[B][SIZE=5]Zogu i harruar !!![/SIZE][/B]

Në kengen e kenduar të bilbilit të pranveres
shpesh edhe vaji ndegjohet aty nga shpirti i tij
ne shtegtimin e larget shkoj dhe nuk u kthye më
mbeti bilbil vaji me kengen e merzitjes atje ne largesi.


Degë pas degë ne shtegtim sa për të pushuar dikund
nga gjyetari iku që të mbetet i pa vrarë dhe i lenduar
atje ne malin e huaj u tret dhe nuk u duk fare
mbeti i humbur , i merzitur dhe i pikelluar.


Kur i ndegjoj zerin e tij duke cicerruar ne degë lartë
ka aq shumë mallengjim sa shpirti nuk ia përmbanë
ne kengen e mengjesit kur mendoj se ai është i gezuar
me ka bindur me kohen se bilbili vetem kjan.

Dikur nga merzija ky bilbil i mjeruar do të pelcasë
kujtim kengen e tij do ta kemi me kohen cdo here
se i merzitur vdiqë e shkoj për malin e tij
aq shumë e deshti dhe shumë i beri nderë.

[B][SIZE=3]Të gjitha !![/SIZE][/B]

Ne dallget e fjeles , qendron dhe jeton
heshtja
e bashkë me të , jeton dhe vepron
kurreshtja
Ne fjalen e hidhur gjindet cdo here
e verteta
e bashkë me të , kerkon dhe gjurmon
drejtesia
Ne fjalen e kot , të pavlerë , behet urë
tradhetia
e bashkë me të lidhet cdo here
qmenduria
Ne mendjen e njeriut ,pse bindje të gabuar
shemtim
e bashkë me keto të tillat
shkaterrim
Ne respektin e treguar dhe të deshmuar
sinqeritet
e bashkë me ketë fjalë dhe vepra
realitet.

[SIZE=4][B]E verteta !![/B][/SIZE]

Kur dielli nuk dilte asnjehere
aty isha une , duke e pritur
ne mengjesin e hershem të Pranveres
isha zgjuar dhe pa gjumë i rraskapitur.


Ne mjegullen e hershme të vjeshtes
cdo gjë dukej e humburë dhe e pa parë
e ne ketë kohë eca une cdo here
i pa mposhtur , me koken largë dhe krenarë.


Ne stinet e bores ne të rreshura te medha
nuk u mberdhina dhe nuk u shtanga assesi
hap pas hapi dhe me plotë mundë ne ecje
kalova pengesa dhe brigje ne terësi.


Kur binte shiu dhe vetetonte ne kohen e keqe
une nuk u frigova nga kjo kohë e tillë
cdo here eca dhe nuk u ndala fare
per qellimin tim, qellimin me të mirë.


Te gjitha i shkrova ne leter dhe aty i mbajë
kah kam ecur , nga pushova dhe u lodha
si deshmi i kam te gjitha udhetimet e mija
nese dikuj per te keq do ti shkonte goja.


Do të jem cdo here si lisi me i fortë
qe e shof kohen dhe të verteten ne sy
te arrijë tek realiteti dhe e drejta ne veper
nuk me frigon bora, diell as era e asnjë shi.

[B][SIZE=1][COLOR=black]I nderuar Psikolog,[/COLOR][/SIZE][/B]
[COLOR=black][/COLOR]
[SIZE=1][COLOR=black]I humba mbi 2 ore duke lexuar me vemendje poezit apo vargjet e tuaj.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=1][COLOR=black]Jam pa koment !!![/COLOR][/SIZE]
[SIZE=1][COLOR=black]Nuk kisha mundur te paramendoj ne fillim te leximit qe loti do te me ndal me leximin qe ja nisa duke lexuar.[/COLOR][/SIZE]
[SIZE=1][COLOR=black]Me nje sinqeritet i tregove ndjenjet e tuaj pra RRESPEKT te madhe e ke nga une, kurse 3 hyjet e tuaj sikur qe kishe shkruajtur ne vargje i deshiroj sa ma frik te ken rrast te thirren apet NENE dikend qe do ja zvoglon mallin e nenes e tyre, Me dhimbje te madhe i imagjinoj vargjet e tuaj.[/COLOR][/SIZE]
[COLOR=black][/COLOR]
[SIZE=1][COLOR=black]Nga thellsija e zemres Te deshiroj TY dhe hyjet e tuaj fat ne te gjithat sferat e jetes, shendet te plottttttttt dhe buzeqejen pa kufiiiiii kurse loti te mbet ne te kaluaren...[/COLOR][/SIZE]
[COLOR=black][/COLOR]
[SIZE=1][COLOR=black]Ju pershendes perzemrsisht [/COLOR][/SIZE]
[COLOR=black][/COLOR]
[COLOR=black][/COLOR]
[B][SIZE=1][COLOR=black]me rrespekt E_martumja[/COLOR][/SIZE][/B]

e_martumja e nderuar !


Ju falenderoj për fjalet e juaja dhe për vlersimin e zemergjersin e juaj.

Ne emrine tre yjeve të mij , u pershendes dhe ju deshiroj cdo të mirë dhe të mbarë.


Me nderime si cdo here per ju;


Psikologu

[B][SIZE=3]Me merrë oj Kohë ??!![/SIZE][/B]

Kohë me merrë me vete dhe me dergo
atje ku fundi vjen me shpejtë
me merrë ne krihet e tua oj kohë
qe cdo gjë te kaloj me shpejtë.


Pse , ne krihet e tua nuk me lejon
qe të shkojm tek vendi qe ti e din
kohë me merrë me veti të lutem
qe sa me shpejtë ta perfundoj merzinë.


Me merrë kohë dhe me dergo andej
ku janë shumë njerez qe jetojnë
ne palcen e tyre akoma shkruhet fjala
se perfundimishtë me cdo gjë pushojnë.



Me merrë kohë të lutem shumë
dhe mos i trego askuj se ku me dergon
sepse e dij se do të me kekrojnë dikur
por kerkesa e tyre do të kuptohet vonë.


Ne hapat e mij me shpejto te eci
te shkoj atje ku ka pushim dhe qetsi
me merrë me veti kohë të lutem
qe të kaloj me shpejt rruget ne ardhmeri.


Pse nganjehere nuk ecen oj kohë
dhe me behesh sikur me mua lufton
a thua pse kam ketë shpirtë te paster
me shumë per ketë ti mua me denon.

Kohë të lutem jepi fund sa me shpejt
dites , nates , vetmis dhe merzisë
tregoj të tjerve qe vijnë pas meje
se une isha shembullë nderi dhe i ndershmerisë.


Kohë të lutem me merrë me veti me shpejtë
se s´dua te jem me keshtu me zemer bujarë
cdo here me vranë dhe me lenduan aq shumë
atyre qe u besova me dolen tradhetarë.



Kohë të lutem me merrë ne krihet e tua
te ikim bashkë ku askush fare se din
edhe une pas shumë shtrengatave të ndryshme
dua nje here ta shijoj pushimin dhe qetesinë.

[B][SIZE=4]Djegeja !![/SIZE][/B]

Druri din të thahet , dhe të digjet
ndersa bari tymos cdo herë..

Lulja din të vyshket , edhe të lulzoj
por thera kurrë nuk ledhatohet...


Shiu din të bije , dhe të rigoj
por boren kurrë se mbanë kush ne gji..



Fjalen din cdo kush ta flasë , edhe ta shqiptoj
po sa e kupton , apo vetem e ndegjon...


Kurthen din ta ndreq cdo kush , edhe e prishë
por ne të bie cdoai qe e ndreqi për të tjeret...


Këngen din ta kendoj , edhe ta ndegjoj veshi i njeriut
por a thua kenga eshte edhe lot i njeriut...

Besimi ne dikend është veper e mirë
por edhe mashtrim për njeriun e sinqertë...


Fjala plagos , por edhe sheron shpesh
kur e verteta ka qellimin e saj me cdo kushtë...

[B][SIZE=5]Perse ?![/SIZE][/B]

Perse u fute aq thellë ne mua
me more netet e mija pa gjumë
mbi shpirtin tim perse sundove
dhe me bere të të dua shumë.


Perse diten ma bëre të gjatë
minutat mbeten sa një shekull
kur zerin tendë nuk e ndegjoja fare
isha i hidheruar , ne fytyr i zbehur.

Perse ne shpirt e bere vendin
ndertove qerdhen e madhe të dashurisë
aty të jesh aty dhe të mbreeterosh
sikur Afrodita , mbretresh e lashtesi¨së.


Perse qetesimin tek ti e gjeta cdo here
vallë forcen time aq shumë e more
me zerin tendë si cicerrim zogu
shpirtin tim , aq shumë e gezove.

Perse pranveren e dua aq shumë
dhe lulet e Prillit i kam deshirë
mbi të gjitha lulet ty të zgjodha
si ajo me e shtrenjeta , dhe ajo me e mirë.

[SIZE=4][B]Ne stinen e Pranveres !![/B][/SIZE]

Kur të vjen Pranvera e lulezuar
me prit në livadhin e gjelberuar
me vrapë do të vij tek ti
äq shumë dua për të perqafuar.

Nje lule të bukur do ta dhuroj
që shpirtin tendë ta mbushë me aromë
nuk ke nevojë të me thuash sa me don
sepse fytyra e buzqeshur ketë ma tregon.


Nën hijen e lisit se bashku të ulemi
të ndegjojmë me knaqesi kengen e bilbilit
aty të rrijmë deri sa te vije mbremja
se bashku ti numrojm , yjet e qiellit.


Ne atë livadh të zbukuruar dhe të lulezuar
do të shkruaj aq bukur per ty një dashuri
vetem për ty te gjitha të ti kushtoj ty
fytyres tende , me ata sy të bukur e ata sy të zi.

[B][SIZE=4]Patriotet dhe të tjeret[/SIZE][/B]

Ne leter shkruan të medhenjet , të diturit
ndersa të tjeret , u djersiteten
edhe pse ata të tjeret e njifnin letren si te bardhë
dhe ty zgallavitetn.

Ne penden e tyre të të medhenjeve , brofi guximi
ndersa te tjeret, e nenqmuan
edhe pse keta të tjeret vuanin nga friga e vetvetes
per ketë edhe tradhetuan.


Me shkrimin e paster keta te ditur dhe plot patriotizem
te tjeret e quan tradheti
edhe pse keta te tjeret nuk din se cka eshte kjo fjalë
e vlersonin për ligesi.

Ne mendjen dhe zemeren e të medhenjeve
te tjeret kishin fuqi
edhe pse te diturit e kombit shkruan e luftuan
te tjeret i fyen keta, i nenqmuan.


Lapsin e mbanin ne dorë patriotet
te tjeret rakin
dhe prapë se prapë te diturit u ofenduan
te tjeret dominuan.


Koha , nuk eci kot dhe s´do të ecen kurrë
te tjeret kot njollosin
sepse ata qe kan qenë do të jenë cdo here
qe e kan njerzin , diturin dhe e duan kombin.

[B][SIZE=4]Do të ndeshen dikur !!![/SIZE][/B]

Do të përplasen dikur
pendesat dhe deshirat
gabimet do të kerkojnë të falur
ndersa une ;
do të jem largë intrigave te huja
qe me kohen u fajesova kot.


Do të dalin ne dritë
e verteta dhe realiteti
sinqeritet do të jetë cdo here
me mua dhe per mua;
ndersa une;
do të jem largë lajkave
dhe fjaleve boshe qe u besuan.


Do të mbajë krenarin time
me familje , qe e kemi me shekuj
burrerin , trimerin dhe urtesin
ndersa une;
do të jem cdo here ashtu
i pa thyer nga asnjë forcë.


Do të ndeshen dikur , së shpejti
lotet e pendeses dhe të faljes
por une ;
ata lot nuk do ti shof
sepse une jam largë
dhe ashtu do të jem.


Do triumfoj e verteta cdo here
e ti qe mirresh me lajka
shpifje e dredhi
do të pesosh nga ato
ndersa mua ;
do të me vjen keq per disfaten tende
dhe njohurin e vogel të jetes.

[B][SIZE=5]Jeta[/SIZE][/B]

E shkruar apo e lexuar , apo e mesuar
qe të quajmë Jetë dhe bashkë me emrin e saj
të bejmë aq pak ose shumë qe te e quajmë jetë
gjykim , thenje , ose punë për vlerate e saj.

Shkruan dhe do të shkruajnë duart e gishtat
se ; Cdo kush e shef ne dimenzione dhe kende të ndryshme
e kendi i im është i imi qe jetes time i themë;
Nuk jam sherbetor i yti , por ai qe të dua dhe nuk te jetoj kot.


Jeta , për dikend është qiri i fikur ose dritë e fortë
e dikush tjeter edhe e la ne meshirë të mrekullisë
pasuris, vujtjes , gezimit dhe dashurisë
por ajo nuk erdhi afer aty qe të quhet vetem Jetë e jetes.


Per jeten dhe me jeten, se bashku ecen hapat pa nderpre
e ne keta hapa ne u dogjem ose u mberdhim ose u djersitem
por aq me shumë qe bemë per merin e saj të madhe e me vlerë
aq me shumë e me teper e kuptuam i bemë dhe na beri nderë.

[B][SIZE=4]Akoma është heret ?!![/SIZE][/B]

Ecja e hapave te saj
akoma do të behet rrugë
me pelhuren e erretë
dhe të mjegulluarë
qe nuk shef sa duhet
udhekryqin e jetes.

Koha do të behet hije
bashkë me atë
ajo do të ndertoj
boten e vetë të deshtimit
dhe lavderimet do të behen urë
qe cdo kush do të kalon andej.



Nje hap , tash mundet të iduket
sikur të ishin krihet e flutures
nga pagjumsija dhe renkimi
nga krahu ne krah si cdo here
do të mbetet ajo e vrarë
dhe e lenduar ne shpirtë
si besim ne mashtrimin e kohes së mjegullimit.



Agimet e mengjesit te hershem
do të i thenjë rrenjen
edhe pse tash mendon ajo
se lulezon si saksi e dikuj
vetem pse e don veten
dhe beson ne lavdrimet e kota.


Nga vetja do të nxjerrë
te mundohet të jep
atë qe kurrë se ka pasur
dhe sdo ta ketë nga verbsija
Dikur, loti do të behet
si burim i kronit
ne fytyrten e pikllluar
qe sot e mbanë si të gezuar
ajo me kohen,
do ta kupton se është mashtruarë.

[B][SIZE=4]ATA?![/SIZE][/B]

Ata , e folen fjalen e tyre !
duke thyer pasqyren e bukurisë
e dritat e ndezura duke i fikurë
me frymarrjen e shpejtuarë.


Ata , ndertuan kalat e veta!
qe askush nuk hyn e as nuk del
perpos tyre
qe nuk shifen kurrë as ne ujë
pasi nuk kan as pasqyrë!

[SIZE=4][B]Nuk ndahet Dardania[/B][/SIZE]

Si mendon oj botë , si ke menduarë
te na ndashë prapë, për të na coptarë
mos krihet e shqipes do ti presish prapë
a thua po harron , se si dijmë të derdhim gjakë.

Mos mendo aspak , mos krijo atë bindje
ne heshtim tash dhe tregojmë menquri
por heshtjen tonë mos e merrë per frigë
qe të ndahet Mitrovica , nuk ka aspak mundesi.


Ilirida , Dardania , Shqipria , Qamria, Malsia
të bejnë të fala oj botë , dhe të porosisin
shqiptarë kemi qenë dhe do të mbesim cdo here
ata qe si frigohen vdekjes , pushkes cdo here ia nisin.

Mos prek aty ku nuk preket , mos luajë me zjarrë
vdesim të gjithë , e jo kurrë të ndarë
krihet e shqipes të ndara kurrë, kurrë për se gjalli
i ndarë , i coptuarë, nuk jeton shqiptari.

Mos prek ne barot , se gufon e s´din të ndalet
shqiptari nje here lind për të vdekur , e turri si ndalet
bashkoj trojet , bashkoje si më parë kufirin
tash ka ardhur koha , tash do ta leshojmë kushtrimin.