Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][B]Mbreti i Elfëve[/B]

Natës me erë, kush rend nxituar?
Janë at e bir, ecin kaluar.
Burri në gjoks djalin mban fort,
Mos ta rrahë era, të rrijë ngroht'.

"Bir, pse e rrudh ashtu fytyrën?"
"At, nuk e sheh Mbretin e Pyllit?
S'ia sheh kurorën, shpatën e mprehur?"
"Bir, para nesh është veç pak mjegull."

"O djalë i mbarë, eja me mua!
Kam lodra shumë, të dy të luajm',
Të shohësh bregut, çfarë lule paska!
T'qep nëna ime tesha të arta."

"O at, o at, ti s'e dëgjon,
Mbretin e Pyllit ç'po më premton?"
"Qetsohu bir, ësht' era, e marra,
Që tund ndër degë gjethet e thara."

"Ti djal' i mirë, a s'vjen të shkojmë?
Vajzat e mija presin, ka kohë.
Zënë dorpërdore, vallen po hedhin,
Për ty këndojnë, të përshëndesin."

"At, ati im, ti nuk i sheh,
Bijat e Mbretit tek rrinë atje?"
"Po, biri im, i shoh vërtet:
Përpara nesh janë shelgjet pleq."

"Ç'je sa i bukur, të dua shumë!
S'vjen me të mirë, ta kthej me dhunë!"
"O at, më vrau! Nuk e sheh, vallë!?
Mbreti i Pyllit don të më marë!"

Trembet dhe burri, me ngut grah kalin,
Në gji më thellë e pushton djalin.
Mbrin në oborr me mund, i mekur;
Ndër duar djali i kishte vdekur.[/SIZE][/FONT][COLOR=Black][B][COLOR=red]


[/COLOR][/B][/COLOR][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]Johan WoWolfgang Goethe[/SIZE][/FONT]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

...


[B]EVROPË, KËLYSHET E RUSISË JE DUKE I LEDHATUAR[/B]


[LEFT]
Evropë, në histori është qartë e s...hënuar,
Se para një shekulli rëndë na ke dëmtuar,
Kur me lejen tënde tokat shqiptare janë copëtuar.
Nejse, qoftë e shkuar edhe pse vështirë për t’u harruar.

Shpresoja se në ndërkohë je vetëdijesuar,
Por kërkesat tua nënshtruese më kanë hutuar.
Ti sërish trysni mbi shqiptarët je duke ushtruar.
Fqinjësi të mirë me tjerët nga ne janë duke kërkuar!

Evropë, kërkesën tënde gabimisht e ke adresuar,
Kërkoje prej atyre që Rusinë e kanë “nënë” të preferuar.
“Shqiptar i mirë, shqiptari i vdekur!” shpesh e ke dëgjuar,
“Fqinjët” tanë ndër shekuj janë duke e kënduar.
Evropë, kujdes, pjellën e Rusisë je duke e ledhatuar!

Harruat se nga tokat stërgjyshore na kanë dëbuar.
Evropë, shkau s’ndihet i qetë në tokën e uzurpuar.
Ti e di se ai vazhdimisht është duke na sulmuar,
Me shpresë se dikur në pronë të huaj ka për t’u rehatuar.

Evropë, më në fund jemi vetëdijesuar,
Se Rusi e dobësuar nënkupton Shqipëri (Iliri) e forcuar.
Me të drejtë, këlyshët e Rusisë duhet ndëshkuar.
S’ka tjetër mundësi në Iliri për t’u bashkuar.

Për çudi disa mendojnë se kjo mundësohet në Evropën e bashkuar!
Zëra të ngjashëm me ata që dikur në ish Jugosllavi i kemi dëgjuar.
Të gjorët ende në ëndërr janë duke jetuar,
Se çështjen Shqiptare, Evropa drejtë ka për ta trajtuar.

O shqipe, vetëmbrojtjen vetes t’ia obligojmë,
Asgjë më shumë, vetëm se drejtësi kërkojmë.
Të bindur se gjendjen për të mirë duhet ndryshuar,
Janë shumë trima që pa përtesë luftën kanë për ta vazhduar.

Është fakt i pamohueshëm që duhet ta besojnë.
Ata që dyshojnë, e kanë nga frika, këtë e kuptojmë,
Ama së paku të mos na pengojnë.
Nëse po, ua bëj me dije se rëndë gabojnë.[/LEFT]


[RIGHT]

[SIZE=1]Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 14.03.2012[/SIZE][/RIGHT]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

...

[B]FILLIMISHT NDËSHKIM HISTORIK, DHE PIKË[/B]



Heu politikë, he politikë, kërkohet nga ne “Pajtim historik!”!
Sa të pagdhendur që jeni, po si me u pajtuar?!
Kur shkau ndër shekuj na ka masakruar,
I pa penduar, për asnjë vrasje të vetme falje s’ka k...ërkuar.

Sa që edhe vrasjet e fëmijëve i ka arsyetuar,
Si i pamëshirshëm aq shpesh i dëshmuar.
Gjithmonë i gatshëm krimet për t’i vazhduar,
Mbetet gjakatar, s’ka për t’u përmirësuar.

E ti “lider” në postin tënd i rehatuar,
Paturpësisht e thua se gjërat kanë ndryshuar!
Për ty, o “shqiptar” faqezi, si duket turpi s’ka kufi!
Jo gjak shqiptari, por as gjak njeriu s’ke ti.

O mjeran, kujto familjet që shkau i ka përdhunuar,
Shumë prej tyre për të afërmit e humbur ende janë duke lotuar.
Mos harro se të mbijetuarve shpirti s’ka për t’iu qetësuar,
Përderisa pjella e Rusisë jeton e pa ndëshkuar.

O i pafytyrë kur e thua se e tëra ka ndryshuar,
Dhe se drejtë ardhmërisë duhet shikuar,
Vetëm se popullin tënd e ke mashtruar,
E le të papërgatitur, dhe të hutuar!
Kështu, shkaut i krijon hapësirë për të vepruar.

O, jo, me diplomatin e huaji s’jam i befasuar,
S’vonon shumë dhe xhep mbushur ka për t’u larguar.

Por me ty o “mikë”, që e lodhe shqiptarin me politikë!
Kthjellohu, jo “Pajtim historik!”, së pari “Ndëshkim historik.”.
A kuptove, ore “mikë”, mjaft më, fund dhe pikë.
Ose largohu nga ai post i mallkuar, që arsyen ta ka verbëruar!



[RIGHT]

[SIZE=1]Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 18.03.2012[/SIZE]



.[/RIGHT]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Kam drojë se më thyhesh në dorë
si një gotë kristali
si një vazo lulesh
si një amforë detesh
E brishta ime.
Kam frikë se më shkrihesh në gojë
si fjollë bore
Se më thahesh në diell
si fije bari
Kam frikë.
Kur jam me ty…

Në ato çaste të ëmbla amshimi.

Agim Vinca

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[B]...[/B]

[B]PO KU JE, O SHQIPTAR?![/B]



Sa ka male, sa ka shkrepa!
Heu shqiptar, he tungjatjeta.
Po ku humbe, që s’të gjeta?!
Zëri yt askund s’dëgjohet!
Në shumë çështje shqipja vonohet!
...
Besa besë, besën ta kam dhanë,
Më herët jehonte në çdo anë.
Kur shqiptari diçka të ka premtuar,
S’kishte arsye për të dyshuar,
Burrërisht pas fjalës së dhënë ka qëndruar.

Fatkeqësisht, besa ka humbur tani!
Ti o shqipe aspak krenar,
Fjalët tua s’peshojnë n’kanar!
Odës ja harrove rendin,
Në kafene e bën kuvendin!

S’të ka mbet shumë nga burrëria,
Shprehi të është bërë tradhtia!

Eh moj shqipe shkreta,
Ku të mbeten ato kthetra?!
Për to miku ta kishte lakmi,
Armikut në palcë frikën ja ke shti!

Krahët e bukur me të cilët lartë ke fluturuar,
Heu sa shumë të janë shkurtuar!
Dikur krenaria e qiellit të shqiptarisë,
Sot rrafsh për toke, shembull i pasigurisë!


[RIGHT]

[SIZE=1]Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren)[/SIZE]
[SIZE=1][/SIZE]
[SIZE=1][/SIZE]
[SIZE=1].[/SIZE][/RIGHT]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[QUOTE=Alima;2212532][B]...[/B]

[B]PO KU JE, O SHQIPTAR?![/B]



Sa ka male, sa ka shkrepa!
Heu shqiptar, he tungjatjeta.
Po ku humbe, që s’të gjeta?!
Zëri yt askund s’dëgjohet!
Në shumë çështje shqipja vonohet!
...
Besa besë, besën ta kam dhanë,
Më herët jehonte në çdo anë.
Kur shqiptari diçka të ka premtuar,
S’kishte arsye për të dyshuar,
Burrërisht pas fjalës së dhënë ka qëndruar.

Fatkeqësisht, besa ka humbur tani!
Ti o shqipe aspak krenar,
Fjalët tua s’peshojnë n’kanar!
Odës ja harrove rendin,
Në kafene e bën kuvendin!

S’të ka mbet shumë nga burrëria,
Shprehi të është bërë tradhtia!

Eh moj shqipe shkreta,
Ku të mbeten ato kthetra?!
Për to miku ta kishte lakmi,
Armikut në palcë frikën ja ke shti!

Krahët e bukur me të cilët lartë ke fluturuar,
Heu sa shumë të janë shkurtuar!
Dikur krenaria e qiellit të shqiptarisë,
Sot rrafsh për toke, shembull i pasigurisë!


[RIGHT]

[SIZE=1]Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren)[/SIZE]


[SIZE=1].[/SIZE][/RIGHT]
[/QUOTE]

Ndaj me Ty ket poezi e nderuar...Alima

Falemnderit qe ke sjell mes nesh...respekt per autorin!

Natyra.

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Andej nga vij unë, vrisnin ëndrra,
Dhe lot s'derdhte njeri për to atje.
I varrosnin në hithra e shpendra,
Pa një gur të bardhë, një grusht dhé.

Andej ishte luftë e çuditshme.
Dhe dukej, s'kish’ viktima e frikë.
Po armët ngriheshin pas çdo prite:
"Ndal! Dorëzo këtu ëndrrën, pastaj ik!"

Ëndrrat merrnin shenjë, si ushtarë.
(Nuk vrisnin njerëz në atë luftë).
Njerëzit mbetur skelete të tharë,
Çapiteshin në një teatër absurd.
...
Ndodh që për njerëzit nuk lotoj shpesh,
Por për një ëndërr më pikon zemra.
Dhe si i zënë në faj, për to hesht.
Andej nga vij unë, vrisnin ëndrra.

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Cicėrrimė
-
Cicėrrimė zėri i Atdheut
nė derėn e ndjesisė sime,
si kristale lehtė troket,
emrin e trimave kur e thėrret.
-
Thėrret zėri i kushtrimit
Si valėt e detit mė pushton
Zgjohet kujtesa si fosile
pėr burra tė Besės pėr heronj
-
Marrė nektarin pranverorė,
Si njė bletė me kurorė.
Emrin Jusuf,Kadri,Bardhosh...
Zėshėm prore i kujtojė,
Aroma e lirisė mė pushton.
-
Cicėrrimė zėri i Atdheut
Sot mė thėrret nė oretqet tė lavdisė
Kur kėndoj e vargjet thurrė
Tre pishtarėt e lirisė...

Fehmi Korca
Kirchenthumbach

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Ngopur me zjarr



Në terr ëndërroje e ngopur me zjarr.
Nata hidhte supesh vellon yjeplotë.
Kush prej dore sonte mua do t’ më marrë?
Ti dhe vetëm ti, ç’frikë kishe, o Zot?

Sa të largëta malet zbardhur nga dëbora!
Dhe kjo erë që fryn, ç’më rrëshqet në buzë.
Sesi fishkëllen,si mesazh e mora,
apo si një ninullë që përkund në muzg.

Natë e gjatë kalon, orët shkojnë karvan.
Dhoma jonë e ftohtë, nuk ka më thëllim.
Kush gjoksin ma gjen të ftohtë si kallkan?
Pa frikë zemrën time do të ketë si çmim.

Kush vallë do ta ndesh, jetën brenda meje?
Dashurin time do të ketë për jetë.
Dritë e fshehtë spiune hije hedh rreth teje
dhe atje mbi kodër vallzon hënë e zbehtë.

Kush do t’ma këpusë këtë lule me vesë?
Ti princesh’ e kaltërt ? Oh sa qënke rritur!
Do ta mbjell tek ty, do t’kesh nip e mbesë
dhe një çmim do t’kesh’, mua përjetë ngjitur.

Nata hidhte supesh vellon yjeplotë.
Ti ngopur me zjarr, flije krejt magjike.
Kush do t’ më dhurojë “natën e mirë”, o zot?
Nata,… yjet,… hëna,… apo ti moj mike?

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

'' DJEPI''


[IMG]http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/429290_315759235139356_100001158472440_827726_966694288_n.jpg[/IMG]


Ec nje nane me djep ne dor
djepin plot , e pushken ne dor
e bertet nana shqiptare
o ju shkije e barbar
kthehuni nga une
e shiqo, shiqo
kete djep qe eshte prej druri
ktu eshte rritur BAJRAM CURRI'
Ktu eshte rritur AZEM BETA
SHOT GALICA me gersheta
HAXHI ZEKA, YMER PRIZERENI
MIC SOKOLI, AVNI RRUSTEMI
HASAN PRISHTINA, ISA BOLETINI
BAC ADEMI, RAMUSH HAJRADINI
Me Kete dor Djepin e kam perkun
u kendova kengen per liri e flamur
Kto fjal pi shkruan nje nane shqipetare
LAVDI DESHMORVE e Vdekje TRADHETARVE

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Lasgush Poradeci


Syt` e Lumtur

Ishe vogeloshe...isha mituri...
Kur më dole mbudhe, ti moj lumja ti!
Vinte perëndimi me të vagëlluar
Pa m`i shtire tinës ata syt` e shkruar.
Ata syt` e shkruar, sytë moj të fjetur,
Shtatë vjet me-radhë t`i kam përshëndetur.
Kur më pe së pari, more-e m`u largove,
Kur më pe së dyti, more-e m`u afrove,
Kur më pe së treti, more-e më pushtove,
Të putha në gushë, ti m`u turpërove,
Papo ule kryet e shkove vajtove.

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Ku shtrohet Vala

Ku shtrohet vala përmi zall
E fryn një këng' e pakuptuar,
... Të pashë, motër, plot me mall,
më pe me shpirt të llaftaruar.

Q'aherë silleshim me nge
Gjith vet-i dytë, vet'e dytë...
Dh'i shtinja sytë gjith përdhe-
Gjithë përdhe m'i shtinje sytë...

Po me t'u ndarë vet e vet,
Më s'kishim turp që s'kishte fjalë...
Na ritej malli posi det,
Posi një det që vjen me valë:

E prapë silleshim me nge
Gjith vet-i dytë, vet-e dytë;
E prapë sytë gjith përdhe,
Gjithë përdhe pikonin sytë.

Q'aherë qamë plot me mall
Atë vështrimin e kaluar,
Ku shtrohet vala përmi zall
E fryn një këng' e pakuptuar.

Se kish kuptim që s'kish kuptim,
Kuptim'i fellë-i mallit t'onë;
Se malli jon'ish zotërim,
Që robëron përgjithëmonë;

Se s'dashuronja-as un' as ti,
Po dashuronte dashurija:
Një dashuri - një fshehtësi
M'e fshehur sesa fshehtësija.

LASGUSH PORADECI

AW: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

Isha ne nje vendë
autori xhelal ferizi

isha ne një vendë
ku më deshtën
kohrat e larmishme
dhe me pshtynë,njekohsisht
isha ne nje vendë
,kut nuk merresha dot vesh
ne gjuhë te ndryshme
as në shqip
e kam perdorë edhe gjuhen e damarëve
e deshiren ma ma të madhe
per tu kuptuar
isha ne nje vend
ku u mohova boterisht
aty
ku ku provova per te lulezuar

un isha ane nje vend
ku me sy
kekroja dashurine e endrruar
endrruar
e mohuar
e ne jetë
sa her jam thy
ne at vebdë
jam bërë hap i vonuar

si syth kam qelë
pas joshjeve të jetes kam vrapuar
, i qelur si syth
shqip

mandej si pip
thava perseri
per me mbi duke u rigjallruar
rrenjet i pata ne dashuri
her her
mbeta idilik i harruar



me duani tash
me duani
ju te tjerë
kureshtarë te ri
ju
qe erdha ne ket vend
un ju sjellë besë
ju fali mierësi
mos me leni te vdes
neper anomali
qe shekulli i ka ves


me qelni prap,
si,. lule ne saksi
ma shihni lotin si vesë
qe kekron paqe me pi
e vlerë

me mbani me njomsi
,me qeshni me shend
kekroj dashuri
bukuri
se erdha ne ket vend
te gjejë qetsi
per vargun tim
qe gjalloj
duke endrruar liri

se helm me dhanë ata,
shekulli
e bijte e ti te zi
ata
me dhan udhte te ngrira
e mergim me pi
me pi
as ne vargjet e lira
nuk me lan
cak
ne kthimin tim me mbrri
që më njihet mundi
mirnjohja te me shpallë
i gjallë
ne rikthim perseri



me shpërlani me sherbet dashurie

me shihni me sy te mirë
më leni varg lirie
ne romantike hane
me shperlani
, me ,uj t e,bekuar,
me shplani me ujë shalqini
, e kroje,dardane

ma falni ndonje urim
a, fjalë,te te butë
n'gjuhë nane
mos me leni keshtu
te perlvluar
neper ndonje skutë
ii harruar


mos qeshni
me buzqeshni
kur une therras ,me zemer,

ne ndonje metaforë
a shpresë
a mallëngjim
nuk dua te vdes
ne udhe te pakuptim
dua ne emrin tim te mbes
e jo te me quajne harrim


nuk dua te me harrojne as lulet
qe te gjitha nuk i di me emer
as shprehjet
qe ,nuk kan mbarim,


un jam tha
jym vyshkë
për nje pikë shpëtim
per nje grusht dhe
kam qa neper mallengjim
sa her dore kam dhene pa djallzi
duke i besuar entuziazmit tim
e qasteve
e shekullit

e atij që ,doren i dhash
e ai
qe un e nxora ne udhe me ndriqim

me shtyu
me pshtyu
ne humnerë,
me me rrokullisi
pa ndonjë , pendim
.un,te ju erdha , tash
kerkoj rigjallerim


nuk ju njoh,
as sy
as mendje,
mos me leni ne moh

as besen
nuk ua njoh
a ,e,keni
lukset,ne pjatë
nuk e di
un kekroj dolli
pa djallzi
dua jete me pi perseri
e gezim
e kthim
ne postin tim
ku isha me plot dashuri
ne ledhatim

ndoshta ju shikoj me dro
e me ,endje
e me shprese
un kekroj dheun tim
ringjallje
nuk dua te vdes ne harrim


me pritjen time te gjatë
dua kthim
aty ku shpirti im
nuk ece neper krajate
mos me leni jetim
se keshtu qasti me duket shekull i gjatë
meshire te keni per vargun tim
fjala ime esht uratë
ne secilin cilin vend
e thash me cicerim
nuk dua greminë
as un
as kombi im
me leni penden
punen
dheun
lirinë
artin
me zbukurim



nder ju kam ardhë
me nje vyshkje
e me mallë
udheve te gjata me halle
plot rrudha
ju flet vargu i shpirtit tim

e kujtime
mallë
mallengjnime
odise rruget me kan shpalle
e vuajtjet
ja ju tregon penda ime


nder duar
qe drdihet nga njiher
e pa faj
e me lot
me rrudha
nj e pend ë
neper mot
qe e qiti udha
ne shtigje te krajatave
dje pardje e sot
mallin e ka ruajtur ne gji
sa her
esht bere hi
e ka mbi perseri


nuk di,
a mund te gjejë,
ketu ndër.ju
burime
e kroje
me fjalë
e argjend
un dhe penda ime
tash
qe erdhem ne kët vend ë

autori xhelal ferizi

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

...

[B]PO Ç’U BË ME ARMIKUN?![/B]

Heshtje, s’dëgjohet asgjë.
S’ka të vrarë, plagosur e as të arrestuar, çudi!
Çfarë ndodhi tani, ku mbetën gjithë ato ngatërresa?!
Vërtet mrekulli, në Ballkanin e përgjakur, tre ditë qetësi.
...
Jo, s’dua të besoj se është vetëm rastësi.
Iku koha kur për luftën duhej shkruar porosi.
Njëjtë si tjerët, të filloj me poezi për dashuri.
Urra, e tëra përfundoi, gati se kalova në eufori!

Po ç’u bë me armikun?!
I preokupuar me problemet e tij,
Mos vallë u dorëzua, s’ka më fuqi?!
Apo në kuzhinën e dreqit vazhdon me djallëzi, s’di?!

Jo, jo assesi, s’dua të di se çfarë planesh bën ai.
I pa brengosur për tjerët të jetoj jetën time, që tani.

Fatmirësisht një zë, diku nga një thellësi,
M’i përkujtoi disa përgjegjësi,
Të cilat për hir të All-llahut vetes ja kam obliguar që moti.
S’guxoj të ngutem, syçelë më duhet të vazhdoj me urtësi.

Edhe nëse vëllezërit e mi gjumë i rëndë i ka kapluar,
Shumë prej tyre, madje masakrat e shkaut i kanë harruar!
Së paku ndonjëherë të kaluarën e hidhur t’ua rikujtoj,
Përndryshe armiku sërish mund të na befasoj.


[RIGHT]

[SIZE=1]Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 14.05.2012[/SIZE]
[/RIGHT]


[CENTER]



.


[/CENTER]
[IMG]http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/p480x480/545666_454453554581430_349140591779394_1711835_1548664146_n.jpg[/IMG]

Titulli: Poezi nga Poetë të ndryshëm
 

[QUOTE=lovely;2214949]Ku shtrohet Vala

Ku shtrohet vala përmi zall
E fryn një këng' e pakuptuar,
... Të pashë, motër, plot me mall,
më pe me shpirt të llaftaruar.

Q'aherë silleshim me nge
Gjith vet-i dytë, vet'e dytë...
Dh'i shtinja sytë gjith përdhe-
Gjithë përdhe m'i shtinje sytë...

Po me t'u ndarë vet e vet,
Më s'kishim turp që s'kishte fjalë...
Na ritej malli posi det,
Posi një det që vjen me valë:

E prapë silleshim me nge
Gjith vet-i dytë, vet-e dytë;
E prapë sytë gjith përdhe,
Gjithë përdhe pikonin sytë.

Q'aherë qamë plot me mall
Atë vështrimin e kaluar,
Ku shtrohet vala përmi zall
E fryn një këng' e pakuptuar.

Se kish kuptim që s'kish kuptim,
Kuptim'i fellë-i mallit t'onë;
Se malli jon'ish zotërim,
Që robëron përgjithëmonë;

Se s'dashuronja-as un' as ti,
Po dashuronte dashurija:
Një dashuri - një fshehtësi
M'e fshehur sesa fshehtësija.

LASGUSH PORADECI[/QUOTE]

Ishte ne recital per dite te shkolles ...
..e vakt o vakt !