[color=brown]Te Pakten Ecjen..

Më ke ndarë në mes,i dashur
pa ditur, pa kujtuar
për dobësitë e mia të forta
për lutjet e ngutura të shpirtit
për gjithcka e ënden
që s'është as imja, as jotja

shtëpinë në fund të botës
cuar ma paskan
shpirtin në djall,gjithashtu
ndërsa ti me qiellin njësuar
treteni nëvallëzimin blu [/color]

**************

[color=red]LETER DASHURIE

Eshtë shpejt,i dashur
për ta ndezur nje yll
qofte dhe per nje cast


eshte shpejt, i dashur
ta gjakosim muzgun
qofte dhe per nje nate


eshte shpejt, i dashur
t'i njomin buzet
qofte dhe me nje enderr


eshte vone, i dashur
qofte dhe padshje
t'i perlotim syte


pikëllimi
pikë
te mbyt
[/color]

[b] E TERA DASHURI

Etera dashuri jam
do t'i harboj sytë
të të shkelin si mizë
që të fshihets'di nga
vështrimi i ndezur
si fije bari ironik

do t'i harboj sytë
të të vdesin përkëdheljet
e të të varrosin pastaj
si një copëz zemër

do t'i harboj sytë
gjer nëeshtra të të ndezin
me pishtarë gjaku pöot zjarrmi

do t'i harboj sytë
të pafajshimit ledhatar

e tëra jam dashuri...........[/b]

Para Elegjisë

Një ditë do t'i marrësh në gji
Gjethët e rëna të stinëve të tua
Dhe do të kërkosh kot vetën
Shtigjeve të harruara të një moshe
E nuk do të kesh më as flokë ere
As shikim ylberi ta matësh fillin
Dhe fundin e mashtrimit tënd të shkurtër
Një dit do t'i shpalosh vjetët tua
Si pajën e nusës së vdekur
E do të numrosh fluturat e shkruara
T'agsholeve t'prenduara
E s'do të kesh ma as zjarr në buzë
As lot në sy të qeshën ngohtë
Të qajsh rrejshëm dhe ti manihtësh
djelmoshat

Një dit do t'i hash buzët e tua
Gjurmët e tua do t'i pështysh
Dhe secilin muzg do ta pagëzosh
Me nga një pendim që dhemb
E s'do të kesh më as sy deti
As hap të hedhur sorkadheje
Të shohësh si t'përqeshin gongjet
Dhe të ikesh prej hijës sate

-----Nga Azem Shkreli

[color=blue]
[b]

::: GJUHA SHQIPE :::
Qesh fytyra e Bjeshkëve të Nalta
kur shqip era nis e flet
dhe u nisën n'udhna t'larg'ta
rrokullimthi në kurbet !

Shtriqet fusha e përgjumur
dhe një sy pakëz e hap
shqip ia nis kangës dhe lumi
shqip nis t'flasin rruezat në gjak!

Shqip nis flet dhe shija e puthjes
ku dashnia nis e rrjedh
shqip nis flet dhe loti i humbjes
kur shpresa n'rrugë na ka ngel !

Por... ikën shqipja në mërgim
se varfnia duhet vra
nis fëmija tue psherëtim
edhe shqip ai nis me kja!

Qesh fytyra me vogëlushin
sa mirë shqip ai din me kja
malet jashta frymën ndalin
deti sytë hapi t'u pa!

Ç'ashtë ky za, kjo gjuhë që mbjell
diamante rreth e qark
e vransinën në det e hedh
vetëm diellin sjell në prag ?!

Që shëron malle e trishtime
t'fohtin n'shpirt në vend ta heq
e me ty rri n'halle e n'gëzime
e kurrë s'lodhet, kurrë s'thotë dreq !

Gjuhës shqipe i qeshin sytë
në mërgim bijtë ledhaton
shqip prapë flasin dhe dashuritë
dhe era e shpirtit veç shqip këndon!


- Lek Gjoka[/b][/color]

[b] ASGJESIM

Nga pamundesia
per te ardhur te ti
u marrosa si era ne puthje gjehtesh

nga pamundesia
per te pare
ne nje nate hajdutesh t'i vodha syte

pamunesia:dhimbjen ma kthen ne zonjush
shpirtin ne errashke te cmendur[/b]

Dëshira

Zot!
Sot
Jam,
Kam,
Shoh,
Njoh,
Rronj,
Shkonj;
Kam gas
Dhe flas
E them
Të kem
Ditë,
Dritë,
Jetë,
vetë,
Ah, dua,
Që thua,
Të mos vdes,
Po të mbes
Përjetë
Të ketë
Shpirti imë
Pa mundim
Shëndenë
Të jenë
Me mua
Sa dua.
Sonte jamë gjall',
E jam mirë,
Po kam edhe mall
E dëshirë,
Zot i vërtet
I gjithësisë!
Të rronj përjetë
Ndaj njerëzisë!
Ti ke në dorë,
Cdo gjë që të duash;
Nuk je i gjorë,
Arrin që të thuash;
Pa bëne gjithë c'dua,
Po të më dëgjosh mua,
Le të bëhet thua,
Dhe gjithë janë bërë!
Atë që thua ti vetë,
Zot i math e i vërtet!
Ajo bënte në jetë,
Edhe mbaronet' e tërë!
Ti epi jetë njerëzisë,
Shto e beko dhe bagëtinë,
Se ti je Zot' i gjithësisë,
Në dorëz' e ke mirësinë
Njerëzis' epi jetë të gjatë,
Mundimet fare nga jeta ngreji,
Djepinë shkret' e lugënë thatë
Mos e shih kurr ,por mbushur leri.
Fal
Dhe ep
Gjithë c'ke
Nga të mirat,
E të pështirat
Hidhi këtje,
A vari me ndonjë grep,
A mbuloji me ndonjë mal,
E lërë vetëm mirësitë,
Fal edhe dritë e jet' e ditë
Le të prëhet gjithë njerëzija
E të mos ketë kurrë të këqija;
Ligësitë ,Djallëzitë e marrëzitë
Le të mps rrojnë paskëtaj edhe një ditë
Veq mirësija në këtë jetë të mbretëronjë,
Urdhëri yt ,puna jote ,Zot' i math e i vërtetë,
E vërteta le të rronjë ,gënjeshtra le të pushonjë
Bëj si të duash ,c'të tem unë Zot i vërtetë? Ti e di vetë!

-----------Nga Naim Frashëri

[color=blue][b]Ismail Kadare!


LLORA

-I-
Prape mu kujtove, Llora.
Dashurine tone te shkuar
Prape ripertyp
Si demi qe ripertyp barin e livadheve te larget
Naten
Ne grazhdin e rrethuar nga bora.

Po ripertyp
Ate asfalt e zhavorr te zi kerrcites,
Borite dhe katroret mizeri te taksive,
Tabelat e kafeve plot drite,
Afishe, stacione metroshe
Ku me ty brodha

Nofullat e zemres
Me dhembin
Llora.

-II-

Tani shiu godet me shkelma xhamave.
Atje qielli si negativi i zi i nje shkretetire.
Llora,
Me ka marre malli,
Mall boje hiri.
Tani nata si nje mbulese vigane
qendisur me drita aneve
Karrfosur me paralele dhe meridiane
Nga lindja ne perendim,
Na mbulon e shqetesuar.
Ne shtrihemi nen te,
Si ne ethe zbulohemi
Te ndare,
Te larget,
Te vetmuar.

Pati nete
I qullur nga stuhia jote
Heshtja prane teje dhe pasionit te marre
Mberthyer mbi krahet dhe kembet e tua
Si mbi nje kryq te madh
Te bardhe.

Ne fillim e mora kaq lehte.
Madje s'thosha as fjalen "dashuri".
S'e dija se dhjete vjet me i ri se Krishti
Do te kryqezohesha mbi ty.

-III-

Ja
Vetetimat e bardha ne qiej
Adresen tende shkarravisin.
Sikur keto re
Te perhimta
Te ngarkuara
Te ti dergoja si letra, Larisa.

Letra ...
Nga tere letrat qe shkrova
Sdi pse te dergova ate me te marren
Pas se ciles si personazh Dostojevski
Te thashe njeqind here "me fal!"

Me pas ate faj per ta shlyer
Doja te te shkruaja por me kot.
Lapsi me ngrinte mbi leter
Dhe une ngrija si robot.

Ti u ngryse kur ta shpjegova,
Veshtrimi t'u err, t'u mpi,
Si syte e falltarit kur pikasin
Midis fallit kumtin e zi.

Dicka qe prishur ne bote
Ne zemrek te saj, ne aks.
Ikje e letrave si e zogjve
S'parandillte vec dimrin plak.

-IV-

Keshtu pra te ti nisja keto re
Gjer ne vilen tende ne rrethine te Moskes.
Ti ne mesnate e hutuar atje
Do te coheshe nga gjumi
Tek xhami t'afroheshe:
C'ndodh keshtu?
C'eshte kjo gjeme,
Ky shi here i merzitur, here i rrepte,
Keto vetetima,
Keto rrufe?
Dhe do te rrije gjithe naten tek dritarja
Rete te deshifroje,
Llora.

-V-

Zor se ne jete do te takohemi.
Adresat humben,
S'ka me letra.
Ti mjegullat,
Une rete
Do ti dergojme njeri-tjetrit
Gjersa dhe vete
Te mjegullohemi.

-VI-

Me kujtohet, gazetat hapa ne mengjes
Si nje terbim, si nje shkulm ere,
Shkronjat vallzonin si ne ethe:
Prerje. Prerje. Prerje.

Prerje maredheniesh diplomatike
Kurre s'do te shoh ty.
Ambasadat u mbyllen.
Pasaportat,
Vizat
Rame ne zi.

Mbi ijet tua te bardha
Ra pluhur.
Mbi syte e tu.
Larisa diplomaticeskaja
C'ndodhi ne bote keshtu?

-VII-

Qendrova perpara globit.
Ballin e nxehte mbeshteta
Mbi rrudhat e meridianeve
Do te desha te pija me globin,
T'endeshim te dy te dehur,
Ai mes kozmosit,
Une rrugicave te Tiranes.

-VIII-

Nga erdhi kjo dashuri
Ne kohen kur turp me vinte nga fjale.
Ishte me siguri si ndeshkimi
I atij qe me tempullin tallet.

Njohja ne stacionin Konsomolskaja
Banale si rrallehere ish
Numri i telefonit
Numri i telefonit shkarravitur shkujdesshem
Me te kuq buzesh
Barbarisht.

Restorant Leningradi
Shampanje
Snobizem i dyanshem.
Kotni.
Perlat, secili, pse valle
Perpiqet ti fshihte ne thellesi?

Nje te kollur si prej prostitute
Ajo nxirrte ore e cast si mburoje,
Ndersa une ngul kembe se nga lirat,
Merrja vesh me pak se nga futbolli.

Vec te port e shtepise
Nen ca jorgovane
Ajo psheretiu njerezisht
Dhe iku me vrap pas puthjes se pare
E kthyer ne madone serisht.

-IX-

Gjithe naten fluturuam mbi qytetet e Evropes
Naten avioni u ul n'aeroport.
C'pati mes nesh,
Llora,
Harrese, ftohje, abort?

Tek dera e avionit era te priste.
Zemra ime me debore u mbush
Si nje vetmi e madhe zbrisja
Po n'aeroport.
Askush.

askush.
Hamej, merrini keto valixhe.
Te renda?
Jane mbushur me pritje.

Gjithe naten fluturuam mbi qytetet e Evropes
Ti s'dija c'kishe, s'me prisje.

-X-

Ne kafe artistike bashke jemi prape.
Jashte debora ruse.
Brenda ti.
Shkrofetin brenda meje geni i rraces:
Prape me sllaven ben dashuri.

Pusho, gen i vjeter i rraces,
Ne thellesi, ne humnere hesht,
Nese jetes sime do ti duhej nje kryq
Kryqi im ajo le te jete.

-XI-

Dhe ja gdhiu mengjesi plot gazeta.
I ngrysur, shpresepak, shteteror,
Kemi flakur te dy mburojat,
Si qelqi te thyeshem jemi prore.

Ku jane ditet e shkujdesshme.
Te dielat mendjelehta, te martat,
Kur ti me shthurjen une me injorancen
Vertiteshim si me maska?

Tani qe te tjeret rresht vune maskat
Ne papritur i hoqem ato
Fishkelle, uleri ere e marre,
Oren e ndarjes kendo!

-XII-

Ndarja ...
Nje fjale goje
Por ndarja eshte e rende, shpirtin ta qit.
Te ndertosh nje ndarje per te qene
Esht' m'e zorshme se te ngresh nje piramide.

Si yjet jane vertete dashurite,
Kerkojne hapesira te medha e po aq mund.
por jet´ e njeriut s'eshte galaktike
Qe te nxeje kaq yje e katastrofa e shkrumb.

Ne jeten e ngushte koha vertet s'mjafton
Per dashuri,
Per ndarje,
Harrese.
Pleksen dashurite dhe ndarjet dhe harrimi
Kengetor i thinjur shetites syqorruari ...

Era e nentorit
Librin e trete te vjeshtes
Shfleton dhe mbyll duke uluritur trishtuar.

Te gjitha keto rikujtoj
Ripertyp.
Ne dhembe guret e pendimit me kerrcasin,
Asfalti i zi me varet nofullave te lodhura.

Keshtu pra, Larisa, moskovitja.
Keshtu pra, Llora.



Ismail Kadare (1961) [/b][/color]

[color=indigo]Memedheu

Memedhe quhete toka
ku me ka renure koka,
ku me ka dashur mem' e ate,
ku me njeh dhe gur' i thate,
ku kam pasure shtepine,
ku kam njohur perendine,
stergjyshet ku kane qene
dhe varret qe kane vene,
ku jam rritur me therrime,
ku kam folur gjuhen time,
ku kam fis e ku kam fare,
ku kam qeshur ku kam qare,
ku rroj me gaz e me shprese,
ku kam deshire te vdese.[/color]

Zhgënjimi

Kur buza e trandafilte,
M'foli për dashuri.
Dhe ajo buzqeshje engjejsh,
Zemrën ma ndezi ungji.

Kujtova se do të hapej
Qielli për mua n'hare,
Dhe që n'ekstaze do e ruajë
Besën ,që ti me dhe.

Por zemra jote e bardhë,
Sic doja ,s'u tregua!
E thyër rrahjesh t'reja
Nuk rreh ,jo , më për mua.

Po fjala e dikurshme,
Mizore , vallë ku shkoi?
Po përqafimet ,afshi,
Që shpirti imë provoi?

Ndosha 'i kujtim i ambël,
Për mua do të flasë,
Ndosha dhe n'thelb të zemrës
Mëshir t'ke për t'pasë!

Ësht' e vërtet ,mëshira
N'virtyt figuron;
Por s'ësht dashuri, o e pabesë
Ti më s'me dashuron.


--------Nga Pasho Vasa



Arbëreshët dhe Kënga e Moresë

O e Bukura More ,
Si të lash u më ngë të pashë
Atje kam o zotin tat
Atje kam o zonjën mëmë
Atje kam u dhe tim vëlla
Gjithë të mbuluar e nën At-dhe!
Petkat e të mirat tona
Na i lamë të korona
Shën Mërin kemi me ne
Oj e bukura More!
Thelë të pals, me lot ndër sy
Na të lipisnjëm ,Arbëri
Malet tan me lis e driza
Të bukur shehse me muriza
Të bukur kronje , të bukur gropa
Të bukur gjerdhe me fallopa!
Jemi e vemi ndë Itali
E më s'ju shomi me këta si!
Dherat të hujë hare s'kan
Se s'mbillin printët tan
Prind ,luftuat me thik me dorë
Ndërpër shi , e ndërpër bor
Ni ju lëm pa një qiri
Luajtëm valle nd'atë More
Shtum kangjele ndë ato hje
klishtë e tona të bukuruara
Shpizit tona të nderuara!
Ni vjen Turku ,Turku i zi e terpron klish e shpi
Qeti ,shihni jet e re,
Na tha Dorja ,zoti Ndre,
Lipim qëllnjem ka do vemi
Se buartim mallin e s'e kemi
Me këtë zemër me këta si
Klajm keq ket Arbëri
Ndallandishe e ler e ler
Kur të vish ti njatër hjer
Vjen të vish ti te Korona
E s'gjën ma shpit e tona!
Më së gjan trima hajdhjar
Po ngë një qen ,cë kloft i vrar!
Kur u nistin gjith anit
E dherat tan iktin ka sit
Burrat gjith me nja vajtim
Thirtin grat me nja vajtim,
Dil e hana ti ,Stihji!
Oj More! Oj Arbëri!

[b]NUK JAM FUKARA
QE JAM ME DUAR THATE
JAM FUKARA
SEPSE S'KAM C'TE TE JAPE
JAM FUKARA
SE JAM NGA VUAJTJET I RRAHUR
NUK JAM FUKARA
SEPSE KAM SHPIRTIN E PASUR
ME URREJN
NE LITAR DUAN TE ME VARIN
ME URREJN
SEPSE S'KANE C'TE ME MARRIN
ERDHI VDEKJA
DHE VDEKJEN PO PRES
ERDHI VDEKJA
JA, KETU PO VDES [/b]


************************

AFROHU DHE ME NGROH ZEMREN
QE PER TY PO VUAN
AFROHU DHE ME LARGO DHIMBJET
QE AS GJATE ME MUNDUAN
AFROHU ME AFER
DHE NE SY ME SHIKO
AFROHU DHE ME THUAJ NJE FJALE
ME THUAJ QE ME DO

SHIKOJ SYT E MI
DHE DO GJESH DASHURIN
QENDRO PRAN MEJET
DHE DO TE FALE LUMTURIN
MOS ME RRI LARG
SEPSE SYT LOT ME PIKOJN
ME SHIKO ME VEMENDJE
SHIKO DY SY QE DASHUROJN

ME LER TE TE PREK FLOKET
NGADAL TI LEDHATOJ
ME LER TE TE THEM NJE FJAL
TE TE THEM TE DASHUROJ
MOS I HAP KRAHET
QE TE FLUTUROSH
HAPI KRAHET
TE ME PERQAFOSH
UN NUK LEVIZ DOT
JAM SI AKULL I NGRIR
AFROHU ME PUTH BUZET
DHE SHUAJE KETE DESHIR

KETU JAM DHE PO PRES
QE PRAN MEJET TE ULESH
EJA DHE ZBUKUROJE DASHURIN
BEJE SI NJE TUFE LULESH
AFROHU NGADAL
DHE ME FAL NGROHTESINE
QENDRO ME MUA
DHE DO TE KEMI DASHURINE

Ku kemi lerë

Në c'vendë kemi lerë?
Ku na bajnë nderë?
Në shqipëri.

Po njeri vetë,
Cilë do në jetë?
Do vend'e tij.

Ku i duket balta
M'ë e ëmbël se mjalta?
Në vend të tij.

Ku mundë të gëzojë
he me nder të rrojë?
Në Shqipëri.

Përse të punojë
Dhe të lakëmojë?
Për vend' e tij.

----Andon Zako Qajupi

[color=green][b]Roberia

E dashura memedhe,
te dua dhe kshtu si je!
Po kur te te shoh te lire
do te te dua me mire.

Qani pyje, fusha, gure,
qani male me debore!
Shqiperia mbet e gjore
dhe nuke sheh drite kurre;
nje mjegull e keq’ e shkrete
e ka mbuluar perjete!

Nje gazep, nje erresire,
vetetit edhe gjemon!
Rrojme me zemer te ngrire,
nga frika kerkush s’gézon!
Njerzit kurre s’kendojne
dhe bilbilete vajtojne!

Qiameti, shkretetira!
Zogu vete ze folene,
njeriu le memedhene,
se mbreteron egersira!
Per Shqiperi desherojme
se ne vend te huaj rrojme.

Roberine si duron,
o moj Shqiperi e mjere?
Shpetove vende te tjere,
vete nen zgjedhe rron!
Shqipetare beni bene
te leftoni per atdhene.

E dashura memedhe,
te dua dhe keshtu si je!
Po kur te te shoh te lire,
do te te dua me mire!

__________ 000 _________________

Kopshti i dashurise


0 pëllumb' i shkruar,
do t'të marr në duar
dhe duke kënduar
gjetkë do t'të shpie:

Në një vend t'uruar
dhe të lulëzuar,
në uj'të kulluar
edhe nën hie;

Afër tek një lumë
ku ka lule shumë,
të biem në gjumë,
hena të na ndrijë;

Yjtë të shikojnë,
zogjtë të këndojnë
edhe të na zgjojnë
dita kur të vijë.

Pa ngrën' e pa pirë
s'mbetemi, moj Mirë,
se u'ndaj të gdhirë
dërgoj e na sjellin:

Qumështë të dhirë
dhe djathë të mirë
pa uj' e pa hirrë,
dhe rrush kur të vjehn;

Ngjalë nga Janina,
mjaltë nga Kanlna,
verë nga Voshtina
ujë nga Sopoti;

Mollë nga Horia,
mish nga dhënt' e mia,
desh nga Labërla, —
na e faltë zoti'


Andon Z Cajupi[/b][/color]

Mbetje poezish..

E di sa mbetje poezish kam?
Të haruara në sitar ,të lëna në kompjuter,
Të hedhura mbi tavolin , të shkara nën të
Të ngjeshura në cantë e nuk e di ku më....

Vargje të vetmuara
Shkulur nga poezitë e mia
Copëza dhimbjesh të fshehura në gji
Vetëm për të mos t'i dhënë Ty.

Qortime për pakujdesitë e tua.
Për lëndimin e krenaris time.
Fjalë të tua të hedhura pa vendë,
Kafshime mbi buzë të emrit tënd.

Janë zemrime ,kapërdime , përbetime
Pak hakmarrje që kur s'ndodhën.
Buzqeshje të prera në mes ,iron,
Dëshira të shtypura, që Ti si di...

Ti s'do ta marrësh vesh kurrë,
Sa herë më pate ligështuar.
Sa herë malli më pat marrë,
Sa herë ,që të njoha ..Jam Penduar!

--------Nga Blerta Tirana

Letërftesë

Jam i lodhurë ,nuk mundë dal shtëpie
E kam hapur derën dhe pres të dalë në oborrë
E prita vetën në pusi , të vrasë me këto mendime
Pse më lenë vetëm duart , këmbët e sytë
Mos jam në gjumë
Dua po nuk mundem
Mundë t'i dërgoj dairet që po m'i bie era
Merreni me mend ,këmbë të mia sa keq
Po të më lëshonin këpucët ujin
E të më duhet të nisesha i sëmurë
Deri në betejën e Vaterolse....
..Dëshiroj t'm'i lëshojnë qentë
Të më ndjek gjarpëri -uji i valë në thembër
Eja t'i vizitojmë viset e largëta
Të trupit tim
I thëras këmbët që s'më dëgjojnë
E nuk nisen shtigjeve të reja të sprovës

Merre me mendë shpirt
-Sic më kanë thënë
T'kisha ndërruar bebëzat
T'shikoja sa i verdhë është qielli
Të bëhësha piktorë i sëmur
Që smundja nuk i dhembë
Në mos dalësha kësaj dhome , atëherë do dalë mendsh
Po më thërasni në dasmë
Ku vashat e njoma
Nuk janë më as vasha
E unë rri në dhomë dhe pres
Të më ngryset vetulla
Të më piqet kafka , e goja të më thotë:
Të isha edhe një herë i ri....

Kush di sa largë mundë të vdesë
Në shtratin tim
Po e djege këtë letër që e shkrova
S'e dëgjojë vetvetën kur më thëret të iki

------Nga Jusuf Gërvalla

Jam e Huaj

Jam e huaj
Mes të dashurve të mi
S'po më njohin tjetërsimin

U thëras në emër
Që kur kam lindur

Heshtja e tyre si hungërimë paniku
Me frik ,
Me lig

Vërtitem në shtjellën e ajrit të rastësishëm
Behur në gjeturina stinësh




Vjeshtë e Parakohtë

Mëngjesi
Ia nxjerr sytë natës
Dhe qanë deri në muzg
Me dëshpërim

Djersitur
Pemët flakin koleksione gjethësh
Protestë ngjyrash
Në qiell
Rrëmujë orësh
Që s'din nga të venë

E vetme
Përqaset vjeshta në skuta drurësh
Ende
Përgjon pak diell mes reve

Ca muzgje dridhërakë
Verën ngushëllojnë para kohe

---------Nga Flutura Akca