Titulli: Kombi, Feja dhe Precedenca te Historise
 

[quote=Skyfter]


MOS SHIQOO KISHE E XHAMIA, FE E SHQIPTARIT ESHTE SHQIPTARIAAA . keshtu duhet me qene.
-mirpo tani per tani- kjo moto u kthy ne:

MOS SHIQO XHAMIA, FEJA SHQIPTARIT ESHTE SHQIPTARIAAAA.[/quote]

Dojn mi Bann-ue Xhamit ky minoriteti Shqiptar :biggrin:

Titulli: Kombi, Feja dhe Precedenca te Historise
 

Nuk munden jo, edhe pse kan nostalgji disa ktu sikur ne filma me ushqye at ndjenjen kishe....

Kur erdhen shpalljet Hynjore njerzit nuk jetonin ne komb dhe nuk ekzistonte Kombi termi komb u shpik vone...tash si frik ne shekujt e fundit
Prandaj si ka qen perpara ashtu ka me ardhe koha...

p.sh Evropa deshiron te jet e tera krishtere si kontinent ne tersin e saj askund me figurue feja islame hiq,nderkohe me i marr udhzimet nga islami me disa ndryshime por edhe te maskohen ato udhzime kishe si ide te njerzve te mdhej te tyre ideatorve demek,kta kur e braktisen kishen ne shekujt e fundit u ndan nga kisha dhe u kapen ne shkenc u shendrruan ne ateist,ateizem,kombe ecen perpara..ne aspektin matrial...por e lan anash at kryesoren anen shpirtrore..dhe sot skan as familje,as shoqri, jetojn kot...,edhe kjo nuk po ju jep rezultat,knaqsin e duhur,sa ka vetvrasje te miljarderave,njerzve te pasur,te tjerve shtresave te ndryshme... psiko njerzi te smuar,sepse e kan humb arsyen e te jetuarit puno per kurgo hiq, skan lumturi shpirtrore...[B]Po kete menyre te jetuarit dojn ta shtrijn ne qdo pllemb te kontinentit sipas disave qe e kan si ide nga perendimoret,por ka edhe te tjer qe mundohen me bekimin e pappatit te romes.., ama skan me pas rezultat[/B]
Ne Aleanc jan te bashkuar te krishteret me jahudi bashk shiqo NATO si fuqi te kta nuk ka rendesi ma termi si Komb qe sa vite.. kta i bashkon feja e krishtere ne luft kunder armikut te gjelber (islamit) mirpo nuk shprehen hapur por : [B]'' Ombrellen dhe flamurin e civilizimit botror,lirit dhe te drejtat e njeriut ' [/B]

d.m.th ne nje te ardhme jo te largt percaktimi fetar ka me lua rol, Kombet skan me pas rendesi ma..ashtu siq ka qen perpara ne kohen e shpalljeve hynjore e sidomos ne shpalljen e fundit Kuranit dhe derguarin e fundit pejgamberin s.a.v.s i cili eshte derguar meshire per botrat dhe per gjithe njerzit pa dallim ngjyre, se kombe ska pas at kohe. Kombin e shpiken te tjeret per me perqa e sundue ma kollaj

Titulli: Kombi, Feja dhe Precedenca te Historise
 

[quote=Psikologu]


Skenderbeu u varros ne nje kishe Kishe Katolike me te njejtin emertim,atehere shtrohet pyetja se si ka mundesi që Skenderbeu të [B]kishte[/B] qenë i besimit ortodoks e të vorroset ne kishen katolike...
[/quote]


Troj ne italisht do te thote "kurve", keshtu mund te gjejem kuptime te shumta dhe ta lidhim edhe me kinezcen.
Shqiponja dykrrenare eshte perdorur nga Komnenet e bizantit, nga Crnojevice, thuhet nga Pirroja etj etj Hittitet e Turqise se sotme.
Rendesi ka qe eshte embleme e shpjegueshme nga Bizanti: dy kokat jane dy romat. Shqiponja eshet simbol araldik si skifteri, petriti etj ne qyteterime te ndryshme, e huazuar nga Perandorite. Nese ne jemi pronare te kesaje steme, perse e gjejme me Skenderbeun dhe jo me perpara?!
Kjo Dardania e Azize po me duket si tentative per ta paraqitur Dardanine Anadollake:biggrin:.
Nejse, histori e gjate pa rendesi.

Le te kthehemi tek Skenderbeu.

Pra ne nje familje me Vojsava,Mamica,Vllaica,Jella,Mara,Reposhi,Stanisha; Kostandin ne kujtim te shenjetorit ortodoks; vellait prift ortodoks; ipeshkvit ortodoks te Krujes dhe kishes ortodokse te Shen Gjergjit (te vertetuar nga K.Giakumis tek ferit Duka "Skenderbeu dhe Europa 218-235); protosinkellosit te Svetigradit Peter Perlati qe udhehiqte forcat e Skenderbeut ne kete kala; vellai qe vdes si murg ortodoks ne Thos; simbolet bizantine...
Keto nuk e bejne Gjergjin ortodoks?!

Peshkopata e Arberit i kalon Papes ne kryqezaten e 1204, kur miqte e Krishtit vodhen te gjiteh Ballkanin, masakruan me mijera te krishtere ne Hungari, dogjen dhe grabiten Kostandinopojen per 3 dite me keq se akinxhinjte e Mehmetit II qe tjeter nuk ishin vecse forca ushtarake te parregullta te krishtera.
Mos na trego persekutimet e Dushanit sepse ka bere Papa shume me teper, jo vetem ai por edhe shenjetore qe kane driten jeshile ne parajse!!

Meqense jemi tek Dushani, ai vertet dhuroi ne nje kishe katolike, por vellain nuk e kishte prift ortodoks dhe emrat e famljareve nuk i kishte shqipetare! Ti pohon se Kastriotet nuk u sunduan nga Dushani dhe ne nje rresht tjeter na trego se si u pagezuan femijet shqiptare ne ortodoks, pra edhe Gjon Kastioti duhete te jete pagezuar ne Jovan ?!
Sikure Dushani t'i pagezonte ne ortodoks nuk do te kishte kembe katoliku ne Shqiperi, aq me teper ushtaret e Dushanit ishin shumica shqipetare ( sipas Jirecek). Thua qe kleri i pabindur u shfaros, pjesa tjeter u bind pra u ortodoksizua, atehere si shpjegohet rrelika e katolikeve ne Shqiperi e trojet jashte saje?!:biggrin:

Balshajt nga ortodokse ne sherbim te Dushanit u konvertuan ne katolike ne 1368, kjo zgjati vetem 3 dekada sepse Jelena Hrebeljanovic, motra e Lazarit te Serbise e martuar per "shqiptaret" Balshic ktheu te birin ne ortodoks, Balshen e III qe ja la tokat dajes sic kishin bere paradhesit me Shkodren duke ja lene venedikut per nej grusht para dhe nje titull!
Per katolicizmin e Balshajve eshte qesharake te flasim sepse ato kaloje ne tre fe brenda gjysem shekulli, ashtu si Skenderbeu. Martohen me serbe dhe shesin toka shqiptare. Do ta ndertojne edhe ndonje kishe katolike sepse duan para e tituj.
Ne Kosove adhurohej Decanski, babai i Dushanit, ne Durres dhe Elbasan(vite pas vdekjes se Dushanit, para ardhjes osmane) adhurohej Shen Vladimiri i Dokleas, udhehesi sllav i shenjteruar

Skenderbeu lindi ne nje familje ortodokse, u islamizua, u kthye ne familjen ortodokse, vdiq si katolik: 3 menyra te interpretimit te Krishtit. Nuk eshet rasti i pare, prandaj mos pyet per mundesi:Krishti lindi si hebre dhe vdiq si heretik ( kristjane thone te krishteret), por u varros te premten me nderet hebraike !!
Kaq problem na qenka se Heroi ishte nje femije ortodoks?!
Nuk kishte hyre ndonjehere valle ne kishen e Shenjetorit ortdoks,qe mben emrin e tij,ne Kruje, kur ishte i vogel ?! Per ke u ndertau ajo kishe? Sa banore ka patur Kruja, sa Parisi?!

Titulli: Kombi, Feja dhe Precedenca te Historise
 

[COLOR=Red][B]Njeriu Skenderbe mes mitit dhe simbolit[/B][/COLOR]

Eshtë e domosdoshme në fillim ndarja e individit Skenderbe në dy njësi përbërëse të kësaj figure. E para lidhet me Skenderbeun-Gjergj Kastrioti pjesëtar i realitetit fizik tredimensional: njeriu që lind, jeton dhe mbyll një proçes biologjik në kontekstin social me të gjitha dritë-hijet karakteristike individuale. E dyta lidhet me pasqyrimin e këtij dimensioni tek pasardhësit që në varësi të kushteve mund të trasformojë njeriun në mbinjeri duke e drejtuar pashmangshmërisht drejt një formë gjysëm hyjnore të paprekshme.
Shekulli në të cilin jetoi dhe vdiq Skenderbeu është i zhytur thellë nën masën monoteiste që rrethon ambientin skenderbian dhe trasformimi në një entitet “mbinjerëzor” i njeriut është herezi e dënueshme pikërisht nga monoteizmat në të cilët u formua Heroi dhe jashtë të cilëve nuk mund të dilej, aq më tepër në një rajon “provincial” të Europës, si Ballkani. Metamorfoza ndodh shumë më vonë, në shekullin e XIX ku edhe në shqiptarët si i gjithe Ballkani por edhe Europa, eksperimentonim një fazë të re, një mitologji moderne në kërkim të identiteteve të reja. “Njeriu i ri” nuk është vetëm pjesëtar i një komuniteti fetar apo i një klase sociale brenda shoqërisë, por edhe një pjesëtar i “popullit të zgjedhur” që ushqehet me mite, eskatologji, mesianizëm të cilat ndërtojnë një Hyjni të re: Kombin. Herder, Saint-Simon, Comte, Mazzini, Mickiewicz gjer tek marksizmi dhe hegelizmi ndërtojne atë çka do të importojnë rilindasit tanë, fetë laike me njeriun Zot. Do të jetë nacionalizmi feja më e perhapur e gjysmës së dytë të shekullit të XIX. Rilindasit përpunuan duke u bazuar në modelin e nacionalizmit gjerman, një variant shqiptar ku identitet fetare tradizionale mjaft të spikatura në trojet tona, pa humbur asgjë nga doktrinat e tyre, zmbrapsen përpara një ndjesie të re gjithpërfshirëse: Kombi. Kjo ndjesi zëvendëson ato tradicionale pa humbur të njëjtën strukture: ka një eskatologji që e projekton popullin në një të ardhme pozitive, mesianizëm që e shpëton popullin, doktrinë e prëbëre nga vlerat e kombit, apostazi e trasformuar në tradhëti ndaj këtyre vlerave dhe e dënueshme madje edhe me vdekje, profetë që shpallin doktrinën dhe klerikë që e mbajnë gjallë.
Rolin e profetit e luan tek ne Skenderbeu, ndërsa klerikët filozofë janë rilindasit që ashtu siç e trasformuan pasardhësit Jezusin në Krisht ashtu edhe rilindasit propozojnë një njeri – personazh historik- të deformuar në një figurë ideale, gjysëm hyjnore, mit modern. Ato e “ngjallën” Skenderbeun nga harresa e shekujve, e nxoren ne dritën e nacionalizmit, e pastruan nga konteksti në të cilin jetoi, e laicizuan, dhe “krijesa” artificiale mori përsipër të identifikojë masën e “besimtarëve” të rinj që duhej t’i bashkangjiteshin. Vepra e rilindasve e rrethuar me një vsëhtrim romantik të historisë, me projektimin në një të kaluar të lavdishme, ekzotike dhe gati inekzistente siç eshte edhe modeli klasik i romanticizmit, ishte e destinuar të mbetej në harresë sikur të mos ndërhynte Shteti politik. Ky organizëm me qëllim justifikimin e ekzistences së tij ka nevojë për indoktrinim të masave. E ka eksperimentuar më së miri Oktavian Augusti në fundin e shekullit të I para.K kur modelit të pushtetit i bashkangjiti një propagandë që idealizonte vlerat e organizmit (Principates “republikane”) dhe vetë Augustit si individ. Shteti i organizuar nga Enver Hoxha dhe elita komuniste në vetëshpalljen si krijesë e popullit shqiptar - që në fakt me tepër ishte një krijesë e Titos dhe e konferencës se Jaltës ku Stalin, Churchill, Rooswelt vendosën edhe fatin tonë – morën nga rilindasit Skenderbeun laik dhe nacionalist. Me këtë figurë enverizmi tenton të mbulojë komunizmin me petkun nacionalist dhe vetë Enveri të barazohet me Skenderbeun- “shpëtimtarin” e kombit.
Njohja e Skenderbeut është rrezultat i politikës kapilare të indoktrinimit që “Nena Parti” ndërmori për një gjysëm shekulli dhe pati sukses. Rilindasit nuk arritën në masivizimin publik të Heroit sepse masa ishte injorante dhe rilindasit (shumica) jetonin jashtë trojeve etnike, pra “krijesa” mbeti n ëleter.
Nikolaj Marr shkruan: “gjuha standarte është një fenomen klasorë”, ajo i nënshtrohet masës nga klasa që ka pushtetin politik. Ky fenomen ka ndodhur gjatë të gjithë historisë së njerëzimit dhe ne shqiptarët e kemi përjetuar që me paraardhesit tanë ilirët të cilët njohën një latinizim të gjuhës gjatë sundimit romak, ky imponim klasor u ruajt në mesjetë nga Kisha Katolike me perdorimin e latinishtes, njohu një imponim tjetër, kësaj radhe Osman, pa harruar imponimet gjuhësore Bizantine (greko-ortodokse) dhe Sllave. Së fundi imponimi i “Shqipes Standarte” nga elita komuniste duke preferuar një gjuhë më të afërt për klasën sunduese e quajtur nga Arshi Pipa“gjuha e të të të-së”. I njëjti imponim klasor vlen edhe për Historinë që për nga masa e spekullimit ia kalon gjuhësisë. Në çdo epokë ajo është shkruar konform klasës sunduese dhe nga Perandoria Romake shndërrohet në mjet propagandistik që arrin kulmin me istitucione Propagande të themeluara më parë në Britani dhe USA e pastaj në Gjermani, në vendet komuniste, etj.

Krijesa rilindase e laicizuar tej mase, e shkeputur nga mesjeta, ambjenti fetar, ambjenti social, marëdheniet me fqinjët, kushtet e trojeve shqiptare, i serviret masës duke zënë hapësira publike, faqe librash, krijime artistike, istitucione. Në kushtet e një diktature ajo çka është linja partiake është edhe e vetmja dritare që individëve i lejohet për të veshtruar ambientin, për të krijuar identitetin dhe mentalitetin.
Ajo çka serviren rilindasit dhe nguliti komunizmi është një Skenderbe “mbinjeri” jashtë realitetit, një mit në vend të simbolit, një profet që për masat e indoktrinuara gjysëm shekulli sot është transformuar në “Hyjni” e pacënueshme. Pluralizmi i mendimit dhe pranimi i ngadalshëm i diversitetit, mundësia e shkëputjes nga egocentrizmi – imitim ky i monomendimit që vinte i diktuar nga Partia – duhej të na udhëhiqte drejt një këndvështrimi rreal 360 gradë që do të thotë një përceptim i qartë i vëndqëndrimit (pozicionit) të figurave në kontekstin historik. Megjithëse kanë kaluar 18 vite, modelet e rrënjosura, por mbi të gjitha integralizmi në mendime, vazhdojnë të jenë pjesë e pandashme e shqiptarëve. Elitat e sotme ashtu si në diktaturë tentojnë të imponojnë përsëri vetëm një këndvështrim, të gjithë të tjerët janë tradhëti dhe fatalitet, fatëkeqësi që rrezikojnë Kombin. Pra për Kombin është më e shëndoshë të bazohet në krijimtari romantike, në njerëz mitologjik, në një Hero Kombëtar që në beteja hiqet si i vdekur dhe pastaj bën kërdinë duke kalëruar (nëpër mal !!) në armiq ashtu siç bënin partizanët mbi gjermanët. Ju kujtohen filmat e para dy dekadave? I mbani mend trimat komuniste tek “shkatërronin divizionet gjermane” - thoshte Enveri në Kongrese; Colin e breshkave si Davidi përpara Golias, Qemal Stafen dhe Vojo Kushin në versionin Oso Kuka-kamikaz, 5 heronjtë e Vigut si 300 spartanët e Leonidës ?! Me keto njerëz të mitizuar jemi rritur dhe është herët për t’i zbritur nga Olimpi pasi jetojmë akoma me mentalitetin e përjashtimit të “Tjetrit”.

Këndvështrimi historik i Skenderbeut të propozuar nga Oliver Jens Schmitt (keq) pritet nga një pjesë e elitës dhe e masës injorante sipas modelit të vjetër: “armik i popullit dhe i Partisë”, brenda kornizave të stereotipizuara nga e kalura totalitare. Partia sot mund të jenë elitat, ndërsa populli eshte masa që ka mbetur në mesimet enveriste, viktimë e mendimit integralist. Përse historia e Schmitt meriton këto etiketa?

Libri ngjan me Kodin e Da Vincit në një aspekt themelorë: ashtu si Dan Brawn rikthen tek lexuesi një Jezus njeri ashtu edhe Schmitt prezanton një Skenderbe njeri. Eshtë përfolur shumë sikur po shembet miti dhe kjo na qënka shkatërruese! Në fakt miti nuk është rreal sepse është pjellë emotive; një formë mendimi i ndryshëm nga mendimi logjik apo shkencorë pa nevojë shpjegimi rracional; imazhe ose legjendë mahnitëse i ndertuar mbi nj personzh. Sinonimet e fjales mit jane: legjendë, përrallë, ëndërr, utopi, fantazi etj. Simboli nga ana tjetër është një objekt ose individ konkret që rievokon ose përmbledh një realitet të prekshëm, të vërtetueshëm, i cili në rastin e Heroit njëhsohet me Qendresën: Skenderbeu simbolizon, personifikon qendres ën.

...

Titulli: Kombi, Feja dhe Precedenca te Historise
 

[B][SIZE=3][SIZE=4]..vazhdon
[/SIZE][/SIZE][/B]

Titulli: Kombi, Feja dhe Precedenca te Historise
 

Nëse miti thyhet, largohemi nga ëndrrat e Romanticizmit, utopia, abstraksioni, përrallat, legjendat që paraqesin vlera kulturore por nuk mund të jenë pjesë e realitetit logjik. E vetmje lidhje mes mitit dhe simbolit është se që te dy rievokojnë dhe në formë sintetike përfaqësojnë një ndjesi të ndarë nga masa. Schmitt në asnjë moment nuk kundërshton madhështinë e Skenderbeut, madje ai e bën edhe më aktiv, i jep disa ngjyresa intelektuale, aftësi për të ndërmarre zgjedhje vendimtare, trimëri, vetëbesim, karizëm, qëndresë përballë pushtuesit etj, të gjitha këto virtyte të liderit, Heroit.
Kryetari i partise Lega Nord në Itali e quan Garibaldin, heroin kombëtarë italian, “budalla…hajdut kuajsh…vrases..mason”. Akoma nuk kam parë inkuizicion ndaj Leges. Jo sepse italianet, të paktën elitat, nuk interesohen për pikepamjet e Bossit, por sepse Garibaldi nuk është ura lidhëse e Kombit Italian. Ai është vetëm një vegël për të arritur unitetin politik pasi të jetë bërë publikisht i pranueshëm uniteti etno-kulturorë. Italianët edhe pa Garibaldin janë italianë me histori, gjuhë, vlera, kulturë, etni, etnografi, të përbashkët. Heroi kombëtarë i Italisë çfaqet në periudhën e krijimit të nacionalizmit, fese politike. Eshtë plotësisht një figurë historike me të metat dhe virtytet njerëzore, i adhurueshëm apo i respektueshëm e në të njejtën kohë i kritikueshëm. Simbolizon deshirën e afirmimit politik në arenën e Fuqive të Mëdha të Italisë dhe italianëve që rievokojnë një të kaluar të lavdishme, pra qartësisht një njeri dhe jo mit. Sjell shembullin e Italisë sepse modeli i nacionalizmit italian është edhe modeli që ndoqën rilindasit. Ky model i teorizuar nga Herder perfaqëson “kombin e bazuar mbi vlera etno-kulturore të përbashkëta”, që njihet si modeli gjerman i nacionalizmit. modeli tjetër, ai Francez, shtjellohet si “kombi politik”.

Avni Rudaku i nisur pikërisht nga kjo ndarje e modeleve të nacionalizmit është i mendimit se kombet politike (francezët) nuk i kushtojnë rëndësi mitit, ndërsa ato kulturore (gjermanët, italianët, shqiptarët) nuk bëjnë dot pa mite. Kjo, shihet qarte, është një tentativë për të justifikuar domosdoshmërinë e mitit.
Italianët që kanë zgjedhur rrugën e sipërcituar, nuk kanë një Hero-Mit, por njeri-simbol dhe realizues i aspiratave ndoshta jo popullore por të paktën elitore-politike. Në gjermani ky personazh, realizues i bashkimit është Bismarku, i cili me sa di unë nuk kaleron në ajer me shpatë por ka një vend të përcaktuar qartë nga historia. Franca, e cila sipas justifikimit të Rudakut, nuk i kushton rëndësi mitit, ka një Heroinë që me tepër se personazh historik është “legjendë” e afërt me mitin, në fakt është shpallur shenjëtore 5 shekuj pas vdekjes, pra ka një frymë mbinjerëzore. Kështu justifikimi i mitit i nisur nga “modeli i Nacionalizmit” bie poshtë nga një krahasim i thjeshtë. Pastaj, të themi se një popull ka nevojë për mite, pra për legjenda dhe një popull nuk ka nevojë, pra është me racional, në këtë menyrë inferiorizojmë popullin e parë që bazohet akoma në përralla. Mitet e kombit sipas këndvështrimit të Herderit çfaqin vlerat krijuese të një populli, ndejsitë, jetën, gjuhën, të gjithë këto elemente të cilat nga sa më shumë njerëz të ndiqen aq më shumë forcojnë dhe zgjerojnë bazën e kombit. Cdo komb dhe çfaredo lloj komuniteti ka nevojë për ndejsi të përbashktëa, ka nevojë për mite e legjenda që vijnë nga thellësia e shekujve, si ato kombe politike ashtu edhe ato kulturore. Francezët pa keto ndjesi nuk do të ishin francez. Legjendat mundesojnë të evidentojnë një masë individesh që i cilëson si krijimtari e vetja, pronë, ndjesi, produkt “nacional”. Tek ne shqiptarët Eposi i Kreshnikeve përbën botën e miteve, krijimtarinë popullore, legjendat, ashtu si Nibelungët përbëjnë mitet e gjermanëve, por Bismarku dhe Skenderbeu janë personazhe reale, jo krijime popullore, i perkasin një momenti historik të dokumentueshëm. Kështu popujt me nacionalizëm të modelit “komb kulturore” si Italia dhe Gjermania, i kane mitet e ndara prej personazheve historike , ne vazhdojmë të mbetemi në përjetimet Romantike të shekullit të XIX të imponuara (të njohur) nga enverizmi!

Schmitt kundërshton në mënyrë indirekte jovërtetueshmrëinë historike të Skenderbeut sipas përceptimit të masës që vazhdon t’i qëndrojë besnike Partisë. Ai e bën indirekt sepse është studjues, nuk ka nevojë ta pohojë, le faktet të flasin. Madje për çudinë e atyre që nuk kanë lexuar librin, nuk ka edhe aq shumë fakte të panjohura, mit-shkatërrues, sepse ai thjeshte e ka studjuar Skenderbeun në kontekstin në të cilin jetoi. Për disa njerëz është më lehtë të hedhin në treg si të besueshëm pohimin (nuk ka asnjë historian, kronikë, dokument që e vërteton) se Gjergj Kastrioti lindi me 6 Maj – ditën e shën Gjergjit – se sa të besojnë se emri Gjergj i dashur për serbët është greko-ortodoks, normal për Ballkanin; si dhe nëna ka emër sllav, edhe ky fenomen normal në Shqipërinë Lindore pas depërtimit shekullorë serbo-bullgar. Si arrihet këtu? Thjeshtë me një logjikë objektive që është e mundur të realizohet nga historianë të cilëve objekti nuk u përket. Ja përse e gjithë historiografia shqiptare dhe ballkanike në përgjithësi, duke përjashtuar integralizmin komunist, nuk arrin dot të dalë nga subjektivizmi dhe emotivizmi etnocentrik i të bërit histori. Të lexosh një histori ballkani duhet një autor jashtëballkanik sepse autorët “tanë” janë infektuar pak nga mercenarizëm-klientarizmi, pak nga ndjenjat nacional-shoviniste dhe për ta kompletuar, pak nga fetarizmi.

Ajo çka shqiptarëve u duhet është pastrimi prej mentaliteteve përjashtuese dhe afrimit te rrezikshëm me një Nacionalizëm në formën klasike tashmë të lënë në shekullin e XIX nga bota e qytetëruar dhe që vazhdon të jetojë vetëm në mendësine barbare sllave. Aspirojmë te hyjmë në Europë e si të tillë duhet të mësojmë të jemi europianë, të paktën elita që kaq shumë e kritikon mendimin orientalist të masës shqiptare dhe orientimin kulturorë akoma në Anadoll – siç pretendon Kadareja. Por një elitë që bazohet në legjenda, mite, ide romantike, i larghohet Arsyes që shëptoi Europën nga errësira Mesjetare. Tani kjo elitë nga njëra anë kërkon në formë majmunërizmi afrimin me Europën dhe nga ana tjetër vazhdon të mendojë si në mesjetë, madje atë ballkanike ët fshatrave malore ku “kishte njerëz që pagëzoheshin për të mos i ardhur era këmbëve”- shkruan N.Malcolm. Janë këta personazhe, pushtues të shtypit, që kanë ndërmarrë një inkuizicion ndaj Schmit-it dhe lirisë në vetvete. Këtu nuk flitet për liri mendimi sepse Schmitt nuk çfaq mendime personale, por jetën e Skenderbeut si njeri historik. Nuk kemi të drejtë ta shijojmë njeriun si njeri?!