Këngët e ashikëve

[sherri]

Karakteristikat kryesore të këngëve të ashikëve dhe dylberëve

Në bazë të disa analizave të cilat ua kemi bërë këtyre këngëve, kemi vu në pah disa nga karakteristikat elementare të tyre, që dallojnë dukshëm nga krijimtaria jonë tradicionale popullore.
Në radhë të parë, shihet qartë se këngët e ashikëve dhe dylberëve kanë lindur, janë krijuar dhe janë kultivuar ekskluzivisht në vendet urbane.
Po qe se i analizojmë mirë tekstet e këtyre këngëve, do të konkludojmë se ato janë të thurura nga personalitete të shkolluara mirë, njohës të gjuhës dhe të figurave krahasuese, çka nuk mund të mendohet se krijuesit e këngëve të këtilla, kanë qenë laik të thjeshtë!
Edhe krijuesit e melodive të këtyre këngëve, nuk kanë qenë muziktarë të thjeshtë, nga se meloditë e këtyre këngëve janë shumë të zhvilluara, të pasura me ornamentikë e melizmatikë, si askund tjetër. Ato kanë një ambitus shumë të gjerë të shkallës melodike. Në to frymon një melankoli dhe nostalgji e pa përshkruar .Forma e tyre muzikore është e bazuar mbi ornamentikën dhe ndikimet orientale, ku nuk mungojnë as improvizimet e lira vokale, të quajtura “gazela”!
Ritmet e këtyre këngëve, janë të gjalla me karakter ahengu dhe vallëzimi, kryesisht të bazuara mbi masat kohore 4/4 dhe taktet dypjesore.
Përcjellja instrumentale e këtyre këngëve bëhet kryesisht me vegla të fabrikuara muzikore, nga se vet zhvillimi dhe struktura melodike e tyre, nuk le mundësinë që ato të shoqërohen me instrumente burimore autoktone.
Interpretuesit vokal të këtyre këngëve, janë këngëtar shumë të stërvitur si nga ana e kualiteteve melodike, ashtu edhe nga ana ritmike.
Tekstet e këtyre këngëve, janë të thurura kryesisht me vargje strofike, të rimuara dhe herë-herë me ndonjë refren. Në këto tekste përshkruhet një gjuhë shumë e vjetër qytetare, në të cilën ka shumë fjalë e shprehje të huazuara nga gjuhët tjera, sidomos nga persishtja, arabishtja, turqishtja dhe ndonjë gjuhë tjetër aziatike.
Karakteristikë tjetër e interpretuesve të këtyre këngëve, është se ato më tepër preferohen që të këndohen në grupe këngëtarësh dhe rrokjet e ndonjë fjale thyhen deri në dhjetë herë në stilin:”o-ji-ji,a-ji-ji-i-o-u-e”, që na bëjnë të kuptojmë anonimitetin e tekstit, për të mos mundur që ta kuptojnë domethënien e tyre, ata të cilët nuk janë pjesëtarë dhe konsumues të këtij zhanri këngësh!
Tekstet e këngëve të ashikëve dhe dylberëve, zakonisht fillojnë me shprehjet:”Elif, elif” dhe përfundojnë me prapashtesat :”ahi”, ose “ai”!

[sherri]

Kush është ashiku dhe dylberi?

Në bazë të analizave të teksteve të këtyre këngëve, lehtë mund të kuptohet se nocioni “Ashik”(nga fjala turke = dashnor, apo i dashur), nënkupton mashkullin i cili është i dashuruar në mashkullin tjetër dhe që luan rolin e mashkullit në aktet seksuale. Nocioni “ashik” tek këto këngë, shpeshherë mund të haset edhe si “jaran”, e që ka të njëjtin rol në dashuritë e këtilla.
Nocioni “Dylber” i atribuohet mashkullit i cili gjatë lojërave seksuale, do ta luaj rolin e femrës, me të gjitha virtytet e mundshme, madje jo vetëm përmes akteve seksuale, por edhe me veshje e zbukurime të tjera, të cilat më tepër i takojnë botës femërore.
Në këto role, më tepër kanë qenë të përfshirë djemtë e rinj, të cilët kanë qenë të pashëm, të zhvilluar dhe të bukur, kryesisht në moshën e para rrojës së fytyrës.
Në këngët e ashikëve dhe dylberëve, jo rrallë , iu këndohet edhe organeve gjenitale seksuale, por gjithnjë përmes figurave konfidenciale, si p.sh. në rastet kur i këndohet “anusit”, zakonisht përdoret figura krahasuese:”gonxhe”, kurse në rastet kur i këndohet “penisit”, do ta hasim figurën krahasuese “drandafill”.
Koha më e preferuar e ashikëve dhe dylberëve, në bazë të analizave të këtyre këngëve, na del të jetë stina e pranverës, koha e beharit dhe muajt: prill e maj.

“Kadalë , dalë po na vjen behari –
Lum kush asht arshik!”...

Kjo na bënë të kuptojmë se dashuritë e këtilla, janë zhvilluar më shumë në natyrë, ku ka më shumë gjelbërime, gjethe e lulishte, ku dy të dashuruarit e një gjinie të njëjtë, do të ikin sa më larg qytetit, në pyll apo vende tjera, ku nuk mund të hetoheshin nga njerëzit tjerë të qytetit.
Veshja të cilën e preferojnë më së tepërmi ashikët dhe dylberët, në bazë të këtyre këngëve, na del të jetë ngjyra e gjelbër (jeshile) dhe pëlhura e quajtur “kumash” , që ishte e përpunuar kryesisht prej mëndafshit.

“Me lule, o, na u mbushke djali,
Me kumash jeshil!”...

Në këngët e ashikëve dhe dylberëve, me të madhe përmendet një figurë, si tipar zbukurimi që quhet :”Perçe”.
Në kohët kur janë krijuar këto këngë, ka qenë një lloj “mode” e djemve të rinj, të cilët e rruanin kokën (flokët) rreth e rreth, por në maje të kresë e lenin një tufë flokësh për bukuri, që quhej “perçe”. Andaj, dylberët të cilët e lëshonin perçen për salltanet, konsideroheshin si dylberët më të bukur të kohës!
Në ahengjet dhe dollitë e ashikëve dhe dylberëve, angazhoheshin grupe të specializuara këngëtarësh e muzikantësh, të cilët kujdeseshin gjatë tërë natës për argëtimin dhe disponimin sa më të mirë të ashikëve dhe dylberëve.
Këngëtarët e tillë, me gjuhën e ashikëve dhe dylberëve, quheshin:”shahira”.

Sakrificat dhe xhelozitë e papara në mes të ashikëve dhe dylberëve

Duke i analizuar mirë tekstet dhe porositë e këngëve të ashikëve dhe dylberëve, bindshëm vijmë deri në përfundim se dashuritë e tyre kanë qenë aq të zjarrta dhe aq të shtrenjta, ku xhelozia e tyre ka lëshuar rrënjë të rrezikshme dhe të pashërueshme.
Për dashuritë e tilla, ashikët dhe dylberët kanë sakrifikuar shpeshherë edhe jetët e tyre, ndërsa nga xhelozia dhe tradhtitë eventuale, kanë rënë në dergja dhe sëmundje të pashërueshme të cilat kanë përfunduar tragjikisht.
Ashiku i cili është i dashuruar marrëzisht ndaj dylberit të vet, do të dëshironte që për inati te të tjerëve, të dilte dhe të shëtisnin së bashku nëpër mëhallë, në mënyrë që ta shohin shokët e vet se ai ka dylber dhe se do të mahniten me bukurinë e tij:

[sherri]

“Hajde t’ dalim me shetit-e,
Do t’ shëtisim nëpër mahallë!
-Aman, babë, i kujt asht ky djal-e?
-Asht i nipi i Myrtezasë!”

Jo, rrallë herë, në këngët e këtilla, na jepen me emër e mbiemër të vërtetë ashikët, si:

“Nërmjet tokës e nërmjet qiellit,
Po e marojmë nji urë me gurë.
Ky Selimi, o, i Zymber Hotit,
Asht i bukur, oh, pa kusur !”

Ja një shembull, kur ashiku i këndon dylberit të vet me emër e mbiemër të vërtetë, me rastin kur ata ndahen në mes veti:

“O, Halil, Halil Bilani,
Sa me naze ma jep selamin!
Të mjerin arshik e zu gondi –
Gjithë tuj kajtë i shkoj Bajrami!”...

Se motivi i xhelozisë mes dashurive të këtij lloji, është shumë i fuqishëm dhe shpeshherë përfundon me epilog tragjik, më së miri dëshmon strofa e shkëputur nga një këngë, në vijim, në të cilën përshkruhet bukuria madhështore e një dylberi, i cili dinte t’ i zgjidhte dhe t’ i ndërronte ashikët sa herë që donte:

“Jusufi – dylber në këtë dynja,
Arshikat me teste na i ka!
Mall e kishin të mjerët, o, me e pa –
Çare s’ më del, unë, pa e vra!”...
Ose:
“Në muej të beharit, more lalo,
Mentë i kam hava...
Çuni s’ flet me mue –
Çare s’ m’ del pa e vra !”

Dylberi do të vuaj më së shumti gjatë muajit të Ramazanit, kur duhet agjëruar dhe besimi fetar nuk ua lejon kontaktet me ashikun. Nga malli për të kontaktuar me te dhe nga frika se mos vallë, do të sëmuret ashiku nga lodhja e agjërimit, ai këtij motivi do t’ i këndojë kështu:

“Ditën e xhumasë, more lalë,
Kesh tuj marrë abdes,
Çunin e kam smutë, more lalë,
Tutna, mos po m’ des?!”

Se sa ka qenë e çmueshme dhe e lakmueshme perçja për bukurinë e ashikut të ri, më së miri flet shembulli në vijim:

“O, Halit, Halit Kumani,
Mos je drandofille behari?
Si shkodran po m’ shkon pazarit,
Me atë perçe lshue prej arit!”...

Se sa ishte e rëndë dhe e pikëlluar ndarja në mes të dylberit dhe ashikut (jaranit), më së miri do të na dëshmojnë vargjet e strofave vijuese të shkëputura nga një këngë:
“Amanet, mori, ti hanë,
Pashë atë Zot, qi të ka dhanë,
Që banë dever gjithë dynjanë,
A s’ ma ke pa kund jaran?!”

“Amanet, o more, ti diell,
Pashë atë Zot, qi vranë e kfijellë,
Qi banë dever shtat palë qiell,
A s’ ma ke pa kund Brahimin?!”...

Në një moment, kur ashiku e ndien vetin të vetmuar, të varfër dhe të nënçmuar nga të tjerët, nga frika se do ta braktisë edhe dylberi i tij, ai do t’i këndojë kështu:

“I mjeri unë, jam rritë jetim,
Njeri s’ flet mirë për mue!
O, dylber, dylberi im,
T’ baj rixha, o , ti me due”!

Nga xhelozitë e shumta që zhvilloheshin në mes të ashikëve dhe dylberëve, shumë herë vinte edhe deri tek vrasjet e dylberëve. Në këto raste, thureshin këngë me figurat më të fuqishme përmes të cilave do të përshkruhej bukuria e dylberit:

“T’ ejtën prama, na erdh haberi,
Thanë se u vra Hysen Selimi!
Sy e vetulla mos ju kalbshin,
Në xhenet na i voftë shpirti!”

Dylberët, jo vetëm që e kanë luajtur rolin e femrave ndaj ashikëve të tyre, përmes akteve seksuale, por ata në shumë raste edhe janë veshë e zbukurua në stilet e femrave.
Në një rast, kur dylberi ishte hidhëruar me ashikun për një kohë të gjatë, ai do të pendohet, do të vishet në rroba të femrës dhe do të takohet te kroi me ashikun e vet:

“Nurçe begu, duel te ura –
Veshë fustanin turra – turra!
Nurçe begu, duel në krue –
Me ashikun kish pajtue!”...

Në shumë raste, kur dashuria në mes të ashikut dhe dylberit është shkatërruar, ashikët i kanë përdorë të gjitha metodat për t’ u pajtuar me dylberët, madje duke iu shkruar edhe hajmali dhe duke u lutur në namaze të ndryshme:

“Mora abdesin e sabahut,
Me ja ba duvanë dylberit –
Si s’ po m’ flet arshik të mjerit?!
Qati Velës, i kam thanë –
K’ta dylbera s’ po na donë!
Si n’ na daçin e mos t’ na flasin –
Hajrin vetit mos ja pafshin!”...

Po qe se i analizojmë tekstet dhe figurat krahasuese të këngëve të ashikëve dhe dylberëve, shumë shpejt do të bindemi se krahasimet që iu bëhen përmes figurave, bukurisë së dylberëve, vështirë se mund t’ i gjejmë diku në këngët e dashurisë së mirëfilltë ndaj femrave:

“Kush asht mret i djelmënisë?
Shaban begu, plot me naze!
Hanë e diell, jesin hajran,
Kur xhezdisë sikur meleqi!
Kush donë me pa yll me bajrak –
Bukurinë, o, te Shaban begi!”...


Demir KRASNIQI

ps.perhajr kafja e re eu panta c'ta pash sherrin!

[jadore]

[SIZE="3"jo jo , mos ik sherr , na shtine me lexu qoje deri ne fund bile , sjelli linket e kengeve arshikishte , tybe i paskem ngu e se paskem dite ..
p.s.
more ne Londinest qatje i paskem lone ..drejten me thone qysh tha ti e cka lexova une , deri une u bona arshik ne keta dylbert cfare bukurije pasken pas..
..dergoj linkat, ti vertetoj e selektoj kenget .. [/SIZE]

[sherri]

....qe mos te idhnohen do zabita...hasan aga ne dy verzione

[sherri]

Postimi origjinal është bërë nga jadore

[SIZE="3"jo jo , mos ik sherr , na shtine me lexu qoje deri ne fund bile , sjelli linket e kengeve arshikishte , tybe i paskem ngu e se paskem dite ..[/SIZE]
[SIZE="3"jo jo , mos ik sherr , na shtine me lexu qoje deri ne fund bile , sjelli linket e kengeve arshikishte , tybe i paskem ngu e se paskem dite ..[/FONT]p.s.[/SIZE]
[SIZE="3"jo jo , mos ik sherr , na shtine me lexu qoje deri ne fund bile , sjelli linket e kengeve arshikishte , tybe i paskem ngu e se paskem dite ..[/FONT]more ne Londinest qatje i paskem lone ..drejten me thone qysh tha ti e cka lexova une , deri une u bona arshik ne keta dylbert cfare bukurije pasken pas..[/SIZE]
[SIZE="3"jo jo , mos ik sherr , na shtine me lexu qoje deri ne fund bile , sjelli linket e kengeve arshikishte , tybe i paskem ngu e se paskem dite ..[/FONT]..dergoj linkat, ti vertetoj e selektoj kenget .. [/SIZE]

uhhh mu dasht me i marr syzat me dioptri 1.5 qe po e sjell nje, po lutna e kupton najsen hahahaha e dhimshme eshte fort nuk marr pergjegjesi,per ndoje pasoj eventuale

[jadore]

o qiti te shehrit o sherro , se tybe keto qe i solle edhe 7 jete me i jetu nuk i qoj deri ne fund tuj i degju se le me i kuptu ..

p.s.
deshta me i thone moderatorit perkates, kur ta lexon sherri postimin fshini timin se jashte teme , po krejte harrova qe vet moderatore kokem .une e fshi , ti sherr lexo nje here ..haha

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga sherri

“Hajde t’ dalim me shetit-e,
Do t’ shëtisim nëpër mahallë!
-Aman, babë, i kujt asht ky djal-e?
-Asht i nipi i Myrtezasë!”

Jo, rrallë herë, në këngët e këtilla, na jepen me emër e mbiemër të vërtetë ashikët, si:

“Nërmjet tokës e nërmjet qiellit,
Po e marojmë nji urë me gurë.
Ky Selimi, o, i Zymber Hotit,
Asht i bukur, oh, pa kusur !”

Ja një shembull, kur ashiku i këndon dylberit të vet me emër e mbiemër të vërtetë, me rastin kur ata ndahen në mes veti:

“O, Halil, Halil Bilani,
Sa me naze ma jep selamin!
Të mjerin arshik e zu gondi –
Gjithë tuj kajtë i shkoj Bajrami!”...

Se motivi i xhelozisë mes dashurive të këtij lloji, është shumë i fuqishëm dhe shpeshherë përfundon me epilog tragjik, më së miri dëshmon strofa e shkëputur nga një këngë, në vijim, në të cilën përshkruhet bukuria madhështore e një dylberi, i cili dinte t’ i zgjidhte dhe t’ i ndërronte ashikët sa herë që donte:

“Jusufi – dylber në këtë dynja,
Arshikat me teste na i ka!
Mall e kishin të mjerët, o, me e pa –
Çare s’ më del, unë, pa e vra!”...
Ose:
“Në muej të beharit, more lalo,
Mentë i kam hava...
Çuni s’ flet me mue –
Çare s’ m’ del pa e vra !”

Dylberi do të vuaj më së shumti gjatë muajit të Ramazanit, kur duhet agjëruar dhe besimi fetar nuk ua lejon kontaktet me ashikun. Nga malli për të kontaktuar me te dhe nga frika se mos vallë, do të sëmuret ashiku nga lodhja e agjërimit, ai këtij motivi do t’ i këndojë kështu:

“Ditën e xhumasë, more lalë,
Kesh tuj marrë abdes,
Çunin e kam smutë, more lalë,
Tutna, mos po m’ des?!”

Se sa ka qenë e çmueshme dhe e lakmueshme perçja për bukurinë e ashikut të ri, më së miri flet shembulli në vijim:

“O, Halit, Halit Kumani,
Mos je drandofille behari?
Si shkodran po m’ shkon pazarit,
Me atë perçe lshue prej arit!”...

Se sa ishte e rëndë dhe e pikëlluar ndarja në mes të dylberit dhe ashikut (jaranit), më së miri do të na dëshmojnë vargjet e strofave vijuese të shkëputura nga një këngë:
“Amanet, mori, ti hanë,
Pashë atë Zot, qi të ka dhanë,
Që banë dever gjithë dynjanë,
A s’ ma ke pa kund jaran?!”

“Amanet, o more, ti diell,
Pashë atë Zot, qi vranë e kfijellë,
Qi banë dever shtat palë qiell,
A s’ ma ke pa kund Brahimin?!”...

Në një moment, kur ashiku e ndien vetin të vetmuar, të varfër dhe të nënçmuar nga të tjerët, nga frika se do ta braktisë edhe dylberi i tij, ai do t’i këndojë kështu:

“I mjeri unë, jam rritë jetim,
Njeri s’ flet mirë për mue!
O, dylber, dylberi im,
T’ baj rixha, o , ti me due”!

Nga xhelozitë e shumta që zhvilloheshin në mes të ashikëve dhe dylberëve, shumë herë vinte edhe deri tek vrasjet e dylberëve. Në këto raste, thureshin këngë me figurat më të fuqishme përmes të cilave do të përshkruhej bukuria e dylberit:

“T’ ejtën prama, na erdh haberi,
Thanë se u vra Hysen Selimi!
Sy e vetulla mos ju kalbshin,
Në xhenet na i voftë shpirti!”

Dylberët, jo vetëm që e kanë luajtur rolin e femrave ndaj ashikëve të tyre, përmes akteve seksuale, por ata në shumë raste edhe janë veshë e zbukurua në stilet e femrave.
Në një rast, kur dylberi ishte hidhëruar me ashikun për një kohë të gjatë, ai do të pendohet, do të vishet në rroba të femrës dhe do të takohet te kroi me ashikun e vet:

“Nurçe begu, duel te ura –
Veshë fustanin turra – turra!
Nurçe begu, duel në krue –
Me ashikun kish pajtue!”...

Në shumë raste, kur dashuria në mes të ashikut dhe dylberit është shkatërruar, ashikët i kanë përdorë të gjitha metodat për t’ u pajtuar me dylberët, madje duke iu shkruar edhe hajmali dhe duke u lutur në namaze të ndryshme:

“Mora abdesin e sabahut,
Me ja ba duvanë dylberit –
Si s’ po m’ flet arshik të mjerit?!
Qati Velës, i kam thanë –
K’ta dylbera s’ po na donë!
Si n’ na daçin e mos t’ na flasin –
Hajrin vetit mos ja pafshin!”...

Po qe se i analizojmë tekstet dhe figurat krahasuese të këngëve të ashikëve dhe dylberëve, shumë shpejt do të bindemi se krahasimet që iu bëhen përmes figurave, bukurisë së dylberëve, vështirë se mund t’ i gjejmë diku në këngët e dashurisë së mirëfilltë ndaj femrave:

“Kush asht mret i djelmënisë?
Shaban begu, plot me naze!
Hanë e diell, jesin hajran,
Kur xhezdisë sikur meleqi!
Kush donë me pa yll me bajrak –
Bukurinë, o, te Shaban begi!”...


Demir KRASNIQI

ps.perhajr kafja e re eu panta c'ta pash sherrin!

allahile tu marr abdes e tu ia ba duvane dylberit, a?!
ew , ew.
qysh more muslimant kshtu? ani bash ne kohen e babes sulltan te sheriatit a

ncncnc

[Makresh]

S'mendoj, dhe s'besoj aspak qe te gjithe keta qe kendonin, na ishin shkurt : pedera !

Mendoj qe dikur ishte tabu, te kendonin kenge per femra, sepse kishin marre dhe siç dihet gjysherit tan edhe ngat-a-ngat me grat e tyre nuk ecnin nga marrja, dhe tani me von na'u paraqiten tallavat, dhe tani keto stilet e reja deri n'kete gjendje, ku femra behet objekt seksual, saqe ne çdo video-klip, na bejn strip-tiz t'dites.

Nje mos t'harrojm, qe dikur femrat s'kendonin, dhe keto vargje jan shkruar sikur t'i thonte nje vajz, e qe recitonte nje burre (ne munges te grave kengtare ).

Homoseksualizmi sipas sheriatit islamik apo biblik, eshte krim, qe denohet me vdekje.
Keshtu qe besimtar dhe peder, jan dy gjana qe s'shkojn bashk dhe qe eshte eshte e pamundshme qe te jet kesisoji ! Sepse Ai qe i eshte bindur Zotit, e din qe Zoti ka denuar popullin e Lutit per homoseksualizem pasiqe i ka ftuar ne pendim, dhe qe ata kan refuzuar !

[panta_rhei]

Kendojshin kangatart ne nje odë, tha: "meli meli çka don ti, veç me t'mshu 9 her allti"... Ata pleqt ne ode si e ndijshin fjalen "allti", tha, e lujshin kryt njani tjetrit "aaaahhh shum kena hek prej shkavit breee". Pa e pase hiq idene e permbajtjes se kenges.

Qashtu edhe qito kenget e dylberave:
si e ndijshin tu thane: "e mora abdesin e sabahit, me ia ba duvane dylberit"... Pleqt araz tu ra shahadet tu kujtu qe eshte ilahia e abdesit

[Kalimero]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Kendojshin kangatart ne nje odë, tha: "meli meli çka don ti, veç me t'mshu 9 her allti"... Ata pleqt ne ode si e ndijshin fjalen "allti", tha, e lujshin kryt njani tjetrit "aaaahhh shum kena hek prej shkavit breee". Pa e pase hiq idene e permbajtjes se kenges.

Qashtu edhe qito kenget e dylberave:
si e ndijshin tu thane: "e mora abdesin e sabahit, me ia ba duvane dylberit"... Pleqt araz tu ra shahadet tu kujtu qe eshte ilahia e abdesit

pasha qikit kapuq ti s'je nurmall as i fije.a shkojna un od t'grave e qojna meden qatyqene .kur thot meda:
hajdee me muuu
ooo hajdeee me mu...

kur t'ja nisin dijuzkat me shku me meden

[Elina]

Mire ka thene ai i mocmi,sa te rrnon edhe mson...qishtu puna e Dylberave a?....hajmedet per ne

Bre i ndijsha pleqt kur lavdojshin naj djale te ri...thojshin ah Dylberi qe ish...mizivirat

Bile e njof njanin qe emrin e vertete e ka Dylber...ncncncn sa gjynah..Ishalla s'e merr vesh domethanjen e emrit te vet

[Reana]

Postimi origjinal është bërë nga sherri

“Kush asht mret i djelmënisë?
Shaban begu, plot me naze!
Hanë e diell, jesin hajran,
Kur xhezdisë sikur meleqi!
Kush donë me pa yll me bajrak –
Bukurinë, o, te Shaban begi!”...

Shume vargje te bukura Sherri...
Ku ka bukuri me te perfeksionuar se bukuria e qenieve njerezore...po i lexoj vargjet dhe po me perkujtojne veprat artistike te Mikelanxhelos..

[Reana]

Hajra, krejt dicka sikur Johny Depp po perngjajjke-vec kete postimin tend nuk po e shoh fatekqesisht-mozomakeq po mbetem pa lexuar per bukurine e dylberave...hahahahah


(PERNDRYSHEeeeee, kush u marru aq shume prej piktures se Mikelanxhelos???)