Të kenë kujdes ata që kundërshtojnë urdhrin e Muhamedit, alejhi selam

[Pause_Print_Scroll]

Të kenë kujdes ata që kundërshtojnë urdhrin e Muhamedit, alejhi selam
nga shejkh Salih el Feuzan

Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve. Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi Muhamedin, alejhi selam, familjen dhe shokët në përgjithësi.


Në vazhdim:


Falënderoj Allahun subhanehu we teala që më mundësoi të marr pjesë në këtë takim të bekuar, në këtë natë të bekuar, në këtë xhami e cila është shtëpi prej shtëpive të Allahut, që të rikujtojmë mes nesh për atë që kemi nevojë nga çështjet e fesë dhe përmirësimin e gjendjes tonë. E kjo është më madhështorja dhe më e obligueshmja që duhet të kujdesen Muslimanët: rikujtimi, këshillimi, bashkëpunimi në të vërtetën, tubimi për përmendje të Allahut, në shtëpi të Allahut. Me këto gjëra ringjallen zemrat, me lejen e Allahut.


Ndërsa tema për të cilën do të bëhet biseda e jonë, siç e keni dëgjuar edhe ju, është fjale e Allahut:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të dërguarit), se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët”. (Nur, 63)



Ky është fundi i ajeteve në radhët e ajeteve që flasin për edukimin me Muhamedin alejhi selam, ku thotë Allahu subhanehu we teala:”Besimtarë janë vetëm ata që i besuan Allahut dhe të dërguarit të Tij, dhe kur janë me të (të dërguarin) për ndonjë çështje të përbashkët (të rëndësishme), nuk largohen pa i kërkuar leje atij. S'ka dyshim se ata që kërkojnë leje prej teje, ata i besojnë Allahut dhe të dërguarit të Tij. E, kur të kërkojnë leje për ndonjë punë të tyre, lejo kë të duash, e kërkoji falje Allahut për ata, se vërtet, Allahu fal shumë e është mëshirues. Thirrjen e të dërguarit mos e konsideroni si thirrjen tuaj ndaj njëri-tjetrit. Allahu i di ata që tërhiqen prej jush tinëzisht, prandaj le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij, urdhrin e (të dërguarit), se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët”. (Nur, 62-63)


Kështu na ka mësuar Allahu subhanehu we teala të sillemi me Muhamedin, alejhi selam, e kjo është nga çështjet e besimit në Allahun dhe në të Dërguarin e Tij, edukimit me Muhamedin, alejhi selam, respektimit të Muhamedit, alejhi selam, nderimit të tij përmes asaj që e ka bërë Allahu legjitime. Kjo është nga çështjet e Besimit në Allahun dhe Muhamedin, alejhi selam. Allahu thotë:”Besimtarë janë vetëm ata që i besuan Allahut dhe të dërguarit të Tij, dhe kur janë me të (të dërguarin), për ndonjë çështje të përbashkët (të rëndësishme), nuk largohen pa i kërkuar leje atij” (Nur, 62). Nëse takohen me Muhamedin, alejhi selam, për çdo çështje të rëndësishme nga çështjet e thirrjes në Allahun dhe për çështjet e rëndësishme të transmetimit nga Muhamedi, alejhi selam, e posaçërisht nëse është i dërguari i cili ka bërë thirrjen, nuk i lejohet Besimtarit të shkojë nga ky tubim, përveç pasi të marrë leje nga Muhamedi, alejhi selam. Mirëpo e kanë kundërshtuar këtë munafikët, të cilët nuk kanë edukatë me Muhamedin, alejhi selam, dhe kuptimi i "pa i kërkuar leje atij” dmth: kërkojnë leje prej tij për tu larguar, nëse përmbanin arsye. “S'ka dyshim se ata që kërkojnë leje prej teje, ata i besojnë Allahut dhe të dërguarit të Tij” - kjo argumenton besimin e tyre, respektimin e tyre ndaj Muhamedit alejhi selam, edukatën e të Dërguarit, alejhi selam. Dhe kuptimi i ajetit se ai i cili nuk merr leje nga Muhamedi alejhi selam, është argument i besimit të dobët apo edhe nuk posedon besim fare.


Allahu subhanehu we teala ka urdhëruar të kërkojnë leje ata që dëshirojnë prej tyre, pastaj Allahu ngarkoi Muhamedin, alejhi selam, që t’u japë leje atij që dëshiron nga shokët e tij për atë që e shihte të arsyeshme lejen e tij. Dhe Muhamedi, alejhi selam, për muslimanët ishte mëshirues, nuk ua vështirësonte shokëve të tij dhe nuk dëshironte rëndim për ta, ashtu siç ka thënë edhe Allahu suhbanehu we teala:”Juve ju erdhi i dërguar nga lloji juaj. Atij i vjen rëndë për vuajtjet tuaja, sepse është lakmues i rrugës së drejtë për ju, është i ndjeshëm dhe i mëshirshëm për besimtarët” (Tewbe, 128).


“Kërkoi falje Allahut për ata” - kërko nga Allahu falje për ta, respekt ndaj tyre për edukatën që kishin me Muhamedin, alejhi selam, dhe është e ditur se, nëse Muhamedi, alejhi selam, kërkon falje për ta, kjo realizohet, se lutja e Muhamedit pranohet. Gjithashtu e ka urdhërua Allahu Muhamedin, alejhi selam, të kërkojë falje për Besimtarët, ku thotë:”Atëherë, dije se nuk ka Zot tjetër pos Allahut. Kërko falje për mëkatin tënd, për të besimtarëve e të besimtareve”. (Muhamed, 19)


Kurse, për dyfytyrëshit e ndaloi Allahu që të kërkonte falje për ta. Allahu thotë:”Kërko falje për ta ose mos kërko (është njëjtë). E, edhe nëse kërkon falje shtatëdhjetë herë, Allahu nuk do t'ua falë”. (Tewbe, 80)


Allahu thotë:”Dhe asnjërit prej tyre kur të vdesin, mos ia fal namazin (e xhenazes), kurrë, e as mos qëndro pranë varrit të tij (për lutje e vizitë)”. (Tewbe, 84)


Dmth: mos bë lutje për të, mos kërko falje për të. Muhamedi, alejhi selam, nga tradita e tij, kur varrosej i vdekuri, qëndronte pran varrit të tij, pasi që e varrosnin, dhe kërkonte falje për të dhe kërkonte nga shokët e tij që të kërkonin falje për të, ku thoshte:”Kërkoni falje për vëllain tuaj dhe kërkoni për të vendosmëri, se ai tani merret në pyetje”. Kjo ishte lutja e Muhamedit, alejhi selam, për Besimtarët, pasi e kishte urdhëruar Allahu për një gjë të tillë.


Pastaj Allahu subhanehu we teala drejtoi fjalimin për besimtarët, duke thënë:”Thirrjen e të dërguarit mos e konsideroni si thirrjen tuaj ndaj njëri-tjetrit” (Nur, 63).


Kjo është si fjala e Allahut:”O ju që keni besuar, mos ngrini zërin tuaj mbi zërin e Pejgamberit dhe mos iu ngërmoni atij si i ngërmoheni njëri-tjetrit, e të zhduken veprat tuaja duke mos ditur ju. Ata që ulin zërat e tyre pranë të dërguarit të Allahut, Allahu zemrat e tyre i ka përshtatur për devotshmëri, ata kanë falje mëkatesh dhe shpërblim të madh” (Huxhurat, 2-3).


Pastaj, përmendi gabimin e atyre që nuk u sillen me edukatë ndaj Muhamedit, alejhi selam, duke thënë:”Ata që thërrasin përtej mureve, shumica e tyre janë që nuk kuptojnë” (Huxhurat, 4).


Këta nuk janë munafikë/dyfytyrësh, por janë fshatarë, që janë mësuar me rrethin e fshatrave, dhe e ngritën zërin duke kërkuar Muhamedin, alejhi selam. Allahu thotë:”E sikur ata të bënin durim derisa të kishe dalë ti vetë, do të ishte më me vend për ta” (Huxhurat, 5).


Pastaj, Allahu qetësoi gjokset e tyre me falje, duke thënë:”Po Allahu është mëkat-falës, mëshirues” (Huxhurat, 5). I qetësoi me falje për veprën e tyre dhe se ata nuk ishin nga dyfytyrëshit. Mirëpo, e bënë këtë nga injoranca, dhe Allahu subhanehu we teala i falë Besimtarët për gabimet e tyre që i bëjnë nga injoranca apo harresa, por iu bën vërejtje, që të largohen për atë vepër në të ardhmen, ku thotë:”Thirrjen e të dërguarit mos e konsideroni si thirrjen tuaj ndaj njëri-tjetrit” (Nur, 63). I dërguari, alejhi selam, ka vend dhe respekt tek Allahu subhanehu we teala dhe thirret me edukatë dhe m ulje të zërit, duke u sjell me të me edukatën më të lartë. Kjo është nga shenjat e Besimit dhe ka vlejtur gjatë jetës së tij dhe pas vdekjes së tij. Gjithashtu, edhe ata të cilët i bëjnë vizitë dhe çojnë salavate tek varri i Muhamedit, alejhi selam, janë të obliguar të kenë edukatë dhe të ulin zërin në ato momente, ashtu siç kanë qartësuar shumë nga dijetarët në këtë çështje.

vazhdon.....

[Pause_Print_Scroll]

vazhdimi....

Dhe, të mos ketë edukatë të ultë tek varri i Muhamedit, alejhi selam, me ngritje të zërit apo me zhurmë. Dhe më e keqe se kjo, duke mos pas edukatë me Allahun subhanehu we teala në këtë vend, duke kërkuar nga Muhamedi, alejhi selam, që t'u plotësojë nevojat, apo largimin e ndonjë fatkeqësie, apo kërkim ndihme prej tij, se kjo është shirk në Allahun subhanehu we teala, dhe edukatë e ultë me Muhamedin, alejhi selam.


Gjithashtu, kjo përfshin edhe edukatën me Sunnetin e Muhamedit, alejhi selam. Nëse dëgjon hadithe të Muhamedit alejhi selam, bëhu i edukuar ndaj tij, sikur që Muhamedi alejhi po të flet, për arsye se të është transmetuar nga Muhamedi alejhi selam, andaj obligohemi të respektojmë Sunnetin e Muhamedit, alejhi selam. Se edukata/respektimi ndaj tij është edukatë dhe respektim ndaj Muhamedit, alejhi selam, andaj të kemi edukatë me Sunetin e Muhamedit alejhi selam, ashtu siç kemi edukatë me Kuranin, se që të dyja janë shpallje nga Allahu subhanehu we teala, siç thotë Allahu:“Dhe ai nuk flet nga dëshira e tij. Ai nuk është tjetër pos shpalljes që i shpallet” (Nexhm, 3-4).


Obligohemi të kemi edukatë me hadithet e Muhamedit, alejhi selam. Imam Ibën Kajjimi ka këshilluar nxënësin e dijës se, nëse prezanton në mësime që në to ka transmetime të haditheve nga i Dërguari i Allahut alejhi selam, obligohet të ketë edukatë, sikur Muhamedi të ishte prezentë, se respekti i haditheve të Muhamedit është respekt i Muhamedit, alejhi selam. Respektim i Muhamedit, alejhi selam, dhe edukatë ndaj tij është edhe respektimi i Allahut azze we xhel. Allahu thotë:”Ne të dërguam ty (Muhamed) dëshmitar, përgëzues dhe qortues, që ju (njerëz) t'i besoni Allahut dhe të dërguarit të Tij, dhe atë ta përkrahni e ta respektoni, e (Allahun) ta madhëroni për çdo mëngjes e mbrëmje” (Fet’h, 8-9).


Në të ka diçka për Allahun dhe diçka për Muhamedin, alejhi selam. “T'i besoni Allahut”, kjo për Allahun subhanehu we teala. “Ta përkrahni”, dmth Muhamedin, alejhi selam, dhe përkrahja dmth: respektimi, edukata ndaj tij. Pastaj prapë i njëjti kuptim, ta respektoni, që nënkupton përforcim të fjalës “ta madhëroni”, dhe kjo është për Allahun. Meditoni si i ka bashkuar edukatën ndaj Muhamedit, alejhi selam, me edukatën e Allahut Azze we xhel, e cila argumenton vendin dhe pozitën e lartë të Muhamedit, alejhi selam, tek Allahu subhanehu we teala, dhe e gjithë kjo në format që ka bërë legjitime Allahu e jo me teprim dhe neglizhencë, siç bëjnë ata të cilët e teprojnë ndaj të drejtave të Muhamedit, alejhi selam, duke dal nga ligji të cilin e bëri Allahu, dhe Muhamedi, alejhi selam, i cili ka këshilluar, duke thënë:”Mos më lavdëroni ashtu siç e kanë lavdëruar Krishterët birin e Mejremes, por thoni që unë jam rob, thoni robi i Allahut dhe i Dërguari i Tij”.


Gjithashtu, edhe këndi i neglizhencës ndaj meritave të Muhamedit, alejhi selam, duke mos e respektuar Sunnetin e Tij, duke mos pas ndjenja ndaj përkrahjes së Muhamedit, alejhi selam. Ne jemi të ndaluar nga teprimi dhe nga neglizhenca, jemi të urdhëruar për drejtësi dhe mesatare ndaj meritave dhe të drejtave të Muhamedit, alejhi selam.


Pastaj, thotë Allahu:”Allahu i di ata që tërhiqen prej jush tinëzisht”. Ishte nga tradita e dyfytyrëshve, të cilët prezantonin tubimet e Muhamedit, alejhi selam, apo prezantonin në tubime që thërriste Muhamedi, alejhi selam, që të largoheshin duke mos marrë leje, dhe largoheshin tinëzisht nga tubimet, ngase ata nuk e donin Muhamedin, alejhi selam, dhe nuk ia vënin veshit fjalëve të Muhamedit, alejhi selam. Andaj, ata tinëzisht tërhiqeshin nga tubimi, dmth ata u zvarriteshin në tërheqje, në mënyrë që mos të i hetonte Muhamedi, alejhi selam. Kjo ishte në rangun e tradhtisë, dhe duke bërë hile largoheshin pa arsye apo pa nevojë për largim. Ata tërhiqeshin nga urrejtja ndaj Muhamedit, alejhi selam, mirëpo Allahut nuk i fshihet asgjë. I mposhti ata dhe nxori në shesh punën dhe ndyrësirat e tyre, ku thotë:”Allahu i di ata që tërhiqen prej jush tinëzisht”. Pastaj, Allahu i lartësuar tha:"Të kenë kujdes ata që kundërshtuan urdhrin e tij”, dmth urdhrin e të Dërguarit, “se do t'i zë ndonjë telashe, ose do t'i godasë dënimi i ithët”. Kjo është vërejtja nga Allahu për robërit e tij besimtarët që kundërshtojnë urdhrin e të Dërguarit, alejhi selam. “Të kenë kujdes”, folja është në urdhërore, “se do t'i zë ndonjë telashe”, dënim nga Allahu subhanehu we teala për atë që kundërshton, dhe telashe e fitne siç ka thënë Imam Ahmedi, Allahu e mëshiroftë:”A e di se çka është Fitneja? Fitneja është shirk. Nëse refuzon disa nga fjalët e tij, dmth fjalët e Muhamedit alejhi selam, të ngulitet në zemrën e tij lajthitje e të shkatërrohet”. Dhe thotë prapë Imam Ahmedi, Allahu e mëshiroftë:”Është çudi me njerëzit. U bë e ditur transmetimi dhe vërtetimi i tij, kurse marrin mendimin e Sufjanit”, dmth Sufjan eth-Thevrit, Imamit të nderuar, Fakihut, dijetarit të njohur në islam, dmth marrin mendimin dhe fetvatë e tij, duke lënë veprimet me hadithe, zinxhirët e të cilave i njohën e tyre dhe kuptuan saktësimin e tyre.


Nëse marrja e mendimit të Sufjan Ethevrit dhe lënia e hadithit është i përfshirë në këtë premtim, çka mbetet për atë i cili pason epshet dhe për atë i cili merr ligjet e kufrit para ligjit të Allahut?!


Disa njerëz thonë: Pasi filani ka thënë kështu, ne bëjmë ashtu si ka thënë Filani. Nëse fetvaja apo vendimi i tij ia plotëson epshet e tyre, ata fjalët e dijetarëve i marrin shkel e shko, i marrin ato që ju përshtaten dëshirave të tyre, duke mos pyetur për argument, i marrin lehtësimet, dhe kjo pa dyshim është premtimi “ose do t'i godasë” telashe në zemrat e tyre, në mënyrë që Allahu ua devijon zemrat dhe ata lajthisin, humbin, për arsye se kundërshtuan hadithin e Muhamedit, alejhi selam, kundërshtuan urdhrin e Muhamedit, alejhi selam, duke pasuar dëshirat dhe epshet e tyre, siç ka thënë edhe Allahu:”Thuaj:'Ecni nëpër tokë e mandej shikoni se si qe përfundimi i gënjeshtarëve” (An’am, 11).


Kujt i kumtohet e vërteta për Allahun dhe të Dërguarin e tij, pastaj refuzon, duke pasuar epshet apo dëshirën e tij, apo duke e bërë të kënaqur ndonjë nga njerëzit, ai do të bie në lajthitje, siç e ka përshkruar edhe Allahu subhanehu we teala:”E kur zbret ndonjë kaptinë (për turpërinë e tyre) ata shikojnë njëri-tjetrin (e thonë mes vete):'A ju pa ndokush e pastaj u largua'. Allahu prapësoi zemrat e tyre, ngase ishin popull që nuk kuptonte” (Tewbe, 127).


Kur u larguan nga fjala e Allahut dhe fjala e Muhamedit, alejhi selam, Allahu largoi zemrat e tyre nga e vërteta, si shpagim për ta, duke mos pranuar të vërtetën pas kësaj. Se Allahu subhanehu we teala lajthiti zemrat e tyre duke ua vulosur zemrat atyre, për shkak që ata refuzuan të vërtetën që u paraqit herën e parë; pasi që iu kumtua atyre, refuzuan.


Ky është rreziku i madh. Sa e sa hadithe të vërteta i dëgjojmë nga Muhamedit, alejhi selam, mirëpo sa i marrim ato dhe sa veprojmë me to. Obligohemi ta llogarisim veten tonë, të frikësohemi nga lajthitja dhe të i këshillojmë tjerët të kenë kujdes, ashtu siç na ka këshilluar Allahu të kemi kujdes, duke thënë:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij, urdhrin e (të dërguarit) se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët” (Nur, 63). Sprova është sprovë e zemrës me lajthitje dhe largim nga e qëlluara, ashtu siç ka thënë edhe Allahu subhanehu we teala:”Kur ata u shmangën (nga e vërteta), Allahu i largoi zemrat e tyre, pse Allahu nuk e vë në rrugë të drejtë popullin e prishur” (Saff, 5).


“Kur u shmangen”, dmth kur refuzuan të vërtetën, Allahu ua largoi zemrat atyre, dmth Allahu i largoi ata nga pranimi i së vërtetës, që nuk kanë mundësi të pranojnë të vërtetën, pas kësaj.


Ky është rreziku i madh për atë që i është kumtuar Suneti i Muhamedit, alejhi selam, e pastaj e lë atë, duke mos dashur, apo duke pasur moskujdese ndaj tij, që ta godasë Allahu me lajthitje, prishje të zemrës dhe shkatërrim të natyrës së pastër islame.


Kjo është çështje madhështore. Obligohemi të jemi syçelë dhe të përpiktë, dmth çdo Musliman, të cilit i arrin Hadithi i Muhamedit, alejhi selam, ta pranojë atë me mirëpritje të mirë dhe të veprojë me të sipas mundësisë, duke mos ia kthyer shpinën apo duke mos iu shmangur atij, apo ta cilësojë diçka shumë të thjeshtë e mos të i kushtojë shumë vëmendje, se këtu qëndron rreziku më i madh. Thotë Allahu subhanehu we teala:”O ju që besuat, respektoni Allahun dhe të dërguarin e Tij, e mos e braktisni atë se ju po e dëgjoni, dhe mos u bëni si ata që thanë:"Dëgjuam", por nuk dëgjojnë. Krijesat (gjallesat) më të dëmshme te Allahu janë ata të shurdhëtit, memecët, të cilët nuk logjikojnë. Sikur të dinte Allahu për ndonjë të mirë prej tyre, do t'i bënte të dëgjojnë, po edhe sikur t'i bënte të dëgjojnë, ata do të zmbrapseshin dhe do të refuzonin. O ju që besuat, përgjigjuni Allahut dhe të dërguarit, kur ju ftonë për atë që ju jep jetë (për fenë e drejtë), dhe ta dini se Allahu ndërhyn ndërmjet njeriut dhe zemrës së tij, dhe ju do të tuboheni te Ai. Ruajuni nga e keqja (nga dënimi) që nuk godet vetëm ata që bënë mizori prej jush (por edhe të mirët) dhe ta dini se Allahu është ndëshkues i rreptë” (Enfal, 20-25).


vazhdon...

[Pause_Print_Scroll]

vazhdim...
Kështu i ka urdhëruar Allahu robërit e vet Besimtarë për respekt ndaj Allahut dhe për respekt ndaj të Dërguarit të Tij, duke iu përgjigjur Allahut dhe të Dërguarit të Tij, duke e ndaluar që të kundërshtojë diçka nga urdhrat e Allahut dhe urdhrat e Muhamedit, alejhi selam, duke u bërë vërejtje për to. Sepse Allahu ndërhyn mes tyre dhe zemrave të tyre, dhe, atëherë, ato nuk mbeten shëmbëlltyrë, duke mos pasur dobi të mëtutjeshme, se zemra gurëzohet, bëhet e fortë, prishet dhe nuk pranon të vërtetën. E gjithë kjo si dënim nga Allahu subhanehu we teala, se zemra është vendi i përmirësimit apo i prishjes në trupin e njeriut, siç thotë Muhamedi, alejhi selam:”Në trupin e njeriut është një cope mishi. Nëse ajo është e mirë, i tërë trupi është i mirë; nëse ajo është e keqe, i tërë trupi është i keq. Ajo është Zemra”. Zemra përmirësohet duke pranuar urdhrat e Allahut dhe urdhrat e Muhamedit, alejhi selam. Për këtë edhe ringjallet, edukohet, ndriçon dhe bëhet zemër e mirë. Zemra nuk rregullohet vetëm se duke u mbushur me fjalë të Allahut dhe të të Dërguarit të Tij. Nëse ndërpritet ky burim, prishet sikur toka, e cila, kur i ndërpritet shiu, vdes, e nëse zbret shiu, ajo ngjallet, me lejen e Allahut.


Muhamedi, alejhi selam, e ka përshkruar njeriun si tokën që Allahu e ringjall, duke thënë:”Shembulli i asaj, me të cilën më ka dërguar Allahu prej udhëzimit dhe dijes, është si shembulli i shiut të begatë, i cili bie në tokë, një pjesë e së cilës është e mirë, e pranon ujin dhe në të mbin kullota dhe bar i shumtë, dhe në të ka edhe pellgje, të cilat e mbajnë ujin dhe ajo u bën dobi njerëzve, të cilët pinë nga ajo, u japin të pinë kafshëve dhe vadisin të mbjellat. Kurse, një pjesë tjetër toke është shterpë, as nuk e mban ujin dhe as nuk mbin bar në të. Kështu është edhe shembulli i atij që e ka kuptuar dhe ka dije në Fenë e Allahut, dhe të cilit i ka bërë dobi ajo, me të cilën më ka dërguar Allahu.


Lloji i parë: Shembulli i atyre të cilët mbrojnë fenë, mësojnë Hadithet, kujdesen për zinxhirtë e transmetimeve, e qartësojnë të vërtetën nga e dobëta e tyre, këta janë njerëzit të cilët u kapen për islamin, i mësuan dhe i studiuan paragrafët e tij.


Lloji i dytë: Këta janë studiuesit e dispozitave, dijetarët e hadithit, që transmetuan hadithe, duke u zhytur në kuptimin dhe në sqarimin e tyre, duke ua bërë burime të gatshme për njerëzit. Ky grup i kërkuesve të diturisë është më i mirë se i pari.


Lloji i tretë: Njerëzit që janë si toka, e cila nuk pranon ujin dhe as nuk mbin frymë mbi të - ”Ndërsa një pjesë tjetër e tokës është shterpë, as nuk e mban ujin dhe as nuk mbin bar në të” – Ky është shembulli i atij i cili nuk pranon udhëzimin e Allahut, me të cilin ka ardhur i Dërguari, alejhi selam.


Ky është shembulli i dyfytyrëshave dhe i mohuesve, dhe çdo njeri i cili nuk ngre kokën ndaj fjalës së Allahut dhe fjalës së Muhamedit, alejhi selam, këta janë ata të cilët kundërshtuan urdhrin e Muhamedit alejhi selam, duke mos ia vër mendjen fare:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të dërguarit), se do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët” (Nur, 63), në këtë botë dhe në botën e amshueshme. Në këtë botë, Allahu dërgon ushtrinë e vet, duke i mbytur ata, dhe në botën e amshueshme, Allahu subhanehu we teala i dënon me Zjarr. Ata i pret dënimi i merituar, i tashëm apo i ardhshëm, rrjedhë e së cilës është kundërshtimi i urdhrit të Muhamedit, alejhi selam, e në këtë ka premtim të tmerrshëm për çdonjërin i cili kundërshton urdhrat e Muhamedit, alejhi selam, dhe nuk kujdeset për ta dhe nuk ua vë mendjen.


Thotë Allahu në tjetër ajet:”Çka t'ju jep Pejgamberi, atë merrni; çka t'ju ndalojë, përmbajuni dhe kini frikë Allahun” (Hashër, 7).


Çka t’ju jep i dërguari përfshin çdo gjë që urdhëron Muhamedi, alejhi selam, umetin e tij nga urdhrat e udhëzimet. Kjo është e përgjithshme për çdo gjë që ka dal nga Muhamedi, alejhi selam, për Umetin e tij, dhe obligohemi ta pranojmë, të kapemi me vullnet dhe me dëshirë, se në të ka të mira që rregullon zemrat, trupat, dhe veprat.


“Çka t'ju ndalojë, përmbajuni dhe kini frikë Allahun” - çka të urdhërojë Muhamedi, alejhi selam, për largim, largohuni, se nuk ndalon në diçka vetëm se është e dëmshme dhe posedon të këqija, dhe nuk ka ndaluar Muhamedi, alejhi selam, nga diçka që ka të mira në të për njerëzit, edhe nëse mendohet se në të ka të mira. Mirëpo, të këqijat janë pa dyshim më të dyfishuara. Atë që e ndalon Muhamedi, alejhi selam, ose është krejtësisht e dëmshme, ose, më saktë, është e keqe.


“Allahu është ndëshkues i rreptë” (Enfal, 20-25) - ky është ndëshkimi i Allahut për atë i cili nuk merr shembull në kapjen për atë që ka urdhëruar Muhamedi, alejhi selam, dhe nuk largohet nga ajo që e ka ndaluar.


Muhamedi, alejhi selam, thotë:”Çka t’ju ndalojë nga diçka, largohuni prej saj, e çka t’ju urdhërojë, praktikoni sa të keni mundësi” - të praktikojmë sa të kemi mundësi. Mirëpo, për atë që nuk kemi mundësi, Allahu subhanehu we teala thotë:“Allahu nuk ngarkon askënd përtej mundësive të tija” (Bekare, 286).


Nëse lë diçka nga ajo që ka urdhëruar Muhamedi, alejhi selam, ngase nuk ke mundësi, nuk dënohesh për këtë:“Allahu nuk ngarkon askënd përtej mundësive të tija”, Mirëpo, nëse e lë dhe ke mundësi, pra e lë nga mosdashja apo nga pasimi i epsheve tua, duke u dhënë përparësi epsheve tua para respektimit të Muhamedit, alejhi selam, apo i jep përparësi dëshirave të njerëzve para respektimit të Muhamedit alejhi selam, këtu vjen ndëshkimi:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të dërguarit), se do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët” (Nur, 63).


Allahu subhanehu we teala ka urdhëruar për pasimin e Muhamedit, alejhi selam, në shumë vende, në Librin e Tij:


Disa herë ka urdhëruar respektimin e Muhamedit, alejhi selam, krahas respektimit të Allahut subhanehu we teala, siç është fjala e Allahut:”O ju që besuat, binduni Allahut, respektoni të Dërguarin dhe përgjegjësit nga ju” (Nisa, 59).


“Binduni Allahut dhe binduni të dërguarit, e kini kujdes (mos kundërshtoni). Nëse refuzoni, atëherë, pra, dijeni se obligim i të dërguarit Tonë është vetëm komunikimi i qartë” (Maide, 92).


“Kushdo që i bindet Allahut dhe të dërguarit, të tillët do të jenë së bashku me ata që Allahu i shpërbleu: pejgamberët, besnikët e dalluar, dëshmorët dhe me të mirët. Sa shokë të mirë janë ata!” (Nisa, 69).


Disa herë ndalon mëkatin ndaj Allahut dhe mëkatin ndaj Muhamedit, alejhi selam, siç është fjala e Allahut:”Kush e kundërshton Allahun dhe të dërguarin e Tij, dhe i shkel dispozitat e Tij, atë e fut në zjarr të përjetshëm. Për të është një dënim i rëndë” (Nisa, 14).


Thotë Allahu subhanehu we teala:”Kush e kundërshton Allahun dhe të dërguarin e tij, i tij është zjarri i Xhehennemit. Aty do të jenë përgjithmonë” (Xhinn, 23).


“Atë ditë, ata që nuk besuan dhe kundërshtuan të dërguarin, do të dëshironin (të varroseshin) të rrafshohej toka mbi ta, ngase nuk mund t'i fshehin Allahut asgjë” (Nisa, 42).


Disa herë përmend respektimin e Muhamedit, alejhi selam, të ndarë, siç kemi fjalën e Allahut:”Kush i bindet Pejgamberit, ai i është bindur Allahut” (Nisa, 80).


“Ne nuk dërguam asnjë të dërguar vetëm që me urdhrin e Allahut t'i bëhet respekt (nga njerëzit) atij” (Nisa, 64).


“Dhe respektoni të dërguarin, në mënyrë që të mëshiroheni” (Nur, 56).


“Thuaj: "Respektoni Allahun, respektoni të dërguarin!" Nëse ata refuzojnë, atëherë atij i takon përgjegjësia me çka është i ngarkuar, ndërsa juve përgjegjësia me çka jeni të ngarkuar; nëse i bindeni atij, atëherë keni gjetur të vërtetën/udhëzimin” (Nur, 54).


E ka bërë respektimin e Muhamedit, alejhi selam, shkak për udhëzim. Gjithashtu, e ka bërë respektimin e Muhamedit, alejhi selam, shkak për mëshirë.


Pastaj, na lajmëroi se kush nuk respekton Muhamedin alejhi selam, ai pason epshet e veta. Thotë Allahu:”Nëse ata nuk të përgjigjen ty, atëherë dije se ata ndjekin vetëm dëshirat e veta, e kush është më i humbur se ai që, duke pasur fakt prej Allahut, ndjek epshin e vet? S'ka dyshim se Allahu nuk udhëzon popullin zullumqar” (Kasas, 50).


Pra, respektimi i Muhamedit, alejhi selam, është obligim për çdo besimtar dhe për çdo musliman, gjithashtu edhe për çdo besimtare dhe muslimane, sipas mundësisë që ka, dhe largim nga e gjithë ajo që ka ndaluar Muhamedi, alejhi selam.


Kundërshtimi i Muhamedit, alejhi selam, është lajthitje, shtrembërim, fatkeqësi, e mund të ndodhë dënimi i shpejtë. Ishte një njeri që mbante unazë të arit dhe, kur e vërejti Muhamedi alejhi selam, ia nxori unazën dhe i tha:”Merr dikush nga ju gacë nga zjarri dhe e vë në dorë!?”, dhe ia hodhi unazën në tokë. Kur u ngrit Muhamedi, alejhi selam, i thanë të pranishmit njeriut:"Mere dhe përfito nga ajo". Tha:"Jo! Vallahi, nuk marr diçka që hodhi Muhamedi, alejhi selam". Ky, pra, është Besimi.


Ndërsa njeriut tjetër, të cilin e vërejti Muhamedi, alejhi selam, duke ngrënë me dorën e majtë, i tha:”Ha me dorën e djathtë!”. Tha:"Nuk mundem". Nuk e shtyu tjetër pos mendjemadhësisë ta bënte këtë. Muhamedi, alejhi selam, i tha:”Mos paç mundësi!”. Bëri lutje që ai mos të ketë mundësi, dhe nuk ka patur mundësi ta ngrinte dorën më, për atë se Allahu subhanehu we teala ia paralizoi. Ky ishte ndëshkim nga Allahu për të.


Pra ai, të cilit i ka arritur Suneti i Muhamedit, alejhi selam, obligohet të ketë edukatë me të, t’ia jep vendin dhe pozitën e merituar, të veprojë me të, se urrejtja e asaj me çka ka ardhur Muhamedi, alejhi selam, është mohim dhe dalje nga feja, siç thotë Allahu në Kuran:”Këtë, për shkak se ata e urryen atë që e zbriti Allahu, prandaj atyre ua zhduk veprat” (Muhamed, 9).


Nëse lë diçka çka është vërtetuar nga Muhamedi, alejhi selam, duke e urryer atë, kjo është dalje nga Islami:”Këtë, për shkak se ata e urryen atë që e zbriti Allahu, prandaj atyre ua zhduk veprat” (Muhamed, 9).

vazhdon...

[Pause_Print_Scroll]

vazhdimi...

Mirëpo, nëse lënia e tij është jo nga urrejtja, por nga përtacia apo nga pasimi i epsheve, kjo është më e butë se e para, por është në rrezik të madh të goditet me lajthitje dhe me shmangieje në zemrën e tij. Allahu na ruajt nga kjo.


Allahu subhanehu we teala ka urdhëruar për respektimin e të Dërguarit të Tij, duke na obliguar me një obligim ku nuk kemi zgjedhje tjetër:”Kur Allahu ka vendosur për një çështje, ose i dërguari i Tij, nuk i takon (nuk i lejohet) asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që, në atë çështje të tyre personale, të bëjnë ndonjë zgjidhje tjetër. E kush e kundërshton Allahun dhe të dërguarin e Tij, ai është larguar shumë larg së vërtetës” (Ahzab, 36).


Pra, ai i cili dëshiron shpëtim, rregullsi, përmirësim në dunja dhe në ahiret, duhet pa tjetër ta pasojë këtë të Dërguar, ta respektojë në urdhrat e tij, të largohet nga ndalimet e tij, të mos adhurojë Allahun, përveç me atë që është bërë legjitime; të besojë në atë që ka lajmëruar Muhamedi, alejhi selam, dhe kjo është edhe kuptimi i thënies "Muhamedi është i dërguar i Allahut". Dhe, siç kemi kuptimin e dëshmisë se nuk ka të adhuruar tjetër pos Allahut, të vetëm e pa shokë, të veçohet në adhurime, duke u larguar nga adhurimet tjera pos tij. Thotë Allahu subhanehu we teala:”Ne dërguam në çdo popull të dërguar që t'u thonë:'Adhuroni vetëm Allahun e largohuni djajve (adhurimit të tyre)!" (Nahl, 36).


“Ne nuk dërguam asnjë të dërguar para teje e të mos i kemi shpallur atij se nuk ka zot tjetër përveç Meje, pra më adhuroni!" (Enbija, 25).


Ky është kuptimi i dëshmisë “Nuk ka të adhuruar tjetër pos Allahut”.


Ndërsa kuptimi i dëshmisë se “Muhamedi është i Dërguar i Allahut”, kjo është respektimi në atë çka urdhëron, besim në çka lajmëron, largim nga ajo çka ndalon, duke mos adhuruar Allahun, pos me atë që është bërë legjitime.


Mësoni fjalët e sipërpërmendura. Ato jua sqarojnë juve se kuptimi i fjalës “Nuk ka Zot, i cili meriton të adhurohet, pos Allahut dhe se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij”, nuk është vetëm mësimi i tyre, por mësimi dhe zbatimi.


Respektimi ndaj Muhamedit, alejhi selam, është respektim ndaj Allahut. Se respektimi i të Dërguarit është respekt ndaj atij që e ka dërguar, e Ai është Allahu, për arsye se i Dërguari predikon atë që e ka ngarkuar Allahu me të, siç thotë edhe Allahu:”Dhe ai nuk flet nga dëshira e tij. Ai (Kur'ani) nuk është tjetër pos shpalljes që i shpallet” (Nexhm, 3-4).


“Kur thirren besimtarët për gjykim ndërmjet tyre te Allahu dhe te i dërguari i Tij, e vetmja fjalë e tyre është të thonë: "Dëgjuam dhe respektuam!" Të tillët janë ata të shpëtuarit. Kush respekton Allahun dhe të dërguarin e Tij, ia ka frikën Allahut dhe i përmbahet udhëzimit të Tij, të tillët janë të fituarit” (Nur, 51-52).


Ka treguar Allahu për dyfytyrëshit, të cilët betohen që, sikur të i urdhërojë Muhamedi alejhi selam, do ta respektonin, gjë e cila nuk ka nevojë për betim. Por, detyra jote është që, kur të vjen urdhri i Muhamedit alejhi selam, të bëhesh shembull i saj, pa u betuar fare, se ndoshta nuk ke mundësi në realizimin e këtij premtimi. Allahu ka treguar për veprën e dyfytyrëshave, në Kuran, ku thotë:”Ata (hipokritët) betohen me një betim të fortë në Allahun se, sikur t'i urdhërosh ti, ata gjithsesi do të dilnin (për në luftë). Thuaj:'Mos u betoni!' Bindja është e ditur (ju vetëm me gojë thoni e jo me zemër). S'ka dyshim, Allahu hollësisht di çka veproni. Thuaj:'Respektoni Allahun, respektoni të dërguarin!' Nëse ata refuzojnë, atëherë atij i takon përgjegjësia me çka është i ngarkuar, ndërsa juve përgjegjësia me çka jeni të ngarkuar; nëse i bindeni atij, atëherë keni gjetur të vërtetën. I dërguari ka obligim vetëm komunikimin e qartë” (Nur, 53-54).


Besimtari nuk ka nevojë të betohet për respekt ndaj Allahut dhe të Dërguarit të tij, se besimi i pastër e ngrit atë në respekt edhe pa u betuar fare, apo, ndoshta, nuk ka mundësi për respektim dhe është i arsyetuar, mirëpo, nëse është betuar dhe ia ka dhënë premtimin Allahut, mosrealizimin e tij duhet të shpaguajë, siç ka thënë Allahu në Kuran:”E prej tyre (hipokritëve) pati sish që i patën dhënë besën Allahut që:'Nëse na jep (Allahu) nga mirësia e Tij, ne do të ndajmë lëmoshë dhe do të bëhemi prej bamirësve. Kur u dha (Allahu) nga të mirat e Veta, ata bënë koprraci me atë (që u dha), e thyen besën dhe u zmbrapsen nga respekti ndaj Allahut” (Tewbe, 75-76).


Për këtë, edhe të Dërguarit e Allahut nuk ishin nga ata që betoheshin për respekt ndaj Allahut, mirëpo e respektonin Allahun azze we xhel dhe mbështeteshin në dëshirën e Tij, siç ka thënë Ismaili, alejhi selam:”O babai im, puno atë që urdhërohesh, e ti do të më gjesh mua, nëse do Allahu, prej të durueshmëve!” (Saffat, 102).


Dmth, nuk ka thënë (vetëm) "do të më gjesh prej durimtarëve", se kjo është lëvdatë për vetveten, se nuk ka mundësi të jesh nga durimtarët pa dashur Allahu:”E në dashtë Allahu, ti do të më gjesh nga durimtarët” (Kasas, 27).


Gjithashtu edhe Plaku, të cilin e shoqëroi Musa, alejhi selam, nuk i tha Musait "do të më gjesh, vallahi, nga të devotshmit", se kjo është lëvdatë për vetveten, por ka thënë ”do të më gjesh, me lejen e Allahut, nga të devotshmit”. Pra, ai kërkoi ndihmë nga Allahu azze we xhel. Kjo është edukata e të Dërguarve dhe e të devotshmëve.


I tha:”(Musai) Tha:"Në dashtë Allahu, do të jem i durueshëm dhe nuk do të kundërshtoj ty në asgjë!” (Kehf, 69).


Caku i kërkuar është që njeriu të ketë qëllim me zemër respektin ndaj Muhamedit, alejhi selam, dhe të mos e kundërshtojë urdhrin e tij, pasi t'i ketë arritur.


Ai e vepron atë që është urdhëruar nga Muhamedi, alejhi selam, ndalohet nga ajo që ka ndaluar Muhamedi, alejhi selam, se lënia është me e lehtë se veprimi, kurse fjala e Allahut subhanehu we teala:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të dërguarit), se do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët” (Nur, 63), na jep të kuptojmë se duhet të jemi syçelë çdo herë me urdhrat e Muhamedit, alejhi selam.

vazhdon...

[Pause_Print_Scroll]

vazhdimi...

Dëgjojmë hadithe të Muhamedit, alejhi selam, në xhami, në rrugë, në shkolla, në hytbe, në ligjërata, andaj e jona mbetet të shpejtojmë në zbatimin e tyre. Kush nuk ka mundësi për momentin, duhet ta synojë (ta bëjë këtë) në një të ardhme të afërt, dhe do të shpërblehet për qëllimin e mirë.


Kush dëgjon hadithe të Muhamedit, alejhi selam, dhe nuk ua vë mendjen, nuk i praktikon fare apo nuk ka dëshirë t'i praktikojë, ky është në rrezik të madh të goditet me atë që ka përmend Allahu:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të dërguarit), se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët” (Nur, 63).


Sa shumë mësojmë hadithe të Muhamedit, alejhi selam, në ligjëratat tona! Ne obligohemi ta llogarisim vetën tonë, se çfarë qëndrimi kemi ndaj haditheve të Muhamedit, alejhi selam. E para, obligohemi të kemi edukatë dhe sjellje, t'ua japim vlerën haditheve të Muhamedit, alejhi selam. Pastaj, obligohemi ta realizojmë atë që jemi urdhëruar nga Muhamedi, alejhi selam, pra atë që jemi obliguar ta bëjmë.


Ndërsa, ato gjëra për çka na ka urdhëruar, me urdhërim të pëlqyer apo të lejuar, ajo, që është e pëlqyer zbatimi i saj, është shpërblim, ndërsa lënia e saj nuk është mëkat; ajo që është e lejuar, si zbatimi, ashtu edhe lënia, nuk kanë shpërblim e as dënim, se të dy kahet janë të njëjta.


Çka thua për disa persona, të cilët pretendojnë se janë nga dijetarët, pretendojnë se janë nga ata që kuptojnë dhe se janë thirrës në rrugë të Allahut, që filluan duke kundërshtuar, duke luftuar hadithet e Muhamedit, alejhi selam. Në vend që të kenë edukatë ndaj tyre dhe t'i nderojnë e t'i respektojnë, ata thonë:"Edhe sikur të vërtetohet nga Muhamedi, alejhi selam, se e ka thënë këtë, derisa mendja nuk e kap dot, ne marrim atë që është e logjikshme dhe i kundërshtojmë hadithet e Muhamedit", apo i kundërshtojnë duke thënë:'Qytetërimi nuk e pranon këtë. Atë që e pranon qytetërimi, ajo është e saktë".


U them se nuk ka dot dituri apo qytetërim që kundërshton hadithet e Muhamedit, alejhi selam, por ajo që kundërshton hadithet është injoranca, edhe nëse ajo buron nga mjekët apo nga profesionalistët, sepse ato janë hipoteza gënjeshtare, siç kanë thënë njerëzit e dijes:"Transmetimet e vërteta nuk kanë kundërshtime me mendjet e kthjellëta. Ndodh që ne e vërejmë apo nuk e vërejmë, e ajo u qartësohet të tjerëve që vijnë pas nesh".


E rëndësishme është se ajo çka saktësohet ta ketë thënë Muhamedi, alejhi selam, obligohemi ta pranojmë, pa marrë parasysh se e kuptuam qëllimin e tij apo jo, apo iu përshtatet mendjes sonë apo e kundërshton atë. Andaj, obligohemi t'i akuzojmë mendjet tona e jo hadithet e Muhamedit, alejhi selam. Për këtë jemi të obliguar.


Mirëpo, që të gjykojmë me logjikën tonë ndaj haditheve të Muhamedit, alejhi selam, apo të gjykojmë me qytetërimin dhe hipotezat e ndërtuara nga provat, që me të merret njeriu dhe të themi se çdo hadith që bie në pëlqim me këto prova, është i vërtetë dhe çdo hadith që i kundërshton, refuzohet, kjo është kotësi e madhe. Allahu na ruajt prej saj!


Kjo është humbje. Frikësohem për atë, i cili posedon këto mendime të shtrembëta, se mos po lajthit apo se mos po del nga feja e Allahut. Sikur të mos e merrnim gjykimit e tij si të një injoranti, do ta gjykonim atë si një i dalë nga feja. Mirëpo, duke shikuar injorancën e tij apo edhe pasimin e verbër të thënësit të kësaj hipoteze, themi për të se ai është i humbur apo i gabuar, dhe është ne rrezik shumë të madh.


Ka nga njerëzit në kohët tona që kundërshtojnë hadithet e Muhamedit alejhi selam, e disa prej tyre e mohojnë Sunetin krejtësisht dhe thonë se nuk punohet vetëm se me Kuran, dhe quhen Kuranijun. Mirëpo, ky grup janë mohues dhe nuk punojnë me Kuran, sepse është Kurani që na ka drejtuar në Sunet. Thotë Allahu:”Atë që ua jep i Dërguari, merreni; atë që jua ndalon, largohuni prej saj”. Gjithashtu thotë Allahu:”T'ua mësojë atyre librin dhe urtësinë” (Bekare, 129).


Libri është Kurani, ndërsa Urtësia është Sunneti i Muhamedit, alejhi selam. Thotë Allahu subhanehu we teala:”Ty ta zbritëm Kur'anin, që t'u shpjegosh njerëzve atë që u është shpallur atyre” (Nahl, 44).


Allahu e ngarkoi Muhamedin, alejhi selam, për qartësim, e ky qartësim gjendet në Sunetin e Muhamedit, alejhi selam. Se Suneti i qartëson gjërat sipërfaqësore të Kuranit, e shpjegon Kuranin. Dhe kush thotë se nuk veproj vetëm se me Kuran, bie mbi të fjala e Allahut:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të dërguarit), se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët” (Nur, 63).


Dhe ka nga ata, të cilët e kundërshtojnë Sunetin e Muhamedit alejhi selam, apo i kundërshtojnë disa nga Sunnetet dhe marrin disa prej tyre, që thonë:"I marrim ato që janë Mutevatire dhe nuk pranojmë Hadithet Ehad, nëse i kundërshtojnë rregullat e logjikës, dhe nuk pranojmë të tilla në çështje të Besimit dhe nuk i pranojmë ato në punët që i quajnë studimore". Kjo, faktikisht, është injorancë e madhe dhe e gjithë kjo bie nën thënien e Allahut:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të dërguarit), se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët” (Nur, 63). Këta janë në kundërshtime më të rënda se ata të cilët nuk përfillin urdhrin e Muhamedit, alejhi selam, nga epshet dhe nga teket e tyre, se këta kundërshtuan me qëllim. Allahu na ruajt.


E, gjithashtu, ajo që është shfaq në kohen e fundit, e posaçërisht në mesin e të rinjve, është sulmi kundër disa haditheve të Muhamedit, alejhi selam, duke i bërë të dobëta të vërtetat, e të vërtetat të dobëta, pa dituri. Edhe ky është rrezik i madh. Nuk lejohet për çdonjërin të flasë për hadithe të Muhamedit, alejhi selam, pos atij që ka dituri dhe njohje për të.


Ndërsa, dikush fillon të lexojë vetëm disa libra, duke mos nxënë dituri nga dijetarët dhe burimet e vërteta. Fillon duke i bërë të vërteta dhe të dobëta. Ky është rrezik i madh dhe është edukatë e ultë ndaj haditheve të Muhamedit, alejhi selam. Duhet te ndalen nga ky veprim, se ky është rrezik i madh për vetën e tyre dhe për Muslimanët në përgjithësi.


Edukata dhe sjellja me Sunetin e Muhamedit, alejhi selam, është obligim për çdo njeri, duke mos u zhytur në to, pos me dituri dhe me njohje të vërtetë, e që kjo të bëhet nga njerëzit e dijes dhe të profilit përkatës. Kurse, njeriu që është i vogël dhe dëshiron të hyjë në shtëpi nga kulmi dhe nuk hyn nga dera, ky është në rrezik shumë të madh. E gjithë kjo hyn në edukatën e ultë me Muhamedin, alejhi selam, dhe me Sunetin e tij. Andaj, kërkohet nga ne të jemi syçelë për këtë gjë, ngase është çështje madhështore.


Shumë njerëz, në kohën tonë, Sunetin e Muhamedit, alejhi selam, e kanë lënë anash, nga injoranca e madhe, nga mohuesit, nga bartësit e mendimeve shkatërruese. Andaj, obligohemi të kemi qëndrim me atë i cili kundërshton Sunetin e Muhamedit, alejhi selam, qëndrim të Besimit, qëndrim të besimtarëve me hadithet e Muhamedit alejhi selam, me dituri, me zbatim, me respektim, me edukim. Ashtu siç e nderojmë Muhamedin alejhi selam, ashtu t'i nderojmë edhe hadithet e Tij, sepse ato janë nga Allahu subhanehu we teala:”Çka t'ju jep Pejgamberi, merreni; çka t'ju ndalojë, përmbajuni dhe kini frikë Allahun” (Hashër, 7).


“Dhe ai nuk flet nga dëshira e tij. Ai (Kur'ani) nuk është tjetër, pos shpallje që i shpallet” (Nexhm, 3-4). Kjo është shpallje nga Allahu subhanehu we teala.


Kërkoj falje nga Allahu për vetën time, për juve dhe për muslimanët në përgjithësi, duke kërkuar nga Allahu të më furnizoj mua dhe juve me dituri të dobishme dhe me vepër të mirë, me syçelëti në fenë tonë, me vendosmëri në të vërtetën, dhe të mos i shtrembërojë zemrat tona, pasi na ka udhëzuar. Paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi Muhamedin, familjen dhe shokët ne përgjithësi.



Përktheu: Unejs Murati

F U N D

[Guri i madh]

kur ka qen gadishulli ballkanik i banuar me ilir nuk ka egzistue kyfar muhamet bigamisti prej se deportoj ideja e kti bigamisti ne ballkan ne i humbem 50% te teritoreve ky mundet me qen idol i kombit serb per ti arritur qellimet e veta teritoriale ne ballkan ose ma mir te themi anmik i shqiptaris

[Pause_Print_Scroll]

Postimi origjinal është bërë nga Guri i madh

kur ka qen gadishulli ballkanik i banuar me ilir nuk ka egzistue kyfar muhamet bigamisti prej se deportoj ideja e kti bigamisti ne ballkan ne i humbem 50% te teritoreve ky mundet me qen idol i kombit serb per ti arritur qellimet e veta teritoriale ne ballkan ose ma mir te themi anmik i shqiptaris

"Të mos ishte feja Islame, populli Shqipetar do te ishte shumë më i madh me numër, por jo Shqipetar." Faik Konica

mbetesh i pershendetur

P.P.S.

[email protected]