Bulevardi i muzave

[Le jardin des disparus]

Mbamë në kujtesë

Si një fill të brishtë bari
që mbi borë ka shpërthyer
si një lumë që shkumëzon
pas një shiu rrebesh
si një gur të rëndë
që nganjëherë nuk mund ta ngresh
si atë vazhdën e bardhë
që anija le pas vetes teksa ikën

S`jam i çmendur, jam kaq i vetmuar
kam nevojë për ngrohtësinë tënde
ndaj, mbamë në kujtesë

Mos e ndal fluturimin
edhe kur jeta të përplas kundër erës
mos u frikëso nga netët pa dritë hëne
edhe kur ndjehesh e vetmuar
a s`sheh që jam këtu

Pavarësisht çka ngjarë
mbamë në kujtesë
qoftë dhe si një premtim të papërmbushur…


(disparus)