Shtegu i Njohjes
 

[B]Perkulja[/B]

Përkulu me drojë nga Zoti i Madhëruar, me zemër të përulur dhe me lëvizje të nënshtruar në mënyrë që ta përmbushësh përkuljen tënde. (Psherëti në brengë, në përkujtim të çastit kur do të sillesh Ditën e Fundit kur të vijë urdhëri që t’i përulemi Zotit). Ti nuk ke aftësi t’i kryesh detyrimet ndaj Tij përveçse me ndihmën e Tij; as që mund ta arrish Kopshtin e Kënaqësisë së Tij përveçse me mëshirën e Tij; as që mund të përmbahesh nga të gabuarit përveçse me ruajtjen e Tij; as që mund të shpëtosh nga dënimi i Tij përveçse me faljen qe Ai te ofron. I Dërguari i Zotit ka thënë: [B]“Askush nuk do të hyjë në Xhennet prej (meritës së) veprave të tij. shokët e tij pyetën: A thua edhe ti o i Dërguar i Zotit? As unë nëse Ai nuk më përfshin me mëshirën e Tij.”[/B]

Shtegu i Njohjes
 

[B]Përgjunja[/B]

Përgjunju Zotit si rob i përulur i cili e di se është krijuar nga pluhuri të cilin e shkelin të gjitha krijesat. Nëse njeriu mendon mbi përbërjen e tij lëndore prej uji e dheu, do t’i shtohet përulshmëria ndaj Zotit, kurse vetvetes do t’i thotë: “Vallë përse e ngrite kokën, përse në pergjunje nuk vdiqe, kur Zoti e ka bërë Pergjunjen për afrim me Të?” Ai thotë:[B] “Pergjunju dhe afrohu drejt meje.” (el-Alak, 19). [/B]
Kush i afrohet Atij, njëherësh i largohet çdo gjëje tjetër veç Tij. Ruaje vetinë e përgjunjes në frymën e këtij ajeti: [B]“Nga dheu ju krijuam, në të ju kthejmë dhe prej tij sërish do t’ju nxjerrim.” (Taha, 55). [/B]
Kërko ndihmë (pra) tek Allahu i Madhëruar për gjithçka ...

Shtegu i Njohjes
 

[B]Ulja [/B]

Ulja në namaz është madhërim dhe falënderim i Zotit e paraqitje për pranim të pafundësisë së begative të Tij. Prandaj largohu nga pohimet e tua dhe vërtetoji me vepër fjalët me të cilat shpreh gjendjen tënde prej robi. Ai të ka krijuar si rob dhe të ka urdhëruar t’i qëndrosh rob Atij ashtu si të krijoi. Bëje robërinë tënde kënaqësi me urtinë e Zotit, dhe adhurimin tënd për t’iu përulur më shumë Atij.
Lutu për bekime mbi të dashurin e Tij fill pas lavdërimit te krijuesit, sepse dashuria ndaj të Dërguarit as. është ngushtë e lidhur me dashurinë tonë ndaj Allahut; bindja e të Dërguarit as. me të bindurit Atij. Allahu i Madhëruar thotë:[B] “Thuaj (o Muhamed): Nëse e doni Allahun më ndiqni mua që Allahu t’ju dojë.” (Ali Imran, 33). [/B]
Krijuesi i Madhëruar të ka urdhëruar të lutesh me salavat mbi të Dërguarin e Tij as.:[B] “Vërtet, Allahu e lavdëron dhe engjëjt luten për të Dërguarin. O ju që keni besuar lutuni për të dhe përshëndeteni me paqe.” (el-Ahzab, 56).[/B] I Dërguari i Zotit ka thënë: [B]“Kush lutet (me salavat) mbi mua, Allahu për të sjell dhjetë salavate dhe e përfshin me begatitë e Tij[/B].” (Trans. Taberani dhe Tirmidhi). Allahu i Madhëruar thotë: [B]“Dhe kujtimin për ty lart e ngritëm.” (el-Inshirah, 4).[/B]

Shtegu i Njohjes
 

[B]Selami

[/B]Selami (paqja) është një ndër emrat e bukur të Zotit të Madhëruar (i njëjtë me atë që Ai u dhuroi njerëzve ta përdorin në sjellje dhe përshëndetje). Nëse dëshiron paqe, atëherë nga ti le të jetë i ruajtur dhe i qetë shoku yt. Profeti as. ka thënë:[B] “Nuk do të hyni në Xhenet derisa të besoni, e nuk do të besoni derisa të mos duheni. A dëshironi t’ju udhëzoj në diçka që nëse e kryeni do të nisni të duheni? Përhapni ndërmjet jush paqen(në përshendetje).” (Transmeton Muslimi). [/B]
Ki dhimbsuri ndaj atij që nuk ka dhimbsuri për veten e tij, sepse krijesat janë në sprovë me të mira që të falënderojnë, ose me vështirësi që të durojnë.

Shtegu i Njohjes
 

[B]Lutja

[/B]Kryeje lutjen në mënyrën më të mirë dhe kundroje Atë që lut: si e lut, përse e lut dhe për çfarë po e lut?
Pranimi i lutjes (duasë) thelbësisht varet nga qëndrimi yt ndaj të Vërtetit , nëse ti nuk i plotëson kushtet e duasë, atëherë nuk është kusht edhe pranimi i saj. Kështu Malik bin Dinar thosh’ kur njerëzia luteshin për shi:[B] “Ju pritni të bjerë shi kurse unë frikësohem se mos bien gurë!” [/B]
Edhe sikur Zoti të mos na kish urdhëruar t’i luteshim, do të na ishte e domosdoshme që ta thërrasim Atë, edhe nëse do e dinim që lutja jonë nuk do gjente përgjigje. E si të mos i lutemi atëhere kur ai na ka siguruar se do të na përgjigjet nëse i lutemi siç duhet? Allahu i Madhëruar thotë:[B] “Më lusni dhe do t’ju përgjigjem.” (Gafir, 60). [/B]
I pyetur për emrin më të lartësuar të Zotit, Ebu Jezid el Bistami ka thënë: “Cliroje zemrën nga çdo gjë përveç Zotit e pastaj thirre Atë me cilin emër të duash.”[/b]
profeti as ka thene:[B] ”Zoti nuk i përgjigjët zemrës së shpërqëndruar, e nëse lutesh sinqerisht, atëherë gëzoju njërës nga tri gjërat:
Ose Zoti do ta plotësojë kërkesën;
Ose do të zgjedhë për ty diçka tjetër më të vlefshme;
Ose do të të ruajë nga një sprovim që do të të godiste”.[/B]
Duanë bëje përunjësisht e jo nxitueshëm. Transmetohet prej profetit te kete thënë:[b] “Zoti ka thënë: Kë e preokupon përmendja Ime më tepër nga ajo që më kërkon (në lutje) Unë i jap edhe më shumë nga ajo çka u jap atyre që kërkojnë.” (Buhari në Tarih, Bezari në Musned dhe Bejheki ). [b]
Ebu Husejn el Ueraku thotë:[B] “E kam lutur njëherë Allahun aq shumë që të ma pranojë lutjen saqë harrova për çka kisha nevojë (në lutje).” [/B]
Dhe mos u ngushto për atë cfare the e nuk the; Ai vërtet e di ç’është më e mira për ty.

Shtegu i Njohjes
 

[B]Agjërimi

[/B]Kur të agjërosh përpiqu të pengosh egon nga ndjekja e epsheve sepse agjërimi është kufi për këndjet e brendshme. Në të është pastërtia e zemrës dhe ushtrimi i trupit; është përkujtesa për bamirësi ndaj varfanjakëve, kthim kah Allahu dhe falënderim për të gjitha begatitë të cilat Zoti na ka dhuruar. Dhurata e Zotit të Madhëruar që të mundësoi të agjërosh është më e madhe nga mundësia që ke t’i falënderohesh për këtë.

Shtegu i Njohjes
 

[B]Zekati

[/B]çdo pjesëz e trupit tënd ka zekatin (“taksën”) të cilën detyrohet ta japë.

- Zekati i zemrës: është përsiatja mbi madhërinë, urtinë, fuqinë, dëshmitë, begatitë dhe mëshirën e Allahut.

- Zekati i syrit: është të parët për të marrë mësim dhe të kthyerit e vështrimit prej epsheve të ndaluara.

- Zekati i veshit: është të dëgjuarit e asaj në çka është shpëtimi yt.

- Zekati i gjuhës: është në të thënët e asaj që të afron tek Allahu i Madhëruar

- Zekati i dorës: është largimi i saj nga e keqja dhe shtrirja e saj drejt së mirës.

- Zekati i këmbës: është që me të të ecë atje ku është mirë për zemrën tënde.

Shtegu i Njohjes
 

[B]Haxhi[/B]

Kur njeriu dëshiron të shkojë në haxh duhet të bëjë nijet që këtë vepër ta kryejë duke u frikësuar se mos i refuzohet. Pastaj duhet të përgatitet si ai i cili ka pak shpresë se do rikthehet; të nisë të zbukurojë sjelljen me të tjerët, të pastrohet me veshjen e rrobës së bardhë të ihramit nga pasionet e tij; të pastrohet nga mëkatet dhe t’i veshë rrobat e sinqeritetit e të besnikërisë; të kthehet kah Zoti që t’i përgjigjet thirrjes së tij: “Ja ku jam për ty o Allah, ja ku jam. Ja ku jam; i pashoq Ti je; ja ku jam. Vërtet gjithë lavdërimi, begatia dhe sundimi janë të Tuat, i pashoq Ti je.”
Kur të vijë në Xhaminë e Shenjtë le të bëjë rrotullimin adhurues edhe me zemrën e tij; le ta pastrojë jashtësinë dhe brendësinë e vet kur të jetë në Safa; kur të vrapojë le t’ia paraqisë vetes ikje nga shprehitë e rëndomta; le t’i pranojë mëkatet e veta në Arafat, në Muzdelife gjatë gjuajtjes së gurëzve, le të hedhë me to pasionet e veta dhe kështu t’i afrohet Allahut; le t’i flijojë këndjet e tij; (le të shkrihet vllazërisht me karvanin e miqve të respektuar të Ka’bes); le ta puthë gurin e kënaqësisë me caktimin e Allahut të Madhëruar dhe le të përshendet me të gjithë të tjerët veç Allahut kur ta bëjë tavafin e lamtumirës.

ps.
[B]Safa, merve, muzdelife, jane vende qe vizitohen gjate haxhit.
Tavaf, eshte rrotullimi adhurues rredh gurit te zi qe kabes.[/B]

Shtegu i Njohjes
 

[B]Paqëtimi

[/B]Kërko për veten paqëtim (shpëtim), sepse ai që e kërkon mbase ndonjëherë edhe e gjen…Sa është i nevojshëm ai në një botë sprovash…
Paqëtimi arrihet me të zotëruarit e vetes (egos); por nëse për këtë nuk je në gjendje, atëherë tërhiqu në meditim, por kjo nuk është e barabartë me zotërimin e vetes. Nëse nuk tërhiqesh, atëherë përmbaju heshtjes, por ajo nuk është e barabartë me tërheqjen. Nëse nuk hesht, atëherë përpiqu të flasësh vetëm atë që të sjell dobi.
Nëse dëshiron paqëtim mos iu kundërvi të paditurit që të kundërshton dhe mos u grind, nëse të thotë[B] “Unë jam!”[/B], thuaji[B] “Je ti”…[/B]
Paqëtimi është në të dalët nga qerthulli i përditshmërisë së rëndomtë, dalja nga ky qerthull arrihet me braktisjen e lakmisë, kjo braktisje arrihet duke mos u përpjekur të mësosh atë që Zoti e ka caktuar të ndodhë. Zoti i Madhëruar thotë:[B] “A nuk mjafton vetë Allahu për robin e Tij?!” (el-Zumer, 36).[/B]

Shtegu i Njohjes
 

[B]Veçimi

[/B]Në veçim është ruajtja e gjymtyrëve, çlirimi i zemrës, zvogëlimi i detyrimeve ndaj njerëzisë, mbyllja e dyerve të kësaj bote, thyerja e armës së djallit dhe fuqizimi i jashtësisë e brendësisë tënde.
Isai as.(jezusi) thuhet të ketë thënë: [B]“Sundoje gjuhën tënde dhe të të mjaftojë shtëpia jote. Njerëzit kanë qenë ilaç me të cilin shëroheshe kurse tani janë bërë helm nga i cili duhet shëruar.”[/B]

U pyet nje njeri i urte: përse nuk përzihej me njerëzit dhe u përgjigj:[B] “Si të përzihem me ata të cilët vetëm vëzhgojnë mangësitë e mia… Kush gjen prehje në vetmimin me Zotin, kërkon veçimin prej njerëzve.” [/B]
I Dërguari i fundit Muhamedi as. ka thënë: [B]“Do të vijë ruajtja e fesë do të jetë si mbajtja e prushit në dorë…”[/B]

Shtegu i Njohjes
 

[B]Adhurimi[/B]

Përkushtoju detyrave fetare (farzeve) sepse vetëm kështu arrin të bëhesh ai që duhet të jesh.
Që të ruash përkushtimin tënd në to, shtoji edhe më tej të detyrueshmes; e sa më shumë t’i shtosh adhurimet, aq më shumë përpiqu për frikën dhe falënderimin.
Jahja bin Muadh ka thënë: “Cuditem me atë që shqetësohet për të pëlqyeshmen dhe harron të detyrueshmen.”
Ebu Bekr el Verraku thotë: “Sakrifiko katër gjëra për katër të tjera:
Të pëlqyeshmet për të detyrueshmet
Jashtësinë për brendinë
Merakun për njerëzit me atë për veten
Të folurit për veprate mira me fshehjen e tyre.

Shtegu i Njohjes
 

[B]Të Menduarit[/B]

Mendo mbi fjalët e Allahut të Lartësuar: [B]“Vërtet ka qenë dikur një periudhë kur njeriu nuk ekzistonte fare si diçka e përmendur.” (el-Insan, 1) [/B]
Vështroje gjendjen tënde dhe mendo sa ka kaluar nga kjo botë, e sa i vogël je ti! A ka jetuar dikush përgjithmonë? Ajo çka ka mbetur i përngjan asaj që ka kaluar, si uji që vjen befas ujit që shkoi.
Nuhut as. i është thënë: “Si të duket kjo botë, o i Dërguari më jetëgjatë i Zotit?”. Thuhet se është përgjigjur:[B] “Ashtu si dhoma që ka dy dyer; në njërën hyra e nga tjetra dola”. [/B]
Mendo për më pas!

Ketu, erdhem ne fund te shtegut po ju e te mendoni ashtu sic do mendoj edhe une, nderkohe shpresoj ka kaloni shume here ne lexim kete shteg, sepse do te shohesh qe eshte shtegu qe fton ne shpetim dhe te shpie drejt drites hyjnore qe nuk shteret kurre.

Se fundit duhet te dime edhe se: [B]Atij qe Zoti si jep drite, ska drite per te[/B]
Zoti ju nderofte.