Midis Ankarase dhe Tiranes

[hasanmehmeti]

Midis Ankarase dhe Tiranes
HAJRO LIMAJ
28/03/2009 (Me rastin e 10 vjetorit te Luftes se Kosoves )

Ditari i nje Atsheu Ushtarak

Politika e genocidit milosheviçian për shqiptarët e Kosovës ishtë bërë një realitet tronditës. Konfliktet ishin kthyer në nje fushë beteje, ku ushtria serbe kishte mësyrë në të katër anët e Kosoves për ta vendosur atë nën diktaturën ushtarake. Kosova kerkonte shpëtim. Shqiptarët e Kosovës ishin vendosur përballë një ushtrie të armatosur me të gjitha mjetet. Ata kishin nevojë urgjente për mbështetje ushtarake. Vendet e Aleancës së NATO-s debatonin çdo ditë, por nuk po vendosnin për ndërhyrje ushtarake. Negociatorët lëviznin me shpejtësi, por pa rezultat në takimet e zhvilluara me Milosheviçin. Presidenti amerikan ishtë në dilemë: Të firmoste dekretin e nderhyrjes ushtarake në Kosovë apo jo ?.

Tirana ndodhej në një moment kritik. Prishtina i kishte drejtuar sytë dhe veshët nga Memedheu. Por edhe Shqipërisë asnje shtet qe pretendonte se ishte aleat nuk po i pergjigjej pozitivisht për një mbështetje ushtarake, nëse Tirana do të hynte në luftë për çlirimin e Kosovës.

Kryeministri Majko e ndjente përgjegjësinë historike të Tiranës dhe kishte vënë në levizje të gjithë arsenalin e afërt politik dhe diplomatik. Ai shpresat i kishtë kthyer plotësisht nga Ankaraja ………..

Turqia ishte me pushimet e Bajramit të Madh. 9 ditë rrjesht. Për këtë festë tradicionale, qeveria e kryeministrit Bylent Exhevit, bashkoi periudhën e pushimeve të Bajramit me pushimet e fundjavës. Ankaraja, kryeqyteti i vendit , ishtë zbrazur nga qytetarët dhe makinat e saj. Ata ishin “shpërngulur” në të katër anët e Turqisë për tu bashkuar me prindërit dhe të afërmit e tyre në festën shpirtërore të ketij populli bujar dhe mikpritës.

Megjthatë, në vazhdonim punën, mbasi prej Ankarase ndiqnim me shume kujdes zhvillimet në Kosovë dhe qendrimet ndërkombëtare ndaj saj. Në katin e dytë të ambasadës , ndodhesha vetëm unë me ambasadorin, Z.Saimir Bala, nje djalë i ri, i cili ishte pa ekperiencë në misionet diplomatike jashtë shtetit. Ministri i Punëve të Jashtme të asaj kohe ,Z.Paskal Milo, e kishte propozuar atë për ambasador, aq më tepër për në Ankara, pa qenë asnje herë diplomat jashtë shtetit. Pra, ishte nje emërim politik, që nuk mbeshtetej në karrierën dhe aftësitë diplomatike të tij, por në besueshmerinë e Partisë Social Demokrate. Emrime, të kesaj natyre fatkeqesisht në Shqiperi janë bërë dhe vazhdojnë të bëhen nga partitë që vijnë në pushtet, edhe pse politikanët me demagogjinë e tyre shprehen se diplomacia eshtë e depolitizuar dhe perfaqesuese e shtetit. Megjithatë, Zoti Saimir, në fillim kishte dëshirë dhe predispozicion të mësonte dhe të punonte. Për ketë arsye, me mua, si atashe ushtarak, perpiqej të komunikonte dhe të vendoste marrëdhenie bashkepunimi serioz në interes të realizimit të misionit që ne kishim. Keshtu, që për të gjithë sektorët punonim se bashku dhe përsa kohë ai vazhdoi keshtu pati suksese në rrritje, ndersa kur u largua nga rruga e bashkepunimit ai gaboi shumë, derisa e kthyen para kohe në Atdhe.

Por le të kthehemi tek tema qe diskutojme. Atë ditë, më 29 Mars 1999 ,pa pritur, ambasadori hyri me shpejtësi në zyrën time dhe me kërkoi të shkoja në telefonin e zyrës se tij, mbasi më kerkonte nga Tirana kryeministri i Shqipersise, Zoti Pandeli Majko. Nxitova tek telefoni dhe menjëherë ju pergjigja : `Urdheroni, Zoti Kryeministër !”. “Zoti kolonel” ,mu pergjigj Ai nga ana tjetër. “Realizoni nje takim urgjent me kryeministrin Exhevit dhe mbasi t’i spiegoni situatën në Veri të Shqipërise…Forcat e ushtrisë serbe kanë bombarduar disa herë me artileri dhe nënrepartet ushtarake të saj vazhdojnë të hyjnë në thellësi të territorit tone. I kerkoni Atij, të bëjë nje deklaratë të fortë për median, ku të shprehë qartësisht mbeshtetjen reale të Shtetit dhe të Forcave të Armatosura të Turqise në mbrojtje të sovranitetit të Shqiperisë dhe pastaj i parashtroni Atij nevojat urgjente të Forcave tona të Armatosura per mbeshtetje logjistike , sipas faksit qe do t’u dergoje tani Luani ,Ministri Mbrojtjes. Në takim merr edhe ambasadorin! “, - perfundoi Ai dhe “me raportoni per rezultatët e ketij takimi “!.

Duke ju pergjigjur Atij “Si urdheroni”, sytë i kisha kthyer nga ambasadori, i cili ndiqte me shume kujdes biseden qe po zhvilloja me kryeministrin Majko. Ai ishte i ndergjegjshem se perse kryeministri, pa folur ketu per Ministrat e Mbrojtjes që ishin të detyruar të komunikonin dhe të shkembenin korrespondencë n vetëm me mua, të bisedonte për probleme madhore direkt me mua. Kjo ndodhte, mbasi unë kisha një periudhë të gjatë që punoja Atashe Ushtarak i Republikes se Shqiperise në Ankara dhe gjatë vizitave në Turqi të kryeministrave dhe ministrave kishin parë rezultatet e shkelqyera të bashkepunimin ushtarak midis dy vendeve tona ,bashkepunim i cili në të gjitha takimet vlersohej si “ krenaria e bashkepunimit dy palesh “.Ketë perfundim, me dashje apo pa dashje e pranonte dhe e deklaronte edhe ministri i Punëve të Jashtëme, Zoti Paskal Milo, i cili ishtë nje nga ministrat e Jashtëm që jo vetëm nuk i mbeshtëste atashetë ushtarak jashtë shtetit, por ishtë shume xheloz për pavarësinë e tyre nga ai .

U riktheva në zyren time dhe kerkova në telefon shefin e kabinetit të kryeministrit Exhevit, zotin Zeynël Yeşilay. Ju prezantova dhe mbasi e urova per festën e Bajramit, i kerkova nje takim urgjent me kryeministrin Exhevit. Unë me atë njihesha nga afër dhe kisha patur mundësi të takohesha e bisedoja disa herë. Kryeministri Exhevit ,atij i besonte shumë. Mbas 5 minutash nga kerkesa që i bëra , ai më konfirmoi takimin e menjëhershem. Sa vesha uniformen ushtarake të kolonelit, të cilën e mbaja në garderoben e zyrës ,ambasadori kishte nxjerrë nga parkingu i ambasadës makinën zyrtare dhe me nje here u nisem drejt kryeministrise. Makinën e ngiste ambasadori, mbasi shoferi i ambasadës ato ditë ndodhej me pushimet e Bajramit. Rruga kishte shumë pak trafik dhe në oren 13.00 mbritëm para ndërtesës së kryeministrisë . Në shkallet e hyrjes se kryeministrisë ndodheshin dy gazetarë, të cilet u drejtuan menjëherë drejt nesh .Por, oficeri sigurimit të Kryeministrisë na shoqeroi për në katin e dytë të godinës dhe ne hyme direkt në zyrën e punës se kryeministrit Exhevit. E pershendetëm dhe e uruam per festën e Bajramit, pastaj fillova me nje here t’i transmetoja mesazhet e kryeministrit tonë, Zotit Majko: “Vellai juaj i vogël, kryeministri Majko, ju dergon nga Tirana të falat dhe pershendetjet me të mira “, e fillova biseden me Të . Duke ditur marrëdheniet e tyre kofidenciale, e fillova takamin pikerisht me të falat e “vellait të vogel”, siç e konsideronte kryeministri Exhevit, kryeministrin tonë, Zotin Majko. Pastaj i spjegova Atij situatën politiko-ushtarake në kufijtë verior të Shqiperise, ku reparte të ushtrise serbe bombardonin me artileri në thellesi të territorit tonë ,ndersa nënreparte të zbulimit dhe të trupave komando të ushtrisë serbe hynin në thellesi të kufijeve tanë deri 10 kilometra. Ata pretendonin se në ato zona ishin strehuar trupa të Ushtrise Çlirimtare të Kosoves dhe mund ta perdorin si prekst per te hyre ne thellesi.Gjithashtu Shqiperine Beogradi e akuzon per hapsiren ajrore qe I ka dhen ne perdotim avioneve te NATO-s .Pra Shqiperia ne cdo moment mund te perfshsihet ne lufte. Në keto rrethana qeverisë tonë i duhej të perforconte kufijtë dhe të vendoste në gadishmeri njesi dhe reparte ushtarake, por i mungonin paisjet ushtarake të nëvojeshme. Divizioni Kukesit eshte ne gdishmeri numer 1,I perforcuar edhe nga Tirana.




vazhdon me poshte...

[hasanmehmeti]

Kryeministri turk, me gishtat e dorës që i dridheshin për arsye shendetsore, shtërngontë stilografin me të cilin shkruante problemet dhe nënëvizonte çeshtjet me të rendesishme të tyre. ”Po mire “, mu drejtua mua ,” keni juve të dhena të mjaftueshme informative, qe vërtetojnë se njesi dhe reparte të ushtrise serbe do të mesyjnë me forca të organizuara në hapsirat toksore të Shqiperise se Veriut “ ?. “Deri tani, për një mesymje të tille nuk mendohet, por do të vazhdojnë të bombardojnë me artileri dhe të shkelin territorin tonë me grupe zbulimi dhe nënreparte të trupave komando .Por, se si do të evoluojë situata ditët në vazhdim, nuk mund të gjykojmë plotësisht që tani. Fakti eshtë se ne jemi përballë nje nderhyrjeje me trupa ushtarake në kufijtë dhe territorin verior të vendit”, ju pergjigja pyetjes se Tij. Ambasadori me ndiqte në sy dhe perpiqej të kapte ndonje fjale të veçantë, mbasi ai nuk dinte fare turqisht. Në ketë kohë, kryeministri Exhevit shtypi butonin e kuq të linjes telefonike qe kishte perpara dhe në anën tjetër i’u pergjigj Komandanti Forcave të Armatosura dhe Shefi i Shtatmadhorisë , Gjeneral-Armate, Huseyin Kevrekoglu. Kryeministri Exhevit komunikonte me gjeneralin si me një bashkëpunëtor dhe me shumë edukatë. Mbasi mbaroi bisedën me komandantin, Ai me qetësinë që e karaktërizonte mu drejtua : “Zoti Atashe ,nëser në oren 09.30 të presin në Shtatmadhori, mbasi per plotësimin e kerkesave tuaja do të bëhet një mbledhje urgjente”.

E falenderuam me perzemërsi për pritjen dhe angazhimin serioz të Tij dhe zbritëm shkallet për tu nisur në ambasadën tonë. Gazetarët ishin informuar për takimin tonë dhe menjëherë filluan t’na filmonin dhe t’na pyesnin se cili ishte qellimi i këtij takimi me kryeministrin Exhevit në ditët e Bajramit ?. Ata mu drejtuan vecanërisht mua, mbasi u tërhoqi vemendje prezenca e nje atasheu të huaj ushtarak, i cili në takimin me kryeministrin ishtë i veshur me uniformën përkatëse. Duke ecur ngadalë i’u pergjigja gazetareve se “në erdhëm për të uruar Kryeministrin për festën e Bajramit si dhe shkembyem disa mendime për zhvillimet e ditëve të fundit në rajonin e Ballkanit Perndimor, vecanërisht në Kosove”.

Atë natë kanalet televizive të Turqise dhanë takimin tonë me kryeministrin Exhevit si dhe deklaratën qe Ai beri para gazetareve në mbrojtje të kufijeve dhe tërësisë territoriale të Shqiperise. Ai,me atë qetësinë e tij natyrale nënvizoi se “ Shteti dhe Forcat e Armatosura të Turqise janë në krah të popullit vella shqiptar dhe nuk do të lejojnë askënd të prekë kufijtë dhe tërësinë territoriale të Shqiperise. Në rast nevoje, vazhdoi Ai, Turqia do të mbrojë se bashku me Shqipërinë sovranitetin dhe pavarësinë e popullit mik dhe vella të Shqiperise”. Kjo ishtë nje deklaratë , e cila u bë në kohën, vendin dhe formën e duhur. Ajo u transmetua në të gjitha agjensitë e lajmeve të botës dhe u botua në shtypin kryesor të shumë vendeve…

Të nësermen ,në oren 09.30 mbrita në Shtatmadhorinë e Forcave të Armatosura të Turqise, një godinë madhështore në qender të Ankarase. Kur u drejtova per në sallonin e mbledhjeve pashë njeri mbas tjetrit gjeneralët, të cilet ishin në funksionet e drejtuesve të Drejtorisë së Operacioneve, Drejtorise se Logjistikes, Drejtorise se Zbulimit ,…etj. Njeri prej gjeneralëve, mbasi më pershendeti, me buzën gjysma gaz, mu drejtua duke me thenë : “Kolonel Hajro, mire ditët e zakonëshme që nuk na le rehat ditë e natë, por edhe ditët e Bajramit na e bere ketë !”. Duke qeshur edhe unë ju pergjigja : ``Zoti general.Miku i mirë njihet në ditë të veshtira”. Ashtu eshtë, tha ai, dhe se bashku u futëm në sallën e mbledhjeve. Perveç ushtarakeve të lartë të Shtamadhorise, në mbledhje kishte ardhur edhe perfaqesuesi Ministrise se Punëve të Jashtme, Drejtori i Drejtorise se Marrëdhenive me Vendet e Ballkanit H. Taner Seben. Pa e zgjatur unë u dorezova në turqisht listën e mbeshtetjes që kerkonte Ministria e Mbrojtjes e Shqiperisë. Mbasi studjuan listat, ato i shperndanë sipas drejtorive perkatëse.Por ,perpara shperndarjes se tyre i’u referuan edhe njehere detyrave që kishte vendosur Shefi i Shtatmadhorise, Gjeneral-armate Hyseyin Kivrikoglu nga takimi qe Ai realizoi me datën 3 Mars 1999 me kryeministrin shqiptar Pandeli Majko ,kohe në të cilen nuk kishin filluar akoma bombardimet NATO-s në Kosove. Zoti Pandeli Majko me ftese të kryeministrit Exhevit vizitoi Ankaranë me datat 2 dhe 3 Mars, me objektiv kryesor krizën në Kosove. Kryeministri Exhevit në perfundim të takimeve me Zotin Majko nënvizoi se : “ Në të gjitha njësitë që janë krijuar ,qoftë per sigurinë e jashtme, qoftë për sigurinë e brendshme dhe qetësinë e Shqipërise, Turqia ka nje pjesemarrje të madhe. Në të njejtën kohe vazhdon zgjerimi edhe i bashkëpunimit tonë në fushën e eknomise”. Gjithashti ai shtoi se “në takim nje vend të rendesishem zuri ceshtja e Kosoves…..”.

”Atëhere, zoti Atashe “,mu drejtua Drejtori i Pergjithshem i Logjistikes , “ ne sonte do të hapim rezervat e Armatës në Ankara dhe nesër në mengjes do të nisen avionët e parë të transportit ushtarak me paisjet perkatëse, për t’i zbarkuar në aeroportet e Shqiperise”. Duke më dhënë doren, të shoqeruar me nje buzeqeshje të lehtë, shtoi ;“ miku i mirë njihet në ditë të veshtira ,apo jo zoti Kolonel”.

Dhe ashtu ndodhi. Në agimin e të nësermes nga aeroporti ushtarak i Ankarase u nisën drejt Shqipërisë avionët e transportit ushtarak. Në atë kohë për në kufirin verior të Shqiperise udhetonte ministri i Mbrojtjes, Zoti Luan Hajdaraga. Trupat ushtarake të divizionit të Kukesit kishin kaluar në gjendje të jashtëzakonëshme.

Pra Turqia, nga Lindja e Mesme,i kishtë dale garant Shqiperise per mbrojtjen e sovranitetit dhe pavarësise se saj nga nje sulm i mundshem ushtarak i Serbise. Ishte i vetmi vend që në atë kohë debatesh dhe diskutimesh për ndërhyrjen ose mos ndërhyrjen ushtarake të NATO-s në Kosovë, qe garantoi Shqiperinë se do ta mbeshteste direkt me forca ushatarke dhe armatime për mbrojtjen e sovranitetit të vendit dhe shmangien e nje genocidi serb në Kosove. Turqia, si një “tiger” gjikand mbi hapsirat e Anadollit I kishte kthyer sytë dhe veshët plotësisht nga Shqipëria dhe Kosova. Atë e “furrnizonte “me ushqim te fresket dhe e mbante në gadishmeri e gjithe media e vendit. Pra, problemi ishtë shume delikat. Nëse NATO nuk do të nderhynte ushtarakisht në Kosovë për të ndaluar genocidin ndaj popullsise autoktone shqiptare, Shqipëria do të hynte në luftë në mbrojtje të Kosoves. Pra do t’i hapte luftë Serbise. I vetmi vend aleat qe i u pergjigj pozitivisht kryeministrit Majko për ta mbeshtetur në nje luftë të tille dhe të drejtë , ishte vetëm Turqia, qwndrim tw cilin mw vonw e mbajtwn edhe shtetet kryesore te NATO-s. Dhe mbeshtëtja do të ishte teper e fuqishme. Por ato ditë ,edhe pse kishte filluar kthesa e madhe historike me fillimin e bombardimeve tw Nato-S nw hapsirat e ish Jugosllavisw, sovraniteti dhe integriteti i Shqipwrise mund tw dhunoheshin nw cdo moment.Me 24 mars 1999, Aleanca me e fuqishme ushtarake në historinë e njerezimit,NATO, e nisur nga ideja humane per shpetimin e popullit të Kosovës, kur këtij i kanosej gjenocidi dhe zhbërja fizike,kishte filluar sulmet ajrore kundër forcave serbe në Kosovë.Por kjo nuk pwrbwnte aspak dorwzimin dhe twrheqjen e mw njw herwshme tw Serbwve nga Kosova. Lufta e drejtë e popullit të Kosovës, e udhehequr nga Ushtria Çlirimtare , që shkurtimisht u emertua UÇK, bëri që Aleanca ushtarake me e fuqishme në botë të vihet në mbështetje të mbrojtjes së vlerave më të larta të civilizimit perendimor në Kosovë; lirisë, paqes dhe demokracise dhe mbas 2.5 muajsh ta dwbojw ushtrinw e Miloshevicit nga territoret e Kosovws.

****

Z. Exhevit, në Turqi ishte nje nga politikanët me të respektuar, bile më i respektuari dhe me i dashuri i Turqise per idealizmin, pastërtinë morale dhe atdhedashurinë e pakufishme per kombin. Ai në Turqi dhe jashtë saj kishtë bere histori. Në vitin 1974, Ai ishte kryeministri i Turqisë që dha urdhërin e realizimit të “ Operacionit të Shpetimit” të popullsise turke të Qipros se Veriut nga genocidi i Greqisë. Ai ishtë nje lider i përmasave kombëtare, prandaj mbi të gjitha vendoste interesat e atdheut dhe të popullit ndaj interesave të Partise së Majtë Demokratike që Ai drejtonte. Prandaj, Ai në shume momente krizash politike ka luajtur një rol të veçantë per ruajtjen e unitëtit kombetar, duke vendosur dialogun dhe bashkepunimin me të gjitha forcat politike të vendit. Ai ishte një kryeministër që e njihtë dhe e respektonte me fanatizëm ndërtimin dhe funksionimin e shtetit demokratik ligjor. Ishte nje lider që fliste pak dhe punonte shumë. Jetonte shume thjeshtë dhe nuk i lejonte vehtes dhe familjes se tij asnje privilegj të jashtëligjshëm. Prandaj kudo qe shkonte dhe kudo qe ndodhej respektohej me përparësi. Edhe Shqipërinë dhe shqiptarët i donte dhe i respektonte shume. I respektonte për të drejtat historike qe u takonin dhe i vlersonte per besnikerinë që ata tregonin. Ai edhe pse ishte kryeminstër i nje vendi të madh, në ceremonitë e ndryshme qe zhvilloheshin në presidencë apo në hotel Hilton dhe Sheraton, sapo na shikontë, na afrohej me atë qetësinë e tij karakteristike dhe pershendetej me perzemërsi.” Si është Shqipëria motër, si e kam……` vazhdonte të pyeste. Prandaj ,Ai vazhdimisht i ndiqte me kujdes dhe me angazhim direkt problemet madhore që perballonte shteti apo kombi shqiptar….

Fund!

[Makresh]

Allahu e mëshiroft këte shtet !

Kan qen, jan, dhe do te mbetën aleatët tan me të sinqert !


Faliminderit !

[sherri]

Ahhhh realitet he realitet,po i pa shpirt!shpesh po na i prish andrrat e prrallat,folklorin,shpesh edhe po dhemb,po ja qe je,edhe mire te ket realitet.............

......per tre milion armatim te blera ne turqi(Ankara),tre milion kerkojshin kelyshet e Ramizit,me kalu permes Shqiperie(Tirane)ne Kosove......edhe kjo ishte nje "Midis Ankaras dhe Tiranes":mad: