[b]Shpesh trishtohesh.[/b]


Shpesh trishtohesh e di
Bosh te duket gjithcka
Ditet si proze plot bezdi
Merzia ti zgjat e ti ha

Trishtohesh per mua e di mire
Me spret njeri tjeter me spret
Ky malli te shton edhe thinje
Vetmia te mbyt e te tret

[b]Malli![/b]


Te dua te thashe si edhe ti
dhe shpirti u sherua
por mallin e ndezur ne gji
ska det ne bote qe e shuan.

Ca piuka shiu rane nga qielli
edhe une ndjeva si akulli ftohte
ky mall i madh zemren ma theri
i madh malli sa kjo bote.

Syte shkendija rrufeje leshojne
ashtu sic leshon qielli
jane verbuar dhe thone
ah, ky mall i zi na theri

Rruges eci me plot mall
i heshtur e i menduar rri
nga vetvetja dot nuk dal
ky mall i zi me merr per ty.

Mjaft per sot...

Perse jemi te ndar
Dhe sjemi te bashkuar
Pse Zoti na ka vrar
Kaq shum jemi larguar
Perse Syt e mi,
Po rrjellin vec lot
Nga qe jemi larg
Dhe ste perkellel dot
Zemra nuk me rreh
Se nuk degjon Gezim
Sepse ti mungon
Ne Kraherorin tim
Perse Zemra sme rreh
Se per ty ka ndjenja
Pse syri sme shef
Sepse ti je rrezja
Ta zgjellesh nje rruge
Sa nuk esht shum von
Qe te vish tek un
Zemrat Ti bashkojm

[b]Kërcënim[/b]


Më thua:

Grise zemrën!

Sikur të ishte letër.

E zbritur je nga Marsi.

A nga një planet tjetër?



Më thua:

Fshij kujtesën.

Asgjë mos lë të ndezur

Dhe endu dorë më dorë

Si një cifteli’ e vjedhur!



Kështu ti rri e qetë,

Kështu ti livadhis.

Pas perdeve të mergimit.

Pas mureve të qelise.

[b]Ishulli im[/b]

Po kërkoj ishullin tim,

Si Odiseja Itakën,

Ec e ec e s’ka mbarim

Eci ditën e eci natën.



Sa vë këmbën në shkretirë,

Djegia më ther gjer në shpirt.

“Jam i lirë a s’jam i lirë”

Monolog që më ronit.



Sa vë buzën mbi oaz,

Fluturon si flutur shpresa.

Paskam lindur për kafaz,

Zogu i kafazit mbeta.



Po kërkoj ishullin tim,

Në kërkim më humbi jeta,

Pa më dëgjoni një grimë:

Ndahet në pesë copa zemra?

[b]Mos thuaj asgje![/b]

Cdo gje me caktim eshte e dashur
Ne vetem jetojme, keshtu eshte caktuar
Ndoshta caktimi na mbledh sebashku
Kur ditet e jetes, te na jene mbaruar.

Mos thuaj bashke jetuam, se duheshim fort
Mos thuaj u deshem, se grindjen e harronim
Por thuaj gjithmone: qe na bashkoi Nje Zot.
Ashtu ishte shkruar qe bashke te jetonim.

Mos thuaj asnjehere: ishim te vecante
Mos thuaj qe zemra, aq te bardha kishim
Por thuaj ish caktuar nga Zoti I Larte
Ai na Krijoi, kaq te mire sa ishim.

Nese do te vdesesh, pasi te kem vdekur
Mos thuaj se vdiqe, nga malli per mua
Thuaj: egziston ne bote Zot i vetem
Qe jete ka mbjelle , vdekje ka caktuar.

Dhe nese bashke, perseri do takohemi
Sepse as atje, nuk dua te jem vetem
Thuaj u takuam, keshtu deshi Zoti
E kurre mos thuaj se ne keshtu deshem.

[FONT=verdana, arial, helvetica][SIZE=2][B]Mashtrim![/B]

E mashtuan me fjale te kota
Lloj lloj te paqenash trilluan
Sa ajo me harroi dhe emrin!
Kur emrat ne zemer ju shtuan.

Rruges kalon pa me pershendetur
Per zemren e vrare as qe mendon me
Vetem me hedh nje shikim te zbehur
Sikur midis nesh te mos kish asgje.

Nje dite ishim dhe mos pyet sesi
Sepse ta shpjegoj me nuk di as vete
Valle ku humbi tere kjo dashuri!
Me s’me buzeqesh as me goje s’me flet.

Ta dish asgje tjeter me s’do deshiroja
Kalbesiren shpifje, ta deboj, ta flak
Te kisha mundesi gjithcka te shpjegoja
Portezen e vengur dhe nje here ta hap.[/SIZE][/FONT]

[FONT=verdana, arial, helvetica][SIZE=2][B]Po te kisha...[/B]

Po te kisha njeqind zemra
te gjitha do ti shperndaja
te pashpirteve do ju a jepja
nje per vete do te mbaja.

Po te isha shume i pasur
tere parate do ti shperndaja
per jetime e per te varfer
pak per vete do te mbaja.

Nese ke zemren te pasur
nuk kane c'te duhen parate
pasuria eshte ne zemer
kur ke shpirtin bore te bardhe.


[B]Po te kisha dhe pak kohe
lere po te kisha shume
do te shkruaja bejte vjeshta
do te shkonin vargjet lume.[/B]

Te kisha nje grusht te forte
krah me muskuj si te Mujit
ta godas fort Janullaqin
t'ja plas qyrrat prapa murit.

Kete t'ja beja cdo spiuni
dhe jo vetem Janullaqit
qe ta marre vesh e gjithe bota
se nuk vdiq bir i shqiptarit.[/SIZE][/FONT]

[FONT=verdana, arial, helvetica][SIZE=2]
[/SIZE][/FONT]