Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Kohrat vrastare
--------------
autori xhelal ferizi
------------------
pse nuk i vrava të gjitha kohrat vrastare
para se ato ti vrasin bukuritë
nuk isha ndoshta zgjuarsi zhgjetare
shekujt në mua nuk i paskan mbjellur të gjitha menquritë
------------
pse nuk i ua ngula shigjeten parashikuese
ku ishin shkollat e njohuritë vizionare
vrastaret kohar defilojnë tash triumfuese
e mua më qanë penda shqiptare
------------
dijet jan margaritarë
dijet jan vlera jetike
por dijet nuk jan të gjitha as ndër dijetarë
kohrat prandaj sjellin lot neper qerpike
----------

Xhelal Ferizi autori
----------------------

[lirik]

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Më lavdroi njeher nje kohë servile
-------------------
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''
më lavdroi njeher nje kohë servile
un qava me ngjyrë pende si lot
sepse ajo kohë me rrehte shpatullat me hile
ajo kohë nuk kishte zot
''''''''''''


pastaj me perqeshi nje kohë e pa kohë
un perseri qava me pendë
dhe ju thash shekujve perse sjellni vula me maska e moh
por jo ndoj kohë me mendë



''''''''''

dhe dielli qe skenat i kishte pa
me tha me nje peshperimë
shperblime jeta pak ka
jeto me tha o viktimë
-----------

po ti diell perse keshtu gjykon
i thash me vargun tim
me tha se gara e brrylave viktima kerkon
e faji mbetet jetim

''''''''''''''''''''''
dhe mos kerko psehe me tha as ne diell
mos kerko kandare pa hile
se engjuj nuk ka as ne qielll
se edhe retë jan kopile
--------


nuk paska ne kohra ikona

mos u falë pa kohë mbi dhe

mos ec stinve te vona

se mbetesh ne kohen pa fe
'''''''''''''

autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Kur qeshni e di pse qeshni
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
---------------
e di pse qeshni kur qeshni
sepse mendoni se pas qeshjeve nuk ka re te zeza jete
sepse qeshjen e ka zbuluar zemra e iluzioneve
sepse nuk e dini
që pastaj koha që pason
qeshjen
me lotin ua ujitë
e
pauzen e qeshjes jetë
kur qeshja mbaron së lulzuari
kur keni qeshur kët nuk e keni ditë
si quhet e pastajmja ardhmëri
e larmive me ngjyra jete
prandaj keni q eshur e qeshni
që të pini lumturi si dete
e nganjiher ti derdhni me lot kah qerpiku
se jeta ka te quditshme adete

koha e sajë esht miku e armiku

që prodhon edhe shkaqe të lotit
jo vetem te qeshjes
prandaj kur qeshni nuk e dini
se
kur dollija i mbarohet zemres
vijnë vërrshime jete
qe trubullojn dollitë e qeshjeve
dhe hallet flasin vet me vete
vjen koha sterrë e reshjeve
e hallet vershojnë si dete
prandaj e di pse qeshni
se ne skenë nuk ju dalin rrisqet
ne teater te jetes qe ti shihni
nuk e dini se pas qeshjeve
në pauza të qeshjeve kohore vijnë halle
që ju bëjnë të harroni
që ndonjëher keni qeshur
kurë dhe pse keni qeshur
por qeshni i bijë te rriskut
e mos mendoni
se pas kodre vijnë re
qeshni se koha esht lotsjells i joni
nga fati i njeriut i pa fre
ma mirë te ju pushtoj iliuzioni
se sa brenga e se nesermes
e qeillit qe vjen me te zeza re
qeshni e mos mendoni
se qeshja ma e mirë ësht qeshja iluzion optimiste
e iluzionit te sigurt
që koha nuk do të sjellë ngrysje
qeshni e mos rrini te ngurt
se brenga ju rrokullisë ne përmbysje
qeshni pra ju o qenje iluzioniste
--------------
nga autori xhelal ferizi ne mergim

[lirik]

Më fal o vetvetja ime
-----------
autori xhelal ferizi
------------
më fal o vetvetja ime
të gjitha lutjet do ti sjell nga qielli
me gojë me zemer e me shkrime
më fal që nuk ta solla asnjë rreze dielli
-----------
mos më akuzo në at botë
se hajdutët e rrezeve të gjith vodhen
ata natën pa hanë e për hanë dje e sot
rrezet i grabiten për vete i mblodhen
------------
un nuk vodha askund
asnjë rreze lumturije
të solla zhgënjime e mund
më fal pa pikë mërije

---------
më fal në at botë e në kët botë
edhe lulet mi vodhen tradhtarët
un ty të solla vetëm lot
dashuritë mi vodhen dinakët tregtarët
-----------
edhe lulet mi vodhen
rriskut tim si lan kund hise
të' gjitha qeshjet me maska e pa maska i mblodhen
sa grabitqare kto fise
---------
thue se kan pi kta grabits jo ujë por shpejtësi
thue se ushqehen me fat
vetëm un pse vetëm un pa pi
sa do pak uratë
----------
ah vetvetja ime e gjorë
si të jap ndonjë burim magjik
si ta ndrroj gjithqka me buton a me dorë
të mos vet'quhem ma tragjik
------------

Autori Xhelal Ferizi
----------------------------

[lirik]

Nga të gjitha bukuritë
----------
Autori Xhelal Ferizi
-------------------
nga të gjitha bukuritë
që zemren time e kishin pushtuar
më mbeti një kujtesë si e magjikshme dritë
gazi yt i djallëzuar
-------
si mund të ket qeshje të tillë mbi dhe e në qiell
që ja kalon seciles qehre estetike
qehreja jote me gaz ja kalonte seciles qehre luleje në prillë
qfar buzqeshje artistike
---------
rob i asaj buzqeshje kam mbetur
dua të shkundem nga kjo e bukur robëri
sa her nëpër ëndrra jam tretur
nga ky art me pranga më zgjidh o perëndi
----------
qeshje të tilla vrasin
kur nuk e kan besnikrinë në zemer
qelizat e mia bërtasin
si quhet kjo buzqeshje me emer
----------
muzat e mi mos rrini rob të këti gazi djallëzorë
bukuri që vret me vizllimë
ky gaz tash ësht akull borë
un dhe zemer hapi im nga ky gaz u ngrimë
-----------
gazi i bukurisë artistikisht vret
ikni o ndjenjat e pafajshme nga ky grep i pa besë
si mund të rri pran kti gazi shkret
kur shekulli im në mua tash dënesë
----------------
autori xhelal ferizi

[lirik]

DUHET GJETë NJë ARMë YLLTARE
Duhet gjetë një armë ylltare
**************************************

Xhelal Ferizi autori në mërgim
***************************************

duhet gjetë një armë ylltare
edukatë e re shqiptare
duhet veshur me plot vlerë
me shpirtë shkolle e me nderë
të gjitha shtresat gjithkombtare
duhet ngritë n’për kto binare
në binarë ta vemi etiken
dashurinë jo armë e thiken
duhet t’marrim ilaqë mshire
urtësi mbi tokë ilire
edukatë prej gjak bilurit
dritë për cak prej hanes t’ nurit
edhe nga shpirti i ylberit
jo të shtyhemi krimit t’vnerit
me ngritë dorë mbi fis e vlla
se logjika kshtu se ka
ta ujisim të lashtë logjiken
ti shartojmë ne djalë e qiken
burrë e grua e qdo shqiptarë
me gjak shege vizionarë
vizionarë t’jen fiset t’ mia
nxisni mendjet për kah dija
lidhni zemra shpresa e ura
kah butsija e kah kultura
jo kah i zi agresiviteti
se na qajnë zallina e deti
se na qanë shqip kanarina
se na qajnë ah moti e stina
vdesin shpresat gjithkombtare
nëpër vrasje e shkollë barbare
që import ne na e kan sjellë
në troje tona e kan mbjellë
por ju në zemer mbjellni yllin
si ujvara që e njomë pyllin
me freski në rrënjë e pip
mbjellni paqe e artin shqip
art e dije e të dashuren punë
jo ligsi jo krim e dhunë
gjith ta mbani lart vlersimin
dashurinë për dije e shkrimin
ah ta zbutni shpirtë e gjenin
në mirsi mbani refrenin
edhe shkollë n’norma e principe
jo n’ gjakderdhje rraca shqipe
mos i vyshkni degë e pipe
degë të pemve ku bien rreze
ju kulturë mbjellni ndër breze
sjelljen të mirë e maturinë
në edukim mshirë e mirsinë
e ta msojmë ne trashgimtarin
për me e dashtë bashkatdhetarin
se pa vlla nuk t’ duhet jeta
t’mbesin rrugët caqe t’ shkreta
zbutuni të gjith ju në mes veti
të gjith shqiptarë për kah adeti
ndrroni pak ato zakone
hiqne mendjen prej zezone
mos e mbani mendjen t’grirë
si ajo bisha egërsirë
me njiher ngutshëm me u nxe
njeni tjetrin n’ mish me e pre
duhet ndalur me kulturë
lidhni fijet porsi urë
të gjith shqiptartë mbi glob e botë
se jun sjellin porsi rrotë
të huajt me vuajtë që ju kan nda
gjith me u pre po vllau me vlla
për shkak t’vogel me armë në dorë
leht me e derdhë gjakun arbrorë
thua se ësht pak ujë të zallit
me i lanë fmijtë në pikë të hallit
për hiq gjë me u ndje bërtima
e me mbetë në jetë jetima
dhimbjet prore e mërija
ndjenjë hakmarrje e hasmëria
gjith tu i mbajtë në gji me veti
me gjëmue gjith toka e deti
n’ gjendje lufte e për pak pare
për një fjalë vrasje barbare
varre u mbush toka shqiptare
kush n’ freskim pa e mbajtë logjiken
neverisim galaktiken
glob e dhe e qytetni
mos etnike oj nanë shqipni
mos u ngut shpejt me ngritë dorë
për një fjalë me u bë gjaksorë
por le të mbahet ai pushteti
në logjikë ta drejtoj shteti
shkolla e arti e qeveria
edukimi e dituria
edhe kultura e urtsisë
për me i pri ah përjetisisë
me pasë gzime e qetsi
jo sundim i krimit t’zi
ikni kti mentaliteti
rrini mirë si bereqeti
si’q'rrin grurit ai kalliri
në paqe e degë si q’ rrin ulliri
për dobi e për atdhe
mbani shqipen me tri fe
hiqne shpirtit agresionin
shtytjet t’ djallit e demonin
ndalne këmbzen t’pistoletes
shum ma vlerë caktoni jetes
dijeni mirë se s’gjeni vlla
farefis si tuajin s’ka
se i yti ësht si sytë
jo n’shfrenim aq leht me e mbytë
jepi mendjes pak pushtet
ndal shqiptarë s e mbete shkret
nga ky krim dole binarit
nga etika e norma e t’ parit
ushqe shpirtin me kulturë
pastro gjakun me bilur
lidhi punët nëpër troje
me vlla tënd si bleta n’ hoje
jo me e pa me egersi
turr me u therrë e turr me u gri
pa i dhanë trurit kurr me pi
pak gjak shege epak paqe
pse m’je turrë n’ngatrresa e gjaqe
po a e din more gjaknxehtë
se me vrasje s’ gzohet jetë
me e prishë shpirtin në strukturë
thua se zemra ësht vajgurë
për me u ndezë shpejt me mëri
me gjak tënd me pre me u gri
me i que motet n’ hasmëri
pse shqiptari me shqitarë
me u vra prore fis e farë
pse bien n gjak e në dhimbje prore
pse me i nxi motet gazmore
pse me e nxi të mjeren jetë
që na e fali zoti vet
pse me u derdh gjaku me breza
naë e moter me u veshë n’ zeza
edhe nuse vashë e grue
pse per të gjallë për me u ngujue
ruaju gjaksit s atë jet moti
gjith tu u derdhë po gjaku e loti
dhimbjet dënesjet e shkret mbi dhe
me mbetë brezi e mosha e re
sepse mendja shkurt vendosë
ardhmerin leht e fundosë
tue ngrehë këmbzen pushk’s mizore
por ma mirë libra e fletore
laps e leter e punë e nderë
me vrapue per dritë e vlerë
përmbas fryti embas prodhimi
se me ndejt me halle krimi
neper gjaqe mbyllun udha
gjith me vuajtje e halle e rrudha
mbyllja deren gjith dikujë
e qajn nanat n vjet e muaj
derdhu lot e dhimbje e vaje
ndal shqiptarë ti mendjen mbaje
për logjike e ardhmërije
mbaju fort për shkolle e dije

autori xhelal ferizi ne vazhdim

[lirik]

nga autori xhelal ferizi
ujit zemren me ujvare
me qetsi paqë aromtare
n’ gaz le t’ shkojn ty stint shqiptare
edhe shekujt në dritë t’ arsimit
e në binarë shkolla e zhvillimit
mos tu mbjelltë kund mendja e krimit
porsi ylli i atij qiellit
tu mbjellt gazi udhve e fillit
kndofsh në punë si zogu i prillit
e jo ne gjaqe e kah kërdija
kah vllavrasja e lemeria
por kah arti i bukurive
jo kah gjaqet primitive
por si e bukura e larmja fleta
porsi lule e hoje e bleta
në punë tue qelë dritë te shkoft jeta
edhe në gzime gjithkombtare
me tri fe mbi tokë shqiptare
prandaj shqipe me krih t’ lehtë
merr prej luleve pak sherbet
mer nga paqja bereqet
lang hareje që e ka n’ jetë
edhe të yjve dashuri
shih si dalin n’ qiell me shkri
me shëndritë e për me nxe
për qdo natë për njerz mbi dhe
që t ken dritë kombet me fe
që kta globit të ecin mirë
n’paqe n’ jetë e me deshirë
merrni shembujt edhe n’ylber
si bjen etshëm n’ t’ëmblen verë
si pin leht në gurra e kroje
kund pa e nxjerrë ndoj sulm prej goje
përveq paqes e mirsisë
ngjyrë e sharm n’ drita t’ larmisë
nga autori xhelal ferizi

[lirik]

e ti pse shqiptarë qfar ke
nga autori xhelal ferizi
pse don gjak pse don lot rrke
pse e don jeten agresive
pse trauma ju len fmijve
po pse e len ti gruen te ve
gjak e lot pse derdhë mbi dhe
pse e i len n gjak ti kulm e voter
pse i len n’ vuajtje nan ë moter
gurin dhimbjet pse me e nda
pse me u pre e pse me u vra
pse po ngutesh me ngrehë gisht
ti nuk je shpellorë me bisht
por je i lashtë e ke nivel
me kët qthurje pse po del
në sy të keq të qytetnisë
shih si sot je katandisë
ikun kombe e fise e fe
nuk të don askush mbi dhe
se të quajn shum agreesiv
shum gjakderdhs e shum aktiv
punes t’ keqe për me i pri
për me therrë e për me gri
aman shqipe ruaj imazhin
merr nga yjet at lavazhin
laje trurin me shum paqe
shëndrrou n’ lule e manushaqe
vepro në punë e në urtsi
në kulturë e maturi
mate vehten njqind her
mos merr jetë e mos prish vlerë
shkollen punen e bashkimin
sa ma shum n’praktikë leximin
ah lexoni mbjellni dije
n’qdo pjesë truri në qdo fije
mbanu bashk si yjt e qiellit
tue shendritë nën hise t’ diellit
t’gjith shqiptart kah jan mbi dhe
ti bashkojnë ah ligje e fe
fe e tyre shqiptarija
cak i tyre diturija
njeri tjetrit jepni krah
se na gjuajn armiqt për gjah
e mos msyni vlla me vra
farë e fise babë e vlla
grua e moter fqinjë e fis
se ju kjanë qyqja mbi lis
mbetni n’ burgje n ‘vuajtjee gjak
në vetmi e të fikur n’ prak
nuk fitoni mbesni shkret
vjen pendimi n’ lot si det
mandej tmerri e rruga qorre
do të shihni ma shum vorre
prishure zemre në hasmëri
prishur gjenin me mëri
prishur gjakun n’kod barbari
prishë etike e qdo kanari
ekuilibër t’ qytetnisë
prishë qdo kd te dashurisë
mbetet shpirti kriminel
shpresë as cak nuk ka kah del
mbyten t’ jet’s motive
mbetesh n’ burg n’ diktat t’ djallzive
truri vuan ezemra vyshket
optimizmi për t’gjallë ndryshket
vyshket qehre e dhe i joni
gjith në krim tu i pri demoni
po a nuk ësht arti e muzika
me u aargtu po djem e qika
jeta e re e gjaku i butë
dritë kulture ne qdo skutë
mos me lanë vend për errsirë
tue ndrique trurin e lirë
se n’kët jetë duhen argtime
dashuri e përqafime
e jo gjak e lot e krime
duhet vllaut doren me i dhanë
të ju lakmojnë bilbil e zanë
e fllanxat t’ bukura n’ lpenra dyshe
zogj zymbyla e dallëndyshe
kah hjeshija e kah cicrimi
për kah shkolla e ligjërimi
jo në gjaqe primitive
jo në vepra agresive
jo në shtytje t’ mbrpashta o shqipe
por me qelë si syth me pipe
si’q’ qelë pipin qershija
ashtu bardh me qeshë shqipnija
si’q’shkumbzon po vala e detit
si’q’ qeshë ftyra e bereqetit
si qeshë hana në rreth me yje
si q’lmon flladi degë e pyje
vazhdon

[lirik]

kshtu shqiptarë me mendë të holla
le të ecin sjellja e shkolla
të gjith si zemra e unitetit
ti bashkojmë brigjet e detit
edhe trojet male e fusha
kah freskon flladi me brusha
kah rrin bukur elashtë etnija
lidhnu fort kah dashurija
jo me ego e vrasje t’kqija
se kshtu vdes shqipja mbi dhe
nuk ringjallet ma me nxe
as me shpresë e as me gjak
prishen dejet lidhen n’ lak
t’gjitha caqet lidhen n’ leqe
vdes përthurë në punë të keqe
nuk të qeshë dielli as deti
vyshket shpirti e t’ vyshket shteti
edhe kmbi edhe etnija
ta kthen shpinen perendija
t vdesin gjenet me qeliza
as nuk t duan fllade e puhiza

nuk ka shkencë mandej mbi dhe
që t’ ringjallë nder kombe e fe
prandaj shqipe mbani n’ mendë
t’gjitha vargjet rendë me rendë
që i kam shkrua me ndjenja malli
siq ka shkrue me rimë kavalli
që luan n’ deje guri e zalli
ashtu shkrua kam un prej shkrimi
prej kti t zymtit ferr mergimi
i harruar e në presione
prej të huajve n lojë demone
veq pse s pata mik as vlla
kta e kan luajt lojen me shkja
deri sa un jam vyshkë mbi dhe
tretë harrua jam gjallë jam bre
kshtu ju luajn ju me u shprenda
kur nuk rrini vllau me vlla
mbetni ne skuta mbetni të mjerë
porsi qyqja në pranverë
që qanë prore në lot lanë fletë
ashtu në lot ti e lanë kët jetë
kur nuk mbanë komb as etni
kur nuk mbanë farefisni
komb e FIS t’ afërm me gjak
kur nuk mbanë shtizë as bajrak
mbesni loti i qerpikut
gjith tue kja nën kambë t’ armikut
mbesni keq zi e ma zi
nëpër skuta me mëri
n’gjaqe e vrasje e hasmeri
nën sundues e nën diktat
n’ lot si qyqja dit e nat
tue shty vllaun në gropë të zezë
më mër e zjarrë tu u ndezë
ju shtyjn djajt me nis kah krimi
në anarki emodë shëmtimi
jo shqiptarë kshtu nuk ecë jeta
kush të soll n’ kto caqe t’ shkreta
ndrroe taktiken aman sot
që ta dijë i madhi zot
që në lindje t’ diellit t’ veres
sot e mbrapa me i pri nderes
edhe punes dije e vleres
me u bë mjaltë n’ hoje te etnisë
ëmbëlsi me i sjellë shqipnisë
e jo krimit e mbrapshtisë
jo me u grindë per prona e ndarje
me ngatrresa e me perqarje
as me fe as me krahina
le te ju shkojn mirë motee stina
kahdo i thonë shqipni etnike
mos u paftë kund thikë qelike
as barot e plumb e zharë
e shqiptarit me shqiptarë
mos u ngucshin kurr n’ me s’ veti
mos i shkelt ma krajl as mbreti
as pushtues as sundimtarë
qoftë shqiptari ylli i parë
si për paqe e për punë t’ mira
mos mbretroftë bela as smira
hasmeri e gjaqe mizore
këngë e punë dum n ‘tokë arbnore
nuk duam vese t’ barbarisë
me i nxi qehren qytetnisë
mos me u dahstë kud vllau me vlla
kshtu na duan ne grek e shkja
n’gjaqe e lot gjithmonë me kja
mos o zot shqiptarë mbi dhe
mbjell ne gjak ti vlerë e fe
le të rritet ajo bimë
paqe e fat ejo bërtimë
edhe etikë si diellie hana
n’ paqe u mbajtë ju shqipni nana
e jo ne gjaqe e fyshek
për një megjë mbi dhe me vdekë
për një guri a për një vi
që sa i mizë nuk ka rëndsi
rëndsi ka ai gjaku yt
fisie fara jan si sytë
edhe kombi e ajo gjuhë nane
e jo drama shekspiriane
gjaqe e vuajtje e tragjedi
veq pse mendja s’ ka me pi
largpamsi as larg me pa
se q’ do t’ thot kur jet pa vlla
se q’ do te thot me u sjell si bishë
se qka do t’ thot faren me e prishë
se shqiptart jan djem t’ nji nane
prishë familjet iliriane
ka hy myku deri në asht
ka prishë mendje n’ tru e rrasht
po e vret të vetin per dy fjalë
nuk ka gjakun kush me e ndalë

thue mbi dhe ka humbur dija
veq pse ne shpirt s gjendet qetsija
pak durim me e pasë shqipnija
pak pushtet logjika e dija
diminim me pasë n’qdo pore
me dejtue mendja arbnore
me qetsi mbi tokë me kore
një etni që i ka tri fe
të lirë me u gzue mbi gurë e dhe
me pasë shprehje e plot kulturë
dialog e me lidhë urë
urë të diellit rrezehollë
e siq lidhë dega me mollë
për me e i lidhë damart me shkollë
porsi fletë e i këndshmi pip
me u lidh bashk etnija shqip
me urtsi e me bashkim
pse s’ vepron o kombi im
po ju a e shihni timen pendë
si ju thrret ju rendë me rendë
të gjith shqiptarve n glob me fe
gjith kah rrini n’ gurë e dhe
si u thrret penda manushaqe
me u bashkue në punë e paqe
*************************************

JU PERSHëNDETë BASHKATDHETARI NGA MëRGIMI
XHELAL FERIZI NGA MITROVICA KRIJUES I VARGJEVE SHQIPTARE
__________________

[lirik]

Gjirokaster-
'''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
në gurët e tu i numroj shekujt me qehre e rrudha
ti je vet ma estetikja mahnija
kahdo ka ecë koha me epoka e udha
në ty ësht skalitur bukurija
''''''''''''
un jam kosovarë shqiptarë
me gjak e me gjuhë e me fis
un edhe piken e fundit të gjakut në damarë
e jap për tëndin shqiptarë të toskërisë at plis-
''''''''
ti je labe por shqiptare moj e këndshme bukuri
por un vdes për bukuritë e tua
un kosova do i mbledhi të gjitha lulet që kan dashuri
e penden për ty do e bëj krua
''''''''''''
a e din sa të dua moj e bardha e motit
sa shum ti dua gurët me shkallë
do ti lutem të madhit e të fuqishmit zotit
që ty si yllë qielli me të shpallë
------------
se ti e ke aq të bukur secilin gurë
se në ty shëndritë me aq bukuri antika
se ti je ajo shqipja e qendisur në flamurë
para teje përkulet arti im e poetika
'''''''''''
të dua un drenica e mitrovica moter
të dua aq shum un kosova
të dua do të vi në gosti në të bukuren voter
të dua thonë peja e gjakova
'''''''''''''
të dua ty të thot edhe kaqaniku
te dua të thot edhe gollaku
ti neper shekuj qendrove si q eliku
gjuha nuk tu ndrrua as gjaku
'''''''''''
kosova thot ti dua këngët e vallet
zemrat tona shqip do ti bashkojmë
kosova thot ti dua gurët dhe e zallet
shqip nga nje zemer shqipni do këndojmë
''''''''''
un per tingujt tu do të shkrihem
gegë e toskë do e bashkojmë eposin
si ylberi në gurra andej do të ndihem
shqip kur të larmojmë melosin
'''''''''''
gurët në poetikë të gjith do ti përshkruajm
për kët art e kemi lirikun
e në ty bekimet kahdo që lulzojnë
do i mbjellim si paqja me ëmbelsia fikun
'''''''''''
të duam aq shum të duam ty
ti je shpirtë e gjani ynë moj moter
mos e dhashtë ai zot shqipëria me u thy
shqiponja na mbanë në nji voter
'''''''''''''''''''''
prandaj ta dhurojmë me shpirtë dashurinë
e gurët me kala ti lavdrojmë në art
për ty do e qëndisim aq bukur lirinë
me yje që shëndrisin lart
''''''''''
ti je e jona e qëndisura shqip
secili dushk ne kosovë të ndjenë moj aromëtare
secila lule e fije bari shqip
e tokes dardane shqiptare
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''
autori xhelal ferizi
nga mitrovica e kosoves
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
gjiroksteres se bukur
i dhuroj keto vargje nga
autori xhelal ferizi
-----

[lirik]

Nganjiher më duket sikur vetëm sytë e mi kan zemer
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''
kur sytë e mi e shohin te lashtin dhe
arat livadhet me kopshtije
kur shohin dushkun barin e lisat plot hije
e zogun shqip ne fole
ata bëhen varg i magjikshem lirik
bëhen shpirtë poeme e vargu
endrrojnë dardanë fusha te gjera
malsi e bregun adriatik
dhe lotojnë me mallë prej se largu
ata bëhen gjak damarë shqip me nxe
bëhen dashuri me të shejta qeliza
aat mu ne zemer shejterie qelen si lulet ne atdhe
ju duket sikur shqip i lëmon leht puhiza
---------
kur sytë e mi shohin kohen
ndrrojnë ritëm si tinguj të thellë
---
kur shohin dashurinë marrin hov neper maja
kur shohin dhimbjet si zemer coptohen
dështimet me dënesje i rimojnë
kur shohin shpresen ringjallen e gëzohen

artin e perzemersojnë
---
kur shohin djerrinat duan të bëhen arë

që bimët më të bukura si fryt në ta me u mbjellë
kur shohin liri e të qeshur shqiptarë
sa bukur nga zemra si bilbila ligjerojnë
---
prandaj më duket se sytë e mi kan zemer
se ndjejnë aq thell deri ne enigma e fenomene
ata gjithqkajat i emrojnë me metaforë e emer
ata shkojnë me ritme shpirtzimesh deri thell në gjene
përse sytë e mi jan të tillë
cila filozofi do ta spjegoj organike
cili gjelbrim e i pranveres prillë
cila pendë gjeniale do ta zberthej poetike
sytë e mi edhe per kohrat bëhen zemer
ata bëhen art per shqiperin etnike
ata zemërsohen edhe për dashurinë
ata bëhen shpirtë e kan krah e themer
kur shohin ne atdhe bukurinë
e bëhen lot si curril te kulluar te pa fajshëm
kur neper mes të lotit e shohin vuajtërinë
ata bëhen edhe zjarrë
bëhen turr si duhija
dhe turren per tu hakmarrë
kur pjellet me hilen tradhtija
---
ata kan zemer gjithmonë per te kuq bajrakun
me shqiponjen me dy te shqipes krena
ata behen flakë e turren me emarrë hakun
kur mbihen mbi atdhe shum hijena
-----
ata u bënë zemer që ta shpirtëzojnë bukurinë
ata u bënë zemer që ta kullojnë gjakun
zemer jan bërë për lirinë per dashurinë
ata shihen nganjiher te perflakun
---
sa her ata me shekuj kan folur përzemërsisht pa hile
me gjuhen e zemres e të kulluarin shikim
ata mu në ,mes të zemres mbollën karajfile
në zemer e kan kombin tim
------------
nga autori xhelal ferizi
-----------------

[lirik]

Kush e krijoj garen
-----------
pjesë nga vargjet e autorit xhelal ferizi

------------------
kush e krijoj garen e dominimit
i poshtri tirani sundimtari i ndyti
kush e krijoj garen e krimit
qe lirinë jeten mbi dhe e mbyti-
--------------

kush e krijoj garen e thundren mbi dhe
kush e vret prore dashurinë
kush e krijj garin e ndarjet me fe
kush e shkelë me gara njerzinë
''''''''''''
kush e krijoj garen kush vret
e boten me kriza e varfron
njeriut lot e gjak po i derdhin si det
bota e mbushur me demon-
---------
nuk na lënë të kapemi për qafe si vllezer të nji damari
edhe pse te gjith vllezer jemi njerzia
gara kryqi dini e feja e gjithfar lloj tradhtari
duan që të vdes mbi dhe paqja e bukurija
-----------
ne njerz jemi te gjith prej mishi o male
o fusha që nuk na lënë të garuesit që ne të ju gëzojmë
klanet sunduese hordhitë feudale
garen mbi dhe vrasëse që e krijojnë
''''''''''
njerzia vëllezer jan të gjith te zotit
te gjith nji mish e kan e nji gjak
gara e bishave i derdhë pikat e gjakut e të lotit
ju ven kombeve vllazërore në fyt të përthururin lak
'''''''''''''''''''''
gara e ndasive me gjamija
gara e ndasive me kisha
gara e ndasive nga perendija
se garat i shpiken disa djaj e bisha
----------
gara kahdo vetëm gara
urrejtje kahdo barbare
njerzia ësht nji për kah fara
pse vuan toka ndërkombtare
----------
gara per armatime
gara per mbytje të së drejtes së vegjëlisë
gara per ndyrje e krime
gara për fron të tradhtisë

autori xhelal ferizi
-------------------

[lirik]

Un kur këputa për ty një qershi
-------------
Autori nga kosova
xhelal ferizi nga mitrovica
l i r i k u i shumvuajtur
------------------------
kur un këputa nji qershi në degë për ty
kur ti qeshje aq rrezanisht
nga gazi yt nën at pemë të gjith yjet në shikim jan kthy
për tu shprehur në emocion mahnisht
-------
aty lulzimi qehrebardhë ka shprehur emocion
qehre ma e bardhë ndojher nuk ësht harlisë
por gjithkah ka pemë e lule etnija e dheu i jonë
nuk kan shkëlqye kshtu me aq art të bukurisë
-------
mahni emocioni shprehej kudo kah rrokullija
edhe duielli buzqeshte me qehre ari
kur ty në artin ma të lartë mbi maja shpirti ku rrinte dashurija
tu dhurua nji qershi e lule mu në mes behari
----------
kur lulen e more plot aromë behare
o zot si përvetsonte gjithqka qehreja jote
dukeshe e malsisë lulja ma e shquar shqiptare
nuk do të përballonte asnji emocion bote
-----------
un vet zogjt ma të bukur i kam pa duke pëshpëritë
secilit kur i shpalosej brusha në erë
e të gjitha yjet kur shpalosën emocionet me dritë
për ty kur flisnin në vlerë
--------------
brushat kahdo shpaloseshin të flladësisë
un thrrisja ndjenjat ma pikturore
që ta përshkruaj gazin tënd të bukurisë
e qehren shqiptare malsore
---------
si ty ma kohrat nuk do të hturin arte cilsije
si ty ma yjit nuk do të shpalosin emocione
si dashuria jonë nuk do të ket ma as nder fllade e hije
qielli nuk do të prodhoj ma kso medaljone
---------
ishte gjithqka unikate mjeshtri ndertim art zoti
nëpër secilen qiltersi tënden gazmore
në buzqeshjet tua do të gazmohej edhe loti
qfar arti i përkryerjes mjeshtrore
---------
kur në dhëmbët tu po shkrihej lang'kuqja qershija
gati ranë dehur të gjitha artet e bukurisë
gjithkah mbi materje kah gjallonte larmija
flisnin për dy zogj të dashurisë
----------
a të kujtohet kur vrapuan të pikturonin
të gjitha artet mjeshtrit e emocionit e shprehjeve në natyrë
të gjith mundoheshin nji të tillë gaz të spjegonin
që zoti me mjeshtri e ndertoj në tënde fytyrë
------------
un gati u shkriva së bashku me yjet
dhëmbët e zëri yt gur gazmuan
edhe gurgullimat si rimë u shndrruan kah pyjet
prrojeve valët kullimsisht kënduan
-------
askush kët poertret nuk spjegonde me mend
as un që isha poet
as ngjyra e pashterrshme qiellorikja pendë
as pashterrsia e fjaleve oqean' det
--------
edhe sot mundohem ta spjegoj secilen vi
artin dhe qehren ku shpreh shpalosej mahnia
buzët e tu kur u njësuan me qershi
kshtu din me krijua vetëm perendia
-----------
qershija langkuqe ne mes dhëmbve ingji
buzet tua e zëri kanarinë
fyti yt e qafa leviznin si magji
tingujt i lakonte n' violinë
----------
qehre shqiptare që e krijoj perendia
kshtu din veq i madhi zot t'krijoj farë antike
qehre kso o pikture që kurreshtje i shkrinë kohë e mot
malsore me pamje fisnike
------
prandaj un të gjitha pendat të lidhura në zemer
që më mbajnë me ngjyra arti si nji infuzion
do ti shkrijë në art talentueshëm për të shndritë nji emer
që dehu mbi dhe kohen tonë
------------
autori xhelal ferizi
liriku në mërgim

[lirik]

Le të vdes shqip duke dashtë atdhe
-------------
nga autori xhelal ferizi
----------------

le të vdes duke dashtë atdhe
damarve duke u dhënë infuzion shqip
le të vdes shqip me fe
për secilen degë e pip

---
le të vdes shqip duke dashuruar token
shqip duke përkdhelë barin
le të vdes shqip në etnike shqipni loken
shqip duke ligjru për shqiptarin
---
shqip e dua varrin e gurin
shqip i dua yjet
shqip le të vdes duke e puthë flamurin
arat e malet e pyjet
---
le të vdes shqip duke shijuar gurrat
dhe e baltë e zalle
majat shqip ti pushtoj suka e kodra e currat
shqip dua të vdes mbi halle
---
shqip du të vdes në tokë
shqip du të vdes me zemer
shqip o miq e shokë
shqipni ku i thonë me emer
---
le të vdes nga dashuria
shqip duke shqipzuar
amanetet shqip të mia
shqip në atdheun e bekuar
---
dhe nuk dua asnjë fe tjeter
shqip dua të jemë me mushkëri
me zemer e gjak te vjeter
shqiptarë i etnikes shqipëri
---
dhe dua shqip të ndrroj jetë
shqip duke dashur atdhe
shqip në nën dhe në varr kam me u tretë
por shqipja do t' m' rrin mbi dhe
---
autori xhelal ferizi
----------------------

[lirik]

Lahuta e tokës Dardane
----------------
nga autori xhelal ferizi
------------------

Ne sy lotin më të kthjellurin curril
në degë më të bukurin bilbil
në lot më të kjartin qëllim
në curril më të dhimbshmin burim
në damarë më të vjetrin gjak
në fyt,më të pazgjidhshmin lak
në sahat,më të pa’besen minë
në udhë,gjithmonë shkja grek latin
shkronjat gjithmonë la me gjak
qyqet gjithmonë mbi ogjak
qiellin ,me re të zeza sterrë
arat,baroti ti la djerrë
shum shtëpi të mbyllura me therrë

flokët shum,her nxjerrë prej koke
----------------
gjakun për ujitje toke
penden për shkrime prej loti
lirinë ,ëndërr ,nëpër shekuj moti
----------------------
autori xhelal ferizi