Poezi nga loni19...

[loni19]

Pershendetje anetare te nderuar...
Shume here jam menduar a te postoj ketu poezite e mia apo jo...
Ketu lexoj poezi te cilat me pelqejne shume dhe me te vertete kam shume komplimente per disa anetare dhe ju uroj vetem sukses ne te ardhmen...
Te them te drejten, ndoshta tingellon mjaft keq, por ne luften e 2001 me ka humbur nje fletore me 82 poezi, prej te cilave me se shumti kane qene patriotike(shume prej tyre te shkruara ne kohe te luftes), por ka pasur edhe te tematikave te tjera si poezi dashurie, fetare, etj..
Atehere disi me humbi vullneti dhe u ndala se shkruari, por me vone prap kam filluar...dhe ketu do t'i postoj jo shume poezi te mia...
numri do te jete i vogel...
me nderime loni19.

[loni19]

Trojet e Arbërit






U nisa dhe shkova anembanë tokës arbnore...
Për t’kujtu të parët që luftuan prore.
I pashë ato vende ku pushka qëllonte.
Edhe ato male ku zëri i trimave jehonte.

Kalova pranë Shkupit aty pari rashë.
Më dha vullnet ajo që aty pashë.
Më ra ndërmend Isa Boletini...
Që çliroi Shkupin dhe aty hyni.

Kumanova na kujton emra madhështorë.
Sulë Hotlën që luftoi me armë në dorë.
Ismet Jashari, “Zemra e Kumanovës”.
Dha jetën e tij për lirinë e Kosovës.

Sllupçani, Mateçi, Hotla heroizëm treguan.
Asnjë pëllëmbë toke shkaut sja lëshuan.
U bënë trimat bashkë nga trojet shipëtare.
Për të vazhduar luftën tonë legjendare...

Ah sa vuajtje ke përjetuar ti o Karadak.
E gjithë toka yte është ujitur me gjak.
Emri yt përmendet deri sa të jetë kjo jetë.
Për trimërinë tënde dhe luftën e vërtetë.

Pa të shohim se ç’na kujton toka e Dardanisë.
Është simbol fitoreje, simbol i lirisë...
Me kryetrimin legjendar, Adem Jasharin.
I cili në dorë mbajti bajraktarin.

Drenica trime, drenica krenare...
Është zemra e Kosovës, kjo tokë legjendare.
I dha grusht të fortë armikut gjithmonë.
Të duam Drenicë ti je zemra jonë.

Na linde Shabana, Shota e Azema.
Na linde Tahira, Hamza, e Adema.
Na linde burra që shkaut ja shtine zinë.
Na linde burra qe na sollën lirinë.

Anembanë Shqiptaria trima ka lindur.
Në ideal e për Atdhe, kanë qenë të bindur.
Nga Shkupi, Prishtina, Drenica, e Tetova.
Tirana, Peja, Deçani e Kumanova...

Tek ti Koshare u drejtuan trimat me gjithë zemër.
Për ta mbrojt farën, fisin, dhe këtë të dashur emër.
Emrin “Shqiptar” që e kemi prej në lashtësi.
Dhe tokën tonë të dashur A R B Ë R I.

Të kujtojmë edhe ty Shkodër, Tropojë, Elbasan.
Edhe ty Dibër, Korçë, e jona Tiranë.
Janë këto vende ku shqipja fluturon.
Aty është Vlora, ku flamuri valon.

Aty u luftua me armë e me penë.
Për këtë gjak, që na vlon në venë.
Në beteja ku trimat sulmonin si murlani.
Në mërgim me rilindas për hirë të këtij vatani.

Aty kishim Samiun, kishim Naima e Abdyla.
Lavdi prindërve të tyre, për këto bylbila.
Ismailin, Hasanin, Bajramin mos ti harrojmë.
Përgjithmonë e jetë ne do ti kujtojmë.

Edhe vepra jote Avni ka qenë shumë me vlerë.
Na lirove prej mercenarëve dhe nuk lejove bejlerë.
Ti ishe ilaç për tuxharë e tradhëtarë.
Me ty është krenar secili shqiptar.

Ka lindur Shqiptaria gjithmonë trima.
Që veten e kanë quajtur jetima.
Se Atdheun e kanë pasë babë e nanë.
E të robëruar, kurrqysh s’ban me lanë.

Ka dhe shumë trima, që nga kujtimet sna janë tretur.
Që luftuan dhe ranë dëshmorë “kurrë për të mos vdekur”.
Ishin pishtarë të popullit, që kurrë nuk u dorëzuan.
Për lirinë e Arbërisë deri ne vdekje luftuan.

Ata na sollën lirinë që sot ne e gëzojmë.
Prandaj amanetin e tyre në vend duhet ta çojmë.
Se ata janë dëshmorë dhe tash janë pa halle.
Po djega e tyre ishte « Shqipëria e Madhe ».

Për ty do të luftojmë toka jonë.
Ti do të jesh e jona përgjithmonë.
Derisa per rreth do të ketë ushtarë kuq e zi.
E atë vend do ta quajmë “kufi”.

Perbrenda do te ketë Shqipërinë e Dardaninë.
Do të zgjatet prej Ulqini e deri ne Janinë.
E jona është ILIRIDA e Kosova Lindore.
Kjo është Shqipëria e Madhe, Toka Arbërore.

Arbëria jonë ti ketu ishe.
Atëhere kur këtu askush nuk ishte.
Nuk kishte shka as sllav, as as... asgja...
Arbëria jonë ti ishe e vetmja kala.


E kush është sot aj biri i shkinës.
Që moti na sulmon prapa shpinës.
Eh po më i ka ardhë fundi.
Se do ta shkatërroj e do ta tundi...

Mjaft më me lot, nëna shqiptare.
Ti je ndër gjithë nënat, më krenare.
Ke lindur burra, ke lindur luftëtarë.
Ke lindur trima, ke lindur atdhetarë.

Sot do ta gezojme lirine qe shume gjate e kemi pritur
Ajo erdhi fale trimerise qe djemt ne shesh e qiten
Gjaku i tyre eshte gjak lirie dhe gjak i ndritur
Perhajr ju qofte liria qe te ne ka arritur...

[loni19]

Pasiviteti

Kur koha kalon pa mëshirë...
Edhe vret gjithcka që sheh.
E ne nuk bëjmë vepër të mirë.
Të lutem o Zot na mëshiro...

Pse pasiviteti na shtrëngon?!!!
Padituria na mbulon!!!
Mëkati na shkatërron!!!
Prap zemra diçka kërkon...

Kërkojmë faljen nga Zoti.
Nga syri na pikon loti...
Dëshpërimin e dëbojmë..
O Zot pranoma pendimin...

[loni19]

Durimtari i kohës

Mërgimtar në vendin e lindjes.
I huaj në prag të shtëpisë.
I fuqishëm në kështjellat e bindjes
I privuar prej rehatisë...

Kërkon liri, kërkon në vazhdimësi...
Has në përbuzje, në padrejtësi...
I lodhur, i rraskapitur, në zemër i prekur.
I dobët, pa ndihmë në atë vend i gjetur.

Ai është më i madhi durimtar.
Përballues i vështirësive, shumë krenar.
Në premtimin e Zotit shpreson...
Ky njeri që rreth Kudsit jeton.




P.S- Per ata te cilet nuk e kuptojne se per ke eshte poezia:
I kushtohet banorit Musliman palestinez, i cili per shume vite ben durim ndaj dhunes qe ushtrohet nga Izraelitet..
Ai eshte cdo banor i mundshem:Burre, grua, plak, plake, femij etj..
Kerkoj falje, por deshta te bej sqarim plus, per ata qe jane kurioz te dijne qellimin e poezise...