Titulli: Reflektime
 

....Gjithkund ne bot ku ipet dicka falas ka britma e shtyrje per me arrit te paret e me honger deri sa te mos mujn me...

Legenat do na i komentojne e sterkomentojn armiqt e kombit (mbase edhe qendrojne ne prapasken me krejt halabaket qe per nje cop torte poshteruan sot festen e madhe) qe gjithsesi nuk ju gezuan ketij bashkimi te madh te shqiptareve..

Titulli: Reflektime
 

Dikur,tek lexoja historine me dukej si qudi qe nje shtet kaq te vogel donin ta pushtonin gjithe te tjeret......... dhe quditesha akoma me shume,kur lexoja se nje shtet kaq i vogel i ka mbijetuar te gjithave. Po sot,jo........sot e kuptoj se si ne rezistuam,se si nuk u mundem........Kur eci rrugeve,ndjej feshferitjen e flamujve qe era i lekund fuqishem dhe ngre koken per te pare valvitjen e nje flamuri qe nuk njeh humbje,nuk njeh poshterim....... pikerisht aty gjej burimin e forces,burimin e krenarise shqiptare.......tek ky flamur gjej arsyen se perse nuk na mposhti dot as serb dushani e as turk sulltani......askund nuk gjen ne bote flamur qendisur gjak,ndaj nuk zbehet ngjyra po ndizet,behet flake.......eshte gjaku i te pareve,i atyre qe kuptuan vlerat e kombit perpara se t'i humbnim ato............ eshte gjak qe burim ka zemren,ashtu si guximi i gjithi luftetareve shqiptar.......... edhe pse ishin te pakte ne numer,ata ia dolen........ shqiptaret ia dolen te valvisnin te lire flamurin me 1912..........
Dhe sot,ne 2012,kur mbushet plot nje shekull nga dita e pamvaresise,ky flamur qendron lart,me lart se kurre........qendron aq lart ku vetem nje shqiponje mundet te ndertojne folene........ndoshta kjo eshte arsyeja perse fusha e kuqe ka ne qender shqiponjen e zeze dykrereshe......... ndoshta te paret tane e dinin se ku e kish vendin ky flamur.......... po,po,ata e dinin se ky flamur do te valvitej vetem mes lartesish e nuk do perkulej nga qdo stuhi e tufan.......... e dinin se ky komb do te ecte me kohen e koha ka vec pavdekesi,vec perjetesi.......sot ne kete 100 vjetor une ndihem krenar per ate qe jam...... ndihem krenar qe gjaku im eshte gjak pellazg,gjak i lashte i kombit tim..... ndihem krenar per qdo brohoritje te bashkuar ne nje ze te vetem qe thote.......O sa mire me qene shqiptar,o hej......... ndjej krenari per qdo kenge te kenduar shqip qe qon jehonen ne Malesi,Kosove,Diaspore a Qameri............
Ti o nena ime ke nje shekull pamvaresi,por mijera vjet histori...........
E une sot krenohem me liqerin e Lasgushit,me malet e Naimit,me folklorin,me zakonet,me traditat shekullore shqipetare..............e qka mund te them me teper........ Une ndihem kaq i vogel para teje atdhe, por te uroj me gjithe zemer GEZUAR DITELINDJEN SHQIPERI........
Historia jote do vazhdoje te shkruhet mes rreshtash deri sa bota te shuhet dhe me tej...............

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Murgesha;2261988]....Gjithkund ne bot ku ipet dicka falas ka britma e shtyrje per me arrit te paret e me honger deri sa te mos mujn me...

Legenat do na i komentojne e sterkomentojn armiqt e kombit (mbase edhe qendrojne ne prapasken me krejt halabaket qe per nje cop torte poshteruan sot festen e madhe) qe gjithsesi nuk ju gezuan ketij bashkimi te madh te shqiptareve..[/QUOTE]

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]hajde aryetime hajde , me ngjau ne citatet e Xhaxhit kjo, Murgeshe ..armiqte , armiqte , armiqte ..i ekzagjerojme pak gjerat me duket ..e, mo gjithe armiqte tana para neve kane festuar shekujte e pavarsise se tyre..
sa per mua bash ne kete dite , me kete gjest ,shqiptaret edhe po te vdisnin urije , do te duhej te tregonin zotnillekun , fisnikrine qe liria qendron edhe mbi barkun e pangopur ..[/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

"Shqipnia u ba, tash duhen ba shqiptarët."

~At' Gjergj Fishta

Titulli: Reflektime
 

hehe hehe.

Titulli: Reflektime
 

Moralja e "prralles" cila po na del ?

100 pite (vite) per nje torte?

Titulli: Reflektime
 

Disa shkrime ksajde, thone qe Hasha e PDK po e shesin Kosoven, jane tradhtare, jane kshtu jane ashtu, s`lan send pa thane e s`lane guri pa hudhe mbi ta...

Nga ana tjeter qe sa here diteve te fundit Hasha & co deklarohen haptas per bashkim kombtar.

Kam ra n`hall; kujt me i besu?

Hasha & co e kane tregu veten, ne lufte dhe pas saj.

Keta shkruesit pacifist ksajde "e kan tregu veten" ne lufte edhe tani...

Kujt ti besojme?

Tortes?!

Po qysh e bani prrale kete torte thu ti se ne jemi ma te mire, a jemi na qata qe jemi shty e rrzu per buke qe na hudhshin si qenve ne Bllace te Maqedonise, a jemi na qato gra qe ja shkulshim floket njana tjetres kure kishim uri?
Tash po shesim kulture, demek na ma te mire se ata ne TV, te tortes.

Hey, po reflekton nje grusht grure i marre nga grumbulli i grurit ne mes te odes. :wink:

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Murgesha;2261988]....Gjithkund ne bot ku ipet dicka falas ka britma e shtyrje per me arrit te paret e me honger deri sa te mos mujn me...

Legenat do na i komentojne e sterkomentojn armiqt e kombit (mbase edhe qendrojne ne prapasken me krejt halabaket qe per nje cop torte poshteruan sot festen e madhe) qe gjithsesi nuk ju gezuan ketij bashkimi te madh te shqiptareve..[/QUOTE]




kshire dijuze qikit video,

[url]http://flej.eu/watch.php?v=867&state=640636f38517f72a39e7adab56dce9ca&code=AQD8ge-VPirr4VtZHmHiVmqPY1jO5-v_5fx_MH7BlJ9X44gODBkc-FRSNt7OgV9o_URxC0140UZyNveNYuPuSASaLN-pfO8xplPXJjyd1Lzm_8E65mlqlI150a9tQVBDiY9kR2DRXpDRPl4wP_8Kwn-a3xkeHn5thXjNdb3on9MJNtjNj_1v8JMDJtCt7HoPaZ1E6W3jVXZmzuKD9NnnBmmQ#_=_[/url]


ehhh, tibe ingja fari kur kemi naj dasem a anj zijafet ,ku vin misafir asishne t'huj, tibee gjith be kthen buk fmive purpara , se thon, noshta jon unt e lakmojn e tonshi na marin ftiren para misafirve,


ehh pi dish ti qa deshta me thonen ,:cool::cool:

ps; alimes i kofe kom me ja pru qera her ,ja kum primtu tibe :biggrin::cool:

Titulli: Reflektime
 

Sot e shkula trëndafilin nga kopshti. E shkunda dheun me lopatë rreth tij, solla me kazmë të rrënja që kish lëshuar dej në të gjitha anët thellë në tokë.
I tëri u dihata, u djersita. Më në fund munda ta tërheq rrënjën nga shtresa e vet. Por në tokë mbetën shumë dejn dhe dejzë që i këputa me fuqi.
Do të më mallkojnë ata dej në pranverë. Sepse në ta ende ka jetë, atyre u mungon ajri. Do të mallëngjehen ata për gjethet, derisa të mos zhbihen fare.
Në këtë mënyrë e shkula unë dashurinë nga toka e tharë e zemrës sime...

(disparus)

Re: Reflektime
 

[I]Fjalë pas fjale frymë e lehtësim në të përditshmin shtegëtim. Mendimet skishin dallim, as qeshja, as humori...njëkohësisht ndodhte: mirëmëngjesi dhe natën e mirë...pastaj mrekullitë e tjera virtuale të cilat me së paku kishin lidhje me realitetin.

...po do ti them të gjitha iu përgjigja, dhe ia thash. Bëra mirë sepse as sytë e as mendja nuk më mashtruan...edhe irealja u bë realitet dhe ishin shumë të ngjajshme, ani se perden nuk mund ta skajoja deri në fund. Rëndësi kishte se po gëzohesha pafundësisht, fjalët dhe mendimet kishin po atë artikulim, kurse gazi dhe hareja të njejta, të këndshme, unike dhe të papërsëritshme...

Cingërrimën e celularit e përcollëm me të njejtën hare e qeshje thua se nuk kishte rëndësi se ajo mund të kishte përmbajtje paparamendueshëm domethënëse...

Kush ka fatin të përjetojë një të tillë lumturi...kjo përjetohet vetëm një herë në jetë dhe me këtë ia vlen ta jetosh pjesën e mbetur të jetës, cfardo që të vijë ajo pas casteve të lumturisë së vërtetë...[/I]

Titulli: Reflektime
 

[SIZE="3"][FONT="Century Gothic"][FONT="Book Antiqua"]Kohë më parë një Bure ecte në plazh .
Dielli sapo po perëndonte ...
Ai ecte dhe mendonte :
Të kisha një makinë të re do të ndjehesha i lumtur ..
Të kisha një shtëpi të re do ndjehesha i lumtur ..
Të kisha një punë të mirë do ndjehesha i lumtur ..
Të kisha një grua të mirë do ndjehesha i lumtur ..
Në atë moment u pengua në një çantë të mbushur me gurë.
Filloi të luante me ta duke i hedhur një e nga një në det dhe mendonte :
Sikur të kisha ....do të ndjehesha...deri sa mbeti vetëm me një gur , të cilin vendosi ta mbante.
Kur arriti në shtëpi vuri re që guri që mbante në dorë ishte një diamant .
Mendoi se sa diamante kishte hedhur në det ,pa i vënë re se ishin gurë të çmuar .
Kështu veprojnë edhe njerëzit ...
Ëndërrojnë atë që se kanë , pa i dhënë rëndësi gjërave që kanë pranë. Nëse do ti vështronin më mirë do të vinin re se sa me fat janë...
Lumturia është më afër se mendojnë..
Cdo gur duhet ruajtur mirë.
Cdo gur mund të jetë i çmuar !
Cdo ditë e jona mund të jetë një gur i çmuar , i pazëvendësueshëm .
Cdo njeri duhet të vendosi nëse ta çmojë një gur apo ta hedhi në det ..
Miqtë , Familjen , Punën,Dashurinë apo ëndrrat ...[/FONT][/FONT][/SIZE]

[SIZE="3"][FONT="Book Antiqua"][COLOR="Magenta"]Uaooo e vodha ja vlejti me pru qiknenaj, Rreflektejshen[/COLOR][/FONT][/SIZE]:cool:

Titulli: Reflektime
 

[I][COLOR="Indigo"][B]Apokalipsi po vjen une po e shofee ,me lini te klith per boten qe po i vie fundi:eek:
sikur njerzit te mund ta ndalonin :confused::tongue:

Natyra.[/B][/COLOR][/I]

Re: Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=natyra;2264335][I][COLOR="Indigo"][B]Apokalipsi po vjen une po e shofee ,me lini te klith per boten qe po i vie fundi:eek:
sikur njerzit te mund ta ndalonin :confused::tongue:

Natyra.[/B][/COLOR][/I][/QUOTE]

me kan qe e kishin ndalu
njerzit edhe kur kishin desht e kishin ba,
kshtu mire qe sna vet
i din punet e veta ia lart

Titulli: Reflektime
 

...

Nc nc..

Apokalipsi joooo... nje lufte e madhe po!

Reflekt!

.

Titulli: Reflektime
 

Rrini rahat, me 23 dhjetor kam me iu kallxu qe, as nuk pat apokalips e as lufta t`mllaja.

Titulli: Reflektime
 

Apokalipsi eshte moti prezent tek ne-por ne nje menyre te ngadalshme shkatrruese.....

Titulli: Reflektime
 

...

Data nuk luan rrol!

Lufta e madhe po!

Relax !

.

Titulli: Reflektime
 

Dhe kështu, brengosshëm, më në fund bëhemi të vetëdijshëm se është për ne, që tashmë mplakemi, dashuria aq e shtrenjtë, që s`ka shpresë që në përgjithësi na takon, nëse e kemi humbur, ose asnjëherë nuk e kemi takuar.
Ne pothuajse patjetër bëhemi lypsarë. Lypim pak simpati, një buzëqeshje më të ëmbël, një trohë më tepër vëmendje, një shkresë të intonuar sa më intime - ne bëhemi lypsa të dashurisë.
Shpesh e kapim vetën në tundime se kemi dashur të ndalemi në një kënd në muzg, kur ndizen dritat në vitrina... me shpresë për (ri)takim me dashurinë, edhe pse kjo mund të jetë vetëm shpresë e rreme, që vdes e fundit...


(© disparus)

Titulli: Reflektime
 

Sot është dimër i vërtetë... Kurse trëndafili nën dritaren time çuditërisht paska çelur dhe ngjyra e kuqe duket aq e shprehur kundrejtë bardhësisë së borës.
Ky trënfdafil çelte edhe në pranverë, çelte tërë verës e vjeshtës. Por nuk do të besoja se do çelte edhe tash, kur akujt kanë shtrënguar tokën!
Mbase tash kuptimi për qeniesinë e tij është të tregojë se kjo është e mundur, se mjafton dëshira për të çelur qoftë dhe mes akujsh!
E vështroj atë lule të kuqe, atë trëndafil se si lëkundet në erën e ashpër, është jashtëzakonisht i vetmuar, pa shpresë. Por ky është realiteti i ftohtë, s`e kam menduar unë...


([B]©[/B] disparus)

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Le jardin des disparus;2264430]Dhe kështu, brengosshëm, më në fund bëhemi të vetëdijshëm se është për ne, që tashmë mplakemi, dashuria aq e shtrenjtë, që s`ka shpresë që në përgjithësi na takon, nëse e kemi humbur, ose asnjëherë nuk e kemi takuar.
Ne pothuajse patjetër bëhemi lypsarë. Lypim pak simpati, një buzëqeshje më të ëmbël, një trohë më tepër vëmendje, një shkresë të intonuar sa më intime - ne bëhemi lypsa të dashurisë.
Shpesh e kapim vetën në tundime se kemi dashur të ndalemi në një kënd në muzg, kur ndizen dritat në vitrina... me shpresë për (ri)takim me dashurinë, edhe pse kjo mund të jetë vetëm shpresë e rreme, që vdes e fundit...


(© disparus)[/QUOTE]

[QUOTE]me shpresë për (ri)takim me dashurinë,[/QUOTE]
me fale,per nderhyrjen i nderuar,ishte vetem ky vargu qe me beri pershtypje/cilin veqova ketu...Shtoi,sikur gjitha dashurit te ken nje gje te tille,(ri)takimin/dhe ne boten tjeter...vdekja do kishte kuptim!....(me me pak dhimbje)

respekt juve

...Natyra!

Titulli: Reflektime
 

[I][SIZE="2"]Perse nejrzit nuk shofin te keqen, para se me ndodhe?por pasiqe ndodh!:rolleyes:
Keshtu dhe Policia veproin,te njejten gje(pasi qe ndodhe)... jan ne vengjarje:biggrin:

"Nime,pse shqiptart e hajn darken pasi qe musafiri te shko ne shpi te vet?lol
Dikur flitej,per te Z. e shpis qe kishte pas ni pul duke zie ne veksh mi shport,dhe posa thrret musafiri te dera ajo me ni ren e vekshin ne (magje te millit) deri te nesermen,kur shkon me marr e qel kapaken e vekshit!,,qe pula ishte ba Breshk:rolleyes:

P/S.me te nime ishte,lol:tongue:

<<<<<<<
Flm/Natyra[/SIZE][/I]:smile:

Re: Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=natyra;2265319][I][SIZE="2"]Perse nejrzit nuk shofin te keqen, para se me ndodhe?por pasiqe ndodh!:rolleyes:
Keshtu dhe Policia veproin,te njejten gje(pasi qe ndodhe)... jan ne vengjarje:biggrin:

"Nime,pse shqiptart e hajn darken pasi qe musafiri te shko ne shpi te vet?lol
Dikur flitej,per te Z. e shpis qe kishte pas ni pul duke zie ne veksh mi shport,dhe posa thrret musafiri te dera ajo me ni ren e vekshin ne (magje te millit) deri te nesermen,kur shkon me marr e qel kapaken e vekshit!,,qe pula ishte ba Breshk:rolleyes:

P/S.me te nime ishte,lol:tongue:

<<<<<<<
Flm/Natyra[/SIZE][/I]:smile:[/QUOTE]


Natyra, ketu nuk pajtohem me ty, ku ka me mikeprites se Shqipetaret e sidomos nese ju shkon ne konak. Asnje popull ne bote nuk eshte mikeprites si ne...

Titulli: Re: Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Dardanesha;2265331]Natyra, ketu nuk pajtohem me ty, ku ka me mikeprites se Shqipetaret e sidomos nese ju shkon ne konak. Asnje popull ne bote nuk eshte mikeprites si ne...[/QUOTE]


[SIZE="2"][I]hahaha Jo te gjithe mendoi:rolleyes:

P/s. mfal'a per nderhyrjen...(jo per gje, por eshte zakon te thuhet tek ne shqiptart):tongue::wink:

Natyra...
[/I][/SIZE]

Titulli: Reflektime
 

[B]Urtësia e psikopatëve[/B]
Astrit Lulushi

Rruga drejt një posti është e vështirë, e përjetë. Ajo mund të
krahasohet me një shtyllë të lyer me graso, në majë të së cilës
qëndron shpërblimi. Për t'u ngjitur, njeriut i duhet të jete i
përqëndruar, këmbëngules, egocentrist, i pamëshirshëm, pa empathi, të
harrojë çdo vlerë veç asaj materiale; të tjerët t'i shtyjë a t'i
shkelë; dhe këta të mos e kundërshtojnë pasi nga fitorja e tij mund të
vjelin ndonjë përfitim.

Kjo është psikologjia e garës drejt postit në shekullin e 21, ku
mirësjellja, dashamirësia, etika, aftësia, intelekti, gjitha dalin në
vend të dytë.

Shfrytëzimi i mirësisë së tjetrit - e mare për dobësi - idea e fitores
me çdo kusht a mjet janë "veti", megjithëse nxisin, përdoren a
motivojnë njësoj edhe një vrasës - me përjashtim se ky i fundit ka
zgjedhur rrugën e krimit dhe jo atë të politikës.

Psikopatët janë njësoj, ata ndahen vetëm në varësi të rrugës që
zgjedhin - funsionalë dhe jo-funksionalë. Ky, pak-a-shumë është edhe
linja i librit "Wisdom of Psychopaths", ku autori Kevin Dutton, doktor
psikolog në universitetin e Oksfordit, Angli, bën një udhëtim tërheqës
në jetën e psikopatëve dhe sjelljet e tyre tepër dinake e të
përllogaritura.

Duke u mbështetur në kërkime e studime mjekësore e shoqërore, autori
zbulon se të gjithë njerëzit deri-diku kanë një shkallë "çmendurie".

Duke ndërthurur përparimet më të fundit në teknologjinë e skanimit të
trurit dhe në neuroshkencë, Dr. Dutton thotë se një drejtues, një
neurokirurg i shkëlqyer a një polic i zellshëm kanë shumë gjëra të
përbashkëta me një "Ted Bundy" që vret për kënaqësi, ose me një shofer
që zihet a vret për një vend parkimi. Në fakt ky i fundit ka të
njëjtën shkallë sjelljeje të papërmbajtur më një "psikopat
funksional", që ia bën vartësve jetën në punë të padurueshme, ose
shfrytëzon gjendjen e tyre nevojtare për t'i shërbyer egos së vet a
për t'iu gëzuar pushtetit. Por ndryshe nga homologët e tyre vrasës, në
disa fusha, sa më shumë "psikopatë" këta funksionarë janë, aq më shumë
të ngjarë ka që të ngjiten në pozita a poste më të larta.

Duke shtjelluar teorinë e tij se të gjithë njerëzit kanë prirje
psikopatie, Dr. Kevin Dutton vë përpara argumentin që shoqëria si
tërësi është sot më shumë se kurrë e "çmendur", ku njerëzit priren të
jenë trima, vetë-vlerësues, karizmatikë të sipërfaqshëm, të
pandjeshëm-të pamëshirshëm, të pangopur, egocentristë, amoralë dhe të
fiksuar në një ide, "cilësi" që rekomandohen për të patur sukses në
kohën tonë.

Duke përcjellë optimizëm përmes një rruge të errët, siç është sëmundja
e psikopatisë, dhe njëkohësisht duke nxitur mendimin nga
faqja-në-faqe (280), libri "Wisdom of Psycopaths" botuar nga
Scientific American 2012, duket se është për çdo njeri që kërkon të
njohë më shumë veten dhe të tjerët ose që përpiqet të gjejë çelësin e
suksesit,

Titulli: Reflektime
 

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]..jetojme me aq sa marrim, por jeten e bejme me aq sa japim.[/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

Fotografitë kurvore !

Jo pak femra nga shoqet që kisha shfrytëzonin pushtetin e fotografisë për të shtuar konkurencën përmes reklamës. Një shoqe që kisha , çdo ditë lyhej , çdo ditë rregullonte flokët . Ajo kado që sillej bënte fotografi. Fotografinë e shfrytëzonte si reklamë. Pra në momentin që postonte foto në FB përnjëherësh nja njëzet vetë i dërgonin kërkesa të miqësisë .

Egon e saj e kënaqte kur i shtohej numri i kërkesave ( të sëmurët e FB kështu e përceptojnë edhe vetë jetën) , pra në momentin që rritej numri i kërkesave të miqësisë asaj i dukej se u plotësua , pra sepse ishte një numër i madh i njerëzve që do e pëlqenin , që do i bënin llajqe . Ajo kish një të dashur . Me të spajtohej fare , pra sidomos për punën e fotografive . Sepse qëllimi i saj ishte të lyhet bukur , të dalë në foto sa më bukur (fallco) që të jetë e mundur. Në këtë mënyrë të ,,kall’’ një sërë djemësh , pra të fitojë ,,zemrat’’ e një numri të madh djemësh . Në biseda gocash të tregosh se të ka thënë një djal dje , pastaj një tjetër pardje dhe një i tretë parëpardje , është një status i madh . Por jo vetëm në mes vajzash kjo ndodh edhe mes meshkujsh. Pra asaj që i kanë thënë më shumë djem vlen më shumë ( tru pule).

Kjo shoqja kish edhe një të dashur . Në momentet kur zihej me të merrte dhe bënte foto. Fotografitë që i bënte i kishte gjysmë të zhveshura(kujdes këtu më kujtohet fenomeni i ekspozitës së trupit femëror) . Lakuriqësinë e bukur të saj , apo bukurinë e saj lakuriqe e merrte dhe e nxirrte në ankand . Në momentin që e nxirrte në ankad që në përdorim facebook-ial quhet ,,mur’’ , një numër i madh miqësh , i bënte pëlqim , dhe kështu secili nga shokët që pëlqente i dilte në aktivitetin e shokut se ka pëlqyer ktë shoqe , pastaj të tjerët e shinin dhe dërgonin kërkesa miqësie . Si puna e një produkti që quhej ,,funky’’ , ishin disa tipa të ushqimeve që u patën përhapur shpejtë pra nga miku në mik dhe të gjithë hanin ,,funky’’ .

Kur fotografia e saj vërshonte gjith facebook-un , pra kur mundësia për të parë vithet dhe pjesët intime të saj ishte bërë ,,mundësi e gjithsecilit që ka facebook , ajo kish arritur pikën që dëshironte . Pra kish arritur që të dashurin e vet ta kontrolloj dhe ta bëjë nervoz në masën më të madhe të mundshme. Sepse nervoza ishte qullëzim . Kap dhe bëj nervoz dikë , e turbulloj dhe ai harron si të më kontrolloj në amoralitete. Pra ky ishte përdorimi i fotografisë nga një mike imja që e vendoste veten në ankand . Kohëve të fundit , fytyra po i prishet . Dëgjova se kish lënë të dashurin e tretë të cilit i kishte lejuar që ti puthë buzën dhe ta prekë në plot vende.

Të më falë shoqja !

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Bona-us;2268633]Fotografitë kurvore !

Jo pak femra nga shoqet që kisha shfrytëzonin pushtetin e fotografisë për të shtuar konkurencën përmes reklamës. Një shoqe që kisha , çdo ditë lyhej , çdo ditë rregullonte flokët . Ajo kado që sillej bënte fotografi. Fotografinë e shfrytëzonte si reklamë. Pra në momentin që postonte foto në FB përnjëherësh nja njëzet vetë i dërgonin kërkesa të miqësisë .

Egon e saj e kënaqte kur i shtohej numri i kërkesave ( të sëmurët e FB kështu e përceptojnë edhe vetë jetën) , pra në momentin që rritej numri i kërkesave të miqësisë asaj i dukej se u plotësua , pra sepse ishte një numër i madh i njerëzve që do e pëlqenin , që do i bënin llajqe . Ajo kish një të dashur . Me të spajtohej fare , pra sidomos për punën e fotografive . Sepse qëllimi i saj ishte të lyhet bukur , të dalë në foto sa më bukur (fallco) që të jetë e mundur. Në këtë mënyrë të ,,kall’’ një sërë djemësh , pra të fitojë ,,zemrat’’ e një numri të madh djemësh . Në biseda gocash të tregosh se të ka thënë një djal dje , pastaj një tjetër pardje dhe një i tretë parëpardje , është një status i madh . Por jo vetëm në mes vajzash kjo ndodh edhe mes meshkujsh. Pra asaj që i kanë thënë më shumë djem vlen më shumë ( tru pule).

Kjo shoqja kish edhe një të dashur . Në momentet kur zihej me të merrte dhe bënte foto. Fotografitë që i bënte i kishte gjysmë të zhveshura(kujdes këtu më kujtohet fenomeni i ekspozitës së trupit femëror) . Lakuriqësinë e bukur të saj , apo bukurinë e saj lakuriqe e merrte dhe e nxirrte në ankand . Në momentin që e nxirrte në ankad që në përdorim facebook-ial quhet ,,mur’’ , një numër i madh miqësh , i bënte pëlqim , dhe kështu secili nga shokët që pëlqente i dilte në aktivitetin e shokut se ka pëlqyer ktë shoqe , pastaj të tjerët e shinin dhe dërgonin kërkesa miqësie . Si puna e një produkti që quhej ,,funky’’ , ishin disa tipa të ushqimeve që u patën përhapur shpejtë pra nga miku në mik dhe të gjithë hanin ,,funky’’ .

Kur fotografia e saj vërshonte gjith facebook-un , pra kur mundësia për të parë vithet dhe pjesët intime të saj ishte bërë ,,mundësi e gjithsecilit që ka facebook , ajo kish arritur pikën që dëshironte . Pra kish arritur që të dashurin e vet ta kontrolloj dhe ta bëjë nervoz në masën më të madhe të mundshme. Sepse nervoza ishte qullëzim . Kap dhe bëj nervoz dikë , e turbulloj dhe ai harron si të më kontrolloj në amoralitete. Pra ky ishte përdorimi i fotografisë nga një mike imja që e vendoste veten në ankand . Kohëve të fundit , fytyra po i prishet . Dëgjova se kish lënë të dashurin e tretë të cilit i kishte lejuar që ti puthë buzën dhe ta prekë në plot vende.

Të më falë shoqja ![/QUOTE]

...e vodhi, dhe e vuri një foto "Sex me!"

Titulli: Reflektime
 

Edhe 21 dhjetori i famshëm profetik për mundësinë e ndodhjes së kataklizmës apokaliptike të botës, të parashikuar sipas kalendarit të civilizimit të lasht Maja, erdhi dhe shkoi. Fatlumsisht nuk ndodhi asgjë e frikshme. Apo, më mirë të themi – nuk ndodhi asgjë “kotë e pritshme”. Edhe pas kësaj “fantom date”, bota (por edhe Kosova) vazhdoj të mbijetoj me të gjitha brengat dhe problemet e saja të zakonshme ekzistuese.

Meqë jemi, po ashtu, para festave të fundvitit, nga ajo më e keçe, shpejtë vëmendja e jonë do t’i kthehet argëtimit, shoqërimit, disponimit të mirë, urimeve dhe dëshirave më të mira, tryezave të begatshme, zbukurimit dhe shkëmbimit të dhuratave të ndërsjella; do t’i kthehet shpresës së zakonshme se ky vit i ri do të jetë shumë e shumë më i mirë se sa viti që po e lëmë pas. Dhe... çka të themi? Edhe frika e shkuar e panevojshme, por edhe shpresa e menjëhershme si optimizëm, janë dy emocione tona të natyrshme të gravuara thellë si instinkte në kodin tonë gjenetik.

Sido që të jetë, jeta vazhdon! Me vet aktin e kremtimit të Vitit të Ri, NE, në mënyrë simbolike i japim nderim vazhdimësisë së kohës, e cila, për çdo vit fillon të rrjedh. Edhe pse flitet se në vitin e ardhshëm do të kemi një krizë edhe më të ashpër ekonomike dhe politike, kjo nuk do të thotë asgjë. Sepse NE kaherë jemi të mësuar të “krizojmë”. Meqë, optimizmin e kemi si të vetmin karakteristikë pozitive kolektive që na rendit në vendin e parë të sondazheve ndërkombëtare si popull, me këtë fodullëk të superioritet tonë, mbase edhe këtë vit do të vazhdojmë të “optimizojmë”.

Po ashtu, flitet se në vitin 2013 do të kemi zgjedhje. Ato lokale - sigurisht, por sikur mozomakeq po na shkojnë punët, era po i vije edhe atyre të jashtëzakonshme (parakohshme) kombëtare. Përsëri, nuk ka problem! Jemi mësuar ne edhe me këto zgjedhje. Sikur shumë të tjerat të pasluftës, edhe këto do t’i përballojmë me sukses. Ne po, por jo edhe disa parti që do të zhduken nga skena politike.

Meqë, do si do, disi e tejkaluam vitin 2012, çfarëdo qoftë edhe 2013 -ta, sigurisht do ta përballojmë me sukses! Andaj, gjithsesi vitin 2013 duhet ta presim të gëzuar dhe të lumtur. Edhe këtë herë si gjithnjë me besim për një të ardhme më të mirë. Fundja, me BESUA është e vetmja gjë që na ka mbet ta bëjmë falas dhe nuk na kushton asgjë.

Pa dyshim! Edhe këtë vit duhet të vazhdojmë të besojmë, ama jo në babadimër. Këtë t’ua lëmë fëmijëve. Mos t’i besojmë as politikanëve, sepse kështu bëhemi ne fëmijë.

Në një vend ku mediokriteti intelektual, (pa)drejtësia, korrupsioni, hajnia dhe kriminaliteti në përgjithësi, banojnë në një pallat, aty nuk ka politikë dhe politik/bërje të mirëfilltë. Andaj, fisnikërinë tonë sa më larg nga ky biçim politike shantazhuese, përmes së cilës, dikush (nga të huajt), për interesat e veta më të larta dhe kinse në emër të instalimit të demokracisë, eksperimentojnë me ne në çdo aspekt të jetës sonë; na mësojnë se çka është mirë e çka është keq; këndej apo andaj duhet të shkojmë; si të sillemi me të tjerët; ku dhe çka duhet ta ndryshojmë... Meqë të tjerët na mësojmë edhe çka është dashuria, mirësia, toleranca, mirëkuptimi.... në këto rrethana të krijuara, fitohet përshtypja thuajse edhe ndjenjat tona i takojnë (atyre) të tjerëve. Në këtë proces, sikurse na thonë -civilizues, neve na është ndaluar të mendojmë. Nga ne fare nuk kërkohet të mendojmë, por vetëm të mësojmë. Të mësojmë, të mësojmë dhe të trajnohemi. Hajt, hajt, hajt ...kështu vazhdimisht e deri në automatizëm. Sepse, kur fillojmë të mendojmë me kokën tonë, atëherë bëhemi të lirë, e, ne, në të vërtetë, kurrsesi nuk guxojmë të bëhemi të lirë...

Nëse është ashtu, në çka pra duhet të besojmë?

Duhet të besojmë në VETEN tonë si mikun më të mirë. Me këtë besim ne lidhemi me forcën e pafundme të inteligjencës universale e cila do të na shpie kah mënyrat e reje të të mësuarit dhe menduarit. Atë të komunikimit ndër-personal intuitiv, hyjnorë. Aty pra, është çelësi i forcës tonë latente e cila mund të bëj të arrijmë çdo gjë që dëshirojmë. E, kur kjo të ndodh, tek atëherë do të bindemi se pikërisht në ne është diçka shumë më e fortë se sa pengesat ekzistuese që, në dukje, nuk po na lënë të bëhemi së bashku si një “grusht i fortë migjenian” me të cilin “do t’i biem mu në zemër malit që s’bënë zë...”

Gjithsesi duhet ta dimë se në jetën tonë ekzistojnë dy paradokse emocionale: indiferentizmi dhe dashuria. E para na shprehet si topitje emocionale, kotësi, mosveprim... Me vrasjen e tij, vdesin edhe dyshimet, lajthitjet, hamendësimet në ne...Thjesht, vdes frika. Kur të vdes frika, vetëm atëherë mund të na shpaloset ajo ana tjetër e paradoksit – DASHURIA, e cila shprehet si vullnet i fuqishëm për veprim të përhershëm kah e përsosura.

Dashuria, është cikël. Proces. Kur je i dashuruar - të lëndojnë; kur je i lënduar- fillon të urresh; kur urren – fillon të harrosh; kur fillon të harrosh - ndjen zbrazëtirë; kur ndjen zbrazëtirë ... sërish fillon të dashurosh. Harmoni e përsosur, pa dyshim! E...çdo gjë harmonike, njëkohësisht është bukuri! Përsosshmëri në vete. Është vetë Zoti në ne.

Ta njohim pra bukurinë, ta duan dhe t'i dorëzohemi asaj, tek atëherë jeta nuk është e mërzitshme. Tek atëherë ajo bëhet e bukura e vërtetë, e natyrshmja ekzistente, tek atëherë ngjan ngritja dhe zhvillimi kah e vërteta, kah e bukura e vërtetë që gjendet në ne, në qetësinë e visarit tonë të brendshëm... dhe kjo quhet - HYJNORJA!

Përjetimi i qenësishëm i së bukurës në vete është rruga që duhet të na shpie kah Zoti, kah falënderimi. Nëse me këto bindje e takojmë bukurinë dhe falënderimi për këtë rritet, atëherë na ngjan dorëzimi. Paraqitet DASHURIA.

Krejt në fund, për këto ditë festive, desha ta bëjë edhe një porosi. Një porosi të cilën mund ta merr çdokush si të do – pragmatizëm apo utopi: Nuk ekziston askush i keq në këtë planet. Për atë Isusi tha:”Duaje të afërmin tënd sikurse vetveten”. Gjithkënd sikurse veten. Edhe atëherë kur e ngujuan, ai tha:”Falu. Nuk din çka bëjnë”. Nuk i nëmi duke thënë:”Ata janë njerëz të këqij”, Jo, sepse ata jetonin në mosdije. Nuk ishin të dijshëm.

Fatkeqësisht, shumë e shumë njerëz te ne nuk janë të dijshëm.... Sigurisht ata edhe gjatë vitit të ri që po na vjen do të mbeten të tillë. Është kështu çdo kund, pa dyshim. Por, me këtë rast, të urojmë që ky soj njerëzish sa më pak të jenë në pushtet!

Gëzuar, pra, Viti i Ri 2013, me besimin e shtuar në vetvete dhe dashurinë që është në NE

Titulli: Reflektime
 

Më tregonin se japonezët dallohen me racionalitet, se ata nuk janë sentimentalë, por të drejtë, njerëz krenarë. E unë mendoja se ata pikërisht u përcaktuan për kamikazen e lavdishme, njëkohësisht fare akt iracional dhe fare konvencional. Ata e zbuluan atë shkathtësi me siguri që mos ta vënë në dyshim krenarinë e vet dhe të drejtën... Unë mendoja, megjithatë, është nxitje për një formë dhe se shumë guxim duhet pasur që ta vënë në praktikë krenarinë dhe skofiaritetin në sprovë. Çdo i marrë mund ta pështyjë atëherë njeriun pse e ka pasur parasysh rrezikun që të mos veprojë kundrejt konvencave...

Titulli: Reflektime
 

Qëkur ishte i ndjeri baba e preu shelgun në kopshtin tonë. Kish kurorë të begatë dhe në ditët e verës lëshonte hije të freskët mbi bar. Por e sulmuan vemzet, i lëvarën nëpër të çerdhet e tyre të tejdukshme, edhe pemët e tjera do të pësonin nga ato çerdhe. Atëherë erdhi sëpata dhe nga shelgu lotues mbeti vetëm cungu, që ta lidhnin në të njërin skaj të telit për t`i tharë petkat. Shihej sheshazi se fuqia e jetës së atij druri ishte e madhe. Pranverën e parë nga cungu, majës, lëshoi një lastar. Por kaluan vite nga atëherë… Tash sërish po afrohet pranvera dhe shikoj qartë sesi vdekja e paralizoi atë trung të gjallë që lidhej me tokën. S`ka më degë në majë. Nuk lëvizin më nëpër të lëngjet. Vetëm në fund të trungut të pemës së shkretë një lastar i mugët akoma përpiqet të ringjallet. Çdo gjë tjetër ka ikur në pakthim, përveç dëshirës së pavdekshme për të [B]JETUAR[/B]!

Titulli: Reflektime
 

...Ajo ishte e bukur. Ma kujtonte ëndrrën nën dritën e zbehtë të hënës. E lexoja, ose më dukej se e lexoja tejdukshëm. Ajo s`e donte të shoqin për iks arsye, qe këtu edhe nonshalanca e tij ndaj saj. Ajo, megjithatë, nuk e urrente atë. Nonshalanca e tij nxiste te ajo ato buzëqeshjet misterioze dhe plot gracka, që ajo, pa ngurruar, ua dhuronte të tjerëve... Ky ishte një shembull tipik i martesave borgjeze si te romanet e realizmit klasik, në të cilat njëri partner vuan shpirtërisht nga varshmëria dhe dashuria, kurse tjetri bezdiset gjer në paskajshmëri... S`ka dyshim, ajo dhe ai ishin dy njerëz të largët, dy mure pranë e pranë të ftohta akull, që po rrinin nën unazë përjetë. E vetmja pyetje që më mbetej t`i bëja vetes ishte: ç`interes i mbante akoma bashkë?!

Re: Reflektime
 

I kerkoj lemoshe,ajo nxorri portmonene duke pare qe s'kishte vetem disa cent,futi duarte ne xhepat e palltos saj,pa pritmas filloj te ndjej nxetesi ne bark dhe gjaku ti rrjedhe pertoke...e humbi vetedijen Edita C. nga therrja me thike e nje lypsari te rastit .Edita pas nje jave flet akoma me ankth,e ze gjumi me fytyren e lypsarit,zgjohet e djersitur nga frika e tmerri qe perjetoj para ca diteve... deshta t'i jap para, une asgje nuk i bera,pse me therri pa faj??.. ishin keto fjalet e ne nje nene me nje vajze ne preherin e saj,ne jeten e saj varra do ti ngele per jete, e hidhur kjo ngjarje e vertete :(:(

Titulli: Reflektime
 

Eeeee be daj,qish riflektojke qishti i dost i jemi qituqeeee :cool:

Titulli: Reflektime
 

...


... as ne Korene e Veriut kete lloje te cenzures nuk e gjene!
Asnjera nga mediumet nuk e transmetoje ne teresi ate qe e tha zv.ministri i puneve te brendshme te Serbise, ne meshen e Hashimit dhe Atifetes! Erdhe dhe e tha ne mes te Pejes se per ta Kosova eshte Serbi, e magart tone i aplaudun!

A thua eshte e rastesishme qe Serbia e dergoi zv.ministrin e puneve te brendshme? Pse nuk e derguan ministrine e bujqesise apo te kultures?! Jo, asesi! Kjo eshte simbolika e Serbise, me te cilen perqohet mesazhi i zhargonit politik te saj, gjuha e qizmes!

E qeveria jone qizmet i ruan vetem per protestuesit te cilet e kundershtojne hajnine. E per Serbine i ka All Star-at!

Vend i c'rregullimeve dhe i padrejtesise, eshte Kosova. Plus kur kesaj ia shtone edhe hipokrizine, nuk eshte tjeter cka pos se fundi i fundrines.

Tjerren vargje per patriotizem, e kur vjen puna te tjetersimi i Kosoves nga Serbia permes procesit te negociatave, te gjithe heshtin! Nuk po muj me e kuptu, a jane me te rendesishem disa njerze, apo toka e Kosoves qe po zyrtarizohet nen patronatin e strukturave kriminale te Serbise?!

Pse more spo qohemi ne proteste kunder marreveshjes???






.

Titulli: Reflektime
 

[I][SIZE="3"]Dalngadal po shuhen dritat ne bulevard,zogjt po ikin.....nderojn folen.Ka veq ca huta e zagar endacak ku lepijn aty-ketu ku s'duhet.[/SIZE][/I]

Titulli: Reflektime
 

[I][SIZE="3"]Trokita kot.Mbrenda bosh! C'eshte valle, ore policore??? Trokita kot,askush,asgje,HIQ.
Trokita kot. Mbrenda ben bosh.Anetari ishte gjykuar per blasfemi,kenga e tij e pakenduar.........postimi qesharak i tij.

O Zot i im jep pak drite aty ku ka terr...te dallohet e bardha nga e zeza.

Amin![/SIZE][/I]

Titulli: Reflektime
 

kjo eshte ajo kur fillon tua hjekesh leshrat njerzëve në ato vende ku s'duhet.

Më nuk të thon rrojtar a berber, por nisin nga ato si xharrah, bric, leshhjekes...... e keshtu me radhë.

Titulli: Reflektime
 

Çlirimi solli edhe shlirimin !
[U][B](demokracia e bajlozave,lubonjave, matufave e matoshave)[/B][/U]
disa sosh u shliruan (tuj pordh shkinisht) deri në atë mas saqë filluan edhe zorrt nga barku t'u dalin.

Titulli: Reflektime
 

[i]"Kërkoj ndihmë nga të gjithë që të shërohem dhe të jetoj si moshatarët e mi...edhe unë kam të drejt të jetoj dhe të mendoj qëllimet e mia për të ardhmen",[/i] thoshte Leutrimi, derisa nuk i mbante dot lotët pa i rrjedhur.

Trimi vdiq të enjten e kaluar, pa pasur mundësi që të shërohej jashtë shtetit. Nuk e ndihmuam si shtet, as si shoqëri...

Ndërsa, në një kronikë për të, lexova:[i] "Leutrim, ndihem i tmerruar që nuk të ndihmova dot. Ndihem i turpëruar të të them ‘post mortum’ që mizeria dhe mizoria e politikanëve në Republikën e Kosovës ka shkuar aq larg sa po shikojmë të përfitojmë ndonjë votë edhe në kurrizin e palcës tënde kurrizore që nuk arriti të transplantohet."[/i]

...Trimi, ti ike lartë në qiell, atje mes engjëjsh. Drama jote u mbyll pa bujë, nuk ishte as lajm në TV. Por ne vazhdojmë të jemi spektatorë të trishtuar në teatrin e lotëve dhe dhimbjeve t'pafund...

Pushofsh i qetë në parajsë!

Titulli: Reflektime
 

[i]Letër nga Kosova[/i]

Veç shqiptarët dalldisen, kalojnë në delirium e karikaturohen para pjesëtarit të një populli që i urrenë deri në asgjësim, siç bënë atë natë publiku (madje edhe burra pleq) para Çoliqit. Dolën të kompleksuarit nga ndjenja e inferioritetit dhe shpërthyen e vunë në pah gjithë obsesionin dhe lakminë ndaj gjithçkaje që s’është si vetja e tyre, ndaj dikujt që i urren për çka janë. Rast i vecantë psikopatie kolektive e një popullate që nënçmon vetveten. Kjo shihet edhe te emrat e huaj qesharakë që u vënë fëmijëve. Prandaj ishin të fundit që fituan lirinë, që bënë shtet dhe të parët që do ta humbasin identitetin...!