Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Anëtarësuar: 09-02-07
Postime: 1,309 Titulli: lirik

--------------------------------------------------------------------------------

Nuk duam vetëm shtet dhe pamvarsi

Xhelal ferizi neper vite me vargje shqiptare

nuk duam vetëm pamvarsi shtet pushtetarë
deputet parlamente kravata
duam buk e punsime për secilin shqiptarë
nuk duam shum llafe të gjata

duam hise në atdhe
duam të drejtën për pronë
nuk duam të shkelni mbi ne
hajdut satan e demon

duam edhe ne me shiju pak jetë
sado pak barazi
nuk duam jasht atdheut me mbetë
të veshur me lot e mërzi

duam në token e të parve
mbështetje të drejt legjitime
nuk duam përbuzjet e tru'tharve
nuk duam ma mohime

mjaft ma pa punë
mjaft ma me tradhti
mjaft ma krim e dhunë
mjaft ma në ankth duke u gdhi

duam edhe ne pak dritë
duam të ndjehemi të dikujë
të dijmë ku lindëm e ku jemi rritë
përse ne gjithmonë të huaj

q'ësh ky ligj bizarë
llahtare demokraci
që trishton kahdo shqiptarë
i vret me mohim e varfri

ligj ky për krokodila
por jo per njeriun e gjallë
a e shihni o bilbila
po vdesim për punë me malllë

punë nuk na japin
kahdo po na degdisin
shqiptarë ku e ndalni vrapin
e shekujt me ikë po ju nxisin

si ikë njeriu nga atdheu si pa krye
te kujt qenkemi ne
për se kemi lindur me u thye
me u shitë si treg e me u ble

pse mall! qenka shqiptari
pse ky qenka ligj i planetit!
për ne varfria e litari
për të tjerët kurorat e mbretit

motivi qenka ky në jetë
të vuajm u dashka me ardhë
mbi dhe ku ka ujë e det
ku ditë nuk ka të bardhë

varfri varfri papunsi
gënjeshtra mashtrim e vrap
genjeshtra e paudhsi
lëpirirje servile me llapë

rend na qenka ky mizorë
dikush të lahet në ari
shqiptari të vuaj i gjorë
mbi dhe qysh se e la i pari

i ndrrohen miq e zotri
padron që e kalirojnë
me zgjedha moderne n' skllavri
me copa të vogla e mashtrojnë

vrapon i mjerë qytetari
fshatari për buken e gojes
ndërmjet ju hyn bizari
me djallzore pafundësinë e lojes

vuan edhe i riu mjeran
nuk din se ku të mbahet
kah krimet joshen mbas padronve pran
mandej në gjak kafshata ju lahet

nderi nuk ësht askund
as djersa merita e buka
s' paguhet asnji mund
do të shemben male e suka

duart shtrëngohen vrastare
e qorbat përzihen sabotatore
medet do jargë që shiten n' pazare
sa lojë e pa fund njerëzore

aman qfar brrylash sa shtyhen
kafshrorë për mbi jetesë
por shpitrta t' pafajshëm po thyhen
e globi po mbetet pa besë

buka buka puna
ëndrra e qytetarit
fabrika bujqsia o quna
o breza të djegur t' shqiptarit

pse vuajm përse njeriun po e shkatrroni
përse po prishni sa qenje mbi dhe
përse qdo ndjenjë nga trupi e largoni
nuk leni kund mshirë as fe

zhgënjim kahdo i brezit zhgënjim
secila moshë ankohet
nuk ësht sistem jo ky ësht krim
demokracia po aktrohet

skllavri quhet kjo
garë instikt krokodilash
ngritu o njeri e dallo
kët garë hajdutsh e kopilash

kjo ësht feudalizëm
e rend' skllavopronarë
mashtrim kriminalizëm
i mbushur me mercenarë

botë fodulle me prirje
mashtruese e krimogjene
kjo ësht një jetë nxirje
që kohrat do i bën legene

të shkelë këmba e padronit
femra shitet për buk e kafshore
njeriu si përmbahet zakonit
por turrjeve jo parimore

u vra u vra njerzia
e vrau gjithkah mashtrimi
vrasësja pseudodemokracia
kjo maskë ku mshefet krimi

hajduti e vjedhë fabriken
hajduti e vjedhë trezorin
hajduti e paraqet etiken
ne ballë e kemë puthadorin

burra nuk ka ma as gra
nuk mbahet ma kund princip
mbas vrapi e kafshate shpërnda
vetrvrasjet po bëhen shqip


na vrau pseudo mashtrimi
na vrau pseudosistemi
na vrau pseudo njerzimi
na vrau pseudo kalemi

na vrau psuedoligji
na vrau psuedo rendi
na vrau pseudo imigji
na vrau edhe pseudokuvendi

na vrau pseudo buzqeshja
na vrau pseudo norma
na vrau edhe zgjërdheshja
ne mija lavirosëse forma

na vrau e famshmja kravata
vizlliima e rrejshme e hajdutit
na vranë edhe llafet e gjata
e koka shkurtpamse e hutit

na vranë na vranë na vranë
na shanë na than tradhtorë
me ligje mbi kokë na ranë
grabitsa e puthadorë

kurvarët në anën tjeter
hafijet mbi foristrada me rrota
sa bosa mafioz e lugetër
na vrau i yni e bota

na vrau pseudomiqsia
gjuhët satane rrencare
na vrau premtimo rrencëria
e ftyrat me mallkime bizare

diten të qajnë natën të vrasin
në punë per pesë lek të duan moter e grua
por ankueshëm prore me faj bërtasin
qka dreqin paskan a thua

dikush dridhet për pak lek
dikush mbi zare e kazina
disa pran' poshtrimit rrijnë jan stërmekë
me duart lypsare kah stina

q' drejtesi bizare ësht kjo
poshtë kjo botë grabitqare
njeri kurr per kend mos voto
vdekshin mashtrimet tradhtare

poshtë bizariteti
poshtë shkolla e mashtrimit
e loti i aktrimit sa deti
poshtë kjo botë e zhgënjimit

poshtë ore dyftyrsia
poshtë edhe gjuha e intriges prej tuli
poshtë ore e gjith pa besia
poshtë se globin na e shkuli

toka po qanë me dhe
mashtrimi gjithkah po mbjellet
na vranë njez duke ble
mbi rrrena ligji po mbshtjellet

duam jetë punë dashuri
besë po duam përkushtim
mjaft me hajdutri
ngrihuni njerzimi im

xhelal ferizi autori shqiptarë nga mitrovica e kosoves
ne mergim shumvjeqarë KONTAKTI ME AUTORIN
[email protected]

[lirik]

Pse o vjeshtë
**********************

shkruan Xhelal Ferizi liriku në mërgim
********************************

pse ti o vjeshtė kshtu më përkule
n'të dy gjunj't mbi dhe më ule
kur i pashė kur i pashë un kto lulkuqe
trandafila e burbuqe
nis loti e po më shkon rrke
se ato rrënjët i kan nxe
n' tokë t 'kosoves n' diell e dhe
Pse ti vjeshta me ato fletë
po mi dridhë kujtesat n' jetė
se ato lule t'tok's shqiptare
vet dikurė n' rininė beqare
i kam mbledhė për dashurinė
pėr kosovė e shqipërinė
i kam mbledhë kahdo n' ledina
kur ka ardhė ma e bardha stina
i kam mbledhë për shum qëllime
anė e mbanė kah toka ime
her lulkuqe e her lulethana
jasemine e jorgovana
mandej tjera në ujė t' kulllimit
i kam la me lot t' kujtimit
kur kujtoja stin't e mija
kur ather m' vlonte rinija
n' dashuri për kah etnija
shqip e lashtė kah ish shqipnija
edhe të dashuren një vashë krah 'zanë
që i mahniste diell e hanë
që mahniste vet ingjinë
me ballë ari e bukurinë
që ylberi i kish vu emer
e' m 'pushtoj në shpirtë e zemer
si e pushtojn yjet knaqsinë
kado qiellit kur shendrijnë
ashtu mua ajo si puhiza
mi pushtoj dhele e qeliza
e kur kjtohem në at shend jetë
kur i shohn kto lule n' fletë
ma kujtojnë zemren qiellore
mbi të lashta troje arbnore
ma kujtojn mua dehur gzimit
larmi lulesh në hov t' lulzimit
mu ne hov kur jan harlisë
kur ja fala dashurisë
prandaj sot kto lule n' lara
po më kthejnë te rrezja e para
kur pat nisë ajo e bardhën
n zemren time n' shpresë me ardhë
kur pat nisë me të parat shkndija
me nxitë flakë kah dashurija
o zot qielli se q' po dridhem
me sa ndjenja sot po lidhem
në ato kohra perendue
zemra ime ku ka vlue
per atdhe e i vashë shqiptare
dashuri si dy ujvere
dy ujvare t 'zemres time
dy motive n' cicerime
njëra rrjedhte per atdhe
tjera valë ish vasha e re
zemra ime ather n' barkusha
ka pa lule t 'larme n' fusha
trandafila n ,nder kopshtije
porsi kto me fletë larmije


po kto lule n, kercyell ''t;rrites
qenkan,shija e afshit t' drites
thue se në yje jan rrezitë
në mes fletve q' po bëjnë dritė
ma kujtojnė dikur shkëlqimin
ma kujtojnë at përkushtimin
për një të daShur një belhollė
në ato vite si pip'mollė
dashuri q ë lindi n' shkollė
ajo kishte sy qiellori
ishte zanė prej vizitori
ajo mahniste vet mahninė
edhe lulet e larminė
zot si kishte bukurinė
si ato fije n' ndriqim m'nashi
si kur lmon ai kuqalashi
ai ylber që n 'shartim ujvare
lëvizë dritat reflektare
ashtu ishte vashë ajo shqiptare
ajo shqipe vashë n' filiza
kur shpaloste në puhiza
me at flokun t' kaqurrelit
kur lakonte n' mjedis t' belit
edhe krahnori e drejta shpina
thue se ish vete kanarina
me gojë sqep dukej cicrimë
thue po flet n' tinguj a rimë
ashtu ishte ajo hyri
ylli vet ndër yjzëri
prandaj mua atherė m' pat dehë
n' të dy gjunjt për t' gjallë jam shkrehė
n' të dy duart me ato lule
dashurinė si ;nji fat vule
vulė me brusha e hanë diellore
vulė hapsire shejt'qiellore
Fort në gji e kisha vulosė
me afsh drite tue ngjyrosė
vërtetsinė ia kisha falė
pse i sinqertë isha si djalė
edhe zemren e kisha të valė
sa kish nisë per me u harlisë
me i vu cakun dashurisë
me i vu sy kund vash's shqiptare
porsi lulja diellatare
zemra ime ishte evlimit
si shkumbardha e gurgullimit
pastërti të vet kullimit
që kur falja diqka n' jetë
ishte vula e vërtetė
zemra m' dukej deti vet
aq e gjerë me at rini
porsi qielli n' bukuri

por që ather se deshti fati
mbeta un mbi dhe krahthati
me ato lule mbajtur n' gji
se dardanja plot magji
mi pat shkelė ëndrrat me taka
t 'dy barkushat mi dogj si flaka
mbeta në tokė mbi dhe me lot
kaluen vite kaluen mot
se u ndez toka gurë e dhe
u dha kushtrimi per atdhe
edhe folen tokë e gurë
doli fjala për flamur
anë e mbanë mbi dheun shqiptarë
kush nuk vjen than ësht tradhtarë
e lash anash dashurinë
e kam msy mbi dhe lirinë
nanë kosoven pamvarsinë
na ndau jeta në buzë t' bashkimit
mosha jonë ra n' vulë t 'flijimit
u martua me burg e mjera
t' shijojn jeten moshat tjera
prandaj mallin ti ma nxite
me kto lule kolorite
që dhuratë mi solle mue
n gjak sa mote mi kan vlue
ma kan nxitë kujtesen athere
mu ne at prill me diell pranvere
mu ne at moshë kur jam harlisë
porsi lulja e bukurisë
me msy n' afsh të dashursië
kaluan kohra e vjetërsina
shum kan ecė po moti e stina
sum kan ecė vujetjet mbi dhe
kah kujtimi e mosha e re
plagt rinore kan kullue
dhimbjet zemra kan pervlue
deri se lindi buzqeshje e re
si harroj lotimet rrke
porse prap erdhi lirija
ka nxe dielli e dashurija
ripërti ësht gjenetika
prap po m gzojn sot djem e qika
edhe rinija gjithkombtare
me fjal tëmbla shege e nare
e lule t bukura t tok s shqiptare
që i kan mbledhë mbi ato troje
e fjalë të ëmbla si mjalt n hoje
mi dërgojnë neper forume
porsi shija n' për agrume
porsi shija e portookallit
mi qojnë peshë shekujt e mallit
prndaj ti o vjeshtë m,nxitove
disa mote mi kujtove
ato lule,t'ku i ke gjetė
që me drita japin jetė
a thue jan lule rugove
dukagjini a rrafsh kosove
a thue jan mbledh ndër kopshtije
n' ndoj krahinë mbi tok shqipnije
ku ai diell i ushqen me ari
lulekuqet shtat shqiptari
ato shtatin e kan me fletė
por kujtimet mi zgjuan n' jetė
n'nji t' kaluar kur ish besa
Kur n 'nji qast m'shijoj mëlmesa
kur m' pushtoj ather e shejtë
dashurija që kputė frejtë
frejt e zemres e harlisë
porsi lulja bukurisë
prandaj lulet kur ktu i solle
në ket faqe që i mbolle
ti s'mendove se lirikut
ja ke lagė fijet t' qepikut
Ja ke derhdhë do pika loti
se atdhut e largoj zoti
veq kujtimet i la t' mjera
edhe vargjet porsi era
me i kujtue kohrat dikurė
dashurinė porsi bilur
qe ai e pat për nji vashė t' re
për tokė t' parve e për atdhe
po ju faj aspak nuk keni
lulet t 'bukura ktu mi leni
Se ju jeni ajo rinija
sy e ballė që u ka shqipnija
ju ka engjuj dardanija
un për ju si brez jam djegė
veq me qelė ju porsi shegė.
***************************


shkruar nga autori xhelal ferizi ne mergim
***********************************

l i r i k u
**********************************

[lirik]

M' thuaj o i bukuri sharm i hanes
**************************
---------------------------------------
.................................................. .................

xhelal ferizi autori
..............................................
--------------------------------
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

m' thuaj o i bukuri sharm i hanes
ti që sheh ndër gurë të qmue
ti që sheh dy kraht e zanes
mbi ngjyrë qielli tu flutrue
------------------------------

m' thuaj ti o sharm ma dërgo fjalen
ku ësht buqja e bukurisë
ku i ka flatrat e ku i ndalen
përmbi dhe të dardanisë
-----------------------------------

më thuani ajo me flatra ari
kush mbi qiell ja dha at dorë
për me zbritë mbi dhe shqiptari
kah lakimi ylberorë
--------------------------------------

a mos zemra e sajë shqiptare
i dha krah kah mali e deti
me flutrue si grabitqare
kah foleja e dhe i veti
------------------------------------------

mos po i rreh zemra e vlimit
për ndoj djalë me besë e fe
per ndoj yllë të vezullimit
me ja falë moshen e re
--------------------------------------

e me ja dhanë besen shqiptare
e me u lidhë si karajfili
që lidhë fleten qehretare
që joshë shpirtë e za bilbili
-----------------------------------------------

por se buqja thon krah'rue
krah ka nxjerrë e të ri filiza
era e malit e ka ndihmue
thonë në atdhe e ftoj puhiza
--------------------------------------

e ka ftue për dashurinë
me ja shpalosë ndjenjat shqiptare
me e shpalosë kjo bukurinë
mbi kosoven argjentare
---------------------------------------------

më thuani pra ajo krah'lire
kah e nisi zemren t' bardhë
cila rrreze shpirtë dritmire
n' tokë dardane i tha me ardhë

-----------------------------------------------
a mos i tha zemra e qetines
që strehon bilbila prore
a ndoj sqep i kanarines
me ndoj kangë të lashtë arbnore
------------------------------------------------

a mos e ftoj kroni me hije
a qiparisat degë më degë
a ndoj kokërr bukurije
kuq që lidhet n' zemër shegë
-----------------------------------------------

na thuaj ti oj vezullimë
arti i yllit që shkrinë hare
kah flutroj kjo si vetimë
buqja zogzë kjo vashë e re
---------------------------------------------------

a flutroj kah qamëria
ku jan fushat t' begatisë
kah tivari a kah malsija
ku rrijn zanat e shqipnisë
----------------------------------------------

a mos me krah kah rrezanija
ku shëndritë n' male merturi
kah valbona n' maja a vrrija
a kah vlora n' shesh flamuri
---------------------------------------------

pse s 'tregoni o ju fletë ari
që n' ballë t 'diellit jeni prore
mos flutroj kund kah skrapari
a kah brigjet zallinore
-------------------------------------------------

kah ai durrs adriatiku
kah mirdita e kah kurbini
me krah t' leht vallë kjo kah iku
a e kan pa kund vjosa e drini
-------------------------------------------

a e ka pa kund bukuria
e sarandes a e ksamilit
gjirokastra vet hjeshija
porsi ftyra e karajfilit
--------------------------------------

m' thuaj moj korqa e bukurisë
e ti lezha e lashtë antike
syri i kaltërt i mahnisë
e ti kruja heroike
--------------------------------------

a e keni pa një vashë dardane
kah flutron kund si mahnija
me drit yjesh e dritë hane
ka nis vrapin kah etnija
--------------------------------------

në qoftë s e kund e keni pa
mos ka msy prej kaqaniku
m' thuaj o valë mbi lum e va
kah na treti e kah na iku
---------------------------------------


AUTORI I VARGJEVE LIRIKO ARTISTIKE SHQIPTARE
XHELAL FERIZI NE MERGIM LIRIKU
PJESA E DYT EKTYRE VARGJEVE VAZHDON
-----------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------

[lirik]

ch

--------------------------------------------------------------------------------

EH MOJ JETë TI ME SHUM HALLE
********************************

Shkruan xhelal ferizi
**************************
------------------------------------------


l i r i k u
-----------------------------
*************************
---------------------------------

eh moj jetë ti me shum halle
kaloj buqja dhe e zalle
ujë e kroje e ledina
shkoj n' flutrim si kanarina
***

thonë flutroj n'për dritë me yje
kaloj shtigje e suka e pyje
kaloj druj me dushk e brusha
kaloj male e të gjera fusha
po ku ësht tash ëngjëllusha
***


a thue e ndali kund flutrimin
mos ka ra mbi përqafimin
të ndoj djali argjentarë
ju vlojnë zemrat flakë e zharë
***

floku i sajë balli si hana
tash po shndritë te e bardhë dardana
n' koder t' trimave shpirtat vlojnë
kur dy zogj fjalt shqip i ndrrojnë
***

ju vlon fjala e ju vlon shija
ndoshta u vlon edhe dashurija
ndoshta fort shtrëngojnë krahnoret
deri sa fjalë t' nxjerrin bregoret
***

deri sa fjalë e habi t' madhe
t' qesin fushat me livadhe
për kta shpirta si pipa flete
që kan dalë me u lidhë për jete
***


me u lidhë bese e ndjenjësije
me i mahnitë flladet me hije
me i mahnitë shum emocione
shum simbole e medaljone
***

se ai qasti i dashurisë
mahnitë yjet t'bukurisë
një shtrëngim qast i vërtetë
e ndalë diellin rrezenxehtë
***

e ndalë hanen kureshtare
dashurinë me e pa shqiptare
si din valë ajo me vlue
si din zemra me bashkue
***


si din art me nxjerrë t' shprehisë
si ajo qehreja e bukurisë
përmbi lulen rozmarinë
kur buzqeshë me kanarinë
***

si q' din gazin n' shend e mshirë
me e nda hana zemërmirë
me e shkri ëmbël porsi hoje
n' dritë shpërnda mbi gurra e kroje
***

eh ti germë e t i shkrim shqiptarë
që po derdhesh si ujvarë
e po bjen n' për zemra valë
kah ke msy ti sot me dalë

***
a ke msy n' zemer dardane
a kah zemra e ndoj zane
per me vlue me gjuhë magjike
n' zemra t' vashave albanike
***

a mos të shtynë malli i etnisë
dheu i lashtë i bukurisë
ku atje buqja tash si shpendë
flet me shqipet rendë me rendë

***
merret n' gryk me përmallime
edhe i vlojnë qeshjet me gzime
atje e presin shum drangona
me shum zana n' vise t 'tona
***

e kjo në sharm me shum tipare
bukurinë shpalosë shqiptare
si e shplaosë kaltrija e qiellit
kur sharton me rreze t' diellit
***
--------------------------------------
Autori xhelal ferizi lirku në mërgim
--------------------------------------------

[vjeshta]

Postimi origjinal është bërë nga lirik

Pse o vjeshtë
**********************

shkruan Xhelal Ferizi liriku në mërgim
********************************

pse ti o vjeshtė kshtu më përkule
n'të dy gjunj't mbi dhe më ule
kur i pashė kur i pashë un kto lulkuqe
trandafila e burbuqe
nis loti e po më shkon rrke
se ato rrënjët i kan nxe
n' tokë t 'kosoves n' diell e dhe
Pse ti vjeshta me ato fletë
po mi dridhë kujtesat n' jetė
se ato lule t'tok's shqiptare
vet dikurė n' rininė beqare
i kam mbledhė për dashurinė
pėr kosovė e shqipërinė
i kam mbledhë kahdo n' ledina
kur ka ardhė ma e bardha stina
i kam mbledhë për shum qëllime
anė e mbanė kah toka ime
her lulkuqe e her lulethana
jasemine e jorgovana
mandej tjera në ujė t' kulllimit
i kam la me lot t' kujtimit
kur kujtoja stin't e mija
kur ather m' vlonte rinija
n' dashuri për kah etnija
shqip e lashtė kah ish shqipnija
edhe të dashuren një vashë krah 'zanë
që i mahniste diell e hanë
që mahniste vet ingjinë
me ballë ari e bukurinë
që ylberi i kish vu emer
e' m 'pushtoj në shpirtë e zemer
si e pushtojn yjet knaqsinë
kado qiellit kur shendrijnë
ashtu mua ajo si puhiza
mi pushtoj dhele e qeliza
e kur kjtohem në at shend jetë
kur i shohn kto lule n' fletë
ma kujtojnë zemren qiellore
mbi të lashta troje arbnore
ma kujtojn mua dehur gzimit
larmi lulesh në hov t' lulzimit
mu ne hov kur jan harlisë
kur ja fala dashurisë
prandaj sot kto lule n' lara
po më kthejnë te rrezja e para
kur pat nisë ajo e bardhën
n zemren time n' shpresë me ardhë
kur pat nisë me të parat shkndija
me nxitë flakë kah dashurija
o zot qielli se q' po dridhem
me sa ndjenja sot po lidhem
në ato kohra perendue
zemra ime ku ka vlue
per atdhe e i vashë shqiptare
dashuri si dy ujvere
dy ujvare t 'zemres time
dy motive n' cicerime
njëra rrjedhte per atdhe
tjera valë ish vasha e re
zemra ime ather n' barkusha
ka pa lule t 'larme n' fusha
trandafila n ,nder kopshtije
porsi kto me fletë larmije


po kto lule n, kercyell ''t;rrites
qenkan,shija e afshit t' drites
thue se në yje jan rrezitë
në mes fletve q' po bëjnë dritė
ma kujtojnė dikur shkëlqimin
ma kujtojnë at përkushtimin
për një të daShur një belhollė
në ato vite si pip'mollė
dashuri q ë lindi n' shkollė
ajo kishte sy qiellori
ishte zanė prej vizitori
ajo mahniste vet mahninė
edhe lulet e larminė
zot si kishte bukurinė
si ato fije n' ndriqim m'nashi
si kur lmon ai kuqalashi
ai ylber që n 'shartim ujvare
lëvizë dritat reflektare
ashtu ishte vashë ajo shqiptare
ajo shqipe vashë n' filiza
kur shpaloste në puhiza
me at flokun t' kaqurrelit
kur lakonte n' mjedis t' belit
edhe krahnori e drejta shpina
thue se ish vete kanarina
me gojë sqep dukej cicrimë
thue po flet n' tinguj a rimë
ashtu ishte ajo hyri
ylli vet ndër yjzëri
prandaj mua atherė m' pat dehë
n' të dy gjunjt për t' gjallë jam shkrehė
n' të dy duart me ato lule
dashurinė si ;nji fat vule
vulė me brusha e hanë diellore
vulė hapsire shejt'qiellore
Fort në gji e kisha vulosė
me afsh drite tue ngjyrosė
vërtetsinė ia kisha falė
pse i sinqertë isha si djalė
edhe zemren e kisha të valė
sa kish nisë per me u harlisë
me i vu cakun dashurisë
me i vu sy kund vash's shqiptare
porsi lulja diellatare
zemra ime ishte evlimit
si shkumbardha e gurgullimit
pastërti të vet kullimit
që kur falja diqka n' jetë
ishte vula e vërtetė
zemra m' dukej deti vet
aq e gjerë me at rini
porsi qielli n' bukuri

por që ather se deshti fati
mbeta un mbi dhe krahthati
me ato lule mbajtur n' gji
se dardanja plot magji
mi pat shkelė ëndrrat me taka
t 'dy barkushat mi dogj si flaka
mbeta në tokė mbi dhe me lot
kaluen vite kaluen mot
se u ndez toka gurë e dhe
u dha kushtrimi per atdhe
edhe folen tokë e gurë
doli fjala për flamur
anë e mbanë mbi dheun shqiptarë
kush nuk vjen than ësht tradhtarë
e lash anash dashurinë
e kam msy mbi dhe lirinë
nanë kosoven pamvarsinë
na ndau jeta në buzë t' bashkimit
mosha jonë ra n' vulë t 'flijimit
u martua me burg e mjera
t' shijojn jeten moshat tjera
prandaj mallin ti ma nxite
me kto lule kolorite
që dhuratë mi solle mue
n gjak sa mote mi kan vlue
ma kan nxitë kujtesen athere
mu ne at prill me diell pranvere
mu ne at moshë kur jam harlisë
porsi lulja e bukurisë
me msy n' afsh të dashursië
kaluan kohra e vjetërsina
shum kan ecė po moti e stina
sum kan ecė vujetjet mbi dhe
kah kujtimi e mosha e re
plagt rinore kan kullue
dhimbjet zemra kan pervlue
deri se lindi buzqeshje e re
si harroj lotimet rrke
porse prap erdhi lirija
ka nxe dielli e dashurija
ripërti ësht gjenetika
prap po m gzojn sot djem e qika
edhe rinija gjithkombtare
me fjal tëmbla shege e nare
e lule t bukura t tok s shqiptare
që i kan mbledhë mbi ato troje
e fjalë të ëmbla si mjalt n hoje
mi dërgojnë neper forume
porsi shija n' për agrume
porsi shija e portookallit
mi qojnë peshë shekujt e mallit
prndaj ti o vjeshtë m,nxitove
disa mote mi kujtove
ato lule,t'ku i ke gjetė
që me drita japin jetė
a thue jan lule rugove
dukagjini a rrafsh kosove
a thue jan mbledh ndër kopshtije
n' ndoj krahinë mbi tok shqipnije
ku ai diell i ushqen me ari
lulekuqet shtat shqiptari
ato shtatin e kan me fletė
por kujtimet mi zgjuan n' jetė
n'nji t' kaluar kur ish besa
Kur n 'nji qast m'shijoj mëlmesa
kur m' pushtoj ather e shejtë
dashurija që kputė frejtë
frejt e zemres e harlisë
porsi lulja bukurisë
prandaj lulet kur ktu i solle
në ket faqe që i mbolle
ti s'mendove se lirikut
ja ke lagė fijet t' qepikut
Ja ke derhdhë do pika loti
se atdhut e largoj zoti
veq kujtimet i la t' mjera
edhe vargjet porsi era
me i kujtue kohrat dikurė
dashurinė porsi bilur
qe ai e pat për nji vashė t' re
për tokė t' parve e për atdhe
po ju faj aspak nuk keni
lulet t 'bukura ktu mi leni
Se ju jeni ajo rinija
sy e ballė që u ka shqipnija
ju ka engjuj dardanija
un për ju si brez jam djegė
veq me qelė ju porsi shegė.
***************************


shkruar nga autori xhelal ferizi ne mergim
***********************************

l i r i k u
**********************************

Pushoj gjithemon ne keto vargje ,se pse nuk e di ,disi e ndjej si timen edhe pse e di qe nuk eshte e shkruar enkas per mu ...

Me pelqen se ketu pershkruan natyren dhe dashurin e trojeve tona ,dashurin sinqert dhe te paster qe duhet te jete n'mes te dy te dashuruarve , vuajtjen ,sakrifikimin per ata qe vijn mbas nesh ,per diellin ...etj ,ku nese ne i shikojm dhe i perjetojm te gjithe keto atehere mundemi te ia dijm sensin e jete.

U mundova qe ta reduktoj pak kete poezi ,por qdo fjale kishte vendin e vet dhe po ne vend te duhur .Dhe do te ishte nje krim ndaj kesaj krijimtarie perfekte .

Komplimenti ty dhe pendes tende te palodhur ,dhe antarve ju preferoj qe te bejn nje vendpushim ne vargjet e tua .

Me sinqeritet ,Vjeshta!


ps: ky pershkrim ishte nga nje amatore e poezis .

[lirik]

Po e nderuara vjeshta

nga lulet qe me dhurohen ne faqen time dhe personi mandej e marre imagjinoj
ne vargje krijoj pak nga ngjarjet ete kaluares pak nga nga e tashmja pak nga
te gjitha motivet dhe krijoj një punim
PUNIMI PASTAJ RRIN NE SHEKUJ TE SHEKUJVE NE SHERBIM TE BREZAVE SI KRIJIMTARI
Autri krijuesi poeti gjithmon kekron kahdo burime frymzime nga secili rast bile ka rast edhe shum i vogel nga nji person apo protagoníst krijon nji ngjarje të tërë
per shembull te un ndodh kjo m,arr disa emra tuajt dhe i qes ne skenë artistike mandej i lidhi dhe i kombinoj ngjarjet ne funksion te artit dhe dalin te bukura edhe ju knaqin ju njikohsisht pro edhe krijohen si vlera
poeti gjenr frymzimin ku do ne natyr ne biseda ne shoqeri ne forumene pyll ne qytetrim syri i poetit sheh gjithqka.
Un mbas ndejave dasmave e takimeve kam krijuar vargje kam marr nji emer pershembull
dhe ekam stilizuar apo ka emra te vertet qe i kam ndryshuar e kshtu me radhë pra arti duhet te ndihmohet poeti veshtir eka pa ndegjuar diqka te krijoj autori krijon nga frymzimet krijon nga rastet nga perfshirja nga qastet nga miqsija nga lulet nga shum motive
JU KENI DHëNë NJë KOMENT TE MIRë AUTORI KA QELLIM VARGUN SA MA KUALITET ESA MA ARTISTIK PRANDAJ AUTORI POETI ESHT NJë LLOJ SPIUNI QE FUT KAHDO HUNDET DHE
SHIKON SE QKA E KU MUND TE GJEJ DIQKA PER VARGJE
kekron neper targjedi neper bukuri neper zhgenjime e kahdo kjo esht smundje e poetve
un te ju te nderuar lexues te dardanis te disa gjeta frymzime dhe kam shkruar siq e shihni
dhe kan dal te bukura vargjet
faleminderit shum vjeshta enderuar per mirkuptimin dhe vlersimin real dhe shum kjart ekeni kuptuar
vleren evargjeve ju jam mirnjohs per komentin dhe shkrimin
vargjet i jan kushtuar thellsive ndjenjes se luleve kohrave perjetimeve dhe nga ato ndjenja neper lule e dhuarat eluleve ndikon sepse ne ne burgje vuajtem dhe tash shohim lule shpriti i poetit pastaj i lidh ndjenjat ne mes te simbolit te luleve dhe vuajtjes atdheut rrethanave perjetimeve motiveve etj kshtu mandej kompletohet nji punim nji art tash e keni kuptuar dhe ju jam mirnjohs

[vjeshta]

Mire e the ,qe syri i poetit sheh gjitheqka ,ndersa shpirti :ndjen ,frymezohet ,por edhe per me e kuptu poezin duhet syri dhe prekja ne shpirt ,keshtu qe nuk duhet prekur nese dikush nuk e kupton ,apo qe poezia nuk ia ka ngjall emocionet .

[lirik]

Qëllimi i ndjenjes ndaj luleve paraqet dashurinë dhe mallin per vendlindjen kujtimet e dikurshme te jetes vuajtjet atdheun te kalueren mallin
e kshtu me radhë
pra frymzimi gjendet si ne mqisi si ne dhurata si ne larmi lulesh si ne raste si ne momente si ne pershendetje si ne tregime ne motive ne miqsi ne komunikime e kudo gjendet fyrmzimi pastaj
krijohet dhe del nji krijimtari e bukur
mund te them se motivet momentet krijojn artin krijojn vargun artsitik
ka raste qe nga nji dhurat e thejsht ose nga nji raast shum i i rastesishem vijn frymzimet dhe lind nji krijimtari

[lirik]

Njeriu
************************
---------------------------------

Xhelal Ferizi l i r i k u

Në MëRGIM
==================================
--------------------------------------------
***************************************

kur mbjellë paqe,je engjull,diell, e yllë
kur mbjellë gjaqe je demon ,
kur mbanë dashuri ,je si i ëmbli fyell
kur vret,!je si,djallë që djallzon
***

kur qeshë je si lule që qelet
kur gjveshesh je si ferr lakuriq
kur mëshiron , je si rrushi që vjelet
kur ,gënjen dukesh si dobiq
***

kur fyen,je vet,mërija
kur qanë je dhimbja mbi dhe
kur shëmton je vet shëmtija
kur sulmon je si gjarpër n' fole
***

Kur punon je punë madhështore
kur rrin je dembel,armik
kur lidhesh me ylberin për dore
je fletë, je bli ,je fik
***
kur këndon !në kokë s' mendon zi
Kur mbjellë sherre je dreq
kur lëmon përkdhelshëm me fjalë dashuri
kur prekë,në dhimbje je i keq
***
kur qanë me arsye je ,prek's
kur qeshë ,me zgërdheshje je i pshtirë
kur bëhesh ,tinzarë e ndjeks
je i,ëmbël,kur je i lirë
***

je diell kur nxenë për liri
je hanë kur qellimin e ke të mirë
je i marrë kur mbanë zili
kur ,krimin e quan mëshirë
***

je cak i jetes,kur ,s'shkelë
parimin etiken,as normë
je engjull,prej qiellit vjelë
kur ,gazin e mbanë,në formë
***

je i zi si sterra e satanit
kur shpirtin e mbushë me katran
je i tmerrshëm si vala e sunamit
kur pshtynë në diell e hanë
***

je i lig kur ndahesh me kryqe
kur vorret i pshtynë për së vdekë
je kob që nxitë me kja qyqe
kur fundin e krimit e,prekë
***

je i menqur i ditur, je vet menqurija
për mbarë kur tërheqë ,në qdo shekull
sa të gjith planetet,ke tru,për kah dija
je i bukur me vasha, si hana ,në vetull
***


me tru je i vogel por i pa'fund
që nuk të njeh mendja kufi
sa i mrekullueshëm kur në djersë e mund
përpiqesh me ndërtu dashuri
***

sa i keq je kur rrëmbehesh
sa i pa fis e i pa farë
sa i lig je kur thehesh
sa i zi ,kur bëhesh vrastarë

***
sa i ëmbël je kur don
as langu i fikut ,nuk të konkuron
as rrushi e mjalta as kokrra e,sheqerit
as ,uji i sherbetit e shija e ylberit
nganjëher nuk ta kalon
***

sa i zi dukesh në shpirtë
kur vret e,pret e kur therrë
nuk ta kalojnë as vampirt
sa stinët i len ti ,djerrë
***

kur sulesh n' hakmarrje je vet furija
stuhi e qmendur ,për gjak
kur grinë nëpër mish ,edhe kur qanë fëmija
kur engjujt i varë në lak
***


o ti je vet qudija
krijesë e mahnitshme me mish
sa i,qthurur je kah lakmija
kur turresh ,për gjah njiqind fish
***
sa i mirë je për kah pushteti
kur vetëdijen e mbanë,nën kontroll
sa i gjerë ah je sa deti
,kur shekujt i mbushë me shkollë
***

sa i dashur je për kah feja
kur nisesh ëmbël në cak
por kur gjuan n' fe tjera si rrfeja
bela kërkon e gjak
***

o ti je vet mahnija
enigmë objektive mbi dhe
ti je vet pra mbi dhe qudija
sa gjygjet,din mirë me i,pre
***

o ti je vet fenomeni
mendjen nuk ta njeh nën kafkë
as materja as ,i dheut ky gjeni
nuk ka kund qenje ma e aftë
***


se ti je vet pafundsija
se ti je vet horizont
se ti je vet ,diturija
ti je ,vet piemont
***

ti je vet pushteti
kafka ma e menqur mbi dhe
nuk ka as ngjyrë as deti
sasi ,me dije,vet je
***
o ti je vet nismëtari
i jetes që filloj mbi tokë
ti je vet magjistari
planetet i dridhë me kokë
***

ah ti je vet kasapi
që prenë qe grinë e që vret
ti je vet caku e hapi
që ndalesh e nisesh në jetë
***

po ti je vet knaqsija
kur knaqë qdo gjë me gaz
ti je vet mrekullija
kur lulet i mbjellë në vazë
***

ti je vet fenomeni
me gjak që ecë,me dy kambë
ti je i quditshëm për kah gjeni
qudi e vet jetes n' qdo pllambë
***

TI lulzon fusha e ara
ti hjeshon vet bujqsinë
ti je i mirë për kah fara
kur në paqe e mbanë njerzinë
***

ti vet kultivon mahninë
e gënjeshtren bashk,n' për kopshtije
ti vet kultivon,makutrinë
e diellin e mbulon me hije
***

ti vet luan me diellin
me nxemjen që i thonë globale
ti vet e kthjellë e ngrysë qiellin
me tym,mbulon fushë e male

ti vet e gzon e hidhron zotin
mandej e gzon me ndoj veper
ti vet e prishë motin
me luftra e lojë të vjeter
***

ti vet e rritë bagtinë
pastaj e vret e pret
ti vet e rritë qingjin
mandej e prenë e rjep
***

ti vet e njeh dhimbjen
e koses e shpates në fyt
ti je ai që lindjen
mbas rritjes për t' gjallë e mbytë
Ti e hapë minieren
e tokes i hyn në zemer
ti e gëzon pranveren
e shekujt i shkruan me emer
***


ti je vet ndertimsija
ti je vet muratori
ti je vet prishësija
ti je ,vet,gjykatori
***

ti je vet,kuptimi
me kokë e mish e sy
ti je gjak për kah vlimi
planetet që don me i thy
***

o ti je vet reforma,
e ligjeve që i mbjellë vet
ti je vet,ligji e norma
që matesh me tokë e det
***

o ti je vet talenti
ti je mëshira që nuhatë
ti je vet incidenti
,n pafundsinë e jetës së gjatë


o ti je vet zemruesi
e gzimi i perendisë
ti je vet ,udhpërëshkruesi
,i caqeve të , zhvillimsisë

o ti je vet ajo qenje
që nuk njeh kund ndalesë
ti je vet ,në gjendje
me e futë,drejtsinë në thes

je vet mbret e shkop
je ligj përmbi natyrë
je vet largpams e miop
dyftyrshe e,ke at fytyrë

je bredhs pa fund,nëpër dete
planetet gjithmonë i ke në sy
je shtyllë,mbi shtyllë prej jete
qe ,lirinë e mbyllë në dry

ti je njeri ti
i famshmi mish e asht
ti je vet,larmi
mendja e mbshtjellur në rrasht

ti je njeri ti
prej dheu prej mishi me gjak
materje substancë dashuri
i mbanë,,me fije e,lak

ti din me folë me vetveten
me diell e me hanë e me dhe
ti din me e shendritë jeten
e,mirë me shkua me fe

ti din qka nuk din djalli
me tru sa një qudi
ti,je si vet qakalli
kur ,turresh gjak me pi

ti je vet nji engjull ti je vet tinzrija
shartime qudije,me mish
ti je vet shkollarë je vet,barbarija
kur strukesh në pritë si një bishë

ti je vet si fletë e shkruar karajfili
kur qelë me qëllim madhorë
ti je vet rrëshana me gojë krokodili
kur armen e,merr në dorë

njeri je zbulues je gjeni je magnet
që tërheqë e thithë shum dije
ti me të gjitha dijet në gjuhë tande flet
je vet,simbol,gjithsije

perëndija të mbanë për gjëra madhore
me dalë ti vet në orbitë
me ecë nëpër drita nëpër meteore
veprimet n'hapsira me i rritë

Ti që dheun e lmon ti që dheun e shprushë
që vendosë e zhvendosë,argjile
minierat i zbrazë,zhvillimin e,mbushë
ti që kultivon karajfile

ti që qeshë e qanë për të njejten gja
në të njejten kohë me fytyrë

ti që ,e,lagë e terë ah lotin duke e tha
ti që je mizorë që shkakton mynxyrë

ti që përmbi rrota.qmendurisht për cak
vrapon mbas ,lakmisë,me e nxanë
ti që punon,prore,me t' quditshmin gjak
Që pshtynë e lavdron gjithmonë diell e hanë

ti je me dy biga ti je me nji mish
ti je me dy kahje,me dy bindje ,n'vlerë
ti je si ai tymi që ndahet n' kamish
Kur të joshë lakmija e shëmtuar e mjerë
***

ti e kultivon saksinë edhe e vyshkë
ti e përkdhelë,pulen gjelin qingj e ,paten
pastaj n' gjak at thikë kurr se len me u ndryshkë
kur e prenë bibanin e biben qafgjaten
***
ti e prenë ,edhe peshkun,për ti a ngranë at mish
e djegë në zjarrë,hellin,pastaj me uri
ti je bishë e menqur që i kalon shum'fish
djallzive mbi dhe me mish ,që kan mbi
***

ti e hjeshon valen e hjeshon kaltrinë
mbi det kur del me anije
ti ecë përmbi ujë e shton bukurinë
pastaj e ndynë at kthjelltsi,me hekur industrije

***

ti je vet hjeshija ti je vet shëmtija
se ujin me varka e gjallron
ti je vet i ëmbli,përmbi dhe mahnija
që arsyen e jetes,e mbronë

***
ti je ai që shembe vet kodrat e,zotit
që gryyen në shpirtra e tokë
ti je ndryshimtari,prej gjakut e lotit
që ,dhenat e ndryshon me kokë
***

ti je menqurija ti që kultivon
shkollen e kafshen e at krim
ti je vet gjeniu simbol që shkrumbion
simbol i gjallë që gjallron
***

ti vet kultivon kafshë e lule e ,bimë
mandej i thanë e i djegë
ti vet i hapë plagët e vet mbyllë qdo vrimë
je caku i cakut në shteg


zoti ty të don,zoti ty të urrenë
ti je ai që zoti të ka
për jetë të jetëve ai udhët ti rrëfen
e ti,me djallin rrin vlla
***

sa i mirë je kur mëshiren ,e mbjellë në saksi
sa i zi,si varri je kur,dredhon
prej cakut e paqes, që jan pavdeksi
kur krimi myk të kundërmon
***

je vet mahnija je vet mahnija
je shkollë e shkolles,pa fund
ti je vet enigma,ëndrra energjija
i lindur për djersë e,mund
***

i lindur për lot i lindur për gjak
me qeshë e gjygj me nda
i lindur për ,mëri e për të marrë hak
me dy sy në jetë me pa
***

kahdo që të marrësh kahdo që të shkruan
dija e dijes, së thellë
ty cakun qdo gurë e dhe ty ta druan
për të ndryshmet që din me i mbjellë
***
------------------------------------------

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
autori i titullit të vargjeve Xhelal Ferizi
nga Mitrovica
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*

[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

Pse o vjeshtë
**********************

shkruan Xhelal Ferizi liriku në mërgim
********************************

pse ti o vjeshtė kshtu më përkule
n'të dy gjunj't mbi dhe më ule
kur i pashë un kto lulkuqe
trandafila e burbuqe
nisi loti e po më shkon rrke
se ato rrënjët i kan nxe
n' tokë t 'kosoves n' diell e dhe
Pse ti vjeshta me ato fletë
po mi dridhë kujtesat n' jetė
se ato lule t'tok's shqiptare
vet dikurė n' rininė beqare
i kam mbledhė për dashurinė
pėr kosovė e shqipërinė
i kam mbledhë kahdo n' ledina
kur ka ardhė ma e bardha stina
i kam mbledhë për shum qëllime
anė e mbanė kah toka ime
her lulkuqe e her lulethana
jasemine e jorgovana
mandej tjera në ujė t' kulllimit
i kam la me lot t' kujtimit
kur kujtoja stin't e mija
kur ather m' vlonte rinija
n' dashuri për kah etnija
shqip e lashtė kah ish shqipnija
edhe të dashuren një vashë krah 'zanë
që i mahniste diell e hanë
që mahniste vet ingjinë
me ballë ari e bukurinë
që ylberi i kish vu emer
e' m 'pushtoj në shpirtë e zemer
si e pushtojnë yjet knaqsinë
kado qiellit kur shëndrijnë
ashtu mua ajo si puhiza
mi pushtoj dhele e qeliza
e kur kjtohem në at shend jetë
kur i shoh kto lule n' fletë
ma kujtojnë zemren qiellore
mbi të lashta troje arbnore
mi kujtojnë mua dehur gzimit
larmi lulesh në hov t' lulzimit
mu në hov kur jan harlisë
kur ja fala dashurisë
prandaj sot kto lule n' lara
po më kthejnë te rrezja e para
kur pat nisë ajo e bardhë
n' zemren time n' shpresë me ardhë
kur pat nisë me të parat shk'ndija
me nxitë flakë kah dashurija
o zot qielli se q' po dridhem
me sa ndjenja sot po lidhem
në ato kohra perëndue
zemra ime ku ka vlue
për atdhe e i vashë shqiptare
dashuri si dy ujvere
dy ujvare t 'zemres time
dy motive n' cicërime
njena rrjedhte për atdhe
tjetra valë ish vasha e re
zemra ime ather n' barkusha
ka pa lule t 'larme n' fusha
trandafila ,ndër kopshtije
porsi kto me fletë larmije


po kto lule n, kërcyell t ' rrites
qenkan,shija e afshit t' drites
thue se në yje jan rrezitë
në mes fletve q' po bëjnë dritė
ma kujtojnė dikurë shkëlqimin
ma kujtojnë at përkushtimin
për një të dashur një belhollė
në ato vite si pip'mollė
dashuri q ë lindi n' shkollė
ajo kishte sy qiellori
ishte zanė prej vizitori
ajo mahniste vet mahninė
edhe lulet e larminė
zot si e kishte bukurinė
si ato fije n' ndriqim m'nashi
si kur lmon ai kuqalashi
ai ylber që n 'shartim ujvare
lëvizë dritat reflektare
ashtu ishte vashë ajo shqiptare
ajo shqipe vashë n' filiza
kur shpaloste në puhiza
me at flokun t' kaqurrelit
kur lakonte n' mjedis t' belit
edhe krahnori e drejta shpina
thue se ish vete kanarina
me gojë sqep dukej cicrimë
thue po flet n' tinguj a rimë
ashtu ishte ajo hyri
ylli vet ndër yjzëri
prandaj mua atherė m' pat dehë
n' të dy gjunjt për t' gjallë jam shkrehė
n' të dy duart me ato lule
dashurinė si nji fat vule
vulė me brusha e hanë diellore
vulė hapsire shejt'qiellore
Fort në gji e kisha vulosė
me afsh drite tue ngjyrosė
vërtetsinė ia kisha falė
pse i sinqertë isha si djalė
edhe zemren e kisha të valė
sa kish nisë per me u harlisë
me i vu cakun dashurisë
me i vu sy kund vash's shqiptare
porsi lulja diellatare
zemra ime ishte e vlimit
si shkumbardha e gurgullimit
n'pastërti të vet kullimit
që kur falja diqka n' jetë
ishte vula e vërtetė
zemra m' dukej deti vet
aq e gjerë me at rini
porsi qielli n' bukuri

por që ather se deshti fati
mbeta un mbi dhe krahthati
me ato lule mbajtur n' gji
se dardanja plot magji
mi pat shkelė ëndrrat me taka
t 'dy barkushat mi dogj si flaka
mbeta në tokė mbi dhe me lot
kaluen vite kaluen mot
se u ndez toka gurë e dhe
u dha kushtrimi per atdhe
edhe folen tokë e gurë
doli fjala për flamur
anë e mbanë mbi dheun shqiptarë
kush nuk vjen than ësht tradhtarë
e lash anash dashurinë
e kam msy mbi dhe lirinë
nanë kosoven pamvarsinë
na ndau jeta në buzë t' bashkimit
mosha jonë ra n' vulë t 'flijimit
u martua me burg e mjera
t' shijojn jeten moshat tjera
prandaj mallin ti ma nxite
me kto lule kolorite
që dhuratë mi solle mue
n' gjak sa mote mi kan vlue
ma kan nxitë kujtesen at'here
mu në at prillë me diell pranvere
mu në at moshë kur jam harlisë
porsi lulja e bukurisë
me msy n' afsh të dashurisë
kaluan kohra e vjetërsina
shum kan ecė po moti e stina
sum kan ecė vujetjet mbi dhe
kah kujtimi e mosha e re
plagt rinore kan kullue
dhimbjet zemra kan përvlue
deri sa lindi buzqeshje e re
si harroj lotimet rrke
porse prap erdhi lirija
ka nxe dielli e dashurija
ripërti ësht gjenetika
prap po m' gzojnë sot djem e qika
edhe rinija gjithkombtare
me fjalë t'ëmbla shege e nare
e lule t' bukura t' tok' s shqiptare
që i kan mbledhë mbi ato troje
e fjalë të ëmbla si mjaltë n' hoje
mi dërgojnë nëpër forume
porsi shija n' për agrume
porsi shija e portokallit
mi qojnë peshë shekujt e mallit
prandaj ti o vjeshtë m',nxitove
disa mote mi kujtove
ato lule,t'ku i ke gjetė
që me drita japin jetė
a thue jan lule rugove
dukagjini a rrafsh kosove
a thue mbledhë jan ndër kopshtije
n' ndoj krahinë mbi tokë shqipnije
ku ai diell i ushqen me ari
lulekuqet shtat shqiptari
ato shtatin e kan me fletė
por kujtimet mi zgjuan n' jetė
n'nji t' kaluar kur ish besa
Kur n 'nji qast m'shijoj mëlmesa
kur m' pushtoj at'her e shejtë
dashurija që kputė frejtë
frejt e zemres e harlisë
porsi lulja e bukurisë
prandaj lulet kur ktu i solle
në kët faqe që i mbolle
ti s'mendove se lirikut
ja ke lagė fijet t' qepikut
Ja ke derdhë do pika loti
se atdheut e largoj zoti
veq kujtimet i la t' mjera
edhe vargjet porsi era
me i kujtue kohrat dikurė
dashurinė porsi bilur
që ai e pat për nji vashė t' re
për tokė t' parve e për atdhe
po ju faj aspak nuk keni
lulet t 'bukura ktu mi leni
Se ju jeni ajo rinija
sy e ballė që u ka shqipnija
ju ka engjuj dardanija
un për ju si brez jam djegė
veq me qelė ju porsi shegė.
***************************


shkruar nga autori xhelal ferizi ne mergim
***********************************

l i r i k u
**********************************


përmirsim i vargjeve nga autori

[lirik]

E nderuara vjeshta
vetem prej nji dhurimi lulesh nga ju ne forum jan nxjerr tri epoka ne vargje artistike
koha dikurë rinija dhe ne prag te dashuris ather me nji vash shqiptare
por ket e nderpreu burgu mu ne prag pa u realizu sepse ne moshen rinore u burgosa
per demostrata te vitit 1981
mandej vjen malli per atdhe lulet e tokes shqiptare
vjen periudha e ripertritjes kur ju me dhuroni lule rinija
e kujtimet malli per atdhe
dashurija per token etnike


ja pra se si i nxora artistikisht periudhat ne art stilistik
vetem nga nji dhuratë lulesh që ju rinija e forumit mi dhurat ne pershendetje
pra te poeti artistikisht dhe simbolikisht ndikon diqka
ku poeti mandej thurë bukuri
pra kto vargje qe i krijova me dhuratat epershendetjet ne temen time me lulet ju me motivuat
pra motivet gjenden dikund te poeti
prandaj un shpesh her ju them njerzve ma trego ndonje ngjarje a perjetim
ndonje qast te lumtur a ndonje diqka sepse un mandej ne vargje e thuri
kur dikush me shkruan diqka per ndonje diqka qe ka ndegjuar apo perjetuar
emaili im gjithnji rrin hapur per lexuesit le te shkruajn
at qka kan perjetuar deshtimet ne jet apo ne dashuri ne shkoll apo perjetimet sukseset emos sukseset
rendesi ka qe te lidhen vargjet ndersda personi gjithmon mbetet anonim te un sekret
nese ai vet nuk don te jet publik

ja vlen sepse arti kekron bukuri vargu kerkon lidhje
nje pervoj ekam ne jetë shum intresante e kam pa se ne pergjithsi te shum individ mbajnë shumqka ne shpirt
e nuk e qesin per jasht
kam pa njerz qe duan te thojn shumqka por nuk thonë sepse nuk duan te thonë mbrenda botes s e tyre ruhen sekrete dhe nuk mundet poeti kurr me nxjerr diqka vetem kur ua lexon syt po sepse poeti esht nji lloj hajduti vjedhs pervjedhs qe pergjon e rin me vesh ne krah me ndegju diqka pastaj me kriju
mbi bazat e ngjarjes sidomos ngjarja e vertet qe ndegjon poeti ajo e frymzon shum
se esht gnjarje e dores se parë qe e nxit shum sidomos kur e ndegjon diekt nga personi
Gjergj fisha ka qen i fuqishem sepse ka ndegju direkt nga goja e njerzve ngjarjet e tregimet mandej i ka stilizue ne lahutë malsije sepse te ndegjosh diqka direkt kjo ehst shum nxitse per poetin
dhe ktu del arti vet me krejt fuqinë e stilin
sa per vargjet qe kishe shkruar ktu kush don ti kuptoj e ti ndjej mendoj se vargjet kan nji mallengjim tregojn per kohen e kaluar per burgun dhe u lidhen si stil vargu me art per te dal diqka ebukur
per shkak se rinija me dhurojn lule epershendetje ne temen time dhe un tash ne liri perkujtoj mundin lulet
kohen e kaluar pra gjithqka esht ne sherbim te artit dhe krijimtaris me ata qe nuk kutpojn nuk ka pun kush ose keqkuptojn apo qka do qoft qe jan primitiv e injorant apo duan ti shtrembrojn kuptimet
un nuk mund te ndali krjimtarin per shkak te kurfar paragjykimeve apo pse dikush nuk po kuptojka
me rendesi esht qe arti e vargu krijimet ecin krijohen
besoj se njerzit te gjith ekan te kjart idealin e vargut dhe vleren e krijimit kto vlera ju sherbejn brezave vargjet jan frymzim vlera krijimtari artistike prandaj secili duhet te ndjej knaqsi e sa ma shum ta ndihmojn poetin me informime qe sa ma shum krjimtari te ket
NGA PERVOJA IME FLAS edhe me ata bashkvuajtsit emi dikur ne burg nganjiher kam deshir ti ngacmoj e ti pyes se si ekan ndje burgun disi i shmangen asaj kohe e perjetimeve
kjo esht fund e krye gabim
e di se njerzit nuk kan deshir ta kujtojn te kaluaren dhe thon harroje por kjo i sherben armikut armiku ka qef kshtu.
Le ta din bota se qka perjetuan shqiptart pa faj NE DUIART MIZORE TE KASAPIT SERB I cili neper shekuj shkatoj male me vuajtje e dete me lot e dhimbje ndaj shqiptarve le ta din bota se njimij e treqind vjet srbi beri zi mbi shqiptarë qysh se erdhi ne ballkan beri zi e terr zhduku neper shekuj me mija e mija shqiptarë duhet te shkruhen libra e romane e jo siq peprriqet serbija me gjuhen dhelper me dal viktim e shqiptarve
Vetem pse kekruam te dejta dhe vetvetndosje liri na izolonte me vite neper burgje na humbte jeten dhe rininë e ne burg na shkatrronte me gjithfar lloj provokimesh shoveniste
un shpeshehr them pse ore shqiptart gjith kto fakte qe i kan pse nuk i shkruajn pse gjtih kto perjetime pse
bota mund te lexoioj romanet e librat ma intresante nga perjetimet e shqiptarve e te perkthehen ne te gjitha gjuhet e botes ate qka ka ba serbi mbi nji popull te pafasjhem ne trojet eveta etnike esht shembul unikat ne botë dhe kjo duhet t shkruhet
mshefja dhe mbajtja sekret e vuajtjeve i sherben armikut serbi ka deshir ti humb te gjitha gjurmet evuajtjeve tona i shkkaton dhe don ti humb sepse dhelpra e ardhur ne ballkan nga stepat ruse kshtu vepron neper shekuj
ndersa ne na mallkon toka jon historia loti britma gjama vuajtja e jon e tokes tonë nese ato vuajtje shqiptart nuk i nxjerrin neper libra dhe ti perkthejn secilin detal te perjetimit neper gjuh botrore

[lirik]

E nderuara vjeshta shum paster dhe bukur keni komentuar me pelqyen te dy komentet tua
shum shndritshem dhe kthjellt keni vlersuar prandaj nese ke mundsi me talentin qe ke merr pjes edhe ne vlersimet tjera te vargjeve sepse asgjë te keqe nuk ka nes e njeriu jep mendim te lirë neper tema per vargun e bukurinë kjo esht bukuri shpirtrore nes e njeriu neper boten evargjeve bashkohet me emocionin dhe vlere´n psqika siq thua ti pushon aty gjen ndjenja dhe motive
njerzit qe nuk i perfshin vargu nuk i kuptoj se qka u dashka ti perfshij ata ne ket jet
mbetem pa tekst me lloj te till njerzish

[lirik]

Kahdo me vargje kam dalë kërkimit

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''

Autori xhelal ferizi
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
-------------------------------------------------------------


l i r i k u n ë m ë r g i m
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
-------------------------------------------------------------------------
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''
Khdo me vargje kam dalë t'ngazllimit

Duke vlue n' valë shprehjet e shkrimit
si me vlue ujë yjesh e ari
si me vlue aromë lule bari
ashtu shprehjet kullue i kam n' vlim
i kam nda me nji kullim
nji kullim natyre rrjetë
e i kam mbshtjellë n' kurorë me fletë
kurorë ngjyrash ndër ylbere
e i kam mbshtjellë me lehtsi ere
ei kam shkri si e bardha vala
kur shkrinë sumbullat bardh n' stërkala
kah n' burim bien me currila
n' dritë vizlluese si kandila
si kandilat stalagnite
akullbardhë kullue prej drite
që me driten bashk jan shkrue
ashtu të falat i kam vlue
bardh currilash tu i kullue
për përshndetje i kam gatitë
me ia que etnisë me dritë
nga largsija e mërgimit
me kto të holla fije t' shkrimit
në gurë e dhe trojet kah rrijnë
me urue t' shejt pamvarsinë
un me vargje kosovë për ty
mbi qerpik që rrijnë mbi sy
të madhit qiellit rrezeshndritur
veq për ty i kam porositur
për ty tokë nanë argjentare
ti dërgoj me gjuhë shqiptare
përshendetjet plot larmi
të uroj shndet e bukuri
të uroj fat e dashuri
nëpër shekuj në kohra jete
ti e pamvarur t ë rrijshë më vete
sa të mbanë diellin bukurija
ty le të shndritë shqipja e liria
le të lmon prore ajo dritë hane
me kurorë t'më jeshë sovrane
të uroj mirsi në jetë
vargje t' mija ty me të gjetë
si'q' gjenë rrezja të bukuren fletë
edhe ty tokë shndritmire
ti dërgoj kto fjalë safire
kahdo o dhe n' kokrra ilire
se ti je një zemërmire
me ato të fisme fise mendtare
rrnofsh moj bi e shtrejtë shqiptare
sa ajo drita yllatare
që nuk fiket anes t' qiellit
rrnofsh sa drita e rrezes t' diellit
për rrespekt kah po t' përshndeti
leht si flladi përmbi deti
ti dërgoj kto germa fjale
ti je hanë që del mbi male
n 'për qetsi kur nis me nxe
lmue me dritë mbi gurë e dhe
për shkak të nderit e artit tuej
fjal të bukura tash ju shkruej
kahdo jeni o ju krahina
mbi etni ju lmoj me rima
e me vargje magjistare
e ua lmoj zemrat shqiptare
un i biri i mërgimit
jam për ju po zemra e vlimit
që ju vloj me gatim ylli
e me rimë si'q' lmon ai fyelli
zemra shege e qetine
që ngazllen gjak kanarine
që ngazllen qehret mbi dhe
zemra yjesh nxitë me nxe
që nxitë në diell ballin me u qeshë
hanen në sharm qiellit me u veshë
se un nuk kam tjera shpërblime
veq kto fjalë të ndjenjës time
që i kam thurë nëpër mërgime
që i kushtoj un per etninë
për sovrane dardaninë
tash që u vesh por si biluri
në mes europe i shndritë nuri
arti i rrallë i bukurisë
e rrin me yje te pavarsisë
porsi yjet ne qiell kaltrije
n' kushtetutë rrin pamvarsije
mbi themele si qelike
e lasht kalaja dardanike
pamvarsija i paska hije
i zbret yjet prejj mahnije
me ja pa dheun shqip e zallin
me ja pa te shqipes ballin
me ja pa gradat krahnorit
porsi majat e qakorit
mu në ne krah shqipes i rrijnë
ja shtojn namin e kreshnikinë
nanë kosoves heroinë
prandaj shkruaj un e nuk ndalem
ty kosovë gjithmonë të falem
do ti sjell vargjet me zemer
ta qendisi te lashtin emer
me ngjyrë dielli n 'bukuri
e me te mbjell kahdo liri
ti ma gzofsh sovranitetitn
porsi qielli që gzon detin
edhe ti i gzofsh ato mote
të mbajtë trimria kastriote
shkolla e besa e martina
paq trimresha e gjeraqina
edhe djem paq gjith sokola
hije te paqin dija e shkrola
edhe shqipja e flamuri
neper shekuj t' qëndroft guri
tej presheve e tej merdare
u gzosh n' shekuj oj tokë shqiptare
me mvehetsi me ligje e leter
se ti je një shqipe e vjeter
je ilire je antike
je kosova e jonë etnike
porsi e gzon qielli hjeshinë
ti ma gzofsh n' shekuj lirinë
pamvarsin ty drita e arit
ta ndriqoft si diell beharit
porsi ylli i vezullimes
i past hije kosovë trimes
pamvarsije sa të jet jeta
kahdo shqip mbi troje t veta
sa të jenë rrezet reflektare
rrnoftë kosova e jonë shqiptare
sa të ket diell e yj e hanë
pamvarsi pastë në dardanë
e i ndriqoft gjuha shqiptare
porsi qehrja qehlibare
porsi sharmi i ballit t' hanes
i shndrittë shqipja tok's t 'dardanes
***

Autori i vargjeve shqiptare xhelal ferizi
l i r i k u
i dekadave te harruara nga pluhuri i mergimit mbuluar
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Mirdi Limani
*-*-*-*-*-*-*-*-*-

shkruar nga autori Xhelal Ferizi
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Thonë ka dalë zogu i shqiptarit
si shqiponja n' pendla të arit
nuk ia njeh kufijt litarit
se n' mejdan ,në vite e mote
nuk po e lshon at titull bote
aty rrin si'q' rrin nji yllë
thue se zana i dha gji n' pyllë
si kreshnikve thonë dikurë
hapi i tij' qelik e gurë
lufta e tij' porsi furtuna
ësht shqiptarë e' i tregon puna
sa leht rrin në gishta e themra
sa trimrisht i' punon zemra
me at titull si biluri
qiellin lart ia prekë flamuri
nderin shipes tu i qëndisë
kampion biri i shqipnisë
i prekë majat , e suksesit
shndritë si ylli i mëngjesit
penda e shkrimit i kushtohet
kampion po titullohet
shtizë flamuri zog skyfteri
titullarë e plumb mauzeri
del si era me vetimë
rrxon me luftë e me bërtimë
tue mposhtë botës kundërshtarë
shum medalje shkri në ar'
n' gjoks shëndritshëm i rrijnë varë
varë i rrijnë n'flakrim prej ari
ma ka gjoksin flakë e zhari
lumja nana e shqipnija
i lum kombi edhe etnija
qe po lindë sportista n' djepa
që po i rritë si shqipe n' shkrepa
bota mirë po i njeh me emer
i ka lindë shqipja me zemer
me dy krena e flatra t'lehta
në ballë me ndejtè ky sa të jet jeta
në ballë të titullit kampion
me u qëndisë me medaljon
qe sa vite rrin i pari
ma ka shqipja zog shqiptari
zemra e ti me gjak skyfteri
grushti i ti plumb maliheri
Kur godet ësht flakë e rrfe
nuk len n' kambë kend përmbi dhe
ka nji gjak që i vlon si zhari
ka një gjuhë e rod shqiptari
njihet n' botë si luftëtarë
zor me i gjetë kund kundërshtarë
n' luftë trimrinë e ka për farë
emri yt Mirdi Limani
gjasht herë n' titull i doli nami
kah rruzllon bota me dhe
kan ndëgju po kombe e fe
se shqiptart jan zharë e rrfe
se jan t' nxehtë me mish e gjak
jan shum trima e luftarak
se kta tituj i kan hak
se jan lindë për me qenë t' parë
n' gjith planetin n' boten mbarë

Autori Xhelal Ferizi
.................................................
l i r i k u n ë m ë r g i m
************************************************
.................................................. ............................................

Në shenj rrespekti kujtimi per kampionin shqiptarë në kik boks nga maqedonia
shqiptarin me gjuhë e gjak trimin Mirdi Limani
i cili gjasht her u bë kampion bote
në kët disciplin luftarake ne ring pa ju tremb syri
si tejet luftarak flakë e zharë luftoj si i ka hije shqiptarit
prandaj
ja kushtoj një këngë me plot përkushtim në vargje shqiptare
duke i dëshiruar tituj të ri e suksese të reja trimit Shqiptarë
të shqipërisë tonë nënë etnike iliriane

[lirik]

Dashuri vashe
*-*-*-*-*-*-*-*-*-
---------------------------------------
----------------------------------------------

un e di oj vashë pse nuk t' lodhet qerpiku
se rrenjët i ka Në dashuri
ndoshta mbi kapak prej përkushtimit piku
e lëvizshmja vizllimë bukuri
e dashur ty të thonë pikat e pendes
kahdo që pikun në varg
me at qerpik magjik pararendës
dashurinë që e përqon nga larg

autori xhelal ferizi
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
l i r i k u n ë m ë r g i m
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;