KREJT NATYRSHEM EDHE SOT

Dy fjale ma kane henger shpirtin gjithjeten.
Dy fjale ma kane nxe gjakun gjithjeten.
Dy fjale qe ende nuk mund t'i shoh bashk.
Dy fjale te ndara, njera ne njerin qosh te gjakut, e tjetra ne fund te gjakut.
Dy fjale qe notojne ne gjak.
Dy fjale qe thrrasin prore njeratjetren.
Dy fjale qe i nxene nje diell.
Dy fjale qe i perben nje Toke. Dy fjale qe i perben nje gjak.
Dy fjale qe presin bashkim. Dy fjale te ndara dymije jetera.
Dy fjale, qe zanoret e tyre, tingllojne vajshem, sikur peshperisin dicka te thelle me krramze brejtese, sa tingellojne nga funddeti
sa tingllojne nga majemali, as nuk shihen mesveti, as nuk cmallen mesveti, as nuk dorzohen persegjallit, as nuk po bashkohen persegjallit, as nuk pushojne nga klithmat, as nuk i shemben vetetimat, as vdesin persegjalli, as ngjallen persevdekurit
Dy fjale qe thrrasin cdodite, dy fjale qe endrroj cdo nate, prej atij momenti qe pava harten etnike
Dy fjale do te ma marrin shpirtin
Dy fjale do te ma falin jeten e re
Dy fjale - Tivari e Preveza!

[color=orange][b]AGU I MENGJESIT SHPALOSET NGADALE....
RREZE TE NGROHTA DIELLI GJEJNE RRUGEN DERI NE BOTEN TIME...

I HAP SYTE DHE MENDOJ E BUZEQESHUR "MIREMENGJESI JETE" :P !

EDHE NJE DITE E RE ME PERQAFON ME TERE PASURINE E SAJ;
TE VESHTIRAT DHE TE LEHTAT, TE BUKURAT DHE TE SHEMTUARAT, TE MIRAT E TE KEQIAT, ME TE GJITHA ATO QE VETEM JETA DIN TE QENDIS PER SECILIN PREJ NESH...

NGRITEM DHE HAP DRITAREN, AROME NJOMESIE BIE NE MUA...
E NDAL KOHEN PER NJE MOMENT, DHE MENDOJ:

RRUGETIME TE REJA PRESIN SOT :wink: [/b][/color]

[quote=doGzona][b]Si mundesh te me lendoshe aq shume dhe sot te ma kujtosh.

Masazhe te renda me dergone, se c'me bere ne te kaluarem ma kujtone.

Me kerkon falje....Me thua qe e ka nga dashuria,
Po nuk do te lejoje dot qe te luash me me ndjenjat e mia.

Me tjetren me sillesh, jo fare nuk mendone,
Edhe pse nuk jemi bashk me kjo mund te me lendone.

Keto vite te tera e din mire sa me lendove,
Te me besh te lumtur te kujtohem se c'me ofrove??!

Cdo dite me thua se zemra nga dashuria per mua ende te qan,
Me thuaj c'dashuri eshte ajo qe ke per mua, kur tjetren per dore e mbane.

Fjalet e tua me tek une nuk kan vlere...rendesi,
Nuk dua ti takoje me te kaluares son, as nuk dua te takoje me ty.[/b][/quote]

[color=darkblue][b]Mos dil në udhën e njeriut o Fantazëm!
Në zemren time ka aq shumë dritë
sa digjet e përvëlohet errësira
digjet e përvëlohet frika
si Feniksi nga zjarri
rilind dashuria

Mos më dil në shteg Kokall e vjetër
këshilltar i keq i Natës Mergimtare. [/b][/color]

SEKRETI I ZJARRIT



Mengjes i bukur! Rrezet e diellit sikur filtrohen neper zaret e dritareve! Ashku i nje shtrirje krahhapur, sikur i thithi krejt ato rreze te arta te diellit mengjesor dhe sikur me pershkonin thellesite ma te thella te trupit, a thellesite ma te thella te shpirtit! Sikur mu rrit krahrori, e parzmi mbushur me dy molla te shijshme, te embla sa s'ka ma - embelesi qe thitha gjithnatenelume edhe kur me mashtronte gjumi - me shtrengoi edhe ma embel, derisa ishja symbyllur per nje çast nga shtrirja e kraheve ne rreze dielli! Bukuri e vertete!
E dini, gjate nje shtrirje krahesh e trupi si ne rritje - pas zgjimit, si te bie nje terrsyshë i embel, i kendshem?! - Oh! Edhe kur e ke zemren plot dashuri edhe si te gjendesh krejt ne anen tjeter te botes!
- Si ushtrim memorjeje, e kam nje ore mengjesi, per ta provuar trurin, a eshte ne poate gjendje te djeshme, i fresket, i afte, i qendrueshem per diten e re! Shkruaj diçka rasti.

- Duke pire kafene e mengjesit, te 4 marsit, 2005., sot pra - ndeza nje cigare, e tymi me beri te shikoj me sy te rrudhur dhe duke e shikuar flaken e shkrepses me nje shikim gjurmues, e kritik, disi vertet, si me sy mize - mu kujtuan per nje çast: zjarri, Prometheu, perendite, e njerezit!
- Pas nje hurrpame ne kafe, e nje thithjeje te tymit me afsh, flakrova aq larg, deri tek koha para zbulimit te zjarrit dhe me shkoi mendja tek fshehtesia e vertete, e zjarrit!

- Athua, Perendite vertet, kishin te drejte, kur denuan Prometheun te mberthehet ne nje shkemb ne Kaukaz dhe perdit, ta coptonin shqiponjat, sepse ai ua vodhi zjarrin dhe ua solli njerezve. Ky ishte vetem abstrakti i denimit. A ishte ky nje denim i merituar i Prometheut? Ai vodhi perendite! Sepse, jo qe i donte ma shume njerezit se sa perendite! Por ai harroi se njerezit mund te luajne me zjarrin dhe loja e zjarrit, do ta çonte ne shkatrrim vet njeriun, do te thot se, njeriu qenka nje femij, te cilit nuk duhet t'i besohet! Sepse ai nuk din çfare ben! Nje femij afrohet afer vatres se ndezur dhe nga prushi merr nje unë zjarri - del ne oborr dhe fute zjarrin ne dushkun pas shtepie - pas pak kohe shtepine e kalli flaka e nje zjarri te madh! E, çfar fajit kishte femija, qe kalli shtepine?! Femija - femij! Pra, nuk paska faj femia, ngase eshte femij! E kush paska faj tjeter, perveç vet Prometheut, qe ua vodhi zjarrin perendive edhe ua solli njerezve ne toke? Prometheu - hajni i perendive! Prometheu - bamiresi i njerezve!
- Vertet? E, si mund te jete bamiresi i njerezimit, kur ai ua solli zjarrin e vjedhur dhe njerezit vertet, nuk dijten ta perdorin per te mire, por ne vend qe te ngrohen e ta perdorin si ngrohje jete - ata perdoren zjarrin si arme edhe arme lufte te vertete, ta kallin njeritjetrin, te ia siellin vdekjen njeritjetrit. Te formohen armiq mbi armiq! Zjarri si ngrohje jete - armik i jetes! Ne vend qe, zjarrin ta kthejne ne dashuri, e te vertetohet shprehja - dashuria e zjarrte - njerezit e kthyen ne vdekje!
- Keshtu loja me zjarr, mori boten tone dhe gati e gjithe bota eshte ne nje loje zjarri! Kush ka faj, perveç Prometheut? Ai mendonte se i donte njerezit ma shume, se sa vet perendite i duan njerezit! Thene ma thjeshte, si u denua Prometheu: si hajni i perendive, si bamiresi i njerezimit, apo si armiku i njerezimit? Kush eshte fajtori, kur nje femij, vjedhi nje gace zjarri, a nje unë zjarri nga vatra dhe doli pas shtepie, ia futi zjarrin dushkut te grumbulluar mu afer shtepise edhe pas pak kohe i doli tymi e flaka dhe u kall shtepia? - Duhet te denohet tash, femiu? Apo, duhet te denohet ai, qe e kishte ne perkujdesje te rritjes e mbajtjes - vet femiun? - A vertet, nuk kishte kurrfare mundesie ai i zoti i femiut, ta siguronte zjarrin ne vater, e ta ruante roje nate e dite, femiun dhe mos te kishte nje shansë, qe ta vidhte zjarrin, e ta kallte shtepine? Ai, mund ta largonte femiun nga vatra e zjarri - po mbase u kall shtepia! Tash eshte vone, te kapet hajni! - Po cili eshte vet fajtori i vertete? - A aq veshtire qenka, t'ia heqesh dore zjarrin femiut njeri, perseri - mbase e paska ne dore, apo qe nka krejt e pamundshme, se eshte teper vone dhe njeriu vdes pa zjarrin edhe vdes me zjarrin!
- Po Nobeli qe shpiku dinamitin, pse ai te merret si çmim Nobel shkencor? Prometheu u denua nga perendite, e mberthyen edhe shkruan e kruan - Prometheu i mberthyer, kurse
Nobeli nderohet ne majat ma te larta te shkences! Ku eshte dallimi ne mes te Prometheut e Nobelit? Prometheu i ngrate u be hanj me zor, gjoja po u ndihmon njerezve dhe vdiq tmerrshem nga denimi i perendive, duke e copetuar shqiponjat - kurse Nobeli u shpall hero i shkences, mbase siç duket perendite nuk paten ma fuqi denimi, qe ta mberthenin edhe Nobelin, po ne vendvdekjen e tmerrshme te Prometheut, mbase ky shpiku edhe eksplodimin e zjarrit! Ne lufterat primitive do te ishim kursyer ma shume, se sa ne jete moderne e ne vdekje moderne! Si thua ti? Rrodhi titulli - sekreti i zjarrit!

- Ora artistike ushtruese mbaroi, nga vetetimat e gishtave ne germatore dhe pa ndonje veshtrim redaktorial, po e quaj si art letrar! Megjithate, çeshtja e zjarrit mbetet e hapur dhe askush nuk u tregua trim - ta thot te verteten, nga renia e Prometheut e sot - ku eshte sekreti i zjarrit! Dikush e ben hero flijues te njerezimit - Prometheun, dikush e ben hajn te zjarrit, hajn te perendive, po ai mbaroi e zjarri nuk mbaron kurre, derisa te behet toka nje komete zhishke fluturuese drite dhe te shuhet ne hapesire!
- Ajo do te ndodhi pa ne!
- Dite te mbare!

Vendosa te qese ne leter ca fjale por po me pengon nje shkaperderedhje qe nuk e dij eshte rreth meje apo brenda meje. Mundohem te gjej nje lidhes e t'i beje bashk te gjitha ato qe po due me i vu mu ketu ne keta rreshta.
Po mundohem me e gjete nje diell qe do te shkrij kete akull, si duket ky diell i kesaj dite te bukur maji nuk eshte edhe dielli im. Vajza me tha se eshte dite e mire e te dalim te shetisim por une vendosa qe shetitjen time t'a filloj neper faqet e Dardanise e neper to te mbledhe pak ngrohtesi , dhe sikur neper enderr, te shetis neper rruget e mia. Ju takova e bisedova me shume prej jush te dashurit e mi dhe kete shkaperderdhje po mundohem me e vu ne rend permes fjaleve e shkrimeve tuaja, po mundohem qe te gjitha t'i veje ne anen tone edhepse nganjehere e kam pak veshtire por kete veshtersi e kaloj permes bindjes se te gjithe jemi te mire, kur gabojm , e bejme pa qellim dhe rastesisht. Keto gabime edhe mund te permiresohen dhe kjo me jep force te shetise neper keto rruge. Rruget tjera , ne kete qytet, nuk jan rruget e mia por ne to shoh plot gabime tonat te cilat edhe po deshtem nuk mund t'i permirsojm me kurre. Neper keto rruge takoj shume njerez te mi qe me duhet t'i pershendes ne gjuhe te huaj, takoj shume te tjere qe ma nuk i takojn vetevetes por kan humbe neper keto rruge te huaja ka edhe te tille qe me nuk e din fare se kush jan dhe nga kan ardhe ketu.

Kjo dite e bukur , me diellqe nuk ngrohe, po rreshqet ngadal drejt mbarimit te saj dhe keshtu ne heshtje po na bart edhe ne me vete edhe ne qe si duket kemi fatin e po kesaj dite.Dhe kur te perendon dielli nuk ka force qe e ndal naten. Une sot vendosa te shetise neper rruget e mia sepse ato jan te bukura edhe naten. Nata ne rruget e mia eshte me e bukur se dita ne rruget e huaja me diell qe nuk ngrohe.

me ka marre malli
te ulem ne sofer,
nje buke misri cope me e nda-
ne njeren ane te kam ule motren
ne tjetren ane te kam nje vlla !!!!!!

Castet kalojne ne heshtje pa lene gjurme.
Me nevrikos pakapshmeria e kohes qe me ruan vetem surpriza te pakendshme,qe shpesh here me bejne te zgurdulloj e te ferkoj syte ne pritje te nje zgjimi apo te nje kthjellimi te ketij realiteti kaq te turbulluar.Nga ana tjeter pres me padurim se kur do te marri fund kjo pritje qe po me mprehteson shqisat sidomos ndaj nje shenje te re prej saj.
Por ne fund te fundit kam arritur ne perfundimin se nje kohe e gjate ankthi,stresi,melankolie, i le vendin qofte edhe per nje dite te vetme,nje gezimi fare pa arsye.
Eshte me te vertete nje frymemarrje e fresket per atmosferen e rende qe me ishte krijuar perreth.Sikur njeriu mos te ishte shpresues i pandreqshem, s'ka dyshim qe edhe keto dite te pakta entuziazmi nuk do te peshonin fare ndaj diteve te plumbta te merzitjes.
Dhe ja,nen tingujt e nje kenge,ne faqet e nje romani,rastesi e pritshme.
Dashuria,kjo fjale here-here kaq e embel,here te tjera mizore dhe ne ca momente jo me pak absurde,me kujton ne kundershtim me emrat,vendet,ndodhite qe me degjojne veshet,gjithmone ate,fjalet e saj,buzeqeshjet e saj,enderrimet e saj qe per mua shnderrohen ne ideale.
Prej te ardhmes pres vetem qe diçka befas,t'i trondise themelet e asaj qe tani po e quaj te zakonshme dhe te me beje te le pas kraheve dhjetrat e kilometrave qe na ndajne.
Me ate magjine e gjerave qe ndodhin te pakontrolluara e qe s'te lene kohe te kuptosh se çfare po ndodh.
Nje moment i imagjinuar,qe mbase i jetuar do te me dukej akoma me [b]shume imagjinar[/b] :).

[b]E lodhur jam! [/b]

Jam e lodhur nga pritja se kur do te vijsh, kur do te ndegjoj zerin tend, kur do te me gezojsh me qeshjen tende, jam e lodhur nga pritja e mendimeve.

Jam edhe e lodhur nga te gjitha ato fjale qe shkrova, dhe nga ato qe kurr nuk i shkrova për Ty. Edhe pse ndoshta ato kurr nuk do te arrijn tek Ti. Jam lodhur nga mendimet për Ty, nga deshirat, ndjenjat...

Jam e lodhur edhe nga vetja ime me kujtimet per Ty. Bile edhe nga pasqyra kur shikohem në mengjez nga nata e pa gjume. Ajo pasqyron nje femer te cilen me nuk po e njoh, nje fytyr të zbehur nga nata e pagjum, nje pale sy te mavijosur nen qepalla, pa qeshje, e lodhur... me duket se edhe lekura e trupit tim eshte e lodhur, dhe shpirti...

Jam e lodhur nga te gjitha netet pa gjum, nga pritja e gjate, nga deshira per te pas prane.
E ti si duket nuk ndegjon thirrjen time, je tretur diku neper kohe, pa e kuptuar kurr se te deshta me shume se veten time, me at dashuri cfare vetem njeher dashurohet.

Nuk jane deshirat te njejta, mike!
Anipse ti me kerkon, qe kohen ta bejme unaze!
E shoh se je molisur e krrusur nga dashuria, me krye n'dhe!
Ah sikur te ishe nje kalli gruri krrusur ashtu buke dardane, e gatuar me mjalte Kreshtabardhe, do ta pinim gjithe veren e kallur ne gota! Mos u deshpro, se edhe veren e dimrin, do ta bejme vere ne dy gota, e dashurine meridian tropikal gjithmone vere!
E shoh se te krrusin kujtimet per mua. Letrat tuaja plot gjak gremash dashurie, me siellen vargje bojdielli, se e din se te thirra rrezedielli - sepse e meriton dashuria te jete diell!
Rrezja ne zemer te hyri, kur u pake para tingujve te zerit tim qiellor. Duhej te shkonte larg zeri im, mike! Duhej te delte nga toka e gjakut, deri ne satelitin zetokesor edhe te tingllonte ne veshin tend, permes elektroneve!
Ate ze e prisje moti, e tash mund t'i peshperisim njeritjetrit ne vesh, e ta shikojme njeritjetrin me sy shkrepje shkendiash, e nuk na ha palla per lakuriqet e nates, as i lakmojme bilbilat e dites!
Syte shkrepin shkendia dashurie!

pse mendoj per ty...........

Sonte flet heshtja ime ,qe te priti me vite per tu kthyer nen krahet e mi.
Athua do te ndalem ndonjeher se medituari per ty ,sa veshtir qenka .
Pse..........
Nuk mu largove kurr nga mendja ime as edhe per ma te voglin qast, pse une kam nevoj te te kem pran .Kur i them keto fjal me dridhet buza por nuk qaj ashtu ta mbaj ket kujtim qe me rendon aq shume.

vargje nga zemra ime

[b]Shkruar me 16.07.2005 04:02[/b]


Kengen te cilen e ndegoj, per çudi nuk tingellon si perpara,si kjo nate e cila per mua esht me ndryshe.
Ora esht 4 e mengjesit dhe mua 100mendime me shkojn ne koke, ku gjith bota flen, un rri dhe mundohem ti gjej pergjigjet e mendimeve te mija. Sigurisht se nuk ke ide se çka dua te them, po nuk esht me rendesi,sepse as un nuk po di se çka dua,po çka do çoft ajo, nga ti nuk e kerkoj,sepse u be shum von...
Edhe heshtja esht nje pergjigje,kte e di, por heshtjen tende nuk e kam kuptuar deri sonte,edhe pse x her pikerisht kjo heshtje me ka lenduar,dhe per kte te lutem kurr me mos hesht....
Kam menduar se te njoh mjaft mire,dhe shpesh kam menduar me çfar e kisha merituar nje person te till,po per kto mendime paska qen shum heret.
Ku me dijt edhe sa nete do te kalojn per mua te cilat nuk do te jen si perpara, po me mire keshtu,se sa te jetoj me sy mbyllur, dhe me mire tani se i kam do gjera te kjarta keshtu mundem ta mbylli ket kapitull te Jetes sime, me do mendime ende te mira per ty

[B]*********[/B]
[B]*********[/B]
[B]*********[/B]


Shushurimat e fijeve të grurit nuk ndalojn,mendoj pak dhe vazhdoj rrugën time.Po ku jam nisur,pyes veten ?
Nuk kam përgjigje,shushurimat nuk më lënë të koncentrohem,gjithnjë e më të fuqishme bëhen, saqë mendoj se diçka nuk është në rregull,por prapë ashtu duke menduar eci,e eci e eci .....

Arrita në një moment, të cilin nuk do ta harroj,kur ajo shushurim u forcua aq shumë saqë fillova të vrapoj.Më ndiqte hap pas hapi.Urrëzova dhe për një çast isha pavetëdije,kur hapa sytë ishte afruar një [B]Lepur[/B], i cili më ngjante se donte të pyeste diçka.U ngrita dhe pashë sesi Lepuri u largua ca.Por nuk shpejtonte së larguari.Mendoja ku jam,ku jam nisur,vendosa ta përcjell Lepurin i cili më shpiente nga ara e grurit,e cila për mua skishte fund..........


[B]Kodra[/B]

[B]*********[/B]
[B]*********[/B]
[B]*********[/B]


........... deri sa ecja ashtu,i thelluar në mendime,ndjeva diçka të freskët,ishin pikat e shiut, të cilat më sjellnin një freski në atë ditë aq të turbulluar për mua.Nuk e shihja më Lepurin,të cilin e konsideroja të vetmin që më shpien nga ajo Arë e pafund.Vendosa të rri në një vend dhe ta ndjej [B]shiun[/B] në tërë trupin tim,mu kujtuan kohërat e fëmijërisë,kur luanim ,në shi,në baltë,në borë sepse për fëmijët nuk ka kufizime.U gëzova shumë,ndjeja një lirim të madh,pa brenga--kohë fëmijësh!!.

Aq i thelluar në mendimet fëmijërore, saqë kisha harruar, që kishte filluar përsëri [B]dielli[/B] të rrezoj,që me rrezet e tij gjallëronte çdo gjë,pra edhe mua më pruri prapë në kohën reale,që isha.Por prapë gjendesha dikund në mes të grurit,vendosa të eci më tutje,pa e ditur se ku........

[B]Kodra [/B]

Sonte perseri ra erresira!
Sonte per qudi eshte ndryshe, nga netet e tjera.
Sonte per qudi hena shendrit, se bashku me yjet.
Sonte kjo nate, eshte pjese e neteve te mija pa gjume.
Eshte thejsht moment i duhur per nje kafe expres, e pire nga deshira,per te ndierenje hidhesi ne fyt,ne stomak, e thelle ne shpirte.
Netet pa gjume nuk jane te pelqyeshme,per mendjen time.meteori i saj vihetne levizje dhe une nuk e shuaj dot aparatin e fikjes ne erresire.
Sonte eshte e diel,mesnata ende nuk ka kaluar,nuk dua ta programoj diten, pasi nuk me pelqejne suprizat qe ajo me dhuron.
Veshtroj henen dhe yjet prane saj,qetsin e kesaj nate e thejne valet e detit tek valviten njera pas tjetres. Mua me vjen nje mendim fluturues kur i degjoj valet, sa i quditshem ky mendim. Valet e detit sikur qojne loje dashurie mes veti, sa i degjoj me endje, por diqka me grryen ne shpirt e nuk dua ti degjoj gjate tek valviten, Valeve te detit tek lozin njera me tjetren, sa ua kam zili. Me shtyejn te mendoj ne dashuri,te cilen nuk e kam, me shtyejn te mendoj tek TI qe mua me takon, peisazh i shpirtit te pazbuluar.
Mjafton ti mbylli syte e permalluar dhe vertet te shoh,
Te shoh TY qe me takon
Te shoh TY qe te takoj
Shoh syte e tu me pafundesi
Shoh syte e tu si gure shkembi
Shoh duart e tua te nxehta
Shoh gushen tende si gushe pellumbi
Ndegjoj zerin tend te embel
Ndjej doren tende tek me shterngon
Ndjej aromen tende te veqante
Ndjej frymemarrjen tende
Sa e quditshme kjo nate te pashe, sonte prap TY te pashe.
Nuk dua ti mbylli prape syte, se perseri te shoh TY
Sa e quditshme kjo nate,mua me lodh kjo rutine.
Dua ta thej qetsin e kesaj nate UNE me TY, e jo valet e detit.
Po shoh nje yje tek shuhet, po shoh ghurmen e tij flakeruese pas.
Do doja me kurreshtje ta pyesja,
Ku eshte AI i cili me takon mua?
Ku eshte AI te cilit i takoj une?
Por prape do heshti nuk do pyes fare se e di se nuk do kem pergjegjen.
Athua kush eshte fajtor qe nuk kam gjume ne sy?
Erresira,nata,hena,yjet,deti,valet,kafja,koha,UNE apo TI?
Perseri nje nate me kujtime qe i pershtatet kohes se kaluar.
Sa me lodhe prap kjo rutine.
Nuk e dua edhe nje nate sikur kjo.
Dua qe naten tjeter, te jem me TY qe me takon MUA, dua te jem me TY ketu prane detit,te valvitemi sikur valet e detit qe ato te na kane zili.
Tani gjumi troket ne dritare.
Po shkoj ne shtrat pa i mbyllur perdet fare.
Dua te flas me yjet dhe henen ndoshta me thone diqka per TY.
Perseri ne gjume
Perseri ne enderr me TY
************************************************************
Me dashuri te kesaj nate Flaka :idea:

Nisma e një rrefimi i cili fshihet thellë në zemrën time.

[b]Pritje dhe Lutje[/b]

Mbas gjithë këtyre viteve nuk më hiqet nga mendja zhurma e njitrajtshme të rrotave të trenit. Më dukej se kurrë nuk do të ndalet dhe jeta ime do të përfundojë në atë "perpetumobile" të trenit…sepse nuk prante ….e nuk prante as rëndimi i peshës, mu në mes të gjoksit dhe sa vinte e bëhej rëndë e më rëndë. Me zhurmën e rrotave të hekurta fshiheshin ngadalë kapitujt e jetës sime, thjeshtë ndjeja se po vdisja për së gjalli.
…dhe me bllokonte truri sepse nuk paramendoja asgjë hiq se as ku e as pse me dergonte ai tren i mallkuar.
…dhe u mësova të ndjek dhe respektoj regullat e statusit tim të ri…u mësova që në rradhë të pres për ekzistencë …rëndë shumë rëndë pa bë punë hiq…pa e futur trurin në funkcion…nuk e dëshironte kush mendjen time, duart e mia, idenë time hiq se hiq…idenë time për ta shåetuar një popull te lashtë.
Më kujtohet se mua, trupin tim të futur në tinarin hermetik do ta dëfrenin njerëzit e mirë…dhe të mirë ishin… Në rradhë përsëri hyna në autobusin e caktuar me të tjerët njerëz …dhe une kisha numrin 24 mu aty ku mbaronte numri për autobusin e parë…dhe me drejtuan numrin 24 në të dytin. Unë numri 24 copë shkëmbi që shihte bardh a gri sepse duhej te shihte dhe të ecte në rradhe…ehh sa ironike ani veshja çfare se... me fund elegant dhe bluze që vijëzonte me kujdes pjesët e trupit …trupi im që përditë bëhej më i huaji sepse nuk kishte banor shpirtin tim…kishte mbetur atje ku binte bora e parë lehtas, borë naive (bjondine) që nuk paralajmeronte stuhite e rradhës…
E syte e mi nuk pranonin asnji quant habie të atyre që bënin seri me elegancën time në atë grumbull të puplash, në atë grumbull të atyre pa atdhe, të cilët agimi dhe muzgu i zinte me trenerka, roba sporti a xhinse…më është dashur kohë ta kuptoj se ku isha, pse isha dhe kush isha.

Ishte nji ndër ditët më mbamendëse të jetës sime dhe i kisha premtuar vehtes se kurrë nuk do të le pa e pershkru atë ditë…në të vërtetë tani nuk e di se a mund ta kuptojë kush këtë që po e them dhe sikur as vete nuk po mundem ta kuptoj…por megjithate diçkafi më thotë te flas…Diçka me shtyen t'ju rrëfej se lulet qe shihja atëhere me të gjitha ngjyrat e bukura të botës, aromë nuk kishin.
U ndalëm të marrim nga një hotel tjetër edhe nji grup njerezish që vinin prej kahmosit, racash të ndryshme por atë që kishim të përbashkët ishte se dukeshim të gjithë si puplat e shpërnadara, amorfe, të trembur...kush më shumë e kush më pak.
Kurrë nuk kam pasë më shumë dashuri për njerëzit e mi se sa në atë hotel-kamp. Memzi prisja agimin që ti shoh se a janë në numër, a kanë fjetur a janë mirë. Më vinte që të gjithëve një nga një t'ju puth sytë dhe t'ju zbus sado pak shiqimin e humbur nga zemra që më dukej se ju pëlciste nga mungesa, nga malli, nga tmerri...
Udhëtim dy orësh siq thonin kujdestarët tanë, për t¨ë na relaksuar, për të na njoftuar me bukurinë dhe butësinë e këtij vendi të bardhë. Çdo gje shkoi si ishte e planifikuar vetëm zemra ime nuk mund të bëhej pjesë e planifikimit, pjesë e dëfrimit të asaj dite shetitjesh, vizitash e programesh. Mbaj në mend kur u ftuam të vallëzojme vallet e vendit. U ngrita nga mirësjellja dhe hyna në valle.
Zemra më çahej e në fyt u lidhën mija nyje, ndjeja mjerim...Krahët e mi dhe këmbët nisën vallen e dasmave tona. Marrmendja më bëri të ulem në vend dhe ta vazhdoj në mendje vallen kosovare që e percillja me lotët që rridhnin vadë mbi tavolinën e shturar solemne. Mu afruan të më qetësojne dhe të shprehin mirkuptim për traumat e mia si refugjate. Dhe atëhere kisha mësuar dy fjalë, me pritë dhe me lutë.
I premtova vehtes atë ditë se unë do të pres dhe do të lus sepse kam arësye të shenjtë për ta bë këte. O jam betuar në gjëne më të shtrejtën, o jam betuar në DASHURI se do të Lutem, do të pres, do të bëj çmos që të vallëzoj vallen time të dashurisë time të Shenjtë.
Me pritë prita dhe pritëm dhe me lutë kam lutur shumë. Jam lodhur duke lutur. Kam lutur me dëshmi dhe pa dëshmi. Lutjet nuk ishin vetëm të drejtpërdrejta, joo. Lutëm me punë, pa menduar se jemi duke lutur, por lusnim me vepra, me dëshmi, me aftësi, me dashuri. Lusnim me thirrje për miqësi...Luta me shkrime...luta pa pra. Luta dhe lusnim për shpëtim pa më ardhur rëndë hiq, jo...Përkundrazi lujtet e mia i bëja me vendosmëri, me mendjemadhësi...çka s'nigjon njeriu...por po ashtu ishte...duhej me pritë dhe me lutë sepse kisha pë kend...
Po a ka kënaqësi më të madhe me pritë të Shënjtën?
Po a ka kënaqësi më të madhe se me lutë dhe me u Lutë për të Shenjtën?
Po a ka nder më të madh se me pritë dhe me u Lutë për të Shenjtën me gjithë Dashurinë që mund ta ketë njeriu?
JO nuk ka gjë më të bukur se me u Lutë, me pritë dhe me punu me Dashuri deri në amshim për të Shenjtën Liri-Pamvarësi.

Vazhdoj nji herë tjetër...

[quote=Honesty^uk.][quote=Honesty^uk.][color=green][b]Sonte MSN qenka bosh. Asnje mik per te plasur filozofite dhe mendimet.

Nejse

Me mire. Do i plas ketu.

Te jesh vetvetja do te thote te fluturosh lart krejt i lire, i lumtur, pa askend qe te lidh kembet ne toke.
Te jesh vetvetja do te thote te dalesh nga sfondi i verdhe i forumit per te ekzistuar mes cdo lloj ngjyre.
Te jesh vetvetja do te thote te qeshesh me shpirt.
Te jesh vetvetja do te thote te shperbehesh si drita e bardhe ne nje prizem, e te gustosh ngjyrat e vetvetes.
Te jesh vetvetja do te thote te kesh aftesine te zbulosh njerez qe te bejne te jesh njeri tjeter, jo thjesht te zbulosh vetveten vetem.
Te jesh vetvetja do te thote te kuptosh se jeta ka pjese te bukura dhe te veshtira, por ti i pertyp te dyja, sepse i shtyn me embelsi poshte.
Te jesh vetvetja do te thote te jesh ne kontakt me veten, atehere kur njerezit perqark teje humbasin mes esterioritetit dhe shtirjes, mes rrobave dhe makiazhit.
Te jesh vetvetja do te thote mos kesh vetem nje surrat, por edhe nje shpirt.
Te jesh vetvetja do te thote te gjesh ekuilibrin mes normave sociale dhe hipokrizise, dhe kjo nuk eshte kollaj po te lexosh mendjet e semura njengjyreshe.
Te jesh vetvetja do te thote te ndiesh dashurine shoqerore te te tjereve jo sepse ke luajtur me zotesi, por sepse i ke trajtuar si shoke.
Te jesh vetvetja do te thote jesh NJE, jo i ndare ne copa sipas ores, kohes, momentit, pozicionit etj, e megjithate te jesh fleksibel.
Te jesh vetvetja eshte e veshtire, aq e veshtire saqe arrihet pas shume pune, si nje clodhje fundjavore pas nje jave pune. Eshte e veshtire sepse mund te mbledhesh frytet e vetvetes vetem nese arrin te jesh vetvetja tere kohes, ndryshe mashtron veten sa edhe te tjeret.................[/b][/color][/quote][/quote]

[b]Te jesh vetvetja do te thote te jesh ne kontakt me veten, atehere kur njerezit perqark teje humbasin mes esterioritetit dhe shtirjes, mes rrobave dhe makiazhit.[/b]- Faleminderit Honesty po mbyll kete thenie ne sirtarin e zemres :cry:

[b]Kam shume te mira, te cilat ende nuk jam duke i vrejtur sipas dikush qe me thot, vertet te gjithat te mira i kam por e ndij nje munges, nje munges qe nuk e di cka.

Jam ulur dhe mendoj, shkruaj leter pa fund... por s'di cka te shkruaj, per nje çast me dalin kujtimet perpara,
fill pas me kujtohen çastet
Para nje vite afersisht, Isha me nje situat te veshtire dhe e humbur, u futa me nje jete te imagjinates, ne virtualitet.
Per te ikur realitetit, por e kuptova sado qe tentosh te ikish nga realiteti, realiteti do te ndjek ne jete.
Kam kuptuar se isha me nje rruge te gabuar, isha duke lenduar njerz, pa qellim, por me kalimin e kohes nuk dita edhe kufirin.
kisha humbur besimin ne vehten dhe ne rethin ku po jetoj.

Nje munges e kam eshte me pas te dashurin ma teper afer meje.
Keshtu e ka jeta kur monotonija instalohet dhe mos kumonikimi:
" ku ka ma mire qe te ulesh ne mbremje me at qe e don,
te kesh dikend prane te bisedojsh,te flasish nje teme se bashku,te rish ne kraherore te tij apo te saj.
Dikush harron qka do te thot ngrotsiia e asaj qe e don,Dikush harron qe edhe me pak fjale dashuria sherohet,
Dikush harron se nje perqafim eshte pa pagese,Nje shtrengim apo nje shetitje ne mbremje te qet"
[color=red]ka shume gjera qe i harrojme, por nje dite do te pendohem secili apo secila por do te jete pak vone.
Sepse koha ec edhe ne me kohen duhet me ec, se berem at kot te jetojme.[/color]
Nje dite do te keni fatin tende ne duar tuaj, mendoni dhe mos gaboni se jeta me merzi dhe pa lumturi nuk ka jeshi.
Ju lutem mos shikoni bukurin ose pasurin se jeta eshte e gjate, nese keni mendjen dhe sjelljet e beni, bukurin dhe pasurine.

A thu keshtu e ka jeta me veshtersi dhe befasit e saj, shume prova po kalojm ne kete jete.
Njerzit me ndyresira dhe probleme te veta mundohen te ngarkojne te tjert me energji negative.

Por mos te harroj qe jeta eshte e bukur dhe e faliminderroj Allahun per te gjithat te mirat qe mi dhuroj dhe lumturinqe ma sjedhi permes nje person qe e dua shume.
[/b]


me rrespekt e_martumja.

une te shkruaj por ti mos e lexo
rrugen qe ke dashur ti prape e vazhdo
por dije se per ty vuaj
prandaj edhe akoma te shkruaj
Sikur të jetonim të lir
tër bota do të na kishte zili
ska gjë më të bukur
me dashuru pa fshehtësi
Nuk më duhet kjo jetë
Nuk më duhet kjo rini
Kur s'të kam afër meje
Gjithmonë do të vuaj për ty
Nese ngjyra me mungon
do ta pres un gishtin tim
e me gjakun qe me pikon
do ta shkruaj ket kujtim

-Tomori :wink:

SONTE PERSERI SIKUR ATE NATE :arrow: :arrow:

Sonte perseri ra erresira!
Sonte per qudi eshte ndryshe, nga netet e tjera.
Sonte per qudi hena shendrit, se bashku me yjet.
Sonte kjo nate, eshte pjese e neteve te mija pa gjume.
Eshte thejsht moment i duhur per nje kafe expres, e pire nga deshira,per te ndierenje hidhesi ne fyt,ne stomak, e thelle ne shpirte.
Netet pa gjume nuk jane te pelqyeshme,per mendjen time.meteori i saj vihetne levizje dhe une nuk e shuaj dot aparatin e fikjes ne erresire.
Sonte eshte e diel,mesnata ende nuk ka kaluar,nuk dua ta programoj diten, pasi nuk me pelqejne suprizat qe ajo me dhuron.
Veshtroj henen dhe yjet prane saj,qetsin e kesaj nate e thejne valet e detit tek valviten njera pas tjetres. Mua me vjen nje mendim fluturues kur i degjoj valet, sa i quditshem ky mendim. Valet e detit sikur qojne loje dashurie mes veti, sa i degjoj me endje, por diqka me grryen ne shpirt e nuk dua ti degjoj gjate tek valviten, Valeve te detit tek lozin njera me tjetren, sa ua kam zili. Me shtyejn te mendoj ne dashuri,te cilen nuk e kam, me shtyejn te mendoj tek TI qe mua me takon, peisazh i shpirtit te pazbuluar.
Mjafton ti mbylli syte e permalluar dhe vertet te shoh,
Te shoh TY qe me takon
Te shoh TY qe te takoj
Shoh syte e tu me pafundesi
Shoh syte e tu si gure shkembi
Shoh duart e tua te nxehta
Shoh gushen tende si gushe pellumbi
Ndegjoj zerin tend te embel
Ndjej doren tende tek me shterngon
Ndjej aromen tende te veqante
Ndjej frymemarrjen tende
Sa e quditshme kjo nate te pashe, sonte prap TY te pashe.
Nuk dua ti mbylli prape syte, se perseri te shoh TY
Sa e quditshme kjo nate,mua me lodh kjo rutine.
Dua ta thej qetsin e kesaj nate UNE me TY, e jo valet e detit.
Po shoh nje yje tek shuhet, po shoh ghurmen e tij flakeruese pas.
Do doja me kurreshtje ta pyesja,
Ku eshte AI i cili me takon mua?
Ku eshte AI te cilit i takoj une?
Por prape do heshti nuk do pyes fare se e di se nuk do kem pergjegjen.
Athua kush eshte fajtor qe nuk kam gjume ne sy?
Erresira,nata,hena,yjet,deti,valet,kafja,koha,UNE apo TI?
Perseri nje nate me kujtime qe i pershtatet kohes se kaluar.
Sa me lodhe prap kjo rutine.
Nuk e dua edhe nje nate sikur kjo.
Dua qe naten tjeter, te jem me TY qe me takon MUA, dua te jem me TY ketu prane detit,te valvitemi sikur valet e detit qe ato te na kane zili.
Tani gjumi troket ne dritare.
Po shkoj ne shtrat pa i mbyllur perdet fare.
Dua te flas me yjet dhe henen ndoshta me thone diqka per TY.
Perseri ne gjume
Perseri ne enderr me TY

SONTE PERSERI
************************************************************
Me dashuri te kesaj nate Flaka :idea:

Ehhhh.... ecjet e mija ?!
Ku humben ato gjurmë të hapave të cilat i kalova deri me sot , dhe akoma me kujtohen , por nuk i shof se ku mbeten?!
Në hapin tim cdo here beja një mendim se ku do t´me dergon , e shpesh nga hapi , deshiroja ti mirrja krahet dhe të bëhem si një zog që fluturon me kilometra të tëra e të mos dij të ndalem , apo të mos kthehëm më aty se ku isha më parë?!!!
Por hapat ecen dhe ecen deri me tash , ndersa gjurmet akoma nuk i shof , edhe pse e dij se kah kam kaluar , në cilen kohë kam kaluar!!!
Nganjehere (edhe ) dua ti harrojë të gjithë hapat e mij , dua që ne unin tim të mos mbajë në mend vendin e gjurmeve,vendin e hapave të mij , të cilet lanë gjurme të pa shlyera ne ditët e mija....!!!
Lehtë do të ishte sikur vetem të ecej dhe të harrohej cdo gjë dhe në cdo kohë , por pësëri hapat, e vjeter më kujtohen se nga kam shkuar dhe ku kam kaluar.
Pse nuk shlyhen keto¨dreq gjurme të vjetra ?!
Nuk dua ti kujtoj !!??
Nga vendlindja , në një botë të panjohur , këta hapa me derguan , se vetem keta e kan fajin , edhe pse quhet hap i jetes ,e quajnë shumë keshtu ,ndersa une cdo here e quajta hap i burgut , hap i vetmis , hap loti , e eca më përpara , vazhdova , por hapat i kujtoj prapë.
Nganjehere edhe dua të flasë dhe të dij se :-"vallë ku do të me dergojnë keta hapa në të ardhmen "-, por asgjë dhe askush , nuk me tregojnë asgjë , vetem heshtin dhe kërkojnë të eci me keta hapa !!!
E keta hapa dhe ecjet e mia , ku mbeten?!
Ku me treten dhe ku do të me tresinë?!

[b]Shqipëtar!!![/b]

Sa gjaku u derdhë , sa rrodhi neper ketë tokë të bekuar , sikur ne të ishim një krua qe buron gjakë , sikur në të ishim ata të cilet nga damaret tonë kemi më së shumti gjakë nga e tërë njerzia!!!!!
Pooo...!!! Sepse askujt nuk ju shtjerrë,askujt , edhe pse bishat pinë gjakun tonë,edhe pse ato kulshendra jetuan me gjakun tonë , me gjakun e venave të shqiptarit....!!!
Me gjakun e asaj!
Me gjakun e atij!
Me gjakun e tyre!
Hejjjjjj..!!!! Po si menduat ju oeri bisha , ori kushedra?!, nuk shteron gjaku jooooo, jo jo , nuk shterron gjaku i bijve dhe bijave të shqipes , nuk shterron!!
As naten as diten , nuk shterron aspak ,se e derdhë për dashurin e madhe , për atë dashuri që nuk ka të pershkruar , ajo është dashuri e dashurive , e ndertuar nga dashuria , e përtrirë nga dashuria , me e fortë se cdo dashuri , me e fortë se dashuria e nenes , e babait , me e fortë se krejt dhe cdo gjë ne ketë botë, se ajo është dashuri e dashurive.
E kan ditur me heret , se bisha kekron gjakë nga ne , kerkon gjakë ajo bishë.
Ajo bishë qe nuk ka përshkrim se si te quhet me teper se bishë.
Bisha nuk dallon nga bisha, se ajo është vetem bishë , qe mendon të na shtjerrë gjakun .Ahhhh , sikur ta dinte me mirë , sikur ta dinte se gjaku i jonë behet vetem lule , behet dritë.
Po po ...behet lule për ata që do të vijnë pas nesh e te vrapojnë neper livadhet e luleve , të mbjellin lule , te thurin kurora , te forcojnë dashuri nga lulet, cdo gjë do të bejnë këta të rinjë, por gjakun....!!!
Gjakun mos e harroni .Mos harroni se ku u derdhë , ku bisha piu gjakë , mos harroni se bisha nga bisha nuk dallon , ajo vetem kerkon gjakë.
E cdo lule kur ta keputni , mos harroni?!
Mos harroni se ajo lule ka bi nga gjaku i dikuj .
Mos harroni ketë!
Eshë lule gjaku ajo , lule qe mbiu kur ju ndal turri bishes,që bishes i dulen cdo here në ballë , sikur shenjterinj ekesaj toke te bekuar.
Heu mallkuar qoftë cdo bishë .
Mallkuar nga Zoti.
A thua pse u krijuan , pse ???!!!
Thonë që ai i gjithësisë krijon cdo gjë , e pse ketë , pse kete e krijoj?!
Po ajo se ka qerdhen ketu ne token e shqipes , sepse iku nga kthetrrat e shkabes, iku,neper male dhe shretetira, por klyshet ...klyshet e saj mbeten akoma ketu , mbeten që të rriten prapë si bisha...!!!
Klyshi i kulshedres mbeti , mbeti qe edhe ky klyshë që të pin prapë gjakë, se nuk rritet pa gjakë.
Por prapë harron bisha , prapë?!
Ooo kemi dashuri të madhe oj bishë, oj kulsheder!!!
Dashuria e madhe , nuk e kursen gjakun , jo për ti dhenë kulshedres , por për ta derdhurë ne token , në ketë tokë , që më vonë lulzojnë lulet, ne ketë tokë , qe lulja u rritë cdo here nga gjaku , e ne ketë tokë u ngopen shumë kulshedra dhe u trashën nga gjaku që për se gjalli na e pin neper vena.
Mosni , mosni , mos i besoni kulshedrave!!
Mos!
Mos!
Mos!
Se kulshedra është kulsheder!
Pjella e djallit!
Pjella e shkretetires!
E ju shqipëtar;
Besoni ne forcen e dashurisë , e rritur në dashuri dhe për dashuri.
Kjo dashuri e dashuris le të rritet cdo here , cdo kund , ne cdo hap,dhe emri i saj u përtriftë brez as brezi,djep pas djepi , dorë pas dore ,zemer pas zemre, e gjakë pas gjaku.
Dashuri oj dashuri ,e lindur nga gjaku , e mbrojtur nga pushka , e kenduar nga lahuta , e qendisur nga lulja.

[b]Gjarperinjet!![/b]

Kur fjala nuk zë peshë, atehere pse të nxjerret nga goja.
Bishtërim , genjeshter , xhelozi -a thua keto veti janë njerzorë, a thua ketö janë pjesë e kuletes së dikuj që cdo here ta ketë ne xhepë ?!
Jo të gjithë jo.
Nuk janë të gjithë kështu.
Jo të gjithë ,sepse ata kan ne xhepin e tyre diqka më shumë , ata nuk e flasin me fjalë te miren ,ata e veprojnë të miren, ata janë armiku më i madhë i te keqes , të keqes së cdo lloji!!
Vallë , - a thua pse ore si pelqen dikuj thënja sy me sy ,pse?
Se don , apo i frigohet , ku ta din njeriu se perse?!
Lakmia është laku ne fytë , dredhia është laku në kembë, tradhtia është arma që e vret veteveten , xhelozia është fjala që ta rendon shpirtin.
E pse ?!
Pse pra, pse dikush lindi me keto , pse i trashegon keto, pse i mbanë keto?-a mos do të ishte më mirë të bejë ndoj ndryshim ne veten e vetë ,e të kuptoj se kjo jetë nuk i don ato tipare te shemtuara?!
Eh sa njeri u shkaterrua dhe u dëmtua për keto tipare, mos ti numeroj , mos ti numëroj se nuk ja dij as numrin ,jo vetem une,por nuk ja din askush se sa shkon numri, se sa shumë janë helmuar nga ky helm i njerezve gjarpër!!
Me falni-a ka njëri që quhet gjarpër?!
Me flani.- a ka njëri që jeton me lak në dorë?!
Me falni , e me falni...!!
Po ore , si nuk ka .¨
Njeri i mbeshtjelllurë ne lekurë të gjarpërit!!
Se dij se sa të gëzuar dhe të lumtur jetojnë të tillet!!??
Se dij se a janë këta të pergdhelur nga ndokush???
Po kush e pergdhel gjarperin , pa ngritne doren , kush?
Hajde ngritne doren.
Jo jo , akoma jo!!
Ose , keta të tillet njerzit gjarperinjë e përgdhelin vetem veten , nuk ja prishin vetes!!
Besa po-se kan thenë dikur se ;
"Ai që flet me vetveten , ska kohë te flasë me te tjeret."
"Ai që e nderton ligjin ne vete , se din se cka është ligji"
Për cilin ligjë , për cilin?!
Ngadale , të tregoj me rradhë , mos u nxito të pyesesh.
Jo, jo për ligjin shteterorë, jo, mos brengosi ,se se kam fjalen aty ,sepse ata që se kan ligjin e vetë njerzorë , ata smunden te kenë kuptim me ligjin shtetrorë.
E lidhur dhe e zgjidhur...heheheh!!!
Po e lidhur , për atë që e lidhë lakun rrethë vetit dhe vdesë nga ky lak , e zgjidhur për ata që nuk kan lak fare, se ata jetojnë gjatë dhe pa frigë.
Eu fara u daltë bre!!
Ju humbtë fara te tillve!
Mua s´me keni bërë asgjë jo, as që mundeni,se une nuk afrohem tek laku i juaj , se atë e mbani të fshehur, nuk ju shifet , por ai trasht aferë jush.
Ju i lidhni me atë lakë vetem ata që ju besojnë.
Mua jo , se asgjë sme ka lidhur , asgjë hiq , jo në ato cirklet e juaja jo.
Jo në kurthat e lakut të juaj.
Me lidhë vetem miku , armiku jo.
Me frigon miku , armiku jo.
Me frigon njeriu i beses e i fjales , gjarperinjet jo.
Asgjë s´me frigon nga armiqesia.
E nga miqesia , dashuria , respekti , cdo gjë me frigon ,sepse nuk dua të turperohem në ketë rrethë te bekuar, nuk dua të hjeki frigën nga vetja ndaj të mirve , miqve , te dashurve , te beses e të fjales.
Se kur nuk u frigohem as ketyre , atehere cka mbeti tjeter , cka peros se;
"Njeriu kur si frigohet mikut, e dashamirit nuk ka moral fare!!
E ju njerezit gjarperinjë!!
Hehe.... , e sikur te kishit ju edhe kebmë , cdo të benit më teper??!!
Cka më teper?!
Cka , pa me tregoni?
Mirë pra , e perfundojmë tash ,sepse gjarperinjet duhet të dalin e të zgarraviten neper tokë , e të tjeret të bejnë gati lakun për ti lidhur dikuj këmbetnë besë e besim, të pakten këta mendojnë keshtu.
Njerzit e mbeshtjellur me lekurë gjarperi.
Shkoni , shkoni ..se rruga e juaj dikur do të perfundoj , të pakten kur të vjen dimri.

Jam ulur në tavolinën e natyrës, përballë kam një det të egërsuar dhe era e rrëmbyerr sikur tallet me flokët e mia, që i drejton kah tja doj asaj qejfi. Dhe për qudinë time atje lart në qiell duket një diell i fortë.
Është muaji Korrik por unë kam të ftohtë, se edhe koha e tillë është.
Shiqoj më kërshëri detin e trazuar, valët që përplasen e shkumbëzojnë dy metra larg meje.
Pika uji të njelmtë më bijnë fytyrës, e unë padashur tërë kohën i fshij me dorë ato.

Më duket se e kam dikend pas shpinde dhe kthej kokën. Shoh dhe sju besoj syve të mijë, një grua plakë, me patika dhe trenerka Adidas dhe në kokë shaminë. E përshëndeta "me a mujte halloke"? Nuk mu përgjigj po u ul afër meje. E shikoja tërë kohën profilin e fytyrës së saj e në të shifja një bukuri të perënduar, rrudhat e ballit tregonin një vuajtje të pa shprehur. Po e hetoja tërë kohën dhe si duket më në fund e kuptoi dhe u kthye kah unë. Sytë i kishte të mbushura lotë, një lot tinzar po i rrokullisej faqeve të vyshkyra, e unë pa dashur i buzëqesha.
Eh medet për ne moj bijë më tha:
- "Është kah më kallet zemra më shumë se zjarri që mu kallë shtëpia, më shumë se prushi në shporet.
Si u katandisëm kështu, unë gruaja plakë të vishem si burrë, bubu për mua po të më shifte kështu i ziu plak."
U ngrit pa thënë asnjë fjalë më tepër dhe u largua.

[b]Korrik 99.[/b]

Ps. Shumë më vonë kam marrë vesh për atë grua.
Ishte e vetme në Danimarkë, atje jo vetëm shtëpinë por edhe burrin bashkë me te ja kishin pas djegur. Djemtë i ka diku në përendim, e mua nuk më largohet prej mendjes ajo bisedë me te, kur atë e pengonte shumë veshja e saj, katandia e saj që duhej të vishej si burrë por edhe krenaria me të cilën e mbante shaminë në kokë. Ishte e vetmja gjë që i kishte mbetur nga pasuria e saj.

Pse?

Të pyeta pse, pse kështu?
Për të mirën tënde, nga dhembshuria.

Po pse ti të kesh dhimtë për mua?
Se në ty shof veten time...!

Pse ta shofësh veten tënde tek unë?
Se jemi motra në dhimbje...!

Pse motrat e dhimbjes lëndohen?
Mos e merr për të keq, ke nevojë për pushim...!

Pse ti shkrova këto fjalë?
Të më tregojsh se po ndjen dhimbje prej lëndimit...!

Pse pra pa menduar më lëndove?
Se ashtu duhet kur t`më kaplon nervoza, të lëndoj ata që ju kam thënë ju dua.

Këto fjalë janë për Ty, që aq pa mëshirshëm më lëndove, dhe ende nuk e di çfarë të pengova, ku e pa ti padrejtësinë nga ana ime për ty?
Kur ti lexojsh këto fjalë, do ta kuptojsh se janë për ty, për ty që gjuajte lëndimin e tani je strukur shkon e vjen sikur mos të kishte ndodhur asgjë.
Pse vallë është kështu?- pyeti njëra në këtë forum.
E unë pyes:
Pse u dasht të bëhet kështu???????

Nje dite e luta miken time nder me te mirat dhe me extra qe kam patur ndonjehere ne jeten time:”Te lutem shume,me trego si ke mundur te me vleresosh aq mire per vetem dy-tri ore takimi qe kemi patur…?
-O motra,po une te kam njohur edhe ne shkrime moj,se kam patur te veshtire te zbuloja personalitetin tend-me tha
Kurre ne jeten time s’kisha takuar nje person aq inteligjente,aq shpirtbardhe dhe e gatshme per te te ndihmuar kurdo qe te kishe nevoje!Ajo,kisha bindjen se mund te te portretizonte veq me nje te pare edhe pas qindra vitesh…!
S’me ka ndodhe akoma qe kur ajo paraqitet ne bisede,te me trandet aq fort zemra nga gezimi.Ndoshta pse nga ajo degjoj veq fjale perkhrahjeje qe s’i kane munguar kurre per mua,fjale qe me nje te shkrepiur sherojne.Prandaj,edhe e dua shume,sikur te jete nje anetare e familjes sime…!
Sa here me thote-Injoroi,injoroi te pacipet.Ata s’kane pune me te menqura.Bota e imagjinuar virtuale eshte bota qe u eshte bere shtepi per qejfet e tyre…!!!Andaj,te lutem shume motra,me degjo mua,sa me larg tyre.Tani pendohem qe kam derdhur aq mund dhe djerse per pune koti.Me duhet t’u perkushtohem femijeve te mi,dua t’I rris sikur dy lulet me te bukura te kopshtit-me tha.
-Te kuptoj plotesisht dhe te jap te drejte.Edhe une do ta pasoj vepren tende..!-I them.
Me duket se jam rritur me “odat”.Me kujtohet kur se pari gjeta oden e pare,pastaj te dyten,te treten dhe perseri te paren.Por,asnjehere nuk jam ndjere me rehat dhe me e lumtur se tek oda ku mbidheshin kosovaret..
Edhe pse nuk”kuptoja”muhabetet e te martuarve dhe e ndjeja veten te tepert aty si beqarja nder te paktat aty,perseri ndjehesha mire.Me dukej se ndodhesha tamam ne nje ode tradicionale shqiptare ku kuvendohet shqip dhe kendshem!
Nuk munguan edhe shoqerite mes nesh,njoftimet me njerez te profileve dhe moshave nga me te ndryshmet.Por,vetem 4 miq kisha qe I nderoja dhe rrespektoja shume.Dhe qe te katert kisha vene edhe ne adresen time te re dhe asnje tjeter!!
Me ka mjaftuar bota ime e vogel me miq ne numer te pakte.Thone se ata qe kane shume miq, s’mund te jene miq te mire,ne asnje menyre.Ne njefare mase, isha bindur per kete…!!
Por,normale eshte te kesh edhe zenka.Ato jane per njerez derisa nuk tejkalohen rregullat e miresjelljes.Kisha degjuar edhe fjale te ndryshme dhe perbetimet qe ato te mos vinin tek une…!!Por,njerez jemi dhe falim,falim deri ne masen sa mund te falet dhe ne asnje menyre me shume!!
Por,siq ndodhe cdokund,edhe djalli kycet gjithmone mes njerezve,apo dikush e ka edhe brenda ne shpirt dhe eshte misheruar me te.
Djalli hyri edhe ne” sofer”me gjithe gostine dhe mikepritjen tone.Hengri e piu dhe ne fund i dha shqelm ‘Sofres”.
Eshte mire mos t’i dhurish cdokujt mikepritje derisa ta veresh nese eshte djall apo njeri,po ec e dije,pasi cdo paraqitje eshte”engjullore”…!!
Zot,mallku qofshin djajte e sofres sone.Ushqimi qe moren nga ketu,u befte helm ne stomaqet e tyre.Mallku qofshin edhe sherbetoret e tyre qe u rrijne gatitu…!!!!

[B]**********[/B]
[B]**********[/B]
[B]**********[/B]

..... eh sa e lehtë do të ishte rruga,po të mos ishte ky grurë i cili nuk më lejon të shoh as dy metra larg.Por nuk e humbja shpresën,mendoja se dikur do të dalë nga kjo Arë, që për mua ishte e pafund.Për një moment pashë një zog i cili fluturonte pothuajse përmbi mua.U gëzova shumë,mendova,njëherë Lepuri,tash [B]Zogu[/B] do të më shpie nga këtu,që nuk kishte fund.Ishte një imponim i mendjes sime,sepse zogu nuk fluturonte,ai rrinte në një vend.Pse,pse nuk fluturonte,të ma tregoj rrugën,mendoja,ai sheh nga lart çdo gjë,sheh horizontin i cili për mua përfundonte në kallirin e ardhshëm të grurit.Për një moment,më erdhi një mendje,
- Jam i ngujuar mendova !!.

Por shpresën nuk humbja dot që do të ngjallem nga këto mendime dhe do të gjej rrugën e cila do të më lironte nga ky ankth.......



[B]Kodra[/B]

[LEFT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur Zoti te me dhuronte nje pjese te jetes, mundesisht nuk do thoja gjithcka qka mendoj, por do mendoja gjithcka qe do thoja.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT][/LEFT]


[COLOR=black][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Do i vleresoja gjerat, jo nga vlera e tyre, por per ate qe[/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]ato[/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial] kane,[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR]

[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Do flija pak, do enderroja me shume, duke qene i ndergjegjshem se per cdo minute qe i mbajme syte mbyllur, ne humbim 60 sekonda te drites.[/COLOR]
[COLOR=black]Do shkoja perpara kur te tjeret terhiqen pas, do zgjohesha kur te tjeret flene.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]

[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Do degjoja duke folur te tjeret e me shume shije do shijoja nje akullore me cokollate.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black][/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur Zoti te me jepte nje pjese te jetes, do vishesha ne menyre te thjeshte, e mbi te gjitha do dilja perballe diellit, duke dale nudo jo vetem me trupin tim, por edhe me shpirtin tim.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]

[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]O Zoti im sikur te kisha nje zemer, do e shkruaja urrejtjen time ne nje cope akulli e do prisja lindjen e diellit. Ne yje do shkruaja nje poezi te Marquez me nje pikture te Van Gogh nje kenge te Rey Charls do ishte seranata qe do i ofroja henes.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]

[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Do i ujisja trendafilat me lotet e mi per te ndjere dhimbjen e gjembave te tyre dhe puthjen e petaleve te tyre.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Zoti im sikur te me jepje nje pjese te jetes, nuk do lejoja qe te kalonte as nje dite per t’i thene personave qe un dua, qe i dua shume. Do i thoja cdo njeriu qe jane te pelqyerit e mi e do jetoja gjithmone ne dashuri.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Do i tregoja njerezve se sa shume gabojne kur ato nuk dashurojne me kur vjetersohen, se nuk e dine se vjetersohen vetem atehere kur nuk dashurojne me![/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]nje femije do i jepja nje pale krahe, por do e leja te mesonte qe te fluturonte i vetem.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Te vjeterve do i thoja qe vdekja nuk vjen me pleqeri, por me harrese.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]




[COLOR=black][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Kam mesuar shume nga njerzit... [/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Kam mesuar se secili don te jetoje ne maje te malit, pa e ditur qe lumturia eshte se si eshte ngjitur deri ne maje te ketij mali.[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Kam mesuar se nje i posalindur shtrengon gishtin e te atit me doren e tij te vogel, ate e ka kapur pergjithmone.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Kam mesuar nje njeri ka te drejte te shohe nje njeri tjeter nga lart poshte, vetem kur ta ndihmoje me e ngrit ate ne kembe.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]nga ju kam mesuar shume gjera por nuk do jene aq te perdorura, sepse kur te me vendosin ne kete valixhe do jem duke vdekur.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Thuaj gjithmone ate qe ndjen, e bej ate qe mendon[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Nqse do e dija qe sot eshte dita e fundit qe te shoh kur ti je duke fjetur, do te te perqafoja shume fort e do lusja Zotin per te qene mbrojtesi i shpirtit tend.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur ta dija qe sot eshte dita e fundit qe ti del nga porta, do te te shtrengoja fort, do te te puthja e do te te thirrja perseri per te te puthur shume here.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur ta dija qe sot eshte hera e fundit qe degjoj zerin tend, do regjistroja cdo fjale tenden, qe t’i degjoja jo nje here, por shume here.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]sikur ta dija qe keto jane minutat e fundit qe te shoh, do thoja “te dua” e nuk do druhesha aspak, e prape do te ta thoja[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Gjithmone ka nje te neserme edhe jeta na jep tjeter mundesi per t’i bere gjerat mire, po sikur te gabohesha e sot eshte e gjithe kjo qe me mbetet, do me pelqente te te thoja se sa shume te dua, qe asnjehere nuk do te te harroj.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[COLOR=black][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]E nesermja nuk eshte e sigurte per asnje, i ri apo i vjeter qofte ky. [/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Sot mund te jete hera e fundit qe sheh ate qe do. Prandaj mos prit, beje sot, se nqse e nesermja nuk do mberrinte, sigurisht do qaje te djeshmen qe nuk pate kohe per te qeshur, nje perqafim, nje puthje dhe qe ishe shume e zene per te realizuar nje deshire te fundit.[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Mbaje prane ate qe do, thuaji se sa nevoje ke per ta, duaji edhe trajtoji mire, gjeje kohen per t’i thene “me vjen keq”, “me fal”, “te lutem”, “faleminderit” e te gjitha fjalet e dashurise qe njeh.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Asnje nuk do te te kujtoje per mendimet e tua sekrete. Kerkoja Zotit forcen edhe diturine per t’i shprehur. Tregoja miqeve e te dashurve te tu se sa te rendesishem jane per ty.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]


[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Ajo qe nuk ben sot, do jete e njejte si e djeshmja.[/COLOR]
[COLOR=black]E nqse nuk e ben kurre nuk ka rendesi.[/COLOR]
[/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Casti eshte tani.[/COLOR]

[COLOR=black]Pershendetje te perzemerta !!!![/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]

[LEFT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur Zoti te me dhuronte nje pjese te jetes, mundesisht nuk do thoja gjithcka qka mendoj, por do mendoja gjithcka qe do thoja.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT][/LEFT]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Do i vleresoja gjerat, jo nga vlera e tyre, por per ate qe[/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]ato[/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial] kane,[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR]

[COLOR=royalblue]Do flija pak, do enderroja me shume, duke qene i ndergjegjshem se per cdo minute qe i mbajme syte mbyllur, ne humbim 60 sekonda te drites.[/COLOR]

[LEFT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Do shkoja perpara kur te tjeret terhiqen pas, do zgjohesha kur te tjeret flene.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT][/LEFT]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Do degjoja duke folur te tjeret e me shume shije do shijoja nje akullore me cokollate.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[COLOR=black][/COLOR]

[COLOR=black][/COLOR][LEFT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur Zoti te me jepte nje pjese te jetes, do vishesha ne menyre te thjeshte, e mbi te gjitha do dilja perballe diellit, duke dale nudo jo vetem me trupin tim, por edhe me shpirtin tim.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[/LEFT]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[LEFT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]O Zoti im sikur te kisha nje zemer, do e shkruaja urrejtjen time ne nje cope akulli e do prisja lindjen e diellit. Ne yje do shkruaja nje poezi te Marquez me nje pikture te Van Gogh nje kenge te Rey Charls do ishte seranata qe do i ofroja henes.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT][/LEFT]
[COLOR=black][/COLOR]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Do i ujisja trendafilat me lotet e mi per te ndjere dhimbjen e gjembave te tyre dhe puthjen e petaleve te tyre.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Zoti im sikur te me jepje nje pjese te jetes, nuk do lejoja qe te kalonte as nje dite per t’i thene personave qe un dua, qe i dua shume. Do i thoja cdo njeriu qe jane te pelqyerit e mi e do jetoja gjithmone ne dashuri.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Do i tregoja njerezve se sa shume gabojne kur ato nuk dashurojne me kur vjetersohen, se nuk e dine se vjetersohen vetem atehere kur nuk dashurojne me![/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Nje femije do i jepja nje pale krahe, por do e leja te mesonte qe te fluturonte i vetem.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Te vjeterve do i thoja qe vdekja nuk vjen me pleqeri, por me harrese.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[COLOR=black][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Kam mesuar shume nga njerzit... [/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Kam mesuar se secili don te jetoje ne maje te malit, pa e ditur qe lumturia eshte se si eshte ngjitur deri ne maje te ketij mali.[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Kam mesuar se nje i posalindur shtrengon gishtin e te atit me doren e tij te vogel, ate e ka kapur pergjithmone.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Kam mesuar nje njeri ka te drejte te shohe nje njeri tjeter nga lart poshte, vetem kur ta ndihmoje me e ngrit ate ne kembe.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Nga ju kam mesuar shume gjera por nuk do jene aq te perdorura, sepse kur te me vendosin ne kete valixhe do jem duke vdekur.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Thuaj gjithmone ate qe ndjen, e bej ate qe mendon[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Nqse do e dija qe sot eshte dita e fundit qe te shoh kur ti je duke fjetur, do te te perqafoja shume fort e do lusja Zotin per te qene mbrojtesi i shpirtit tend.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur ta dija qe sot eshte dita e fundit qe ti del nga porta, do te te shtrengoja fort, do te te puthja e do te te thirrja perseri per te te puthur shume here.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur ta dija qe sot eshte hera e fundit qe degjoj zerin tend, do regjistroja cdo fjale tenden, qe t’i degjoja jo nje here, por shume here.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Sikur ta dija qe keto jane minutat e fundit qe te shoh, do thoja “te dua” e nuk do druhesha aspak, e prape do te ta thoja[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Gjithmone ka nje te neserme edhe jeta na jep tjeter mundesi per t’i bere gjerat mire, po sikur te gabohesha e sot eshte e gjithe kjo qe me mbetet, do me pelqente te te thoja se sa shume te dua, qe asnjehere nuk do te te harroj.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[COLOR=black][/COLOR]
[LEFT][COLOR=black][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]E nesermja nuk eshte e sigurte per asnje, i ri apo i vjeter qofte ky. [/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Sot mund te jete hera e fundit qe sheh ate qe do. Prandaj mos prit, beje sot, se nqse e nesermja nuk do mberrinte, sigurisht do qaje te djeshmen qe nuk pate kohe per te qeshur, nje perqafim, nje puthje dhe qe ishe shume e zene per te realizuar nje deshire te fundit.[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR][/LEFT]
[COLOR=black][/COLOR]
[FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Mbaje prane ate qe do, thuaji se sa nevoje ke per ta, duaji edhe trajtoji mire, gjeje kohen per t’i thene “me vjen keq”, “me fal”, “te lutem”, “faleminderit” e te gjitha fjalet e dashurise qe njeh.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT]
[COLOR=black][/COLOR]
[LEFT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=black]Asnje nuk do te te kujtoje per mendimet e tua sekrete. Kerkoja Zotit forcen edhe diturine per t’i shprehur. Tregoja miqeve e te dashurve te tu se sa te rendesishem jane per ty.[/COLOR][/FONT][/SIZE][/FONT][/LEFT]

[COLOR=royalblue]Ajo qe nuk ben sot, do jete e njejte si e djeshmja.[/COLOR]
[COLOR=royalblue][/COLOR]

[COLOR=royalblue][/COLOR][CENTER][LEFT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial][COLOR=royalblue]E nqse nuk e ben kurre nuk ka rendesi.[/COLOR]
[/FONT][/SIZE][/FONT][COLOR=royalblue][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]Çasti eshte t[/FONT][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][FONT=Arial]ani[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR][B][FONT=Arial][SIZE=2][COLOR=green][COLOR=green][FONT=Arial][B][COLOR=royalblue].[/COLOR][/B]
[/FONT][/COLOR][/COLOR][/SIZE][/FONT][/B]

[/LEFT]




[/CENTER]

Pik në zemer më ke mbet
 

Sa kishte pushuar shiu i posa rene, asfalti i posashtruar sikur merrje frym me lirisht, hap dritaren nga makina, tingujt e muzikes nga ana kundrejt me terheqin vemendjen, ishte nje nga hitet qe do te kendohet ne koncertin ku po shkonim, bashkudhtaret te moshave te ndryshme kendonin me ze, per pak mu kujtua ajo mosha kur edhe une isha teeneger, me zgjoi nga kllapia nje boom makines perpara. s'çe diçka e madhe dhe rruga vazhdonte, nuk lejoja te i prishej qejfi askujt. Dhe arritem, turma e madhe shtyhej te siguronte biletat, edhe pse skisha dyshim se koncerti do te jete i mir, kjo disi me gezoi edhe me teper.

Nuk kishte vende per tu ulur, njerzit kishin shkuar dy tre ore me para dhe gjithçka zhurmonte, nje vend nga nje iri shkollar, e liroi per zonjen time, falimenderit djalosh e falenderova une. Ska gje zoteri ma ktheu edhe mamaja ime eshte ketu dhe le te ulen te dyja afer. sa i sjellshem mendova me vete ky 12 vjeqar mora vesh me von.

dhe me ne fund nisi ajo qe te gjith prisnim me padurim ,se pari Hymna e shtetit ku te gjith qendruam ne kembe e me pas keng te zgjedhuar nga me te miret e estrades shqipe, Unë disi i hutuar nga disa Refrene te perseritura te kengeve kisha kaluar ne mendime, Gruaja ime bisedonte me shoqen e posa njoftuar, eh thash une, e kan gjetur edhe kto per bisede, pune grash!

motra ime e re me terhoqi per dore, sdo te vjen me ne posht ne parket ? jo mori motrushe se kam kohen une tash te vallzoi, edhe me te rinje si ju te gjitha me pak se njezet vjeqe!

Hajde hajde se edhe ti sje plakur. u gjeta posht ku kishte edhe me qindra te tjer edhe me te vjeter se une, kjo me sme pengonte, por mendet me rrinin diku tjeter, blici i foto kameres se marr me vete mi merrje syt shpesh, nga lart dikush ma beri me dor, ishte gruaja ime. mendova ne mos ka ndonje nevoj per mua nga turma njerzish qe shtyheshin per te nxen nje pozit me te mir per te par spektaklin.

Shpirt me tha gruaja, kjo shoqja qe njohtova spushon se qari, patem nje bised te kendshme,, nuk pranon te flas me teper, tha so do te kishte iku me qejf nga ketu por si bejn kembet pun dot.

Më shiqoj me sy te perlotur, gati sa su shemba. Ti je .........murmerova me ze te dridhur?

Nje levizje te leht pohimi dhe mbylli syt e u alivanos!

O zot thash me vete, me perbije o toke, shembu o pallat!

Mjeket e pranishem pergadisnin shtratin per transport, djali i vogel mundohej te flisje nenen e tij.

Mos thirrni doktor mos thirrni askend, vetem nje dine shpirti ku me dhemb, ishin fjalet e saja te fundit dhe mbylli syt pergjithmon.

Drini nuk kam fjalë të përshkruaj emocionet që më kapluan kur lexova shkrimin tënd.
Zoti të faltë ngushëllimin nëse kjo të ka ndodhë ty, ose atij që i ka ndodhë. :mad:

Oh Zot i Madh.
Me te vertete ishte shume prekese ajo qe Drinni e ka treguar.
E kam lexuar dy here. LLoj-lloj gjera te renda i ndodhin njeriut ne jete. Drinni kjo eshte nje pervoje ne jeten tende.

Ne nje darke per mbledhje fondesh per nje shkolle qe sherbente personave me aftesi te kufizuar (mendore e fizik), babai i nje nga studenteve te kesaj shkolle beri nje diskutim mallengjyes, qe askush nga te pranishmit kurre nuk do ta harronte. Pasi lavderoi shkollen edhe personelin e saj per punen e kryer, beri nje pyetje: "Kur ndikimet e jashtme nuk nderpriten nga jashte, natyra e te gjitheve eshte perfekte?”
.
Im bir, Shay, nuk mund te mesoje gjera qe mesojne te tjeret. Nuk mund t’i kuptoje gjerat si te tjeret.
Ku eshte rregulli i natyres te gjerat e tim biri?
„Publiku heshti para kesaj pyetje“. Babai vazhdoi. "Une jam i mendimit qe, kur nje femije si Shay, fizikisht edhe menderisht me handicap, vjen ne bote, atij i jepet mundesia qe te realizoje natyren e vertete njerezore, dhe ajo natyre shfaqet ne bote ne menyren se si personat e tjere e trajtojne ate femi".

Me vone tregoi historine ne vijim: Shay dhe i ati i tij po ecnin gjate nje parku, ku aty disa femije qe Shay i njihte po luanin bejzboll. Shay i tha te atit: "Mendon se ato do me pranonin te luaja me ta?" I ati i Shay-t e dinte qe shumica e atyre femijeve nuk donin te luanin me nje djale si Shay ne skuader, por e kuptonte qe edhe nqse te birit te tij do i jepej mundesia te luante, kjo gje do i jepte nje kenaqesi te cilen vertete kishte nevoje, edhe pak besim qe te pranohej nga te tjeret, pamvaresisht nga handicapet e tij. I ati i Shay-t iu afrua njerit nga djemve duke i kerkuar nqse Shay mund te luante me ta, duke pritur jo ndonje pergjigje kush e di se cfare. Djali shikoi rreth e rrotull ne kerkim te nje keshille edhe tha: "Jemi nen gjashte pike dhe loja eshte ne hedhjen e tete . Mendoj se mund et luaje ne skuadren tone e te beje hedhjen e nente". Shay me veshtiresi iu afrua pankines se skuadres se tij, dhe me nje buzeqeshje veshi uniformen, dhe babai i tij lotoi ne sy dhe ndjeu nje rrahje te forte te zemres. Djali pa gezimin e te atit, qe ai ishte pranuar tashme nga te tjeret. Ne fund te hedhjes se tete, squadra e Shay-t pati disa ulje, por ishte tre pike pas. Ne kulmin e hedhjes se nente dhe te fundit, Shay veshi dorezat e hyri ne fushe. Edhe pse ne anen e tij nuk vinin shume hedhje, ishte ne ekstaze per te qene pjesemarres ne loje dhe ne fushe, me nje buzeqeshje qe i kalonte nga nje vesh ne tjetrin, ndersa i ati i tij e pershendeste nga shkallet. Gati ne fund te hedhjes te nente skuqdra e Shay-t shenoi perseri. Tani, me dy topa jashte dhe me bazat e zena kishin mundesine per te bere hedhjen fituese dhe Shay kishte rradhen e lojes. Ne kete pike, po te linin Shay-n per te luajtur do kishin humbur mundesite ? Cuditerisht, rradha iu la Shay-t. te gjithe e dinin qe ishte e pamundur qe Shay ta godiste topin, pasi nuk dinte ta mbante edhe mire shkopin, per mos te thene per te kapur topin. Megjithate ndersa Shay po shkonte te pozicioni i tij, hedhesi i skuadres tjeter, duke kuptuar qe skuadra e kishte lene menjane fitoren vetem per te bere qe te luaje Shay, ndoshta i vetmi rast ne jeten e tij, u spostua disa hapa, keshtu qe Shay mund ta godiste topin me shkopin e tij. Erdhi hedhja e pare dhe Shay doli huq. Hedhesi beri perseri disa hapa te tjera edhe e hodhi topin po lehte drejt Shay-t dhe ai arriti ta godiste topin edhe e coi drejt hedhesit. Loja ne ate pike duhej te kishte mbaruar, por hedhesi e morri topin e mundesisht mund t’ia hidhte te parit qe kishte zene bazen, duke eleminuar Shay-n edhe duke perfnduar ndeshjen. Perkundrazi ai e hodhi topin sa me larg qe te mundej, jashte bazave te zena nga shoket e skuadres se tij. Te gjithe ato qe ishin te pranishem filluan te kurajonin e te bertisnin: "Shay, shko te baza e pare, vrapo!" Shay nuk kishte vrapuar kurre ne jeten e tij kaq fort, por arriti te baza e pare. Po vraponte drejt vijes, dhe syte i shkelqenin sikur te kishte bere ndonje mrekulli. Te gjithe bertisnin: "Shko te baza e dyte, forca Shay!" Duke mbajtur frymen Shay vrapoi drejt bazes se dyte, duke u sforcuar akoma edhe me shume. Kur Shay mori kthesen drejt bazes se dyte, topi ishte ne duart e lojtarit te duhur te skuadres kundershtare, qe kishte mundesine per te qene heroi i skuadres se tij. E kishte mundesine per ta hedhur topin te baza perpara se Shay te arrinte e te fitonte ndeshjen, por e kuptoi qellimin e shokut te tij te skuadres pra te hedhesit te pare, edhe e hodhi topin akoma me larg. Shay po vraponte drejt bazes se trete gjithe mllef, ndersa te tjeret po shkonin te baza e fundit. Te gjithe bertisnin: "Shay, Shay, Shay, forca Shay". Shay arriti te baza e trete, dhe iu drejtua asaj te fundit!" Ndersa po vraponte drejt bazes se fundit, djemte e te dyja skuadrave edhe tifozet e pranishem po e kurajonin edhe bertisnin akoma me shume: "Shay, Shay. Shay, Shay" Ai vrapo shume edhe u quajt si nje hero qe kishte bere 'grand slam' e edhe i dha fitoren skuadres se tij.

Ate dite, tha i ati i tij me lotet qe i rreshkisnin ne fytyre, djemte e te dyja skuadrave ndihmuan qe te qojne ne kete bote nje pjese te dashurise se vertete edhe te njerezimit. Shay nuk e kaloi veren, dhe vdiq ne prag te dimrit, pa harruar kurre qe ishte HEROI dhe qe e beri te atin te lumtur, dhe qe u kthye ne shtepi e gjeti perqafimin e nenes se tij per heroin e vogel te asaj dite!

Gjithçka pati filluar para dymbëdhjet vitesh
 

Do ti sjellë sot ne mbremje at meterjalin qe kerkove te lexosh, mir mir ja bera une do te jem te shtepia, por mos u vono, dhe me fal por skam edhe deshir të të takojn prinderit e mije, mund te mendojn se çka po ngjet, prandaj te them qe tash se duhesh edhe te shkosh shpejt.


Ja bejm disi mos ke merakun, dhe iku.

Mundohesha te kuptoja se pse si kishte marr me vete ne bibliotek, por kerkon te mi sjell personalisht te shtepia, ah kushedi ska mundur apo ka harruar.

Isha shtrir ne dysheme dhe kisha nje liber ne dor qe kisha nisur me heret ta lexoja, nga dera dikush cingerron, hëëë... mendova kush dreqin tash, nuk prisnim musafir, hapa deren dhe para meje qendronte ajo, nga syt e saj te linte qart te shihje nje pasiguri, nje shqetsim, ke harruar me tha per at qe biseduam sot.

Dhe vertet si kisha dhenur rendesi edhe aq, po erdhi mir, po nuk erdhi e takoj neser ne bibliotek dhe mund te marr ato qe me duheshin.

Bisedonim heshtas per njemij e sa gjera, then te drejten kishte nje filluar nje simpati qe as vete se kisha marrur me mend deri sot, biseden ton e nderpreu thirrja e nenes per te ngren darken. O me falni se dija qe ke mysafir, por ejani te dy kam ber darken do te teproje edhe per neser bile, fliste nena ime sikur donte me shum te njihje shoqen time. Ne tavolinen e darkes Babai shfletonte edhe me tutje gazeten e dites,dhe nuk na pa gjersa u radhitem pran.

Sdo te pershendesesh mysafiren ton ja beri nena ime, çka... ? dhe palosi me shpejtesi shtypin qe lexonte, me falni zonjushe nuk dija te kemi sonte mysafir, por mysafiret kan qen gjithmon te mirseardhur ne ket shtepi. Ajo u gezua, mu duke sikur e qliroj diqka nga mbrenda, then te drejten edhe une mbeta goje hapur, euu dreqi e marrt ku don me dale thosha ne mendje, s'kisha nje pergjegjie per momentin as vete, qendroja dhe disi xhelozoja afersin e asaj me prinderit e mije..... nuk e dije sa kishim biseduar por ngadal me merrrje gjumi, disi kisha mbetur out ne bised dhe thash une ja mbatha te flej, jo jo edhe une do iki tha ajo, ooo sa qenka bere von. Von..? kishte kaluar tre e mengjesit.

E percollem mikeshen time deri te dera, desha te kthehesha te flija, nena me pickoi krahun, Te sjell me makinen ton deri te shpia jote ..... i tha ne emer nena.u gjeta pick, nga njera ane nga respekti i nenes nga ana tjeter disi edhe deshiroja ta beja ket.

Pas pak u gjetem te dera e saj e oborrit, sdoja te me shihje kush, edhe ashtu e tera me dukej si shum diçka.

Naten e mir..... i dhash doren, Naten e mir.

Tunda edhe njehr koken, po po e vertet nje buzqeshje e frikshme ne ftohtin e mengjesit, dridheshim te dyt, kishim harruar te thenen naten e mir para nje gjysme ore, perkdhelja floket e saj dhe puthja buzet qe i dridheshin, shko tash mbrenda i thash sdua te nesermen te vizitoj ne spital mora guximin une i pari.

[B]Me premto se nuk do te me harron kurr[/B] dolen njezerit fjalet e ngjashme nga te dy ne.

[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Duke palu kutine e letrave te pluhnosuna me ra ne sy nji leter qe kisha shkru jo shume vite me pare. Thash po ndaloj e po fshi pluhurin e kesaj letre qe nuk ishte ba shume...[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Duke ditun se nuk kam shprehi te shkruaj ditar, bana seri qe une d.v. pasna shkruar dicka qe nuk me ngjan mua…[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Dite e zakonshme ne pune, shume stres dhe brenga...kur pa pritur lajmerohet nje i panjohur, deshiron te flase me mua. U tremba nga afersia e te panjohurit para meje. Ishte nje i panjohur por teper i njohur per mendjen dhe per me te imten shqise te trupit tim. Nuk dija se a te tregoj hutine time, apo te sillem ftofet, sikur spo ndodh gje me mua. Dhe zgjodha kete te dyten sepse ishte njeri qe e shihja per te paren here, njeriun i cili me ishte paraqitur shume vite me pare ne endrrat e mia dhe vjen shume shpesh i njete, i pandryshuar ne enderr.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman] Ate dite kaluam si dy miq te vjeter sepse nuk kishim nevoje per spjeguar shume, biseda, shakate tona dhe qendriemet per jeten, kishin ngjyre te njejte deri ne nyansat me te imta.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Ate dite ndjeva se e kam jeten plote, nuk me mungonte ama asgje hiq...Per mua ishte nje ngjarje e pabesueshme, jo reale dhe keshtu mbetet sot e kesaj dite. Ky takim me ndryshoi jeten per te mire...po dhe jo per te mire. Per te mire sepse ne jeten time hyri nje njeri i dashur shume, çfare nuk kam pase asnjehere.E vetmja qe me beri te brengosem, ishte se kisha frike mos dashurohem ne te, ne nje njeri te panjohur, te larget por njekohesisht shume te afert dhe te dashur.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Ajo qe nuk la gjurme te mire ky takim ne jeten time eshte se kurre me nuk e pash kete njeri te dashur.[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Mbetet endrra qe me percjelle vazhdimisht dhe qe me eshte paraqitur [B]shume vite para se ta takoja mikun tim.[/B] Kjo enderr eshte siguria e shpirtit tim. E enderroj gjithnji te pandryshuar…me mikun tim i cili qendron si statuje me duar kryq, duke me veshtruar vazhdimisht, ne maje te kodres qe do ta spjegoja si kodren e jetes sime.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]

[quote=Domira][SIZE=3][FONT=Times New Roman]Duke palu kutine e letrave te pluhnosuna me ra ne sy nji leter qe kisha shkru jo shume vite me pare. Thash po ndaloj e po fshi pluhurin e kesaj letre qe nuk ishte ba shume...[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Duke ditun se nuk kam shprehi te shkruaj ditar, bana seri qe une d.v. pasna shkruar dicka qe nuk me ngjan mua…[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Dite e zakonshme ne pune, shume stres dhe brenga...kur pa pritur lajmerohet nje i panjohur, deshiron te flase me mua. U tremba nga afersia e te panjohurit para meje. Ishte nje i panjohur por teper i njohur per mendjen dhe per me te imten shqise te trupit tim. Nuk dija se a te tregoj hutine time, apo te sillem ftofet, sikur spo ndodh gje me mua. Dhe zgjodha kete te dyten sepse ishte njeri qe e shihja per te paren here, njeriun i cili me ishte paraqitur shume vite me pare ne endrrat e mia dhe vjen shume shpesh i njete, i pandryshuar ne enderr.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Ate dite kaluam si dy miq te vjeter sepse nuk kishim nevoje per spjeguar shume, biseda, shakate tona dhe qendriemet per jeten, kishin ngjyre te njejte deri ne nyansat me te imta.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Ate dite ndjeva se e kam jeten plote, nuk me mungonte ama asgje hiq...Per mua ishte nje ngjarje e pabesueshme, jo reale dhe keshtu mbetet sot e kesaj dite. Ky takim me ndryshoi jeten per te mire...po dhe jo per te mire. Per te mire sepse ne jeten time hyri nje njeri i dashur shume, çfare nuk kam pase asnjehere.E vetmja qe me beri te brengosem, ishte se kisha frike mos dashurohem ne te, ne nje njeri te panjohur, te larget por njekohesisht shume te afert dhe te dashur.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Ajo qe nuk la gjurme te mire ky takim ne jeten time eshte se kurre me nuk e pash kete njeri te dashur.[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Mbetet endrra qe me percjelle vazhdimisht dhe qe me eshte paraqitur [B]shume vite para se ta takoja mikun tim.[/B] Kjo enderr eshte siguria e shpirtit tim. E enderroj gjithnji te pandryshuar…me mikun tim i cili qendron si statuje me duar kryq, duke me veshtruar vazhdimisht, ne maje te kodres qe do ta spjegoja si kodren e jetes sime.[/SIZE][/FONT]
[/quote]

[FONT=Comic Sans MS][SIZE=2]Një rrugë Nostalgjike me përshkrime artistike,të lumtë![/SIZE][/FONT]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=2]Ëndrrat janë lulja e Emocioneve dhe si të tilla nuk vyshken asnjëherë,në një rrugë të ngjajshëme kamë çenë protogonist i verës së kaluar .[/SIZE][/FONT]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=2]Respekt për shkrimin tuajë!![/SIZE][/FONT]

Ditari i ndjenjave
 

Ditari i ndjenjave


Parashikimi i Gjendjes Shpirterore

Megjithe luhatjet e shumta te temperatures do te jete nje kohe e mrekullueshme.
Era do vazhdoje ledhatimin e saj ne drejtimin tuaj.
Cicerimat e zogjve, gurgullimat e perrenjve, feshferimat e pyjeve, perplasjet e dallgeve, jehona e maleve, renia e yjeve... do ju tingellojne me prane dhe me fuqishem.
Sot petale lulesh do te mbushin qiellin, kini kujdes te mos merrni çader dhe te udhetoni me shpirtin lakuriq. Lerini petalet t’ju lajne shpirtin...
Ende verë!
Kujdes! shpirti juaj ecen nje stine para ose mbeti tre stina pas...


VAZHDONI


[B]*****************************************
I nderuari Dr. Leone, pasi që vetëm egziston një temë e tillë, shkrimin tuaj ja bashkangjita asaj teme.

Falemnderit në mirëkuptim.
[/B]

[B]Ditet kalojne nje nga nje.Po behet nje muaj qe zerin tend se degjoj.E di qe faji ishte i imi.E di qe nuk duhet te merresha me gjera kot.Te degjosh zerin e zemres,fjalet e saj plot ankth e dashuri.Malli me venit per zerin tend kur dielli nis te perendoje.Dikur ne nje kohe te tille te degjoja kur flisje.E qete shume e kulturuar dhe shume shume e embel.Mos kujto se do te harroj.Pamvaresisht se si erdhen punet.Lere fajin te shkrihet me kohen.Harroji disa fjale boshe qe te thashe i nxehur.Beso ne boshesine e zemres time kur s'ndjen per ty.Un zemren kurre nuk do ta lej bosh.Gjaku do te me levroje nder vena.Zemra do te rrahe vetem per ty.Syte e zeza,fytyra e qete dhe floket e bukura me shuan nje zjarr te dikurshem dhe me ndezen nje tjeter qe me djeg vetem per ty.Une nuk besoja qe te dua.Por zemra me thote te kunderten.Sahere qe te shoh ne foto ndjej rrahjet e saj.Hidherimin me veten time.Te qenit fajtor ne lidhje me ty.Ndoshta dhe nuk kam faj,ndoshta nuk je dhe aq e bukur,ndoshta dhe nuk je aq e mire...por per MUA ti je me e bukura ,me e mira nga te gjitha.Te me jepnin gjithcka ne bote nuk do ta nderroja per nje buzeqeshje nga ti.Me beso?
E di qe keto fjale per ty tashme nuk kane vlere.Rrjedha e ngjarjeve ka marre drejtim tjeter per te dy neve.Por vetem dicka kerkoj nga ti.Mos mendo qe nuk te doja dhe te dua.Te kam dashur dhe do te dua gjithnje.E ndjej qe jam shume i interesuar per ty.Nuk mund ta kapercej lehte kete realitet te hidhur qe krijuam per gjera kot.Gjithsesi ti vazhdo,edhe nese ke ndjere qofte dhe dicka te vogel per mua...mohoje.Beme qe te urrej(nuk do te ndodhi kurre),te shemb statujen ideale qe krijova per ty ne zemer....shpirt :)[/B]

[B]Another day, another dollar...
Ditë e qetë, bie shi. Jam e angazhuar me një përkthim, teksti i të cilit më shkakton nervozë, ka një sintaksë të tmershme.

Hera-herës hedh sytë nga dritarja, kot, sa për ti pushuar. Vështroj njerëzit që kalojnë poshtë dritares në rrugicën e ngushtë, kush shpejtohet, kush me ngadal ec në drejtim të caktuar, apo të pacaktuar. Vështroj ndërtesën përballë dhe pyetem: vallë ç'ndodh në apartamentet afër të cilëve e kaloj një kohë të ditës? kush jeton aty? Një grua del në ballkon dhe ndez cigaren, duket e shqetësuar, sikur mban në supe peshën e kësaj bote. Çfarë i ka ndodhur? E ka rahur burri? e ka tradhëtuar? i ka vdekur? ndoshta është i sëmurë, apo ndoshta ka problem me fëmijët... Çfarë mban në shpirt që i jep atë pamje të dhimbshme? Çfarë fshehin këto mure brenda të cilave jeton?
Çfarë fsheh çdo shpirt njeriu?
Sa shpirtëra kaluan nëpër këtë botë, për të marrë me vete fshehtësitë e shpirtit, që i mba mend vetëm koha që iku me ta? Me se e mat kohën? Me minutat e orës, apo me kohëzgjatjen e vetmisë? Me rrahjet e zemrës? ...
"E përktheve tekstin"?- më ktheu në realitet zëri i këtij përbindshit që ulet përballë meje, është françez.
Jo- thashë dhe po i rikthehem punës. Pa ndjenja, kot ashtu... another day another dollar.[/B]

[FONT=Lucida Handwriting][SIZE=4]Sot ishte një ditë e madhe për ne,si mergimtarë të shkapërderdhur në metropolet e përendimit ku me sakrificë po mbijetojmë të ruajmë gjuhen amtare Shqipe.Sot me 4 Shtatorë u hapë një dritare e ardhmërisë,ku fëmijët tanë do të thithin ngrohtësitë e rrezeve te para të vjeshtes por me një shkelqim pranverorë.
Në mënyrë solide dhe te thjeshtë u bë një hapë i madhë nga ana e juajë,ku entuzjazmi dhe atdhedashuria ndaj kulturës dhe gjuhës do të shpërblehet me Pionerët e parë, ku ata do të tregojnë dhe reflektojnë dijen dhe arsimimin çë do të transmetoni në ditet e ardhshëme.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Lucida Handwriting, Cursive][SIZE=4]Është një ditë e madhe për ata që duan dhe e shohin si të tillë,një Mësues shqiptarë mbanë orë ligjeruese në shkollat Gjermane për Bashkëkombasit e tyre,ardhmërisë së shëndritur të kombit Tonë.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Lucida Handwriting, Cursive][SIZE=4]Pra gëzuar Fëmijë,Prindë bashkëatdhetarë sot me 4 shtatorë në shkollen Am Lämmchen Mainz Mombach u hapë Sektori i gjuhes shqipe për Mergimtarë.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Lucida Handwriting, Cursive][SIZE=4]Zoti ju bekoftë juve,për një punë të madhe humane,atdhetare dhe përgjegjësin çë keni marrë për sektorin e arsimimit të fëmijëve tanë.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Lucida Handwriting, Cursive][SIZE=4][/SIZE][/FONT]
[FONT=Lucida Handwriting, Cursive][SIZE=4]Me nderime dhe respekt[/SIZE][/FONT]
[FONT=Lucida Handwriting, Cursive][SIZE=4]Prindi i dy fëmijëve Teutes dhe Florianit[/SIZE][/FONT]
[FONT=Lucida Handwriting, Cursive][SIZE=4][/SIZE][/FONT]
[FONT=Lucida Handwriting][SIZE=4]Naki[/SIZE][/FONT]

Titulli: Ditari i ndjenjave....!
 

[SIZE=3][FONT=Times New Roman][B]Ndoshta duhen ca gjera me u ba per me e kuptu jeten se si eshte, ndoshta eshte duft me u ba kjo qe mua te me hapen syt e ta kam te kjart qe asgje mbetet asgje e per asgje nuk ja vlen te luftohet.[/B][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman][B]Si shkon nje fjale?[/B][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman][B]Shpresa vdes e fundit? [/B][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman][B]Pse eshte kshtu, kur pikerisht shpresa na ben qe kur te vdes qoft edhe ajo e fundit te vuajm e ta kuptojm realitetin?![/B][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman][B]U dasht te ndodh kjo qe ti kuptoj shume gjera. Jo qe jam pizhman qe ndodhi, jam vetem pizhman qe pasna jetuar ne nje bote me plot shpresa e me plot rrena. [/B][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman][B]A thua Jeta vet eshte rren? A thua Jeta nuk eshte e askujt? A thua paska qene shume qe kam shpresuar, enderruar dhe luftuar qe nje dite te jem e lumtur edhe un.[/B][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman][B]A thua cdo gje eshte e kot, nqse eshte kshtu pse atehere njerzit shpresojn? [/B][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman][B]Pse eshte shpresa kaq e nevojshme kur pikerisht kjo na ban te verber?![/B][/FONT][/SIZE]