen ta kem mbushë
kupen të qiellit plot me ushtimë
e penden time n' gurgullimë
e lshoj në varg me ngjyrë e rimë
''''''''''''
e me fjalen gjevahire
dal e mbrojë token ilire
për shqipninë dal në mal e fushë
ja lmoj malet brushë më brushë
tue ja krehë me bukuri
me art vargun duke e shkri
'''''''''''''''''''''''
e me pendë e me maje cepi
porsi zogu në maje shkrepi
cicëroj me fjalë kombtare
kahdo rrijnë trojet shqiptare
'''''''''''''''''''
nuk lë kund me shkelë tradhtija
kam me shkrue për fise t' mija
kam me i mbledhë shqiponjat e zanat
kam me shkrue edhe per muranat
kam me i shkri yjet për t' gjallë
kam me shkrue për gurë e zallë
gjith me vargje poetike
tue lulzue me rimë lirike
''''''''''''''''''''''''''''''''
kam me i que peshë martinat
kam me i nxitë fushat ledinat
me blerue e me rritë bari
kam me kndue në gjuhë shqiptari
porsi këndon ai zogu i veres
do i kndoj leht si flladi i eres
'''''''''''''''''''''''''''
jo shqipni ty s' kam m e të lanë
sa t' ket qielli diellë e hanë
s' kam me të lanë pa varg me të njomë
për pa t'ë shkrue për at aromë
që e ke n' fusha në fjerë e në bari
për at gjuhë që e ke prej t' pari
s' kam me t' lanë po s a të jet jeta
pa ua kthye kush t' gjuen me zhgjeta
kam me i gjuejt sa t' mundem në varg
nga ky dhe ku jam aq larg
'''''''''''''''''''''''
edhe vargojt kam me ti kputë
kur t' thrras shqipen sqepekrrutë
kam me i,blue armiqt, n,dhëmballë
kam me t' shkrue me gjak e mallë
edhe ylberat kah ti me i kthye
kam me të veshë po fund e krye
me nji fe që ësht shqiptare
s' kam me të lanë me u ble me pare
'''''''''''''''''''''''''''''''
s' kam me lanë kund gurë pa i tha
kush mendon per t' gjallë me t' nda
kush të shtynë për kah gremina
kush shartohet në shkje e shkina
-----------
kam me e vra me varg në ballë
kam me e tha si peshkun n' zallë
''''''''''''''''''
kam me nxe atdheun me dije

kam me i dashtë a t at fllad me hije

kam me t' dashtë gjithmonë nder mote
sa t jet deti e toka jote
ty shqipni kah je etnike
kam me t 'kndue n' vargje lirike
''''''''''''''''''''''''''''''
kam me të puthë n' qdo fletë e bli
yjet në tinguj e n' melodi
porsi drita në bukuri
radha radha do i qendisi
e sa kangë për ty do të nisi
''''''''''''''''''''
do ti nisi për ty me kndue
diell , me ty kam shartue
edhe detin ,si biluri
kam me i shkrue me germa nuri
''''''''''''''''
kur të shoh në dritë të hanes
kam me e,lidhë n' kordelë t' lulëthanes
vargjet shqipe veq per ty
e si qerpikt në ata sy
do ti lmoj me rima të qeta
si meloset tinguj lehta
''''''''''''''
se kahdo je e shqiptarit
kahdo e ke t' margaritarit
trollin hisen token e t 'parit
e në njoomsime idilike
e me freski n' vargje lirike
do ti njomi ato shpresa
me ti lidhë mirësitë si besa
zemër më zemer kahdo je
gjithkah shqip ku flet mbi d he

kam me të njomë me ngjyrë prej arit
gjith kah je dheu i shqiptarit
----------
me t' hjeshue në kordele e në pendë
tokë e dhe qe i ke plot shendë
në gjuhen tonë ku i thonë etni
me dardanë e qamëri
deri ku bjen deti i tivarit
deri ku kndon gjuha e shqiptarit
mal më mal e dhe më dhe
diell e hanë ku bien me nxe
''''''''''''
se ne dalë në luftra ,nuk jem për kryqe
me vajtue si ajo qyqe
as për kishë as për gjami
por për gjuhë e për etni
e për shqipni kah i thonë nanë
kahdo e shndrisin diell e hanë
''''''''''''
e u n do të mbes me pendë në dorë
me ti shkrue malet me borë
e ato alpe me gjeraqina
e ato fusha me ledina
''''''''''''''
ku shqipni i thonë brez më' brez
follorinë konicë prevezë
strugë e oher e në mollë të kuqe
kam me mbjellë për ty lulkuqe
edhe ulqinit e tregut të ri
në nishë toplicë e kurshumli
kahdo udhes kah manastiri
e ku lau sytë i lashtë iliri
kah përmes i bjen vardari
e kah ulqini e tivari
e kahdo tjetër e në qameri
e ne te lashten dardani
në, pllëmbë e dhe ku i thonë shqipni
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
liriku i harruar neper motet njerka

[lirik]

Fjalen si diell ndertoje
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autorë xhelal ferizi lirik

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
fjalen ndertoje si diell madhështore
kur te ja dergosh luleve ato qelen me qetësi
secila fjalë duhet te jet magji rrezatore
qels i shpirtëzuar që qelë dashuri
'''''''''''''''''''''''''
fjalen shendrroje ne qels diellorë
ne rreze ndikuese magjike
e artin e sajë si art ylberorë
qe qelë me mahni zemrat etnike
'''''''''''''''
fjlaen shendrroje ne art
ajo i qelë pastaj rrezet
si dielli ne qiellin lart
i nxenë nepr shekuj brezet
'''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi-liriku i vargjeve shqiptare ne mergim
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Kam takuar edhe asi njerz që pjerdhnin nga goja
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
kam takuar edhe asi njerz që pjerdhnin nga goja
era ju vinte e keqe
errirë smirë prishje ajri ishte e tyre loja
kurtha zili cak gjemba me leqe
''''''''''''''''''
me ata nuk bëhej dialog
ata edhe ozonin mund te prishnin me at erë
era ju vinte demagog
gojë bythë ishin të pa nderë
''''''''''''''''''
disa nga ata mundoheshin të krijonin edhe varg
dhe e quanin veten krijues të lirë
ik o diell nga ata sa ma larg
mos nxej mbi masken e pshtirë
''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi-liriku në mërgim
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi
Do të qaja sikur të kisha lot

Xhelal ferizi autorë

do të qaja sikur të kisha lot
sikur të mos isha sizifi i shterrë
sikur të kisha stinë fat atdhe e mot
sikur të mos isha i harruari djerrë
---
por si të qajë
kur as vaji ma nuk po ka kuptim
shekulli nuk ka kohë ma për mua kureshtje të ndajë
në asnjë ndjenjë as drejtim
---
shekulli ecë me shekujt e tjerë
un jam mbi dhe jetim
as lot nuk kam dënestari i mjerë
se emrin ma thonë mërgim
---
Autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi
Një fije në zemër

Autori në mërgim xhelal ferizi

më mbeti vetëm një emer
një pe që e lidhë për shprese
një fije lidhur me zemer
një iluzion imagjinarë mëlmese
---
përse kështu e quaj
at fije që mbahet sot
më mbanë ajo kur vuaj
kthim e quaj un me shpresë lot
---
xhelal ferizi autori
------------

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi
Drejtësinë ma shkelen
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

Vargje nga autori Xhelal Ferizi
---------------------------------

drejtësinë ma shkelen menjëher mbi tokë
sa po e solla nga dielli u turren mbi te sy nxjerrsit me krraba dinake
merreni me mend e dogjen o miq e shokë
drejtësinë e dogjen e shkrumboj e ferr globit flaka
---
drejtësisë ju turren shpirtrat gjithfare
kush me thundra e me këmbë shkels mjerë
edhe te ne në token shqiptare
nuk e lan të lulzoj si vlerë
---
Autori Xhelal Ferizi
----------------------

[lirik]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi
Humbja e dashurisë
******************
Autori xhelal ferizi
------------------------
humbja e dashurisë ësht humbje e të gjitha luleve me fletë
humbj e të gjitha qehreve ndjenjëtare
humbja e dashurisë ësht humbja e të gjitha bukurive qehlibare
humbja e diellit vet
---
humbja e dashurisë ësht si humbje hane
si humbje yjesh me dritë
humbja e sajë ësht humbje si shkrirja e qirijve mbi zandane
si të gjitha mbi dhe e në qiell bukuritë
---
humbja e dashurisë ësht humbja në jetë
hummbje që quhet kob
të humbësh dashurinë je humbja vet
dashuria ësht bukuri mbi glob
---
Xhelal Ferizi autori në mërgim
-----------------------------------------------