Të tjerët për Dr. Rugovën.

[Urata]

Pavarësia e Kosovës ka emrin dhe emblemën e Presidentit Rugova

Prishtinë, 25 janar - "Vdekja e Presidentit të Kosovës Ibrahim Rugovës, është lajmi më i pikëllueshëm që kam marrë në jetën time. Vdekja e Presidentit është plaga ime më e madhe shpirtërore që kam marrë në jetën time", thotë ne mesazhin e tij të ngushëllimit, ministri i Kulturës Astrita Haraçia.
"Ne që ishim bij besnikë të këtij personaliteti të madh të historisë e të politikës, jemi tepër të pikëlluar. Ne që punuam e luftuam për realizimin e idesë madhore të Ppresidentit Rugova për Pavarësinë e Kosovës, jemi të lëndua në trup e në zemër për humbjen burrështetasit të madh të Kosovës.
Por, ne jemi krenarë që e patëm prijës, jemi krenarë që punuam me këtë personalitet të madh të Kosovës!
Ne betohemi në emrin e presidentit dr.Ibrahim Rugova se do të përmbushim deri në fund amanetin e tij për realizimin e Pavarësisë së Kosovës", shkruan ministri Haraçia.

[Zana_ch]

HAVIER SOLANA DO T'U KËRKOJË UNITET UDHËHEQËSVE KOSOVARË


Augustin Palokaj, Bruksel


Udhëheqësit evropianë vazhdojnë të shprehin ngushëllimet për vdekjen e presidentit Rugova dhe në të njëjtën kohë edhe të bëjnë thirrje për unitetin e udhëheqësve politikë kosovarë në këtë kohë të vështirë dhe sfiduese për ta dhe për Kosovën. Përfaqësuesi i lartë i Bashkimit Evropian për Politikë të Jashtme dhe Siguri, Havier Solana, më vonë gjatë ditës së sotme do të shkojë në Prishtinë ku më së pari, siç është njoftuar nga zyra e Solanës në Bruksel, do t'i bëjë nderime trupit të pajetë të presidentit Rugova në hollin e Kuvendit të Kosovës. Më vonë në mbrëmje Solana do të takohet me shefin e UNMIK-ut, Soren Jessen Petersen, ndërsa në programin e tij për nesër ka caktuar takim me përfaqësuesit e Ekipit të Unitetit të Kosovës, Nexhat Dacin, Bajram Kosumin, Hashim Thaçin, Veton Surroin dhe Blerim Shalën. Pritet që Solana atyre nesër t'ua përcjellë porosinë e BE-së për të ruajtur unitetin dhe për t'u përgatitur për nisjen sa më të shpejtë të negociatave, sepse bashkësia ndërkombëtare nuk dëshiron vonesë të madhe në procesin e negociatave për statusin. BE-ja do të jetë e përfaqësuar nesër në funeralin e presidentit Rugova nga Havier Solana dhe bashkëpunëtorët e tij, nga komisioneri Oli Rehn, nag shefja e diplomacisë austriake Urshulla Pllashnik, që është dhe kryesuese e rradhës së BE-së, ndërsa nga Parlamenti Evropian atje do të jetë deputetja Doris Pack. Oli Rehn është dashur sot të paraqesë një dokument për politikën e BE-së në Ballkanin perëndimor, por për shkak të vdekjes së presidentit Rugova dhe udhëtimit të tij në Prishtinë, e ka shtyrë këtë për ditën e premte. Po këto ditë në Bruksel do të qëndrojë kryenegociatori për statusin e Kosovës Marti Ahtisari, i cili do të ketë takime me zyrtarët më të lartë të Bashkimit Evropian.
Ndërkohë është konfirmuar se NATO-ja do të dërgojë gjithashtu një delegacion të lartë në varrimin e presidentit Rugova, por përkundër dëshirës së tij, Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Jaap de Hoop Scheffer, nuk do të jetë në gjendje të marrë pjesë në varrimin e presidentit të Kosovës, sepse nesër në të njëjtën kohë do të marrë pjesë në funeralin e 43 ushtarëve të NATO-s në Sllovaki, të cilët humbën jetën për shkak të rrëzimit të aeroplanit duke u kthyer nga misioni i tyre në Kosovë.

[Zana_ch]

IBRAHIM RUGOVA ISHTE POLITIKAN QË DALLONTE SHUMË NGA UDHËHEQËSIT E TJERË TË RAJONIT


Rrahman Paçarizi, Prishtinë


Në fundin e viteve tetëdhjetë Ibrahim Rugova ishte një njeri që bënte kalimin nga disidenca intelektuale në disidencë politike, duke bërë së pari përmbysjen dhe përmbylljen e epokës së komunizmit dhe përcaktimin e orientimit properëndimor të Kosovës, në kohë kur kombet e tjera në ish-Jugosllavi udhëhiqeshin nga diktatorë apo njerëz që bartnin sistemin e kaluar, vlerësojnë dy ndër bashkëpunëtorët e vjetër të Dr. Rugovës, Ibrahim Berisha e Basri Çapriqi, që ishin në mesin e themeluesve të Lidhjes Demokratike të Kosovës, ku Dr. Rugova nisi karrierën politike.
"Ka disa arsye që mund të merren si kyçe për bartjen e veprimtarisë mund të themi si disidencë intelektuale në disidencë politike të Ibrahim Rugovës – një është e kaluara e tij si fëmijë dhe mendoj se profili i tij familjar është si një mesazh që e ka bartur gjithmonë, pavarësisht që nuk e ka shprehur në krijimtarinë e tij," thotë Ibrahim Berisha, sipas të cilit njohja e Dr. Rugovës me një profil kulture shumë të gjerë në Francë dhe me kulturën botërore, si dhe qenia e tij si ndër studiuesit e parë që ka thyer barrierat ideologjike, dha sinjale të qarta se është fjala për një profil disidenti kulturor dhe intelektual, i cili për një moment të caktuar, kur filluan konfliktet e gjera në hapësirën e ish-Jugosllavisë, bëri që ai të pozicionohet hapur në vijë politike si bartës i një mesazhi nacional dhe politik të shqiptarëve, duke luajtur rol të rëndësishëm në formimin e Lidhjes Demokratike të Kosovës.
"Mund të them se ka qenë rol kyç, pasi në vitin 1988/89, kur është themeluar Lidhja Demokratike, tashmë Dr. Rugova kishte ndërtuar një platformë kulturore, nacionale properëndimore liberale me shumë intervista dhe ballafaqime që i kishte me shkrimtarët serbë dhe vijat nacionaliste në ish-Jugosllavi në planin intelektual," thotë Berisha, për të shtuar se ky është një prej momenteve kyçe që disa nga themeluesit e LDK-së, të mos kishin asnjë dilemë, se kush mund të ishte bartës i pozicionit të liderit në LDK si parti që do të ishte thellësisht properëndimore, pro NATO-s, pro BE-së dhe pro Amerikës.
Ndërkaq, bashkëpunëtori tjetër dhe një nga themeluesit e LDK-së, Basri Çapriqi, duke shpjeguar kalimin e Dr. Rugovës nga intelektuali në politikan shprehet:
"Ka qenë një moment kur nuk ka pasur hapësirë për politikanët klasikë, ka qenë një kohë kur në politikë kanë funksionuar më mirë intelektualët sesa politikanët profesionistë. Ka qenë koha e rezistencës intelektuale, e krijimit të imazhit të një rezistencë paqësore intelektuale dhe këtë rol më së miri e kanë luajtur shkrimtarët në krejt Evropën e Lindjes," thotë Basri Çapriqi, duke e parë themelimin e LDK-së si një kundërshtim ideologjik, si përmbysje dhe përmbyllje të një epoke të komunizmit dhe nisje të një epoke tjetër, që Rugova do ta përcaktonte përmes insistimit të tij për shtet të pavarur dhe për demokraci.
"Unë do të thosha se roli madhor i tij ka qenë pranimi i tij që të vihet në krye të kësaj lëvizjeje. Kjo ka qenë shumë simpatike dhe ka krijuar një imazh jashtëzakonisht të pranueshëm për qendrat e mëdha evropiane dhe për Amerikën vënia e një intelektuali në krye të një lëvizjeje nacionale. Kjo ka qenë shumë vendimtare. Ka qenë koha kur intelektualët janë pranuar shumë më lehtë sesa politikanët klasikë".
Sidoqoftë, Ibrahim Berisha mendon se Dr. Rugovën asokohe e dallonte shumë profili i tij, që ishte totalisht i ndryshëm nga liderët e tjerë që ishin krijuar apo po krijoheshin në ish-Jugosllavi.
"Të gjithë liderët në hapësirat e ish-Jugosllavisë ishin ose diktatorë, ose pjesë e transmisionit të ish-politikave, duke nisur nga Gligorovi, Millosheviqi, Tugjmani, Kuçani, pastaj Izetbegoviqi, që ishte me refleksione të hapura të fondamentalizmit islamik. Në Kosovë në të njëjtën kohë krijohet një lider politik, por edhe nacional, me një profil plotësisht liberal properëndimor dhe pa asnjë gjuhë të urrejtjes apo konfliktit ".
Roli i Dr. Ibrahim Rugovës për themelimin e Lidhjes Demokratike të Kosovës, që asokohe funksionoi si lëvizje, është cilësuar i pakontestueshëm nga të gjithë bashkëpunëtorët e tij, të cilët e kanë analizuar në mënyra të ndryshme kalimin e tij nga një shkencëtar me rezultate të konsiderueshme në fushë studimesh në një politikan, pavarësisht nga cilësimi që i bëhej si një njeri paksa i tërhequr, por edhe i qëndrueshëm njëkohësisht.

[Urata]

Ngushellon: Agim Vuniqi

Njeriu lind, vdesë dhe rilindë, dhe Dr. Rugova lindi dhe rilindi, lindi për ta dashur popullin, edhe atëherë kur e kuptonin dhe nuk e kuptonin, lindi për t'i dashur të gjithë, dhe rilindi për ta dashur atë të gjithë. Si mos të duhet një njeri skofiar me sjellje fisnike të aristokratit të rëndë, edhe pse buronte nga një familje fshatare, aty ishte dhe qëndron madhështia e tij, këto fjalë kumbonin nga majet e Shablesë-Martini, në Zvicer, vitet e 90-ta, aty pashë portretin e Rugovës, Gandin e Ballkanit, në faqet e gazetës që ruante një zonjë, përndryshe pronare e hotelit, të cilën e kishte magjepsur buzëqeshja e liderit të shqiptarëve Dr. Rugova.
Dr. Rugova shtriu autoritetin e tij kudo në botë me mirësi dhe buzëqeshje. Shpirti i tij rilindi dhe është në zemrat e shqiptarëve kudo në botë.

Agim Vuniqi me familje, SHBA

[Gentiani]

E Merkure, 25 Janar 2006


BURRIT TE MADH

Kosoven or mik, vella e burre

E njoha dhe e deshta prej Teje.

Shkrova mijera kenge e s'do pushoj kurre

Ato burojne nga shpirti...prej meje.

Tani une TY nuk te kam gjalle

dhe ndoshta as nuk do vij te te percjell,

do vajtoj fshehurazi...do mbytem ne malle

dhe do ngrohem ne kete acar, duke vjedhur pak diell!

Dielli qe ne Dardani or mik, shok e vella

rrezatonte nga miresia jote...

sot ngriu...Vdekja JOTE te pikelluar e la.

Nuk mundet as te korrigjoj padrejtesite e kesaj bote!

E di se shpejt do agoje nje dite, ma ndjen zemra

Kur Kosova JOTE do te behet Republike,

ashtu sic behet realitet Endrra

dhe une do te rinis poezite.

Agim Doci

[Gentiani]

“S’e binda Rugovën të linte duhanin”


--------------------------------------------------------------------------------

Nga Bernard Kouchner*

Ibrahim Rugova, 61 vjeç, i mbiquajtur “ Gandi i Ballkanit”, vdiq. Konsumues i madh i cigareve në një vend ku të gjithë pinë duhan, ai vdiq nga kanceri në mushkëri. Në këtë argument të paktën, kurrë nuk arrita ta bind që të hiqte dorë.Ai vishej gjithmonë me kostum të errët, ngjyrë kaf ose gri, mbante këmishë të bardhë, kravatë dhe vazhdimisht lidhte në qafë një shall mëndafshi. Në fushën e Kosovës apo në malet aty rrotull, ky burrë nuk e kishte shoqin. Ai mendonte dhe shprehej si një intelektual i vërtetë dhe kurrë nuk donte që të dukej. I urrente të gjitha mbledhjet publike, në të cilat arrinte të shprehej gjithmonë pa karizëm dhe fliste me zërin e butë, të ëmbël e me arsyetimin e një profesori që ka studiuar në Sorbonë. Ai u vinte kryq e tërthorë rajoneve të ashpra dhe fshatrave jo elegante të vendit, por megjithatë në vend të tyre preferoi gjithmonë studion e shtëpisë së tij të madhe, që ndodhej në rrethinat e lagjes shik në Prishtinë. Ai e urrente dhunën dhe mendonte se diskutimi, e vetmja rrugë që mund të sillte suksesin, ishte gjithmonë i mundshëm.
Në Ballkan, trimëria në formën e saj arkaike, guximi heroik e i cartur, të shprehurit i palatuar e fizik i pjesëmarrjes, gjen vend në të gjitha gjestet e njerëzve. Ata lëvizin, ecin mbi tokë, shkojnë të parkojnë makinën apo të bëjnë pazarin dhe duken sikur po i drejtohen vetësakrifimit. Në Kosovë, thuhet se fëmijët mësohen t’i druhen vetëm një gjëje: frikës për ta treguar frikën. Njerëzit e Ballkanit, me një psiqikë të modeluar prej shekuj të tërë luftrash, gjithmonë mundohen që të tregojnë guxim, një guxim gati të sëmurë, i cili i shtyn që të jenë gjithmonë në kërkim të rrezikut, madje edhe ta krijojnë atë me anë të sfidave të pakuptimta. Në këtë kontekst “mashkullor”, teoria e jo-dhunës, të cilën Ibrahim Rugova e propagandoi njëkohësisht me egërsi dhe butësi, ka pamjen e një “strehe” qesharake, madje edhe degraduese. “Ibrahimi”, siç e thërrisnin të gjithë, ishte një pacifist i pathyeshëm dhe pamja e tij prej profesori Nimbus, shpaloste gjithmonë një buzëqeshje që e bënte edhe më të “rëndë” rastin e tij.
Në Kosovë ekziston një hendek i madh midis atyre që morën armët për të luftuar dhe atyre që përdorën metoda më të buta, më moderne dhe më mediatike. Hashim Thaçi, shef i UCK i mbetur në opozitë, ushtaraku Ramush Haradinaj, i cili u bë kryeministër dhe “plaku” Ibrahim Rugova simbolizonin zgjedhje dhe projekte të cilat për një kohë të gjatë ishin të papërputhshme njëra me tjetrën. Ky ndryshim mbetet edhe sot, në momentin kur po fillojnë bisedimet midis Serbisë dhe Kosovës në lidhje me statusin final të saj, të drejtuara nga finlandezi Martti Ahtisaari.
Kur u zgjodh president i Kosovës, Rugova rrinte në zyrën e madhe të stilit stalinist, me mobilje prej druri të errët, e cila më parë kishte qenë e imja, dhe para meje, e guvernatorit të Serbisë, në atë që quhej “ndërtesa qeveritare”. Rugova i priste vizitorët në shtëpinë e madhe të familjes së tij, e cila dominonte mbi rrugën që conte në Germia. Kopështi dhe kati i parë ziheshin nga rojet e sigurimit. Rugova i priste gjithmonë të ftuarit lart në shkallë dhe i shoqëronte për në dhomën e pritjes, ku ndodhej edhe shqipja dykrenare e flamurit të Kososvës, të cilin ai e kishte vizatuar vetë, në mënyrë që të mos ngatërrohej me atë të Shqipërisë, cka nuk e pëlqente askush.
Në mur ishin të varura dy fotografi të mëdha, ku Rugova kishte dalë me Madeleine Albright dhe me presidentin Klinton. Dhoma ishte e mbushur me trofe. Shefi i kabinetit, i kujdesshmi Skender Iseni ishte gjithmonë atje. Pinim nga një gotë dhe kujtonim kohërat e vjetra, atë kohë kur unë i kisha bërë vizitën e parë, në vitin 1991, pikërisht në kohën e klandestinitetit dhe rezistencës pasive kundër regjimit të Millosheviçit. Gjatë kësaj kohe Rugova me kokfortësinë e tij, ia kishte dalë mbanë që të krijonte një administratë shqipfolëse të “nëndheshme”, me shkolla shqipe nëpër bodrume dhe klinika spitalore nëpër parkingje makinash.
Ne flisnim për vendimet politike që duheshin marrë në lidhje me provincën, për dialogun e nevojshëm me Serbinë, dialog për të cilin Ibrahim Rugova ishte shumë dakort, si dhe për një temë shumë të rëndësishme, siç ishte gjendja e serbëve që jetonin në Kosovë, gjithmonë të rrezikuar, nëse jo edhe të dhunuar. Ibrahim Rugova kishte të njëjtin medim me ne, ai ndante me ne indinjatën tonë, pikërisht ai që gjithmonë ka qenë një shënjestër, që pësoi atentate për vrasje, gjithmonë pranonte të merrej me viktimat serbe dhe të mbajë qendrim për respektimin e të drejtave të njeriut. Por sigurisht që kjo gjë nuk ishte e mjaftueshme për të ndalur ekseset ndaj pakicës serbe.
Pas takimit, Ibrahim Rugova e shoqëronte gjithmonë të ftuarin e tij në dhomën ngjitur, ku mbi tavolina kishte shumë minerale me ngjyra të ndezura, minerale të marra nga toka e Kosovës, nga minierat e Trepçës. Ai të jepte dhuratë një copë nga këta gurë, simbole të këtij vendi të fortë dhe masiv, pa butësi dhe as ëmbëlsi, ku këngët e vjetra të kreshnikëve u zinin vendin këngëve të dashurisë.
Zakonisht komuniteti ndërkombëtar nuk gjen kurrë një pikë kohezioni e uniteti, vecse para një fatkeqësie. E kishim harruar disi Kosovën, përpjekjet tona diplomatike, vuajtjet e shkaktuara nga regjimi i Millosheviçit që i ngjanin aparteidit të Afrikës së zezë. I kishim humbur nga sytë ata qindra mijë shqiptarë që u përzunë nga regjimi i zotit Millosheviç, e kishim harruar disi fushatën ajrore që ndërmorëm, ndërtimin e vendit, fitoren e demokracisë, zgjedhjet e suksesshme që u mbajtën, madje edhe integrimin e vetë shqiptarëve. Vdekja e Ibrahim Rugovës, presidentit pa pallat dhe pa komb, luftëtarit të ideve, misionarit të paqes, burrit të vendosur dhe të vetmuar që e çoi popullin e tij drejt një të ardhmeje që nuk mund të jetë veçse e mirë, na sjell në mendje sipërmarrjen dhe premtimet tona.
Pa atë, pa “kokëfortësinë” e tij elegante, madje edhe pa refuzimin e tij të përhershëm, sot nuk do të kishte as Kosovë dhe as shpresë për liri për këtë provincë të Serbisë. Ai ishte një erudit, nëse doni edhe autokrat, porse ishte i paparashikueshëm dhe në të njëjtën kohë shumë fleksibël, ai ishte njeriu i dialogut, një luftëtar i paepur, shumë popullor por megjithtë edhe shumë i izoluar, gjithmonë i sjellshëm, por me një sjellje, e cila falë kulturës së tij të thellë dhe ndrojtjes që e karakterizonte përherë, e tregonte shumë krenar. Pranë tij, kalonte butësisht Historia.

*Bernard Kouchner ka qenë përfaqësues i lartë i OKB-së në Kosovë
Marrë nga “Le Monde”

Gazeta shqiptare

[Urata]

25 janar 2006 /TN

Vitore Stefa – Leka, Trieste dhe
Mardena Kelmendi, Trevizo
(Një realitet për Figurën e Pavdekshme Kombëtare Dr Ibrahim Rugova)

O i Madhi Ibrahim Rugova!

Fizikisht po ndahesh nga ne, por shpirti Yt do të frymojë shekull pas shekulli e deri në amshim në çdo qenie arbërore, si një dritë prijëse në jetën qytetëruese, si një shpresë e pashuar drejt realizimit të aspiratave njerëzore e kombëtare.

Jemi të sigurt në këtë, sepse patëm fatin e madhe dhe historik të të njohim edhe nga afër, të të përqafojmë! Përqafimin me Ty e mbajmë në zemër gjithmonë, si një bekim me Shenjtin!

Ata që nuk të njohën, o që nuk deshtën të të njohin, edhe të shanë, edhe të kritikuan... Por Ti kurrë nuk ke rënë në nivelin e tyre, kurrë nuk ke njohur gjuhë të sharjes....

Ti ke vazhduar misionin e shenjtë në në çështjen kombëtare, në realizimin e aspiratave tona të shenjta, të drejta, të natyrshme! Ti o President i Parë e më i Madhi i republikës së Kosovës, nuk ke qenë vetëm lider e prijës i shqiptarëve nga Kosova, Ti ishe lideri mbarëkombëtar, ishe gjithmonë shpresa e kombit dhe drita e shqiptarisë, në këtë periudhë të ndërrimeve të shumta historike!

Sytë tanë sot janë të mbushur me lotë, por ne nuk do të qajmë. Nuk do të qajmë, sepse Vepra Jote Madhore shndritë gjithmonë krenarinë tonë, krenarinë arbërore.

Me Ty do na njohë bota gjithmonë. Me Ty jemi regjistruar në faqet më të ndritura të qytetërimit të kulturuar, të vyeshëm, të drejtë, të qytetërimit me shpirtin plor dashuri e ndjenja paqeje, lirie, demokracie, me të gjitha virtytet që i takojnë një kombi të civilizuar.

Lavdi të qoftë gjithmonë o prijësi Ynë historik!
Zoti e bekoftë emrin tënd të shkruar me shkronja ari në historinë arbërore dhe të njerëzimit mbarë!

[doGzona]

Lamtumirë President


26 janar 2006 /TN

Zymer BUNJAKU
25 janar 2006, Volketswil

Lamtumirë President,
lamtumirë zoti i Shtëpisë,
lamtumirë burrë i Dheut,
lamtumirë biri i Dardanisë.

Janar i brishtë me ngrica e acar, janar ogurzi e i zezditëve tona, mallkuar qofsh gjithmonë, që na e ngrive Presidentin tonë të dashur, Zotin e Shtëpisë e na zhyte thellë në pellgun e lotëve, pikëllimit, dhembjes sonë të madhe e të zisë.

Kosovë martire bijë e Dardanisë e mbuluar me të zi, dhembja e madhe pikëllimi e lotët ,mbahu oj tokë Arbënore për burrin e Dheut, birin tënd të shtrenjtë, Presidentin tonë të nderuar që kaloi në përjetësi.

Vargona të pa parë me mira Shqiptar rrugëve të Prishtinës vijnë të bëjnë Homazh, para trupit të pa jetë të njeriut tonë të madh, Presidentit tonë të parë, përulen, bien në gjunjë e luten para trupit të pa jetë të Kolosit tonë, Babëlokët qajnë e dënesin, nënëloket qajnë vajtojnë, qajnë burrat e qajnë grania, qanë e gjithë rinia edhe fëmijët qajnë e rrugëve ndezin qirinj, qanë po kush nuk qanë edhe bustit të Gjergjit lypur në At sytë i pikojnë lot.

Eu po çka na ka gjet thotë Plaku i moshuar po na ka vdek Zoti Shtëpisë more, Baba jonë, Presidenti i jonë, burri i Shqiptarisë.

Të falem nderit President për të gjitha që bëre për ne për Lirinë, Demokracinë dhe Pavarësinë. Me gjithë botën na lidhe miqësinë, për jetë të qoftë lavdi, se Populli yt i dashur gjithmonë do të nderoj ty.

Eeeeeeu... kur të vijë ajo ditë e madhe e Dasmës së Pavarësisë, ti do të prijësh i pari në ballë me Himnin e Kosovës dhe Flamurin e Dardanisë.

O burrë i dheut i shtrirë në Arkivol e i mbuluar me Flamurin e Dardanisë, ngrehu edhe njëherë, e na thuaj lamtumirë se të kanë ardhur të gjithë miqtë e botës, se të ka ardhur e tanë Nëna Shqipëri, edhe diaspora pran po të qëndron ty, për herë të fundit me u përshëndet me ty.

Lamtumirë President, lamtumirë zoti i shtëpisë, lamtumirë burrë i dheut, lamtumirë biri i dardanisë, përjetë qofsh i prehur në parajsën e përjetësisë, atje ku prehet Skënderbeu i pari i Shqiptarisë, ku prehet Nëna Terezë Nëna e Shenjtërisë, ku prehet Bacë Ismail Qemali Plaku i Pavarësisë, ku prehen vëllezërit Gërvalla e Kadriu, ku prehet Baca Isë, atje ku prehen paria dhe trimat e tanë Shqipërisë.

[Urata]

[Dani11]

LAVDI LAVDI LAVDI..................

[Urata]

26 janar 2006 /TN

Shkruan: Lirim JEGENI

- Nga ditët e mia të studimeve 1975 në Prishtinë

Dr. Ibrahim Rugova është themelësi i gazetës së studentëve "Bota e Re" më 1971 në Prishtinë, dhe njëherit Kryeredaktori i parë i kësaj gazete, si dhe themeluesi i revistës letrare shkencore " Dituria " në të njëjtën kohë.

Në se shfletojmë artikujt e tij në gazetën " Bota e re" si në revistën "Dituria" bien në sy vizioni i tij për gjuhën dhe kombin, me theks të posaçëm e ardhmja e Kosovës dhe popullit te saj.

Këto njohje dhe informata unë arrita (i mësova) pasi u pranova si fotoreporter dhe gazetar nga Maqedonia dhe Kosova që në moment kryeredaktor i gazetës në fjale ishte Z. Memet Kraja, e redaktor Z. Skender Zogaj. Lidhjet e mija të ngushta më së tepërmi qenë me Skënder Zogaj, prefekt aktual në Fushe Kosove, nga kjo rrjedh mendimi im që i ndjeri Dr. Ibrahim Rugova ndante mendimin se : " Pa miq bota është e shkretë "

Njeriu qe fliste pak, e thoshte shumë

Popullit tone i duhet shkollimi, do ta vrasim errësirën tonë shekullore. Amerika është e fortë pasi ajo afron rreth vetes njeriun e ditur shkencor nga të gjithë anët e botes. Për momentin e kohës këto fjalë ishin revolucion shpirtëror, dhe dashuria e tij fshehur për popullin e Kosovës vërehej shumë, që koha e dëshmoi.


Fati krijon miq, ndërsa fatkeqësia i provon
Dashuria e madhe ndaj popullit Amerikan, dhe ndaj popujve tjerë të qytetëruar tregoi rasti me ndihmësen, dhe intervenimin ushtarak që e bënë në Kosovë, Nato-ja.

Ketë e dëshmojnë telegramet e shumta të ngushëllimit pa ndërpre e, qe i arrijnë familjes Rugova, Presidencës, Qeverisë, Parlamentit dhe LDK-s në këto momente për të ndjerin President Dr. Ibrahim Rugovën , që shpirti i tij të pushoj në qetësi.

Pra, pa Amerikë nuk ka Kosovë, dëshira dhe dashuria e madhe e tij në drejtim të Sh. B. të Amerikës, dhe të miqve tjerë të botës së qytetëruar siç qe ai vet i ndjeri i jonë President Dr. Ibrahim Rugova.

" Të terrish një lot kërkon më shumë trimëri se të derdhësh një det me gjak"
Fal nenës dhe djepit që e rriti, dhe bjeshkëve të Rugovës në këtë prijës dhe hero mbollën dashurin e madhe për popullin shqiptar dhe kosovar, i rritur si bonjak ( jetim ) që serbet i vranë babën, gjyshin e tij, që urrejtja e madhe ndaj serbëve dita ditës vjen duke i shtuar vetes durimin dhe detyrën që me përpjekjet e tij, të miqve nëpër botë që i pat, do vjen dita që unë do ua marrë Kosovën me bijtë e vet trima, hero të pa shoq, të bjeshkëve të Rugovës dhe mbar Kosovës do t’iu kthejmë lulëzimin.

Ardhja e ish Presidentit Bill Klinton në Kosovë me Rugovën shënon kurorëzimet e një triumfi.

Kosova Republikë, dhe zoti e bekoftë Kosovën, fjalët e tij në refren, që dëshmon qëndresën e prijësit të rralle, që sot e dëshmojnë ngushtimet, letrat dhe analizat në mbare shtypin botëror.

Nga ky moment i Bill Klintonit në Kosovë, vuajtjet kosovare as ju Kosova, dhe bota mbare s’do t’i harrojë, por më mire është të ndërtojmë Kosovën dhe të ardhmen e saj :

" Të terrish një lot kërkon më shumë trimëri se të dredhish një det me gjak" u arrit fjala e urtë e të ndjeri Sami Frashrit, për Kosovë.

Pra figura e presidentit Dr. Ibrahim Rugovës , punët dhe veprat e tij do ta radhisin në mitin e figurave më të ndritura të popullit Shqiptar si njeri, i treti sipas radhës :

1. Gjergj Kastrioti - Skënderbeu, prijësi jonë legjendar
2. Gonxhe Bojaxhiu - Nene Tereza e jone e Madhe,
3. Ibrahim Rugova - Mit i Kosovës Republike, si njeri i qëndresës,i dashurisë ndaj te gjithëve, të botës se qytetëruar mbare.

Lavdi figurës, të Dr. Ibrahim Rugovës, që shpirti i tij të pushojë në qetësi.


Lirim Jegeni
anëtar i L..Sh. në Botë
Dibër 26. 01.2006 ora 11,52 minuta

[Urata]

26 janar 2006 /TN

Rizah SHEQIRI*, Suedi


…


Rugova - njeriu i durimit, i paqes, i qëndresës, i trimërisë, i tolerancës,i guximit, i urtisë, i butësisë, i mençurisë, i maturisë dhe i konstruktivitetit njerëzor, kulturor, letrar e politik.

Vizionari i lirisë dhe ardhmërisë. Besimëtari më i besueshëm në lirinë e të gjithëve dhe të popullit të tij. Luftëtari më i denjë dhe më këmbëngulës për Pavarësi.

Themeltari i Pavarësisë së Kosovës.

Miku më i madh i miqësisë dhe dashurisë gjithënjerëzore. Njeriu me shumë miq. Si ai heroi i fjalës së urtë: trimi i mirë me shumë shokë. Njeriu që popullin e vogël, po shumë të lashtë e të shumë vuajtur shqiptar e bëri mik me shumë popuj të tjerë në botë.

Njeriu që Kosovës i la trashëgim paqen, urtësinë, miqësinë, dashurinë , bujarinë, durimin, maturinë…Njeriu e prijësi që Kosovës dhe popullit shqiptar i la trashëgim shumë virtyte të larta njerëzore… Që i la trashëgim, më shumë se kushdo tjetër, shumë miq. Njeriu që popullin dhe Kosovën e bëri mike me shumë popuj, që e bëri mike me botën…

Njeriu që me kohë e mësoi mirë atë fjalën e urtë popullore se “miqtë janë krahët e njeriut!” dhe të cilën e bëri bazament dhe filozofi e jetës dhe veprimtarisë së tij.

Duke krijuar kështu miqësi të sinqerta gjithandej botës. Dhe kështu me respekt, me miqësi e dashuri, me sinqeritet e maturi, e bëri të njohur më së miri, më mirë se gjithkush tjetër, të vërtetën e hidhur dhe shumë tragjike të popullit dhe të vendit të tij nën thundrën e shtypjes dhe robërisë shekullore. Si i tillë ai u bë njeriu më i dashur dhe më i respektuar i popullit të tij, u bë njeriu më i respektuar dhe më i dashur i shumë popujve e vendeve demokratike e liridashëse të botës.

Prandaj humbja e Kryetarit të parë e shumëvjeçar të Kosovës, humbja e këtij mishërimi paqësor dhe shpirtëror të Kosovës, humbja e këtij krijuesi të shquar dhe vdekja e këtij Njeriu, vdekja e tij e hershme, shumë e hershme është një tragjedi e vërtetë për Kosovën e për popullin e saj, është një tragjedi dhe një humbje e madhe për shqiptarët kudo janë, është një humbje për Ballkanin, për Evropën e për Botën. Sepse ai ishte emblema e lirisë, e miqësisë, e dashurisë, e paqes për popullin e tij dhe për të gjithë popujt e vendet e botës.

Pra, si i tillë njeriu, shkrimtari e Kryetari i parë i Kosovës – Dr. Ibrahim Rugova ishte shumë i madh. Dhe jo vetëm për Kosovën, dhe jo vetëm për shqiptarët. Por ai ishte Njeriu që radhitej në vargun e njerëzve më të shquar që ka pasur bota. U bë njeriu e shqiptari më i dashur e më i çmuar për miliona njerëz, për shumë burrështetas e për shumë vende të botës.

Ai u bë idhull i paqes… Ai u bë sinonim i paqedashësit dhe paqësorit. Ai u bë simbol i rezistencës dhe i jodhunës. Ai u bë sinonim i kërkesës për liri e për pavarësi për popullin dhe për vendin e tij. Dhe jo vetëm kaq, por ai u bë simboli i pavarësisë, i paqes e lirisë për të gjithë…

…Sepse ai me mençuri, me gjakftohtësi dhe me një këmbëngulësi të paluhatshme diti të ulë gjakrat. Me dashuri e mençuri diti t’i zbus urrejtjet, nga të cilat fatkeqësisht bota edhe më tutje po vuan aq shumë. Ai në zemrat e njerëzve diti të mbjellë farën e dashurisë e të miqësisë, dhe në mendjet e njerëzve diti të mbjellë farën e arsyes dhe të mirëkuptimit…

Dhe ja pse bota sot përkulet me dashuri para këtij njeriu. Këtij njeriu që ishte shembulli më i mirë për dashurinë dhe për të mirën për të gjithë. Këtij njeriu që ishte dhe do të mbetet vërtetë i madh në mesin e më të mëdhenjve të kombit shqiptar, njeriu i cili me maturinë dhe me dashurinë e tij do të mbetet i madh në mesin e më të mëdhenjve njerëz në këtë botën tonë të trazuar nga urrejtja.

Njeriu i thjeshtë, shkrimtari e krijuesi, që u bë prijësi i idealeve të popullit dhe vendit të tij për t’u bërë pastaj njeriu i të gjithëve, i dashur për të gjithë. Njeriu që me të drejtë nga shumëkush u quajt edhe Gandi i Ballkanit. Por jo vetëm kaq, këtë prijës të shquar shqiptar e quajtën edhe Nelson Mandela, Martin Luther Kingu apo “njeriu i epokave” si presidenti amerikan, Abraham Lincoln.

E quajtën kështu sepse i tillë ishte ai – shqiptari i Dardanisë së lashtë, Prijësi i mençur dhe i urtë i popullit të Kosovës, shkrimtari, kritiku e eseisti i shquar dhe njeriu i thjeshtë i të mirës gjithënjerëzore, simboli i Paqes dhe Lirisë së popullit. Miku i madh i miqve, miku më i madh i miqësisë.

Projektuesi dhe ideatori më këmbëngulës i Pavarësisë së Kosovës…

Dhe si i tillë, ai vërtetë ka lënë një zbrazësi në mesin e të gjallëve, por që shpresojmë që virtytet e tij do të jenë shembulli më i mirë jo vetëm për shqiptarët, por për të gjithë njerëzit e e botës, për të gjithë pra, për të sotshmit dhe për ata që do të vijnë.

Shpresojmë se shëmbëlltyra paqedashëse, virtytet dhe fisnikëria e këtij prijësi e njeriu të madh, vepra e tij prej krijuesi, vizionari e udhëheqësi do të jenë e do të mbesin mësimi më i mirë për të gjithë shqiptarët dhe për të gjithë njerëzit në këtë botë pa dallim, mësim ky që dëshmon qartë si kristalet e nëntokës dardane se vetëm mirëkuptimi, respekti, liria, paqja, miqësia dhe dashuria janë të përjetshme!...

Ashtu i përjetshëm qoftë edhe kujtimi për ndjerin - Ibrahim Rugova dhe për veprën e tij!
Amen!

Suedi, Karlskrona, 25 janar 2006
*Rizah Sheqiri, shkrimtar
- anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Suedisë

[Urata]

Ringjallje e krenarisë
Uratë e urtisë
Guxim i trimërisë
Ornament i Lirisë
Vizionar i ardhmërisë
Admirim i Pavarësisë…

Rizah Sheqiri...

[Urata]

Rugova - miku më i madh i miqësisë



--------------------------------------------------------------------------------

26 janar 2006 /TN

Rizah SHEQIRI*, Suedi


Ringjallje e krenarisë
Uratë e urtisë
Guxim i trimërisë
Ornament i Lirisë
Vizionar i ardhmërisë
Admirim i Pavarësisë…


Rugova - njeriu i durimit, i paqes, i qëndresës, i trimërisë, i tolerancës,i guximit, i urtisë, i butësisë, i mençurisë, i maturisë dhe i konstruktivitetit njerëzor, kulturor, letrar e politik.

Vizionari i lirisë dhe ardhmërisë. Besimëtari më i besueshëm në lirinë e të gjithëve dhe të popullit të tij. Luftëtari më i denjë dhe më këmbëngulës për Pavarësi.

Themeltari i Pavarësisë së Kosovës.

Miku më i madh i miqësisë dhe dashurisë gjithënjerëzore. Njeriu me shumë miq. Si ai heroi i fjalës së urtë: trimi i mirë me shumë shokë. Njeriu që popullin e vogël, po shumë të lashtë e të shumë vuajtur shqiptar e bëri mik me shumë popuj të tjerë në botë.

Njeriu që Kosovës i la trashëgim paqen, urtësinë, miqësinë, dashurinë , bujarinë, durimin, maturinë…Njeriu e prijësi që Kosovës dhe popullit shqiptar i la trashëgim shumë virtyte të larta njerëzore… Që i la trashëgim, më shumë se kushdo tjetër, shumë miq. Njeriu që popullin dhe Kosovën e bëri mike me shumë popuj, që e bëri mike me botën…

Njeriu që me kohë e mësoi mirë atë fjalën e urtë popullore se “miqtë janë krahët e njeriut!” dhe të cilën e bëri bazament dhe filozofi e jetës dhe veprimtarisë së tij.

Duke krijuar kështu miqësi të sinqerta gjithandej botës. Dhe kështu me respekt, me miqësi e dashuri, me sinqeritet e maturi, e bëri të njohur më së miri, më mirë se gjithkush tjetër, të vërtetën e hidhur dhe shumë tragjike të popullit dhe të vendit të tij nën thundrën e shtypjes dhe robërisë shekullore. Si i tillë ai u bë njeriu më i dashur dhe më i respektuar i popullit të tij, u bë njeriu më i respektuar dhe më i dashur i shumë popujve e vendeve demokratike e liridashëse të botës.

Prandaj humbja e Kryetarit të parë e shumëvjeçar të Kosovës, humbja e këtij mishërimi paqësor dhe shpirtëror të Kosovës, humbja e këtij krijuesi të shquar dhe vdekja e këtij Njeriu, vdekja e tij e hershme, shumë e hershme është një tragjedi e vërtetë për Kosovën e për popullin e saj, është një tragjedi dhe një humbje e madhe për shqiptarët kudo janë, është një humbje për Ballkanin, për Evropën e për Botën. Sepse ai ishte emblema e lirisë, e miqësisë, e dashurisë, e paqes për popullin e tij dhe për të gjithë popujt e vendet e botës.

Pra, si i tillë njeriu, shkrimtari e Kryetari i parë i Kosovës – Dr. Ibrahim Rugova ishte shumë i madh. Dhe jo vetëm për Kosovën, dhe jo vetëm për shqiptarët. Por ai ishte Njeriu që radhitej në vargun e njerëzve më të shquar që ka pasur bota. U bë njeriu e shqiptari më i dashur e më i çmuar për miliona njerëz, për shumë burrështetas e për shumë vende të botës.

Ai u bë idhull i paqes… Ai u bë sinonim i paqedashësit dhe paqësorit. Ai u bë simbol i rezistencës dhe i jodhunës. Ai u bë sinonim i kërkesës për liri e për pavarësi për popullin dhe për vendin e tij. Dhe jo vetëm kaq, por ai u bë simboli i pavarësisë, i paqes e lirisë për të gjithë…

…Sepse ai me mençuri, me gjakftohtësi dhe me një këmbëngulësi të paluhatshme diti të ulë gjakrat. Me dashuri e mençuri diti t’i zbus urrejtjet, nga të cilat fatkeqësisht bota edhe më tutje po vuan aq shumë. Ai në zemrat e njerëzve diti të mbjellë farën e dashurisë e të miqësisë, dhe në mendjet e njerëzve diti të mbjellë farën e arsyes dhe të mirëkuptimit…

Dhe ja pse bota sot përkulet me dashuri para këtij njeriu. Këtij njeriu që ishte shembulli më i mirë për dashurinë dhe për të mirën për të gjithë. Këtij njeriu që ishte dhe do të mbetet vërtetë i madh në mesin e më të mëdhenjve të kombit shqiptar, njeriu i cili me maturinë dhe me dashurinë e tij do të mbetet i madh në mesin e më të mëdhenjve njerëz në këtë botën tonë të trazuar nga urrejtja.

Njeriu i thjeshtë, shkrimtari e krijuesi, që u bë prijësi i idealeve të popullit dhe vendit të tij për t’u bërë pastaj njeriu i të gjithëve, i dashur për të gjithë. Njeriu që me të drejtë nga shumëkush u quajt edhe Gandi i Ballkanit. Por jo vetëm kaq, këtë prijës të shquar shqiptar e quajtën edhe Nelson Mandela, Martin Luther Kingu apo “njeriu i epokave” si presidenti amerikan, Abraham Lincoln.

E quajtën kështu sepse i tillë ishte ai – shqiptari i Dardanisë së lashtë, Prijësi i mençur dhe i urtë i popullit të Kosovës, shkrimtari, kritiku e eseisti i shquar dhe njeriu i thjeshtë i të mirës gjithënjerëzore, simboli i Paqes dhe Lirisë së popullit. Miku i madh i miqve, miku më i madh i miqësisë.

Projektuesi dhe ideatori më këmbëngulës i Pavarësisë së Kosovës…

Dhe si i tillë, ai vërtetë ka lënë një zbrazësi në mesin e të gjallëve, por që shpresojmë që virtytet e tij do të jenë shembulli më i mirë jo vetëm për shqiptarët, por për të gjithë njerëzit e e botës, për të gjithë pra, për të sotshmit dhe për ata që do të vijnë.

Shpresojmë se shëmbëlltyra paqedashëse, virtytet dhe fisnikëria e këtij prijësi e njeriu të madh, vepra e tij prej krijuesi, vizionari e udhëheqësi do të jenë e do të mbesin mësimi më i mirë për të gjithë shqiptarët dhe për të gjithë njerëzit në këtë botë pa dallim, mësim ky që dëshmon qartë si kristalet e nëntokës dardane se vetëm mirëkuptimi, respekti, liria, paqja, miqësia dhe dashuria janë të përjetshme!...

Ashtu i përjetshëm qoftë edhe kujtimi për ndjerin - Ibrahim Rugova dhe për veprën e tij!
Amen!

Suedi, Karlskrona, 25 janar 2006
*Rizah Sheqiri, shkrimtar
- anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Suedisë

[Zana_ch]

Rugova si shkëmbi në stuhi



Ish kryeadministratori i Kosovës, Bernard Kouchner thotë se cilësia e Presidentit Ibrahim Rugova që do të mbahet më shumë mend ishte gjakftohtësia e tij.
"Ai ishte si një shkëmb në kohë stuhie në Kosovë," i tha ai BBC-së.

Zoti Kouchner, aktualisht profesor nga ana tjetër beson se magnetizmi i Rugovës do të përcillet nga gjenerata e afërt.

Ai fillimisht i përgjigjet pyetjes se kur e kishte takuar për herë të parë zotin Rugova.

Kouchner: Hera e parë që e takova zotin Rugova ishte viti 1992, isha ministër në qeverinë e presidentit Miterand.

Ishte e vështirë asokohe, sepse Beogradi nuk e lejoi këtë vizitë edhe u përpoq që të na kërcënonte.

Unë vizitova Kosovën dhe takova për herë të parë mikun tim Ibrahim Rugovën.

Ai ishte kreu i një lëvizjeje fantastike pacifiste, që protestonte ndaj aparteidit dhe Millosheviçit që e kishte vendosur këtë aparteid.

Ishte një rezistencë fantastike. Ishte hera e parë që kaluam disa ditë sëbashku.

Që prej asaj kohe ne u takuam disa herë. Më pas unë mora detyrën e kreut të UNMIK-ut për dy vjet dhe pata krenarinë dhe nderin ta takoj përditë mikun tim Ibrahim Rugova.

BBC: A besuat që në takimin e parë se zoti Rugova do të ishte personaliteti që do ta drejtonte Kosovën deri në këtë ditë?

Kouchner: Po, por jo vetëm se unë isha i sigurt, por sepse ai që atë kohë e kishte treguar veten si njeriu më i vendosur, i motivuar dhe i mençur dhe aktivisti më i mirë në Kosovë.

Dhe në mënyrën e vet ai i shfaqi këto cilësi duke ruajtur distancën, me shumë qetësi dhe me këmbëngulje.

Ai e urrente luftën, i urrente armët dhe dukej si figura e Kosovës. Që në atë kohë ai dukej si babai i Kosovës.

BBC - Në vitin 1999 ju morët detyrën e kreut të UNMIKut dhe siç e thatë patët privilegjin të punonit përditë me zotin Rugova, cili ishte tipari më i veçantë i karakterit të zotit Rugova?

Kouchner: Aftësia për të ruajtur gjakftohtësinë në momente krize. Dhe çdo ditë kishte nga një stuhi në Kosovë.

Përditë ai ishte në një farë mënyre shkëmbi në kohë stuhish.

Gjenerata e re ishte kundër tij në Kosovë, sepse ata ishin luftëtarët e lirisë, por Rugova këmbëngulte në mjetet paqësore.

Për Rugovën ishte gjithnjë e mundur që të debatohej, dhe me të gjithë, përfshirë edhe armiqtë e tij.

Dhe ishte gjithnjë më e thjeshtë të debatohej me zotin Ibrahim Rugova dhe ta bindje atë në emër të UNMIK-ut që unë drejtoja që të ecte në rrugën e paqes dhe në mënyrë të veçantë për të mbrojtur pakicat në Kosovë.

Ne nuk arritëm sukses në këtë drejtim. Megjithatë Rugopva ishte një aleat i vërtetë për të siguruar mbrojtje për këta njerëz.

BBC: A ka qënë ndonjëherë e vështirë të punoje me zotin Rugova?

Kouchner: Patjetër, që ishte e vështirë, sepse edhe pse ishte një pacifist i vërtetë, ai ishte në favor 100 për qind të pavarësisë për Kosovën.

Dhe për ne, dhe mua që më duhej zbatimi i rezolutës 1244, ishte e vështirë të ishim në favor të pavarësisë.

Luftëtarët e lirisë ishin gjithashtu për të. Për ne ishte shumë e vështirë që ta bindnim zotin Rugova në shumë raste.

BBC: A mund të na tregoni ndonje episod që e ilustron këtë që thatë?

Kouchner: Më kujtohet një mbrëmje shumë e vështirë në shtëpinë time. Ishim ne të tre; Hashim Thaçi lideri i UÇK-së, zoti Rugova dhe unë.

Unë doja t'i bindja ata që të bëheshin që të dy anëtarë të ashtuquajturit organi qeverisës i përkohshëm që iniciohej nga UNMIK-u.

Sepse atë kohë kshim tre qeveri dhe UNMIK-un. Pra na duhej të drejtonim një organ të vetëm.

Pas orëve të tëra debatesh, Ibrahim Rugova pranoi dhe më pas edhe zoti Thaçi.

Trurojet e tyre ishin jashtë shtëpisë sime dhe po grindeshin me njëri-tjetrin në kopësht dhe në rrugë.

Ajo natë ishte shumë e vështirë, por qe një moment vendimtar.

BBC: Zoti Kouchner ajo natë qe vendimtare, sikurse edhe prania e zotit Rugova në atë bisede, por çdo do të thotë mungesa e tij në lidershipin kosovar dhe në vetë jetën politike të Kosovës?

Kouchner: Unë besoj se ka lënë një dhembje të madhe.

Por unë kam bindjen se nëse ai ka qënë një person magnetik, nëse ai ka qënë brilant dhe karizmatik (dhe kjo ka ardhur prej personalitetit te tij mjaft te vendosur) jam i bindur se kjo do te percillet tek gjenerata e ardhshme.