[b]FËMIJËRISË[/b]

Ora dymbëdhjetë, mesditë
Qetësi mbretëron në dhomën time
Një erë e lehtë fryen jashtë
Në mendjen time shpalon kujtime.

Më kujtohet fëmijëria
Ajo kohë e ëmbël prore
Topi dhe lodrat tjera
Dita e parë shkollore.

Me mallëngjim përkujtoj
At’ gëzim, at’ lumturi
Borën e parë të dimrit
Rrëshqitjet me sajë e ski.

Sot këtu në dhomën time
Kur po shpaloj këtë kujtim
Si rrufe që bie nga qielli
Në shpirt më lind një psherëtimë.

Ah sikur të mundesha
Të bëj atë që s’ka mundësi
Që vetëm për pesë minuta
Të kthehem në fëmijëri.

[b]KUSH?[/b]

Kush është Ai që më krijoi
Kush më dha shpirtin dhe më jetësoi
Kush më bëri të tillë çfarë jam
Kush më dha gjithë atë që kam.

Kush më dha mendjen
Që të mendoj
Kush më dha vullnetin
Që të mësoj.

Kush m’i dha duart
Që vet të punoj
Kush m’i dha këmbët
Që kudo të udhëtoj.

Kush m’i fali sytë
Të shoh këtë natyrë
Kush m’i dha veshët
Të dëgjoj një fjalë të mirë.

Kush ma dhuroi gojën
Të ha e të pi
Kush m’i fali gishtat
Të shkruaj këtë poezi.

Ai është Krijuesi i gjithësisë
Është Udhërrëfyesi i lumturisë
Ai krijoi këto hiç pa mund
Ai është All-llahu i pafund.

Atij i qofshim falë
Atë e falënderojmë
Dhe vetëm prej Tij
Ndihmë kërkojmë.

[quote=Albanam]MËRGIMI

Nisje trenit
Fishkëllimë
Për në rrugën
E pakthim.

Ndarje
Mallëngjim
Përshëndetje
Përqafim.

Një pikë loti
Si mallkim
Për atë rrugë
Kob mërgim.

Pika loti
Në faqen e mpirë
Nëpër trup
Gjak i ngrirë.

Si rrufe
Lind një mendim
Për një ditë
Me plot gëzim.

Shtërngim duarsh
Përmallim
Zemra e thyer
Thotë një urim
Rrugë e mbarë
Në atë mërgim.

Dhe në fund
Një përkujtim
Mos harroni
Vendin tim.

Një besë
Një dëshirë
Për kthim
Sa më të mirë.[/quote]SHUME SHUME E BUKURE KJO POEZI I NDERUAR ALBANAM!!!!

I Dashuruari
 

I Dashuruari

Nga maja e shkembit
Ti Leshova Syte
per te pare
se si po shendrite

Nga rruga te vezhgova
me mallin qe me djege
ku ishe ti e dashur
te kerkoja e s"mund te gjeja dot

Nga gjumi u Zgjova
Ne enderr te pashe
ah q"mu lige Zemra
Nga syte e ballit
me pikuane Lote

Nga Mushkrite Persiatja-Rrenkoja
e tonuar ne akustik
athua e dashur si mundem
pa ty te marre fryme

Nga Zemra reprodukoja Emocione
te shkrire ne nje Idol
te dua-te dua e dashur
pa ty s"mund te jetoi

21.qershor 1992

KOPSHTI POETIK
 

J-u me pyesni kend e dua
U-sa pytje e lehte per mua
V-etem shkronjat e para lexoni
E-pytjen shpejt do ta kuptoni (pa keq kuptim)

[b]ATEDHEU[/b]
Vend i bukur toka jone
aty ku se pari thirrem Nene,
aty ku buka eshte me e embel,
aty ku endrra behet zhgender

Atje ku kenga ka tjeter kuptim,
atje ku Pranvera vjen si vegim,
atje ku shpirti e gjen qetesine,
ky pra eshte Atedheu yne.

Atedheu eshte vendi qe kur e kujtojme,
nje malle i madh se c`na kaplon,
na kaplon malli qe eshte grumbullu
qysh prej kohes kur prej tij jemi largu.

Zhgënjim

Të dua i thashë diellit në mëngjes
Një re ma mbuloi
Të dua i thashë lules në lendinë
Një erë e marrë ma rrezoi
Të dua i thashë gurit mjekërrthinjur
U ngritë kokës me qëlloi
Të dua i thashë zogut mbi degë
Hapi krahët fluturoi
Të dua i thashë lumit sydallgëzuar
U tha s'e di ku shkoi
Të dua i thashë dhelprës së qiellit
Një yll ziliqar s'ma lëshoi
Të dua i thashë vajzës
Iku shpatit të ëndrrës s'më dëgjoi
E thashë me vete : "C'zhgënjim"
Mbeta veq me Lotin tim!



Të pyes

Të pyes ku po shkojmë?
Më thua ,s'e di!
Më pyet, pse jetojmë?
Përgjigjen s'e di.

E prap të ledhatoj
Flokët e zi,
Të puthë ,të përqafoj,
E të shtërngoj në gji!

Të dua të themë,
Të dua , a e di?
Të puth në buzë,
Më puth dhe ti.

E pastaj ,heshtje ,qetësi,
Dy zemra dëgjohen
Herë unë ,herë ti,
Të dua , dëgjohet përsëri.

Kështu vazhdojmë në pafundësi,
Herë të prek unë ,herë më ndez ti.
Dy zemra janë bërë një.
Vallë , a s'është kjo DASHURI?!

Të pyes ,pse jeton?
Më thua ,për Ty!
Më pyet ,c'farë do?
Të themë....., Të Dua Vetëm Ty!

Eja

Kur do që t'i të vish,
Për Ty ,jo kurr s'bëhet vonë.
Në brendin e zemrës sime,
Do kesh Ti vend përgjithmonë!
Ndaj prore të pres me mall,
I djegur shkrum ,i përvëluar.
Nëse të kam dashur dje e sot,
Dije se për jetë kam për të
DASHURUA!
Ti je shpresa ime e vetme
E kësaj kohe të pakohë që po kalojm.
Këtu e deri n'amshim le të duhemi,
Dhe zemrat një ditë t'i bashkojmë.
Ti je një dritë feniksi mes errësirash,
Një dëshirë kam dhe atë ma plotëso!
Eja të zhytemi në ujërat e pa fund t'qetësisë
Më mbaj në gji dhe thell me përqafoo.....



Dashuria

Dikush me mall të dashurisë jeton,
Por vdes dhe kur se përjeton.
Dikush e shiojn tërë jetën,
Dhe nuk ja dinë vlerën.
Dikush e kërkon,
"E ëmbël është ", Mendon!
Dikush jeton,
Që një ditë dikush ta dashuron.
Dikush lëndohet,
Dhe tërë jetën nuk shërohet.
Dikush shpreson,
Se një ditë do të dashuron.
Dikush s'beson ,
Që DASHURIA Egziston!

Të Dua

Të dua sepse humba vetën në ty
Të dua sepse gjeta vetën në ty
Te dua si qeshë
Të dua kur mendon
Të dua kur s'ban asgjë
Të dua kur përshpërit
Të dua edhe për fatin tënd të mallkuar
Të dua që përmes teje fitova besimin në të bukurën
Të dua sepse mësova që dashuria do të thotë humbje
Të dua sepse për ty do ipsha gjithëcka
Të dua në heshtje
Të dua në heshtje sepse aty pashë dashurin
Të dua sepse me humbe dhe të humba pa dashje
Të dua për duart e tuja të brishta
Të dua për friken tënde
Të dua që je shfaqur si në ëndër
Të dua që të humba si në ëndër
Të dua që të lash si të humburë
Të dua që të lash duke vuajtur
Të dua për fjalët tua të sinqerta
Të dua dhe me ty e dua krijusin që të ka falur
Dhe më tregoi që nuk jam e harruar

[color=darkblue]Per ty Jetoj
se te dua shum
syte e tu te bukur
i shoh edhe ne gjum,
jeten do ta jap,
per tenden dashuri
dhe ne varr te me pyesim
do ju flas per ty,
naten sme ze gjumi,
ne enderr te shoh ty,
si ti kaloj oret deri ne takim te ri
prandaj po te shkruaj
me ndjenja te sinqerta
mos ngurro por eja
per ty jepet jeta..................[/color]

[quote=aferdita][color=darkblue]Per ty Jetoj
se te dua shum
syte e tu te bukur
i shoh edhe ne gjum,
jeten do ta jap,
per tenden dashuri
dhe ne varr te me pyesim
do ju flas per ty,
naten sme ze gjumi,
ne enderr te shoh ty,
si ti kaloj oret deri ne takim te ri
prandaj po te shkruaj
me ndjenja te sinqerta
mos ngurro por eja
per ty jepet jeta..................[/color][/quote]hej kujna ja ki kushtu kit poezi te bukur tung nga goni [quote][/quote]

Dëshiroj

Dëshiroj të bëhem blerim,
Të bleroj zemrën tënde.
Dëshiroj të bëhem erë,
Të ledhatoj në qetësi flokun tënd.

Dëshiroj të bëhem lule,
Të lulëzoj në kopshtin e zemrës sate.
Dëshiroj të bëhem këngë,
Të argëtoj shpirtin tënd,

Dëshrioj të bëhem rreze ,
Të ngrohë trupin tënd.
Dëshiroj të bëhem krua
Të freskohësh në mua.

Dëshiroj të bëhem lot i yti,
Ehhh të rrëshqasë në qepallat e tua!

Miku Im

Të pata mikun më të mirë,
Kur pata nevojë për përkrahje.
Më ndihëmove shumë,
Që të kalojë atë kohë e cila më mundojke.
Më qëndroje pranë sa herë që kisha nevoj,
Sa herë që ndihesha keqë ,
sa herë që ndihesha e trishtuar,
Ti dhe vetëm Ti më ndimoje!
Nëse mendon se të harojë ,gabohësh!
Nëse mendon se s'më intereson ,gabohësh!
Ty do të kemë për herë Mikun më të mirë.
Ti do të jeshë për herë në zemrën time.
Ti do të jeshë Miku imë i shtrenjët,
Të cilin nuk e ndërroj me asgjë!
Më dukësh pak se je në inat me mua,
Nuk dua të shofë të trishtuar.
Sepse Ti je njeriu që me ke ndihëmuar,
Dhe e di se do më ndihëmosh përherë!
Mos harro se edhe unë dua ,
Të vazhdojë të jem Mikesha jote.
Që të ndihëmoj po që se ke nevoj.
Që të jem afër sic ishe ti për mua!
Dua të qëndrojm miq edhe më tutje ,
Të kuptojm dhe ta ndihëmojm
Njëri tjetrin.....
Ti më ke ndihëmuar shumë.
Nuk do t'i harojë të mirat e tua,
Edhe ku do që do jamë ,
Përherë do mbetën në mendjen time.
Gjithashtu edhe Ti!
E di që nuk mjaftojn këto vargje,
Për të treguar të gjitha.
Po megjithatë po mundohem ,
Të të tregojë se sa i rëndësishëm je për Mua!
Të urojë me zemër gjithë të mirat në jetë!
Që të jeshë i lumtur përherë ,këtë e dua në jetë!
Dëshiroj që c'do dëshirë e Juaj të bëhet realitet,
Përherë të jetoshë në paqë i qetë!

Një Aventurë

Vdekja do ishte nderë
Vetëm të mos shofë kurr më
Se për Ty nga të tjetërt
Rishtas kuptojë një aventur
S'është reale nga një besë
S'është reale nga një shpresë
S'është relae për një dashuri
Që të shuhët në rini
Pse s'më the Ti vetë me gojë
Ta kisha ndërpre këtë lojë
Dhe do të thosha rruga e mbarë
Kurr më nuk do t'ishimë parë
E gënjeve vetën tënde
Por më shumë më gënjeve mua
Të besoja kur më thoje:
Vetëm Ty Unë Të Dua
Ishe mësuar me gënjeshtra
Kjo nuk ishte hera e parë
Por me mua të doli ndyshe
Se unë nuk jam një qyqare
Të bëra që të pendohësh
Por këtë kurr nuk ta falë
Zemrën tënde e hudha në zjarrë
Dhe lotët për Ty i ndala
Kur kuptoj se në këtë botë
Ti më nuk ekziston
Me dhimbje femre festojë
Se vetëm vdekjën e meriton
Nëse jeta të denoi
Të dënoi edhe Zoti i madhë
Mua nga zjarri më shpëtoj
Dhe nga zia më solli bardh
Nuk e meritove lutjen
Nuk e meritove mëshirën
Nuk e meritove zemrën
Që cdo herë tëplotësoj dëshirën
A e mritove të qajë
A e meritove të vuaj
JO -Nuk meritove asgjë
Se e logarite të huajë
Të vuaj për Ty s'ka më kuptimë
Një jetë të re pa shpresë e pres
Me syt e përlotur të qaj
Dhe në fundë e gëzuar të Vdesë

C'është Jeta..

C'është jeta?
Fluska sapuri.
C'është vdekja?
Shpërbëlim i jetës.
C'është bota?
Një pikë helëm në hapësir.
C'është më e pakuptuar në botë?
Vdekja.
Cila është kafësha më e egër?
Njeriu.
Po më e butë?
Ajo që s'ka lindur.
Cili njeri ju duket më i poshtër?
Ai që ndyshon vetën me një emër të huaj,
Dhe ai që punon aq mizorisht sa që nuk e kujton as vdekjën.
C'është budallallëku?
Të duash një gjë që se ke ,
Dhe të kujtoshë se je ai ,që s'je.
Po puna më e menqurë?
Ta gëzoshë të tanishmën.
C'është më e afërme?
Vdekja.
Po më e largët?
Zemra ime me të tëndën ,
Dhe filimi dhe fundi i hicit.
C'farë është e pa vdekur?
Hapësira.
C'farë është më e bukur?
Fantazia.
Po më e shumtuarë?
Smundja.
Më e hidhurë?
Jeta.
Më e ëmbël?
Hici.
C'gjë është më e madhe?
Libri i botës.
Po më e rëndë?
Fjala.
Kur shpërbëlehët njeriu?
Kur kujton vehtën të lumutur.
c'farë gjë ju dukët më e mërzitur?
C'do sendë është më e mërzitur se njëri tjetëri.
C'farë gjëje ju dukët më e vështirë?
Të jeshë njeri.
Po më e lehtë?
Të krijosh krijesë njerzore.
Cili është ngushëllimi i të pasurit?
Pesha e qeses.
Po i robektit?
E ardhëmja.
Po c'përban jeta e njriut?
Vetëm dyshime.
E ardhmja e fundit.