Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Drejt teje vija[/b]



Kur ikja larg, drejt teje vija ;

Kur vija afër, ikja larg.

Për dreq më trembte largësia

Dhe afërsia bëhej çark.



As e kuptoja si të desha,

Një mjegull pus, një çmenduri,

Si një poet që shkruan vjersha

Dhe ndez një shkrepse, i bën hi.



Dhe ndofta kjo ish dashuria :

E çakërdisur kuturu…

Për dreq më trembte largësia

Dhe afërsia gjithashtu!


[i]Dritëro Agolli[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[I]EJA PRAPE

Ne pangopesi kam ndjere
Dhe uria po me zgjat
Eja moj prap dhe nje here
Eja prap ne ate shtrat

Tek ai vend ku s’kam me mend
Shpartalluar embelsisht
Lakuriq’si e trupit tend
Me c’nderon aq ndershmerisht

Luftrat vec nga ju fillojne
Paqe s’keni as ne shtrat
Eja…luftrat te vazhdojne
Eja prap e prap e prap

B B.[/I]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Dhimbjet e zemrës së largët[/b]

E dashura ime i harroi fjalët
si te mos ishin kurrë...
u dashurua me heshtjen

Një mollë e kuqe-gjak si faqja jote
midis shpatullave më ra
asnjë plumb s'ka më m'dhimbtë më shumë
në vdeksha pa të pare…

Sa herë mollët të piqen si kësaj dite
hidhi kokrrat udhës nga shkova
dhe unë do të ndiej dhimbje ku shitove,
e miro

Ne u martofsh, mollë mos pastë kund në botë...

Ti me lotë do t'i qash sa herë t'i shikosh
unë dhimbje do ndiej sa herë t`i prek, pse ta fsheh

Dhe në diell të dytë s'të harroj, e miro!


[i]Agim Spahiu[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[I]KUR VDIQA UNË

Më hodhët dhe sa mundët,
Më ngjeshët,
Më vutë një mal përsipër!

Më pas ca lot,
Më pas ca lule artificiale,
Më pas më latë e ikët!

Më pas i latë duart,
(Nga dheu
dhe nga unë!)
Dhe shkuat,
Drekuat!

Dhe nisët
të qeshni përsëri,
Të thoni barcaleta banale,
T'i shkelni syrin njeri-tjetrit
Me djallëzi!

Ç'aktorë hororë,
Në tërë këtë lojë
Me gjoja dashuri!

Veç nëna,
Eh,nëna!
Hyri fshehtaz atje brenda,
Si një reze dielli në dimër!

Për të ndarë me mua,
Gjithë atë mal dheu
Që më vutë përsipër!

Veç nëna tani,
Me zogjtë e gishtave
Më çuket si dikur,
Më shpupuris flokët!
M'i thërret
Me emra
Shokët! [/I]



[B][U]Skender Rusi[/U][/B]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]E fundit[/b]

Po më dridhet shpirti
si një fije bar
unë po shkoj drejt dimrit
ti del në behar

Mos u mundoni për varr
sa të vdes
varrosmëni në sytë e saj!


[i]A.S[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Lamsh na perlane –cka mundem me rrembye
prej teshash vrik –e na stivuen si thase
nder kamjona, me shqelma tue na rrase;
prangat nder duer, per s’mbrapshti, ashtu mberthye
sa mishi u-nxi mbas pake e u-fry me plase;
mandej per kame e gjoks litarin nye
tri heresh na e pershuen, tue u-derkrye
ma keq mbi ke u-angue a desh t’u flase.
E mbasi kryen, rrethuen nenkolonelin
qi gjithe at kohe kish ndenjun tue soditun
fetyrat tona t’ajtuna, t’gerdheshna
nen klithmat e paza… Ishin djersitun
e fshiheshin me nge. E mbante belin
njeni tue qeshe me llanet e perveshna.

Arshi Pipa

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[I]NËNËS
Gjithnjë po bëhesh më e krrusur,
Sikur po i afrohesh tokës!
Unë jam atje,në sytë e rrudhur
Ku është fillimi i gjithë botës!

Gjithnjë po bëhesh më e vockël,
Ku e ke futur gjithë atë shpirt!?
Si hënëz e ngrënë brenda dhomës,
Mbi kokë më rri edhe më ndrit!

Gjithnjë po bëhesh më e lehtë,
Mos ke ndërmënd që të largohesh!?
Ma bëj një shenjë e ngjitem vetë,
Qiellit t'i them që do vonohesh!

S Rusi![/I]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Zemra ime[/b]

Në asnjë dorë të botës nuk më zë gjumi
isha mësuar me kokën në duart e tua
e ke ditur që kam diçka nga deti
breg me breg dhe gjumi s'më zë

Dua të shtrihem dhe të vdes
por vjen ti dhe nga balta më ngre
kur male te tërë dot s'na ndanë
si do na ndajnë dy grushta dhe

Ah, isha mësuar me kokën në duart e tua
tani edhe brigjet më gjumi nuk i zë


[i]Frederik Reshpja[/i]

[i](p.s. Ky lirik i madh shqiptar vdiq në shkurt 2006. I rrënuar, pa para, tejet i sëmurë, Reshpja, ish i burgosur politik, përjetoi ditët dhe netët e vështira, për të vdekur në mjerim, si endacak pa kulm mbi kokë... I mbylli sytë, por jo qepallat e tij në poezitë e mrekullueshme që la për ne. Gjithsesi dhe ndërgjegjen tonë të vrarë si shtet e shoqëri karshi tij!)[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

LALËS

Rudha e ballit
vrragë kohësh

Fjala
mbrumur motesh

Hapi i tij
shteg i ri

Unë
bimë e farës së tij.


H. Muhaxheri

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Vjesht e dyte ~

Qemoti dallendyshet kan ikur
lejleket lagunave nuk duken gjekund
thellezat nder shkurre jan strukur
vjeshta gjethet ka shkundur,pa mund

Rruget horizontin kan humbur
harabeli me nuk degjohet
bilbili nga rryma e ngroht eshte tundur
vetem ca sorra spo largohen

Ne labirinthet e kohes pa fill
as ne me spo e gjejm rrugen
te dy sebashku ne park
atje,me puthjen ne humbem.

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Eja[/b]

Ku ishe ti kur dola i vetëm nën hënë
në ç'hënë barisnje vallë

Ku ishe ti kur vizitova profilin tënd
në xhamin e muzgut që krisi dhe u thye me trishtim

Pastaj erdhi nata mbushur me mungesën tënde
pastaj erdhi prap nata
dhe kështu ka për të qenë deri në ditën e fundit të netëve

Zbrita tek kroi
duke mbajtur në duar vazon delikate të agimit
pashë sytë e tu ruajtur në kujtesën e ujrave

Lisi plak lëshoi përdhe kurorën e vjeshtës
si një sovran që abdikon

Ani, mua më zuri ky mallkim
po qysh bën pylli pa ty, si del vjeshta
a ndofta nuk do të ketë kurrë më vjeshtë?
atëherë në emër të kujt do të bien gjethet
në emër të kujt do të vijnë shirat, mjegullat, ylberët

Zemra ime, eja vër dorë mbi stinët!

[i](F.R)[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[B][I]Te mendohesh[/I][/B],
..
Ka shume mallkime
per njerez te liq,
Sic ka dhe urime per shoke dhe miq.

Po une mallkimet aspak s'i kam dashur,
Vec shfryj
rralle-rralle kur jam buzeplasur,

Kur kupa ze mbushet e s'kam nga t'ia mbaj,
Merzitur-merzitur me vete ze shaj.

I them mendjemadhit nje llaf te florinjte
Te gjetur ne popull:ah,mendja t'u rritte!

Sa gjera ke
thene,o popull i shtrenjte,
Qe duhet patjeter te rri te vras mendte!
..
Dritero Agolli

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Falmë[/b]

Oh, falmë, falmë mikja ime
në ta lëndova përsëri
at’ plagë që s’don më ngushëllime,
që don të mbetet si jetime,
krenare pa njeri!

Oh, falmë, falmë pse kërkoj
prej teje unë dashurinë
e dhëmshurisht pse të qortoj
në çastet-vrer, kur shpesh harroj
se ty ta vranë rininë …

Ësht’ malli im gjithë pikëllim
që djeg e bren aq pushtetplot
e kur s’e gjen ate flijim
që e njeh aq fort në shpirtin tim,
i mbeten veçse lot!

Ësht’ zemra ime q’u mësua
çdo rrahje t’sajën ta durojë,
që kurrë s’i tha njeri “të dua!”
që u ndez përherë dhe u shua…
pse di të dashurojë.

E pra më fal e dashur ti,
tani t’kuptoj unë ty më mirë:
çdo ças dhe unë po ndiej mërzi
e shpesh s’kam mall, s’kam dashuri,
s’kam gaz, s’kam më dëshirë!

Oh falmë, falmë mikja ime,
s’do t’i lëndojmë ne kurrsesi
k’to plagë që s’duan ngushëllime,
që duan t’mbeten veç jetime
ashtu si unë, ashtu si ti …

[i]Robert Shvarc[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]S’e di...[/b]

Nga larg më vjen, nga larg, ky zëri yt i valë
dhe më ndez në gji një afsh edhe një mall
e s’di se ku më dhemb, e s’di se çfarë kam
madje as nuk e di në jam apo nuk jam

Ti flet e flet e flet dhe çfarë flet e di,
por unë vetëm flas, sepse përtej je ti
dhe sot po të më thonë: pa shkundu, mor i mjerë
u them, që mund të flas kështu një jet’ të tërë

Nga larg dëgjoj, nga larg, ah! zërin tënd të butë,
më vjen sikur dhe sytë më ndizen në të tutë
dhe s’di se ku më dhemb dhe s’di se çfarë kam,
madje as nuk e di në jam apo nuk jam!

[i](R.Sh)[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Nga larg vjen edhe mjegulla qe mbështjell mendjen
Një zë i brishtë ne anën tjetër, depërton në dendsinë e saj
Ca shpjegime të kota, dhe vetëm një me vend
Cili je ti? Vegim apo përrallë?

Tingujt e qeshjes në terrin e natës, gufojnë
Nuk e di më në është e qeshur apo ofshamë
Plandaj:
"Nga larg dëgjoj, nga larg, ah! zërin tënd të butë,
më vjen sikur dhe sytë më ndizen në të tutë"..

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]...[/b]

Sytë e tu si qielli janë të kaltër
të kaltër unë i dua e plot shkëlqim
ti nuk e di e dashur sa trishtim
ndiej unë kur ai vështrimi yt i pastër
nis njomet porsi qielli i kësaj nate
nga brengë e fshehtë e zemrës sate

Sytë e tu janë të përlotur
sytë e tu më hapin një botë të tanë
që e kam andrrue por nuk e paskam njohur
sytë e tu e dashur që tash i kam aq pranë

Një ditë do të mëgohesh prej meje
dhe do të kalojnë shumë çaste
shumë ditë e net e vjet
gjersa do ta kuptosh
që unë kam mbetur ai i vjetri –
gjithmonë pranë teje…

[i]..."Prandaj:
Nga larg dëgjoj, nga larg, ah! zërin tënd të butë,
më vjen sikur dhe sytë më ndizen në të tutë.."![/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

AZIL POETIK (nga libri "Mekatari")

ti që më lexon…nëse guxon…
eja me mua…lakuriq...
eja të të gënjej...
gënjeshtra është më fisnike
se sa i hidhur zhgënjimi...

guxo të të gënjej veç një herë unë
siç guxove tërë jetës të të zhgënjejnë ata...
ato...nderi...morali...besa dhe premtimi...
gënjeshtra ime gjithnjë është më e bukur
se gjithnjë ndodhet përtej...

eja pra...
pa të zhgënjyer guxo të të gënjej...
eja të të marr në një udhëtim të gjatë...
të gjatë...shumë të gjatë...
përtej Tri Pikave në fund të vargjeve të mia…
atje larg…
atje poshtë…
atje lart…
atje përtej…
por kurrë këtu…

Tri Pikat…
trinia ime humnerë...
çast…
përjetësi…
asnjëherë…

trinia ime djegëse…
e nesërme…
e sotme…
e djeshme…

trinia ime e trishtë…
muzg…
natë…
ditë...

trinia ime magji…
bordell…
kishë…
xhami…

trinia ime pa altar…
ëngjëj…
djajë…
transeksualë…

trinia ime gri…
ne…
unë…
ti…

trinia ime pa shenjtorë…
i dashur…
bashkëshort…
dashnor…

trinia ime mëkatare…
orale…
anale…
vaginale...

trinia ime rrënjëdalë…
rënkim…
heshtje…
fjalë…

nëse guxon eja të të marr në një udhëtim të gjatë
si kurrë ndonjëherë alfabetëve të përmbysur…
ndërgjegjes së cakërdisur moraleve të dhjerë...
përtej Tri Pikave në fund të vargjeve të mia…

përtej çfarë shkruajta e çfarë thashë…
përtej çfarë mund të lexohet e mund të shkruhet…
përtej gjithshkaje që mund të thuhet…
përtej çfarë njerëzit lexuan e mund të lexojnë…
përtej çfarë njerëzit harruan e më s'kujtojnë...
përtej çfarë ti kërkove dhe s'ta dhanë...
përtej çfarë nuk doje dhe ta dhuruan...
përtej çfarë besove dhe ta vranë...
përtej çfarë bekove dhe ta mallkuan...

nëse guxon eja pra atje ku pak shkojnë...
eja dhe guxo të të gënjej...
të të gënjej pa të zhgënjyer...
në Arratinë e Madhe Përtej Tri Pikave
atje ku retë pa qiej
azil poetik kërkojnë...

Artan Gjyzel Hasani

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Të dua![/b]

Për vjollcën që dridhet
në një vazo lulesh
të braktisur mbi prag
pa u dashur prej askujt
ashtu si zemra jote

Të dua
për gishtat e shiut
që bien mbi tastierë
një melodi për hënën
që i ngjan tëndes këngë

Të dua
për agimin që zbardh
aty mbi horizont
i ndritshëm e delikat
e ngjan me ballin tënd

Të dua
për dritën që çel e zgjon
një zog që del prej folesë
me krahët fluturim
e ngjan me gazin tënd

Të dua
për diellin që lind
e hedh nëpër korije
dantellën e dritës
plot nur e hijeshi
si hareja jote

Të dua
për ditën që feks
pas një nate pa dashuri
e që ngjan krejt
krejt me kthimin tënd

Të dua
për një portë që hapet
për një klithmë gëzimi
dy zemrash bashkuar
që ngjan me zërin tënd!


[i]Jacques Brel[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Mos më lerë ...[/b]

T’i harrojmë zënkat
mëritë e keqkuptimet
e kohën e humbur

Të harrojmë gjithçka
të harrojmë orët
që vrisnin pa mëshirë
me thika pyetjesh
dyshimesh të kota
zemrën e lumturisë ...

Unë do të të dhuroj
një shi plot me perla
ardhur nga vende
ku nuk bie shi
e do të gërmoj
gjersa të jap shpirt
të gjej ar e zefir
të tërën të të mbuloj

Unë do ngre një vend
ku dashuria të jetë mbret
ku dashuria të bëjë ligjin
e ti të jesh mbretëreshë ...

Mos më lerë
se më s'do vajtoj
e s’lëshoj më fjalë
po do të tërhiqem
aty prapa pemës
për të parë ty
për të ndjerë nga larg
zënë e gazin tënd
këngën e dëfrimin

Lermë që të bëhem
hij' e hijes tënde
hij’ e dorës tënde
hij’ e qenit tënd

Mos më lerë
mos më lerë
mos më lerë !...


[i](J.B - Ne me quitte pas)[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[I]Në udhëkryqe ndanë xhadeve
Ditët e shtuna dalin shpesh
Dhe zgjatin dorën nga makinat
Herë dy nga dy herë veç e veç

Po shpesh ata që janë brenda
Me njëri-tjetrin shkëmbejnë fraza
Si shumë pretendime kanë
Mor shoku Jani, këto vajza

Dhe janë ata që bëjnë zhurmë
Që kanë për vete dyzet gojë
Që i shkruajnë letër presidiumit
Për një guzhinë po t'ju mungojë

Dhe ato presin makinën tjetër
Atje në rrugë atje në shi
Ato të urtat gjer në dhembje
Të thjeshtat gjer në madhështi

Tek presin, java që kaloi
Iu kujtohet si në tym
Klasa me nxënësit, gabimet
Q'u përsëritën në hartim

Në mbrëmje radion dëgjon njëra
Tjetrës në mend i vjen sërish
Shikimi i fotoreporterit
Q'andej kaloj rastësisht

Koha e fejesës i ka ardhur
Dikujt ndoshta i shkon çdo ditë
Pluhur i shkumësit, vello e bardhë
U bie mbi supe e i trondit

Po s'ngrenë ato botën në këmbë
Në komitet në ministri
Ato të urtat gjer në dhembje
Të thjeshtat gjer në madhështi.
[/I]
[B]Ismail Kadare[/B]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Dritorja


Nje nate e mbaj mend fort mire,
kur hena rrezet argjendore
vershonte permbi mugetire,
nje vashez pashe ne dritore.
Ajo e heshtur po qendronte,
po ankthi po ia digjte gjine,
me padurim ne shpirt,veshtronte
te udheza neper kodrine.


"Un' jam ketu!",-nje ze ne terr
u ndje dhe vasheza gufoi,
dritoren celi menjehere...
dhe terri henezen mbuloi.
"O lum si ti",- i thashe me mall
"te pret gezimi,puthjet ,dhelet,
po mua ndonje mbremje valle,
ndonje dritore do me celet?"


Pushkini

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Nase Jani


KURBATKA
Mbremë, putha një kurbatkë
të bukur,
Një kurbatkë, nga dashuri kurbatësh,
Nën një çadër, ku flinte një flutur,
Ku dhe nata, s’na shihte
gjithë natën...
Mbremë, putha një kurbatkë
të bukur,
Qeni rrinte, lëpihej nën hënë,
Në puthje kurbatke kisha humbur,
Fshehur, qeni hënën
kishte ngrenë...
Rrëshqita nga buzët e kurbatkës,
Bëra poshtë, por s’rashë dot
në humnerë.
Si s’u shkoqën rruazat e qafës,
Vdekja të kish qeshur
dhe një herë?!
Si s’u xhindos lumi, të kish lënë,
Shtratin ku është shtrirë
mijra vjet?!
Qeni jargëtërbuar, hënëngrënë,
Ulërimë s’lëshoi gjer në mëngjes...
Si s’u sosën buzët me gjakshege?!
Burimi i shpirtit si s’u sos?!
Puthja e kurbatkës ishte vdekje,
Prapa veshit vdekja më thosh:Mos!
Mos! më thoshte vdekja,
se kurbatka,
është e gjitha zjarr e dashuri,
buzët i ka mbushur me gjakshege,
në çdo poretrupi ka magji...
Drita e mëngjesit
mos ardhtë kurrë!
Mbi buzët e kurbatkës isha mbret.
U dogja, i gjithi, përmbi buzë,
Vdiqa, sikur rrojta njëmijë vjet.

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Ti nuk erdhe[/b]

Vjeshta erdhi herët, ti nuk erdhe
sikur të vije, une do të lija cigaren
në vend të pullave të nikotinës
do më rridhte në vena shiu
dhe vetëvrasja e plakjes
dhe vera e kaluar e rinisë…

Gjiri yt i kthjellët si ylberi
do të rrethonte netët e mia
në ballë do ta puthja errësirën
ulërimën tënde më të gjatë se e gjata
në qerpikët e zinj ngecur
frikën dhe aromën tënde…

Ah! Zjarri i prekjes tënde
si uji që ka ngrirë në acar
dëshira për t’u bërë jorgani yt
digjet n'majën e flokut më të hollë
me buzët e puthjes, prekjes, nuhatjes
do të të puthja…

Me krahët e erës do të përqafoja
trupin tënd që i rri i vogël trupit tim…

Ti nuk erdhe, vjeshta erdhi herët
hija ime nga pragu i dritareve
i ra pas dashurisë tënde të zezë…

Dhe zemra i ra pas trishtimit, dëshpërimit...

Tani pres të kthehesh
siç më ka marrë malli të ikësh…

Që të më ushqesh
me pasionin e dashurisë tënde në errësirë
të më mbytësh me uraganin tënd të zi
të më harrosh në errësirën tënde të zezë

Vjeshta erdhi herët, ti nuk erdhe…

[i]R.D[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]M'i puthe buzët[/b]

M'i puthe buzët gjer në dhembje
tani duhen shëruar
po s'm'i shërove gjer në mbrëmje
ta marrim dhe më shtruar

Përpara ke natën e tërë
e mira ime, ti
ajo çka mbetet për t'u bërë
është puthja mbushur shpirtësi.

[i]Heinrich Heine[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Divani i vjetër

Ke parasysh atë dhomën e vjetër
tapetën e vjetër?
Mbi të, dy fotografi në mur,
të vjetra!
Ngjyrat e errëta
të vjetruara.

Ke parasysh shkallët që të qojnë
tek ajo dhomë e vjetër?
Në të cilën gjendet ai divan i vjetër?

Aty! Mu aty priti dashuria
Ajo puthje e njohur
Me lagshtinë e saj si vesë e mëngjesit..

E di, shkallët..
Nëpër to u ndoqën të rinjë të dashuruar,
butshëm, vullgarshëm dhe të ç`orientuar,
Ndjenjës së vjetër mirë dhuruar!

B.P.

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

GRUAJA E MESNATES

Nje grua mbreme me mori nga nata
Dhe me futi n'dhomen e saj,
Une, ajo dhe artet tona
Biseduam ane e skaj.

M'celi zemren per here t'pare,
Embel, ciltas bisedoi.
Te gjumeembli shtrat i saj,
Dalengadale dhe mua m'coi.

Pak poezi me arome gjumi
Ia lash aty mbi jastek.
Nuk e cika, nuk e preka
Se nga gezimi krejt qesh tretur.

Tri here "gezuar" une i thashe,
Me afsh t'madh plot dasuri.
Pasi ia lash 'naten e mir"
Jashtdola e qava si djale i ri!



Ali R. Berisha

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Motive pa diell[/b]

[i](Sipas motiveve të I.K)[/i]

Zor se në jetë
do të takohemi
adresat humben
s'ka më letra

Ti mjegullat
Unë retë
do t'i dërgojmë
njëri-tjetrit
gjersa dhe vetë
të mjegullohemi...

...e të tretemi
si ngjyra e fotografive
në "Divanin e vjetër"!

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[FONT=Georgia]Vizatova të parin e gjithë vizatimeve
mbi një copë letër, për të parën herë
një shtëpizë të bukur, me oxhak e dritare
dhe me klasiken, të mbyllurën derë…

më pas shkrova të parën letër dashurie
naive e të zjarrtë si për të parën herë
kurajo s’kisha në dorë t’ia jepja...[/FONT]
[FONT=Georgia]dhe zemërdridhur ia hodha nën derë…

më vonë i thinjur (familjar natyrisht)
ëndrra vizatova mbi letra me vlerë
të gjitha të bukura, të zjarrta sigurisht
të gjitha të ngjajshme me të parën herë…

një ditë do iki ashtu siç erdha
do vij këtu për të fundit herë
do vij më ndryshe…do vij në foto
ngjitur mbi letrën do rri mbi derë…

(1992)
©Artan Gjyzel Hasani[/FONT]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Kini mëshirë[/b]

Ajo ishte një natë dashurie
që kurrë s'duhej të kish gdhirë

Kini mëshirë
në mos po atje nën gurë
nën peshën e natës së shëmbur do të shëmbëm

I vrarë jo nga urrejtja, po nga dashuria
që përjetësisht quhet dhembje...

[i](Xh.S)[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Pa titull[/b]

Ndoshta s'të shkojë ndërmend
se qielli rastësisht s'u mbyll
se kjo dëborë që shtroi kudo
në të vërtetë ka rënë për ty

U projektua çdo kristal i saj
në qiell të madh diku
dhe nuk pushoi së rëni ajo
gjersa i gjeti flok't e tu

Dhe në mëngjes i zbehtë
ai i plotë hapej me madhëri
nën altruizmin e tij të hirtē
ndërsa shetisnim ne të dy...

[i](...)[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Mos u zhduk...[/b]

Duke u zhdukur nga mua
e çmishëruar vetvetes ju zhduke
vetja jote kështu u tradhëtua
me pandershmëri prostitute

Mos u zhduk... të zhdukesh është lehtë
të ringjallesh për tjetrin s’ka se si
vdekja të tërheq shumë thellë
të vdesësh nuk është mënçuri

Mos u zhduk... harro hijen e tretë
s'ka të tretë, dy janë dashurive
bashkë do shkojmë në gjyqin e shenjtë
kur gjaku t’na thërrasë për përgjigje

Mos u zhduk... e kemi shlyer mëkatin
fajtorë s’jemi ne, as damkosur
të denjë jemi unë dhe ti për të falur
në-mos-dashje ç’kemi plagosur

Mos u zhduk...të zhdukesh është çast
por si do takohemi nëpër shekuj
ç'sozi kemi në botë, ti fantazmë
dhe unë? - fëmijët tanë të qeshur

Mos u zhduk... jepma dorën tënde
në të jam shkruar unë - i besoj sekretit
dashuria e fundit është e tmerrshme
s'është dashuri, por frikë e humbjes së tjetrit!

[i]Yevgeny Yevtushenko[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

ISHA I DEHUR

Rrugëve të lashta po iu rikthehem,
ëndrrave tani shumë i frikësohem,
ahh...sa dua edhe një herë të dehem,
me puthjen e saj përsëri të ngrohem.

E t'a përgëdhel me kujdes,
të pushonim nga muzgu që vie,
e të zgjoheshim në mëngjes,
kur agu me rreze do të na bie.

Sa fjalë në gjysmë kishin mbetur,
sa ditë s'i kam parë qysh moti,
si një leckë mbeta i tretur,
i gjetur e i mërdhirë nga i ftohti.

Kurrë e bukura s'më ka shkruar,
asnjë fjalë në një letër,
ku e di nga ka shkuar,
apo e ka gjetur një të dehur tjetër.

Nga: Mark Kuzhnini

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Vjeshte, ty nuk t`ka hije me qkru qizi pizija me dushje. A mue po. Une jom e re:biggrin:


E dua trupin tim kur është me trupin tend.
Eshtë diçka fantastike.
Muskuj të tendosur e voluptet.
e dua trupin tend, i dua lëvizjet e tij,
dua atë çka bën, më pëlqen të ndjej
shtyllën kurrizore të trupit tend e gjithë
dridhjen e embel të eshtrave
e atë vibrim të skajit te tij që dua ta
puth, ta puth, ta puth papushim.
të puth plot zjarr çdo pjesë të trupit tend,
e dua atë përkëdhelje të bute të cikjes
me pushin e gëzofit tend elektrik e
mishin që hapet e sytë e tu plot shkëndija,
e për më tepër dua përplitjen tende
poshte meje një gjë kaq fantastike !

E .E. CUMMING

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Po t'rri nngat ,se si e re qe je, mos po i qon vetit fjale me kto poezi...:tongue:

Qy anmikjaaaaa! Prej anmiqesis nuk po e sheh se kush eshte autori...:wink:


Mall...!


Edhe pse larg…
pranë të ndjejë,
nuk të harroj,
vetëm thjesht,
dua të të përshëndes,
e pastaj
të shkoj.

Ashtu kot
malli më sëmbon,
jam grua,
me shpirt e trup të bukur,
pse jo,
jam zonjë grua.
Dy herë më e bukur,
joshëse,
tunduese,
në sy,
buzë,
me shpirt e trup,
dikë sundoj,
ndoshta
ty.

Edhe pse larg,
mos harro,
malli më merr,
nuk varet
prej meje
ai shtegton,
atje ku do.
Shpesh humbet ...
symbyllas
ikën..
shkon diku..
diku larg
ikën si i çmendur
e kthehet..
sërish
këtu.
merr udhë,
prapë
shtegton përhumbet,
gjithë qenien përfshin
e harrohet
dhe shpirtin ma tretë.

Një ëndërr e shkurtër
me sytë hapur,
më rri,
e kupton që malli të mund...
del fitimtar,
dhe vjen tek ti.

Edhe pse
nuk zgjat shumë,
është mundje e bukur,
edhe pse zgjat pak
më se e dëshiruar,
kur prehje gjen,
brenda meje
futur.

Në krahë malli lë veten,
të ndjejë jetën,
pëshpërimën,
frymëmarrjen,
prekjen,
aromën,
heshtjen.

Malli im,
më mund,
bëju zoti im
eja
tek mua,
më merre
në gji,
frymo
brenda meje
Jam
Grua!

Nga: Nexhi Baushi

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[FONT=Georgia][SIZE=2]Gabrielë,e mban mend sa shumë më admiroje,
më deshe, më jepeshe, kur nuk më kuptoje...?

Ish koha kur unë të robëroja me lirinë time për të gabuar..
Pastaj erdhi heshtja...

Hyj sot në shpirtin tënd, Gabrielë dhe s'bëj dot autoportretin tim....
Pasqyrat tregojnë harta memece ku vështrimi im blu
sajon kontinente lumturie që kurre s'egzistuan...
oqeane të stuhishëm...tashmë të qetësuar...
nën ta Atlantidat e mia -brigje pa urë...

Po qiejt e mi, Gabrielë?
Ah...qiejt....
Qiejt s'shënohen nëpër harta kurrë...

©Artan Gjyzel Hasani[/SIZE][/FONT]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Heshtja jote[/b]

Unë mburrem se thur vargje me zjarr
ti hesht, por ti dashuron më bukur
të matesh me mua, nuk është garë
gara me ty është garë e humbur

Unë shkruaj gërma pa fund në letër
ti më rimon shenja dhëmbësh në mish
unë them sa ty nuk dua asnjë tjetër
ti qeshë a tallesh me mua, ku ta dish

Unë llafazan si të gjithë poetët
ti e kthyer në heshtje, si vetëm ti
unë rrëmbej yje të të ndrijë netët
ti bëhesh hënë e me merr në gji

Unë flas kaq shumë, se nuk hesht dot
ti hesht, se ti di të flasësh më bukur
të matesh me mua, garë e kotë
gara me ty, më shumë se e puthur...

[i]Sokrat Habilaj[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Do cash mes udhëve ku ata nuk shkuan ndonjëherë
në gremina ku nuk guxuan të hedhin dot as vështrimin
mes shkretëtirës ku vec ti e di që një lule akoma fle
mes brigjesh ku përrenjve do ua ndryshosh drejtimin…

Do njohësh të dëshpëruar me gurin në qafë varur
të pashpresë që harruar i ka fat’ i keq
do njohësh dhe njeriun...atë që akoma s’ka ardhur
atë që nga pas turmat zvarrë tërheq…

Në shpirtëra njerëzish që nga vetvetja kanë frikë
mes atyre që nuk njohin as besën e as nderin
kufomat që do ndeshësh mëshiroi cdo ditë
dhuroju parajsën kur njohin vec ferrin…

©Artan Gjyzel Hasani

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

DHE SIKUR NJË ÇAST

Ajo buz’e saj, buz’e ndezur prush
Yjet rënë nga qielli lule nëpër gushë.
Në pasqyrë të syrit i pash edhe shpirtin
Zot, o Zot im ma bëj një çast vitin!

Shtrat bëje dhe qiellin që të vdes dy herë
Në muzën e vargut do çelet pranverë
Do rënkoj dhe deti, dallga bëhet valë
Zot të lutem shumë, mos ma shuaj zjarrë.

Digjmë në buzë të saj le të bëhem hi
Nese nuk është ëndërr do jet një magji!
Dhe sikur një ças të jetë vetëm ëndërr
Do lutem për të me shpirt e me zemër!

Se ja vlen të rrosh edhe për një çast
Të digjesh me puthje, të dehesh me flakë.
Nuk beson poetin kush s’e ka provuar
Po s’je pak i çmendur, s’je i dashuruar


Myrteza Mara

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[b]Ty...[/b]

të dua si bukën me krip e piperka që ha
si çastin kur natën i djegur zjarrmie zgjohem
dhe shkoj e vë gojën në çesme të shuhem pak

si çastin kur plot ankth, padurim e gëzim
hap pakon e rëndë postare që s'di nga me vjen

të dua si çastin kur për së pari kapërcej detin
si shumë gjëra që drithërohen në mua
kur mbi ne butësisht bie nata

si atë shprehjen e përditshme:
"gjallë jemi shyqyr" - TY TË DUA!

[i]Nazim Hikmet[/i]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

E DUA NJË SHKAK

Nuk jam harraq, siç ti më quan,
Unë enkas lë diçka nga pas.
Sa herë largohem iki shpenguar
Të kthehem shpesh dua një shkak.

Një buzëqeshje bëj sikur harroj
Diku një përqafim, një puthje
Se shpejt kthehem edhe i kërkoj
Dhe prapë largohem me ngutje!

Ndodh që harroj më shumë
Dhe kthehem si det i etur
Ti-dallgë e ndezur me shkumë
Më pret në gjoks e mekur.

Kështu jam gatuar, me erë harrimi
Harroj plagët, harroj lotët
Por nuk harrroj portën e betimit
Si të harroj dritën e Zotit?!

Ti qesh, si lulja në pranverë,
Të pëlqen që unë di të harroj
Dhe s’do të ndreqem asnjëherë
Këtë sëmundje nuk do e mjekoj!

***
Nuk jam harraq, siç ti më quan,
Unë enkas lë diçka nga pas
Sa herë largohem iki shpenguar
Të kthehem shpesh dua një shkak!


Myrteza Mara