Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[I]poezi nga Vilson Blloshmi [/I]

Saharaja, larg është Saharaja,
Saharaja shkëmb e rërë e gurë,
Që ka shok veç emrin e saja
Dhe ngaqë s’sheh ëndrra, s’sheh as drurë.
Saharaja s’di të ëndërrojë.
Ajo bluan gurë me mend’ e saj…
Saharaja s’ka këngë të këndojë,
Saharaja s’ka as lot të qajë.
Saharaja nuk ka miq e shokë,
Saharaja nuk ka bijë, as bir.
Saharaja është një copë tokë,
Thonë se dhe me natën s’shkon mirë.
Natës s’i pëlqen në Sahara,
S’i pëlqen të ketë veç gurë për shtrojë;
Fjalë e dashuri e njerëz s’ka;
Perç’ e saj e zezë s’ka ç’të mbulojë.
As dhe një s’e di si është kandisur
Me kët’ plagë mbi shpinë rruzullimi,
Por se thonë në botë është stisur
Kur i duhej njerëzisë mallkimi.
Kur ai për keq e mban në gojë,
Saharaja e mban vesh e qesh.
Saharaja fillon të gëzojë,
Kur ne mallkohemi mes nesh.
E kur bie ndrojtur rrez’ e diellit
Dhe mbi gurët e pamyshkët ndrit,
I ngjan vello savani i qiellit,
Shkretëtirës shket e shkrepëtit.
Prandaj, kur urrejtjen e fortë e nxehur
Mbi dikë mallon e shfryn e shan,
Që nga skuta del kujtimi i dehur
Dhe thërret menjëherë Saharanë.
Kur mallkimi shfryn e kur kujtimi
Në pusin e harresës tret…
Kur hyn dielli e kur hesht thëllimi,
Shkretëtirë e shkretë mbetet shkretë.

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[COLOR=#ffcccc][COLOR=black][/COLOR][/COLOR]
[LEFT][COLOR=#ffcccc][COLOR=black][/COLOR][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Gruaja[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR][SIZE=2]
[/SIZE]

[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Disa thone se gruaja [/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]eshte per te ndare shtratin [/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]ne netet e gjata te dimrit[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Dikush thote se eshte [/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]nje kercimtar me nente zilka mbi krye[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]qe e vini te luaje ne mes te nje pylli te gjelber;[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Dikush thote , se eshte bashkeshortja ime,[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]eshte mekati qe mbaj mbi shpine;[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Dikush thote se eshte ajo qe ze brumin..[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[SIZE=2]
[/SIZE]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Nuk eshte as ajo , as kjo, as nje shtrat, as nje kercimtar[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]as nje bashkeshorte, as nje mekat;[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[SIZE=2]
[/SIZE]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Ajo eshte krahet e mi dhe kembet e mia[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Ajo eshte foshnja, nena,gruaja,motra ime[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][I][B]Ajo eshte shoqja e jetes time...[/B][/I][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[SIZE=2]
[/SIZE]
[COLOR=#ffcccc][FONT=Georgia][SIZE=2][COLOR=black][/COLOR][/SIZE][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#ffcccc][I][FONT=Georgia][B][SIZE=2][COLOR=black]Nazim Hikmet[/COLOR][/SIZE] [/B][/FONT][/I][/COLOR][/LEFT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Vjollca

Ne nje lugine me blerim
Kish celur plot freski n'agim
Nje vjollce e urte, e drojtur
Papritur na kalon atje
Si flutur, nje bareshe e re
Gjith' shend e gaz
E kenge plot hare

"Ah, sikur t'isha - vjollca tha, -
Mes luleve m'e bukura
Nje cast, nje cast te vetem
Do me kepuste domosdo
Ne gji do me shtrengonte ajo
Nje cast, nje cast
Te pakten, per nje cast!"

Por shkon aty baresha e re
Dhe neper bar as e ve re
E shkel te shkreten vjollce
"S'ka gje, - tha lulez' e pafaj-
Te bukures meri s'i mbaj,
Se ne po vdes
Po vdes nga kemba e saj!"

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Shpejt dhe ngadale

Mos u nxito, mos u vono !Duro
Nje kryefjale shkruaj posi kjo
Vare ne gjoks posi hajmali
Ruaje ne diell dhe ne shi
Me lule rotull teje mos u merr
Dhe i pa trembur gjer ne varr e shpjerr

Mos u nxito! Pa mend mos u vono!
Kur shpirti sulet ti mos u vono
Mejtohu mire udhen drejt e nis
Dhe sul tutje me mish dhe me shpirt
Ngadale! Kurre s'ndreçet nje lajthim
I bere pa hesap dhe pa peshim

Mos u vono! Se tutje sulet jeta
Kalo si trim guxo pa ardhur vdekja
Nje pune bej te larte dhe te forte
Te cilen koha kurre s'mund ta mposht
Mbi dhene nam te mire ler perjete
S'prish pune qe si shoket vdes dhe vete

Mos u nxito! Mos u vono! Mejto
Guret e fatit qetazi duro
Detyren kij si prijes kryesisht
Bej gjithnje te drejten burerisht
Mos u nxito! Mos u vono! Pa fjale
Zoti ne fund te nxjere faqebardhe

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Annabel Lee
It was many and many a year ago
In a kingdom by the sea
That a maiden there lived, whom you may know
By the name of Annabel Lee
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.
I was a child and she was a child
In this kingdom by the sea
But we loved with a love that was more than love
I and my Annabel Lee
With a love that winged seraphs in Heaven
Coveted her and me
This was the reason that, long ago
In this kingdom by the sea
The winds blew out of a cloud, chilling
My beautiful Annabel Lee
So that her highborn kinsmen came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea
The Angels, not half so happy in Heaven,
Went envying her and me
Yes! That was the reason (as all men know
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of a cloud by night
Chilling and killing my Annabel Lee.
But our love, it was stronger by far than the love
Of those who were older than we,
Of many far wiser than we
And neither the Angels in Heaven above
Nor the demons down under the sea
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee.
For the moon never beams without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee
And the stars never rise, but I feel the bright eyes
Of my beautiful Annabel Lee.
And so, all the nighttide, I lie down by the side
Of my darling! My darling, my life and my bride.
In her sepulchre, there by the sea,
In her tomb, by the side of the sea.

Edgar Allan Poe
______________________________

Anabel Li
Shumë vite kanë kaluar,
Në një mbretëri të bukur plot magji.
Afër detit jetonte një vajzë e dashuruar
Me emrin e shtrenjtë, Anabel Li.
Jetonte ajo vetëm duke menduar,
Të më deshte dhe t'i shfaqja dashuri.
Ishte e freskët, e brishtë, e dashur,
Në këtë mbretëri plot magji.
Afër detit dhe unë isha i ri
Dashuria jonë, kalonte çdo dashuri.
Sa e desha vajzën time Anabel Li!
Engjëjt që rrinin në qiellin e kaltër,
Na shihnin të vrenjtur me zili.
Kaluan vite, ata që na kishin zili,
Në këtë mbretëri plot magji.
Afër detit dërguan një të zezë stuhi,
Që e ngriu, vajzën time, Anabel li.
U sulën engjëjt dhe zbritën në tokë,
E morën atë nga kjo jetë.
E varrosën, më mbytën në lotë,
Në këtë vend afër në det.
Engjëjt që nuk janë krejt të lumtur,
Na shihnin me smirë ne të dy
Oh! Kjo ishte arsyeja (çdokush e di)
Që në këtë mbretëri plot magji
Afër detit, tufani erdhi për ta shkulur
Për ta vrarë, vajzën e bukur, Anabel Li.
Dashuria jonë, qe më e fortë se çdo dashuri,
Që kanë ata që janë mbi ne
Që janë mtë ditur se ç'jemi ne. Prandaj dhe engjëlli që në qiell rri,
Dhe djalli që vështron me zili,
Shpirtin tim nuk e shkulin dot krejt
Nga e bukura ime, Anabel Li.
Hëna kur del, më mbush me ëndrra
Për engjëllin e bukur Anabel Li
Kur yjet janë në qiell më rreh zemra,
Ata flasin, për vajzën time, Anabel li.
Kur valët përplasen me furi, unë rri aty,
Mendoj për atë bukuri
Që e desha me aq dashuri.
Për nusen time, të varrosur te bregu në det,
Në varrin që dallgët e rrahin përjetë.
_____________________________
Fan Noli

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

NJERIU

Pas fjalëve t’mëdha fshihet zbraztia
Pas lajkave fshihet mëria
Pas dinakëris fshihet ligësia
Pas arrogances fshihet dobesia.

Pas shpirtit pastër bukuria
Pas mendjes së ndritur qëndron dija!
Pas ndihmës panevoje fshihet
dyftyresia Pas veprave
t'secilit shihet njerzia.

Pas çdo dhimbje ndjeshmëria
Pas mirësisë rri shpirtmadhësia
Pas goditjes shpirtngushtësia
Pas çdo dimri vjen pranvera...

Pas çdo nate agon prap dita,
Pas dashuris qëndron Hyjnia
Pas çdo gjëje fshihet nji shkas
I mir apo i keq që do të godas....

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Ja përse të desha!

Ne zemer te kisha thelle me ishe futur,

neteve pa gjume veç per ty jam lutur,
...
endrra shume kam thurur dhe ty seç ti dhashe,

çdo deshire per jeten, me ty kisha bashke!



Sa shume qe te mbrojta qe nga une mos dilje,

sa shume te lemova, ngrohtesi me sillje,

sa shume kam kenduar, sa fort une kam qeshur,

vellon e lumturise... veç ti ma ke veshur!



Neteve pa gjume .... gjate biseduam,

sa shume te dy flisnim ,kurre dot nuk mbaruam,

teper i pangopur ishte shpirti im,

çdo ore, çdo moment ...kerkonte gezim!



E vetme sot jam dhe shume me mungon,

a mos valle veç ti plaget mi sheron?!

E vetme sot jam ....kujtimi renkon,

me thuaj te lutem...ne ç'vend po kalon?!



Me thuj te vij, merrme edhe mua,

me ler te te flas dhe te them... "Te Dua",

Me ler te te mbaj perhere ne kujtese,

me ato ne mendje harroj qe do vdes.....!



Ja perse te desha...ja pse shume mendoj,

ja perse te dua...dua te jetoj,

ja perse kjo dhimbje lehte sot nuk kalon,

sepse dashuria brenda saj shume vlon...




LEDIANA KAPAJ

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[B] [FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Nuk kam vdekur [/SIZE][/FONT][/B][B]-[/B][FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]Mary Elizabeth Frye[/B][/SIZE][/FONT]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Te varri im kur të vish mos qajë,
Nuk jam aty,
Unë gjumë nuk mbajë
Unë jam në puhitë që fërfëllojnë,
Jam në diamantet e fluskave të dëborës që verbojnë.
Më gjenë në shkëlqimin e artë të grurit,
Jam në piklat e shiut të shtatorit,
Kur mengjeset i nisë me nxitim,
Më gjenë në vrapin që këndshëm përfshinë,
Zogjtë që melodinë e cicërrojnë,
Jam në qarqafin e yjeve që natën të mbulojnë
Te varri im vajit pse i je rrekur.
Unë nuk jam aty.
Unë nuk kam vdekur.




[/SIZE][/FONT][B][FONT=Book Antiqua][SIZE=3] Përkthyer dhe përshtatur në shqip nga Daut Demaku[/SIZE][/FONT][/B]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]
[/SIZE][/FONT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[COLOR=#000000][LEFT][COLOR=#333333][COLOR=black][FONT=Century Gothic][SIZE=2]Më puth e më riputh me ashk e mos u dro,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]se kur të zbresësh posht' nën dhe o mikja ime,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]Ku puthja e Plutonit të zbeh edhe të ftoh,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]s'do kesh më dashuri , as puthje e përqafime.[/SIZE][/FONT]

[/COLOR][COLOR=black][FONT=Century Gothic][SIZE=1]Pier de Ronsar[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=1]Nga SONET PËR HELENË DE SYRZHER[/SIZE][/FONT][/COLOR][/COLOR]

[/LEFT]

[/COLOR]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[COLOR=#000000][LEFT][COLOR=#333333][COLOR=black][FONT=Century Gothic][SIZE=2]Tri shkrepëse të ndezura një nga një në errësirë[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]E para për të parë fytyrën tënde[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]E dyta për të parë sytë e tu të dëlirë [/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]E fundit për të parë gojën tënde [/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]Dhe errësira e plotë për të m`i kujtuar përsëri[/SIZE][/FONT]
[/COLOR][COLOR=black][FONT=Century Gothic][SIZE=2]Duke shtrënguar në krahët e mi[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]PARIS AT NIGHT (Parisi natën)[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]nga Jacques Prévert[/SIZE][/FONT][/COLOR][/COLOR]
[/LEFT]
[/COLOR]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[SIZE=2][FONT=Century Gothic][B]Përse më shkrove sërish letër - Iliaz Bombaj[/B]

Përse më shkrove sërish letër, kur koha jonë flinte në hi?[/FONT][/SIZE]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]E di ç'më bëre? Më ke ndezur, për më të shuar përgjithnji.


E mbaj në duar, më djeg dorën, e hedh matanë, shpirtin më djeg,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]në zjarrin që më ke dërguar, më thuaj ku ta gjej një shteg?


Përse s'më le në punën time, të flija lirshëm në harresë?[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]Ç't'u desh t'i dilje kohës kundër, të fshije pluhur në kujtesë?


Nëse tek ti lashë disa borxhe, mos mi përmend, të lutem, kot,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]më thuaj, pra, kush dashurisë iu dha dhe nuk i mbeti borxh?


Përse më shkrove sërish letër, kur koha jonë flinte në hi?[/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=2]E di ç'më bëre? Më ke ndezur, për të më shuar përgjithnji.[/SIZE][/FONT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[FONT="Microsoft Sans Serif"]Himni i bukurise - BODLER

A zbret valle nga qielli, a del nga ferri i zi,
O bukuri? Syri yt, demoniak e hyjnor.
Nxit per krim te ult ose kall lumturi,
Njesoj si gota e veres kur zbret ne kraharor.

Ti mban ne drite te syrit zjarr dhe debore,
Ti perhap parfume si muzg e si agim,
Puthjet e tua jane filter e goja nje amfore
Qe heroin e ben femije dhe femijen trim.

A del valle nga humnera, apo zbret nga yjte?
Fati pas fustanit si qen te ndjek shtigjesh;
Ti mbjell paqe edhe mjerim, si asnje e dyte,
Se ti drejton gjithcka e per asgje spergjigjesh.

Ardhsh nga qielli e nga ferri, a ka rendesi,
O bukuri, perbindesh qe nuk ke te share!-
Nese syri yt, a kemba, me ngjallin kureshti
Per te Pasosuren qe e dua e kurre se kam pare?

Nga Djalli a nga Zoti, a ka rendesi? Engjell
A Sirene, a ka rendesi, nese ti,-
Ritem, parfum, drite, o Zana ime e embel!-
E ben kete ferr te zi me pak te zi?[/FONT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[FONT="Microsoft Sans Serif"]Kur unë të vdes, i dashur
Për mua mos këndo këngë në trishti;
Mos mbill trëndafilë mbi kryet e mia,
E as të zymtën pemë qiparizi:
Prej shiut e piklave të vesës njomur,
Ji i gjelbri bar mbi mua lartuar,
E nëse do, kujtomë
E nëse do, më ler dhe të harruar.

Unë s’do t’i shoh më hijet,
As shiun s’do ta ndjej më përsëri;
Unë s’do ta dëgjoj më as bilbilin
Të këndojë, si në zymti:
E duke ëndërruar nëpër rëzëllimin
Që s’ka as lindje as të perënduar,
Ndoshta do të t’kujtoj,
Ndoshta do t’lë dhe të harruar.

Cristina Georgina Rossetti (1830-1894)[/FONT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[FONT="Microsoft Sans Serif"]Shinat ~ Albana Lifschin

Ndjenjat si trena te çmendur
vrapojne mbi shina paralele
perjetesisht
Afrohen, renkojne, ulurijne e ndahen
per te thyer qafen diku tjeter
perfundimisht

Shina qe zgjaten ne pafundesi
Me destinim per te mos u takuar
kurre
Njera isha unë dhe tjetra ishe Ti.[/FONT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Eja... kokën dua ta mbështes
Mbi gjirin tënd të tallazitur...
Jam lodhur shumë, ndoshta edhe vdes –
Se kam një jetë duke të pritur!

Eja... dua të kridhem te ti,
thellë e më thellë, siç di vetë
Në mos qoftë as kjo dashuri,
më thuaj, ç’dreqin mund të jetë?

Robert Shvarc

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[QUOTE=YanYan;1984887]Eja... kokën dua ta mbështes
Mbi gjirin tënd të tallazitur...
Jam lodhur shumë, ndoshta edhe vdes –
Se kam një jetë duke të pritur!

Eja... dua të kridhem te ti,
thellë e më thellë, siç di vetë
Në mos qoftë as kjo dashuri,
më thuaj, ç’dreqin mund të jetë?

Robert Shvarc[/QUOTE]


E bukur

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Nuk dua që të fle kur fytyra jote rri
Te qafa ime përnatë,
Se mendoj për vdekjen që vjen me shpejtësi
Dhe sjell gjumin e gjatë.

Unë do vdes, ti do rrosh, kjo gjë gjumin ma nxjerr,
Ç`gjë tjetër më tremb sonte?
Të mos dëgjojë një ditë se si ti frymë merr,
Si rreh kjo zemra jote.

Si ky zog i druajtur që nga ëndrrat tulatet,
Do ta linte me gjëmë
Çerdhen ku trupi ynë me dy kokë zgjatet
E sos me katër këmbë?

Një gëzim kaq të madh që meh në agullim,
Kur mos mbaroftë
Dhe engjëlli mbrojtës që në rrugë më prin,
Fatin ma lehtësoftë!

Pupël i lehtë jam nën këtë kokë që ngjan
Si pjesë e trupit tim,
Që, ndonëse këndoi gjeli, mbyllur sytë i mban
S`dëgjon e s`pipëtin.

Nën këtë kokë që në botë të tjera bredhërin,
Ku ka tjetër ligj jete,
Që në gjumin e saj rrënjë të thella shtrin
Larg meje, afër meje.

Ah, do të doja, me gushën përbri fytyrës sate,
Përmes gojës plot vesk,
Të dëgjoj nga gjiri yt këtë fark delikate
Të fryjë gjer të vdes.

Jean Cocteau (1889 – 1963)
:smile: ah sa e bukur!!

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[QUOTE=YanYan;1984891]Nuk dua që të fle kur fytyra jote rri
Te qafa ime përnatë,
Se mendoj për vdekjen që vjen me shpejtësi
Dhe sjell gjumin e gjatë.

Unë do vdes, ti do rrosh, kjo gjë gjumin ma nxjerr,
Ç`gjë tjetër më tremb sonte?
Të mos dëgjojë një ditë se si ti frymë merr,
Si rreh kjo zemra jote.

Si ky zog i druajtur që nga ëndrrat tulatet,
Do ta linte me gjëmë
Çerdhen ku trupi ynë me dy kokë zgjatet
E sos me katër këmbë?

Një gëzim kaq të madh që meh në agullim,
Kur mos mbaroftë
Dhe engjëlli mbrojtës që në rrugë më prin,
Fatin ma lehtësoftë!

Pupël i lehtë jam nën këtë kokë që ngjan
Si pjesë e trupit tim,
Që, ndonëse këndoi gjeli, mbyllur sytë i mban
S`dëgjon e s`pipëtin.

Nën këtë kokë që në botë të tjera bredhërin,
Ku ka tjetër ligj jete,
Që në gjumin e saj rrënjë të thella shtrin
Larg meje, afër meje.

Ah, do të doja, me gushën përbri fytyrës sate,
Përmes gojës plot vesk,
Të dëgjoj nga gjiri yt këtë fark delikate
Të fryjë gjer të vdes.

Jean Cocteau (1889 – 1963)
:smile: ah sa e bukur!![/QUOTE]
hej spo mundem me me i lexu hahahah normal qe te bukura jane

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Leonard Cohen - Atje për ty

Kur gjithçka u përmbys,
Dhe dhimbja shndërrohej në të vërtet
Tashmë e kuptova,
Isha atje për ty, përjetë.
Mos më pyet "si ka mundësi"
E di që tashmë është realitet
Kuptova se ekzistoja
Veç atje për ty, plot një jetë.
Planifikoja të ardhmen time
Si bëj gjithmonë
Por kur tashmë mbas shoh
Kuptoj se koha veç për ty shkon.
Ecja nëpër rrugët dimrore
Sikurse edhe sot eci
Dhe jam i ngrirë me padrejtësi
Nga fakti qe atje shpirti im ngeci.
E shoh të shkuarën e jetës time
Tashmë në të ekranit vetmi
Isha asnjëherë unë
Ishe gjithmonë, veç ti.
Ti më dërgoje atje,ti më risillje këtu
Si objekt të thyer që nuk mundem
Dot ta ngjisë
Dhe krijoja forma , objektesh të tjera
Jashtë ndërgjegjes - dëshirës time
Duke e bërë llogjikën e
Të menduarit thërrime.
Haja dhe pija verë, brenda atij trupi
Që mendoja se i imi ishte, por
I transformuar gjithmonë ishte aty
I veshur si arab, i veshur si çifut
Gjithmonë kam mbajtur mask
E kam mbajtur përherë për ty.
Gjëndje triumfante , shpesh i revoltuar
Bota zbret drejt së vërtetës një ditë,
Me gjak e nerv të shkumëzuar
Dhe vdekja është një stil i vjetër
Dhe vdekja është një stil i ri
Gjithmonë kam qenë atje për ty
Gjithmonë i ngrirë në padrejtësi.
E shoh të qartë, kahera e di,
Isha asnjëherë unë
Ishe gjithmonë ti.
Dhe isha atje për ty,
Për ty e dashura ime
Në momentin e së vërtetës,
Ku sipas rregullave të lojës tënde
Gjithçka kishte përfunduar.

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[B]Me zuri nata rruges
[/B]
Ne mal me zuri nata pus
Debora shfrynte , ish Janar
C´do porte ish kycur, s´dilte kush
Dhe s´gjeja vend te ndizja zjarr.

Papritur fati shpejt mu qas.
Nje vajze poqa per cudi!
Ajo me ftoi ta ndiqja pas.
Te gjeja vater e shtepi.

Ne gjunje u fala mu ne prag.
Qe s´ngriva akull e kallkan;
I thashe :-shtrome nje jatagan
I thashe :-hidhme nje jorgan.

Ajo me gjeti nje carcaf.
Ma shtroi dyshekun shpejt e shpejt.
Nje vere nxorri nga nje raft
Me tha te flija me shendet .

Te ndahesha me vinte keq ,
dhe mora zemer gjeta shkas.
- I kendshem qeka ky dyshek
por nje jastek une e kam pak .

Me solli ne ode nje jastek ,
ma vuri me kujdes nen vesh .
dhe une i dhashe fet e fet
nje puthje te embel si peshqesh .

Ju skuqen faqet si perri
i derdhi fjalet si mendafsh.
Nese ke nder e dashuri ,
me ler te paster , ahh me qafsh.

Mendafsh i bute ish flok i saj
dhe bar mbi shteg e monopat.
Ish trendafil i kuq ne maj ,
ajo qe shtroi ate krevat.

E kish te bukur kraheror
nje kraheror qe vetem zbardh,
si dy kodrina me debore
qe ngre mes eres dimri i madh.

E perqafova plot me mall
ate qe shtroi ate krevat.
E paster ish , o Zot me fal,
si ky tufan qe fryn ne shpat.

Ajo me mua nuk u sha
dhe nuk i hapi syt e zez.
Mes meje dhe mes murat ra
dhe s´fjeti dot gjer ne mengjes.

Dhe kur u zgjua prap mu qas
e perkedhela perseri.
Ma prishe jeten ,ah me qafsh
me foli e imja dashuri.

Dhe tek i puthja ata sy ,
me belbezonte : mos e mos
I thosha kur te jem me ty,
sa here shtratin do ma shtrosh?

Gjilperen mori ne mengjes,
u ul e heshtur ne minder.
Kemishen time me kujdes
e qepi plot me mall e nder.

Dhe ikin vitet nje nga nje ..
dhe lulja cel dhe fryn tufan.
Por se harroj ne jete ate,
qe shtroi dyshekun me jorgan.
__________________

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Kukulla



nëse Zoti për një moment do të harronte
që jam kukull lecke
dhe të më jipte një copëz jetë
ndoshta nuk do të thoja gjithcka që mendoj,
por definitivisht do të mendoja gjithcka që do e thoja.
Do t`i vlersoja gjërat
jo për vlerën që kanë
por për domethënien e tyre.
Do të flija pak, ëndërroja më shumë,
e di se për cdo minutë që i mbyllim sytë,
humbasim 60 sekonda drite.
Do të shetisja kur të tjerët sillen kot,
do zgjohesha kur të tjerët janë në gjumë
Do t`i dëgjoja kur të tjerët flasin
oh si do e shijoja një akullore të cokollates.
Nëse Zoti do më dhuronte një copëz jetë,
unë do vishesha thjeshtë,
do të hudhja veten barkas nën diell
ekspozuar jo vetëm trupin tim
por edhe shpirtin tim.
Zoti im, nëse do kisha zemer,
do të shkruaja urrejtjen time në akull
dhe do prisja të dal dielli..
Me ëndrrën e Van Gogh do të shkruaja ne yje
një poemë të Benedetti-t
dhe një këngë e Serrat-it do të ishte
serenatë e hënës.
Me lotët e mia do i ujisja lulet
të ndiej dhimbjen e gjembave të tyre
dhe puthjen mishërore të petaleve të tyre
Zoti im, sikur të kisha një copë jetë..
Nuk do lejoja të kaloj një ditë e vetme
pa ua thënë njerzve që dua;
iu dua
Do të bindja cdo burrë ose grua
që ata janë të preferuarit e mi
dhe se unë do jetoj
në dashuri
me dashuri.
Do ia vërtetoja njerëzimit
se sa shumë gabojnë kur mendojnë
që ata nuk dashurojnë mbas mplakjes
duke mos e ditur
se ata mplaken kur ndalojnë së dashuruari
Femijëve do u jipja krahë
por do i lejoja të mësojnë të fluturojnë vet.
Të moshuarve do u tregoja se
vdekja nuk vjen me moshën
por me harresën.
Kam mësuar aq shumë nga ju njerëz..

Kam mësuar se të gjithë dëshirojnë të jetojnë
ne majë te malit
duke mos e kuptuar që
lumturia e vërtetë
qëndron gjatë ngjitjes së shpatit..
Kam mësuar se kur një i posalindur
shtrëngon gishtin e babit
në grushtin e tij të vogël,
ai e ka bërë atë për vete pergjithmonë.
Kam mësuar se njeriu ka të drejtë
të shikojë poshtë në tjetrin
vetëm atëherë kur do i ndihmojë të ngritet lart përsëri.
Kam mësuar aq shumë nga ju
por së fundmi
pjesë e madhe e diturisë
do mbetet e pashfrytëzuar
sepse kur ata të më fusin
brenda në valixhe
fatkeqësisht do të vdes.


Leter lamtumirese shkruar nga Gabriel Garcia Marques kur kuptoi se kishte kancerin..

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[FONT="Microsoft Sans Serif"][SIZE="2"]Sa me pelqen kjo poezia Marquez lovely :)

~

Gjithmonë do gjendet një dorë gruaje
Që vjen të dhel me ëmbëlsi,
Me dashurinë e butë të vëllait
Të qetëson kur s’ke dashuri.

Gjithmonë do gjendet një sup gruaje
Ku ti mbështet kokën mendjelehtë,
Dhe, duke marrë frymë me zjarr,
Ajo të beson ëndrrën e vet.

Gjithmonë do gjenden dy sy gruaje
Që mbysin gjithkund dhembjen tënde
Dhe, nëse të mbetet pakëz vuajtje,
Ata, të paktën, të shohin me dhembje.

Por ka dhe të tilla duar gruaje
Që të sjellin mrekullinë
Dhe kur të prekin ballin e lodhur,
Ke gjetur fatin, përjetësinë.

Por ka dhe të tilla supe gruaje
Që do të duheshin përgjithmonë,
Po ti në to veç një natë u mbështete,
Gabimin e kuptove shumë vonë.

Por ka dhe të tillë sy gruaje
Që të shohin me pikëllim gjithnjë
Dhe mbeten për ty – sytë e shpirtit
Deri në çastin kur ti s’je më

Po ty, kundër dëshirës sate,
Të duken pak ato duar dhelëse
Të duken pak supet dhe sytë.
Dhe i tradhton në ndjenja dehëse.

Dhe ja, ato – hakmarrëse ngrihen kundër teje:
-Tradhtar! – të thotë shiu nëpër lotë
-Tradhtar! – era të përplaset në fytyrë
-Tradhtar! – pylli të thotë.

Dhe ti, me shpirt të penduar,

Ndjen turp dhe vetes kurrë s’ia fal;
Vetëm ato duar që ke tradhtuar,
T¬ë falin gjithçka, thjesht pa fjalë.

Dhe vetëm ato supe të lodhura
Të falin dhe janë gati të falin gjithmonë,
Dhe vetëm ata sy të trishtuar
Të falin atë që as vetes s’ia lejon.

Evgeni Jevtushenko[/SIZE][/FONT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[SIZE="2"][FONT="Microsoft Sans Serif"]Ti që më lexon…
nëse guxon…
eja me mua…

Lakuriq...
dhe eja të të gënjej...

Gënjeshtra është më fisnike
se sa i hidhur zhgënjimi...
guxo të të gënjej veç një herë unë
siç guxove tërë jetës të të zhgënjejnë ata...
ato...
nderi...
morali...
besa dhe premtimi...

Gënjeshtra ime gjithnjë është më e bukur
se gjithnjë ndodhet përtej...
eja pra...
pa të zhgënjyer guxo të të gënjej...

Eja të të marr në një udhëtim të gjatë...
të gjatë...
shumë të gjatë...
përtej Tri Pikave në fund të vargjeve të mia…
atje larg…
atje poshtë…
atje lart…

Atje përtej…
por kurrë këtu…

Tri Pikat…
trinia ime humnerë...
çast…
përjetësi…
asnjëherë…

Tri Pikat…
trinia ime djegëse…
e nesërme…
e sotme…
e djeshme…

Tri Pikat…
trinia ime e trishtë…
muzg…
natë…
ditë...

Tri Pikat…
trinia ime magji…
bordell…
kishë…
xhami…

Tri Pikat…
trinia ime pa altar…
ëngjëj…
djajë…
transeksualë…

Tri Pikat…
trinia ime gri…
ne…
unë…
ti…

Tri Pikat...
trinia ime pa shenjtorë…
i dashur…
bashkëshort…
dashnor…

Tri Pikat…
trinia ime mëkatare…
orale…
anale…
vaginale...

Tri Pikat…
trinia ime rrënjëdalë…
rënkim…
heshtje…
fjalë…

Nëse guxon eja …
të të marr në një udhëtim të gjatë
si kurrë ndonjëherë
alfabetëve të përmbysur…
ndërgjegjes së cakërdisur
moraleve të dhjerë...

Përtej Tri Pikave në fund të vargjeve të mia…
përtej çfarë shkruajta e çfarë thashë…
përtej çfarë mund të lexohet e mund të shkruhet…
përtej gjithshkaje që mund të thuhet…
përtej çfarë njerëzit lexuan e mund të lexojnë…
përtej çfarë njerëzit harruan e më s'kujtojnë...
përtej çfarë ti kërkove dhe s'ta dhanë...
përtej çfarë nuk doje dhe ta dhuruan...
përtej çfarë besove dhe ta vranë...
përtej çfarë bekove dhe ta mallkuan...

Nëse guxon eja pra atje ku pak shkojnë...
eja dhe guxo të të gënjej...
të të gënjej pa të zhgënjyer...
në Arratinë e Madhe Përtej Tri Pikave
ku retë pa qiej
azil poetik kërkojnë...

(2010)
©Artan Gjyzel Hasani[/FONT][/SIZE]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

uaaaaaaaa hej bre qysh me rrejt jaaaaaa nuk vij
hahahahahhaah

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[QUOTE=tipi engjellor;2003284]uaaaaaaaa hej bre qysh me rrejt jaaaaaa nuk vij
hahahahahhaah[/QUOTE]

[FONT="Microsoft Sans Serif"][SIZE="2"]Hahahahahah ndac :biggrin:

~

SY TE RREJSHEM - MAN POGA

Kot fshihesh neper hije lisesh
të zgjatuna për qiell nga ujtë e iluzionit.
Dil,
se të k'qyra tek kqyrje!

Pandehe se etja e thatë
pejte e arsyes
do t'mi griste...
nga një vështrim tinëzar?!

O dil,
skam nevojë
për sy të rrejshëm

Të pashë!
[/SIZE][/FONT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

e qitahs mire qisaj radhe mire jo moj une nuk mhsfemna hahahah

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Në mundsh...

Përkthyer nga Robert Shvarc

Në mundsh ta ruash arsyen, kur bota humbet fillin
e fajin ty ta hedh dhe vetes t’i besosh,
sa herë tek ti dyshojnë e s’të përfillin
por edhe dyshimet drejt t’i gjykosh...
Në mundsh të rrish në pritje, nga pritja pa u lodhur,
e, kur t’urrejnë, urrejtje mos t’ushqesh,
madje, ndaj shpifjeve të rrish pa folur,
me thjeshtësi, me to pa rënë ndesh...

Në mundsh t’mendosh, por jo gjer në shkatrrim,
të ëndërrosh, por jo si rob ëndërrimesh,
dhe t’i trajtosh njëlloj e pa dallim
ngadhnjim e shpartallim burim mashtrimesh...
Në durofsh dot thëniet e tua të drejta
në kurthe për trutharët, kopuket që t’i kthejnë,
t’i shohësh të thyera gjërat më të shtrenjta
e prapë t’i ndërtosh me vegla që nuk vlejnë...

Në mundsh fitoret që ke korrur t’i flijosh
si në kumar, në një të vetme lojë,
të rrezikosh, të humbasësh e prapë t’ia fillosh,
dhe humbjen kurrë të mos e zesh në gojë...
Në i detyrofsh dot muskul, nerv e puls e zemër
të të shërbejnë edhe kur gjithçka duket e kotë,
e të qëndrosh kur s’ke asgjë më veç vullnetit,
që vetëm fjalën “Qëndro!” gjithmonë të thonë...

Në mundsh të flasësh me maskarenj, por nderin tënd ta ruash
e t’ecësh përkrah mbretit pa krenari që të verbon...
Nëse armiku apo miku s’të bëjnë dot të vuash,
dhe gjithkend e çmon, por veç sa meriton...
Në mundsh t’i mbushësh ti minutat aq të renda
me vepra që peshojnë
dije dhe mos kij asnjë dyshim,
se jotja do të jetë Bota, me ç’ka brenda,
dhe NJERI do të jesh, o biri im!

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

NJERIU

Pas fjalëve t’mëdha fshihet zbraztia
Pas lajkave fshihet mëria
Pas dinakëris fshihet ligësia
Pas arrogances fshihet dobesia.

Pas shpirtit pastër bukuria
Pas mendjes së ndritur qëndron dija!
Pas ndihmës panevoje fshihet
dyftyresia Pas veprave
t'secilit shihet njerzia.

Pas çdo dhimbje ndjeshmëria
Pas mirësisë rri shpirtmadhësia
Pas goditjes shpirtngushtësia
Pas çdo dimri vjen pranvera...

Pas çdo nate agon prap dita*
Pas dashuris qëndron Hyjnia
Pas çdo gjëje fshihet nji shkas
I mir apo i keq që do të godas....

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

GJUHA SHQYPE

Porsi kanga e zogut t'verës*

qi vallzon n'blerim të prillit;

porsi i ambli flladi i erës*

qi lmon gjit e drandofillit;

porsi vala e bregut t'detit*

porsi gjâma e rrfès zhgjetare*

porsi ushtima e nji tërmetit*

ngjashtu â' gjuha e jonë shqyptare.

Ah! po; â' e ambël fjala e sajë*

porsi gjumi m'nji kërthi*

porsi drita plot uzdajë*

porsi gazi i pamashtri;

edhè ndihet tue kumbue;

porsi fleta e Kerubinit*

ka'i bien qiellvet tue flutrue

n't'zjarrtat valle t'amëshimit.

Pra* mallkue njai bir Shqyptari*

qi këtë gjuhë të Perëndis'*

trashigim* që na la i Pari*

trashigim s'ia len ai fmis;

edhe atij iu thaftë* po* goja*

që përbuzë këtë gjuhë hyjnore;

qi n'gjuhë t'huej* kur s'asht nevoja*

flet e t'veten e lèn mbas dore.

Në gjuhë shqype nanat tona

qi prej djepit na kanë thânun*

se asht një Zot* qi do ta dona;

njatë* qi jetën na ka dhânun;

edhe shqyp na thanë se Zoti

për shqyptarë Shqypninë e fali*

se sa t'enden stina e moti*

do ta gzojn kta djalë mbas djali.

Shqyp na vete* po pik' mâ para*

n'agim t'jetës kur kemi shkue*

tue ndjekë flutra nëpër ara*

shqyp mâ s'pari kemi kndue:

kemi kndue* po armët besnike*

qi flakue kanë n'dorë t'shqyptarëvet*

kah kanë dekë kta për dhè të't'Parvet.

Në këtë gjuhë edhe njai Leka*

qi'i rruzllim mbretnin s'i a* xûni*

në këtë gjuhë edhe Kastriota

u pat folë njatyne ushtrive*

qi sa t'drisë e diellit rrota*

kanë me kênë ndera e trimnive.

Pra* shqyptarë çdo fès qi t'jini*

gegë e toskë* malci e qyteta*

gjuhën t'uej kurr mos ta lini*

mos ta lini sa t'jetë jeta*

por për tê gjithmonë punoni;

pse* sa t'mbani gjuhën t'uej*

fisi juej* vendi e zakoni

kanë me u mbajtë larg kambës s'huej*

Nper gjuhë shqype bota mbarë

ka me ju njohtë se ç'fis ju kini*

ka me ju njohtë për shqyptarë;

trimi n'za* sikurse jini.

Prandaj* pra* n'e doni fisin*

mali* bregu edhe Malcija

prej njaj goje sod t'brohrisim:

Me gjuhë t'veten rrnoftë Shqypnia


GJERGJ FISHTA.

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Ti

Në këto dit’ e këto nete*
Kur po kaloj nëpër tërmete*
Kur m’i u vu shkelmi gjith një jete*
E vetmja Ti përkrah m’u gjete*
E dashur qe* e dashur mbete*
Gëlltite lotët në vetvete*
Më hodhe krahun... U mbështete...
Atëherë ndjeva me gëzim*
Se jeta prapë kish kuptim.

Petraq Kolevica

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[QUOTE=YanYan;2019262]Ti

Në këto dit’ e këto nete*
Kur po kaloj nëpër tërmete*
Kur m’i u vu shkelmi gjith një jete*
E vetmja Ti përkrah m’u gjete*
E dashur qe* e dashur mbete*
Gëlltite lotët në vetvete*
Më hodhe krahun... U mbështete...
Atëherë ndjeva me gëzim*
Se jeta prapë kish kuptim.

Petraq Kolevica[/QUOTE]

Sa e bukur kjo poezi YanYan :)

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Poezia nuk asht luks
mantela e dantella t'arta
nuk e stolisin trupin e saj
vajin ajo se njeh:
Poeti qe vajton
asht nji qyqan qe kot jeton.
Poezia britem lufte asht
kushtrim.
Poeti asht trim.
e trimat jane te pakte
Prandaj poetet nder gishta numrohen.

~ H. Hajne

:smile:

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Si te gjithe vargjet e Hajne-s edhe keto poshte jane te mrekullueshme...

Më je betuar deri në varr
Me magjinë tënde më ke folur
Se do më duash tërë zjarr
Po prapë mbetem i pangopur.
Gojën te fytyra ime e ver
Fryma jonë s'ka të sosur
Shpirtin tënd do ta pi krejt
Të vdekshmit janë të pangopur.

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[LEFT][COLOR=#000000][FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#333333]Të kisha thënë se loti që rrjedh në faqe*[/COLOR][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#000000]është shpirt i vrarë që humbet për pak çaste...[/COLOR][/FONT][/LEFT]
[FONT=Microsoft Sans Serif] [/FONT]
[LEFT][FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#000000]Të kisha thënë* loti është një funeral*[/COLOR][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#000000]Kur kalon ai* veç trishtimi s'bindet të ndalë...[/COLOR][/FONT][/LEFT]
[FONT=Microsoft Sans Serif] [/FONT]
[LEFT][FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#000000]Të kisha thënë* edhe kur sheh diku një lot*[/COLOR][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#000000]ndalu* përule kokën* hesht* nëse s'loton dot.[/COLOR][/FONT][/LEFT]
[FONT=Microsoft Sans Serif] [/FONT]
[LEFT][FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#000000]Të kisha thënë...Kot të kam thënë gjithsesi*[/COLOR][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#000000]se s'bëre asgjë për të ndalur lotët e mi...[/COLOR][/FONT][/LEFT]
[FONT=Microsoft Sans Serif] [/FONT]
[LEFT][FONT=Microsoft Sans Serif][COLOR=#000000]Sokrat Habilaj[/COLOR][/FONT][/LEFT]
[FONT=Microsoft Sans Serif] [/FONT]
[FONT=lucida grande][/FONT][/COLOR]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[LEFT][COLOR=#000000][COLOR=#333333][FONT=lucida grande][COLOR=black]Mes nesh s`ka mbetur gjë tjetër[/COLOR][/FONT][/COLOR][COLOR=#333333]
[FONT=lucida grande][COLOR=#000000]pos heshtjes së trembur[/COLOR][/FONT]
[FONT=lucida grande][COLOR=#000000]dhe sendeve pa shpirt[/COLOR][/FONT]
[FONT=lucida grande][COLOR=black]që bashkë me pikturat e vjetra[/COLOR][/FONT]
[FONT=lucida grande][COLOR=black]dhe enët e botëta[/COLOR][/FONT]
[FONT=lucida grande][COLOR=black]do t`i nxjerrim në ankand[/COLOR][/FONT]
[FONT=lucida grande][COLOR=black]ta arsyetojmë pafajsinë[/COLOR][/FONT][/LEFT]

[LEFT][FONT=lucida grande][COLOR=black]Ibrahim Veliu[/COLOR][/FONT][/LEFT]

[/COLOR][/COLOR]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

NË KËT BOTË

Takova sot Xhim Morrison
Me vdekjen shëtiste
Ditën apo netëve von’
Ajo nga pas e ndiqte
Të njoh i thashë Xhim
Të kam par’ në fotografi
Ndaj eja një kafe ta pim’
Se s’shihemi më të dy
Ty më tha të njoh fare pak
Je stërnip më thanë
I Adamit gjysmak
Dhe i Evës ...putanë
Në këtë botë s’të dëgjojnë
Edhe po të bësh mrekulli
Veç kur vdes të kerkojnë
Dhe thonë...oh sa i madh qe ai


K.C

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

Deshires s'ime....

Ne djepin e andrrave po m'lekund perhera
O dore e padukshme e deshires qi m'pervelove*
O shtytje e tmerrshme qi epshet m'i zgjove
E m'bane vec vujtjesh t'njof dhe vujtje te tjera!

Ti m'bane t'hiqem zvarre ner shpella pakuptimi
Te mbytem ner pellgje helmi dhe vneri
E tmerrshme thika jote*..bash ne jeten me therri.
Dhe m'bani t'andrroj.....te qaje me lot idhnimi!

Pa e shiju mire jeten o kob m'u versule !
Me shtyne qi te gremisem ne nje bote paqetsije
I pafajshem isha....m'lave ne uje dreqnie*
O deshire e epsheve t'mija qi hic nuk perkule!

E tash e neveris jeten*si perpara se due*
Kur i qete une shtrohesha ne prehen t'Orfeut*
Kur argetohesha amblas persiper keti dheut
Ku pa i permbush deshiret nji dite kam m'u mbulue!

Larg meje pra o deshire pse m'trondit shtegtimin
Qi duhet te baj gjate udhes ksaj bote*
Ku n'shkak t'and po derdh vaj e lot
Dhe po ia humb pergjithnji shpirtit qetsin!

s.Neziri

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[LEFT][COLOR=#000000][FONT=Century Gothic][COLOR=#333333]Kam njohur sy – o, ata sy![/COLOR][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#000000][FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Sa fort i desha, e di një Zot![/COLOR][/FONT][/COLOR][COLOR=#000000]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Kish kaq magji dhe zjarr aty,[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Sa shpirtin s’mund ta shkulnja dot.[/COLOR][/FONT][/LEFT]

[LEFT][FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]N’atë vështrim të pakuptuar[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Zbulohej jeta gjer në fund.[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Kish kaq pasion të përvëluar,[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Kaq pikëllim sa s’ka kurrkund![/COLOR][/FONT][/LEFT]

[LEFT][FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Dhe shihte rëndë, madhërishëm,[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Që nën qepallat, mengadalë.[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Dhe ish gazmor dhe ish i hijshëm[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Dhe si një vajtje ish fatal.[/COLOR][/FONT][/LEFT]

[LEFT][FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Shpesh rrija shihja i mahnitur,[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Por asnjëherë s’munda dot[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Që ta vështroj pa u tronditur,[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Ta adhuroj pa derdhur lot.[/COLOR][/FONT][/LEFT]

[LEFT][FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]F.I.TJUTÇEV[/COLOR][/FONT][/COLOR][/LEFT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[LEFT][FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Ti porosit një kafe të shkurtër[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Si jeta ime e gjatë[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Tashmë larg teje[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Ditë e natë[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Pas një beteje[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Një mijë herë të humbur[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Pa të marrë leje[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Ndërsa këputet kujtimi[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Si meteor i lumtur[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Që vdes e bëhet pluhur[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Me të prekur mungesën tënde[/COLOR][/FONT]
[FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Që të dhemb kaq bukur.[/COLOR][/FONT][/LEFT]

[LEFT][FONT=Century Gothic][COLOR=#000000]Edmond Tupja[/COLOR][/FONT][/LEFT]

Titulli: Poezi Nga Poetë të Ndyshëm
 

[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3] Mall[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]Mallin me emrin tёnd e pagёzova[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]dhe me zёrin e dhimbjes tё thёrras,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]por ti nuk do tё dёgjosh.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]Ti je pasqyra ime ,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]shihem aty ,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]pёrplasem dhe shёmbem nё tё.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]Shihem aty dhe nuk qaj pёr ikjen tёnde,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]por pёr vetminë time,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]thёrras jo ty ,por kurajon time ,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]godas jo ty,por pafuqinё time.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]U lodha nga peshё e rёndё e mallit tёnd.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]Ti je dhe nuk je ! [/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]Ti je mall , kjo ёshtё e vёrteta,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]ti je heshtje , kjo ёshtё e trishtueshmja.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]Ti je ikje, kjo ёshtё e dhimbshmja, [/SIZE][/FONT]
[FONT=Franklin Gothic Medium][SIZE=3]ti je mungesё, kjo ёshtё e pa pёrballueshmja.[/SIZE][/FONT]


[SIZE=3]E . Culiq[/SIZE]