Titulli: Reflektime
 

"Vleren tonë, trifetarizmit tonë të shpërndarë në katër komunitete fetare, harmonine tonë ndërfetare, bota tenton ta marre si model per ta paqtuar ate, për të sjellë harmoni dhe paqe botërore. Mos te marrim modele që nuk perkojne as me kulturen e as me traditat tona te lashta. Mos ta rrezikojme palcën tonë kombëtare. Kemi pune më të medha para nesh e më të rëndesishme për brezat qe vijne, te cileve mos tjerash po u leme Amanet Lirine. Kurt ë arrijmë nivele shtetesh të fuqishme ekonomike dhe politike, atëherë mund t’i lejojmë vehtes të merremi me çështje krejtësisht perfiferike, por në asnjë mënyrë nuk guxojmë të lejojmë që këto çështje të bëhen prioritet i debatit tonë, i jetës tone të përditshme. Për hir të së ardhmës së ndritshme që na pret!
Kohë më pare, shkrimtari i njohur amerikan Edgar Alan Poe kishte shkruar:[B][SIZE="4"] “Mjafton që të mirët të mos bëjnë asgjë që e keqja të triumfojë!”
[/SIZE][/B]
[B]B.F[/B]

Titulli: Reflektime
 

Në Kosovë
në vendlindje
në atë lagje të dashur e të vjetër,
Një gjarpër i bukur
e i fjetur
rrin aty e pret të na helmojë mu në zemër
bash Ditën
kur t'jemi bërë të menqur.

:((

Titulli: Reflektime
 

E di, veq une,...

Sa rruge e gjate, sa rruge e mundimshme... jo jo edhe me kenaqesi .. e di veq une!!

E perfundimin???- E din te gjithe.....

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=Amina;2127974]E di, veq une,...

Sa rruge e gjate, sa rruge e mundimshme... jo jo edhe me kenaqesi .. e di veq une!!

E perfundimin???- E din te gjithe.....[/QUOTE]

zogjtë janë perhumbur në qiell

dhe mjegulla tash tutje tretet

mali dhe unë ulemi sëbashku

e pastaj veç mali mbetet

Titulli: Reflektime
 

.... kur bie shi e ka vetetime, mos ju beso "lisave te mdhaj" ,besoj hijes qe bene vet dhe rri i lagur me mire se i vrare nga vetetime e lisa!!...Dielli bene qe te harrohet shiu.... nese ka diell ???!

Titulli: Reflektime
 

Mbaje mend që dashuria e madhe dhe suksesi i madh janë gjithmonë të lidhura me rreziqe të mëdha.

Nëse humbë, mos e humb asnjëherë leksionin. (Humbjen pranoje me dinjitet, e mos u përqyrrav me turp) :tongue:

Kij respekt për veten tënde, respekt për të tjerët dhe merr përgjegjësi për veprimet e tua.

Mbaje mend që të mos marrësh atë që do, është ndonjëherë një fat i madh.

Mësoji mirë rregullat, në mënyre që të mund t‘i thyesh ato.

Mos lejo asnjëherë që një zënkë e vogël të shkatërrojë një miqësi të madhe.

Nëse vëren se ke bërë një gabim, merr menjëherë masa, që ta korrigjosh atë.

Kalo cdo ditë pak kohë vetëm.

Priti ndryshimet me krahë hapur, por mos i largo kurrë nga sytë vlerat e tua.

Mbaje mend që ndonjëherë heshtja është përgjigja më e mirë.

Jeto një jetë të mirë dhe të ndershme. Kur te plakesh dhe të kthesh mendimin prapa, do ta shijosh edhe një herë.

[B]Një atmosferë e dashur në vendlindje përbën themelin e jetës tënde.

Në zënkat me të dashurit e tu, fol vetëm për situatën aktuale. Lëre të kaluarën të qetë![/B]

Ndaji njohuritë e tua me të tjerët. Kjo përbën një mundësi të mirë për të krijuar pavdekësi.

Ji i kujdesshëm me tokën.

Shko njëherë në vit në një vend, ku nuk ke qenë kurrë më parë.

Mbaje mend që marrëdhënia më e mirë është ajo, ku partneri e do tjetrin më shume sesa që ka nevojë për të.

Mate suksesin me atë se c‘ka do të duhej të jepje për të.

Përkushtoju dashurisë dhe gatimit me të gjithë zemër. *


[I]Dalai Lama,[/I] 2001.

Titulli: Reflektime
 

"... unë e kam kaluar jetën në mënyrë të këndshme, me trimëri dhe me drejtësi.
Nuk pendohem,
Zoti më bëri shtazë të egër dhe unë jetova si shtazë e egër.
Zoti më bëri ujk, unë hëngra qingja.
Po të më kishte bërë qingj, do të më kishin ngrënë ujqit, dhe aq më mirë për ulqit.
Ky është rregulli.
Nuk është faji im, faji është i atij që i krijoi ujqit dhe qingjat."

, tha.

Titulli: Reflektime
 

Të udhëtosh do të thotë të njohësh njerëz dhe gjëra ,do të thotë më qënë i gatëshem për ti kuptuar të tjerët edhe pse kan nje karaktere të zorëshem ,ose qe janë më shumë vese ,ose që kan zakone të ndryshme nga të tonat .Ja dhe pse ne pralla shtazët ,zakonishtë,përfaqësojnë disa lloje fikse .: dhelpra është dinake dhe e kujdesëshme ,luani dembël dhe i fuqishëm ,korbi naiv dhe i kot ,ujku gjithëmon i uritur etj. por në kompenzim ,sikur qe ndodhe shpesh ne jetë ,këta të njejtit shtazë sillen disa herë edhe në menyra tjera :qe ujku nuk e ngrënë gjahun e vet ,luani i fuqishëm e lejon të lirë miun e vogël ,lejleku i butë është me dinake se dhelpra ,madje edhe breshka bëhet me e shpejtë se lepuri...

Më pak fjalë,nga keto storie mësojmë që është mirë që të kemi modele për ti kornizu shtazët (dhe njerëzit),por mësohet edhe që të mos iu besohet këtyre modeleve ,sepse nuk jan absolute ,e vlejne ate qe e vlejne .Edhe mësohet qe të mbahet mendja e zgjuar ,për të vërejtur që gjërat janë të ndryshme nga se si jemi mësuar që ti shohim .

Këto storie janë të jetës dhe jo të shkollës .

Titulli: Reflektime
 

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]te thojne ..a mburresh qe je shqiptar ..!..po cfare te mburruni , qe kqyre ne detalin me te vogel ..provo e shaja nonen shqiptarit , tjetersohet , del e te vret ,... zane e rreje , llom e bone e zoni nuk i ndihet , as te madhe nuk e bone kete pune , veq kush mos te sheh.!
....e di kur jam kone ushtare, 50vjet po i bohen kesaj pune ..llom i bojshin shkijet kur ti zishin vetem shiptaret zoni sju ndike , kur ju shajshin nonen , o mos me nal bre u zike grushti e hajshin burg ka 30 dite ..e zeza e vetevetit , pse per nje fjal ne ajre..
thote nje shprehje qe moti e kam lexu , gjuje nje guri ne det ,nuk e trazon ,...gjuje ne kenet ,e trazon .keshtu eshte edhe me njeriun , je i cekt edhe nje fjal e voget te trazon , je i formuar ,ke diapazon te gjere , nuk do te ndikon ..hajde tash e thuaj ..mburrem valla qe jam shqiptar , kur per nje fjal mbytemi ..
.....
p.s.
definitiv kur une nuk jam ketu e forumin e le aktiv , baca Mussa po lexojka prej kompjuterit tim , ndryshe nga me sahab si hyri e nisi kete bisede .![/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2118271]Kohë të gjatë kam menduar se Zoti është E Vërteta.
Tashmë jam bindur se kisha qenë gabim në këtë mendim.
Zoti nuk është e vërteta,
por
E Vërteta është Zot.


Mohhandas Ghandi[/QUOTE]


.....me besoni qe edhe une kisha te njeitin mendim, deria sa mesova qe e verteta kerkon te respektohet nga ne, me rregullat strikte dhe jo sipas deshires tone.

zoti eshte e verteta dhe e verteta eshte zot,

Titulli: Reflektime
 

[SIZE=3]Qdohere na del e kunderta,dhe habitem pse?
asnihere nuk ndodh qfare ne planifikoim,nganihere qeshim me boten,por edhe bota po qeshet me ne lol!
asgje s'mbet per ate dynja,krejt po kthehn ne kete..p.s.keshtu kam ndegjua dhe nga pleqt tan dikur,po sot qfare t'i themi kesaj kohe,ne te cilen ndodhemi? as fillin s'po ia dim,me duket se dhe ditet jen shendrrua ne nate,e netet ne dite..pikerisht per mua qe jam ne mergim:(! malli me pervelon,per njerzit e mi qe se shofe me vite,ku do te ndare,Kosove,Diaspor,Perendim.Ehh,vendi im:(!

mirembeteshit nga do qe jeni
respekt per te gjithe

Natyra
[/SIZE]

Titulli: Reflektime
 

Kjo qe do te shkruaj, mund te iu duket edhe qesharake. lol

A eshte e mundur qe shpirtrat tane te ken lindur, rritur, jetuar dhe vdekur ne nje tjeter trup, njehere para shume e shume kohesh?
Ate bote kur akoma nuk kishte dentist?
As antibiotika? Do te thote kur mjekesia ishte ne nje nivel shume me te ulet se sot?
Kur njerezit vdisnin nga nje infektim?
Kur fustanet ishin aq te ngushta ne mes, sa qe fryma të ndalej?
Kur floket ishin plot kaqurrele e vajzat kishin nje bukuri perrallore?
Kur shumica e djemve mbanin floket pak te gjata?
Kur gjelbrimi ishte gjelbrim, dhe festat e rralla ishin pika e gezimit te vitit?
Kur femijet lindnin ne shtepi, dhe nuk egzistonte mjet udhetimi?

Eshte vetem enderr e larget, kam pare nje film te mocem, diqka interesante po ndodh ne nderdijen time apo mund te jete e vertete? lol

Deja vu!

Titulli: Reflektime
 

aj vonder k'shtu... Nime ku meti more qaj pantareja qe reflektiratke kanihere qiknejnaj. Na tregojke qysh oshte shku me ble birra n'kioske turqve tani qysh i ka qelen me çkriebze e qeshtu na knaqke, mesap qi oshte idhnue tybe se ish nifar hujniki edhe ai. Mos bohet dita-z'dita se edhe qekjo qi po shkruej oshte reflektim, thjeshte nostalgji per jaranin tem forumes panten qe i deshiroje jete te gjate dhe çdo te mire ... Hajde pra se po shihem, deri n'reflektimin e ardhshem gyle gyle...

Titulli: Reflektime
 

Ish kon shku me njifar neje tyne here Aristoteli vetum, Shoqnia e kishin pas pvet.

Ku i ke shoket Aristotel ?

Aristoteli pa u menduar gjate, ja shkrepi.

Shokt e mijë, unë nuk kam shokë !

Titulli: Reflektime
 

Popull që tredhë miza...

... tash njerzia janë rritë, edhe nuk munden, si dikur, me nga mbas mizave nëpër shtëpi që t'i mbysin, se kishin me thanë "paska dalë mendësh".
E kojshitë?
Kojshitë gojëkëqijë, mezi që presin me ja ngjitë bishtin ndokuj.

Por, kujtohet Dardani - si t'ishte sot - kur mësuesi në t'tretën e fillores u tha nxanësve se kush e mbyt nji mizë në pranverë, i ka mbytë me mija miza që do të ishin pjellë nga ajo mizë - deri në verë.
E kur nji nga nxansit - ma magari - e pyeti a duhet me e mbytë mizën femën apo mashkull, mësuesit nuk e dij se qysh iu ngatërrue gjuha e mezi tha cilado qoftë duhej mbytë.

Asaj pranvere, mbas fjalëve të mësuesit - kërsitshin tavolinat, muret, arkat, karrigat nga shuplakat e nxanësve, të cilët, me nxitjen e mësuesit, u kishin shpallë luftën mizave.
T'nesrit në shkollë secili tregonte sa "armiq" i ka mbytë, në ç'mënyrë, me ç'armë.
E Dardani s'kish qenë as ma i miri as ma i keqi ushtar në at'farë lufte të përgjakshme.
Vetëm me nji shok kish dalë kfit. Me të vërtetë ai e kishte mbytë mizën, por e kishte thye edhe gotën dhe për atë arsye kishte qenë rrahun nga e ama.

E tash, Dardani, shtri në nji karrigë të gjanë me nji libër të lanun hapur përmbi bark, po shikon kah tavani nji mizë që fluturon, edhe mezi po përmbahet nga dëshira me kërcye si dikur e me e mbytë. Por, shpejt i çuditun nga vetja me këtë mendim vëllavrasjeje, qetësohet.
Ma miqësisht fillon të mendojë mbi mizën dhe fatin e saj si të vetin.
Ia jep emnin mizës "lajmtari i verës", edhepse lajmëtarin e pranverës hala s'e ka pamun.
Po nejse tash ma s'i interesojnë ato gjana palidhje.
(Ani thojshin dallëndyshja lajmtari i pranverës!!! Pfff, dallëndyshja, punë andrrash të kota!)

Po prej kah ka ardhë kjo mizë se?
Do të ketë ndonjë pleh këtej afër. (Pleh arabie a turqnie - e din Zoti). Dhe kujtohet si në oborr të asaj kojshikes së bukur rastësisht e ka pa plehin.
Domethënë se miza qenka nga shtëpia e kojshikes së bukur.
Filloi Dardani me simpati ta shikojë mizën. Nisi ta admirojë në fluturimin e saj tërthur nën tavan.

Miza, plehi edhe kojshikja e bukur në nji masdreke, tinglluen si nji romantikë - nji romantikë e jetës sonë katunaro-qytetare në nji mbasdreke.

Por miza nuk mbeti në naltësinë e vet të zakonshme, por filloi të zbresë dalngadalë ndër sferat ma të ulta të dhomës. Dardani u frigësue mos t'i mbytet në kafe, që tash ia sollën.
I shkoi nji e rrënqethme neverie nëpër fyt kur mendoi se me kafe mund të kapërdijë edhe mizën e mbytun. Natyra e tij pesimiste gjithnjë e ma tepër revoltohej.

Me të vërtetë asht e tepërt kjo mizë në planin hyjnor, - mendonte. A në planin njerëzor, të papunët e diplomuem, studentat edhe nxanësit nëpër shtëpia kishin gjetë ndonjë punë tjetër, po mos të ishin hutue me këto miza.

Por - qysh tha ai i mençmi - gëzimi asht veç pushimi i shkurtë i dhimbjes, e cila shpejt do të vazhdojë.

S'paku për hatër të njeriut nervoz e me halle mos t'u krijonte miza. Sa e sa miza të tjera i ka jeta e njeriut. Edhe çfarë mizash se!!! Si ato të kalit, të cilat, kur të ngjiten, s'të hiqen pa flakaresh (ma mirë me thanë pa t'djegë fort e me ta lanun shej').
Miza si miza, përzihet në punët e hueja edhe don ta bëjë të vetën. Si ata aeroplanat vëzhgues, pa pilot, të kfor-it, fluturonte mbi kafe.

- Po ku janë, more, kompetentët?
Njerëzit tanë që marrin rroga për me tredhë miza - ku janë? Deputetët, ministrat ç'ka bajnë?

Mizat u banë stolia e vetme e qyteteve e katundeve tona! Të huajt me të vërtetë kanë çka të shofin e të çuditen... dhe kështu, në mendim e sipër, Dardani bahej nervoz pa dashje...
... ban nji lëvizje të shpejtë dore kah miza, e çel grushtin, por s'e kish nxanë: edhe nji herë fap... Kur qe, në derë të dhomës ja behë dikur shok i luftës me miza e sot kolegu në fakultet.

- Ç'ka po ban, o Dardan? Po tredhë miza, a?

- Asgja... Veç po mendoj se sa kot po jetojmë e me çfarë tema banale po e hargjojmë jetën - u përgjegj Dardani si gjithmonë.


... to be continued

p.s. shkruar sipas motiveve të Migjenit

Titulli: Reflektime
 

ne vendin tim, ne vendin tend
një kokë e çmendur, po çmendë një vend.

Titulli: Reflektime
 

inderresant, a :tongue:
në polin e veriut nata vazhdon 6 muj, e mandej vjen dita. T'knaqet shpirti kur t'i thush dikujt "doku nesër".

Titulli: Reflektime
 

[B]THENIE TE FAN STILIAN NOLIT PER KRAHINAT E SHQIPERISE:[/B]

Do të hash e të besh qejf,
sofra shtruar si për mbret,
pastërti e për hyzmet,
të tille gjen veç në Përmet

[B]a te duhen luftetare
a do botes ti vesh zjarrre
do arratine armiku ta marre
merr nja 10 kosovare[/B]

Do dembele per stamboll
mos e lodh dynjane
ne tirane rresht tabane
vetem te zgjatesh doren

po qeflinj a te duhen
qe me jevga duan te kruhen
zonja qe pjellin per vit
vec elbasani irrit

ne se do burra llafazane
qe cudisin gjithe dynjane
rrine tere diten rruges
nga keta gjen plot ne durres

kerko hoxhe e kerko prift
mos bridh e mos u ngjit
se si keta qe ben mekat
i gjen vetem ne berat

a do kuaj e budallenj
ca gomare porsi kopuk
shko e merri mu ne puke

a do njerez per ahengje
per tryeze e per kuvend
burra gra kercejn me loder
kta i gjen vec ne shkoder

do pune per nji korcar
i ke bujq e ustallare
ne grel bashke hapur vene
krahe e koke su kane te share

po kerkove kokpalare
kryengrites dhe gomare
qe punet te shkojn vaj
shko e merri ne kavaj

Titulli: Reflektime
 

[I]“…Jam lindun në mjedis të rruzullit toksor në nji familje gjysë-nomadë, por jo në n’grazhd bagtishë: linda në nji pyllë.

Nuk e mbaj mend ditën që kam le se nuk jam aqi mendëshëm, e në të vërtetë nuk e dij as sot, por kam besue symbyllas shka më kan thanë të tjerët. A asht e vërtetë historike kjo? Nuk e dij.

Për si kam ndigjue, ishte fundi i verës 1924 . Familja si gjithmonë kishte dalë me verue ndër bjeshkët e nalta të Shqipnisë e gjindej pranë nji liqeni alpin, aty ku kufizojshin Malsia e Madhe e Dukagjini. Vendi quhej “tërthorja e Bogës” me nji naltësi mbi 1600 metra.

Mbas mjesdite nana eme e pa se duhej gatue buke tjetër, mbasi fëmijët e kishin mbarue. Tue kjenë se kunata e saj, nana Lulë, që ishte zojë shtëpie, kishte ra me pushue, dada muer tojen e sakicen e vogel per me pre nji barre dru aty poshtë në prozhmin mbi stanet e shaljanëve.

Mbasi bani nji barrë dru, ndërsa po pregatitej me e lidhë e kapën disa dhimba të forta. U kujtue mirë. Muer sakicen e vogel me vedi e hini aty mes shkurreve e kërkoi nji copë vend që të kishte sa ma shum dushk. Aty linda. Ajo me sakicen e vogel më preu kërthizën e lidhi, siç kishte ndihmue kush e di sa herë gratë tjera n’aso rastesh.

Mbasi më kishte lidhë në pështjellakun që zakonisht kanë gratë malcore, më muer e më çoi te barra e druve që kish pregatitë e, tue i u dukë tepër të vrazhta për trupin e njomë, preu do rrema të hollë ahit e i shtroi sipër tyne. Mbi to më lidhi mue, vuni litarin në qafë e u ngarkue me barrën e druve në shpinë, e me sakicen në dorë filloi kadalë-kadalë shtegun përpjetë me këthye te stani.

Kur mbrrijti nalt te stanet e pështeti me kujdes barren e druve aty te praku i naltë ku lëshojshin bucelat e ujit e mbasi më shtini mbrendë kthei e mori do dru, ndezi zjarmin, vuni nji kusi me ujë me vargue e u vu me gjetë nji kopajë druni si ato që hapshin tamblin.

Mandej nxori nga thesi i madh i teshave të veta ato që kishin pregatitë për lindjen teme. Muer edhe peshqirin, lëshoi ujët e vokët në kopajë e kur më shtini mue aty mbrendë thonë se fillova me bërtitë. Nanës Lulë që ishte shtri bri votrës i duel gjumi i mbasdites…”.[/I]



Këta rreshta janë të shkruar prej At Zef Pllumit.

Titulli: Reflektime
 

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"][I]vlera e arit matet me nxetesine e zjarrit .
pesha e femres matet me ari .
vlera e burrit matet me femren qe ka perkrah.

p.s.
jo me kote dolen At Zefa , e Haxhi Tasima..[/I][/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=jadore;2149865][FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"][I]vlera e arit matet me nxetesine e zjarrit .
pesha e femres matet me ari .
vlera e burrit matet me femren qe ka perkrah.

p.s.
jo me kote dolen At Zefa , e Haxhi Tasima..[/I][/SIZE][/FONT][/QUOTE]


Me ari???
Jo, je gabim dhe eshte padrejtesi ndaj femres.

Njeri eshte femra. Njeri.
Nese nuk je ne gjendje me ia njofte femres statusin e Njeriut, ti nuk e njeh as ekzistencen e saj.

Shndrrimi femres: ne objekt adhurimi, ose ne objekt urrejtje, eshte krejt njesoj.
Kryesorja po e shnderron ne objekt.
Ne kete menyre e shkaterron qenien e saj. E mohon.

Ne shume raste, aq shume mundohen me e ngrite lart femren saqe e quajne edhe Kala e pamposhtur. Demek aq e pamundshme ju duket arritja e saj, arritja e bukurise e dashurise se saj.

E cka i bejne, pastaj Kalase kur ta mposhtin?
E shkaterrojne, deri ne themele.

Edhe femren, e ngrisin ne qiell, e quajne Kala e pamposhtur derisa nuk arrijne ta mposhtin, ta pushtojne.
Pastaj?
Si me cdo kala te pushtuar, edhe me femren; e shkaterrojne deri ne themel, shpirterisht e ne cdo menyre te mundshme.

Per te miren e vet, femrat duhet te pretendojne e ta arrijne vetem nje forme te respektit: Njerezor.
E te ruhen sa me teper prej formave te krahasimit me ari, e me lule e me keshtjella, sepse fati i tyre i pret. :tongue:

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2151768]Me ari???
Jo, je gabim dhe eshte padrejtesi ndaj femres.

Njeri eshte femra. Njeri.
Nese nuk je ne gjendje me ia njofte femres statusin e Njeriut, ti nuk e njeh as ekzistencen e saj.

Shndrrimi femres: ne objekt adhurimi, ose ne objekt urrejtje, eshte krejt njesoj.
Kryesorja po e shnderron ne objekt.
Ne kete menyre e shkaterron qenien e saj. E mohon.

Ne shume raste, aq shume mundohen me e ngrite lart femren saqe e quajne edhe Kala e pamposhtur. Demek aq e pamundshme ju duket arritja e saj, arritja e bukurise e dashurise se saj.

E cka i bejne, pastaj Kalase kur ta mposhtin?
E shkaterrojne, deri ne themele.

Edhe femren, e ngrisin ne qiell, e quajne Kala e pamposhtur derisa nuk arrijne ta mposhtin, ta pushtojne.
Pastaj?
Si me cdo kala te pushtuar, edhe me femren; e shkaterrojne deri ne themel, shpirterisht e ne cdo menyre te mundshme.

Per te miren e vet, femrat duhet te pretendojne e ta arrijne vetem nje forme te respektit: Njerezor.
E te ruhen sa me teper prej formave te krahasimit me ari, e me lule e me keshtjella, sepse fati i tyre i pret. :tongue:[/QUOTE]

[SIZE="3"][FONT="Book Antiqua"]..si gjithmone reflektim shume i bukur panta , nje forme e sugjesitionit qe do ta gjenin vehten ne te, te gjitha shnollat e Tarakut , e ke vrejte ,femra shqiptare ne po keto veti qe permende ti e aludon vehten , definohet me ari ,te dhembin syte po i analizove , mbahet lule e pertej luleje e po e pyete nuk e di se pse , ah po eshte femer , e po erdhi dita e u vyshk si lulja qe e krahasove kompleksohet , kala te aludojne vehten nuk me ka hasur akoma asnje femer te thote, sepse te jesh kala eshte gje e madhe , cdo gje materiale shkatrrohet por kalate i rezistojne edhe pushtuesve e edhe kohes .. mijevjeqareve bile ..gabohen ata qe mendojne qe dyert e kalase thyhen ..pune strategjie thuhet ne artin luftarak ...zakonishte hapen per te vetmin qellim qe kalaja mos te shkatrrohet .. a i ke harru efektet e filmave historik-a , hahha

nejse ..

thenja thote .. pesha e femres matet me ari .. fute arine ne zjarr aty ja vrene pastertine , aty ja vrene shkelqimin .. jo me kote thirret metal fisnik , fute femren ne sprove aty ja vrene fisnikrine ....cfare te keqe ka tash qe vlera dhe rendesia e nje burri matet nga fisnikria e nje gruaje qe ka per krahe ..

ta tregoj nje shembull pse e pata postuar kete thenje , ashtu siq ke ti merak ti tregosh prallat nga e verteta ..takova pas 20 viteve nje koleg architekt , une ate bote isha e vogel per moshen per namin qe kishte ai , qudia qe perfolej ne ate kohe ishte se ai perfundoj ne nje femer qe prinderit i kishin pozite , ajo ishte tipari i vetem qe ajo gezonte .. dhe koha shkoj ..une kisha harruar qe ata egzistonin bile , ritakimi me ta me beri ti pyes edhe nje here kur folem , jeni filan fisteku apo une ju ngatrroj sepse koha bene te veten , po -tha ..! tjetersim dhe shkatrrim ne nje njeri deri ne ate shkalle ende nuk kam has prej qe jam ketu .. vertet me erdhe keq , ne te njejten nivel dukej edhe e shoqja sot! cfare ka ndodhur me ta ju drejtova shoqes me vone .. tha e ke degjuar ate shprehjen ..burri te bene zonje burri te bene tonje .. ketu ka ndodhur e kunderta , gruaja te bene zoteri gruaja te bene dhe ne kete nivel , jo i thash ne keso raste me e qelluar eshte thenja .. pesha e nje burri matet me gruan qe ka perkrah ..


prandaj , pante , ti te pakten kaq keto vite ketu ke vrejte , hymne e lavde ti thurr kultit te gruas veq pse eshte grua nuk e kam zakon , por peshen e saj e mas po aq sa fisnikrimi i arit . cka kam faj tash une qe si badiavgjike qe jam keto elemente me bine ne sy,
done te me mohosh dhe kete satisfaksion ..hhahhaa[/FONT][/SIZE]

Titulli: Reflektime
 

Ata rrijnë në sallën e teatrit, pak të zhgënjyer e buzëkeshur.
Në një moment heshtjeje, krejt papritur, kanga e mezinit, ezani nga minarja ishte dëgjuar në sallë e kishte shkaktuar të qeshura tek spektatorët.

Panta sapo është kthyer nga Franca dhe qesh me mall për tripat e Prishtinës, këto rastësi, si kjo e ezanit, që sipas tij krijojnë art e përmbi art.
Në të djathtë i rrin Dardanja, me një këmbë të qitur tek tjetra e cila gati veç sa s’e prek gjurin e tij.
Bash në atë distancë milimetrike është e shkruar e gjithë miqësia e tyre disavjeçare mashkull-femër. Miqësi që ngjan në një libër të shkruar deri në faqen e parafundit.

Dardanja shikon skenën e ndriçuar dhe herë pas here gërmucet si mjellmat, vetëm e vetëm që ta ndjejë erën e parfumit të vet që i vjen prej së poshtmit.
Për një çast e përfytyron Panten sikur pa fije turpi po ia merr erë fundin e barkut, sikur m'e pasë gjetë ndonjë lule të panjohur.
Pastaj, ajo lëvizë në ulëse dhe e shikon orën sepse mezi po pret që shfaqja të soset dhe ata të dy të ulen para ndonjë gote alkooli.

Sa për sherr, Çun Lajqi i paska muhabetet e gjata sot dhe siç po duket mezini nuk do të këndojë ezan më.

Kthen sytë në të majtë edhe i duket sikur Panta i ka sytë tek zogu i saj i këmbës, me atë ndjenjën e tij të përhershme të fajit.

Dardanja gjithmonë e ka dijtë se ata janë bërë për njëri - tjetrin. Por janë bërë më shumë se që duhet. Shpesh i dukej sikur po ta kapërcenin atë distancën milimetrike të miqësisë mashkull-femër, do të ndiheshin sikur, thu'se'ti zoti na ruajtë, do të kryenin incest. Palidhje!!!

O Pantë, a ikim?
Po presim edhe pak, shfaqja po shkon kah fundi. Dardanja gjurmon në çantë dhe nxjerr një kuti me orbita. Ia zgjat Pantes, dhe të dy fillojnë të përtypen, ajo me nervozizëm e ai qashtu qetësisht e me buzën në gaz.
Indiferenca e tij intelegjente gjithmonë i ka pëlqyer, por çuditërisht sot i shkon në nerva, bile ngapak ndihet edhe me stres.

“Moj, mos m'u kanë afru ato?!”, hamendet vetmevete Dardanja.

Imazhi i tij që ia merr erë fundin e barkut ia shkakton një ndjesi aty poshtë, dhe një shtrëngim të ëmbël në nofulla.
Zhytet ne kolltuk dhe fustani i shkon më sipër, duke i shpluar jastakët e gjunjëve.
I është larguar disi Pantës me mendimin se ai do të "kfillet" e do të avytet.

Por Dardanja e ka zbuluar vonë se mund të ishte e bukur.
Më përpara, ajo nuk donte të ishte e bukur, pastaj nuk mund të ishte e bukur dhe tash së voni kishte vërejtur se, mund të ishte e bukur. Dhe ky zbulim i kishte ardhur me një valë "sulmi" ndaj meshkujve.

Telefonata e Pantes, mikut të viteve të shkollës, e gjeti Dardanen në këtë fazë.

N'teatër??!
Ok! ishte përgjigjur Dardanja.

Ishte futur në dush me dilemën e një gruaje para një takimi të çuditshëm.
Pastaj ishte shikuar lakuriq para pasqyrës dhe nuk kishte harruar ta parfumosë pakëz fundin e barkut. “Just in case!”, a din "Për çdo rast!" - kishte thënë vetmevete, ishte zgërdhirë si shtrigë para pasqyrës dhe kishte vazhduar ceremoninë.

Shfaqja shkon drejt fundit.
“E mo përnjimend ia vlejnë duartrokitjet”, mendon Dardanja me ironi.
Njerëzit çohen me zhurmë dhe kqyrin paushall nëpër sallë. Ata të dy, tërhiqen dhe presin. Sikur fshihen.
E si të mos e duash Kosovën me gjithë këto ngjarje brenda ngjarjeve – dëgjohet Panta. Dardanja i buzëqesh. Ai ka të drejtë, edhe miqësia e tyre fsheh një tjetër histori brenda historisë. Nuk është e qartë. Imazhi i tij për fund të barkut sikur është zhdukur.
E megjithatë asaj i pihet një gotë.

Sikur të shkonim te kafet e vogla, koha është kaq e bukur – i thotë derisa dalin jashtë të çliruar.
Shkojmë - i thotë ai me një gjest prej gurbetqari që tashmë ngapak i ka humbur koordinatat e atdheut.

Ulen të dy në një tavolinë plastike të kuqe, nën pemën e madhe, duke i lënë të kuptohet njëri - tjetrit se kishin arritur në stacionin e fundit. Një llampë aty afër lëshon një dritë të butë si pambuk, si flakë e një feneri në frymën e fundit.

Në lokal vijnë edhe disa njerëz që flasin për teatrin dhe këngën e paftuar të mezinit. Dardanja kërkon me sy kamarierin dhe sapo e sheh porosit venë t'kuqe. Ai i çon dy gishtat si Rugova edhe bërtet: Dy?
Po, edhe na sill një shpuzore të lutem - i përgjigjet ajo, demek si më e shtëpisë.

Panta lëshon sytë përreth me mall, dhe gjithë qejf përpiqet të gjejë ekuilibrin e tavolinës që lëvizë, me një këmbëngulje që t'shkon në nerva.
Le bre hiçu saj – i thotë ajo dhe ai i bindet.
Kamarieri i sjell gotat me venë dhe para se të shkojë ia lëshon një vështrim diabolik dhe kurioz Dardanes.

Ajo nuk e prish terezinë dhe me të çuar gotën me venë ia shkrep:
Pantë, a jemi zgju ndonjë mëngjes bashkë?
Ueee...

Atij i pëlqen tema e diskutimit që merr biseda.

Pse po bën kësi pyetje absurde, ne kemi bërë shumë budallaki bashkë, po nejse nuk …

E pra bash sot po shikohesha në pasqyrë, qashtu cullak, pasi ti më thirre në telefon e më ftove në teatër.
A e din që, derisa ti ke qenë në Francë kam ndryshuar mendim për vetveten? Po më duket vetja e bukur dhe koha po më duket si diçka aspak për t’u humbur.

U shikuan gjatë në sy dhe e vazhduan bisedën pa fjalë, me valë magnetike, diku të turpëruar e diku të paftyrë, ndërsa vena e kuqe rrëshqiste nëpër fytet e tyre dhe drita e pambuktë binte mbi fytyrat e tyre sikur të ishin dy të rastësishëm mbi këtë dhe.
Për herë të parë, Panta e ndjeu se nuk mund ta mbajë më nën kontrollë Dardanen, me armët e lehta të miqësisë.
Ajo po i jepet atij sipas mënyrës së saj, tash, në këtë orë, në këtë natë, në këtë moment, në këtë tavolinë që, definitivisht, s'ka ekuilibër.

Truri i Dardanes ia ka dhanë shpatit.
Jashtë çdo parashikimi, pas tri ditësh që ai kishte ardhur në Kosovë, në natën kur femna e priste në Prizren, si çdo herë, me një përpikmëri dashnoresh.

Të përfytyrova sikur më merrshe erë në fund të barkut tim, si lule – u dëgjua Dardanja gjysëm e dehur.

Panta e ndjeu se ishte futur në një lojë bixhozi dhe iu dorëzua mosdorëzimit, do të luante deri në letrën e fundit.
E afroi karrigen plastike pranë të sajës, u kërrlesh, hodhi një shikim si ushtar përanash, dhe me fytyrën më shkatërruese që mund të gjindej, zgjati dorën e tij të butë drejt barkut të saj, ia arriti fundin e barkut, e hulumtoi, e nxori dorën prej andej dhe iu mori erë poshtërsisht gishtave të mesit.

Paske qitë parfum!


p.s.
... to be continued

Titulli: Reflektime
 

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]sa te thjeshte ne esence jemi , sa pak na duhet ..! sa shume sorrollapemi ne te quajturen jete duke komplikuar e nderlikuar per gjene e vetme , nuk dime cka kerkojme . cka kerkojme nga vetja , nga tjeret , nga vet jeta ..e ky mos kuptim na nderlikon vet jeten ..
e ne realitet eshte kaq e thjeshte , shume e thjeshte ..
nganjehere vetem nje qeshje me plot shpirt te mbush jete ..ne te vertet e gjithe lufta si duket ndodh vetem per kerkim te keti casti , castin kur do te qeshim, castin kur do te ndjehemi mire prandaj qeshim ...athehre ndejhemi plot ..plot jete , plot gjalleri ..

..p.s.

ne shenje respekti per nejriun qe tragjekomedin e te jetuarit, tjereve dine te ju ofroj me tone humori ..
jo me kote e them , pasuria ime jane njerzit qe me rrethojne , une ju jam me shume se mirenjohese per kete , ju cmoj qe ju kam ..ju admiroj qe jeni te tille ..[/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]
Cherie Carter-Scott nga "Nëse jeta është lojë, këto janë rregullat"


Rregulla e pare: Ju do të merrni një trup! Mund ta doni apo ta urreni atë, por ai do të jetë juaji tërë kohën e jetës suaj në Tokë.

Rregulla e dytë: Juve do t'iu paraqiten mësimet! Ju jeni i përfshirë në një shkollë informative me orar të plotë, të quajtur 'Jetë'. Përcdo ditë në këtë shkollë ju keni mundësinë të mësoni mësime. Mund t'iu pëlqejnë apo t'i urreni ato, por ato janë të projektuara si pjesë e programit tuaj.

Rregulla e tretë: Nuk ka gabime, vetëm mësime! Rritja është një proces i eksperimentimit, një seri gjyqesh, gabimesh dhe fitoresh të rastit. Eksperimentet e dështuara janë pjesë e procesit po aq sa edhe eksperimentet që funksionojnë.

Rregulla e katërtë: Një mësim përsëritet derisa të mësohet! Mësimet do të përsëriten në forma të ndryshme për ju derisa t'i keni mësuar. Kur ju t'i mësoni ato, ju mund të vazhdopni në mësimin tjetër.

Rregulla e pestë: Të mësuarit nuk ka fund! Nuk ka asnjë pjesë të jetës që nuk përmban mësime. Nëse jeni i gjallë, ka mësime për t'i mësuar.

Rregulla e gjashtë: "Atje" nuk është më mirë se "Këtu"! Kur "Atje" -ja juaj bëhet një "Këtu" , thjesht do ta gjeni se një “Atje” vetëm duket më e mire se “Këtu” prezente.

Rregulla e shtatë: Të tjerët janë vetëm pasqyra juaj! Ju nuk mund të dashuroni apo te urreni dicka te tjetri, nëse nuk reflekton dicka që doni apo urreni tek vetja.

Rregulla e tetë: Cfarë bëni me jetën tuaj varet nga ju! Ju i keni të gjitha mjetet dhe burimet që ju duhen. Cfarë bëni me to varet nga ju.

Rregulla e nëntë: Përgjigjet tuaja gjenden brenda jush! E gjitha që ju duhet të bëni është të shikoni, të dëgjoni dhe të besoni.

Rregulla e dhjetë: Ju do t'i harroni të gjitha këto në lindje! Ju mund t'i kujtoni nëse doni duke e shthurur spiralen e dyfishtë të njohurive të brendshm[/SIZE][/FONT]e.

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=jadore;2159238][FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]
Cherie Carter-Scott nga "Nëse jeta është lojë, këto janë rregullat"


Rregulla e pare: Ju do të merrni një trup! Mund ta doni apo ta urreni atë, por ai do të jetë juaji tërë kohën e jetës suaj në Tokë.

Rregulla e dytë: Juve do t'iu paraqiten mësimet! Ju jeni i përfshirë në një shkollë informative me orar të plotë, të quajtur 'Jetë'. Përcdo ditë në këtë shkollë ju keni mundësinë të mësoni mësime. Mund t'iu pëlqejnë apo t'i urreni ato, por ato janë të projektuara si pjesë e programit tuaj.

Rregulla e tretë: Nuk ka gabime, vetëm mësime! Rritja është një proces i eksperimentimit, një seri gjyqesh, gabimesh dhe fitoresh të rastit. Eksperimentet e dështuara janë pjesë e procesit po aq sa edhe eksperimentet që funksionojnë.

Rregulla e katërtë: Një mësim përsëritet derisa të mësohet! Mësimet do të përsëriten në forma të ndryshme për ju derisa t'i keni mësuar. Kur ju t'i mësoni ato, ju mund të vazhdopni në mësimin tjetër.

Rregulla e pestë: Të mësuarit nuk ka fund! Nuk ka asnjë pjesë të jetës që nuk përmban mësime. Nëse jeni i gjallë, ka mësime për t'i mësuar.

Rregulla e gjashtë: "Atje" nuk është më mirë se "Këtu"! Kur "Atje" -ja juaj bëhet një "Këtu" , thjesht do ta gjeni se një “Atje” vetëm duket më e mire se “Këtu” prezente.

Rregulla e shtatë: Të tjerët janë vetëm pasqyra juaj! Ju nuk mund të dashuroni apo te urreni dicka te tjetri, nëse nuk reflekton dicka që doni apo urreni tek vetja.

Rregulla e tetë: Cfarë bëni me jetën tuaj varet nga ju! Ju i keni të gjitha mjetet dhe burimet që ju duhen. Cfarë bëni me to varet nga ju.

Rregulla e nëntë: Përgjigjet tuaja gjenden brenda jush! E gjitha që ju duhet të bëni është të shikoni, të dëgjoni dhe të besoni.

Rregulla e dhjetë: Ju do t'i harroni të gjitha këto në lindje! Ju mund t'i kujtoni nëse doni duke e shthurur spiralen e dyfishtë të njohurive të brendshm[/SIZE][/FONT]e.[/QUOTE]


Rregulla fantastike Jadore!

Titulli: Reflektime
 

[B]Vlera më e madhe e budallenjve në shoqërinë e sotme[/B]



Akuzave të pabaza rreth budallenjve u shtohet dhe padrejtësia shkencërisht e gabuar ku këta shikohen si të pavlerë, pengues të shoqërisë së sotme apo parazitë. Ndoshta shumë herë shprehimisht urojmë përsëri në mënyrë të gabuar që këta të mungojnë mes nesh.


Problemi me budallenjtë nuk është i thjeshtë nëse së pari marrim parasysh vendin e qëndrueshëm dhe krejtësisht të nevojshëm që këta luajnë në diferencializimin e klasave shoqërore.Kështu budallenjtë ndahen në dy kategori krejtësisht të ndryshme nga njëra tjetra, veç të dyja këto kategori i përgjigjen të njëjtave ligje shoqërore – diferencializimit.

Kategoria e parë, përfshin budallenjtë të vendosur në klasat e ulëta të shoqërisë.

Sesa e vlefshme është kjo kategori njerëzish, e kotë ta diskutojmë. Do na duhet të theksojmë gjithsesi se pa të shfrytëzuar, nuk mund të ketë zhvillim. Duke folur në gjuhën e shkencave shoqërore, pa këta nuk do kishte ndarje klasore, sepse në vend të pabarazisë, do kishim barazi. E njëjta gjë vlen edhe kur kjo ndarje e shoqërisë sigurohet mbi nivelin e nevojshëm, domethënë, sikur të gjithë të ishin të zgjuar, atëherë përsëri nuk do kishim qytetërim, do të ishte njësoj sikur të gjithë të ishin budallenj. Qytetërimi sigurohet vetëm nëpërmjet ekzistencës kategorike të të dy grupeve, si të mençurve, ashtu dhe budallenjve. I privuar qoftë prej njërës nga dy degët e tij, qytetërimi rrëzohet përfundimisht.

Në vazhdim pra, përmes teorisë të diferencializimit shoqëror, pa kontributin esencial të budallenjve, qytetërim nuk ka. Kështu, më së pari duhet të njihet vlera e madhe shoqërore e budallenjve. Madje në sociologji, kjo vlerë njihet shkencërisht.
Diskriminimi ndaj budallenjve vjen si rezultat i rendimentit të kategorisë së dytë ku ata përfshihen, e cila është më e bezdisshme se e para, por dhe kjo përfshirje e tyre bëhet e tillë nëse kalon kufijtë e llogjikës dhe shndërrohet në lëvizje antisociale dhe antishkencore. Këtu pra, akuzohen budallenjtë e kategorisë së dytë, ata që mbajnë poste të larta në rendin shoqëror.

Ky gjykim i situatës, shmang krejtësisht një padije të funksionimit diferencial shoqëror, i cili përmblidhet në rregullin elementar “Për 10 budallenj, duhet një i mençur”, “për 10 të paaftë, një i aftë”. Ky fenomen, tipik klasik, tepër i vjetër shekullor, ekziston për aq kohë sa është në jetë dhe shoqëria njerëzore, që nga fillimet e njerëzimit. A bëhet të jetë fenomeni në fjalë thjesht “rastësor”? Po rastësi konsiderohet çdo gjë që truri i njeriut nuk e kap dot. Asnjëherë veç, nuk është konsideruar rastësi ai çka quhet rregulli themeltar i diferencimit shoqëror. Dhe susta psikologjike siguruese e aleancave të atyre që janë “poshtë”, ndaj atyre që janë “lartë” është njëherësh e dhënë sipas ressentiment.

Aleanca e budallenjve, nuk është gjë tjetër veç një organizim mekanik sipas parimit të “përpjekjes më të vogël” në mënyrë që të luftojë një forcë më të madhe të përfytyruar tek një grup oligarkik apo te një njeri i vetëm. Ky organizim, i kufizuar në shtrirje, është emërtuar prej termit sociologjik si “klikë”.
Është e lindur tendenca e budallait, shumë shpesh madje e kthyer në mani, që të përfshihet në lëvizjet sa më të forta, sa më të shumta, në organizata shoqërore të çdo lloji e natyre.Kjo tendencë shpjegohet së pari përmes lehtësisë të tufëzimit, (grupimit) të cilit i nënshtrohet si pasojë e mungesës së individualitetit. (Prej kësaj tendence rrjedh dhe urrejtja ndaj individëve apo individualistëve).

Arsyeja e dytë është paniku kafshëror individualist prej të cilit përfshihet vazhdimisht, dhe frika e arsyeshme se mund të përmblidhet në çfarëdo lloj proletariati. Këto tendenca, janë afërsisht fakte të pathyeshme për të vërtetuar cungimin shpirtëror të dikujtNë këtë mënyrë krijohen flukse të larta rrymash budallenjsh që vërshojnë nëpër organizata të çdo lloji. Nëse këto organizata, janë mbrojtëse të interesave, atëherë arrijnë ta ruajnë të paktën mbrojtjen qoftë sipërfaqësore të interesave që kanë. Po nëse këto organizata janë të natyrës shpirtërore, me kalimin e kohës degjenerojnë në budallo-adhurim.

Këtij fenomeni të fundit i janë nënshtruar psh degjenerimi i masonerisë, Lidhjet e kudondodhura Roteriane, akoma së fundi dhe ajo...Organizata e Kombeve të Bashkuara! Pra sipas të dhënave më sipër, tendenca shtytëse e budallenjve drejt organizatave të çdo lloji dhe natyre dhe tufëzimit të tyre me mani, antindividualizmi dhe grupimi pa ndërhyrje tjetër, na jep shembujt e ekonomisë së drejtuar në shembujt e socializmit, apo komunizmit. (të tjerë janë ata që shfrytëzojnë teori të tilla gjithsesi).

Në këtë mënyrë, më tej mund të shpjegohet përzgjedhja rigorozisht dhe rreptësisht e budallenjve në krye të organizatave shoqërore, të cilët përmes dhunës politike arrijnë të mbizotërojnë dhe si sistem ekonomik apo politik. Po nga ana tjetër, kritikat, privilegje e atyre personave që zotërojnë një llogjikë të fortë, të drejtuara ndaj udhëheqësve të organizatave të tilla, janë krejtësisht të padëshirueshme.
Sepse e ushtruar nga të tjerë, bie ndesh me pushtetin e budallenjve, apo të atyre që mbajnë një pozitë të tillë interesi që i bën të ndjeshëm ndaj mendimit kritik. Mungesa e mendimit individual, lëvdatat, keqdashja (shikoni më poshtë) i bëjnë këto situata, ideale për tu klasifikuar si të zotëruara prej budallenjve. Përsëri tendenca e paluftueshme që budallenjtë kanë të mblidhen në tufëzim, përmes shfaqjeve publike, të ushqyera prej radiove, televizionit, modës, dhënies së vlerësimeve (diplomave, medaljeve) japin një pikturë të përgjithshme si shfaqje budallëku dhe përmes asaj çka pamë më lart, janë të vetkuptueshme.

III


3. Tani na duhet të gjejmë se kur duhet ta marrim si të dhënë mundësinë reale të ndikimit prej kopesë së budallenjve? Kjo mundësi, mund të vlerësohet objektivisht dhe pavarësisht sustës psikologjike (ressentiment) e cila nuk do të kishte asnjë ndikim aktiv shoqëror në diferencimin e klasave. Është vlerë e dhënë nëpërmjet pozitës që mbajnë budallenjtë në rendin shoqëror. Pozitë në të cilën shndërrohen në të pazëvendësueshëm, sepse është pozitë më e ulët por gjithashtu hallkë e nevojshme për funksionimin e të gjithë mekanizmit shoqëror, i cili bazohet absolutisht në hallkat e veta më të ulëta.
Më qartësisht duket kjo varësi në marrëdhëniet me hallkat më të larta në personazhe dhe pozita që këto hallka u përkasin. Qartësisht kjo lidhje duket te forma e santazhit, të cilën e njohin të gjitha qeniet shoqërore. Si shembull jepet shmangia, mbyllja e një dosjeje, apo mosdhënia e urdhërit të mandatit të arrestit kundrejt një të kërkuari kriminel, prej organeve (të ulëta në grada) policore të lidhura me persona të tillë etj.

4. Duke marrë parasysh, aktualitetin e kësaj gjendjeje në rangjet e ulëta të personave në diferencimin social, bëhet plotësisht e kuptueshme ngritja në pozitë e personave të tillë përmes aleancave duke vendosur veten dhe të tjerë në pozita të tilla paralizuese të sistemit dhe bojkotimin nga këta persona me këto aleanca nga njëra anë ndaj personave të aftë për të kryer një punë të caktuar, ndërsa në anën tjetër, vendosin shtytjen ndaj personave të njëjtë me ta drejt pozitave drejtuese. Ky fenomen emërtohet “klikë” .Që një evolim të llojit të tillë, asnjë nuk mundet ta ndalojë kjo duket qartë, aq qartë sa duket dhe marrëdhënia e ndërvarur sipas të dhënave të mësipërme. Sipas kësaj vartësie, fenomeni “një budalla bie, një mijë ngrihen” vazhdon pambarimisht.
I ardhuri në pozitë kësaj here budalla, do të kërkojë më budallenj se vetja për t’i patur vartës deri sa një ndërhyrje e dhunshme nga jashtë, e detyrueshme herë prej nevojës, herë prej organizmave shoqërorë, apo një përçudnim i organizatës në fjalë do të jetë i rangut të tillë që të çojë në një tronditjeje nga themelet deri në fundin e saj.

5. Por edhe pa aleanca dhe organzime, pa “klika”, të ardhurit e rinj budallenj apo të paaftët përgjithësisht, sikur edhe individualisht të mbizotëronin vendosen të lidhur me diferencimin social në një rang të njëjtë me të organizuarit. Sepse objektivisht, pozitat të cilat mbajnë, nëse marrim parasysh si më sipër, janë të tilla që i bëjnë ose të mbivlerësuar, ose të ngrënshëm (durueshëm) prej të tjerëve, asnjëherë veç në këto pozita nuk kërkohet aftësi që të arrihet deri aty.Në të kundërt, njerëzit e aftë, shtypen dhe rrëzohen me rastin më të parë që arrijnë në majat më të larta të sistemit. Në këtë mënyrë, shumë të paaftë kanë arritur të kenë pozita të larta që nga presidenti i Republikës deri te “sekretari i Aleancës së shitësve të çarqeve të minjve”. Këto pozita shoqërore asnjëherë një njeri serioz nuk do kërkonte t’i kishte. Pozita të cilat shoqërohen me diploma, medalje, shfaqje etj.

Kolegu causeur i rasteve më lart përbën me të vërtetë një fshikullim shoqëror, sepse si causerie merr përsipër të flasë te kopeja e njerëzve mbledhur përpara tij çfarë u bë nëpër gazeta, çfarë dëgjoi në radio, çfarë i thanë njerëzit në rrugë etj. Gjithashtu kur vendos të komentojë mbi tema të vështira që kërkojnë mprehtësi intelektuale dhe hir shpirtëror si psh se gjatë natës mbizotëron errësira dhe pas shiut sigurisht ka lagështi. Në këto raste shtohet gjithashtu qëndrimi “vetëmbrojtës” ndaj njerëzve intelektualisht më lart se ai vetë, një nënvleftësim i qëllimshëm i tyre në emër të popullit etj.[/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

vazhdim...



IV

6. Interesant është përfundimisht dhe fenomeni i disa njerëzve të ditur të cilët instiktivisht e ndjejnë rolin e madh të budallenjve në shoqëri dhe karrierën e tyre të shndritshme – në prerjen e artë të modestisë sigurisht – vendosin të vishen me këtë rol të ngrihen dhe ata nëpërmjet metodës së infiltrimit ndër ta. Por ky rol është tejet i vështirë për dy arsye kryesore.Së pari subjektivisht, ekzistenca e jetës shpirtërore dhe intelektuale ka një reflektim në fizionominë e jashtme, kjo edhe me aktrimin më të mirë të mundshëm është e vështirë të fshihet, veç në rastin kur kemi të bëjmë me talent aktrimi të jashtëzakonshëm. Thjesht, veç prania e një të mençuri është si rregull, tejet sfiduese për budallain.
Kompleksi psikologjik i ndjenjave që vërshojnë drejt tij, është krejtësisht i njëjtë me atë të një kafshe në ikje e sipër, në gjendje paniku, ose të një njeriu në gjendje arratisjeje, apo pozicion mbrojtjeje. Urrejtja, frika, keqdashja, bashkë me guximin harbut përmblidhen në një mënyrë të tillë që shprehin për një sy të stërvitur qartë në çdo frazë, qëndrim të njëjtë nënvlerësues, apo përulës në një gjendje të rrezikuar.

Së dyti, sipas mënyrës të të menduarit të budallait, dyshimi instiktiv i lindur i tij, është e tillë që hipokrizia aktoriale e të mençurit bëhet e kotë. Nga ana tjetër, sinqeriteti i vërtetë i shprehur prej të mençurit konsiderohet si hipokrizi. Budallai është qënia më e afërt me mbretërinë e kafshëve, ka ndjenja dyshimi instiktiv të zhvilluar në mënyrë të tillë që bëhet i pamundur diagnostifikimi apo krijimi meditues dhe renditja llogjike e fakteve, të dhëna zgjuarsie këto, aftësi jo të mbështetura në instikte, por në dije. (budallai) i paarmatosur dhe i pambrojtur prej ofensivës inteligjente, përballë veprimeve llogjike të ftohta të një zgjuarsie të huaj, karakteristika që bëhen të pakapërcyeshme për të, dhe për t’i përballuar vë punë mjetin e vetëm që ka në dorë, pikërisht ato që përdorte dhe njeriu primitiv apo kafshët – dyshimin instiktiv.
Në këtë mënyrë shpjegohet dhe inferioriteti fizik, apo shpirtëror i popujve që frymëzohen kryesisht nga dyshimi instiktiv dhe nga vetëkënaqësia, karakteristika që i marrin si të dhëna inteligjence. Në kundërshtim me evropianët, të cilët nuk kanë asnjë nevojë për ndjenja të tilla dhe botkuptimi i tyre është mbështetur mbi llogjikën.
Sipas kësaj gjithashtu, duket qartë se dyshimi keqdashës dhe pjella e tij, dinakëria, janë të dhëna krejtësisht të kundërta me inteligjencën, madje i kanë zënë vendin kësaj të fundit. Themi në “të kundërt” përsa i përket rolit, sepse dituria, nuk është e pavarur prej instiktit, përkundrazi, është zhvillimi i mëtejshëm i këtij të fundit që nga vlera e tij fillestare.

7. Dinakëria, është ushtrimi aktiv i dyshimit dhe stadi i dytë i tij, veprim i njëjtë me instiktet kafshërore të mbrojtjes, sepse për tu ushtruar presupozon varfërinë dhe inercinë shpirtërore të budallait, si kafshë instiktivisht dhe shpirtërisht nën panik.
Dyshimi i thjeshtë është një mbrojtje me natyrë pasive e cila nuk u drejtohet personave të tretë. Ndërsa dinakëria është mbrojtje e natyrës aktive, sepse përmbledh aktivitet të trurit, renditje mendimesh dhe përfundimesh deri në veprim (kur themi ia hodhi psh), dhe si përfundim ushtrohet mbi persona të tretë. Vlera e cilësisë së mendimeve, meditimeve dhe përfundimve nuk ka lidhje me zgjuarsinë kur vetë përdorimi i këtyre na çon në ushtrimin e asaj çka quhet me një fjalë të vetme – dinakëri (shejtanllik), por përdorimi i përgjithësimeve në kombinim me nivelin e ulët intelektual çon në ushtrimin e disa veprimeve të njohura në funksion të dinakërisë (lavdërime, gënjeshtra, keqdashje, shpifje, kurvëllik, këndvështrim simpatik ndaj budallenjve akoma, duke zënë në gojë fëmijët e shumtë të tij, ofertë ndaj të “fortit” për shërbime të ndryshme, të lehta dhe të pamoralshme, spiunllik, “marrje pluhurash”, karagjozëllëqe, apo të bërit si Kazanova, puthje duarsh përpara “të Plotfuqishmit”, nxjerrje fjalimesh, thurje të vargjeve lëvdonjëse, mbartje qesesh me zarzavate etj)
8. Budallai mundet përmes “aftësisë” së tij dhe mjeteve të cekëta intelektualo-shpirtërore, (në mungesë të aftësive të larta intelektuale), të ushtrojë më pas dhe mashtrimin. Mashtrimi siç dihet, është fshehja e të vërtetës, apo parashtrimi i gënjeshtrës si e vërtetë. Sipas këtij përkufizimi, ushtrimi i mashtrimit, nuk i detyrohet mprehtësisë së atij që e ushtron, sepse si çdo njeri që mundet të parashtrojë të gënjeshtrën si të vërtetë, ashtu mundet dhe budallai në fjalë, por në mirëbesimin e viktimës.
Arsyeja që i futet kësaj rruge si më e lehta mendërisht e mundshme, për budallain është mungesa e mprehtësisë së tij dhe paaftësia për të përdorur mjete të ndershme, karakteristikë kjo e njerëzve inteligjentë. Vetëm ata munden të përdorin vlera që kërkojnë një kalitje individuale shpirtërore.

Po si është e mundur atëherë që na del përpara shprehja e përhapur gjerësisht se mashtruesi nuk ka mundësi të jetë budalla, përkundrazi, është i mençur? Në të kundërt me analizën e mësipërme sipas së cilës del se mashtruesi nuk ka mundësi të jetë i mençur por budalla me vulë?

Kjo përshtypje e ka burimin nga “teoria” e lidhjes së budallëkut me mirëbesimin. Budallai është i prirur të “mendojë” jo prej një mekanizmi llogjik kuptues por nga përshtypjet e jashtme. Nuk kërkon arsyet madhore të cilat shpjegojnë fenomenin e caktuar, por kufizohet në gjetjet sipërfaqësore aq sa për të realizuar një mashtrim të suksesshëm. Veprimi në fjalë nuk lidhet vetëm me mirëbesimin e viktimave të veta dhe zgjuarsisë së mashtruesit.

Që mashtrimi nuk lidhet me zgjuarsinë besoj se e bëmë të kuptueshme mjaftueshëm. Por të thuhet që mirëbesimi është budallëk, kjo është me të vërtetë monument i budallëkut “të zgjuar”. Sepse mirëbesimi i dikujt, presuozon që të tjerët të jenë si ai, mirëbesues dhe të ndershëm, pra të mençur. Ky është pa dyshim treguesi më i lartë i arritjes kulturore dhe qytetëruese të dikujt.
Sa më lart të ndodhet dikush në shkallët e zgjuarsisë dhe të qytetërimit, qofshin këta popuj, apo individë (psh evropianët në lidhje me popujt e lindjes së mesme) aq më mirëbesues janë ndaj njeri tjetrit.

I fundit i budallenjve, do ta kishte të pamundur që të mashtronte një Kant apo një Betoven dhe i fundit i grekëve (lexo shqiptarëve po të duash ) një evropian. Hedhja e vështrimit keqardhës të “frëngëve naivë” drejt fatkeqëve “të mençur” banorë rreth Mesdheut, apo të Lindjes, le të jetë dënimi i budallenjve për këtë “teori” të tyren.

V


9. Jemi brenda të vërtetës nëse themi që budallai ndjek instiktin e vet të dyshimit keqdashës* (lexo supersticioneve*) dhe kjo është e padiskutueshme. Ai e vendos veten e vet brenda jetës sociale dhe “fatin” e tij në lartësi qiellore (brenda metafizikës psh), aty ku bota instiktive ka pësuar një degjenerim të lartë - përballë botës llogjike, duke humbur në këtë mënyrë çdo kontakt me realitetin.
Nëse pranojmë, ashtu siç lipset të bëjmë, se së pari: Instikti është i pagabueshëm, si i tillë i pashpjegueshëm dhe i pa cen. Së dyti; se bota instiktive është mbi të gjitha një botë prej natyre e shëndetshme. Së treti; se shoqëria (bashkësia) në vazhdimësi të natyrës, është një organizëm i shëndetshëm i përbërë prej individëve të shëndetshëm, atëherë përfundimi mbi zotërimin e budallenjve në botë nëpërmjet metafizikes në shoqëri, është një përfundim i nevojshëm dhe i parevokueshëm.

Përfundimi vërtetohet si nevojë e natyrshme dhe sociale me vlera të përbotshme përsa u përket të gjithë popujve, në të gjitha kohët. Që gjendjet metafizike mbizotëruan (jo lulëzuan) në epokat e errëta sociale, kjo nuk është rastësi. Budallai, siç u tha sa më sipër, duke ndjerë në dyshimin e vet keqdashës “sulmin” e të mençurve është në mënyrë të krejt të natyrshme brenda realitetit, sepse me të drejtë ndjen rrezikun që i kanoset për tu fundosur në klasat shoqërore më të ulta. Nëse mundet nëpërmjet dyshimeve të veta të mbijetojë në majën e piramidës shoqërore, kjo ësht temë tjetër.
Është e dukshme veç që instikti përbën një mjet orientimi (busull) dhe mbrojtjeje të njeriut primitiv. Por ky nuk vlen ama si mjet mbizotërimi dhe superioriteti në një shoqëri të zhvilluar që i ka të ndara paraprakisht klasat sipas aftësive, në formë të natyrshme.

Budallai ngjan në këto lloj shoqërish me një kafshë e cila prej instiktit di t’i shmanget çdo rreziku, përveç dhunës nga “lart”, sikur vjen prej xhunglës dhe hyn në një një rrugë kryesore të një metropoli atëherë do gjendet befasisht poshtë rrotave të një makine. Kjo makinë, e cila është e panjohur dhe e pashpjegueshme për të, mbështetet sigurisht në fund të fundit te instiktet e njeriut, por është ndërtuar prej zgjuarsisë së tij. Sesa shpesh mund të gjenden njerëz të ulët shpirtërisht poshtë rrotave të “makinave” sociale, na jep një tregues të vendit që mbajnë ata në klasat sociale.Këtë lloj makine, nuk mundet as budallai sigurisht ta shmangë, sepse ngritja e tij mbi të është e kufizuar brenda caqeve të caktuara shoqërore. Dhe së fundi, metafizikja, as kafshën dhe as budallanë nuk mundet të mbështjellë nën rrota, sepse është e kuptueshme që ai ia ka hipur kalit me flatra Pegasus. (Ose ka fluturuar me zarzavate si i themi ne )

VI

10. Sipas prejardhjes shoqërore të budallenjve, vëmë re që prodhimi i tyre nuk kufizohet prej ndarjeve klasore. Natyra dinake, nuk i dha asnjë klase të caktuar këtë privilegj. Në mënyrë të përciptë mund të pohojmë se budallenjtë më të këndshëm natyra na i ka ofruar në rangjet e klasave të larta, por gjithsesi, nuk ndau asnjë klasë nga ndikimi simbolik i tyre. Ministri budalla i bërë reckë nga nëpunësit dhe vartësit e tij, apo matrapazi ndërmjet punëtorëve që shfrytëzon mundin dhe djersën e kolegëve, janë dy raste të kundërta që vërtetojnë më së miri se budallëku vendlindjen nuk e ka të natyrës klasore.

Përmbajtja e budallëkut është kryesisht psikologjike për të formuar më tej variacionet e veta paralele midis budallenjve. Fils a papa i klasës superiore, i cili për shkak të atrofizimit fizik dhe natyrës bulemike të karakterit, merr seriozisht në konsideratë rradhën e pafundme të rregullave të vendosura prej familjes së vet, duke humbur kështu vlerën e mendimit kritik, katandiset në njeri pa pikën e karakterin dhe quhet prej klasës së vet përfaqësuese si “çun i mirë”, kur në mënyrë llogjike të përkufizimit do duhet të ishte “budalla përsëmbari”. Ndërsa “njeriu i popullit” nën shembullin paralel do duhet të quhej gjerësisht prej shoqërisë veç “trap”

Me të drejtë duket më i rreptë përkufizimi në masat popullore. Nëse psh fils a papa i klasës superiore, në moshën shkollore del të jetë i pamjaftueshëm llogjikisht, ai mbështetet me mjetet që posedon klasa e vet, madje arrin të qëndrojë në pozita të larta shoqërore nëpërmjet kësaj mbështetjeje. Ndërsa njeriu i popullit, edukohet më me rreptësi nga prindërit dhe prej bashkëmoshatarëve të vet, derisa arrin një lodhje mendore të tillë përmes nënvleftësimit, sharjeve, talljeve, farsave, dhe dhunës që nuk i krijon mundësi të mjaftueshme të ngjitë në shkallët e klasave të tjera më të larta. Ky lloji i fundit i budallait, edhe më simpatik është, më modest, më i padëmshëm dhe më pak qesharak, gjithashtu e ka humbur vetëvlerësimin, në kundërshtim me budallain e klasave të larta që bulemia dhe mbrothtësia familjare, i shton karakterit të tij një lloj natyre femërore.

VII

11. Së fundi, lidhja e moralit ndërmjet budallait dhe rengpunuesit, apo mashtruesit është papritshmërisht e ndryshme nga ajo që ka parasysh “opinioni publik”. Njeriu i thjeshtë, mendon se rengpunuesit dhe mashtruesit janë vërtet të pamoralshëm, por gjithashtu një nënkategori e të zgjuarve. Në të kundërt, do të thoja se mashtruesit janë kategori e budallëkut. Dhe ja se si: Nga sa thamë më sipër, dinakëria përveç kur kjo përdoret si mjet prej të mençurve kundër budallenjve, përbën dhe karakteristikë natyrale të këtyre të fundit, gjithashtu konkluzion llogjik të faktit se për shkak të natyrës së prishur të mekanizmit llogjik të budallenjve, dinakëria përbën mekanizmin e vetëm mbrojtës që këta kanë në dorë ndaj sulmeve të jashtme.

Për vërtetësinë e këtyre argumentave na duhet edhe një hap i vetëm akoma: pikërisht që dinakëria është e nevojshme ndër budallenj, për t’i bërë këta të zotërojnë pozita dhe pushtet. Asnjë njeri me vlerë nuk e ka të nevojshme të bëhet dinak, apo mashtrues. Eksperienca shoqërore e përditshme na mëson se këto lloj epitetesh (mashtrues, dinak etj) asnjëherë nuk arritën të ishin pronë e njerëzve të mëdhenj, të cilët sipas aktivitetit të tyre janë cilësuar si “të këqinj”, “të mefshët”, “skuthë”, por asnjëherë si mashtruesa apo rengjepunues, madje edhe kur kanë qënë konservatorë, antisocialë në lidhjet me njerëzit, kanë arritur të mbizotërojnë.

Pasoja absolute të gjymtimit shpirtëror të budallait janë jo vetëm tendenca e tij për tu kthyer në kope, shtytja përpara me shpatulla pas murit në legjionin e njerëzve të sërës së vet, mungesa e kritikës, përdorimi i robërimit moral, lajkat etj. Por dhe shmangia sistematike e çdo përplasjeje dhe çdo beteje. Dhe kur budallai në formën e mashtruesit apo dinakut, do t’i duhet të polemizojë, këtë do e bëjë nëpërmjet mjeteve më të lehta të mundshme, madje ato më imorale: Gënjeshtrës,kurvëllikut, ligësisë dhe shpifjes.

Prej kësaj del dhe teorema e patundshme që: edhe imoraliteti është komplet privilegj vetëm i budallenjve.
.................................................................................

p.s. \

huazim

Titulli: Reflektime
 

Nje reflektim për dy fakte te vocrra, qe po ju thojne, biblike.
(ok, te vocrra edhe pernga thellesia e analizes)

1.

Zoti ia kishte lejuar njeriut (Adamit) shijimin e kopshtit te Edenit.
Ia kishte ndaluar vetem nje gje: Te mos e shijoje asnje frut nga "Pema e dijes".
Pra, Zoti nuk donte qe njeriu (Adami) te behej i ditur (???!!!)
Tash, njeriu derisa ishte i paditur, si mund te gjykonte se a ishte e drejte keshilla, ose si mund te gjykonte pasojat e mosbindjes, si i paditur qe ishte?
Por, megjithate, pika me e forte e ketij "fakti biblik" eshte se: Njeriu (Adami) e kafshoi frutin nga pema e dijes. Kjo dmth se njeriu edhepse u denua për aktin e tij, ai tashme ishte bere i ditur, sepse e kishte kafshuar frutin e dijes. (!?)

(Ketu e ka origjinen edhe "mekati origjinal" ose "mekati i pare", sipas te cilit njerezimi eshte i denuar te vuaje pergjithmone pershkak te kafshimit te atij fruti nga njeriu i pare (Adami).)
(Ketu, ma e forta eshte qe: vetem Adami (pra mashkulli) ka ngrene nga pema e dijes :biggrin:, ndersa femra jo :tongue: )
(S'dij sa jam i kjarte? Gjithsesi jam i hapur për diskutim)

2.

"Fakt" tjeter "biblik" eshte: Zoti e flijoi birin e tij te vetem për te miren e njerezimit. Jezusin.

ok,

E flijoi Një.
Ne krejt historine e njerezimit, e paska fliju veç nje.

E njerezit?
Sa bij e bija i kane fliju për te miren e njerezimit???
Miliona.


Nejse,
Pa merak, jemi ne nivel spekulimi.

Titulli: Reflektime
 

Në mes jetës dhe vdekjes!

Për ku je nisur?
Për në vdekje!
Rënie të mbarë!

Jeta është rënie?
Padyshim!

Mund të krahasojmë jetën me një parashutist!

Jeta fillon atje nalt! Në fillim vetëm mësojmë si të drejtojmë rënien!

Rrugës për poshtë, ne hasim në shumë gjëra. Ato fluturojnë lirshëm paralel me ne. Ne marrim ato që duam, dhe tjerat vazhdojnë të fluturojnë të lira..

Shpesh, pasi që ne largohemi nga këto gjëra, kuptojmë se ndoshta do të duhej t`a grabisnim edhe atë, edhe këtë.. por nuk mund
të kthehemi t`i marrim, pasi që parashuta shkon vetëm në një drejtim, pra teposhtë..

Rrallë, shumë rrallë, ndodh që e njëjta gjë të kaloje në afërsinë tonë, edhe njëherë!
Atëherë, humbja e parë n`a shërben si mësim!

Nuk kuptoj përse ne zgjedhim të biem nga gjëra që vërtetë n`a nevojiten, edhe pse kemi kohë të mendojmë!
Por, ne njerëzit, shpesh prioritojmë gjërat e gabuara!
Disa herë, ne mendojmë me mendjen e një adoleshenti!
Herave tjera, vlerësojm gabimisht!
Dhe herave tjera, ne nuk i shohim fare gjërat që janë shumë me rëndësi, kjo sepse fokusohemi në gjërat që për momentin na duken të mëdha!

Ne, gjithmonë harrojmë, se në fund, kur rënia të përfundojë, dhe ne të biem në tokë, atëherë tokë do të bëhemi që të gjithë!

Titulli: Reflektime
 

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]mu kujtua ..besimi i mitollogjise egjiptase per vdekjen ..
tek porta e perjetesise thuhej shtroheshin 2 pytje kyqe qe te orjentonin per parajse apo ferr !
1. ke ditur ta jetosh jeten i lumtur ..!
2. lumturija jote ne jete i bente te tjeret te lumtur ..!


p.s.
verdamm !edhe e Uritura qenka me postim paraprak mbi jeten .. efekt fund viti...?[/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

Jo rastesisht vendosa te shkruaj tek reflektimet e Panta_rhei!

Kur hapim dardanine, automatikisht futemi ne nje bote tjeter.
Ku luajme, qeshim, argetohemi,qajme, diskutojme, nencmojme, vallzojme, manipulojme, lexojme gjera qe na pelqejne e nuk na pelqejne, ku ndajme me te tjeret edhe gjera nga jeta reale, ku njoftohemi me te tjeret, bejme miq e "armiq". Ku dikush shkruan me nje nik e dikush me dy e tre.

Ku virtualisht njohem Bond-in, Uliks-in, Panta_rhei-n dhe të gjithe te tjeret.

Kur mbyllim kete faqe, i kthehemi jetes reale. Dardania na largohet nga mendja, por ka raste kur e mendojme, edhe kur nuk jemi ne te.
Si kur vdiq Bondi, dhe te gjithe e ndjem ate dhimbje. Pastaj Uliksi...

Dikush me pak obligime e dikush me shume, por te gjithe kthehemi ketu, kur te na ipet rasti.
Dhe kur te kthehemi ketu, ne kete bote tjeter, e ndiejme mungesen e tyre. Sigurisht qe koha sheron plaget, dhe po ti themi ndonjerit i cili dardanine nuk e ka pjese te jetes;
"Panta_rhei eshte larguar nga forumi, dhe do e ndiej mungesen e shkrimeve te tij",
te thote;
"porosite nje ore te mjeku, ti nuk je mire!"

Efekt fundviti - tha Jadore! :smile:

Titulli: Reflektime
 

[FONT=Arial][SIZE=2]Secili nga ne, reflektojmë 90% edukatën familjare këtu![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Ata të cilët nënçmojnë një femër, kan nënçmuar automatikish nënën e tyre![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Të mjerët, nuk kanë ide, sa shumë tregojnë për veten e tyre. Për familjen, rrethin e tyre.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Georgia][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Këta të njëjtin zgërdhihen pastaj, duke u ndier sikur vërtetë kanë arritur diçka, me këtë të folur drejtuar një femre! Ndihen të mëdhenjë, superior, krenarë![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Në komunikim të tyre e vëren çartë si iu është folur këtyre në shtëpitë e tyre! [/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Dhe, në fund, ndien keqardhje për të tillët.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Nuk dijnë më shumë. Nuk i kanë mësuar ndryshe![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Georgia][SIZE=2][/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

O qish be spu ka shydet ma qikjo tema qituqe.
Ti Pant dijuzi, paja qituqe me vazhdu qat trigimin e dardanjes,karxana be,a ke parfym i shtrejt a i lire.
Ku shkut be masanej..hajt dijuz hajt karxana :biggrin:


E dijuzja kur te nunqmon dijuzen qish be i thojn qisaj pune :biggrin::biggrin:

Titulli: Reflektime
 

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]
Allo...
.. Une jam nje shoqe e jotja e ngushte kujtohu kush po te thrret ..?..nuk e kam idene, ju pergjigja , …kujtohu, kujtohu kane kaluar shume vite ama zerin nuk mund te ma harrosh !
..nuk me kujtohesh sinqerishte ja ktheva, dhe pse zeri nisi te me vinte nga larg i njohur ,...si moj nuk me njeh ..!.. me treguan qe je ketu qe sa vite, kam ardhur ne pushime nga Londra, te kerkova ne pune nuk ishe, dhe ata me dhane nr e tel tend ..
Mbeta disa sec pa ze dhe ju pergjigja ...me vie keq , une nuk njoh asnje Venere ..as kam njohur ne jeten time ,gabim keni telefonuar dhe mbylla lidhjen ..
Ai ze me kthej ne kohe te tera pas, ne vitin e pare te studimeve
.. ..ajo kishte shoqja ime e ngushte per 12 vite me radhe ,sa qe dhe studimet i kishim zgjedhe te njejta
Por , e gjitha ndodhi nje dite shtatori te nxehte ..ishte kohe provimesh dhe oresh policore qe pratikoheshin here pas here atebote , dhe ne po ate dite udhetonim vajtje ardhje per provim ,mbaj mend qe kishte dhe 10 min kohe te aktivizohej rregulli atebote kur ne dolem nga provimi qe ishte shtyre ne kohe , pasi vet kisha ku te kaloja naten , problem kisha nje shoqe , …shkojme thash tek Venera , sepse kishim nje vit te tere qe ishim cimere se bashku , te sigurohem qe ti do rrishe atje dhe une kthehem tek Ariana ,pasi banonin afer njera tjetres ..
...
Deren e hapi Venera ,pa e vrejte qe ate cast pas shpines se saj endej i dashuri i saj.
..me vjen keq tha , por sonte nuk mund te qendroj Elida ,
Si..?.. ja ktheva ne forme direkte dhe pa taktike , ne jemi cimeret e tua , shoqe te studimeve , ti e dine qe minutat jane ne pytje me nuk guxojme te levizim , mendon ta leshe ne rruge kete , apo ke problem Eliden nje nate, pse eshte Samiri i dashuri jot nga nje lidhjeje e fshefte qe ta mbuluam nje vit te tere perkunder asaj qe ne nuk e patem problem qe ai gati nje vjet jetoj me ne ne te njejten banese e ti na sillje pa na pyetur ne dhomen tende e banesen tone te perbashket ..

Jo tha, nuk eshte ketu , por mua me duhet te shkoj tek halla isha duke dalur ..
.. ok thash na lere celsin e baneses dhe une rri ketu me Eliden, dhe nderkohe eja te percjell sepse e di qe ti frigohesh ..prap jo , nga ana e saj …
.. ok. ikim ,naten e mire Samir ..ajo u skuq dhe kthej koken pas e e u bind ,
te nesermen me mengjes me takone dhe me hidhet ne befasi ne perqafimin e zakonshem kur takoheshim ..
Mu ik qafesh ..nga sot per mua nuk egziston ja ktheva .. llogaritje ti, qe nje knaqesi e nje nate e jotja, shoqes tjeter mund ti perkushtone me traumatizime te tere jetes nese do kalonte naten burgjeve te policies se paku 24 ore per identifikim nese do ta zinin ne levizje , sepse I duhej te kalonte ne pjesen tjeter te qytetit tash nga situate qe u krijua ,e ti e dinje qe kjo shoqe e jotja eshte bija e nje te burgosuri politik dhe automatikishte nje preteks per persekutim me shume nese do ta zenin ..deri ne kete shkalle tepashpirtesise je, e nuk te kam njohur ..! perfundoj e gjitha mes nesh nga ky moment mbaje mend per nje jete te tere ..
-E gjithe storje kishte paradoksin qe Elida prap vazhdonte te fliste kohe pas kohe me Veneren , me preteksin mos e mendon qe ja arriti qellimit dhe me hidheroj .! absurditet ,une humba nje njeri ne jete si shoqe per te e ajo me ipte nje pergjigje qe me dukej me se naïve ..
E gjithe koha 5 vite te perbashkata studimi e mos komunikimi edhe ne vitet pasuese me erdhe ne cast si sot e fresket, pasi mbylla telefonin ..
Wow , u qudita me vehten , vertet edhe pas kaq vitesh kam inat me te , vertet ajo paska vdekur per mua .pasi nuk cfaqa shenje ndjesije as pas kaq vitesh..
Ku jane tjeret te me shofin qe quditen me tolerancen time , si skam pike vreri . si skam pike inati , nuk di te ju hidherohem tjereve , pa e ditur askush qe une jam betuar ne qenjen time qe inat nuk do mbaj me njeri te gjalle ne dy kemb sa te jete jeta , sepse vie nje moment nervoze qe mund te na ndeshkoj tere jeten ne ndergjegje .. dhe kjo me kishte ndodhur ..
Ishte hidherimi me Aiden si femi ..Ajo ishte nje femi e bukur, vlok verdhe dhe kaqurella me sy te kaltert , lekure te bardhe dhe fetyre te bukur , femi e vetme, e rritur pa nene me njerke ,dhe e priviligjuar ngado qe sillejper situaten qe kishte , e kishim shoqe lagjeje dhe shkolle ..
Duhet ti kem pasur 7ose 8 vjeq kur ne lojrat e zakonshme te pasdites mes shoqesh me top u grinda me Aiden , u hidheruam sepse topi ishte I imi e pasi qe ishte 2 vite me e madhe e nuk ju binda rregullave te saj , ne shenje revolte me hudhi topin me tere forcen ne trup .. nga aty nisi e gjitha , ju hidherova ..
( ja une ja kush ..!.hahaha, smbaj mend te kete pasur femi me kokeforte e me ego me te larte ne lagje se nje jadore ..prandaj ishte me se normale, qeedhe pse vitet ecnin , pajtimin me ate as ne pah te mos e veja ..deri kur u afruam ne vitin e peste te shkolles fillore e ajo ne te shtaten. ..mundeni te paramendoni dy femi ne nje lagje ne nje shkolle e me vite te tera mos komunikimi ..?..ndodh edhe kjo !
…Por nje dite u permbys e gjitha ..
..filloj me nje hjekje dhemballe te Aides , e mjek pas mjeku perfundoj neper klinikat e Ljubjanes nje vite te tere me dignoatifikimin e smundjes Leokemi ..kaq ishte e gjitha , deri sa nje dite ate e kthyen ne arkivol nga atje ..humbi e gjithe ajo bukuri e saj ..vet ajo , humbi nje jete .
Une qe kisha vite pa folur morra pjese ne varrimin e saj me koke ulur , percjella funeralin e saj mes lotesh te te gjitheve dhe me betimin mbrenda vehtes, qe.. nga ketu dhe nese bota do rrotullulliset deri ne diten e fundit te jetes qe do jetoj , cdo gje do te tejkaloj, por inate nuk do te mbaj .
Aq i rend me ishte shokku qe perjetova ..ndergjegja qe me brente ..
Duke kujtuar Aiden e nderlidha me Veneren dhe lajmerimin e saj te befasishem per mua ,
Pse sot nuk munda ta fal Veneren pas kaq vitesh e vitesh ..kaq shume me pat zhgenjyer , apo ende ne Unin tim flen nje pjes e egos qe nuk I bindet betimit qe me vite e praktikoj ,edhe athere kur tjeret mendojne qe une nuk kam dell inati .. !
p.s.
e pranoj , nuk do te ja fal , nen numrin e saj te telefonit ne vend te emrit e shenova ..”mos u pergjigj”, identifikim per telefonatat qe nuk I kam per zemer
..vertet me vie keq ..por nuk munda…![/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=e-uritura;2167327][FONT=Arial][SIZE=2]Secili nga ne, reflektojmë 90% edukatën familjare [COLOR="Red"]këtu[/COLOR]![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Ata të cilët nënçmojnë një femër, kan nënçmuar automatikish nënën e tyre![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Të mjerët, nuk kanë ide, sa shumë tregojnë për veten e tyre. Për familjen, rrethin e tyre.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Georgia][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Këta të njëjtin zgërdhihen pastaj, duke u ndier sikur vërtetë kanë arritur diçka, me këtë të folur drejtuar një femre! Ndihen të mëdhenjë, superior, krenarë![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Në komunikim të tyre e vëren çartë si iu është folur këtyre në shtëpitë e tyre! [/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Dhe, në fund, ndien keqardhje për të tillët.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2]Nuk dijnë më shumë. Nuk i kanë mësuar ndryshe![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Georgia][SIZE=2][/SIZE][/FONT][/QUOTE] Me gjithe rrespektin qe kam ndaj jush,,,,dhe qe shume pak mirrem me ato qka shkruan dhe si i shkruan,po deshta sdeshta edhe i lexoi,sikure te ishte e vertet ajo perqindje se ki iden sa keq ndihem une per ju,me erdh perball nje familje e zymte ,andaj une se lidh forumin e edukate familjare,forumi a bote virtuale dhe ndodhe te shprehemi simbas momentit emocional,dhe asaj qe ne net padashur je menjeher nje njeri tjeter,gjersa diskutuesit si ke perball eshte veshtir ta mases impulsin ,ta shofesh mimiken ne ftyre,e shume gjana tjera qe dhe ju i dini....

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=emine;2167866]Me gjithe rrespektin qe kam ndaj jush,,,,dhe qe shume pak mirrem me ato qka shkruan dhe si i shkruan,po deshta sdeshta edhe i lexoi,sikure te ishte e vertet ajo perqindje se ki iden sa keq ndihem une per ju,me erdh perball nje familje e zymte ,andaj une se lidh forumin e edukate familjare,forumi a bote virtuale dhe ndodhe te shprehemi simbas momentit emocional,dhe asaj qe ne net padashur je menjeher nje njeri tjeter,gjersa diskutuesit si ke perball eshte veshtir ta mases impulsin ,ta shofesh mimiken ne ftyre,e shume gjana tjera qe dhe ju i dini....[/QUOTE]


Me gjithë respektin që kam ndaj jush,

Duhet të lexosh s`paku 10 mijë postime nga unë, që të mund të më lexosh, ti dhe secili! S`shumti, 30.000.

Përndryshe, ka njerëz atje jashtë Emine, që të lexojnë e stërlexojnë..

Psh, unë mund të them ca gjëra për ty, që kam lexuar nëpërmjet postimeve tua;
Ke pasur një baba të dashur dhe të urtë! I cili të ka mësuar të jesh e fortë , të jesh e vendosur, të bësh atë që don. Kam fituar përshtypjen se në familjen tënde është lejuar të shprehurit e fjalës/mendimit të lirë!

Të gjitha këto, ndër të tjera, bëjnë Emine, që ti sot reflekton dhembshuri, dashuri, ndjenja, vetbesim, vendosmëri , etj.
Je ndër të rrallët, që ke shumë të jepësh nga vetja!

Nuk ia futa kot kur shkrova 90%, sepse ne si njerëz kemi edhe përsonalitetin tonë të veqantë, por, në atë përsonalitet, kemi gjenet e prindërve tanë!

Titulli: Reflektime
 

[FONT=Arial][SIZE=3]Nëna, ajo pema e lashtë![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Pema, shkëputet edhe vet nga një pemë e lashtë![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Lëshon rrënjët e veta thellë në tokë, lulëzon, degët i rriten, i rriten, i zgjerohen..[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Lulëzon, gjallëron, zbukuron, lind pipa të rinjë. Që të shkëputen edhe nga ajo një ditë të mirë pranvere.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Ajo ditë vjen shpejt. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Është mahnitëse se si ai trung ka energji dhe nuk pushon asnjëherë së kujdesuri për gjithë ato degë, gjatë gjithë jetës. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Është frymëmarrës fakti se si arrit ai trung të mbajë në gjirin e vet kaq shumë forcë e vullnet, për të dashurit e saj.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Edhe kur ajo vet fillon të vjetrohet, të thahet, të prishet, ajo prape gjen forcë disi, të interesohet, të brengoset, të mërzitet edhe për ato degët më të vogla atje lart..[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Nga buron gjithë ai kujdes?[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Nga buron gjithë ajo përthekim brengosjesh?[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Ku e ka folenë gjithë ajo dashuri?[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Ku përpos në zemrën e një nëne![/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Nënë, ti trung i lashtë, me rrudhë në ballë ,dhe me kurriz të shtrembëruar, a nuk mendon se është koha të kujdesesh për veten tënde në këto ditë pleqërie?[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]Mbaj mend, kur isha e vogël,mendimi më i hidhur, i cili më bënte të qaj vetëm po t`a mendoja, ishte; cka nëse nëna vdes?[/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Arial][SIZE=3]A nuk është kjo frika më e madhe, ajo më e tmerrshmja e secilit fëmijë?[/SIZE][/FONT]

Titulli: Reflektime
 

A bëhemi të varur nga të afërmit, që n`a rrethojnë?

Apo vetëm ndiejmë mungesë, zbrazëti kur ata shkojnë, edhe nëse vetëm për 10 ditë ose 2 javë.

Me ta ndihemi të fortë, të pathyeshëm.
Stres? Po! Shumë punë? Definitivisht. Por aty është knaqësia, apo jo?
Në mëngjeset plot ngutë, dikush në punë e dikush në shkollë..
Në ngutjen nga puna për në shkollë që të marrim fëmijët tanë sa më shpejt.
Në të dëgjuarit si ka qenë dita e tyre.
Drekë. Detyra. Aktivitete. Lojëra. Gjumë..
Pak a shumë, përditshmëria kjo!

Pastaj, ndodh dicka e pazakonshme. Ata shkojnë diku, një apo dy javë, dhe ti mendon;
Do të pushoj nga obligimet e përditshme. Do të mendoj vetëm për veten, do të mbush bateriat.

Ata shkojnë. Gjithcka është në rregull, derisa mbetesh vet.
Atëherë vjen vetmia fshehurazi, ndihesh e lënduar. Ndihesh e thyshme, nga i forti shndrrohesh në të ligun.
30 herë brenda ditës sytë të mbushen lot.
Rrugës për në shtëpi, asnjë ngjyrë nuk e sheh. Gjethet e pemëve me ngjyrat e bukura të vjeshtës, të gjitha të duken të largëta dhe të përhitura.

Papritmas, të mungojnë ditët e mbushura me stres, plot obligime.

Titulli: Reflektime
 

Dardania.de!

Ne, antarët, regjistrohemi. Dikush n`a sugjeron, apo papritur dardania.de n`a shfaqet në ekranin tonë, pas një kërkimi në internet apo dicka të ngjajshme.

Shkruajmë, lexojmë, me kohë i njohim pak më shumë bashkëbiseduesit. Mendimet e tyre.

Dikush apo dicka, për dreq nuk po n`a lënë të qetë.
Nuk na lënë të qetë, të debatojmë nxehtë!
Janë këta moderatorët e kësaj faqeje.

Ne, si antarë, pas një kohe, ndihemi sikur dardania është pjesë e jona, dhe beso ose jo ndihemi si pronarë.
Ne edhe besojmë se ne mund të ankohemi, të përqyrravemi, të bëjmë llugë e katastrofë këtuhen, sepse ne jemi pronarë.
Ne jemi shumë të sigurtë se rregullat në faqen e parë, janë gabim, dhe se ato duhet të ndryshojnë sipas qejfit tonë, të secilit.
Ne tentojmë t`ia fusim tjetrit mendimet tona në kokë, tentojmë edhe fenë t`ia ndrrojmë tjetrit.
Ne, edhe kërcnojmë!
Nganjëherë, hajmë edhe nëna, edhe të gjithë të gjallët dhe të vdekurit!

Moderatorët.

Këta ishin dikur antarë, si secili prej nesh.
Morrën përgjegjsinë e të moderuarit! Epo, ka edhe të tillë që e keqpërdorin, por sot nuk dua të flas për ta!

Janë edhe këta si secili nga ne, kanë përgjegjësi edhe në jetën e tyre reale, kanë familje, obligime, detyra të ndryshme, dhe në krye të të gjithave, kanë edhe dardaninë.

Këta, as nuk guxojnë të shprehen lirshëm, sepse, këta nuk janë individ, atëherë këta kanë folur në emër të të gjithë staffit. Atëherë këta përkrahin njërin nga ne, dhe shkelin të drejtën e tjetrit. Shih ti!

Kur ne kemi thyer rregulloren, nuk u jepim shumë zgjedhje! Pas shpjegimit të shumëhershëm, zgjedhja e fundit mbetet pushimi.

Ne, që jemi pronarë të kësaj faqeje, nuk guxon të n`a ndodh një gjë e tillë.
Ne kemi të gjitha të drejtat në këtë faqe.
Ata po gabojnë, shumë herë kanë gabuar.

Ne, antarët, po harrojmë disa gjëra; S`pari rregulloren, për të cilën jam shumë e sigurtë se shuuuumë pak nga ne e lexojmë para se të regjistrohemi.
Po harrojmë, se dardania është një faqe shqiptare, me qëllime të mira, ku ne mund të shkruajmë, e të shkruajmë , të lexojmë, e të mësojmë, të pajtohemi, e të mos pajtohemi, por nuk është ahër lopësh.

Këtu ka rregulla, të cilat duhet ndjekur, dhe këto rregullat nuk janë ligj i shtrëngueshëm, nëse më pyet mua!

Të gjitha ato rregulla shpjegohen në një fjalë të vetme; Të sillemi si të rritur, brenda kufinjëve njerëzor!

Më qesharakja është, kur ne kalojmë këtë kufirin njerëzor, si psh. duke ngrënë nëna, dhe banni n`a ipet si rezultat i moskontrollit të vetvetes, neve n`a është bërë padrejtësia më e madhe në botë.

Atëherë, jemi në gjendje të angazhojmë edhe avokatë, që e drejta në sytë tanë, të fitojë.

A është kaq e vështirë t`i thuhet tjetrit; Ke të drejtë? Apo, vërtetë jemi kaq të paaftë në gjykimin e gjërave?

Dhe, si rezultat, ne largohemi, kështu duket s`paku në sytë e tjerëve, bile kam lexuar raste, ku edhe kanë kërkuar që të gjitha shkrimet t`iu fshihen!


Hajt; Iu zgjattë jeta!
:smile: