Titulli: Reflektime
 

Edhe nja, o moj Bjondina, edhe nja, bre, se e kam hak
Se m'u ça shpirti në grima, don me m'ba mendja çfap!
Edhe nja, veç mbushmani plot; edhe nja, edhe s'du tjetër
Se m'u shky shpirti si rrobë; (normal qe t'shkyhet rroba vjetër.)

Rroba e vjetër s't'jep më andrra, por n'bërllog nuk muj e çoj!
Se prej jetës keq u vrava, por me vdekjen kurrë s'e ndrroj
Ndaj, luftoj, me shpirt' n'ër dhamë, ndaj luftoj e nuk dorëzohna
Eh! Dashnisë, i bie n'ër kamë, për dashninë edhe flijohna. :tongue:

Titulli: Reflektime
 

Lufta asht nji zanat i hollë poaq sa edhe vujtja
Qitni shpatat e drunit
Prej shoke, o burra!

Vraje, por jetën mos ia merr
Mos ia le synin në terr
Mushkninë, zemrën mos ia prek
Idhnushëm nji ditë ai ka me vdek’…
…pra, ti vec ban demek.

Paj, lufta asht nji zanat i hollë poaq sa edhe vujtja
Lum ai qe duron e pret. :smile:

Titulli: Reflektime
 

Primo Levi ka qene i mbyllur ne kampin nazist ne Auschwitz. Ka vrare veten duke u hedhur nga shkallet e nderteses, ne vitin 1987. Ceshtja e tij eshte "par excellence" çeshtja e shqiptarëve.

[I]Hurbinek ishte nje djale i vogel qe askush nuk ia dinte moshen, bashkatdhetaret e tij çifute mendonin se duhet te ishte rreth 3 vjeç. Nuk dihet se kend kishte babë apo nanë. Mbase i kishin djegur qysh diten e pare. Mbase ishte nje femije i lindur ne kamp, nga ndonje dashuri qorre ne kampin e vdekjes. Mbase ishte nje jete e ardhur ne kete jete thjesht per te thene se eshte e pamundur qe jeta te lulezoje ne kampin e vdekjes. Sepse Hurbinekun e vogel tre vjeçar, nuk e pa me askush se ku perfundoi. Nuk dinte te fliste, nuk e dinte asnje gjuhe. Vuajtja e tij ishte pa goje, pa ze, nuk dihet çfare ndjente apo çfare shihnin syte e tij. Emri Hurbinek ishte nje emer i shpikur aty per aty, sepse djali i vogel nuk e dinte as emrin e vet, nese ka pasur ndonjehere nje te tille. Thjesht disa belbëzime kishin vendosur qe ta pagëzonin Hurbinek.[/I]

Vite me vonë, Primo Levi, i dalur nga kampet naziste, asht e lëkurë, mediton papushim per Hurbinekun e vogel.
Edhe thotë: mire une qe e kam gojen dhe mund te flas per vuajtjet e mia, po per vuajtjet e Hurbinekut, kush do te flase?
Atehere Levi thote se NEVE NA BIE PËRSIPËR, SI NJË BARRË, DETYRA E DËSHMIMIT, DETYRA E KUJTESËS. Ne duhet te deshmojme per te gjithe ata qe nuk kane zë, të pagojët, per te humburit, te vdekurit, te zhdukurit.

"Duam apo s'duam, ne jemi dëshmitarë dhe e mbajmë krejt barrën e dëshmimit dhe të kujtesës".

Ne tragjedite njerezore si pushtimet, luftërat, diktaturat, dikush duhet te jete aty qe te deshmoje, qe te thote fill e per pe, deri ne hollesite me te vogla, çka ndodhte neper masakra, neper burgje, neper tortura, neper pushkatime, neper deportime, qysh thyheshin jetet e njerezve, eshnat e njerezve, te gjitha duhen treguar. Edhe, te gjitha do te duhej te futeshin neper programet tona shkollore.
Per respekt, per detyre ndaj vetvetes. Nuk mund te rrish i pandjeshem ndaj viktimave te çështjeve famekeqe serbiste a naziste a komuniste, s'ka lidhje.

Kjo behet per dy arsye:

- per nderim ndaj viktimave (dmth e kthejme koken prapa)

- dhe per edukim te pasardhesve (dmth koken perpara).

Derisa e para behet per te respektuar vet thelbin tend si njeri, e dyta behet ne forme mase mbrojtese, qe keto gjera te mos perseriten me. Me fjale te tjera, detyra e kujteses eshte higjienike (dmth pastrimi i shpirtit tone), por dhe profilaktike (dmth parandalimi i kesaj semundjeje per te ardhmen).

nejse,

Kur çifutet e pakte te shpetuar nga kampet u kthyen neper vende e tyre, ne Angli, France e Amerike, ata nuk flisnin, nuk deshmonin. Tmerri ishte teper i madh, e tejkalonte fjalen. FJALA NUK KISHTE FUQI PËR TA PËRSHKRUAR TMERRIN.

Por,
heshtja s'ishte e lidhur vetem me kete fakt: kishte dhe nje fakt tjeter, pervers: askush nuk dëshironte t'i dëgjonte.

Viktimat, edhe te gjalle, edhe te vdekur, ishin bezdisese, të mërzitshme. Ato e helmonin festen e fitores. Te gjithe donin te ladronin, të festonin, lufta mbaroi, dhe askush s'ia hidhte syte viktimes se lene menjane qe ishte shndërruar në memec.

Vone, shume vone, kane filluar te zgjidhen gjuhët dhe gojët e atyre pak te mbijetuareve.

Po shqiptarët?

Kur shqiptarët dojnë te deshmojne tmerret qe kane perjetuar, edhe ketyre iu mbyllet goja nga serbet me pretekstin: të gjithë kemi vuajtur. Te gjithe ishim ne lufte.
Çka do te ndodhe me popullin shqiptar pas 80 vjetesh, kur te kene vdekur deshmitaret e tmerreve? Kush do t'i kujton ata? A do te jemi te sigurte se nuk do te ndodhe perseri?

Pse te mbijetuarit çifute, qe ende i kane ne krah tatuazh numrat nga kampet naziste, u çuan ne kembe kur i pane ne TV trenat e mbushur me shqiptarë duke u deportuar?
A nuk ishte kjo nje perseritje e te njejtit tmerr?

Prandaj, krimet duhet ta kene fytyren, duhet t'i dijme, t'i perfytyrojme, duhet t'iu ikim numrave.

Te thuash se jane vrare 10 000 vete, kjo nuk eshte kurrgjë. Nuk na prekë, sepse eshte thjesht një numer. Por kur lexon deshmine e njerit prej ketyre dhjetë mijeve, atehere kjo na prek ne shpirt, na rrenqeth. Atehere krimi merr fytyre, e shohim duke u kryer, nderhyjme me mendjen tone per te mos u bere te tillë, lartesohemi pak si njerez, i nxjerrim mësimet tona.

Nuk eshte kurre e tepert qe viktima te shprehet, kurrë.

Te pakten kurrkush s'ka te drejte morale me i thanë nje viktime: boll se na merzite.
Sepse viktima nuk flet tash per vete, por flet per miqte e vet te çuar ne ate dynja, edhe ka ende frike se mos po perseritet.

Ne fakt, viktima, me deshmine e saj, eshte thjesht duke na mbrojtë neve, qe nuk e kemi jetuar jeten e saj.

P.S.

postimi ka te beje, kryesisht, me iniciativen per mbledhjen e fakteve per krimet e luftes ne ish-Jugosllavi - KOMRA.

Titulli: Reflektime
 

Nuk jam i mrrolshëm si vranësira, miku im, jam veç një re,
që heshtë pas vetëtimës
e vranësimi më është një mënyrë e të ekzistuarit,

OK, po, e kam një shpjegim, një shpjegim të bukur si lulet e kurorës mbi varr,
që i sqaron të gjitha dhe, prehet në fund e qetë mbi rrëfim siç pushon gjethja e thatë mbi rrasë të gurit,

Edhe,
dija do t'na plakë të dyve, miku im, si një shi i përbashkët,
do të lagë trupin e saj, e do ta bëjë si bisht balene,
dija e tepërt të dyve do t'na plagosë, o mik i largët.

Titulli: Reflektime
 

Rrugeve te Berlinit cdo i katerti nuk e di kush eshte kruetari i Gjermanis,
Rrugeve t Kruequetetit Franqoise poashtu nuk e ditkan cdo i treti kush eshte Minister i jashtem i Frances,

Rrugeve te Tirones e Prishtines te gjithe dijne kush eshte dhe kush do te jete:

Kryetare edhe Kryeminister, e edhe kryebashkiak .

Titulli: Reflektime
 

Katunarin prej katundit, edhe mundesh me e hjekë.
Por, katundin prej katunarit, nuk mundesh me e hjekë kurrë.

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=murrizi;2064779]Rrugeve te Berlinit cdo i katerti nuk e di kush eshte kruetari i Gjermanis,
Rrugeve t Kruequetetit Franqoise poashtu nuk e ditkan cdo i treti kush eshte Minister i jashtem i Frances,

Rrugeve te Tirones e Prishtines te gjithe dijne kush eshte dhe kush do te jete:

Kryetare edhe Kryeminister, e edhe kryebashkiak .[/QUOTE]Ku mos me ditur kure nje dite do te dalin edhe tv me marken kryetar e kryeminister. Pasi nje dite ishte per vizite Jakupi te K. Dell, Delli kishte nje tavolin nje pc me emrin dell kupa kur ktheu ne qeveri i tha nje IT ju lutem porositma nje pc Krasniq.

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2068823]Katunarin prej katundit, edhe mundesh me e hjekë.
Por, katundin prej katunarit, nuk mundesh me e hjekë kurrë.[/QUOTE]
Sa kojshi te paskan ardhur nga fshati se si po shifet te paskan rrethua krejt

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Neferta;2069800]Sa kojshi te paskan ardhur nga fshati se si po shifet te paskan rrethua krejt[/QUOTE]

Jo tybe, jo.

Perkundrazi, ishte thjeshte nje reflektim mbi vetveten. :smile:

i/e nderuar,
by the way, une mendoj se "katunaria" nuk eshte dukuri me baze gjeografike.
"Katunaria" eshte mentalitet, ka baze kulturore.

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2070036]Jo tybe, jo.

Perkundrazi, ishte thjeshte nje reflektim mbi vetveten. :smile:

i/e nderuar,
by the way, une mendoj se "katunaria" nuk eshte dukuri me baze gjeografike.
"Katunaria" eshte mentalitet, ka baze kulturore.[/QUOTE]
E kuptoj dhe eshte formulimi juaj, kurse une per keta kam thenjen llabud.

Titulli: Reflektime
 

Ju bjen njehere taljanit edhe gjermanit me fjete ne te njejten dhome hoteli.
Shtrihen secili ne shtrat te vetin, me drite te fikur, nderkohe gjermani po thot "ne kete dhome ajri me duket shume i zënë, prandaj duhet ta hapim dritaren qe te ajroset dhoma". Italiani kategorikisht po kundershton "nuk ben kurrsesi sepse eshte teper ftohte, dhe se rrezik do te ftofeshin".
Gjermani nuk e çon ma gjate per zgjatet pak e kap kepucen edhe te gjuajti e te beri xhamin spirra-spirra.
"Eh, qitash m'u mbushen mushkerite me ajer te fresket" tha gjermani edhe fjeti qetë-qetë.
Italiani gjithë natën nuk fjeti duke kercellitur dhembet nga te ftohtet.

Kur u ngriten ne mengjes, panë spirra-spirra xhamin e pasqyres qe gjendej prane dritares se paprekur.


Pra,
krejt eshte çeshtje e perceptimit.
Njerezit, zakonisht, ndjehen, mendojne edhe veprojne qashtu qysh deshirojne apo urrejne, ose qashtu qysh kujtojne, e jo qashtu qysh eshte realiteti.

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2070396]Ju bjen njehere taljanit edhe gjermanit me fjete ne te njejten dhome hoteli.
Shtrihen secili ne shtrat te vetin, me drite te fikur, nderkohe gjermani po thot "ne kete dhome ajri me duket shume i zënë, prandaj duhet ta hapim dritaren qe te ajroset dhoma". Italiani kategorikisht po kundershton "nuk ben kurrsesi sepse eshte teper ftohte, dhe se rrezik do te ftofeshin".
Gjermani nuk e çon ma gjate per zgjatet pak e kap kepucen edhe te gjuajti e te beri xhamin spirra-spirra.
"Eh, qitash m'u mbushen mushkerite me ajer te fresket" tha gjermani edhe fjeti qetë-qetë.
Italiani gjithë natën nuk fjeti duke kercellitur dhembet nga te ftohtet.

Kur u ngriten ne mengjes, panë spirra-spirra xhamin e pasqyres qe gjendej prane dritares se paprekur.


Pra,
krejt eshte çeshtje e perceptimit.
[B]Njerezit, zakonisht, ndjehen, mendojne edhe veprojne qashtu qysh deshirojne apo urrejne, ose qashtu qysh kujtojne, e jo qashtu qysh eshte realiteti[/B].[/QUOTE]



Fuqia e nderdijes.. e mendimit..

Nje kojshike po kallxon;

- Kisha me e bo operacion kamen, me anestezion lokal. Shtrit ne salle te operacinot, nuk e shihsha kamen, veq tu thane; oo po m`dhem, po m`dhem..
Mjekja; une po te pickoj, ti me kallxon kur nuk ndin mo kurgjo. A po ndien diqka?
-Po, shume po me dhemb..
Mas nja 2-3 minutave;
-Tash a po ndien diqka?
-Pooo, po me dhemb shume...
-Po na te kena pre moti :biggrin:
-Oooo ... :(

:biggrin:

Titulli: Reflektime
 

Eja o vëlla, ti peshë e rënduar në njërën anë,
karrocierët e kanë pijen e vrazhdtë,
heshtjen e kanë të pikëlluar si vajtim babai
që e ka humbur para kohe të vëllanë,
pa lotë, një dridhje e ashpër mjekrre,
të pabesë e kanë rakinë, tradhëtare i kanë gratë,
Ata nuk shkojnë në shtëpi, jo se nuk duan,
por e shtyjnë zbulimin e të vërtetës së hidhur
dhe një tjetër ditë, me rakinë më të mirë për dramë,
i thonë vetes duke t’u drejtuar ty
mos rri i vranët dhe vrerin vraje me pak djath e hudër,
ne i dashurojmë kuajt, më origjinal se kaq asnjë tragjedi kurrë nuk u luajt…
kamxhikët si gjarpërinjë pendimi ndërrojnë lëkurët
pa ndjerë, i kafshojnë në duar, gjakun helmuar.

Ata mbetën atje, eja në shtëpi, i thashë,
dhe karrocierët qëndruan stoikë, na panë pa folur,
nuk e dij nëse më quajtën “zotni”,
por kjo do t'më vriste pa kthim,
ktheva kokën, i pashë,
ndoshta nuk e dinin që ne sapo kishim lënë tryezën plot
kokat e tyre thoshin “NATYRISHT”,
fjalën më të mrekullueshme të çdo gjuhe,
më erdhi turp për mushkërinë time,
pastaj për shpirtin, m’erdh turp për ardhjen e saktë të turpit,
ardhjen e saktë të keqardhjes, rregullin e saj,
dy këpucët e njëjta të mia që aq të shëmtuara dukeshin
përballë këpucëve të ndryshme të tua, vëlla,
pëshpërima jote vlente sa për 100 çaste esull të miat me karrierë e me libra,
lulishtja matanë rrugës mbante vjelljen tënde
plagën që thahej mbi gardhin e gjallë,
më erdh turp që e dija shtëpinë time
këpuca jote e ndryshme, ajo që s’e dinte
më pa me përbuzje
- nuk e dija cila këpucë ishte e ndryshme,
se të dyja janë, të ndryshme këpucët kur janë,
cila ishte e rregullta, ajo që përkiste,
ashtu si ne të dy, vëlla, nuk e dija cili nga ne të dy ishte ndryshe,
unë e dija shtëpinë, keq më vinte për veten,
sa poshtë bijmë, i dija rrugët, e dija edhe nga i bihej shkurt,
nga nuk na shihnin shumë veta,
që të ruaja namin e mirë të rakisë,
të ku ta gjej një djalë si ti-së,
t’mos pijë verë, e t’mos pijë rakisë,
isha një hile e neveritshme, vëlla,
pa guxim para hijes së mureve, atje po të çoja,
tek shikimet e padurueshme të familjes,
merr shembull nga unë, që nuk pi,
si s’të thashë falemnderit kurrë, vëlla
që më tregove sa monoton isha
pa më pa kurrë në sy!

Titulli: Reflektime
 

so :biggrin:
back egejn :tongue:

Pak per burra, e ma shumë për femna

Në kete shoqerine tone (shqiptare) te sterngarkuar me seks e me tension seksual, ku për njitrohe seks e kemi pa që burrat janë ne gjendje t'ia dhezin naften vetë vatanit, femnat e kane rrite shume ndikimin, thjeshte femnat kanë në dorë shumë.
I kane në dorë, burrat!
Ktynehere, burrat bënin atë që donin të bënin. Në kohët moderne, meshkujt bëjnë atë që femrat ua lejojnë atyre të bëjnë.

Paramendo,
Nëse femrat shqiptare do të tranoheshin mbas meshkujve me trup te bukur, krejt burrat do të gjuheshin drejt fitnesit.
Nëse do te donin meshkuj të pasur, krejt me vrap që të bëjnë pare.
Nëse femrat duan një burrë me kerr të shtrenjtë, secili do të përpiqet t'ia beje disi për ndonjë, qoftë edhe të vjedhur, qoftë edhe borxh.

Nëse femnat do të donin meshkuj inteligjentë, s'do të kishte më autolarje, por qaq sa ka autolarje do te kishim biblioteka.

Sot po dojne trullana, trullana sa t'dush.
Plot, u mbushë.
Edhe ata qe nuk jane, po shiten si trullana. Konkurrencë!

Ani neve na duket sikur moralin e standardin e moralit e përcaktojnë burrat.
A në fakt, moralin e përkufizojnë gratë.
Fjalën "Kurvë" e përdorin më me urrejtje e nençmim femrat për femrat e tjera, sesa meshkujt. Bile, meshkujt e përdorin edhe me njëfarë respekti (sikur hoxhes kur e lavdojne i thojne "thi hoxhë eshte" ai e merr si kompliment).

Femrat, ne shoqerine tone, i përcaktojnë normat e moralit në bazë të asaj që nuk guxojnë dot ta bëjnë apo ta arrijnë vetë.
Të mbetura në një jetë që nuk iu jep shumë, përpiqen ta krijojnë nje status për veten e tyre, duke u ngjitur norma morale femrave te tjera.
Vendosja e statusit moral është kogja agresive dhe e dhunshme, ne mes vetë femrave.
Më ka ra rasti të dëgjoj një studente që i vleresonte "si katunare e zhugajka" vajzat që vinin në ligjerata të veshura thjeshte "me trenerka e patika".
E për veti, vinte në shkollë me take 10 cm, me gjinjte jashte e me miniqin qe poashtu ma shume shplon sesa mbulon.

Padyshim problemi më i dukshem i femrave shqiptare sot shfaqet te kodet e deformuara të veshjes. Thjeshte ju ka humbë kontrolli ne kete drejtim.
Shohim përditë vajza që shkojnë në punë e në shkollë a fakultet të veshura sikur po shkojnë në ndonje puff a ndonje shtepi publike, a per me ofru sherbime seksi me pare, pub a club a kafiq, te lyera e te ngjyera bile edhe me asi xhixha me ylla qe vizllojne në fytyrë.

Këto shenja nuk tregojnë që femrat shqiptare kane komplekse.
Jo.
E tregojnë bash të kundërtën.
Tregojnë një mentalitet banal e të thjeshtë. Nje mosrespekt te madh ndaj vetvetes.

Kqyre absurdin!
Seksi eshte be motori kryesor levizes i shoqërisë sone.
Seksi është e vetmja gjë që i shtyn burrat të çohen nga kauqi, nga kafehanja, nga oda, nga tymi i duhanit e nga ndejat "burrerore patriotike". Per tjetersend nuk e prishin tymin.
Bash duhet të jemi seksualë në çdo orë. Jo sensualë, se kush po pyet per ndjenja. Po seksualë!

(nejse se paskam hy fellutave edhe une, qitash e pashë) :smile:

Ama, seksi, është bërë arma kryesore.
Sigurisht, seksi ka qenë në të gjitha kohërat një armë shumë e fortë. Por, ka qenë vetem NJËRA nga shume armët qe i ka pasë dikur femra.

Joshja femërore..., bukuria femërore..., tërheqja magjike e saj, ka brenda inteligjencë..., ka sharm, ka stil, feminitet e ndjesi të thellë..., e ka ate "lojen" e saj të mospërfilljes, të indiferencës, që "e mbytë" vëzhguesin, ... e ka ate heshtjen kurreshtare moskokëqarëse e provokuese, ... ka humor e buzëqeshje.

E sot, takon femra që nuk e bëjnë as përpjekjen më të vogël që të jenë interesante, të zgjuara, te dinjitetshme apo sharmante në tavolinë.
E tregojnë hapur, vend e pa vend, "qe, krejt po ma kanë nevojën, krejt po kane qejf me m'kapë, sepse une jam asishne qe e kam atë "çelësin" "atë sendin magjik".
Ato besojnë se ta kesh "atë çelësin" e një grope të zbrazët mjafton për të pasur status të personit të privilegjuar kudo, qoftë edhe në një tavolinë të thjeshtë kafiqi.

Tentojnë të shiten shtrenjtë pa pasur asgjë tjetër për të ofruar, perveç seksit, (dmth ate per te cilin te lusin ne çdo cast prostitutat.)
Edhe "bak seri", shiten!
Pazari i seksit është gjithmonë i lartë!
Ato e kanë arrijte, megjithate, njëfarë standardi ne kete drejtim...

Nejse,
Per qitash, qikaq :smile:
Po hajt se folim apet, se ka plot per femnat! (ok, edhe per buerrat :biggrin: )

...to be continued

Titulli: Reflektime
 

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]pante, demek morali i keti reflektimi i bie.. o sa mire me qene femer !..si ajo motoja e shqipeve te mbas luftes , o sa mire me qene shqiptare ..[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]p.s.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]e qe te solidarizohem me ty edhe me gjithe paragjykimet e forumisteve rreth botekuptimeve te jadore. una,demek Une qikjo vet,kurr nuk me ka ardhe me ndot per gjinine qe i perkas e drejtimin e stylin ne te jetuar e prezentuar qe ka marr keto motrat e mija stoike ne kohe se sa prej kohes se pasluftes e deri me sot .kete jo edhe qaq shume prej motrave te mija shqipe qe edhe veteveten ma kane gerdite ato , sa sa fajin e kane keta dasat shqiptare ..qaq dine , qashtu jane tuj e hedhe vallen metrat shqiptare sipas hapave te kercimit sipas kerkesave te daive .[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]keshtu qe kjo pune i bie , tengjerja per kapak.[/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

...në këtë periudhen e pasluftes, sidomos neper qendra paksa me te medha, eshte "zbuluar" edhe ajo qe quhet JETË NATE. "Me ba pak jetë nate".
Njohja shpejt e shpejt, flirtimi (vardisjet), krijimi i lidhjeve seksuale aty per aty, kanë qenë motivi pse ka lindur jeta e natës.
Një vend ku njerëzit e lodhur nga puna të mund të takohen me qenie të tjera e të flirtojnë, të "kapen" ma lehtë, kryesisht per argetim.

Në jetën e natës, ta marrim shembull në Prishtinë, rrotullohen disa qindra ose mijëra femra që s'dijnë çka kërkojnë.
Rrijnë qaty 3 ose 4 vajza ulur në tavolinë, pa folë, për orë e orë me radhë, me një pije përpara.
Dikur çohen ikin në shtëpi, të kënaqura që banen jetë nate. :biggrin:
Kështu prej vitesh.
Te mbushet mendja t'u avytesh e t'u thuash "mos merziti, zoti u lasht' shnosh"! :P
Pse dalin?
Thjeshtë që të duken! Më shumë se të argëtohesh, ka rëndësi të dukesh që je aty ku "krejt po thojnë që po bohet mirë e qejf". That's it.
Kryesorja me pasë mundësi të nesermen të mburren: "edhe unë jam kon qaty". Boll. Kaq u mjafton. Edhe pse "aty" ato vetëm vegjetojnë, si bimët qe nuk levizin po veq e thithin kaniher "sokin" me fyshta.

Por, modeli më interesant, janë ato femnat që paguhen për me ndejtë "aty", afër shankit, "për m'i ngreh' myshtrinjtë".
Pije falas, për sekspozim falas.
Narcisizmi e lakmia e tyre e pranon me kënaqësi këtë marrëveshje. Ato janë femra joshëse që kanë qejf të tregohen.
Por, shumica prej tyre, s'e ka kuptuar një gjë: Që Jeta e natës i ka dy fjalë: ka natë, por edhe jetë.
Këto femra e kanë vetëm natën. Jetë nuk kanë.

Pale pastaj absurdi i atyre qe dalin ne jete nate "me kqyr me gjetë njo m'u martu e me kriju familje". Histori më vete.

Ueee, m'u martuuu!? :smile:

Martesa dhe kompromisi!?
Demek m'u martu dmth me lshu pe.
Por sot, me qenë Burrë, do të thotë me ba kompromis. Me qenë burrë dmth me lshu pe.
Lista e kompromiseve në martesë, do të ishte e gjatë e me episoda.
Jemi të rrethuar nga njerëz dhe histori që dëshmojnë se martesa është kthyer në një institucion kompromisi të frikshëm për shumë çifte.
Për aq kohë sa gruaja ka pare e euro për të harxhuar e per te dal neper "shopinga", burri ka leje m'i mbajtë edhe ka dy tri dashnore.
"Ditën ban çka t'dush! Në darkë kthemu në shtëpi! Mjafton që unë të mos e dij!"

Për ta kuptuar dyftyrësinë edhe çoroditjen e standardeve të sjelljes shoqërore te femrat shqiptare, mjafton të shohësh fotot e tyre në Facebook.
(Huh, facebooki :biggrin: )
Vajzat, të cilat kanë frikë të flasin për seks edhe me shoqet ma te ngushta, të rritura mes tabuve të frikshme, dalin në Facebook në poza seksuale nga më të çuditshmet, e madje edhe të sikletshme për ata që i shohin.
Një transformim total në një botë virtuale.
Një lëshim nga zinxhirët, që si çdo çlirim tjetër nga zingjirtë e ka tendencën t'i çojë përtej kufirit të kundërt, në ekstrem.
Gjithnjë në internet.
Në jetën reale, kthehen në "statusin origjinal".

Ndrydhja, bën që ato vajzat e "shpisë" e konform normave të mesatares së "moralit" shoqëror, si t'dalin jashtë kufijve të rrethit te vet, shkollë a çfarëdo tjetër, e përjetojnë atë fenomenin e çlirimit nga zinxhirët.
Kjo i ka shndërruar gardhet e moralit në një fallsifikat shoqërore si ajo puna e vekut apo tezgjahut të Penelopës, gruas se Odisesë që e shthurte natën atë që e thurte ditën; edhe na, moralin e knaqim të gjithë e thurim ditën edhe e psh... shthurim natën. Ose, e thurim në rrethinë, e e shthurim në rastin e parë qe dalim jashtë saj.

E njëjta gjë ndodh me vajzat nga rrethet kur vijnë në Prishtinë.
Vajzat e urta të 2 muajve të parë të fakultetit, shndrrohen në përbindësha të argëtimit shtazarak. Nevoja për m'e përballu një jetë të shfrenuar që investimet e babes në rrethin e largët e të varfër nuk ia mundësojnë, i shndërron këto vajza në pre e copa të lehta. Dikush duhet me pagu për to, nëse jo, ato vetë.

Nejse,
Boll tash!
Njerëzit përbëhen prej dy gjysmave: njëra gjysmë jane femrat, tjetra meshkujt.
Femnat, une mendoj se megjithate mbeten gjysma jonë ma e mirë.
Kuptohet, që gjtihmonë përjashtimet janë aty edhe janë të shumta.
Ka femna, të cilat durojnë shumë edhe e sakrifikojnë jetën e tyre, për të rritur fëmijët.
Ka vajza, që qorrohen mbi libra, për të arritur me dinjitet një profesion a vend pune që të tjerat e kapin duke vajtur në intervista me gjoksin përjashta.
Ka raste e raste...
Ka edhe vajza të tjera, që mbahen mbyllur, për t'i "ruajtur" nga "degjenerimi" i "sodit". Sidomos neper fshatra. E ato vajza per t'i ikur mjerimit menzi presin me mbetë në dorë babaxhanit të parë që i lypë apo që e shohin si mundësi.

Femnat, janë gjysma jonë ma e mirë; por duhet të përpiqen fort që të bëhen gjysma jonë hala ma e mirë.
Në një botë ku burrat e nxisin luftën, ato mund ta imponojnë paqen. Duhet!
Aty ku burrat urrejnë, ato mund ta dhurojnë dhembshurinë e dashurinë.
Seksi, do të duhej të ishte gëzim, e jo kushtëzim.

Përtej krejt këtyre çka u thanë; përtej komplekseve personale e përtej pabarazisë gjinore...
... femrat shqiptare duhet ta gjejnë përsëri vetveten.

Titulli: Reflektime
 

Kur jeta të kap përpara ,me atë hov që na ka kap neve këto vitet fundit ,prishen edhe kufinjtë e shekujve .Nuk është faji ynë ,por i shekujve .Ata janë çoroditur e jo ne .Si kuajë të çartur fluturojnë para syve tanë .Brenda tridhjetëviteve përjeton pesë- gjashtë shekujë ,në mos ma shumë .Nuk kemi më nevojë për filma ,jeta na i ofron të gjitha - live .Skenare holiwoodiane 3D .Nëse dje ke fjetë me Kleopatrën, mos u çudit kur nesër kafen e mëngjesit ta shtron Merlin Monro .Edhe këtyre ju ka hup rruga në oborr ,nuk e kanë prej qejfi , nuk e kanë se ti je aq i mirë në shtrat ,por shekujtë i kanë hudhë përjashta .Ftoftë është jashtë Bac .

Titulli: Reflektime
 

Qe se dua te pershendes pak edhe qata dy persona ketu qe m'i paskan pelqyer shkrimet.
(Megjithate ka edhe asi qe ju pelqejne edhe shkrimet e mija. Qudia s'ka t'sosne ksajde pari!!!)

Ne te vertete, ashtu siç tashme e kam thene disa here, ju e dini qe une pike te dobet i kam perrallat, sonte e kam ne koke nje histori te mire, edhe po matesha a ta shkruaj, mirepo po kam frike se nuk e perfundoj dot… sonte. Po më hahet edhe po më flihet. Do ta le per nje dite tjeter. Nuk po e them as permbajtjen me cka ka te beje, do ta le sekret.

Megjithate, per hater te qatyre dyve qe u paskan pelqyer shkrimet e mija, s'do ta le pa i thene nja dy fjale:

Mbreme e kam pi një birrë. Nuk eshte kushedi çfare ngjarje e madhe, kjo eshte krejt e rendomte tek shume pjesemarres te Dardanise, besoj. Mirepo tek une kjo eshte diçka e jashtezakonshme.
Isha duke menduar per supen qe po gurgullonte (derisa po zihej) edhe mendova vetmeveti: hej, pantë, moti nuk e ke pi nje birre a, a je bre ti normal, pse nuk e pin një bash sonte?

Edhe dola, qato pizhamat e gjera, nji kemishe me lula te perthekume vetem nje pulle edhe shkova tek nje arab qe shet qesofar cingla-mingla qaty afer.
Eshte arab i mire, i vocerr shume, 150 cm, por shyqyr qe nuk eshte prej atyre te fese. Dmth mban edhe birra edhe verëra, bile edhe asi whisky te lire per pijaneca.
U avyta te zgjedh nje birre. Zgjedhje e veshtire, zoti s'rrehet. Kisha në xhep vetëm një euro. I leshova syte njehere kah nje birre Korona e madhe gjys-litershe, rrafsh 1.90 euro! S'ka hajër.
Atehere u detyrova m’i palu veshet edhe te marr nje birre Bavaria, rrumullak 1 euro.
Kur po paguaja, arabi i vocerr me pyet qysh i kam te shtepise. Mirë bre, i thash, gjallë. Duke me kqyre ne drite te syrit, po me thote: a ma ke pru qat tegllen me mjalte qe ma ke premtuar? Jo, i thashe, kur t'ma dergon baba. Keni mjalte te mirë ju, me tha. Eheee, i mire eshte i mire, ia bona une edhe i thash “hajt tschüss”.

Dola prej shitores hyra ne banese edhe e hoqa supen nga zjarri, e mbusha goten e birres, edhe e urova veten: hajde more gezuar e ishalla me ndonje postim te mire qe me i lanë krejt me sy te zgurdulluar e te qekeraven, edhe pastaj fillova te mendoj cili eshte kryeqyteti i Bavarise.

E gjeta pernihere qe ishte Mynihu, edhe pastaj u shtriva.
Disa gjëra të jetës, more shokë, janë përnjimend të bukura edhe të papërsëritshme. Si përshembull një gotë birrë pas plot 8 muajsh!


Mirepo une s'jam kah muj kujtohna cka deshta me shkru kur erdha se?!

Nejse...

Hajt niher, turqeta

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2086541]Qe se dua te pershendes pak edhe qata dy persona ketu qe m'i paskan pelqyer shkrimet.
(Megjithate ka edhe asi qe ju pelqejne edhe shkrimet e mija. Qudia s'ka t'sosne ksajde pari!!!)

Ne te vertete, ashtu siç tashme e kam thene disa here, ju e dini qe une pike te dobet i kam perrallat, sonte e kam ne koke nje histori te mire, edhe po matesha a ta shkruaj, mirepo po kam frike se nuk e perfundoj dot… sonte. Po më hahet edhe po më flihet. Do ta le per nje dite tjeter. Nuk po e them as permbajtjen me cka ka te beje, do ta le sekret.

Megjithate, per hater te qatyre dyve qe u paskan pelqyer shkrimet e mija, s'do ta le pa i thene nja dy fjale:

Mbreme e kam pi një birrë. Nuk eshte kushedi çfare ngjarje e madhe, kjo eshte krejt e rendomte tek shume pjesemarres te Dardanise, besoj. Mirepo tek une kjo eshte diçka e jashtezakonshme.
Isha duke menduar per supen qe po gurgullonte (derisa po zihej) edhe mendova vetmeveti: hej, pantë, moti nuk e ke pi nje birre a, a je bre ti normal, pse nuk e pin një bash sonte?

Edhe dola, qato pizhamat e gjera, nji kemishe me lula te perthekume vetem nje pulle edhe shkova tek nje arab qe shet qesofar cingla-mingla qaty afer.
Eshte arab i mire, i vocerr shume, 150 cm, por shyqyr qe nuk eshte prej atyre te fese. Dmth mban edhe birra edhe verëra, bile edhe asi whisky te lire per pijaneca.
U avyta te zgjedh nje birre. Zgjedhje e veshtire, zoti s'rrehet. Kisha në xhep vetëm një euro. I leshova syte njehere kah nje birre Korona e madhe gjys-litershe, rrafsh 1.90 euro! S'ka hajër.
Atehere u detyrova m’i palu veshet edhe te marr nje birre Bavaria, rrumullak 1 euro.
Kur po paguaja, arabi i vocerr me pyet qysh i kam te shtepise. Mirë bre, i thash, gjallë. Duke me kqyre ne drite te syrit, po me thote: a ma ke pru qat tegllen me mjalte qe ma ke premtuar? Jo, i thashe, kur t'ma dergon baba. Keni mjalte te mirë ju, me tha. Eheee, i mire eshte i mire, ia bona une edhe i thash “hajt tschüss”.

Dola prej shitores hyra ne banese edhe e hoqa supen nga zjarri, e mbusha goten e birres, edhe e urova veten: hajde more gezuar e ishalla me ndonje postim te mire qe me i lanë krejt me sy te zgurdulluar e te qekeraven, edhe pastaj fillova te mendoj cili eshte kryeqyteti i Bavarise.

E gjeta pernihere qe ishte Mynihu, edhe pastaj u shtriva.
Disa gjëra të jetës, more shokë, janë përnjimend të bukura edhe të papërsëritshme. Si përshembull një gotë birrë pas plot 8 muajsh!


Mirepo une s'jam kah muj kujtohna cka deshta me shkru kur erdha se?!

Nejse...

Hajt niher, turqeta[/QUOTE]



pant kur te permenesh mynihun edhe bavarin duhet me than prost me birren augustiner

Titulli: Reflektime
 

Belbëzoj sepse dua të të pëshpëris,
këlthas sepse dua të bërtas!
, tha.

P.S.

* Oj mizë e vogël prej se më hyre në sy
Më botën nuk e shoh dot pa ty,
Gjithka që shoh tani është me njollë
Edhe drita m'ësht' n'sy një gjilpërë e hollë.
Të t'them hiqmu sysh e dij që bëj mëkat
Vetë i lejova sytë të më enden pa cak
Veç pas teje tani bot'e'gjith' përpëlitet
Ndërsa unë flas e flas, palidhje, se kështu më flitet.

:smile:

Titulli: Reflektime
 

POLITIKA E BESIMIT -
...gjithnj enga politikanet tane kosovar, ne vend te apelit qe te “bindemi” me argument eper ndonje veprim qe ata premtonin, gjithnje nga n esi popull eshte kerkuar vetem te “besojme”. Andaj, edhe sot e kesaj dite, ata, ne shumicen e fjalimeve te tyre, ne vend se te tentojne te na “bindin”, vazhdimisht kerkojne nga ne vetem t’ju “besojme”.
Filozofi Antik Sokrati, dikur i ka mesuar nxenesit e vete se rruga e vetme permes se ciles duhet te shkohet gjate kerkimit te se vertetes, eshte, kure, se pari, te analizohet dhe vihet ne pikepyetje çdo besim qe e kemi mbeshtetur forte gjer ne ate moment. Nese nje besim konkret i kalon te gjitha testet e evidences, deduksionit dhe logjikes, tek atehere ajo mund te perqafohet si e vertete. Ne te kunderten, e njejta duhet mohuar, e me pas, bartesi i saj duhet ta pyes veten se çka e ka nxitur qe gjer ne ate moment te mendoj ashtu. Me kete rast, patjeter duhet ta dime se, te “besosh”, do te thote te jesh injorant. Pra, t’i marresh gjerat troç, mu ashtu si te thone te tjeret, ndersa, te “bindesh”, eshte e kunderta e besimit te menjehershem pa filtrimin e saj sipas metodave te arsyes sone te shendosh (si nga konstatimi i mesiperm i cituar ti Sokratit)
Ata qe sado pak e njohin psikologjine e sjelljes sociale, e dine mire se ne terminologjine profesionale, besimi i tepruar dhe jo kritik i mases se gjere ndaj informatave te prezantuara autoritare publike, si fenomen shoqeror, quhet “sindroma leming”.
[B]E, çka ne realitet nenkupton ky sindrome i sjelljesh tone shoqerore?[/B]
Leminget jane nje lloj i minjve te vegjel, te cilet, fare pa angazhuar instinktin e vleresimit vetjak per ndonje rrezik, verberisht i percjellin sjelljet dhe veprimet e minjve tjere. Keshtu, kur njera prej tyre hidhet nga lartesia ne greminen vdekjeprurese, ashtu ne varg veprojne te gjithe anetaret tjere te grupit. Ky fenomen krahasues, gjate analizen se gjendjeve psiko-sociale te sjelljes se njerezve ne shoqeri, ne psikologji njihet si “sindroma leming”.
Per njeriun LEMING, ne krahasim me popullaritetin e personalitetit qe e thote nje ide, logjika e shendosh e cila duhej te qendron prapa atij besimi, fare nuk ka rendesi dhe nuk eshte ne veprim. Lemingu, qe te besoj fuqishem ne diçka, mjafton qe predikuesi i saj te kete autoritet, edhe pse, ne te kunderten, ky autoritet mund te jete i dyshimte.
Mekanizmi me i pershtatshem i manipulimit te elites sunduese me masat e gjera popullore, qe kane prirje te shprehur kolektive te “sindromes leming”, jane imediat.
Jo rastesisht, para disa kohe, zevendeskryeministrja jone dhe kryenegociatorja me Serbine, znj. Edita Tahiri, e ballafaquar me pyetjet skeptike te gazetareve se sa vertete keto bisedime Kosove - Serbi do te jene “teknike” e jo politike, ajo ne mes tjerash pat deklaruar: “...per kete gje, ju patjeter duhet te “besoni” ne eksperiencen time 30 vjeçare qe kam ne politike” Natyrisht se, ajo, nga ne, edhe ne kete rast kerkoi te “besojme”, sepse, po te kerkonte te “bindemi”, atehere, nuk di se çka do te gjenim si te veçante ne eksperiencen e saj shumevjeçare ...?!

Titulli: Reflektime
 

ne vend se te tentojne te na “bindin”, vazhdimisht kerkojne nga ne vetem t’ju “besojme”?!!!

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Antika;2090121]ne vend se te tentojne te na “bindin”, vazhdimisht kerkojne nga ne vetem t’ju “besojme”?!!![/QUOTE]

Megjithate bota eshte plot me te atille qe nuk deshirojne te binden, por thjeshte besojne ne ckado qe u thuhet.

Shembuj?

Qyshjo sa t'doni. Bile edhe eklatant.

Besimi dhe feja:
qysh ki me i binde?
me cfare fakte e argumente e deshmi?

Kurre nuk e kane pa Zotin?
Kurre nuk e kane pa as ahiretin as xhehenemin as xhennetin?

edhe plus jane ne gjendje per to me kalle femije e bomba e familje e popuj te tere.

Ti kthehemi politikes pak:

Perdite dalin video, deshmi, fakte, edhe njerez qe deshmojne 100 perqind qe kane vra e kane ba krime ne emer te pdk-se, te shik-ut e te uck-se, prapeseprape pisat nuk binden. Nuk dojne me u binde.


Bindja eshte vlere njerezore.

E ata qe nuk dojne me u binde, ata kane frike me u ba njerez, me jetu si njerez e me u sjelle si njerez.

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2090144]Megjithate bota eshte plot me te atille qe nuk deshirojne te binden, por thjeshte besojne ne ckado qe u thuhet.

Shembuj?

Qyshjo sa t'doni. Bile edhe eklatant.

Besimi dhe feja:
qysh ki me i binde?
me cfare fakte e argumente e deshmi?

Kurre nuk e kane pa Zotin?
Kurre nuk e kane pa as ahiretin as xhehenemin as xhennetin?

edhe plus jane ne gjendje per to me kalle femije e bomba e familje e popuj te tere.

Ti kthehemi politikes pak:

Perdite dalin video, deshmi, fakte, edhe njerez qe deshmojne 100 perqind qe kane vra e kane ba krime ne emer te pdk-se, te shik-ut e te uck-se, prapeseprape pisat nuk binden. Nuk dojne me u binde.


Bindja eshte vlere njerezore.

E ata qe nuk dojne me u binde, ata kane frike me u ba njerez, me jetu si njerez e me u sjelle si njerez.[/QUOTE]

Per qka e ke fjalen ti se kemi pare zotin spo e kuptoj kete...per keto eshte libri i shenjt ...me qka me bind ti mua ....per ato vrasje qe jane bere mire e ke edhe ne qoft se jane bere jane bere ne emer te uqk po ti sje kah e kupton me sa shoh ....sikur tahs une me u qu em bere diqka edhe me thene jam pdk ose edhe ldk ose me thene jam roje e rugoves....

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=tipi engjellor;2090153]Per qka e ke fjalen ti se kemi pare zotin spo e kuptoj kete...per keto eshte libri i shenjt ...me qka me bind ti mua ....per ato vrasje qe jane bere mire e ke edhe ne qoft se jane bere jane bere ne emer te uqk po ti sje kah e kupton me sa shoh ....sikur tahs une me u qu em bere diqka edhe me thene jam pdk ose edhe ldk ose me thene jam roje e rugoves....[/QUOTE]

cili liber?

harry potteri? a i beson ti ato te harry potterit se ekzistojne edhe ne realitet?

nejse, tipi engjellor,
thash, varet krejt prej njeriut se a din me i pranu faktet e me u binde, apo jo.

po ti mos e merr qaq afer zemres, llafe muhabet jane keto,

qe, veq qe je tip engjellor edhe dokesh djal i mire, du me ta kallzu ni mesele. Jo bre se bana hajgare se barcolet eshte:

Ne ate kohen, ktyneher, kur ende askush nuk kishte pa as degjuar per aeroplanin... nje plak derisa ishte duke prashitur ne are, po e ndin nje zhurme teper te madhe dhe te cuditshme ne qiell... e kthej ky plaku kryet perpjet edhe kur e pa aeroplanin bertiti: "hajde rreeen haaajde"... pastaj iu kthy prashitjes krejt normal sikur te mos kishte pa asgje :tongue:

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2090158]cili liber?

harry potteri? a i beson ti ato te harry potterit se ekzistojne edhe ne realitet?

nejse, tipi engjellor,
thash, varet krejt prej njeriut se a din me i pranu faktet e me u binde, apo jo.

po ti mos e merr qaq afer zemres, llafe muhabet jane keto,

qe, veq qe je tip engjellor edhe dokesh djal i mire, du me ta kallzu ni mesele. Jo bre se bana hajgare se barcolet eshte:

Ne ate kohen, ktyneher, kur ende askush nuk kishte pa as degjuar per aeroplanin... nje plak derisa ishte duke prashitur ne are, po e ndin nje zhurme teper te madhe dhe te cuditshme ne qiell... e kthej ky plaku kryet perpjet edhe kur e pa aeroplanin bertiti: "hajde rreeen haaajde"... pastaj iu kthy prashitjes krejt normal sikur te mos kishte pa asgje :tongue:[/QUOTE]

harry poter ....qudi nejse edhe une po them ishalla veq i ke keto llafe e kafe....pernrdyhse ke bindje shume qe me vone pendohesh....njerit ketu i ka tregu diqka e i ka ardhe rend kur i thashe hogja aty duhet me ardhe e me te lare ....e me ba me dite qe ke pas bindje te tille ste lan mire hahahahah te vjen era...

Titulli: Reflektime
 

Të kam kërkuar disa herë, falje,
që të dua,
sepse e dij që jam i tepërt për ty.

Të lutem hapi sytë
ktheje kokën pas dhe
shiko se si po zvarritem të të arrij...

:smile:

Titulli: Reflektime
 

Hej!!!???
Ku eshte debati? :smile:

Kur gjindet e verteta, vdes debati. Armiku me i madhi debatit eshte e verteta.
Paramendo, me e dijte njerezit te verteten, nuk folin kurre ndermjet veti.
Tekefundit, pse me folë? Çka me te tregu une ty kur ti tashme e din?!
Fjala jone i drejtohet paditurise se atij qe na degjon/lexon.
Me bo me i pas dijte njerezia krejt sendet, askush askend s'do ta degjonte/lexonte. S'do te kishte nevoje se.

Kah me erdhi kjo "budallaki" ne kry a?

Po shtyheshim nje dite me nje koleg, qaty, a i pat dhanë 2 gola, a 3 gola Zidani ne finalen e Boterorit kundër Brazilit. E t'u nxe debati aty e t'u rrokem cili po din me shume për sport e kush ka memorie me te mirë etj. E t'u nxenë gjakrat, desh u knaqem e hajt.
Kur ish qu, qaty, nje "e poshter", nje kolege, tha "hej, qe se e gjeta ne google".
Edhe...
E mshelem gojen. E morem vesh te verteten. Cofi muhabeti.

Nejse,
Tash pak për hater te temes, e me shume për inati te se Vertetes :tongue:

...un' t'verteten nuk e dij cka osht (jam idealist une :tongue: ), thone qe e verteta osht ai krimbi qe do t'a han nji dit' at' drunin e materializmit, sepse po e grryen perdite... pluhur druni u mbush dynjaja... jane bo vrimat neper dru sikur labyrinth... edhe naten s'ki çka degjon tjeter, veç krrr krrrr... ne mengjes e gjen pluhurin e ri te nates qe, ajo sherbetorja e mbretit neper filma, e fshin ne kaci...
...po nejse, une s'e di, pra e thash, cka esht e verteta, por e dij qe pa t'verteten jemi gati me ia nise me ulurite si ujq (veq Hana e plote mangut :biggrin: )... Kjo pastaj na sjell, pa deshire, te pika tjeter qe ne folim n'fakt vetem mbi idene e te vertetes, e jo mbi te verteten vet, sepse sado qe dojme, s'mundemi, ...e verteta e don njeriun sepse osht reflektim (pasqyre njedrejtimshme, ktu s'ka 3D),
... edhe kadal-kadale dalim te ajo kanga pak si bajate:
shum' t'verteta kjo dynja,
insani insanit nuk i kish pas ngja. :tongue:

Tash pak ma seriozisht???

Ok,

Kur nje person jeton me nje genjeshter por beson se ajo eshte e vertete, e kur kjo "e vertete" ne fund del se ka qene nje mashtrim i madh, sigurisht qe ndihesh ne siklet, ndihesh keq, deziluzionohesh, t'lekundet toka nen kembe qe thojne etj etj.

Cdo njeri, mendoj se, jeton brenda nje si flluske te krijuar mbi bazen e njohurive, pervojes, bindjeve, parimeve etike/morale, te vertetave shkencore ose faktike, gjysem te vertetave, genjeshtrave, iluzioneve. Ne kete kuptim e verteta eshte plurale. E shumanshme.
Njeriu eshte "iluzionist" per nga natyra. Ka qejf fort me e rrejte vetin (nese mundet).
Eshte e veshtire te thuhet sakte se ne cfare raporti jane te vertetat (cilat?) me iluzionet , te vertetat e rrjeshme me rrenat e verteta e kshtu me radhe.

Pertej ketij kuptimi te thjeshtuar dhe praktik, e kane perplase koken e i kane thartuar trute e i kane bo uthull te gjithe filozofet.
E verteta eshte çika e debatit, kane thene keta te mençurit.

Ok, ka edhe te verteta absolute , te pranuara gjithandej, edhe ka te verteta te diskutueshme.

Me bo njeriu/njerezimi me i pas dijte te gjitha te vertetat e keto te ishin prej krejtve te pranuara, ky do te ishte, me siguri, fundi i botes.

Paramendoni, apet, njeriun e fundit qe i din te gjitha te vertetat. I bie te jete Zoti. :smile:

(Nejse qito rreshtat ne fund ishin pak edhe për hater te Ramazanit, sa te solidarizohemi me fetaret. Se e shohim kur te kryhet! E dijne ata :D ) :wink:

Po,
to be continued...

Titulli: Reflektime
 

Vërtet jetojmë në kohë të errëta;
Fjala e sinçertë është budallaki.
Një ballë pa rrudha mungesë ndjeshmërie do të thotë.
Ai që qeshë, me siguri lajmin e tmerrshëm ende nuk e ka marrë.

Çfarë hamam kohësh janë këto,
kur një bisedë për lisat e për bukurinë e fushës është gati-gati krim,
e heshtja në vetvete fshehë një mal me krime!
Ai atje që rrugës shkon i qetë, s’e çan kokën për shokët që kanë hall?

Është e vërtetë: ende fitojmë sa për bukë të gojës.
Por, më besoni, është thjesht një rastësi.
Asnjë punë që e bëjmë s’na siguron të ngopemi sot e nesër.
Rastësisht kemi shpëtuar. (Po na braktisi fati, paq e kemi!).

Më thonë: ha edhe pi!
Kënaqu me atë që ki!
Po si mund të ha e të pi, kur atë që ha e pi ia rrëmbej atij që ka uri;
kur gota ime me ujë i mungon atij që ka etje? Megjithatë unë ha edhe pi,

Do të doja të isha edhe unë njeri i urtë.
Qe, për shembull, çka shkruajnë librat e lashtë për urtësinë:
Të mos përfillësh grindjet e botës,
kohën e shkurtër pa brenga ta kalosh.
T’ia dalësh mbanë pa dhunë,
të keqes t’i përgjigjesh me të mirë,
Dëshirat e tua të mos i plotësosh, por t’i harrosh,
kjo, thonë, qenka urtësia,
Por këto unë s’mund t’i bëj:
Vërtet, jetojmë në kohë të errëta!

...

Unë erdha në këtë qytet në kohë rrëmuje,
kur mbret ishte uria.
Erdha mes njerëzve në kohë luftash,
u rebelova së bashku me ta.
Kështu kaloi koha ime që përmbi tokë më ishte dhënë.

Bukën e hëngra mes betejash
Dhe rashë të fle në mes vrasësish.
Bëra dashuri pa çarë kokën,
natyrën e sodita pa durim.
Kështu kaloi koha ime që përmbi tokë më ishte dhënë.

Në kohën time nëpër baltë treteshin rrugët.
Fjala më tradhtonte tek xhelatët.
Pak gjë kisha në dorë. Pa mua
më të sigurtë ishin sundimtarët; këtë shpresoja. Kështu kaloi koha ime që përmbi tokë më ishte dhënë.

Fuqitë ishin të pakta.
Qëllimi ishte tepër i largët.
Ishte krejt i qartë, ndonëse për mua thuajse i pambërritshëm.
Kështu kaloi koha ime që përmbi tokë më ishte dhënë.

...

Ju që do të dilni përmbi dallgë nën të cilat u fundosëm ne,
kur të flisni për dobësitë tona
kujtojeni edhe kohën tonë të errët,
prej së cilës ju shpëtuat.

Ecëm ne, duke ndërruar vende
më shpesh se këpucë,
përmes luftash (jo)njerëzore, të dëshpëruar që kish vetëm padrejtësi e asnjë kundërshti.

Megjithatë e kemi dijtë:
Edhe urrejtja kundër padrejtësisë t'i prishë tiparet njerëzore.
Edhe piskama ndaj padrejtësisë
E bën zërin të shtjerrur.

Ah, ne,
ne që deshtëm të mbillnim farën e njerëzishme, s’arritëm dot të ishim vetë të njerëzishëm.

Por ju, kur të vijë ora e bardhë që njeriu njeriun ta ndihmojë
kujtonani me zemërgjerësi.

Titulli: Reflektime
 

Më 17 korrik të 1466 , dymbëdhjetë ditë pas sulmit të parë mbi Krujë, Sulltani shkoi në bregun e Erzenit, atje ku mbaheshin robërit shqipëtarë.
Nga turma prej 5 mijë vetash ishin hequr vajzat, ato u shitën në ushtri për 300-400 akshe si dhe djemtë nga 7 deri në 12 vjeç, që u nisën për në Stamboll.

Të tjerët, burra, gra, pleq e fëmijë u vunë më gjunjë në një zallishte të pastruar nga bimët.
Ushtria prej 50 mijë vetash, që do të ikte me Sulltanin, u vendos në trajtë unaze rreth zallishtes. Dy gropa të gjata e të thella ishin hapur përpara turmës së robërve.
Sulltani doli mbi një kodër të vogël, ku ishte ngritur për të një tendë me fier. Mehmeti e sodiste pamjen në këmbë, më pas ai u ul në një shilte të lartë dhe ngriti duart nga qielli për të dhënë lejen që të niste plotësimi i vullnetit të Allahut!!!
Rrëzë kodrës, te këmbët e Sulltanit, ishin ngritur 5 kulla druri dhe mbi çdo kullë ishte fiksuar një hu me majë të mprehtë, i lyer me dhjamë.
Sulltani bëri shënjë dhe në hunjtë u futën deri në gjysmën e trupit 5 "agallarët" shqiptarë që ia patën premtuar Krujën! Ata do të vdisnin pak nga pak me fytyrën nga kështjella.
Pas kësaj, në disa trarë të vendosur një pash lartësi nga toka, filloi sharritja e 50 burrave që u dorëzuan në besë në kalanë e Rodonit. "Ju kam falur kokat", - tha Sulltani. Me sharritjen në mes të trupit, koka i mbetej gjysmës së trupit. Burrat e sharritur u hodhën në të dyja gropat, gjysma e trupit në njërën dhe gjysma në tjetrën gropë, dhe nga kjo mbeti e thëna: "Sulltan Mehmeti ta bën varrin dy herë".

Pak më tutje disa boshta prej druri po u dërrmonin eshtrat robërve të tjerë të lidhur në ta. Këto ishin dënime të veçanta! Xhelatët e ushtrisë, filluan të zvarritnin te gropat rradhën e parë të robërve, t'i thernin ose t'i rrëzonin me një goditje. Robërit po e pranonin vdekjen në heshtje! Mbi zallishte dëgjohej vetëm goditja e xhelatit dhe ndonjë rënkim i mbytur!
Kjo heshtje dhe ky pranim heroik i vdekjes, Sulltan Mehmetin siç duket e acaroi në kulm, ai bëri shenjë të ndalohej therja, dhe dha urdhër që të zgjidheshin nga turma e robërve 300 burra, të armatoseshin për të vrarë robërit e tjerë dhe si shkëmbim do të liheshin të lirë!
Burrat e parë që nuk pranonin të vrisnin, u sharritën në mes, të tjerët ngritën armët kundër xhelatëve!
Kur gropat u mbushën përgjysëm, xhelatët filluan të silleshin si të dehur, ata i kishte zënë gjaku! Ata kërkuan që të hiqeshin nga ajo punë! Edhe një herë bota u bë e kuqe në sytë e Mehmetit! Ky vend duhej të ngrinte nga tmerri, kur të dëgjonte emrin e Sulltan Fatihut!
Nga turma e robërve u zgjodhën ata më pleqtë, nja 200 veta, dhe u çuan përpara gropave për të parë therjen. Mehmeti bëri shënjë dhe therja filloi me tërbim. Xhelatët të dehur e të këputur i hidhnin njerëzit gjysëm të gjallë në gropa.
Kur mbi zallishte s' kishte mbetur asnjë rob, u verbuan 200 pleqtë dhe pastaj u lanë të lirë, që të tregonin nëpër rrugët e Arbërisë atë çka u panë sytë për herë të fundit!


P.S.

Përshëndetje për të gjithë dinçer ahmet dav mut ogllutë!

Titulli: Reflektime
 

E SHKEQYESHME DHE E TMERRSHME

Bekim Fehmiu

-Nuk i kam pase as gjashtemdhjet vjet kur u martova. Pa i mush as pese jave nusnie,prej kapixhiku ne kapixhik ikem prej xhandarve dhe dolem ne mal... Knej na njekte serbi, e atje Ahmet Zogu,i cili i pat dhane njemij napoleona ari per koken e tij ose per mue,gjalle. E kam njek kam-mas-kame tane jeten,sepse besen ja kam dhane. Ia kam dhane besen se do ta percjell ne te mire edhe ne te keq,ne pikllim edhe ne gezim. Ia kam dhane besen se do t'ia shkolloj femite [B]dhe se do ta varrosi me flamur shqipetar[/B].....sa i perket shkollimit nuk e di a ka me ma dhan Zoti, i qofshim fal atij,por per flamurin une pergjigjna...
-Flamuri eshte i ndaluem,oj moter mbledhi ment e eja ne vehte....., mundohen qe ta bindin dajet....

Titulli: Reflektime
 

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]..duhet ti bish kryq e terthore nje qyteti , te mos shofesh gjurme njeriu , si keto momente kohe Yftari , te ndjesh ftoftesine e territ qe ngadal mbulon gjdo gje ,dhe ske se si te mos e qmosh faktin dhe falenderosh qe jemi me fat qe jeten e jetojme me njerzit mes njerzishe ..[/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

qka dut me shkrue ne ket tem a veq fjal miradie apo edhe me replikue me naj kend

kur them fjal miradie e perdori ket shprehje te KUPES I TU KASOVES

Titulli: Reflektime
 

Sa eshte i fuqishem atdheu yt, qaq eshte i fuqishem edhe Zoti yt.
Kane thane njerezit e menqur.
Sa ki mundesi me i besu shtetit tend, atdheut tend, qaq ki mundesi me i besu Zotit tend.

Nuk duhet dyshuar kurre ne keto thenie.

Kqyre na shqiptaret!

Qysh i kemi pase edhe qysh i kemi punmet me atdheun e me shtetin, krejt njesoj i kemi pase punet gjithmone edhe me besimin ndaj Zotit.

Qashtu sot.

Pa e zhvillu shtetin tone dhe atdheun tone e ta bejme te fuqishem, kurre s'do te mund te jemi besimtare te mire e te ndershem, as ndaj zotit as ndaj askujt. Servila do te jemi e dyfytyresha, edhe ndaj turqise edhe ndaj arabise edhe ndaj amerikes edhe ndaj serbise edhe ndaj zotit edhe ndaj njeri tjetrit.

Pra,
duhet se pari ta bejme atdheun te fuqishem, pastaj patjeter qe do t'i kemi punet mire edhe me zotin.
E kunderta, u pa qe ishte dhe do te jete deshtim dhe mjerim.

Realisht, (te jemi eksplicit ne shprehje):
Ma i mire eshte ujku e derri i atdheut tend, sesa hoxha ose prifti ma i mire i turqise ose vatikanit.

S'ka pse e mashtrojme vetveten. Duaje dhe mundohu ta besh atdheun tend sikur parajsen e Zotit, me siguri qe kur te vjen dita do ta meritosh dhe do ta shijosh ate.

Sot, libia, siria, afganistani, iraku, sudani e algjeria... duken tamam sikur qe pershkruhet xhehenemi, ferri.
Mjerim. Vdekje per se gjalli.
A mundet ta beje vendin e vet ashtu, ne ate gjendje, nje popull qe eshte besimtar???

Po m'vjen keq, por,
nuk ka popull te krishtere, shtet te krishtere, sot ne bote i cili vuan nga uria, mjerimi ose varferia.
Nuk ka.
(thojne "dy maca e hajne nje qen" :biggrin: ... po thojne "te krishteret i kane tre zota, e muslimanet vem nje zot"... pra, rezultati qysh ne fillim eshte 3 me 1 :tongue: ... hajgare pak, pa idhnim)

Thash, po m'vjen keq edhe po ndihem keq nga ky fakt e ky krahasim (ne parim edhe fyes), por, kjo po qe eshte nje arsye e mire per te reflektuar.

nejse

Titulli: Reflektime
 

.....pika me e para, e para prej ma te parave duhet me kan njeri, qe do te thot me pas njerzi me pas ftyre, me pas karakter, me pas kultur. Po si pate keo te gjitha te tjerat te bien ne uje.Prandaj kush nuk i posedon keto veti eshte me e rruges me i lane kshillat per te tjeret, se ato keshilla me kujtoin mjaullimen e maces dhe asgje me shume.

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Hajra;2114253]... me kujtoin mjaullimen e maces dhe asgje me shume.[/QUOTE]

He bre hajrullë, sa po tham qe tash jam rrite kishe i madh e s'bon me kallzu prralla, qe prap po del diçka po bahet sebep! (Jaaa gati jam me hjek dore prej doreheqjes nga perrallat).
Beso qe si ma ki permend macen mu ka kujtu qeshtu niher nifar rasti qe m'ka pas noll qeshtu me maca:

Ishte një ditë e mërzitshme me shi, gati njëjtë si sot. Më kujtohet që sapo u pata kthy nga një udhëtim i gjatë. Me kishte munguar puna, shokët, filmat, librat, gjithçka. Edhe shëtitjet buzë lumit, nëse kjo të intereson :tongue:.
Atë ditë u pata qu vonë. Pata bo be të mos qohem deri në drekë. Kah fillimi i pasdites, telefoni ma kujtoi që nuk isha harruar nga bota.
Mirë.
Ishte Rogjeri.
Hey, ke ardhur? më pyeti ai.
Po, po, jam kthyer para dy ditësh.
Oh, do të shihemi atëherë, ma priti ai.
Po, ndonjë nga këto ditë, i përgjigjem unë.
E ç’thua për sonte? më thotë ai, i sigurtë që nuk do të qes bende.
Mirë, i them unë duke e siguruar që bendet nuk janë sport për mua, në sa?
Kah ora shtatë, përgjigjet ai, shkojmë kah shtëpia edhe shohim ndonjë film, e kam ble një videoprojektor, do ta shohësh sa mirë është.
Mirë, i them unë, do të vij. OK, shihemi në darkë. OK. Biiiiiiiiiiiiiiiip… telefoni u mshel.

Kah ora gjashtë e gjysë dola nga shtëpia.
U enda pak nëpër vitrina t'dukatgjive (seç m'u pat tekë në mendje që më duhej një unazë, palidhje) edhe pak para orës shtatë, thirra në telefon Rogjerin edhe i thashë që jam para shtëpisë.
Dera u hap, hyra brenda.
Mirëmbrëma, iu thashë të gjithëve që gjendeshin brenda.
Mirëmbrëma, më tha baba edhe nana e Rogjerit. Ke hup krejt kohëve të fundit, vërejti kjo e fundit.
Po bre, kam qenë me pushime, i thash
Mirë ishin?
Mirë bre tybe, falemnderit.
Pante, më thirri Rogjeri, hajde ngjitemi lart.

U ngjitëm shkallëve edhe u gjendëm para derës së "kinemasë". Rogjeri e hapi derën.
Melanie, ka ardhë Panta, tha ai.
Oohh, Pante, ku je more tii… dhe u ngrit të më përqafonte. Një puthje, dy puthje. Mirëpo në disa rajone, bëhen katër puthje edhe qeshtu, nuk e di pse, pata njëfar si çast hutimi. Atëherë ajo i shtoi dhe dy të tjera.
Melanie dhe Rogjeri janë motër e vëlla. Ajo studion për farmaciste. Në përgjithësi, ajo ofron një pamje mjaft të këndshme për sytë e tjetrit përballë.

Çka të pëlqen, Pante? më pyeti Melanie.
Winona Ryder, iu përgjigja me njëfarë frike mos kërkesa ime nuk do të plotësohej. Rogjer, thirri ajo, gjeje pak atë filmin Autumn in New York, është shumë i bukur.
Në tabelën e bardhë ngjitur pas murit filluan të shfaqen sekondat e para të filmit. Richard Gere, Winona Ryder, ueee! ia bëra vet me vete, çfarë kombinimi fatal.

Tu kqyr qaty, nuk vonoi shumë edhe Rogjeri, ndoshta i kapur nga ndonjë nevojë e paparashikuar, por ndoshta dhe nga ndonjë punë e harruar në ngutje e sipër, tha që nuk do të vonohet. U drejtua kah dera, e arriti atë, e hapi edhe, në çastin e fundit, u kthye kah unë dhe Melanie që po e përcillnim me sy duke na thënë: "Hey, ju të dy, kqyr se mos po bëni ndonjë sherr", dhe pastaj tërhoqi derën duke buzëqeshur. M'u duk se e kapa edhe një shkelje të lehtë syri.
I hutuar, paksa i turbulluar bile, i ktheva sytë nga Melanie. Ajo buzëqeshte. Mirë boll.

Filmi ishte futur tashmë në dhjetëminutëshin e dytë. Pas pak dëgjoj një zhurmë të lehtë, nga ana e derës. Nuk e fshehi, në ato çaste, megjithëse sytë në ekran, mendjen e kisha tek fjalët e Rogjerit para se të dilte. Zhurma e derës ngjante me një gërrithje të lehtë. Melanie u ngrit. E qetë, ajo hapi pakëz derën dhe në dhomë u fut një mace. Ishte një mace e vockël, me qime të përhimta, të buta, oh sa t'buta. Macja u ngjit mbi kauq dhe u struk në prehër të Melanie. Ktheva sytë kah macja. Kishte prehër vërtetë të bukur. Melanie kishte veshur një minifund të zi, pak përsipër gjunjëve. Filmi vazhdonte. Hidhja sytë herë kah Winona herë kah macja.
Dora e Melanie kishte filluar t’ia përkëdhelte barkun. Macja shtrinte qafën e kënaqur, fort e kënaqur. Atëherë, Melanie ktheu kokën nga unë dhe më thotë: - A të pëlqen macja ime?
- Po, më pëlqen.
- A t'pëlqen shumë?
- Po, shumë.
- A ke ndonjë mace ti?
- Jo, nuk kam.
- A dëshiron ta kesh një?
- Oh, jo edhe aq…
- Sa keq, macet janë kaq të buta…
- Po, ashtu duken…
- A dëshiron ta ledhatosh?
- Hmm… mos po më bën me qime se?
- Oh jo, unë e laj për çdo ditë, nuk i bien qimet aq shumë.
- Mirë, po e ledhatoj.
- Edhe pak, edhe pak, ajo ka aq shumë dëshirë ta ledhatosh.
Vërtetë, macja kishte filluar të shtrihet sikur kur i shpin këmbët, për mrekulli.
- Qenka shumë e ndjeshme.
- Po, ashtu ështe.
- Edhe për mua, megjithëse s’kam njohur shumë. - Winona është shumë e bukur, ke të drejtë që e pëlqen.
- Po, vërtetë, shumë e bukur. Është si një macë e vockël.
- Po, por jo aq e bukur sa macja ime.
- Jo, ke të drejtë, jo aq e bukur.
- Ledhatoje, ledhatoje, asaj i pëlqen kjo.
- Mirë.
Në këtë çast, dora ime përkëdhelëse ndjeu një dridhje të lehtë. Macja ishte eksituar! Melanie e ndjeu dhe ajo. Dhe ajo qeshte, herë duke e shikuar macen herë sytë e mi të hutuar.
- S’është asgjë, mos u ban merak, kështu ndodh edhe vet kur e ledhatoj për njëfarë kohe.
- Ah, thashë mos preka ndonjë gjë që s’duhet…
- Jo, bash, ke prekë aty ku duhet…
- Hmm…
- Po, edhe macet kanë nevojë për pak ngrohtësi, ato janë kaq të vetmuara. Gjithë ditën mbyllur. Mërziten. - A nuk e qet asnjëherë jashtë?
- Rrallë, shumë rrallë, është shumë kurreshtare, s’mund ta fus më brenda, ka dëshirë të shëtitet.
- E pabindur, pak a shumë…
- Po, le të themi e pabindur, megjithëse unë e kuptoj shumë mirë. Winona po qeshte. Sa bukur që qeshë, I love her.

Macja i kishte mbyllur sytë. Melanie e kishte vënë dorën e majtë mbi të edhe i lëvizte ngadalë gishtat e hollë. Dhe pastaj, fola unë:
- A po ka shumë mace këndej?
- Jo dhe aq, por nuk e shoqëroj me to.
- E përse? Ngase janë të egra ndoshta…
- Jo, jo, thjesht ngaqë kjo e imja është e pashoqërueshme. Shiko ç’më ndodhi një ditë. Kisha dalë jashtë bashkë me macen. Ajo dukej aq e lumtur. Dukej kjo, një mace e tregon gjithmonë lumturinë e saj. Kur po ecnim anash gardhit, nga një kaçube e vockël doli një maçorr. Ishte i madh e i zi, të shtinte frikën. Sigurisht, ajo u tremb.
- Dhe pastaj, çfarë ndodhi? Filmi po përfundonte.
- Maçorri kërkonte shoqëri. Luante me macen time, i fërkohej, i ledhatohej e gjithçka kështu. Por siç të thashë, maçorri ishte shumë i madh e i frikshëm, dhe nuk e di çfarë, por një lëvizje e pavend e maçorrit bëri që macja të kërcente nga vendi dhe të strukej tek unë.
- Hmm…
- Po, dhe që nga ajo ditë, e kam qitë jasht shumë rrallë, thjesht sa për të marrë ajër.
- Po t'kuptoj.
Në këtë çast, dera trokiti dhe në dhomë u fut Rogjeri. Hë, foli ai me buzëqeshje, nuk keni bërë ndonjë sherr, hë?
Jo, jo, u përgjigj Melanie, kemi biseduar mbi macet. Mbi macet? u habit ai. Po, ra fjala tek macja ime dhe pastaj kemi ndërruar dy fjalë. Po filmin, a e patë? pyeti ai duke i hedhur një sy tabelës së bardhë. Po, po, thashë unë, shumë i bukur. Melanie mendon që Winona dhe macka e saj ngjajnë, shtova unë. Nuk e di, ma ktheu ai, nuk i kam parë ndonjëherë me atë sy. :wink:
Pati një copë heshtje.
Pastaj u dëgjua dhe një trokitje e lehtë dhe në derë u shfaq e ëma e dy të rinjve. Ejani hamë bukë, tha ajo. Jo, po qohem të iki, i thashë unë. Po pse bre bash qeshtu? më tha e ajo.
Hajt se viij viij? ia ktheva une edhe dola, kur bash n'qato momente m'u ka kujtu tezja Pranverë.

Tek dikur vonë mbase jam shtri me fjetë m'ka ra ndërmend që këtë shprehjen "Hajt se viij viij" e përdorë Buqja Ilazit.
Hejj taksirati që na ka gjetë me këto mace!

Nejse
Qashtu.

Hajt turqeta ihere

Titulli: Reflektime
 

......sa e pa natyrshme me duket kur flasin diktatoret ose njerzit e krisur, per moral, me vie sikur dikush te mos flas me goje por me b..., prandaj betohem qe as mendja nuk me shkon te lexoi.A ndegjohet "filozofia" nga njerez pakurrizore qe ju mungon thelbesorja qe nuk e meritoin te quhen njeri, asnjeher.

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Hajra;2114524]......sa e pa natyrshme me duket kur flasin diktatoret ose njerzit e krisur, per moral, me vie sikur dikush te mos flas me goje por me b..., prandaj betohem qe as mendja nuk me shkon te lexoi.A ndegjohet "filozofia" nga njerez pakurrizore qe ju mungon thelbesorja qe nuk e meritoin te quhen njeri, asnjeher.[/QUOTE]

Mbase nuk eshte shume e shijshme t'ta them keshtu, por une besoj ne kauzalitet (causality). Dmth cdo gje qe bejme, patjeter do te kete efektin e vet. do te ndiqet nga pasoja.
E dij qe disa gjera qe i them une, nuk para kane shume kuptim per ju, pervec si prralla...
...por thjesht, kam pershtypjen qe kjo pjesa qe do ta them ne vazhdim eshte ma e asimilueshme per cdo mendje, ma e kapshme, pavaresisht nga bindjet apo besimi;

Ne, secili, por sidomos si popull jemi ketu ku jemi per nje aresye. Nuk jemi bash badihava e bash nga rrethanat historike ne mjerim e te prapambetur keshtu si jemi.
Ne jemi produkti i te kaluares sone.

Edhe sot, kur na buzeqeshi liria, ne i mbyllem syte para vjedhjeve, mashtrimeve, hipokrizise, uzurpimeve, degjenerimit familjar e kombetar, e lloj e soj krimesh te tjera... edhe, qe tek jemi sot; hala me sy te mbyllur, nje komb i tanë, i hutuar, i rraskapitur. Të mbyllur ne rrethin vicioz te dobesise sone kolektive.
Ka vetem nje menyre per te dale nga ky rreth: t'i hapim syte. Qikaq.
Cdo gje mund te rifilloje bre.

Restart, mein freund, restart.

Me kqyr holle e holle, teorikisht, cdokush prej nesh, edhe ma i keqi, eshte tashme ne rrugetim personal per permiresimin e vetvetes; mundesite gjithmone jane aty, mundesite na ofrohen perdite, sprovat, tundimet, mundimet qe na ofrohen me te vetmin qellim qe njeriu te mesohet t'i kaperceje...

Mjafton qe njeriu te kete pak konsiderate edhe respekt per vetveten;
te mos pranoje te rrije i zhytur ne llum e ne felliqesi te analfabetizmit te vet per nje kohë aq te gjate sa te arrije deri ne ate fazen e poshtersise e t'ia nise t'i vije lezet nga budallakia e nga padituria e vet.
Jo, shoq, na jemi me te mire se kaq. Na jemi me te mençur se kaq.
Ne mundemi.
Nichts ist unmöglich!
Asnje gje nuk eshte e pamundur.

Mjafton bre veç sytë me i çelë që ta shohim.
Mjafton veç sytë me i çelë.

Titulli: Reflektime
 

....."bojkoto mallerat joshqiptare" paramendone po te behej kjo thirrje qe ne vitin 2000, a thua kriminelet serb dhe ata shqiptare do te mbrrinin gjithe kete kapital. Si do te dukej veriu i Kosoves tani? Sigurisht me lehte do ta kishim te venim rendin dhe ligjin atje, sepse ndoshta vetm me patate do te na gjuanin serbet ose te lodhur nga varferia me lule do te na prisnin.
Po nuk u bojkotua, injorua apo luftua e keqja qe ne fillim vonesa paguhet shtrenjet.Prandaj gjerave te rrezikshme dhe pa vlere, njerezve te krisur dhe maskarenjeve qe ne fillim duhet te ju tregohet vendi ku e kan, duhet bojkotu dhe duhet injoru.

Titulli: Reflektime
 

Kohë të gjatë kam menduar se Zoti është E Vërteta.
Tashmë jam bindur se kisha qenë gabim në këtë mendim.
Zoti nuk është e vërteta,
por
E Vërteta është Zot.


Mohhandas Ghandi