Nenes time

[Le jardin des disparus]

Nënës sime

Kaq shumë kisha për të të thënë
po mbeta larg e larg mërguar
në këto ditë e dashur Nënë
më mirë ti më ke kuptuar

Për ty dhuratën kam menduar
edhe punuar gjatë e gjatë
porse më mbeti kētu në duar
ti mbylle sytë atë natë

Por ndjej se duke e lexuar
më zbutet dhimbje e kësaj zije
mirësia jote e patreguar
më lidh me ty me mija fije

Në ëndërr ti më rri kaq larg
si më rreh zemra, ta dish
o Nënë, Nënë, vallë s'di
tek unë si të vish?!

Në qiell enden retë pafund
në male fryjnë e fryjnë thëllime
në fusha endet e endet gjithkund
fëmija i humbur i Nënës sime

Në rrugë era përplas gjethët e thata
në pemë zogu klith me vajtim
atje, matanë malesh të larta
ndodhet, diku, atdheu i im!

Hermann Hesse