Anekdota

[LABI]

Sharjet

Poeti dhe humoristi i i njohur Mark Tuen e kishte pasur zakon te shante , madje shpesh dhe keq...
Gruaja e tij (nje puritaniste)- duke dashtur t'ja largonte kete vese - i propozoi qe mbas cdo sharje ta fuste ne xhep nga nje guralec... Gje qe Tueni pranoi !

Nje dite kthehet Tueni ne shtepi , me xhepat perplot guraleca ..

Pjesa tjeter mberrine me kamion - i tha gruas se befasuar Tueni

:rolleyes: !!

[Elina]

(Arllat, Drenice)


Ish kan shkue njani asker n'vakt t'mretit.E len ni djale t'vogel tu shpija.Mas motmoti vjen n'sylah.Prap shkon n'askeri e rrin rrum nja dhete vjet.Kur vjen dikur n'spi,i gjet tre djem,,,po e vete te shoqen:
- Grue i kujna a qeky ?
- Djali yt qe e ki pas lane.
- Po qai i dyti?
- N'sylah kur je kane,kesh mete me yzer e m'pat le masi shkove ti.
- Po qai ma i vogli qatje???
- Cka po te ban ai tu hanger pershesh?! Mos ta ka zane udhen? Leje rahat !!!:biggrin:

[Elina]

Syni t'rren, more njeri


(Shashkovc,Janjeve)


Njani e kish pas pa jaranin kur duel prej qileri bashk me gruen e tina dhe i tha grues:
- Oj grue kush ke qai njeri?
- Cili njeri more burre? ja kthej gruja
- Caj qe duel me tye prej qileri.
- Jo,more njeri tu ka doke e t'kan ba syte,se une s'jam kane vet e dyta,po fillikati vetem.(dojke me e rrejte burrin e vet)
- Po une me sy t'mi e pash moj grue.
- E syni t'rren more burri jem.Hajde dalim e vesim.Mos koft qysh po them une qe kryte.

- Puna e mare mjeshter!-- i thane njanit qe ish kah marojke zid.
- Mar pac ja kthej ai.
- Pse ja ke qite penin zidit?
- Pa pen s'ban se syni t'rren!- ja kthej ai.
- A pe sheh morre burri jem?A t'kam thane qe syni t'rren?
Edhe mjeshtri ta bani ispate.:biggrin:

[°Avan_Turist°]

Tre mënyrat më të shpejta të komunikimit.
1 Telefoni
2 Televizori
3 Tregoji gruas
Nëse ju duhet që informacioni të përhapet akoma më shpejt i thuaj te mos i tregojë askujt!

[sakra]

Një pite të keqe për mysafirin e mirë!

Një natë dimri Ramadan Shabani shkon mysafir te Xhemajl Abria.
Te dy pleqnar të njohur që i kishte Kosova.
Të gëzuar për takimin, te dy pleqtë në kullë harrohen në bisedë.
Dikur, nëna e Xhemajlit, që e dinte se në kullë është një mysafir i mirë, shkon dhe troket në derë.
Del Xhemajli në der të kullës:
- Hë nënë, ç’e mirë të solli këtu?
- Më thanë se të ka ardhë një mysafirë i mirë bre loke?!
- Po, bre nënë, pasha zotin, mysafirë më të mirë kjo kullë nuk pret!
- Ani lokes, çka po ta do zemra të të gatuaj nana për darkë? I kemi, shyqyr zotit tana të mirat e, për mysafirin e mirë - diçka ma të mirë!
- Gatuaja nënë një pite të keqe!
- Qysh loke, pite të keqe për mysafirin e mirë?
- Oj nënë, ruaje bulmetin për llaskuçë që vijë për bark, ata ta marrin për gojë konakun, se ky ka ardhur për llaf e muhabet - tybe e treqind tybe as mendja nuk i shkon se çka i qet në sofër!...

[sakra]

AI S’ASHT MSUE ME DHANË
Një zemërngushtë (tahmaçar) kishte pas ra në ujë e donte me u mbytë, se nuk kishte pas ditur not. Qëllon njëri atypari e i thotë:
- Ama dorën, bre burrë!
Një tjetër, që e kishte pas njohur këtë zemërngushtin, ia kthen këtij:
- Ai nuk asht msue me dhanë, por veç me marrë e thuj: “Ha dorën!” e jo ama dorën, n’dash me e pshtue pa u mytë.

[sakra]

QË KA ME HËNGËR DREQI E KOM DITUN, POR...
Një nuse e re, diku në dukagjin, kish pas qëllua me një vjehërr shumë të keqe. Vjehrra ishte shumë shpirtzezë, sa nuk ja linte nuses askund vendin. Por, nusja kish pas qëllua e familjes fisnike, dhe e duronte gjithë atë trysni.
Një ditë nusja shkon në gjini.
Pas nja dy ditësh po vjen i shoqi e po i thotë:
- Qohu moj grue se duhet me u kthye n’shpi!
- Hajr na koftë, çka paska ba vaki?
- Ashtë djege shpia. Mrena ka qellu nëna e asht djeg bash me të!
Nusja pe luan kokën e po thotë:
- Që ka me hëngër dreqi një ditë e kam ditun, por që ka me hëngër t’pjekun, s’ma ka marr mendja!

[sakra]

Ata i dinë gjërat ma mirë se na!

Në një mbledhim odash elektronike (forum, si po e quajnë) , diku në perëndim, ishin mbledh anëtar e anëtare nga të gjitha anët e shqiptarisë e po bisedonin, diskutonin e debatonin për kontributin e partive të tyre në Epopenë e Lavdishme të UÇK-së. Disa prej tyre... po diskutonin, pak ma me „zjarrë“, duke u munduar që me „mjeshtri“ t’i lartësojnë pak edhe liderët e vet, të cilët për luftën vetëm kishin dëgjuar, bile edhe në Beograd!
Dy pjesëtarë të UÇK-së që po i dëgjonin (lexonin) këto “diskutime”, po e pyesin njëri-tjetrin:
- Ku ishin vëlla këta lider kur ishte luftë, kur Kosova digjej flakë, pra kur luftonte UÇK-ja?
- Disa prej këtyre ishin edhe kundër luftës së UÇK-së atë kohë, bile ushtarët e lirisë i quajtën “grupe terroriste...”! Disa bënin qejf në Prishtinë... në Bon... e besa edhe në Tiranë.
- E si po kanë vëlla fytyrë e po krekosen për ta edhe sot e kësaj dite, 9 vite pas luftës! Bile po fyejnë pa fije turpi ata që sakrifikuan edhe më sublimen!
- Besa edhe kanë të drejtë - po i thotë ky tjetri.
- Gjatë gjithë luftës, ne kemi qenë në front, ballë për ballë me shkaun, e nuk kemi pas kohë me i pa gjërat si duhen, e këta “burrat” që po flasin, i dinë gjërat ma mirë se na, sepse, gjithë situatën e kanë përcjell përmes ekraneve televizive, dhe atë ulur në kolltuqe prej lëkure.

[sakra]

Sa për një llaf

Një Drenicas, burrë i mirë e i urtë se të duash, por që e kishte gjetur e zeza dhe kishte mbetur vejan, pra i kishte vdekur e shoqja. Ai në fakt nuk ishte edhe aq në moshë, kaloi një kohë bukur e gjatë, dhe ai nuk po martohej. Pas disa kohe, në konak i shkojnë tre shokë dhe në bisedë e sipër njëri prej tyre po e pyet: Pse mor burrë nuk u martove deri tash, çka je duke pritur? Ti nuk je edhe aq i vjetër...
Po e shoh edhe unë mor burra se nuk bënë pa u martua, - po u thotë ai shokëve. Me ua thënë të vërtetën, jo edhe aq sa për ato “punët tjera”, por me pas dikë more burra e me ndërrua ndonjë llaf goje, se kam mbetur fillikat i vetëm tërë ditën e ditës e nuk po kam me kë ta bëj një llaf goje...
- Njëri nga ata shokët që ishte më shakaxhiu, po i thotë Drenicasit: Nëse na e jap besën që nuk hyn ma “thellë”, sa për najë llaf goje, na po t’i sjellim gratë tona me radhë!...

[sakra]

O kush është trim!

Në kohërat e më hershme s’kishte as radio, as televizor, as gazeta e gjëra të tjera të informimit siç janë sot, sidomos nëpër fshatra. Kështu që, netët e dimrit shumica e fshatarëve i kalonin me këngë trimërie, me lojë kapuçash e më tregime të ndryshme për kreshnikët si ato për Mujon e Halilin.
Një pasdarke ta rroken këngën dy këngëtare në një odë të anës së Karadakut, dhe kur erdhën të një moment e ngritën zërin, duke thirrur disa herë: - Ooo kush është trim, ooo kush është trim, ooo kush është trim… kundër Serbisë, Oooo krye me qua?...
I zoti i shtëpisë u lodh dikur e po u thotë: - o qe besa këtu në katundin tonë nuk mbahet mend që ka pasur ndonjëherë asi trimash që kanë qua krye kundër Serbisë, po lëne atë këngë se iu iku zëri e mbaruat, he burra!

[sakra]

Të huaj!

Dy bashkatdhetarë tanë që po punoni në Gjermani, me rastin e festave të fundvitit kishin ardhur në Kosovë, për të festuar së bashku me familjet e tyre.
U mblodhën të afërm e farefis e po bisedojnë për gjërat e jetës së përditshme këtu në Kosovë por të pranishmit bënin pyetje të shumta edhe për jetën e gurbetqarëve atje në Gjermani.
Njëri nga të pranishmit, po i pyet ata:
- Pashë besën ju të “jashtmit” si po ju duket këtu tek ne?
- Qe besa mirë- u përgjigj njëri nga ata, mirëpo një gjë nuk po kuptoi dot:
- Në cilin vend ne jemi të “brendshmit”?- në Gjermani, atje ku ne punojmë, na thonë Auslanderi, që do të thotë të “Jashtëm”, pra të huaj. Edhe këtu në Kosovë keni filluar e po na thoni: ju të “jashtmit”, pra të huaj! Nuk po e marrim vesh vëlla se ku jemi ne tanët!?

[sakra]

MIRË SE TË PRURI ZOTI!


Një Gjakovar, rastësisht në tregun e perimeve, takon një fshatar të cilin nuk e kishte edhe fort në qejf. Ishte gati mbrëmje, dhe fshatari nuk po i ndahej. Kur shkuan afër shtëpisë, Gjakovari po i thotë: Natën e mirë se unë eca, - u fut brenda dhe ia dha krahun derës. Fshatari po i thotë qe besa edhe unë mbas teje, po hape derën. Ai shtyje derën nga brenda, ky shtyj nga jashtë deri sa u lodhen! Dikur Gjakovari e hapi derën, dhe po i thotë:
- O mirë se të pruri zoti he burrë!
- Jo qe besa, erdha vet me pikë të zorit, se sa për zotin ti ishe duke më lënë në sokak...

[Rozafa]

Prej nga je?


Gjate ofenzives serbe te shtatorit te vitit 98,ne malet e Qyqavices u strehuan shume familje nga Drenica.Aty degjuam kete dialog.
-Nga ishe moj shoqe?
-Nuk di as une.Kam qen e martuar ne Polac.Dy jave isha ne Galice,nje muaj ne Dubofc,dy ne Kolle,e qe disa dite jam ne bjeshke..E tash a po e di ti se nga jam?

[sakra]

QISAJ I THONË LANG E JO KAFE

Shkojnë Llausha te bajraktarët Hotit. Hotjanët, për t’i provuar se çfarë burrash janë, ju qesin kafe me krip. Kur ua qojnë kafet me krip, ata pleqtë që ishin ulur tek oxhaku, ja filluan e po i pinë kafet me krip dhe nuk po bënin zë.
Një djalë i ri që ishte ulur në fund të çergës, kur e moria kafen për ta pirë dhe kur e pa që ishte me krip, tha:
-O mik, shko bima ni copë bukë ta ngjyjë se na qisajna i thomë lang e jo kafe.
Kur i dëgjoi miku këto fjalë që i foli djali i ri, u qua, e mori djalin dhe e uli në krye të oxhakut dhe i tha plakut që ishte ulur aty:
-Shtyju ma posht se sa ky vend për ty!

[Elina]

Shamia e grues

Ni dite Nastradini nuk e kish t'shoqen n'shpi. U duhke vete me ba hyzmet.
Muer e p'e kalle zjarmin.Po i fryn e po i fryn e zjermi s'po kallet kurqysh.
U nal e po kujtohet. E pa shamine e grues vjerre n'baski.E muer e po e pahit zjarmin me shami.
Zjarmi u kall.Nastradini i bertiti:
-He moj shami e shami e shkrete! Ju p'e kallni dynjane kah po ju shohin njerezit n'krena t'garve e t'cikave e jo s'po e kallni zjermin tem!

[Elina]

Grate s'kan gra si burrat

E kishin pas vete njanin:
- Pse grate rrnojne ma shum se burrat?
Ky i kish pas thane:
- Pse grate s'kan gra si burrat.

[Elina]

Nasradini mbrenda Xhybes


Nihere Nastradini u perla me gruen e vet,e ajo i dha zor edhe e qiti pi katit t'dyte e n'toke.
Kur ra ne toke kersiti shume.E njev edhe kojshia. T'nesrit e veti:
- Shka ke Nasradin qi kersiti n'oborr tan?
- Kurxha-ja kthej Nasradini-plaka ma qiti xhyben n'oborr.
- Mire,po shume ka krise.Xhybja nuk kerset ashtu.
- Po eshe une kesh mrena Xhybes- ja kthej Nasradini.:biggrin:

[sakra]

QE DY DITË S’PO JA DAJNË PIJES!

Ishte një zotëri i pasur që kishte vetëm një djalë. Djali i kishte pasur disa “jarani” të cilët i vijnë në konak. E shtron për të pirë me ta në kopsht gjithë ditën. Në mbrëmje prapë në dhomë, e të nesërmen prapë në kopsht.
Kur ishin duke pirë këta, rrogëtari i dërgoi lopët për ujë dhe ju dha ujë lopëve. Del zotëria dhe takohet me rrogëtarin që ishte duke i kthyer lopët dhe po e pyet:
-Ku i pate?
-U dhash ujë - tha rrogëtari.
-Kthej apet e jepju ujë!
-Paj s’pinë ma.
Zotëria prapë i thotë:
-Ktheji!
Djali që ishte duke pirë me shokë, po i thotë babës:
-A je n’men o babë? Këto qetash kanë pi e s’pinë ma!
Atëherë babai iu kthye i po i thotë djalit:
-Kto, tuj kanë lopë, masi kanë pi ni herë, s’pinë ma, e ju, a s’po ju vjen marre qi s’po ja dani qe dy ditë pijes?

[sakra]

PO T’RRUEJ EDHE UNË TY

Shaban Baja kishte hyrë tek berberi për tu rruar. Pe sheh berberin që ishte bërë më parruar se myshteriu. Kur u rrua, hoqi me e nxjerr qesen e me ja la paratë, po nuk i kishte qëlluar asnjë metalik. I thotë berberit:
-Qe besa, more mjeshtër, se s’paskna n’xhep asnjë metalik me ta dhanë.
-Ani çka me ba tash? -e pyeti berberi.
-S’di -i tha Shabani -çka me ba tjetër, veç ungju se po t’rruaj edhe unë ty!

[sakra]

TË RROFT JANUZI!

Januzi ishte berber por nuk kishte pas ditur të rruaj hiq. Njëri se kishte ditur dhe kishte shkuar për tu rruar tek ai.
Januziu e mori briskun, doli në oborr e ja nisi për ta rruar. Sa herë i mëshonte me brisk, syri i këtij qitke lot. Nganjëherë Jonuzi i thoshte:
-Ktheju pej drite (n’midis t’oborrit).
Ky i shkreti, që kishte shkuar për tu rruar, duroi sa duroi, e në fund kur u rrua, tha:
-Aman jarabi, pse thonë hallku për shkado sen: “T’rroftë dreqi!” tu kanë me thanë: “T’rroftë Januzi!”.

[sakra]

A E KE BRISKUN TË ÇELIKT?

Njëri shkoi tek berberi për tu rruar. Berberi e kishte pas briskun e keq e këtij të shkretit i digjte lëkura. Dikur nuk u durua e po e pyet berberin:
-A mos asht qaj brisk prej qeliku a?
-Ku po e di ti? -ja priti berberi.
-Po e di se po ja shoh xhixhat para syve t’mi.

[sakra]

MOS PO E RRUAJ EDHE AT QEN?

Ishte njëri duke u rruar. Berberi e kishte pasur briskun e pa mprehur e këtij i digjte lëkura sa s’bëhej ma. Duke u rruar, ky njeri e dëgjon një qen duke piskatur në rrugë. Atëherë foli:
-Athua, more çka ka qaj qen qi po pisket? A mos po e rrujnë edha ata a?

[LABI]

QEVERISJA

Me nje rast njeri prej mysafireve ne nje gala darke e pyeti komediografin e njohur francez Molierin ; si eshte e mundur qe ne disa vende te botes princat te marrin pushtetin ne duart e veta qe ne moshen trembdhjet vjecare , ndersa martesa u lejohet vetem mbasi t'i mbushin tetembdhjete vjet ?!

Molieri pa menduar gjate ia ktheu :

Sepse shume me lehte eshte te qeverisesh nje shtet sesa nej grua !

[LABI]

DIPLOMACIA

E pyetin me nje rast ministrin e puneve te jashtme te Napoleonit TALEJRANIN , i cili ishte i njohur per nga dhelperite , perse ne sherbimet diplomatike s'ka edhe femra te cilat jane te njohura per dheperi ?
Diplomati i vjeter buzeqeshi e tha :

Ka dallime te medha . Per diplomatin fjala "PO" do te thote njesoj sikurse "ndoshta" , e "ndoshta njesoj sikurse "jo" , por kur diplomati thot "jo", atehere ai s'eshte kurrfare diplomati .
Femrave nderkaq, fjala "JO", do te thote njesoj sikurse "ndoshta" , e "ndoshta" do te thote "po" , e kur nje zonje te thote "po", ajo s'eshte kurrfare zonje .