Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Nuk do të ket
-----------
nga autori xhelal ferizi në mërgim
-----------------------------
Nuk do të ket buk për ty as notë o vargu im
deri sa të ket zemër'vegjël mbi dhe karkaleca
smirëzi të lindur në mangësi e vogëlsim
gjini hetero jargë'tare e burreca e mistreca
---------
shpirtvegjlit kurr nuk kan qitë diqka në dritë
as ata me tru mize e me mikro mendë të kufizuar
o vargu im për ty duhet të flas një e madhe dritë
e yje të mdhej të qiellit të bekuar
-------------
simrëzijtë nuk mund të dalin përtej jargëve të tyre të zeza
lokalist tinzarë dinak e krahinorë
bejtegji rezil cinik zemërzi që jan trashgu me të meta ndër breza
endacak kotësira e të pa emocion puthadorë
-----------
as ata që jan me kaqikun të vogel
as picimulat që si pula qokasin
as ata me tru sa një gogel
e ata që pa kuptim gërgasin
-------------

për ty duhet të flas bukuria
arti i qëndisur
fjala e artë e dashuria
dhe shpirtrat si lule të harlisur
---------
prandaj rri o vargu im per shpirta ushqyes si e bukur ndoj fe
se edhe dritene diellit disa e kan sha
rri se ti duhesh mbi dhe
ty kohrat nji dit kan me të pa
------------
Autori xhelal ferizi
----------------------

[lirik]

Oh nga një mos dije
--------------
Xhelal Ferizi autorë
-----------
oh nga një mos dije ka ndodhë sa kala jan rrënuar
nga një mos dije jan rrënuar shum bukuri
oh nga një mos dije sa ura dashurishë jan shkatrruar
e globi sa lotin e ka pi
--------
oh nga një mos dije sa shum jan paqet tërhjekë
me rrënjë jan shkulur miqësitë
oh nga nji mos dije sa shpirtrat kan vdekë
kan qa sa kohra sa net muaj e dit
-----------
oh nga një mos dije sa koka u pre
sa shteti me shtet jan mbytë
oh nga një mosdije sa shum kombe e fe
njeri tjetrit i kan nxjerrur sytë
-------
oh nga një mos dije sa shum kan qa epoka
sa shum jan këputë popuj në mes
oh nga një mos dije sa shum jan pre koka
edhe jeta nga mos dije mund të vdes
-------
oh nga nji mos'dije sa aortat nga zemrat jan këputur
sa gjak ësht derdhë e kob
oh nga një mos dije shkurtpamse e ngutur
sa rënkimi ësht ndëgjuar në glob
--------
Autori Xhelal Ferizi
------------------

[lirik]

Shtrejtë do ta paguash nji dit o përthurje
---------
Autori Xhelal Ferizi
-------------------
shtrejtë do ta paguash një ditë o përthurje sadiste
që përthurë kohra e paqe
ti je kohë kanibaliste
që kurtha don e gjaqe
--------
ti je e zezë sadiste e pa fytyrë përthurse
ti je ngatrruese e luleve që shkojnë udhes së vet
ti je për secilen mirqenje shthurëse
lotin ua derdhë qenjeve si det
-----------
se je e tillë në veper e strukturë
se lidhë përthurë rreze e gjithqkajat me nyje
se je ajo enigmë që fate e gjallesa përthurë
me errsirë ke mbuluar yje
--------
ti vazhdimisht përthurë
paqe moral e etikë
ti bashk nuk i len dy gurë
nuk di a je qenje a mitikë
-------
nuk di a je fenomen që përcakton qdo fat
nuk di a je gjenetikë
nuk di për qdo rrisk a je taksiratë
nuk di kah vjen e kah pikë
-----------
nuk di kush je por ti ngatrron adete
ngatrron edhe karaktere
ti përthurë ngatrron devijon edhe dete
përthurë nga njiher vetimë e vrull ere
-------
ti përthurë shtrngata stuhi e tufane
përthurë sa shum bubullima
ti përthurë sa kombe qëllime e gjuhë nane
gjakun ua derdhë porsi gurgullima
----------
ti përthurë nganjiher at dritë hane
ke nxjerrë të përthurura sa furtuna e valë
ti ke ngatrru mbi dhe tërmete e vullkane
nëpër shekuj prore përthurse ke dalë
--------
edhe jeten me vdekjen disi i përthurë
sa je fenomene e pa dukshme n' diktate
ti nuk len në materje pa pshtjellu ndoj udhë
pa e përthurë e pa e lanë si një qyqe nate
---------
e vyshkë moshen e gjethin e fleten
e vyshkë lulen bimen barin botaniken
e vyshkë njeriun e kohen e jeten
e vyshkë e përthurë etiken
--------
si vdekje e ma e zezë se ajo nganjihere je
në luftra i ngatrron e i përthurë shum fate
ti nuk len askund ndër kombe e fe
pa i mbulue me të zi e vuajtje e guna nate
------------
a të sheh dikush ndonjëher oj rrisk' thurse
e ka ndoj gjygj për ty
një ditë do paguash do mbetesh n' përthurse
kohra që mundem me të thy
-------------
Autori Xhelal Ferizi
liriku në mërgim
----------------

[lirik]

vetëm nga një lot njeriu
--------
Autori xhelal ferizi
----------------
un vetëm nga një lot njeriu nganjëherë
kam krijuar një kala koder poetike
në imagjinaten time të atij' loti të mjerë
e kam shkruar nji roman dhimbjesh në zemer elegjike
-----------
kam shkruar nji analitik ndjenjash laborator
kam shkruar nji qiell domethënje nga ai lot
që rrëshqiste në faqe ashtu si i gjorë
e din kuptimin e përshkrimit i madhi zot
------------------
Autori Xhelal Ferizi
vargje lirikë nga mërgimtari i përndjekur
----------------

[lirik]

O varre flisni o gurë

----------------------
Autori xhelal ferizi
-------------------
Flisni o varre flsni krijoni gjuhë toke
që të marrin vesh edhe akujt e errsira
që të merr vesh dheu e gjithqka e shqipnisë etnike loke
se drejtësia mbi dhe ësht ma e mira
----------------
flisni o heshtje o të vdekur
tregoni o ju të vdekur tjerë nga padrejtësia
pse rrini o varrre heshtur e ju kohra stërmekur
thuani se nuk durohet ma tradhtia
--------
po vdesin edhe varret tash nga krimi e errsira
edhe i vdekuri dy her po vdes
po vdesin edhe gurët nga fjalët e pshtira
asgjë e gjallë mbi dhe nuk do mbes
--------
servilija po vret shekuj e qast
nuk ka ma qeshje me zemer
brryli nuk po lshon mbi dhe asnji rast
lufta po bë bëhet për karrigë e emer
--------
dhe vuani o të vdekur që vdisni nga dy her
se fajtore ësht pa shpirtësia
të drejtit jan gjithmonë të mjerë
mbi dhe mbijeton mashtrimsia
---------
pse heshtni o varre pse heshtni o gurë
kush i këputi shekujt në mes
kush nuk la lidhur nga zemra në zemer asnji urë
kush vrau fjalë e besë
---------
i vrau gjithmonë brrylatari
i vrau gjithmonë garë e liga
i vrau i njerzve tugjari e tregtari
i vrau lakmija e shëmtuara karriga
---------
pse heshtni o varre kur gjahtarët kah ju kalojnë
kur varrosin këtu naten mbulojnë dinakërinë
pse heshtni kur dhimbjet kahdo lotojnë e rënkojnë
e ju e mbani mos guxueshëm heshtërinë
------------
Autori Xhelal Ferizi nga Mitrovica
e kosoves
-----------------------------
Titulli: Vargje Nga Liriku Xhelal Ferizi

[lirik]

Po sot shqipni pa më thuaj si je
e shkruar sipas kujtese se vargjeve e ngjarjeve
per vitin 1997 ne shqiperi kur atdheune dogj anarkia
ja disa vargje te mia vajtuese e te dhimshme
qe i shkrova ather kur nuk kisha mundsi te hyj ne at vit ne shqiperi
e shkova ne itali te vllezrit e gruas peer pushime

at vit isha shum i merzitur -
ku i kam shkruar keto vargje qe jan ndryshuar aty ktu
e po qaja me vargje per fatin e kombit dhe mendova se mabroj shqipnia

vargjet e mia ather nuk kishin se si me dalë ne siperfaqe

te gazetave mendjemdha injoruese
e te televizionit te disa tipave hund perpjetë
poashtu injorues

si gjithmonë me lotin rrke
vuajtje e gjak tue derdhë mbi dhe
gjithmonë gjak t' del prej damari
veq pse shkurt po sheh shqiptari
---
për dy pare vret e pret
e len votren në zi e shkret

e shet vashen shqipe të re
nanë shqipnin gjithkah tue bre

breje në akte e pislleqe
gjithkah mbjellet punë e keqe

e nuk mbjellen jo kopshtije
as nuk mbjellet shkollë as dije

por ma shum po mbjellen fe
djaj e skile përmbi dhe

po kush të qiti me kry e në hi
po kush të dha hile me pi

e katran kush të dha si ngjyrë
kush ti humbi besë e ftyrë

kush të la pa nderë e plis
kush të rrxoi mbi dhe si lis

po ti ishe e burrave nanë
në ty betue jan diell e hanë

në ty betue jan edhe tjerë
besë kanu e erz e nderë

por ti sot më thuaj si je
kush të la rrxue kshtu mbi dhe

kush ti preu ty ligje e shpresa
kush të ndrroj me interesa
---
kush ta solli anarkinë
kush te mbloj me trinitrinë

tre gishtrij kush t' ngriti n' vlorë
kush te la mbi dhe te gjorë-

qani ju vasha qani ju gra
se jan qua n' këmbë grek e shkja

te huaj te tjerë e te pa fe
mos me lanë shqipni mbi dhe
autori ne mergim xhelal ferizi liriku

[lirik]

O DRITë E VOGEL Që PëRMBANë DëSHIRë
nga autori xhelal ferizi
sa te dua ne arte në varg me zgjerim
sikur ta kisha diell shekullin me te mir
vargun me te mir ta ndriqoj n'zberthim

o varg qe je dritë e bardhë emocionale
errsirat ne tru i i ndjek i shperndanë
un jam zog cicerues neper fusha e male
kohrat emocione te ligjeroj me than

o kohë qe shpalosë me varg te lirikut
deri ne gjene thell sa do ket mistere
ku secila germë ësht sy i qerpikut
e secili varg diell nje pranvere

o pendë ti që dukesh si një magjistare
por ngjyrat i ke te kaltra por si dete
ti je perplot metafora shqiptare
arti me i pashterrshem ne ndjenja ' serkete

e ti o lirik thue se gurrat botrore
per ty kahdo rrjedhin ne pendë
vet yjet e dijes e thesare mendore
me vargun tend do te bien n' kuvend

a thua vet zoti me muzat e qiellit
gurrat ti lshon poetike
ujvarat prore e rrezet e diellit
do ti pergzojn n' shekuj kto vargje lirike

e sa her vet urtesia e hanes
me gjith shpirte te drites shqip te ka urue
jan ringjallë sa ndjenja te tokes se ilirianes
nuk duan ma te vdesin t' kekrojn me cicrue

prandaj cicero me penden shpirtrore
edhe pse shum djajt udhen ta kan pre
se ne shpirtsi kohrash me lirikë arbrore
porsi gurgullima arti do t' shkon rrke

as prrojet magjike qe ndjenjsojnë sa valë
me ato shkumbardha që tingllojnë kah pyjet
porsi melodia që yjet i ndalë
vargu i emocionit i zgjedhë pranga e nyjet

kund nuk len ne shpirtë ndoj roberi n' zingjirë
shpirtit ja len gzimet t' qela me u harlisë
vargu magjistarë me fjalen e lirië
ka me qen nder mote vula e bukurisë

prandaj ligjero se edhe shpirti i zallit
edhe guri e ndjenja ka nisë me shpirtzue
kur ti me varg tendin por si arti i mallit
me gjuhen shqiptare larg shkon tue jehue
autori xhelal ferizi

[lirik]

O DRITë E VOGEL Që PëRMBANë DëSHIRë
nga autori xhelal ferizi
sa te dua ne arte në varg me zgjerim
sikur ta kisha diell shekullin me te mir
vargun me te mir ta ndriqoj n'zberthim

o varg qe je dritë e bardhë emocionale
errsirat ne tru i i ndjek i shperndanë
un jam zog cicerues neper fusha e male
kohrat emocione te ligjeroj me than

o kohë qe shpalosë me varg te lirikut
deri ne gjene thell sa do ket mistere
ku secila germë ësht sy i qerpikut
e secili varg diell nje pranvere

o pendë ti që dukesh si një magjistare
por ngjyrat i ke te kaltra por si dete
ti je perplot metafora shqiptare
arti me i pashterrshem ne ndjenja ' serkete

e ti o lirik thue se gurrat botrore
per ty kahdo rrjedhin ne pendë
vet yjet e dijes e thesare mendore
me vargun tend do te bien n' kuvend

a thua vet zoti me muzat e qiellit
gurrat ti lshon poetike
ujvarat prore e rrezet e diellit
do ti pergzojn n' shekuj kto vargje lirike

e sa her vet urtesia e hanes
me gjith shpirte te drites shqip te ka urue
jan ringjallë sa ndjenja te tokes se ilirianes
nuk duan ma te vdesin t' kekrojn me cicrue

prandaj cicero me penden shpirtrore
edhe pse shum djajt udhen ta kan pre
se ne shpirtsi kohrash me lirikë arbrore
porsi gurgullima arti do t' shkon rrke

as prrojet magjike qe ndjenjsojnë sa valë
me ato shkumbardha që tingllojnë kah pyjet
porsi melodia që yjet i ndalë
vargu i emocionit i zgjedhë pranga e nyjet

kund nuk len ne shpirtë ndoj roberi n' zingjirë
shpirtit ja len gzimet t' qela me u harlisë
vargu magjistarë me fjalen e lirië
ka me qen nder mote vula e bukurisë

prandaj ligjero se edhe shpirti i zallit
edhe guri e ndjenja ka nisë me shpirtzue
kur ti me varg tendin por si arti i mallit
me gjuhen shqiptare larg shkon tue jehue
autori xhelal ferizi

[lirik]

E u nji mend paski mendue
.........................
nga autori xhelal ferizi
.................................
eu nji mend paskit mendue
ne shpirte e zemer ju palue

fort mi keni ato besime
se shqiptare penda ime

edhe vargu i diellatarit
ka me mbetë n' mshirë t 'mohimtarit

jo ai zot nuk e ka shkrue
me mbetë vargu tue vajtue

ne doren tuej qe ë sht mizore
neper udhë te ftofta e rrmore

qe mi ka ai shpirti i juej
qe as n' varg dot se' pershkruej

ne ato te akujve te mjera shtresa
qe ju ndajnë me interesa

vargu im esht i biri i qiellit
e ka shpirtin t' rrezes t' diellit

e s perkulet sa te jet jeta
ka me kndue per troje te veta

e me akuj s' binjakzohet
ne zogj magjik ai ligjerohet

sa ma ka shpirtin rreztarë
e nuk hyn nder mohimtarë

as nuk rrin aty nuk mbinë

veq n ' per yje n' mote e stinë

nuk ligjron te qyqet n' verë
neper akuj e shpirta t' mjerë

s' ka me mbet vargu me vlerë

as nder plehra nuk do te mbihet
ne kohra qyqe nuk i rrihet



por se ne tjera te bardha rreze
qe do i sjell nji diell n' per breze

nji diell tjeter e kohe e re
ka me i derdhë n' ndenja si rrke

porsi rrkeja e gurgullima
ne gjuhe magjike e rima rima

neper udhet rrezatare
ka me u kndue me gjuhë shqiptare

kahdo ne ndjenja me vershue
ne emocione tue ndikue

te sternipat e teutes
ka me u kndue ne tel t' lahutes

s' ka me mbetë nen shpirta shkje
se ne fat t' dielli ky esht le

per me i dhanë kohrave sy
ne ktehtra t' djajve mos me u thy

por se sot shpirti i vampirit
nuk ka ndjenj per varg t' ilirit

as per fjalë te bardhë shqiptare
se damart po u duan veq pare

andej fort me e cë lakmija
e jo gjaku e bukuria
nuk i ndjejn vargjet e mia

se ne at gjak nuk ecë aroma
por opiumi aty e koma

vetmashtrimi e gjelozia

edhe errsira e shkurtpamsia

e bejn ligjin kah damari
e jo ndjenja e kandari

qe me matë ai ne shpirte pa hile
cakun te vargjeve karajfile

as ndoj tjeter vlere shpirtrore
veq sarhoshet gjuhë kohore

qe po pshtjellen si rruspija
tu i mashtrue fiset e mia

eh lirikë ti mori gjane
fluturo mbi tokë dardane

fol me lule e klorofila
e shartou veq me bilbila

por ne shart t'lig ti kurr mos bjer
n'shpirtsi t' liga e shpirta t'mjerë

qe n' sundim rrijn te pazarit
shesin shpirta n' rrotë t'dinarit

per nje rrotë per pak pare
shkojne tue lue at lojë rrogtare

as mos rri ku rrin sklalveria
qafa shtre nen do rruspija

por se rri o vargu i mirë
me ylberin zemermirë
e nder bele ku i thone nektare
neper lule e bimë shqiptare


vargu im shpirti i shqiptarit
nuk hyn ne thunder t' perdredharit

qe ma dredhë shpirtin si era
kah ti frynë ne vesh e mjera

ajo kohë e msymje zhgjyre
pare e ndyrë pa kurfa ftyre

e do maska soje te liga
qe mi mbajn po ka dy biga

biga shpirti i mbajn perpjetë
thue po jan merita vet

por meritë si kan dy pare
veq perulje pshtjellimtare

tue vrapue mbas pjat's servile
shkelin vargjet karajfile

se ata jan msue me lpi
t 'qifligarve mohimgji

edhe jargë e metelikun

por ky zhgjyr se shtron lirikun
vargje lirike te kohes se re
nga autori xhelal ferizi

............................................

[lirik]

Puna për atdhe
nga autori ne mergim xhelal ferizi
Për Atdhe ju s ´jeni thye,
E, punë të mira jeni tu krye...

Me ata rreshta shndritë prej ari,
Me atë gjuhë që ua la i pari!

Me ato pena që rrjedhin bashkue
Besa mirë jeni tue shkrue

Mirë po shkruan Mona e Xhemili,
Mirë po shkruan edhe Fadili!

Me atë gjuhë që i thonë shqiptare,
Dridhin qendrat ndërkombëtare!

E, ajo ngjyrë që e shkrijnë prej ari,
U bëftë dritë për komb shqiptari

E ju tre që jeni bashkue
Vargu juaj ah qoftë lavdërue

Mos lëshoni pritën per t' gjallë,
Shkruani për dhe e shkruani për zallë

Për etni që e don Shqipëria,
Shkruani vargje për vise t' mia!
kahdo etnike rrnon shqipnia

Për çdo gurë që e kemi n´mexhë,
Mbi Preshevë e mbi Medvexhë,

Mbi Ulqin e mbi Tivar,
Penat tuaja u mbulofshin me ar!

E, unë e dua, kush për Atdhe:
shkruan me penë aq rreptë si rrufe!

Si ajo Mona, Gjeraqinë,
Që me shkrime e mbronë Shqipërinë!

Dhe, Fadili nga Ashlani,
Brez pas brezi fis Dardani!

Dhe, Xhemili tetovari,
Mirë cicëron me gjuhë shqiptari!

Si bilbilave po u shkon moti,
Për Atdhe ju ndihmoftë zoti!

Shkruani gjithë për komb e t´ parë,
E mos falni ndërkombëtarë!

As armiq por as tradhtarë!

Mos lejoni as hiena,
me i kputë shqipes ata krena

Për me e shqye Atdheun në copa,
se ju punon pena dhe koka!

koka e juaj punon pa hile
se ju jeni karajfile

ne toke dardane nen at qiell
shkruani ne rreze si ai diell



Mirë për besë më keni pëlqye!
Mirë po shkruani fund e krye!

Mirë po shkruani e keni n´gjak,
Shqiptarizmin e ndezur n´flakë!

Që n´ damarë të lashtë e keni,
Sa mirë kohës, po i rrëfeni!

Edhe botës me i tregue
Jo, Shqiptari me u robërue

Se n' roberi më s´ bie Shqipëria,
Pa ra globi n´zjarr e shkëndija!

N´shkrumb e n´ hi , pa u djegë Ballkani,
Shkruani pra, o bij dardani

gjak shqiptari e iliriani

penda e juaj ngjyrë meteore
mirë po shkruan per tokë arbnore

le te ndegjohet zë i juaj
nëpër vite e neper muaj

zëri i shqipeve në çdo forum,
se shqiptart janë t´mirë me brum

Kush shkruan drejt për dheun e vet:
Ju shtoftë ngjyra sa një det!

Mos i shterrtë pena për dhe,
Për etninë, e ku është le!

Gurë me gurë e vi me vi:
Gjithkund shqip - ku i thonë Shqipni

autori xhelal ferizi ne mergim
kenge kushtuar aktivistve te qeshtjes kombtare

[lirik]

Ata që mbijnë mbi gjelozi
.............................
autori xhelal ferizi
ata që mbi gjelozi mbijnë
e në gjelozi rrenjosen
qakaj bëhen të seciles mirësi
e kohë
ata neper smirë pshtirosen
me grepa te zi
per te tjeret duan gatisin vetem moh
mundojhen ne majat e sadizmave te arrijnë

ata edhe faktiken kohore e te qenshmen arkeologji
në egon e tyre ngrijnë

arkeologjine e bejne ideologji

ata grabitjen me dolli i pijnë

dhe me hijet zuzare krekosen

ata rreth lojes se hileve gjithmone verdallosen

ne te tyre asimilim kohrat i shkrijnë

mbi rrena te historise mundohen te persosen

aktrushem bejn elegji

dritat mundohen ti nxijnë
ankohen me histeri

ata me diploma hipokrite

neper shekuj pshtirosen

suksese me kthetra mizore arrijnë

shekujt kahdo i pervetsojnë

ata nuk u duan luleve tjera kurfar rrite

materiet nga ata gjëmojnë

autori xhelal ferizi

[lirik]

Ty te kan pershendetur zogjt ne fluturim
...........
autori xhelal ferizi
.............................
ty te kan pershendetur zogjt ne fluturim
bukuritë e arti vet
e vargu shpirtbardhi im
dollia e ylberit vet

e di s e me ke mik e shok
e ndjej eren miqsore
poetet jan lule mbi tokë
erërat i joshin arbrore

e di se ke vuajtur ke dënesë
fjalve ua nxore lotin
e di s e te kan pre kohrat ne besë
e ti pa hile e ke dashur motin

por koha e moti s' kan mshirë
ata mbi lule shkelin nganjiher
te thrret pa hile vargu im i lirë
bëhu prap zog ne pranverë

se nuk ka ma e bukur se e lirë cicerima
flutrimi shqip degë më degë
se koha dehet nga e jotja ligjerima
nga vargu yt per toskë e gegë

ti e din se poetet fjalen e pijnë
poemen e kan pije te artit magjik
ata per nje fjalë damarët i shkrijnë
vrapojn ne mbas qdo qelsi kohorë poetik

a e din se un ne varg te kam skalitë
se ndjenjat e ylberit nga ti i kym kthye
ti je vet nje lule qe pa hile je rritë
kercyellin qe deshten me ta thye

qe dora im qe akom a mbanë pendë
qe edhe e shtrejti pergezimi
ty arti im ka per te mbajt ne mendë
deri sa mbi dhe te rrin ndriqimi


artin nga gurat e kam nxjerrë metafore
vetem per shijet tua qe qeshen
e ua kalojne shijeve rrezatore
n currila e ylbera me hjeshi kur ndeshen

un refleksin e tyre e kam pa
prandaj ta dhash krahasimin
currilat si melosi mahnisht kur jan nda
ather e mendova per ty ligjerimin

se qehret e tua ishin art i tillë
shartim me qeshje mahnije
ti me sqepin tend e gezon qdo prillë
kur ciceron embel ne mes idlije
autori xhelal ferizi

[lirik]

diku rreth 17 persona ju bjen me i dhan nga 50 euro ata qe jetojn ne kosovë
perjashtohen nga ky aksion se nuk kan
vetem ata qe jan ne europe dhe amerike
qe punojn e i kan mundesitë materiale
sepse ata q ejetojn ne kosov nuk kan prandaj nuk hyjn ne ket aksion

[lirik]

Vala valen
-----------------
shkruan xhelal ferizi
-----------------
vala valen do ta shtyjë
shekulli shekullin do e ndjekë pas
varur qiellit do të rrijnë yj
e tërmetet tu u përplasë
---------------
do të lulzojnë gjithë fusha e male
era do të lkundë gjith druj e lisa
do të ecin stin't ngadale
por do të mbes shqipnija n’plisa
----------------
e nëse motet ikun n’ breza
ecin detet me ujë e zalle
mbushet toka me varreza
e ’s’ mbarojn t’ dheut brenga e halle
-----------------
e dhe qyqet ‘t’ndrrojnë fole
karajfilat qehre ndrrojnë
sa të ket gjak ndër kombe e fe
mallë e lot për ty do t’ m’ vlojnë
----------------
do t’ më vlojnë për ty shqipni
ku t’ rrijnë t’ bardhat pllaja e vrrije
kahdo shqip me gjuhë etni
shqip ku t’ bjen flladi me hije
------------
e sa të ket trupa qiellore
që tu u endë rrijnë n’kupë gjithsije
do të buroj gjuha arbnore
si e pashtershmja gurrë mahnije
-----------------
qoftë mallkue ai në fis e farë
gjuhen të lashtë si mjaltë nder hoje
që e mohon tue kenë shqiptarë
thue se e ndrron ndoj gogel loje
----------
Shkruar nga autori xhelal ferizi në mërgim
--------------------------------------------
këngë shqiptare
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Disa me hilet e tyre

nga autori xhelal ferizi nji nder autoret e sulmuar
i te gjitha kohrave i sulmuar nga qarqet destruktive
tradhtare

disa me hilen e tyre kan msy drejt qiellit
edhe qiellin per ta mbushur me hile
disa kan msy edhe drejt diellit
pasi kan vyshkur lulet karajfile

askund nuk doli gjeniu ti ndaloj
as menquria kohore
liriku i gjorë me varg e pendë vrapoj
ti ndaloj shigjetat e tyre djallzore

ata ju sulen objektit e fjales
ju sulen mbi dhe drejtesisë
ata ja pergjaken gurgullimen vales
te bijtë e kohë rruspsisë

liriku andej e liriku kendej
ate e quajten te pa dije
qakajt ushujzat e djajt e pa frej
zezëtaret zuzaret
qe duan ti mbulojnë gjithqkajat me hije

vargu im vrapoj me helmeta
e kahdo me mburooja artistike
qe ju te mos ju helmohet materja e jeta
te lire te jetoni ne shqiperi etnike

ata deshten tu a helmojen yjet
kahdo vlerat e idealet
ata deshten te ua helmonjne enderrat lulet e pyjet
brigjet elugjet e malet

deh deshten te ua helmojne etiken
kahdo esencat e thelbin e moralit
poeti elshoj me rreze liriken
te ua mbroj ju shpirtin me rreze djal pas djalit

poetin duan te ua vrasin
krymbat kan dal mbi nevojtore
kafshet kohore po plllasin
po sulen mbi ndjenjat arbnore


e ju vraponi o drangoj
e ju trimnesha te mendjes arbnrore
bini per mbi djaj zagar e qapoj

qe duan te ua sjellin zezonat mizore

dhe rrini perkrah lirikut
kah jarget zuzare mos u rreshtoni
mos pini mashtrime nga jarget earmikut
te gjith si qeliku qendroni
nga autori xhelal ferizi penden te cilen e urrejn
qakajt e degjenruar dhe e duan lulet e pa djallzuara