Cila poezi ju ka pylqyer me se shumti?????????
 

Pershndetje per te gjith

Eshte e vrete qe kemi shkruar teper poezi te bukur dhe asnjeres nuk mundemi te thojm se eshte e keqe por besoj se per te ghith juve ndoshta eshte ndonje poezi e veqant qe ju ka pylqyer me se shumti dhe e mbani ne zemer!!!

Cila poezi eshte e veqant per ju,cilin poezi do ta zgjidhni si me te miren dhe do ta shpallni poezia e forumit etj..

Tung

??
 

te pershendes Cool Boy dashta ti pèrgjigjem pytjes tuaj.me te vertet ka shum poezia te bukura sa qe shum here befasohem se nga i merrni keto rreshta e fjalè te buta ndjehnike.pèr mua nuk ka me e bukura poezi se ka shum e shum qe mè pèlqejn.atèher vazhdoni te shkruani dhe me tutje kèshtu!!
I pèrshendes te gjith nga mickoja

Cila poezi ??????????+
 

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Mua me se shumti poezia e Naim Frasherit[/SIZE][/FONT]
[CENTER][FONT=Book Antiqua][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][U]Deshira[/U][/SIZE][/FONT]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Zot!
Sot
Jam,
Kam,
Shoh,
Njoh,
Rronj,
Shkonj;
Kam gas
Dhe flas
E them
Të kem
Ditë,
Dritë,
Jetë,
Vetë,
Ah, dua,
Që thua,
Të mos vdes,
Po të mbes
Përjetë
Të ketë
Shpirti im
Pa mundim
Shëndenë
Të jenë
Me mua
Sa dua.
Sonte jam gjall',
E jam mirë,
Po kam dhe mall
E dëshirë,
Zot i vërtetë
I gjithësisë!
Të rronj përjetë
Ndaj njerëzisë!
Ti ke në dorë,
Çdo gjë që të duash;
Nukë je i gjorë,
Arrin që të thuash;
Pa bëhenë gjithë ç'dua,
Po të më dëgjosh mua,
Le të bëhetë thua,
Dhe gjithë janë bërë!
Atë që thua ti vetë,
Zot i math e i vërtetë!
Ajo bënetë në jetë,
Edhe mbaronet' e tërë!
Ti epi jetë njerëzisë,
Shto e beko dhe bagëtinë,
Se ti je Zot' i gjithësisë,
Në dorëz' e ke mirësinë
Njerëzis' epi jetë të gjatë,
Mundimet fare nga jeta ngreji,
Djepinë shkret' e lugënë thatë
Mos e shih kurrë, po mbushur leri.
Fal
Dhe ep
Gjithë ç'ke
Nga të mirat,
E të pështirat
Hidhi këtje,
A vari më ndonjë grep,
A mbuloji më ndonjë mal,
E lërë vetëm mirësitë,
Fal edhe dritë e jet' e ditë
Le të prëhet gjithë njerëzija
E të mos ketë kurrë të këqija;
Ligësitë, djallëzitë e marrëzitë
Le të mos rrojnë paskëtaj edhe një ditë
Veç mirësija në këtë jetë të mbretëronjë,
Urdhëri yt, puna jote, Zotth' i math e i vërtetë,
E vërteta le të rronjë, gënjeshtra le të pushonjë
Bëj si të duash, ç'të them unë Zot i vërtetë? Ti e di vetë!

Naim Frasheri
[/SIZE][/CENTER]
[/FONT]

[CENTER][FONT=Century Gothic][SIZE=3][U]KUR NJE MENGJES[/U]

Do te jete mengjes e une do te vi patjeter.
Mbi xhaketen time do te kene rene petale
Nga lulet e kumbulles se vjeter,
Nga lulet e thanes se tharet.

Ahere ti s'do te jesh zgjuar akoma.
Une do te them emrin tend ne xhame
Dhe do te vershellej te dashuren kengen tone:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Do vershellej ngadale-ngadale
E s'do prish gjumin tend te bukur.
Do bien mbi mua petale
E do ulet ne sup nje flutur...

E, kur syte te hapesh, do te shohesh
Romantikun e perjetshem ne xhame
Dhe kengen e dashur do njohesh:
"Ti cele heret, moj bajame!"

[U]Dritro Agolli[/U][/SIZE][/FONT][U] :biggrin: [/U]
[/CENTER]

[quote=Cool_Boy]Pershndetje per te gjith

Eshte e vrete qe kemi shkruar teper poezi te bukur dhe asnjeres nuk mundemi te thojm se eshte e keqe por besoj se per te ghith juve ndoshta eshte ndonje poezi e veqant qe ju ka pylqyer me se shumti dhe e mbani ne zemer!!!

Cila poezi eshte e veqant per ju,cilin poezi do ta zgjidhni si me te miren dhe do ta shpallni poezia e forumit etj..

Tung[/quote]

[I][SIZE=3]Edhepse ka shume te tilla do ta veqoja ket poezi te autores Era_1[/SIZE][/I]


[I][SIZE=2][B]Nganjëherë dua të shkruaj një poezi,
gri,
me krah të një lakuriqi nate,
dhe me gjemba nëpër shpatulla,
një poemë vertikale,
tokësore,
vetmitare,
me rrënjë,
dhe me madhësinë e një gurí,
një poemë pa formula,
pa sekrete të trembura,
që të mendoj,
që të shkruaj vetveten,
e gatshme të hidhet nga ura,
ose të rrëzohet nga një avion.
Por shumë herë poezia më del e prerë,
dridhet,
ikën, vjen,
nuk është konstante,
e sëmurë,
maniake,
depresive,
dhe unë çdo natë tendos vargjet,
shtrihem në shpirtin tim,
e gatshme që të nis një poezi pa moshë,
pa frikë,
një poemë pa kocka dhe gjak,
memece dhe transparente,
sepse poezitë nuk flasin,
ato preferojnë të thonë gjërat në heshtje.
[/B][/SIZE][/I]
[B][I]Te gjitha te drejtat te rezervuara nga Era1[/I][/B]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Poezite jane te shumta, te cilat na kane pelqyer, porse me ka befasuar ZARATRUSA ketu ne forumin tone, kishte nje bukuri te madhe te te shprehurit... suksese i nderuar![/SIZE][/FONT]

NË MUNDSH

Në mundsh ta ruash arsyen kur bota humb fillin
E fajin ty ta hedh – dhe vetes ti besosh,
Sa herë të dyshojnë e s’të përfillin,
Por edhe dyshimet drejtë t’i gjykosh.
Në munsh të rrish në pritje, në pritje pa u lodhur,
A, kur të urrejnë, urrejtje mos të ushqesh
Madje ndaj shpifjeve të rrish pa folur
Me thjeshtësi, me to pa rënë ndesh.

Në mundsh të mendosh, por jo në shkatërrim
Të ëndërrosh por jo rob ëndërrimesh,
Dhe t’i trajtosh njëlloj e padallim
Ngadhnjim e shpartallim – burim mashtrimesh.
Në durofsh dot thënjet e tua të drejta
Në kurthe për tradhtarët, kopukët të t’i kthejnë
T’i shohësh të thyera gjërat më te shtrenjta
E prap t’i ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.

Në mundsh fitoret që ke korrur t’i flijosh
Si në kumor, në një të vetme lojë,
Të rrezikosh, të humbësh, e prap t’ia fillosh
Dhe humbjen kurrë t’mos e zëshë në gojë
Në durofsh dot muskul, nerv, puls e zemër
Të të shërbejnë edhe kur gjithçka të duket e kotë,
E të qëndrosh kur s’ke më asgjë veç vullnetit
Që veç një fjalë “ QËNDRO” gjithnjë të thotë.

Në mundsh të flasësh me maskarenj, por nderin ta ruash
A të ecësh përkrah mbretit pa krenari që t'vërbon
Nëse armiku ose miku s’të bëjnë dot të vuash
Dhe gjithçka e çmon, por veç sa meriton.
Në mundsh të mbushësh dy minuta aq të rënda
Me vepra që peshojnë–Dije dhe mos ke asnjë dyshim
Se jotja do jetë bota me cka ka brenda
Dhe burrë të do jesh, o biri im!

( Çmimi Nobel për poezi, 1907 )

RUDYARD KIPLING
1865-1936

[SIZE=3]Vetëm gjuhë Shqipërie[/SIZE]




[SIZE=2]Bregu i Jonit dallgëshumë

Si Amfiteatër ngjan

Valë e detit nuk bën gjumë

Shkëmbin me kristal e lan.


Kaloj, shoh si spektator

Gjith’ bregun e dashurisë

Zoti e gdhendi me dorë

Gjer në kufijtë e magjisë.


Shikoj, Borsh, Dhërmi, Palasë

Llogoranë përmbi Vlorë

Duket se më Zotin flas

Sikur qiellin prek me dorë.


Ndenja pak për një pushim

Për një kafe në Himarë

Aty pashë vetëm trishtim

Shkëmb e valë duke qarë.


Qe prishur vel i magjisë

Vala ishte pikëlluar

Shkëmbin kishin bërë pis

Greqisht mbi të kishin shkruar.


Në bregun tonë amfiteatër

Luhen veç pjesë dashurie

Gjuhë tjetër s’pranon dot

Veçse gjuhë Shqipërie.
[/SIZE]

te lumt ishte shum prekese

[B][SIZE=3]Kjo botë...[/SIZE][/B]




[SIZE=2]Kjo botë bërë copë e çikë,

Si brekët e një vrome,

Kjo botë e vjetër bie erë,

Llagëmi dhe kufome.



Kjo botë e shkretë,

Ka të vërtetë,

Mizerjen dhe shëmtimin,

Dhe fallco, fallco,

Vetëm fallco,

Aromën dhe shkëlqimin[/SIZE].

[I][SIZE=3]Edhe nje vit[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Ne mua po varroset edhe nje vit[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Ndersa bashk me vitin po vdes[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Edhe nje pjese e jetes sime[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Qe kurr nuk pushoi se dashuri[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Puhine prekese te pranveres[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Visoret me vese te vaket verore[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Shiun sherues te vjeshtes[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Dhe druret e durimeve dimerore.[/SIZE][/I]
[I][SIZE=3][/SIZE][/I]
[I][SIZE=3]Autori M.A.[/SIZE][/I]

Shqipetri dhe Vdekja
Mbi vuajtje ngritet ,mbi gjemen e mordjes,
dhe kur e pandeh, te vdekur,perjetesisht,
pa themjan te priftit,pa lutjen e hoxhes
Ai ngritet nga hisri,qendron vertikalisht.

Vetullengrysur,si bjeshka hijerende,
hedh dy hapa ,pertej vdekjes shkon,
qivurin e hekurt e shkel me dy kembe,
Valle c'hironi, dhe Zotin e mohon!?

Keshtu ndodh me stine e me vjete,
dhe askush s'e di,nga c'inat eshte krijuar ,
mbi kete bote te piste ,nuk njeh autoritet,
njeh vetem te drejten per t'u rebeluar .

I ashper ,i rrepte ,stoik si nje shkembe ,
me vdekjen perleshet, e mund e pushton ...
e mberthen ne fyt,e kafshon me dhemb,
dhe pertej ligjeve te natyres,kaleron .

Larg e me larg ,shkon tutje ,nuk ndalet,
plihur cojne zingjiret ,qe i terheqe zvarre,
si nje zog i mocem ,tretet e ringjallet,
vdekjen e peqeshe ,vdekjes i bene balle.

Mbi fatin e zi ,qe ia percaktoi Zoti,
shkel me hapa te rende ,me hapa plumb,
i nxire nga betejat,nga flaka dhe baroti,
pluhurin e vdekjes ,nga trupi e shkund .

Dhe keshtu ,me shekuj te tere perseritet,
Shqiptari dhe Vdekja ,luften nuk e ndalin,
here njeri ngrihet poshte ,pastaj tjetri ngritet,
Vdekja thirret n'Zot ,Shqiptari n'Idealin !!!

[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]Albion Topia (Pokeri )[/SIZE][/FONT]

Shqiptari dhe Vdekja
Mbi vuajtje ngritet ,mbi gjemen e mordjes,
dhe kur e pandeh, te vdekur,perjetesisht,
pa themjan te priftit,pa lutjen e hoxhes
Ai ngritet nga hiri,qendron vertikalisht.

Vetullengrysur,si bjeshka hijerende,
hedh dy hapa ,pertej vdekjes shkon,
qivurin e hekurt e shkel me dy kembe,
Valle c'ironi, dhe Zotin e mohon!?

Keshtu ndodh me stine e me vjete,
dhe askush s'e di,nga c'inat eshte krijuar ,
mbi kete bote te piste ,nuk njeh autoritet,
njeh vetem te drejten per t'u rebeluar .

I ashper ,i rrepte ,stoik si nje shkembe ,
me vdekjen perleshet, e mund e pushton ...
e mberthen ne fyt,e kafshon me dhemb,
dhe pertej ligjeve te natyres,kaleron .

Larg e me larg ,shkon tutje ,nuk ndalet,
pluhur cojne zingjiret ,qe i terheqe zvarre,
si nje zog i mocem ,tretet e ringjallet,
vdekjen e peqeshe ,vdekjes i bene balle.

Mbi fatin e zi ,qe ia percaktoi Zoti,
shkel me hapa te rende ,me hapa plumb,
i nxire nga betejat,nga flaka dhe baroti,
pluhurin e vdekjes ,nga trupi e shkund .

Dhe keshtu ,me shekuj te tere perseritet,
Shqiptari dhe Vdekja ,luften nuk e ndalin,
here njeri ngrihet poshte ,pastaj tjetri ngritet,
Vdekja thirret n'Zot ,Shqiptari n'Idealin !!!

[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]Albion Topia (Pokeri )[/SIZE][/FONT]

[quote=Dea_A]Shqiptari dhe Vdekja
Mbi vuajtje ngritet ,mbi gjemen e mordjes,
dhe kur e pandeh, te vdekur,perjetesisht,
pa themjan te priftit,pa lutjen e hoxhes
Ai ngritet nga hiri,qendron vertikalisht.

Vetullengrysur,si bjeshka hijerende,
hedh dy hapa ,pertej vdekjes shkon,
qivurin e hekurt e shkel me dy kembe,
Valle c'ironi, dhe Zotin e mohon!?

Keshtu ndodh me stine e me vjete,
dhe askush s'e di,nga c'inat eshte krijuar ,
mbi kete bote te piste ,nuk njeh autoritet,
njeh vetem te drejten per t'u rebeluar .

I ashper ,i rrepte ,stoik si nje shkembe ,
me vdekjen perleshet, e mund e pushton ...
e mberthen ne fyt,e kafshon me dhemb,
dhe pertej ligjeve te natyres,kaleron .

Larg e me larg ,shkon tutje ,nuk ndalet,
pluhur cojne zingjiret ,qe i terheqe zvarre,
si nje zog i mocem ,tretet e ringjallet,
vdekjen e peqeshe ,vdekjes i bene balle.

Mbi fatin e zi ,qe ia percaktoi Zoti,
shkel me hapa te rende ,me hapa plumb,
i nxire nga betejat,nga flaka dhe baroti,
pluhurin e vdekjes ,nga trupi e shkund .

Dhe keshtu ,me shekuj te tere perseritet,
Shqiptari dhe Vdekja ,luften nuk e ndalin,
here njeri ngrihet poshte ,pastaj tjetri ngritet,
Vdekja thirret n'Zot ,Shqiptari n'Idealin !!!

[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]Albion Topia (Pokeri )[/SIZE][/FONT][/quote]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Si duket u zhduk mundesia e te qenurit anonim! Pokeri, te pershendes![/SIZE][/FONT]

Kjo eshte nje nga poezite e mia me te preferuara nga letersia shqiptare .:smile:

[B][COLOR="Red"]
Mall[/COLOR][/B]

Ca pika shiu rane mbi qelq.
Per ty une befas ndjeva mall.
Jetojme te dy ne nje qytet,
Dhe rralle shihemi sa rralle.

Edhe m'u duk pak e cuditshme
Si erdh kjo vjeshte, ky mengjes.
Me qiejt e ngrysur pa lejleke
Dhe shirat pa ylber ne mes.

Dhe thenia e vjeter e Heraklitit
Sec m'u kujtua sot per dreq:
"Te zgjuarit jane bashke ne bote,
Kurse te fjeturit jane vec".

Ne c'enderr kemi rene kaq keq,
Qe dot s'po zgjohemi valle?...
Ca pika shiu rane mbi qelq
Dhe une per ty sec ndjeva mall.

Ismail Kadare