Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Hapi drejt hiqit



xhelal ferizi autorë në mërgim



kur u linda hapin e qita drejt jete

kur u rrita u nisa drejt vleres

tani po flas vet me vete

kur të mos jem ma mbi dhe

a thua me hap shkoj drejt hiqit

xhelal ferizi autori në mërgim

[lirik]

Kam hy në përvlim



autori xhelal ferizi liriku mërgimtarë



un vet kam hy në përvlim

se rrethanat më kan shty

un e kam pa vet at mjerim

dhe palcen e vuajtjes me sy



hyra dhe aty kam shkri lotin

mëshirë nuk pat errsira

e kam pa me sy vet motin

si digjej për liri nga dëshira



xhelal ferizi mergimtarë

[lirik]

autori xhelal ferizi



un aq shum i dua lulet aq sa ndjenjë më ndjenjë vrapoj si bleta pas nektarit

un aq shum ua dua fleten

un të gjitha shprehjet për to i kam thithë të qiellit magjistarit

për shprehjen ma të bukur që të ua dhuroj luleve kam vrapuar gjith jeten



un aq shum i dua lulet secilen aq sa jam përvjedhur ti vjedh këngën bilbilit

vetëm që luleve të ju këndoj

un edhe sot pas kaq shekujsh rri në gjunj pran karajfilit

ma të bukuren këngë dua të ja këndoj



dhe un aq shum vrapoj me dashuri pas burbuqes

sa që shkrihem me fjalë si dylli

gjith artin qiellorë cicërues ia dhuroj lulkuqes

si melosin zemres që ja dhuron fyelli



të gjitha lulet i kam shpallë mbretresha

seciles i kam vu nga zemra ime kurorë

e seciles arti ngjyra e aroma e veshja

më ka dehë mbi dheun e bukur arbrorë



lulet i kam shpallë ma të bukurat shije

i kam shpallë të jetes kampione

lulet i kam shpallë simbol dashurije

nga palca e dashurisë ju kam dhuru medaljone



autori xhelal ferizi në mërgim liriku

[lirik]

Varri



nër vite me vargje shqiptare xhelal ferizi autori



shtëpi e përjetsisë

dënim i pa afat me errsirë

heshtje llahtare e vetmisë

sa stërmund i zi i vështirë



sa i namur sa i pa kuptim

sa detyrim mizorë

përse o zoti im

e shpike kë kulm njerzorë



qfar kulmi pa dritë

sa i ngushtë sa katran

shok me heshtje e të zitë

dhe vetminë e territ mjeran



qfar përjetsie heshtë tare

stërvdiset nga ky mund

s piptinë kund fjalë kombtare

as e qenjes njerzore askund



qfar tmerri i menduar

grindem me perendinë

sa shum jam i zemruar

sa të zezë na e la përjetsinë



nëpër vite me vargje shqiptare xhelal ferizi autori lirik

[lirik]

E kam pi njëher detin n'dolli



autori xhelal ferizi



E kam pi njëher detin n'dolli

pastaj në lot e derdha

oh jeta ime



autori xhelal ferizi

[lirik]

Un dashurova



xhelal ferizi autori mërgimtarë nga mitrovica



un dashurova deri në qiell

e preka edhe ma të larten garë të dashurisë

dhe mësova se dashuria ishte mbretreshë nder yje tokë e hanë e diell

mësova artin më të thellë të ndjenjësisë



un tëgjitha gurrat i shterra

nga të gjitha fjaloret e burimet ylltare

të gjitha shprehje pafundësitë i nxjerra

për dashurinë kët palcë mahnije magjistare



xhelal ferizi autori në mërgim

[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

Kënga e lirisë



autori xhelal ferizi



më pushtoj njëher një këngë shqiptare

aq sa isha në gjendje të ja dhuroj të gjitha dashuritë

të ja dhuroj gjakun e yjeve ma krenare

të gjitha margaritare artin e bukuritë



un do të ja dhuroja edhe të fundit pikë gjakun

asaj kënge që nuk la art shpirti pa prekë

edhe ma të bukuren aromë që mbanë mahnisht zambakun

ajo këngë nuk të lente me vdekë



e dua at këngë e mbajë në mend

do të ja mbajë gjithmonë diellin ndezë

do ta mbaj n' kujtim në maja të artit me pendë

ajo do t' këndohet nga brezi në brez



ajo ësht kënga ma popullore

që mbanë gjallë gurë e dhe

ajo ësht ma e bukura gurra arbrore

që trojet me shpresë i ka nxe



asaj po i kushtohet gjithqka e gjith shpirtsija

ajo ësht simboli i shpirtzimit

kush ësht ajo këngë ajo ësht lirija

altari ma i lartë i njerzimit



prandaj më të bukuren këngë e quaj prej ari

e quaj ma tingull noten ma piedestale

at këngë e don qdo zemer shqiptari

ajo ësht kënga që shndritë fusha e male



liri e quajn përmbi dhe

ësht kënga ma magjike

nuk do të lë ujvarë as kullim gurgullimë e rrëke

pa i derdhë për vlerë të sajë vargje artistike



ajo kahdo këndohet

kahdo ësht arti vet

me te kombi krenohet

dhe mbahet dheu me det



autori xhelal ferizi kënga e lirisë

[lirik]

Pse më digjni



autori xhelal ferizi



pse më digjni kur un muzat ua solla

edhe fjalët nga yjet

në ara e fusha për ju lëmueshëm mbolla

puhitë ma të lehta që i solla nga pyjet



ju solla art e varg

nga palca e diellit e hanes

nga panteont me shekuj larg

në gjuhen shqip të nanes



un u solla edhe fjalë drejt nga burimet

u solla shprehje nga shum kroje

e ju në mua i mbjellni mohimet

thua se jeni bij ploje



autori xhelal ferizi shqiptarë nga

[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

Pika e nji dyshimi



xhelal ferizi liriku



pika e nji dyshimi

u bë sa një kreshtë me maja

un po pi tash kupa helmimi

dikurë un lumturitë i mbaja



pika e nji dyshimi

u bë kodër mizore

ajo lojë a ishte një far aktrimi

apo skenë si ëndërr teatrore



sa i keq qenka dyshimi

sa shum shpirtin e brenë

ma i keq se ferri i valë e përvlimi

shpresat e gzimit i prenë



autori në mërgim xhelal ferizi

[lirik]

Sa her jam kacafytë me lakminë



kushtuar lakmisë njrzore dhe njeriut



autori xhelal ferizi vargje shqiptare



sa her jam kacafytë me lakminë

urrejtshëm bile edhe me kthetra me at shtytse të pa mëshirë

sa her i kam thënë pusho moj fundrrinë

se dua të jem i vetvetes dua të jem i mirë



her më dilte një joshje e her një joshje tjetër

zoti sikur i krijoj me qëllim

të gjitha lakmitë i solli sikur don ta testoj njeriun e ta mas me milimeter

që ta shoh se si bjen ky në të lakmisë pushtim



ka ndodhë që un me lakminë jam përleshur përgjakshëm

duke e nxjerrë si mburojë karakterin

lakmia ishte një joshje provokim i hatashëm

sa të shpërthyeshëm e kishte daljen si vullkanin kraterin



q' jan gjith kto lakmi provokime q' jan gjith kto kurtha për njeriun kto vizllime

q'jan gjith kto reklama oferta q'ë vijnë shpirtin e njeriut ´me e ble

nganjiher i urrej thua se jan krime

se njerzit shakull po i rrëzon lakmia për dhe



edhe te zoti jam ankuar se na dha pak vetëdije

pak mbrojtje kundër kti vullkani që mbi dhe joshë e vërrshon

gjith kto joshje mbi dhe gjith kto lloje lakmije

qfar arme normë njerzore ju përballon



lakmo andej e lakmo këndej

lakmo për sa ma shum jetë

lakmo e turru e vrapo e blejë

mbas lakmive o njeri i shkretë



përse kshtu në luftë gjithmonë jeta

lufto kunder rrezikut lufto kunder lakmisë

o njeri kështu qenka kjo e shkreta

lufta qenka fati i njerzisë



luhatu këtu e luhatu aty

gjithqka duke e matë me shpirtë

lakmija që vret sa joshje pë sy

sa njerzit nuk i len të dlirtë



edhe mua shpaten sa her ma ka thye

dhe prap më ësht dashtë me mbrehë për beteja

ajo lakmija provokim ësht fund e krye

të vret pa pritur si rrufeja



o zot qfar lufte bëj me lakminë

a mjafton vetëm një armë normë ndërgjegje

sa her jam grindë në imagjinatë me Perëndinë

se nga lakmija na ndante me një pe aq të hollë megje





sa her i kam ndejt lakmisë ftoft si akull

indiferent e me te jam pshty

sa her për një fije gati m' rrëzoi shakull

gati në shpirtë më ka thy



dhe un që njeri jam a thue paskam lindë me lakmi me u përleshë

e në luftë gjithmonë me lakmi a kështu qenka jeta

që ajo të rrin gati n'kërcnim prore me na gjveshë

me joshjet e tekat e veta



qe sa vite un me engjuj e zotin në grindje pse

pse un kundërshtarë

se si sot si në të ardhmen si dje

njeriu duhet jet me lakminë në përleshje luftarë



por zoti ma mirë e din s e poeti

përse mbi dhe lëshoj lakminë joshse mbi dhe

aq të ëmbël provokuese e në sasi sa deti

që lëkundë prore mbi glob norma fise e fe



përse na e la mbrojtjen e armën kaq të ligë

mbi dhe pse na la të luhatshëm perendija

kur lakmia verbuese që duket si intrigë

kurthë mbi të cilen hundë e buzë po bjen shpesher njerzia



a qëndrohet vetëm me një mbrojtje ndërgjegje e normë

pa një murë të fortë njerzorë qeliku

lakmija qka qenka kjo hajdute që vjedh forcat në kët formë

sa mashtruese sa her prej kurthes së sajë ka qa njerzori qerpiku



autori xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare

[lirik]

Atdhe



autori xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare



atdhe të gjitha puthjet për ty i mblodha

në yllë në diell e në dritë panteone

në secilen galaktikë me varg u përvodha

për ty me zbritë dashuri mbi frone



që ti të shpallesh dashuria e parë

që ti të jesh më i larti art

që ti të jeshë më i bukur se secili yllë varë

në qiellin mahnits atje lart



për ty puthjet ma të dashura i mblodha

majat e cilsive në mbretëritë në ari

në zemrat e yjve kahdo rimët poetike i drodha

vetëm që ti t ë jeshë yllë i pari



atdhe në secilen kokërr dhe e ranë

për ty kam shartuar dashuri idilike

për ty atdhe në gjuhen e bukur të shqipes nanë

kam shkruar vargje shqiptare etnike



për ty atdhe të gjitha të vjelat e shijeve diamant currilore

i kam pikuar në zemren time ujvarë

ti kam kushtuar lulzueshëm ma të bukurat vargje arbrore

të kam qëndisur në kristale e safire në secilen fjalë argjentarë



atdhe të dua më shum

se secilen shegë se secilin fryt

atdhe për ty bëhem hi e shkrum

të betohem në të ballit dy sytë





atdhe ti je shpirti ma ëmbëlsorë

ti je aorta ma shprestare në zemer

atdhe ti je ma u i bukuri meteor

je fjalori ma i dashur me emer





ti je ma i bukur se gurgullima

ti je ma i kulluar se gjaku

atdhe për ty bie në zjarrë si vetima

atdhe ti je vet shpirti e bajraku



xhelal ferizi autori nëpër vite me vargje shqiptare

[lirik]

Në driten e margaritarit



autori xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare



në driten e margaritarit

u bëra ndjenjë kureshtarë

u bëra dritë doja të njihja palcen e këtij shkëlqimtarit

që të dijë ku e ka burimin ky mahnitarë



dhe u shëndrrova e u formësova në brumin e ti

u bë bëra sa njimijë poet

ta zbërthej me qdo kusht deshta edhe poetikisht kët bukuri

deshta të bëhem si ai vet



nëpër shum trajta margaritarisht u shpirtzova

u bëra në imagjinatë ndriqimtarë

në madhështinë e fenomenin e tijë u dashurova

i tijë u bëra përkushtimtarë



u brunsova si ai gjithmonë imagjinarisht

fillova edhe përbëhem sia në përpunime

dhe u shkriva si ai imagjnueshëm u shpreha margaritarisht

margaritarë deshta të bëhem i pendes time



të dua margaritarë të dua dehsta si ti të ndjehem

më le ashtu si ti dua të rri i dehur në kët iluzionim

mos më le në njeri ma të kthehem

se më përfshiu dashurisht i yti shkëlqim



xhelal ferizi liriku i vargjeve shqiptare në ko

[lirik]

Kush jeni ju me dy këmbë prej mishi



autori xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare



kush jeni ju prej mishi mbretër të planetit

pa brirë pa bisht

pa katër këmbë

ju nuk dukeni as sui ujq as si qen të detit

por ma shum se ata shqyeni me dhëmbë



nëse ata hanë se mishngrënës jan

ujku tigri e qakallie hahen në mes veti

ju jeni ma të zi njeiu njeriun e han

ju hani copë më të mëdha se planeti



nësa ata kan forcë në dhëmb e në gojë

dhe shqaejn për shkak të urisë mish

ju e bëni kët për qejfe për strategji e lojë

ma zi se ata mishngransat njiqind fish



nëse ata luftojnë për bark për ushqim e mbi jetesë

ju luftoni për dëfrim

ata jan kafshë ekan ves

por njeriu ësht ves sadizëm e krim



ata nëse qajnë të uritur ulurojnë me lot

dhe dhëmbët i kërcasin në halle

ju armë prodhoni për me derdhë gjak njerzish kot

me djegë gurë e dhe e zalle



nëse ata mishngransat tigrat ujqit e krokodilat në botë

turren për mish nëpër fusha e kneta

ju turreni me thika e plumba e me tanke me rrotë

me shua njerz nga jeta





ja pra ma i keqn ësht ky mishi me dy këmbë

me mendë e me dy sy

se ai mishi që shkyen uritshëm me dhëmb

ky me dy këmbë ma shum shpresa ka thy



autori xhelal ferizi neper vite me vargje shqiptare

[lirik]

ATA



autori xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare



ata pra vetëm ata

detin në tug e shëndrruan

ata

helmet nëpër shpirtra i vërshuan

ata pra vetëm ata

me ushqime lopësh të qmendura njerzinë e ushqyen

ata

dhe vetëm ata tregtarë pufa'gji

ata njerzimin e thyen

ata jan fajdegji

ata pra vetëm ata

jan maskat që globin e duan si orgji

ata jan ma të zi se kopilat

ata dhe vetëm ata

ata i helmojnë karajfilat

si ata mbi dhe nuk ka

ata i nxisin pedofilat

ata

dhe vetëm ata

i formojnë mbi dhe servilat

ata prodhojnë gjithqka që ësht zhgjyre

ata shesin myk e katran

ata nuk kan kurfar fytyre

ata duan ta martojnë njeriun me satan

ata lejojnë kurorë burrë me burrë

ata shartojnë gjithqka me dobiq

ata nuk duan të lënë të pastër asnjë gurrë

bota nga ata vdiq

ata burrat i duan shtatzanë

lesbeje i duan gratë

ata nuk duan që të kemi diell as hanë

por errsirë e glob të zi e të thatë

normat ata i gjveshin

ata sjellin homo sekse perverse e bizare

ata ushqejnë me ushqime të kemikalizuara boten e qeshin

dhe sjellin moden barbare

ju i njhni i dini i shihni

edhe fytyren e kan si të njeriut

ju i shikoni dhe indiferentisht rrini

kur ata luajn me ju lojen e miut

qfar bote si e hipnotizuar

sa leht ju nënshtrojnë

nuk mbet kund shpirtë i ndoj trimi i revolucionarizuar

të gjith për ata këndojnë

ata jan faqja e zezë e ksaj toke

ata e dredhin zingjirin

ata e prishin qenjen njerzore ja fillojn prej koke

e martojnë e shartojnë me vampirin

ata pra ata vet ata

her na dalin ekspert për qështje teorike

her ekspert për qështje marrdhënjesh të përgjithshme

her me do far ekspertizmash të përziera taktike

shpikje homoseksesh shfrytzim të njeriut mbi njeriun e disa teori të bezdisshme

me do far llomotitjesh të mërzitshme

e gjithfar emrash të ri me gjithfar lloj degjenerim laboratore

ata po e shesin edhe mishin e bardhë

poe ndertojnë sistemin feudalo moderno skllavopronarë

prova me trurin njerzorë po bëjnë e klonime

përvetsojnë ma shum rrogtarë

rrisin të artkujve e të naftes e benzines qmime

ata jan pervers bizarë

ata jan modern barbar

ata jan antinjerzorë jan trutharë

ata jan degjenrik

laik

moderno mashtrues ekonomik

ata jan tradhtarë

rrijn me nji modern kamgjik

me mashtrim kushtetutarë

ata secilin edukim të shëndetshëm e kan lënë pas dore

bizarinë e duan në fron bote me ardhë

ata i nxjerrin të gjitha modat

ata i kan mediat në dorë

ata i praktikojnë të gjitha metodat

transplation zemrash funksionale provojnë me akull e zhgjyr e borë

ata pra mbysin shpirtin e revolucionarit

e të demokracisë së vërtetë

ata i kan frejt e devizave e të dollarit

ata jan zhgjyri vet

ata i kan kazinot e nates i kan laboratoret

ata i kan në dorë të gjitha timonet me flliqsi

ata i projektojnë idetë e reja e horroret

njeriun e duan homoseks lesbej lpisagji

ata ja mshefin shkëlqimin jetes

vleres e kahdo moralit

ata tjeter maskë i japin të vërtetes

ata jan shartim demonësh të mbarsuar me qakajt e malit

boten ata kshtu e duan

me plot farë të flliqur nëpër trotoare

jeten e nates plot kondoma e zhgjyre

e paraqitje me kravata neper sallone

ata vet ata jan shoqëria demone

urreni ata urreni

ata jan mizorë

ata secila mirsi i urrenë

ata asnji ndergjegje nuk i brenë

ata ekan shpikë mashtrimin aktrimin

ata e shpiken degjenerimin

ata e shpiken skllavrinë

sundimin enjeriut nga njeriu

ata e shpiken

ata në buzqeshje mbajnë maskë e pas shpine thiken

ata e shpiken shfrytzimin

e shpiken klonimin

ata jan spermagjie zhgjyragji

që edhe me të afërm bien në orgji

ata duan rrogtarë

nji glob e duan në shërbim

një glob plot me fise e farë

e duan për të ndytin të tyre qëllim

urreni largoni ata o ndërkombtarë

ata i duan kazinot me zare

e boten e duan pa kurfar fytyre

atyre ju konvenon bigjozi e rruleta

atyre ju konvenat e nates kurvria

atyre ju shkon për shtat plot para krimi kuleta

dhe froni mbi dhe e hajdutria

atyre mbi krim ju rrin kravata

e nën kravatë gjarpri thika

buzqeshja me shartim kurvrie

dhe llafet esterholluara të gjata

me caqet drejt orgjije

ata dhe vetëm ata jan përgjegjs pse bota në kët dit erdhi

ku gruan për pak para në shtëpi publike e qojnë shum kush

në kët botë ky soj vampiri të gjitha kto zhgjyre i derdhi

ma mirë të digjet planeti në flakë e prush

se ata detyruan kushtzuan që njeriu për para të shes voter

fis e vlla e të kaloj në hile

të shes babë e nanë e moter

ata i shkkatuan kto hata me hilet e tyre kopile

ata pra ata

ata mizorë

në dorë të tyre mos mbetët kurr rendi botrorë

në dorë të tyre mos mbett kurr rrisku i njeriut

ata jan të qeshur por jan shum mizorë

ata jan soji origjinal i delengjiut

ata jan kaqep pule e turi derri

që hundet i fusin në secilen skrrajë e pleh e mandej flasin

kur lahen me parfume degjenrimi mashtrimi

ata për një far mode që na qon në humnerë bërtasin

ata jan pjellë bastarde mashtrimi e degjenerimi



autori xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare

[lirik]

Rraca njerzore



autori xhelal ferizi



rracë njerzore,e prirë për dukje e zhdukje!

rracë njerzore me prirje për q'nukje

rracë njerzore qe shkelë përmbi dhe

që shkelë ,parime e globin don me e,pre

rracë njerzore që shkelë mbi parimin

që e don egon,që e don,ngatrrimin

që mbështjellë koken me do paragjykime

që vret,diell,e shekuj,në menyrë t ,përkryme

që len gjurmë e krim para e mbas bryme

rracë që për kob tëndin mendjen ke t' përsosur

rracë që mendja jote do të shtrij t' plandosur

ah rraca njerzore kafken me rradake

e përdorë me tru n, boten rrumbullake

sillet edhe mbshtillet filli yt me mund

caku yt e hapi,do të sjellin fund

mendja jote e sherrit që prinë për djallzi

diellin ka me gjveshë hanen ka me e shkri

globin me e mbushë zjarre,me e përzie me ujë

truri yt me prirje që i don shekujt n' rrëmujë



autori xhelal ferizi nër vite me vargje shqiptare