Lere te koten dhe fillo punen

[Pause_Print_Scroll]

Titulli në Origjinal: "De’a el Ferag ve ibde el Amel"

Përgatitur nga: Një grup dijetarësh pranë shtëpisë botuese “Daru el Vatan”
Përktheu: Unejs Shuajb Murati
Korrektoi: Lulzim Ymeri
Recensoi: Ebu Enes Bledar Albani
Rradhitja Kompjuterike & Design:
Ebu Enes Bledar Albani
Boton: Libraria "Imam Albani"
Botimi i Dytë
2006


Hyrje

Falënderimi i takon Allahut, falënderim me të cilin arrihet pëlqimi i Tij. Salavatet (përshëndetjet) e Allahut qofshin mbi Pejgamberin e Tij, familjen e Pejgamberit, shokët dhe pasuesit e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Libri që ke në duar, lexues i dashur, së pari fillon me disa pyetje dhe më pas vjen sqarimi apo përgjigja e tyre.

A shpresohet ndonjë gjë nga ai person, të cilit i është lakuar shpina, i janë zbardhur flokët, i janë rënduar hapat (ecja), i ka humbur fuqia, i kanë rënë vetullat e i janë shkatërruar dhëmbët?! Ai ngrihet dhe qëndron me vështirësi, falet dhe agjëron me vështirësi, ha e pi me vështirësi dhe të gjitha nevojat e veta i kryen me vështirësi.

A e sheh këtë njeri?
A nuk ka qenë edhe ai i ri, ashtu si ti?
A nuk e ka kaluar rininë, ashtu si do ta kalosh edhe ti?
A nuk ecte, ashtu siç ecën ti?
A nuk dëfrehej me kënaqësitë e kësaj bote, ashtu si po dëfren ti?
A nuk luante sikurse luan ti?

Ai njeri mendonte se ditët e rinisë do të ishin të gjata, se forca rinore do të ishte e përhershme, se bukuria rinore do të ishte lule mbi ditët dhe netët...!
Por sot, pasi që ka arritur kohën e pleqërisë, atij i janë dobësuar gjymtyrët dhe i janë shfaqur sëmundje të llojllojshme. Qan për jetën që ka kaluar në lojë dhe kënaqësi, qan për fuqinë rinore që e ka humbur dhe për bukurinë rinore që i është zhdukur dhe i është zëvendësuar me moshë të thyer dhe pleqëri. Ndërsa, pasi i ka kaluar këto etapa, ai dëshiron që ti kthehet rinia dhe fuqia e tij. Do të donte të tregonte respekt ndaj Allahut dhe të kryente punët që e kënaqin Atë.

Mirëpo, një gjë e tillë është e pamundur, ëndërr e parealizueshme.
Imam Hasan el Basri (Allahu e mëshiroftë!) thotë:
"Cdo ditë që lind dielli, ajo (dita) e thërret birin e Ademit dhe i thotë: 'O bir i Ademit! Unë jam ditë e re dhe dëshmitare e punës tënde. Shfrytëzomë mua, se unë kurrsesi nuk kthehem më, deri në Ditën e Gjykimit!"
Me të vërtetë ky njeri sot jeton në një gjendje të dëshpëruar.
Për çfarë?

Për arsye se nuk mund ti respektojë rregullat e Islamit dhe nuk mund të jetë i qëndrueshëm në adhurim ndaj Allahut, në kohën e pleqërisë dhe dobësimit. Dëshiron të falet, por nuk mundet. Dëshiron të agjërojë, të bëjë Haxhin dhe Umren, por nuk mundet. Dëshiron vizitën e varrezave dhe bartjen e të vdekurve, por nuk mundet.
Atë e ka kapluar sëmundja, i janë shtuar dhimbjet dhe për këtë ai tani qan dhe thotë:

"Qaj për rininë me lot syri,
por s'ka dobi as qarja e as vajtimi.
Ah, sikur një ditë të kthehej rinia
dhe të tregoj se ç'është pleqëria."

[Pause_Print_Scroll]

Largoju shpresës së gjatë

Vëlla i ri! Dikush mund të thotë se çfarë më shtyn mua të mendoj për atë gjendje, përderisa ajo është larg? Unë do të pendohem para se ta arrij atë moshë, ndoshta në të dyzetat apo pak pas tyre, ndërsa tani është mosha kur njeriu posedon shëndet të mirë dhe fuqi të mjaftueshme. Kështu që unë mund të bashkoj ndërmjet dy gjërave:

1. Kënaqësive rinore (tani).
2. Adhurimin e Allahut (kur të arrij atë moshë), pastaj Allahu është Falës dhe Mëshirues. Ai e fal robin e Tij kur ai pendohet, edhe nëse është në të pesëdhjetat, të gjashtëdhjetat apo të shtatëdhjetat e moshës së tij, përderisa nuk jep shenjat e fundit të jetës në këtë botë.

[Pause_Print_Scroll]

Vetëmashtrimi në këtë pretendim

Do të doja të ta parashtroj këtë pyetje:
Kush të garanton ty se do të jetosh deri në moshën 30, 40 a 50 vjeçare?
Madje, kush të garanton se do të jetosh deri nesër?
Apo kush të garanton ty se do të ngrihesh nga vendi ku je ulur?
A nuk e di se vdekja vjen papritur?

Dhe se vdekja zbret mbi rininë ashtu siç zbret mbi pleqërinë?
A nuk e ke vënë re se shumë prej shokëve të tu i ka kapluar vdekja dhe janë bërë banorë të varrezave?

A mund t'u bëjë dobi atyre pendimi?
Ata që e kaluan jetën në lojë e mëkate, a patën dobi prej tyre në varr?
A e arritën ata moshën që dëshironin të arrinin e që pastaj të pendoheshin?
Si mund të qëndrosh me këtë shpresë, duke qenë se rruga jote është e rrethuar me mashtrime dhe rreziqe të mëdha?

Si mund të thuash me aq mospërgjegjësi: "më vonë", duke e ditur se vdekja mund të të befasojë?!
Allahu i Lartëmadhëruar thotë:
"Pendohuni që të gjithë ju te Allahu, o besimtarë, në mënyrë që të gjeni shpëtim." [Nur: 31].

Ibën el Xheuzi (Allahu e mëshiroftë!) thotë: "Cdo njeri, i cili nuk e di se kur mund ti vijë vdekja, ka për detyrë që të përgatitet dhe të mos mendojë se është i ri e shëndetplotë, pasiqë të moshuarit janë pakica e atyre që po vdesin në kohën tonë, kurse shumica, siç po shihet qartë në të gjitha anët e botës, janë rinia. Ndërsa ata që jetojnë gjatë, janë të paktë."

[Pause_Print_Scroll]

Rinia e pafuqishme

E nderuara rini! Nëse e arrin moshën 40 vjeçare, kush do të garantojë ty se do të posedosh fuqinë e tanishme edhe në atë moshë? Apo se do të jesh i fortë në adhurimin e Allahut, në mënyrën më të plotë.

A nuk ndodh që një njeri 20, 30 apo 40 vjeç të goditet nga një sëmundje, e cila mund t'ia paralizojë të gjitha pjesët e trupit e t'a bëjë atë shok të shtratit dhe të burgosur të çarçafit të bardhë?
A nuk ndodh që një njeri 20, 30 apo 40 vjeç të pësojë aksident të rëndë, nga i cili mund të mbetet i paralizuar?!

Një nënë i thotë djalit të saj: "O djali im! Sikur të të mos kisha njohur që në vogëli, do të kisha menduar se ti ke vepruar një të keqe të madhe ose ke bërë një mëkat shkatërrues, kur shoh se çfarë po bën me vetveten."
Ia kthen djali: "O nëna ime! Ku ta di unë, ndoshta Allahu më ka vështruar duke kryer ndonjë mëkat dhe më ka urryer në mënyrën më të keqe, e më ka thënë: Shko, se Unë nuk të fal ty!"

[Pause_Print_Scroll]

Dënimi i atij që thotë: "Më vonë"

I nderuar vëlla i ri dhe motër e re!
Kemi edhe një problem, i cili nuk është i panjohur për ty. Ai është, të thënit "Më vonë". Thënie e cila nuk ka kufij të caktuar. Një det i pafund dhe i angazhuar që ta harrojë shokun e vet.

Kështu, robi i Zotit vazhdon me këtë neglizhencë derisa arrin në prag të vdekjes, ose deri në kohën kur të mbështillet me çarçafin e bardhë në varrin e tij. Kur i mbush të tridhjetat thotë: "Do të pendohem nesër", kur i mbush të dyzetat thotë: "Do të pendohem nesër". Vazhdon kështu, duke thënë "nesër, nesër.." dhe çdo ditë që kalon i shtohet atij largimi nga Allahu, largohet nga pendimi dhe nga ajo që të shpie në të. Pra, shpejto!

Hasan el Basri (Allahu e mëshiroftë!), thotë: "Një popull e kaploi mendimi se Allahu nuk do ti falte, derisa u larguan nga kjo botë dhe vdiqën pa u penduar. Ndonjëri prej tyre thoshte: "Unë kam mendim të mirë për Zotin tim" (siç thonë shumica e rinisë tek ne). Nëse i thua për të kryer një adhurim ndaj Allahut, të përgjigjet duke thënë: Nuk kam mundësi, por sidoqoftë, unë e kam zemrën të bardhë. Edhe pse nuk kryen asnjë obligim ndaj Krijuesit, megjithatë i shkreti mendon se do të jetë nga të shpëtuarit).
Kështu, ata e gënjejnë vetveten se; ‘nëse ke mendim të mirë, ashtu do t'a kesh edhe veprën’!

O ju të rinj! Të mjerët ata që lënë mënjanë pendimin dhe mbështeten mbi faljen dhe Mëshirën e Allahut, duke harruar se Allahu, ashtu siç është Falës dhe Mëshirues i Madh, është edhe Dënues i Rreptë. "Vërtet Ndëshkimi i Zotit tënd është i ashpër." [Buruxh: 12].

"Ja, kështu është Ndëshkimi i Zotit tënd kur dënon vendet që janë zullumqare. Vërtet Ndëshkimi i Tij është i dhembshëm e i ashpër." [Hud: 102].
Muhamedi (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) thotë: “Vërtet Allahu e lë të lirë zullumqarin, derisa ta marrë atë, por kur e merr, nuk e lëshon më.” [Mutefekun alejhi].

Ekzistojnë tre shkaqe që e nxisin përtesën dhe dashurinë ndaj epshit:

1. Shikimi i epsheve në mënyrë të shpejtë; ngase shikimi e angazhon mendjen dhe e detyron që të largohet nga përkujtimi i mëkatit, për arsye se sytë e epshit janë të verbër.

2. Neglizhenca në pendim; sikur mendja e mëkatarit të ishte e shëndoshë, ajo do të tërhiqte vërejtjen për pasojat e vonimit të pendimit, sepse ndodh që ta kaplojë vdekja pa u penduar.

3. Shpresa për mëshirë. Mëkatari thotë: "Allahu im është i Mëshirshëm", por harron se Ai është edhe Ndëshkues i Ashpër.

[Pause_Print_Scroll]

I riu që rritet në adhurim ndaj Allahut

Transmetohet nga Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!), se ka thënë: I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) ka thënë: "Shtatë grupe njerëzish, Allahu do ti fusë nën Hijen e Tij, në Ditën kur nuk do të ketë hije tjetër përveç Hijes së Tij: ... dhe në mesin e tyrepërmendi një të ri, i cili është rritur në adhurimin ndaj Allahut."

I nderuar vëlla dhe e nderuara motër!

A nuk dëshiron të jesh në mesin e atyre që do të jenë nën Hijen e Allahut, në Ditën kur nuk do të ketë hije tjetër përveç Hijes së Tij?!
A nuk dëshiron të të jepet libri i llogarisë nga e djathta dhe të jesh nga ata që ndahen të gëzuar?!

Allahu në Kuran thotë: "Kujt i jepet libri i vet nga e djathta e tij, ai do të thotë: ‘Ja, merreni dhe lexojeni librin tim! Unë kam qenë i bindur se do të jap llogarinë time." [El Hakka: 19-20].
A nuk e dëshiron takimin me të Dërguarit e Zotit në Xhenetet e larta?
A nuk e dëshiron martesën me Hyritë e Xhennetit?

A nuk e dëshiron shikimin në Fytyrën e Allahut të madhëruar?
Allahu në Kuran thotë: "Atë ditë do të ketë fytyra të shkëlqyera [të gëzuara], duke parë Zotin e tyre." [Kijame: 22-23].

A nuk i dëshiron të mirat e pafundme dhe shikimet e bukura dhe të pandërprera?
Nëse i dëshiron këto, atëherë bëhu si ai i riu nga Shami (Damasku), për të cilin na ka treguar Bekër el Abid, ku thotë: "Një i ri, që në fëmijëri u edukua në një familje të Shamit. Ai u rrit në adhurim dhe punë të mira. Një herë, nëna e tij i tha: 'O biri im, përse nuk dëfren me të rinjtë e moshës tënde?

I riu i mirëedukuar iu përgjigj nënës së tij: "Oj nëna ime! Më mirë të mos më kishe lindur! Oj nëna ime! Me të vërtetë që biri yt do të ketë gjumë të gjatë në varreza dhe në Ditën e Gjykimit do të përjetojë gjendje të vështirë!"
Kështu ka qenë rinia e së kaluarës. E kanë adhuruar Allahun dhe kanë pasur frikë se mos Ai nuk i fal ata.

Mirëpo, rinia e kohës sonë, përveç atij që e ka udhëzuar Allahu, ka bashkuar ndërmjet neglizhencës, përtesës dhe lënies në harresë. Pas gjithë kësaj, secili prej tyre mendon se do të fitojë në Ditën e Gjykimit!