Sa lexohen veprat e Ismail KADARES ?

[SpAnJoLLI]

Sa Lexohen momentalisht veprat e Shkrimtarit te madh Ismail KADARES ?

[ShEjToNkA]

Holaa ,spanjolli como estas ???

Veprat e Ismail Kadares i lexojë shumë dhe kamë një përshtypje të veqantë për shkrimet e Tij .
Po ashtu edhe vetë shkrimtari i preferuar i imi është Ismail Kadare.

[nitushe]

mendoj qe lexohen bukur shume edhe skem faj qe i lexojna s e krejt i ka te mira valla :lol:

[rilinda]

Ju që i keni lexuar veprat e Kadaresë, a i keni vërejtur këto gabime?!


“GJAKFTOHTËSIA” - Ismail Kadare
Faqe 5, rreshti 16: “Ai mërmëriti një si përshëndetje”.
Nuk mund të jetë një si përshëndetje, përshëndetja âsht ose nuk âsht.
* * *
F. 7, r. 21: “Telefoni ra disa herë por shefi asnjëherë nuk e shqiptoi fjalën po vi”.
Përderisa telefoni ra do të thotë se nuk e ngriti kush receptorin e kujt t’i thonte shefi po vi pa e ngritur receptorin? Pastaj kur ngrihet receptori thuhet Alo, jo po vi.
* * *
F. 8, r. 12: “Për fat të mirë u hap dera e hyri një protokolliste e shëndoshë duke thënë Bërrrrrrrrrr, sa ftohtë”.
Përse për fat të mirë “hyri një protokolliste” a do të ishte fat i keq po të hynte një prokolliste e dobët? Nuk thuhet “duke thënë Bërrrr” por duke bërë bërrr sepse bërrrrë nuk është fjalë.
* * *
F. 9, r. 34: “Syrtarët u hapën pa asnjë kriter”.
Këtu fjala kriter âsht pa vend mbasi kjo fjalë âsht e përafërt në mënyrë.
* * *
F. 11, r. 14: “Asaj i vinte gati çudi”.
Ajo që i duket njeriut çudi, nuk âsht gati çudi por plotësisht çudi.
* * *
“KUSH E SOLLI DORUNTINËN” – Ismail Kadare
F. 53, r. 31: “Më tepër se një enigmë”.
Enigma nuk pranon shkallë krahasore.
* * *
F. 56, r. 12: “Nuk ishte Dorëntina mendonte nëna ajo që trokiste tek porta. Të njëjtën shpresë pati edhe Dorëntina përjashta”.
Çfarë do të thotë “të njëjtën shpresë pati ndoshta” kur fjala ndoshta âsht gjithmonë ndërmjet pohit e johit. Ato i përsëriten njana-tjetrës po ato fjalë, ç’kuptim kishte t’i përsërisnin njana-tjetrës po ato fjalë?
* * *
F. 56, r. 21: “Shtëpia rrezatonte braktisje”.
Rrezatimi i përket gëzimit jo mjerimit, mund të thuhej shtëpia jepte shenja braktisje.



“PRILLI I THYER” – Ismail Kadare
F. 188, rreshti 5: “pshërtiu një zë i ngjirur”.
Psherëtima âsht frymë, jo zâ.
* * *
F. 189, r. 34: “Do t’i vinin lugë e pirunj e ai do të hante”.
Në dekadën e trtetë të shekullit të kaluem, shtëpijat e malsorve verjor nuk i kanë pasë shtëpijat ende në përdorim pirujt, as pjatat, atëherë kanë pasë hangër në nji sahan e në sofër.
* * *
F. 192, r. 2: “Pleqnarët”.
Përpjekja e shkrimtarit për me formue fjalë të reja mbete e parealizueshme, sepse në vend të “pleqnar”, do të ishte ma me kuptim fjala pleqnues.
“LËKURA E DAULLES” – Ismail Kadare
F. 366, r. 1: “Ai u bë shkak që treni i pasagjerëve të vononte 6 minuta”.
Vonesa e trenave në Shqipni âsht ma normale se arritja me kohë.
* * *
F. 366, r. 4: “Aty pranë nuk kishte asnjë fshat, asnjë lumë apo breg por ishte vetëm një fushë edhe ajo pa emër. Është e vërtetë se rreth e rrotull kishte fshatra, por fshatrat që qenë pranë stacionit ishin me largësi të barabartë prej tij kështu që asnjë nuk mund të pretendonte që t’i jepte stacionit emrin e vet”.
Kur nuk ka lumë, si mund të ketë breg? A ekziston ndonjë fushë pa emën? Si mund të jenë me largësi të barabartë të gjitha fshatrat prej nji stacionit trenit?
* * *
F. 368, r. 16: “Plaku eci me kujdes sepse i dukej se në çdo hap po pengohej në shina. Shinat ishin të shumta e ai nuk dinte mbi të cilat kishte ecur treni që e solli. Ato ishin të njëllojta, të barabarta e po aq të pakuptueshme e të padallueshme, nga njëri kufi i errësirës tek tjetri përderisa ecte nëpër trase e frikësohej se po pengohet nga trase”.
A shinat mbi të cilat s’kishte përse të ecte. Si të mos e dinte se shinat ishin të shumta përderisa mbi to udhtonte treni. Nuk thuhet “mbi të cilat kishte ecë treni”, por kishte udhtuar treni mbasi me fjalën ecë nënkuptojmë ecjen me këmbë. Nëse plaku nuk kishte pa ma parë shina tremni si mund is mund ta dine se ishin të njëllojta e të barabarta kur nuk e lën errsira me i pa. Nji gja që âsht e pakuptueshme, dihet se âsht e padallueshme.



“NËPUNËSI I PALLATIT TË ËNDRRAVE” – Ismail Kadare
F. 493, r. 6: “Dera pushoi së krisuri”.
Dera nuk kërcet, kërkëllit sepse krizma përfshinë një gamë të gjatë zhurmash.
* * *
F. 493, r. 35: “Në vestibulin e gjatë”.
Detyra e shkrimtarit âsht të paksoj sa ma shumë të jetë e mundun fjalët e huaja, pra mund të thuhej mësore, në vend të “Vestibula”.
* * *
F. 496, r. 9: “Shtati i tij për habinë e Ebuçerinit ishte mesatar”.
Pse të habitemi nga një shtat mesatar?



“KOHË DASHURIE” – Ismail Kadare
F. 9, r. 30: “Vasa tha: kur t’ia fusësh duar vajzës ajo të vjen vetë prapa si manari”.
Përgjithësimi i vajzave a nuk âsht fyemje për to? Së paku të thuhej disa vajza.
“Vaska – thotë autori – gogësiu nga që ishte i detyruar të na shpjegonte gjëra që i di edhe bufi”.
Përse ishte i detyruem? Ai i tha pa e detyrue askush. Vallë a janë njerëzit të detyruem të gogësin kur tregojnë ngjarje që i din edhe bufi?
* * *
F. 15, r. 28: Ndërsa Viola po largohej, hapat sa i vinin e bëheshin më të dëgjueshëm, me një ritëm të huaj, të prerë e të panjohur. Ritmi parë i gruas më kishte thënë më vonë Mama Belgjika. Shpinda i jepte krejt dënesën e saj. Trokitja e hapave të saj ishte sunduese e shtypëse dhe e tillë e pamëshirshme e pafalshme qe trokitja e dorezës së portës së saj”.
Përderisa Viola ishte në ikje e sipër hapat e saj natyrisht bahen ma të padëgjueshëm. ‘farë do të thotë “ritëm i huaj, i prerë i panjohur”? E ritmi i par i gruas çfarë âsht? Autori thotë se çasti i dhunimit u krye në errësinë. At’herë si iu pa Vilës efekti i dihatjes në shpindë ndërsa ajo po largohej? Si mund të konsiderohet sunduese e shtypse trokitja e hapave? A mund të quhet trokitja e pamëshirshme dhe e pafalshme? Asaj që troket i thonë trokiste ose rrasë e derës, jo dorezë.
* * *
F. 18, r. 25: “Megjitëse hapat e saj ishin energjik, dihej se ajo vetë ishte e molisur”.
Si mund të dihet se ishte e molisur kur hapat e tregonin energjike?

-vazhdon-

[rilinda]

“PASDITESË CILËS I SHKONIN FJALË TË VJETRA PLEQSH” – Ismail Kadare
Ky tregim nuk e justifikon titullin aq sa na ban të mendojmë se autori i ka thanë frymëzimit baj edhe pa ty.
F. 30, r. 6: “Ishte një pasdite që kërkonte fjalë të vjetra pleqsh”.
Cila mund të jetë ajo pasdite që kërkon “fjalë të vjetra pleqsh”.
Fjala e vjetër ka moshën e kohës e jo të njeriut që e ka thanë. Thaniet e bame proverbiale mund të jenë thanë edhe prej të rinjve shumë kohë ma parë.
* * *
F. 30, rreshti i fundit: “Muzgu i pasditës së cilës i shkonin fjalë të vjetra pleqsh”.
Thuhet muzgu i mbramjes. Lindë pyetja: Çfarë lloj pasditeje qenka ajo që i shkokan “fjalë të vjetra pleqsh”?


“ËNDRRA MASHTRUESE” – Ismail Kadare
F. 32, r. 7: “Ata flinin aq shumë të pleksur me njëri-tjetrin sa që ishte vërtetë vështirë të mos i ngatërroje gjymtyrët e njërit me ato të tjetrit dhe nëpër currilat e gjumit të derdhje ëndrrën çoroditëse”.
Kur themi të pleksur âsht kulmi i njësimit, prandaj nuk ka arsye të thuhet “aq shumë të pleksur”. Folja me derdhë nuk âsht sinonim me zbrazë, as me hedhë. Me derdhë ka kuptimin mos me hedhë në enë, por jashtë saj, zakonisht në tokë. Gjumit mund t’i shkonte fjala rrjedhë, por kurrsesi “currilat e gjumit”.



“KUJTIMET E NJË GJIMNAZISTI” – Ismail Kadare
F. 118, r. 12:”Perdet u vareshin dritareve si rrobe-deshambra, e dritaret si gra të mëdha të përgjumura”.
Asnjani nga këto dy krahasime nuk âsht i gjetun. Çfarë ngjasimi mund të ketë perdja rrobe-deshambren? Po dritarja me gruan e madhe e të përgjumur?
* * *
F. 121, rreshti i parafundit: “Era pasi rrëzoi gjethet i zhubraviti ujërat pellgjeve”.
Lindë pyetja: a zhubraviten gjethet e ujërat? Uji nuk zhubravitet, as ajri...
* * *
F. 122, r. 8: “Kujtimet fluturuan për mos t’u kthyer më”.
Kujtimi që fluturon për mos me u kthye ma nuk ka si të quhej kujtim, kujtimi pikërisht nga se mbetet në kujtesë quhet kujtim.


“KALIMET E NËNDETSHME” – Ismail Kadare
F. 176, r. 6: “Ishte pothuaj misterioze për të përdorur një fjalë disi jashtë kohe”.
Fjalët nuk janë kurrë jashta kohe, mandej pse fjala misterioze qenka jashta kohe?
* * *
F. 176, r. 16: “Një fëshfërimë që hapet në formë ciklike po të përdorim një term të sotëm?”.
Fjala ciklike ka shumë e shumë kohë që përdoret e fëshfërima nuk ka si me qenë ciklike. Për fëshfërimën nuk thuhet hapet, por përhapet.
* * *
F. 178, r. 16: “Lëvizja e tyre e çmendur dhe pa kurrfarë logjike”.
Lëvizja e çmendur dihet se nuk ka logjikë.


“NATA ME HËNË” – Ismail Kadare
Në tregimin “Nata me hënë” frymëzimi âsht tregue tepër dorë shtrënguem ose i papërfillun prej autorit e ku mungon frymëzimi jo vetëm mungon cilësia por edhe hija e saj.
F. 254, r. 15: “Marina kishte një gjendje shpirtërore të sfungjert, ngopur me lagështirë hëne”.
Ndjesitë janë abstrakte e sfungjeri konkret, prandaj krahasim i thënshin “Drita e hënës” nuk ka si të jetë e lagshtitun. Mbase ky zbulim do t’u shërbente shkenctarve, që thonë se në hënë nuk ka ujë.
* * *
F. 255, rreshti i parë: “Për dashurinë o Zot që shemb një burrë që s’e pat ndjerë dot gruaja kurrë”.
Fjala “shembë” e vulgarizon vargun së tepërmi. Gruaja i referohet së shoqes apo gruas në kuptimin e gjanë të fjalës. Ndjesitë nuk varen tek gjinia e njeriut sasia sensitive apo ma mirë ndjesore mund të ndodhet si tek femra âshtu edhe tek mashkulli ma e shumtë e ma e fuqishme.
* * *
F. 258, r. 6: “Sa do ta luftojë me logjikë apo arsyetim”.
Logjika e arsyeja janë aq të përafërta sa edhe mund të quhen sinonime, prandaj do të kishte mfajfue njana prej tyne.


“GJENERALI I USHTRISË SË VDEKUR” – Ismail Kadare
Së pari duhet ta baj me dije lexuesin e këtij shkrimi se unë nuk kritikoj emna por krijime, pavarësisht autorësisë së tyne. Se shumë ma e randsishme âsht cilësia e krijimit se autori i tij, me fjalë të tjera kritiku âsht apo duhet të jetë shqyrtues i frymëzimit të krijimit prandaj, cili do qoftë autori dhe fama e tij po e saj nuk duhet të shkaktoj kurrfarë ngurrimi për nji kritikë serioze e të sinqertë, elementa këta që ndërtojnë kritikën e autorin e saj, mbasi qëllimi i një shqyrtimi kritik nuk âsht në asnjë mënyrë mahnia për me gjetë halën në përpeq, por me i tërheqë vëmendjen krijuese ta kontrollojë sa ma me realizëm frymëzimin që në disa raste i besojmë ma shumë se duhet.Peshorja ma shumë se çdo kujt i nevojitet krijuesit e këtë mendim populli e shpreh me thënien proverbiale “Nuk i bjen fjalë në tokë”, unë me këtë shkrim do të mundohem me shqyrtue sa ma ndershmënisht e profesionalisht njanen nga veprat e bujshme të shkrimtarit tonë të madh Ismail Kadare pra, "Gjeneralin e Ushtrisë së Vdekur".
F. 9, r. 4: “Ajo shkëlqente mbi asfaltin”.
Shqota nuk shkëlqen.
* * *
F. 9, r. 14: “Sikur mos të ishte fillimi i vjeshtës çdo kujt përveç gjeneralit të porsa ardhur do t’i dukej disi monoton, një koincidencë e trishtuese”.
Përse nji njeriu tjetër do t’i dukej “koincidencë e trishtuar fillimi i vjeshtës” e gjeneralit përse nuk i duket si të tjerëve?

* * *
F. 9, r. 18: “Në Luftën e Fundit Botërore”.
Urojmë të jetë e fundit por atë luftë bota e quan Lufta e Dytë Botërore.
* * *
F. 9, r. 10-11: “Në fund të gushtit kur filluar vranësirat e para, pra ishte vjeshtë”.
Dihet se vjeshta kalendarike fillon më 21 shtator jo në fund të gushtit.



(Marrë nga Gjokë Vata "VËSHTRIM mbi disa krijime të Kadaresë, Agollit, Migjenit")

[Preshevar]

m'ka dal pi hujit Ismail Kadareja...

[Prishtinasja_]

Une deri me tani e kam lexua vetem 1 veper te Ismail Kadares , "Prilli i thyer" !!
Me ka pelqy ajo veper, besoj se mund te mesojm shume nga cdo veper te Kadares. Ne vepren "Prilli i thyer" behet fjale per besen , gjakmarrjen dhe kanunin ne Shqiperin veriore.

Kur isha veres per pushime ne Prishtine, bleva edhe vepren e tij "Gjenerali i Ushtris se vdekur" por ende nuk e kam lexua krejt ..

[Paradox_13]

Postimi origjinal është bërë nga Preshevar

m'ka dal pi hujit Ismail Kadareja...

Ismail Kadare,eshte njeri nder pes shkrimtaret Ballkanik qe vepra e ti merret si nje kontribut i veqant ne civilizimin Evropian...
Ne veprat e tija edhe guret flasin,frymojn dhe vallezojn Shqip...

[Albanian eX|PerT]

Postimi origjinal është bërë nga Paradox_13

Ismail Kadare,eshte njeri nder pes shkrimtaret Ballkanik qe vepra e ti merret si nje kontribut i veqant ne civilizimin Evropian...
Ne veprat e tija edhe guret flasin,frymojn dhe vallezojn Shqip...

A don te thote kjo se nuk ka te drejte ndokush te thote:

Postimi origjinal është bërë nga Preshevari

m'ka dal pi hujit Ismail Kadareja...

p.s. Per Isamil Kadarenë dhe veprat e tij, dhe kete "civilizim" qe ai proklamon, lexo revisten: "SHQIPËRIJA ETNIKE" te Kadri Manit, profesor nga Prishtina dhe do e shihni realitetin!

[valiii]

Per mendimin tim nuk ka asnje shtepi qe posedon bibloteke e te mos kete ndonje liber te te voglit kadare .
por parashtrohet pyetja sa lexohen , une mendoj se lexohen shume pak , ky njeri ka falimentu moti , mua personalishte asnjeher nuk me ka pelqyer librat e tij i mbaj ne biblotek sa per numer , por duke u nisur nga artikulli qe ka sjell Rilinda ma ka gerdit me ka krejt .
per kete qe po e them mos te hidherohen tashi ithetaret e tij , kush eshte i interesum dhe i prekur si demshperblim po ia fali librat e tij .

[SoKoLi-i-Maleve]

Postimi origjinal është bërë nga rilinda

“PASDITESË CILËS I SHKONIN FJALË TË VJETRA PLEQSH” – Ismail Kadare
Ky tregim nuk e justifikon titullin aq sa na ban të mendojmë se autori i ka thanë frymëzimit baj edhe pa ty.
F. 30, r. 6: “Ishte një pasdite që kërkonte fjalë të vjetra pleqsh”.
Cila mund të jetë ajo pasdite që kërkon “fjalë të vjetra pleqsh”.
Fjala e vjetër ka moshën e kohës e jo të njeriut që e ka thanë. Thaniet e bame proverbiale mund të jenë thanë edhe prej të rinjve shumë kohë ma parë.
* * *
F. 30, rreshti i fundit: “Muzgu i pasditës së cilës i shkonin fjalë të vjetra pleqsh”.
Thuhet muzgu i mbramjes. Lindë pyetja: Çfarë lloj pasditeje qenka ajo që i shkokan “fjalë të vjetra pleqsh”?


“ËNDRRA MASHTRUESE” – Ismail Kadare
F. 32, r. 7: “Ata flinin aq shumë të pleksur me njëri-tjetrin sa që ishte vërtetë vështirë të mos i ngatërroje gjymtyrët e njërit me ato të tjetrit dhe nëpër currilat e gjumit të derdhje ëndrrën çoroditëse”.
Kur themi të pleksur âsht kulmi i njësimit, prandaj nuk ka arsye të thuhet “aq shumë të pleksur”. Folja me derdhë nuk âsht sinonim me zbrazë, as me hedhë. Me derdhë ka kuptimin mos me hedhë në enë, por jashtë saj, zakonisht në tokë. Gjumit mund t’i shkonte fjala rrjedhë, por kurrsesi “currilat e gjumit”.



“KUJTIMET E NJË GJIMNAZISTI” – Ismail Kadare
F. 118, r. 12:”Perdet u vareshin dritareve si rrobe-deshambra, e dritaret si gra të mëdha të përgjumura”.
Asnjani nga këto dy krahasime nuk âsht i gjetun. Çfarë ngjasimi mund të ketë perdja rrobe-deshambren? Po dritarja me gruan e madhe e të përgjumur?
* * *
F. 121, rreshti i parafundit: “Era pasi rrëzoi gjethet i zhubraviti ujërat pellgjeve”.
Lindë pyetja: a zhubraviten gjethet e ujërat? Uji nuk zhubravitet, as ajri...
* * *
F. 122, r. 8: “Kujtimet fluturuan për mos t’u kthyer më”.
Kujtimi që fluturon për mos me u kthye ma nuk ka si të quhej kujtim, kujtimi pikërisht nga se mbetet në kujtesë quhet kujtim.


“KALIMET E NËNDETSHME” – Ismail Kadare
F. 176, r. 6: “Ishte pothuaj misterioze për të përdorur një fjalë disi jashtë kohe”.
Fjalët nuk janë kurrë jashta kohe, mandej pse fjala misterioze qenka jashta kohe?
* * *
F. 176, r. 16: “Një fëshfërimë që hapet në formë ciklike po të përdorim një term të sotëm?”.
Fjala ciklike ka shumë e shumë kohë që përdoret e fëshfërima nuk ka si me qenë ciklike. Për fëshfërimën nuk thuhet hapet, por përhapet.
* * *
F. 178, r. 16: “Lëvizja e tyre e çmendur dhe pa kurrfarë logjike”.
Lëvizja e çmendur dihet se nuk ka logjikë.


“NATA ME HËNË” – Ismail Kadare
Në tregimin “Nata me hënë” frymëzimi âsht tregue tepër dorë shtrënguem ose i papërfillun prej autorit e ku mungon frymëzimi jo vetëm mungon cilësia por edhe hija e saj.
F. 254, r. 15: “Marina kishte një gjendje shpirtërore të sfungjert, ngopur me lagështirë hëne”.
Ndjesitë janë abstrakte e sfungjeri konkret, prandaj krahasim i thënshin “Drita e hënës” nuk ka si të jetë e lagshtitun. Mbase ky zbulim do t’u shërbente shkenctarve, që thonë se në hënë nuk ka ujë.
* * *
F. 255, rreshti i parë: “Për dashurinë o Zot që shemb një burrë që s’e pat ndjerë dot gruaja kurrë”.
Fjala “shembë” e vulgarizon vargun së tepërmi. Gruaja i referohet së shoqes apo gruas në kuptimin e gjanë të fjalës. Ndjesitë nuk varen tek gjinia e njeriut sasia sensitive apo ma mirë ndjesore mund të ndodhet si tek femra âshtu edhe tek mashkulli ma e shumtë e ma e fuqishme.
* * *
F. 258, r. 6: “Sa do ta luftojë me logjikë apo arsyetim”.
Logjika e arsyeja janë aq të përafërta sa edhe mund të quhen sinonime, prandaj do të kishte mfajfue njana prej tyne.


“GJENERALI I USHTRISË SË VDEKUR” – Ismail Kadare
Së pari duhet ta baj me dije lexuesin e këtij shkrimi se unë nuk kritikoj emna por krijime, pavarësisht autorësisë së tyne. Se shumë ma e randsishme âsht cilësia e krijimit se autori i tij, me fjalë të tjera kritiku âsht apo duhet të jetë shqyrtues i frymëzimit të krijimit prandaj, cili do qoftë autori dhe fama e tij po e saj nuk duhet të shkaktoj kurrfarë ngurrimi për nji kritikë serioze e të sinqertë, elementa këta që ndërtojnë kritikën e autorin e saj, mbasi qëllimi i një shqyrtimi kritik nuk âsht në asnjë mënyrë mahnia për me gjetë halën në përpeq, por me i tërheqë vëmendjen krijuese ta kontrollojë sa ma me realizëm frymëzimin që në disa raste i besojmë ma shumë se duhet.Peshorja ma shumë se çdo kujt i nevojitet krijuesit e këtë mendim populli e shpreh me thënien proverbiale “Nuk i bjen fjalë në tokë”, unë me këtë shkrim do të mundohem me shqyrtue sa ma ndershmënisht e profesionalisht njanen nga veprat e bujshme të shkrimtarit tonë të madh Ismail Kadare pra, "Gjeneralin e Ushtrisë së Vdekur".
F. 9, r. 4: “Ajo shkëlqente mbi asfaltin”.
Shqota nuk shkëlqen.
* * *
F. 9, r. 14: “Sikur mos të ishte fillimi i vjeshtës çdo kujt përveç gjeneralit të porsa ardhur do t’i dukej disi monoton, një koincidencë e trishtuese”.
Përse nji njeriu tjetër do t’i dukej “koincidencë e trishtuar fillimi i vjeshtës” e gjeneralit përse nuk i duket si të tjerëve?

* * *
F. 9, r. 18: “Në Luftën e Fundit Botërore”.
Urojmë të jetë e fundit por atë luftë bota e quan Lufta e Dytë Botërore.
* * *
F. 9, r. 10-11: “Në fund të gushtit kur filluar vranësirat e para, pra ishte vjeshtë”.
Dihet se vjeshta kalendarike fillon më 21 shtator jo në fund të gushtit.



(Marrë nga Gjokë Vata "VËSHTRIM mbi disa krijime të Kadaresë, Agollit, Migjenit")

Qe sa kohe merreni me kritike letrare,se nuk e kam dit,qe kemi edhe kritik ne mesin tone.

[LOJETARI]

Postimi origjinal është bërë nga SpAnJoLLI

Sa Lexohen momentalisht veprat e Shkrimtarit te madh Ismail KADARES ?

Më tepër se çdo shkrimtar tjetër .

[Paradox_13]

Postimi origjinal është bërë nga Albanian eX|PerT

A don te thote kjo se nuk ka te drejte ndokush te thote:



p.s. Per Isamil Kadarenë dhe veprat e tij, dhe kete "civilizim" qe ai proklamon, lexo revisten: "SHQIPËRIJA ETNIKE" te Kadri Manit, profesor nga Prishtina dhe do e shihni realitetin!

U jam mirnjohes per sugjerimet tuaja expert djali,.. edhepse ma leht dhe ma me deshire me Kadriun dhe Shukrijen do e kisha pi nje kafe dhe kishim bisedu rreth ca qeshtjeve tjera...

Gjithsecili ka te drejt te thot ate qfar mendon....

[GURI SYLAJ]

Albanian , une besoj , ju njiheni personalisht edhe me Bacin Kadri e edhe me krijimtarin e tij !

Kurse per veprat e Kadares secili mund te mbaj mendimin e vet dhe ate me aq sa ka " kaqik" por se ato duhet nenshtru kritikes ,sikur cdo veper tjeter , kjo nuk vihet ne dyshim.
Une ketu do te ceknja ndikimin e temes se romanit "Saga e ...." ,te autorit egjiptian Nagib Mahfuz, ne njeren prej novelave te Kadares.
Kadare eshte krijuesi me meritor ne depertimin e krijimtarise ne gjuhen shqipe ne krijimtarine boterore.
Nese nuk gabohem "Gjeneralin... " sot mund te lexohet ne me shume se 20 gjuhe te ndryshme.

[Albanian eX|PerT]

Postimi origjinal është bërë nga Paradox_13

U jam mirnjohes per sugjerimet tuaja expert djali,.. edhepse ma leht dhe ma me deshire me Kadriun dhe Shukrijen do e kisha pi nje kafe dhe kishim bisedu rreth ca qeshtjeve tjera...

Gjithsecili ka te drejt te thot ate qfar mendon....

...thjeshte, postimi im kishte te beje ne lidhje me kete frazen qe juve e potencuat ne fund te ketij postimit te kuotuar, e qe ne postimin e kaluar disi nese i behet nje komperacion binte ne kontradikte... nejse!