Presim grupin e dytë!
 

[b]Me propozim te Shejtonkes,ne grupin e dyte garojne keta anetare:

1.MempfiSx
2.Luana
3.Mafiozi
4.Murgesha
5.Gentiana

Ju ftoj qe shkrimet te jene origjinale,jo teper te gjata sikur ne intervista,te jene me bukurshkrim dhe te jete nje teme sipas deshires suaj![/b]

A bon me dit kur fillon grupi i dyt apo esht sekret :?: :?

[b]Mund te fillosh qysh tash Mafiozi ti nga grupi i dyte dhe te tjeret![/b]

[quote=Barbaroza][b]Mund te fillosh qysh tash Mafiozi ti nga grupi i dyte dhe te tjeret![/b][/quote]

Flm :wink:

[color=blue][b]Ishte një ditë Marsi.
Ato ditë zemra ime lëngonte, kërkoja diçka përtej mundësive të mia, dhe pasi nuk mund ta arrija, nuk ndjehesha aspak mirë.
Ishte ora 10 paradite, e unë duhej të shkoja në orë të mësimit.
Atë ditë kishim Histori të Letërsisë Shqiptare. Edhe pse e doja shumë këtë lëndë dhe e studioja me zell, prap se prapë më mungonte dëshira që të shkoj në orë.
Profesori që na ligjëronte ishte shumë i përmbajtur, spjegonte shumë thatë dhe nuk na e bënte interesant orën.
Ama duhej patjetër të jem aty, se në mungesë të literaturës merrnim spjegime me shkrim. Më vinte gjynah për dorën që do lodhej duke shkruar.
Po mendoja për këto gjëra dhe as që e vërejta se vetëm kisha hyrë në lokalin e shkollës.
Më duhej të ngjitja shkallët për tu gjend në katin e dytë.
Nuk e di as vetë pse e ngrita kokën duke ngjitur shkallët, por një forcë e paspjegueshme po komandonte me mua. Në krye të shkallëve pash një palë sy. Sy të gjelbër të qelur e të qeshur që kishin magjinë e tërë botës.
Vallë kishin magnet ata sy që nuk po mundja ta largoja shikimin???
Po këmbët çkanë që janë bërë të rënda e nuk lëvizin????
E zemra, zemra mos u çmend vallë që po rrah me kaq forcë???
Po vallë pse ata sy nuk zbresin shkallëve te poshtë, pse rrijnë të palëvizur e më vështrojnë??
Sa kohë kaluan në këtë gjendje kurr në jetë nuk kam mundur ta kuptoj??
Dhe, dhe pas një shekulli më duket ula kokën dhe fillova të ngjes shkallët, kur më ndali zëri më melodioz që ndonjëherë e kam ndëgjuar.
-Ju lutem a mund të më ndihmoni diçka???
Mundohem të flas, por zëri më tradhton dhe nga goja ime del një belbëzimë apo një akord fjalësh të pa kuptimta.
-Pppo poo ssi jjo. Urdhëroni!!!
Ngrej kokën dhe e shoh prapë në sy, dhe prap një drithërimë më kaplon trupin. Pyes veten çka dreqin kam që e kam humb kështu kontrollin??
-Unë po kërkoj lokalin dramatik.
Vet me vete.
Mua më dramatizove kokën e po kërkon lokal dramatik.
-Po i thashë tani po të përcjell gjer atje.
Harrova se kisha orë mësimi, harrova monotin që më paraqiste ajo orë, ika ti ndihmoj atij. E më shumë vetes, se e ndjeja thellë në vete se pikërisht afër tij doja të isha në atë moment.
Dhe kam një jetë që jam afër tij, deri në pafundësi planifikojmë.[/b][/color]

Përjetime te mia

Në një dit pranvere, zgjohëm ne qetesi dhe ngadal qohem e bëhem
gati. Zemra me dridhet duke menduar te ardhmën e panjohur. Dy shokët
e mij erdhën te shtëpija, dhe me liruan pak zemrën ne biseda.
Ishem te afert si vellezer, banojshëm ngat, ne shkoll ishëm bashk,
e qdo kund tjetër. Kem qesh shum së bashku, ishëm shum të lumtur.

Dhe pas pak kohe vjen daji im, më thot Jeton a je bër gati tash kem
me marr rrug te lart, përshëndetu me shok un e marr qanten tënde.
Un pershendetem me dy shoket me shum dhimbje, u ndajshem
dhe pa ditur se kur do te shihemi, por i them atyre mos u merzitni
se do te vij se shpejti.

Nisëm me vetur, i shiqoj shokët e mij para shtëpis si largohën
me buzëqeshje, por zemra qante, shiqoj qytetin si largohët,
më von largohem edhe prej kosove, e udhëtoj në vende te panjohura,
pas disa ore mberrij ne zvicerr, pak para mengjesit.

Ditën e par që zgjohem këtu, mendova se kam qen në ëndrra,
dhe shiqoj prej ditares për me qen i sigurt se ku jam. Isha vet,
nuk kuptojsha gjuhen, nuk njohësha askënd.

Një jet e re filloj për mua, ku jam, kush jan këta njerz aq në stress,
qka do të bëj këtu, sa koh do të rri, dhe shum pyetje tjera të rënda.
Kaloj një koh dhe shiqoj qe nuk mundem të kthehëm në kosov,
familja ishte në konflikte me serbët.

Filloj së shpejti të njoftohem me rinijën e vendit, të interesohem
për shkoll, për me punuar mbas shkollës, për sport dhe shum
gjëra tjera qe kisha interesim.

Më von kisha dëshir të madhe të kthehëm në kosov, mi par familjën
dhe dy shokët-vëllezer, por obligimi ushtarak i RSJ-ës më pritke
atje, dhe nuk ishte e mundur të kthehëm. Më ka dobësuar
shum kjo gjendje, në qdo moment.

Vitet kaluan dhe lufta filloj, ishte shum vështir për shqiptarët që ishin
në kosov, por edhe për gjith të tjerët. Nuk isha në gjendje të mir.
Sidomos kur më erdh një lajm prej familjës, që njëri prej dy shokëve
kishte humbur jetën në luft. Me aq deshir të madhe që kisha me pa,
lajmi vjen që ka humbur jetën..... lajm i vështir shum....
Dy dit kalojn në gjendje katastrofike, dhe vjen një tjetër lajm nga
familja, që tjetri shok edhe aj ka humbur jeten në luft....

At dit qe jam nis për gyrbet 17 vite më herët, ish kan hera e mbramt
që qeshëm bashk... Kem qesh me zemër... Jem mërzit me zemër...
Ende zemra më qan

Nje dit e till ka ndryshuar jetën e shum shqiptarëve.
Meritojmë paqe dhe lumturi në të ardhmën, se shum momente të
vështira kem jetu të gjith ku do që jem.

[b][i]21 Korriku ishte ajo dita qe me beri ta ndiej se dashuria eshte ajo qe,po provonte t'mi zgjonte ndjenjat qe ishin te mbyllura diku ne thellesin e shpirtit tim.Ishte pikerishte ajo dite,kur t'i shijova buzet qe digjeshin nga epshi. Ajo dite,dukej se kishte filluar vetem per ne te dy.Vetem Drini i Bardhena shihte.Ishim nje shpirt dhe dy qenie qe dashuroheshim deri ne pafundesi.Ishim te dashururar marrezisht.E donim qdo gje qe kishim pran.Jetonim per puthjet tona,per frymen e njeri-tjetrit dhe keshtu vazhduam te jetonim qdo dit te jetes sone.Duheshim por,si thote nje fjale popullore,asgje nuk eshte e perjetshme.Nuk ishte as dashuria jone,jo pse ne e deshtem ndarjen,por pse ashtu ishte shkruar.Nje fuqi nga larte te ndau nga une.Por ti mos u brengos,sepse jam une ai qe do t'vazhdoj dashurin tone,do ta dua Drinin e Bardhe edhe per ty,do ta ruaj dashurine tone deri ne fundin e dy boterave.
Ishte 25 Maji qe te ndau nga nje pjes e jetes sime,sepse edhe pse ke vdekur,jeton thell ne mua.Dhe tani u ben kater vjet nga njohja jone.Te lutem me premto se do te bashkohemi ne boten e enderrave,sepse une do te vij dhe ateher,asgje nuk do te mund te na ndaj.Ti dergova lulet e dashuris prane varrit tende.Edhe pse e vdekur,une e ndjeja shikimin tend ne mua.Edhe pse ti je e mbyllur pergjithmone,nje fllad ma pershkroi trupin.Dua te te kem prane se nuk mundem me.
Ishin te gjataketo dy vite pa ty.Jeta pa ty eshte denim.Prandaj,ti me prit se do te vij.[/i][/b]

[b][color=darkred]Drita e diellit ngadal po shuhet, dhe Hena duket e kjart! un ne dritare e ulur dhe duke e shikuar Henen mendoj! Mendoj a thua eshte e mundur kjo qe me ndodhi??

Duhet shijuar ket moment, ne te cilen gjithqka esht ndryshe, ku gjitha enderrat behen realitet,ku edhe e pa mundura esht e mundur, sepse kesaj i thone mrekullia e dashuris!! A thua kesaj i thojn mrekullia e dashuris, dashuria qe egziston me shekuj te tera, e cila te ben te shtangur, dhe vetem bota sillet rreth teje, e cila te ben qe zemra rreh pa kontroll,dhe fryma te ndalet,e cila esht si etja e Oçeanit dhe si drita e Henes, e cila te shtin me mendu me ore te tera, te gjejsh nje pergjigje ne shum pyetjet. A thua kesaj i thojn Dashuri???

Dielli ngadal po agon, Hena e humbi shkelqimin e saj, çdo gje po shkon ne vendin e vet dhe ne fund mbeti vetem nje enderr,nje enderr e pa shpres per ne te dy!!
[/color][/b]

[color=blue][b]Luana më shpejt edhe ti.
Të bëhemi grupi më i shpejtë. :lol: :wink: [/b][/color]

Dashuruam.Jetuam.Per njeri-tjetrin,Egzistuam dhe ishim te lumtur.
Te dashuruar enderronim,shpresonim dhe i besonim dashuris son.
Ishte gjitheqka e imja. Ishe arsya e egzistimit tim dhe kuptimi i jetes.
Isha gjitheqka per ty,dhe ti gjitheqka per mua.Por ne nje qast rruga jon u ndal.
Une e ti shkuam ne rrug te ndryshme. pse? nuk e di!
Por tani nuk eshte me rendesi.E patem dashurin dhe e humbem.Ishim te rinje qe te dinim ta ruajm,dashurin tone,tani eshte vetem kujtim ,Kujtim eshte edhe koha e loteve dhe e vuajtjes pas ndarjes.Por e them pa deshmitar,pas teje kurr askush nuk eshte dhe nuk do te jet arsye e egzistimit tim.
Nga large te shkruaj atje ku zemra me dhemb .Sillem por askund s'gjej vend. Te desha dikur kete e din vetem zemra ime,Por ti ateher s'brengoseshe per jeten time.Bere shum gabime, ta fala se mendova se do te ndryshosh,Por ti vazhdove harrove se qfar me premtove mua. Tash kur ti me dashuron une me s'munde te te dua me s'te kerkoj tjeter vetem t'me harrosh . E ke veshtir e di q'do te thot te dashurosh .Provo t'me harrosh se e di si gjeje nje tjeter , S'dua me t'me lendosh e aq me pak te te lendoj . Une po largohem do mbetesh per mua vetem kujtim . Por dije se dhe mua me dhemb ky shpirti im . Me dhemb se kurr nuk deshta qe keshtu te perfundoj . Se dhe per mua do t'jet veshtir tjetrin ta dashuroj


[img]http://www.cosgan.net/images/midi/traurig/d030.gif[/img]

[color=blue][b]Pasi edhe Luana paska shkruar ateher po e hapi sondazhin.
Per veten time po te mundja do tja jepja te gjithve nga nje vote se me te vertet te gjitha shkrimet jane te shkruara mire.
Vota ime shkon ne shpertet te MemphiSx.
I nderuar shkrimi jot me beri te ndjehem e mallengjyer. Dashuria siq ju e pershkruani me mjeshteri eshte ajo qe se paku njeher na ka prek te gjithve.
Jeta vazhdon serish.[/b][/color]

[color=indigo][b]Qy ,qyy qenka hapë sondazhi aa?????
Jaa ,s'po disha për kendë të votojë?!
E lexova shkrimin e parë ,u lodha deri sa e lexova atë shkrimë zbritë e ngjitë shakallët. :lol:
Vërtet ishte një shkrimë i mirë që gjithsesi meritonë Votë!

Lexova Shkrimin e dytë , ishë pasë qëlu pranver ama ,dikush kishe humbë jetë e dkiushë kishte dalurë në perendim ,ku gati qajta :(
Vërtet shkrimë i mirë edhe ai dhe meritonë natyrisht Votë!


E lexova shkrimin e tretë , tybe lotët s'po mundem akome me i ndalë :( :( Po c'të bëjshë jeta vazhdonë.
Pra gjithsesi edhe ky meriton Votë!


E lexova shkrimin e katrtë ,shumë mallëngjyës ,herë dilke Hëna e herë dielli praë dritarës ,afër një Oqeani. Skrimë :D
Vërtet shumë shkrimë i mirë ,padyshimë se meritonë Votë!

E lexova shkrimin e pestë ,shumë ëndërrime shumë lumturi dhe ekzistime po në fundë kishte humbur :lol:
Normalë se edhe ky shkrimë meritonë Votë!

Suksese te gjithëve![/color][/b]

[b]Lexova te gjitha shkrimet dhe me pelqyen te gjitha.Secili kishte shkruar nje storie nga jeta e vet,por shkrimi i cili me preku me se shumeti ishte ai i MempfiSx![/b]

[b][color=darkred]Edhe vota ime shkoj per MemphiSx,se me t'vertet ishte shum shkrim prekes. Po ashtu edhe shkrimet tjera me pelqyen, por qka te bejm se mundemi me e dhen vetem nje Vote?!

çdo te mire per ju MemphiSx.

Genta[/color][/b]

t
 

[b]edhe vota ime shkoi per memphisxin,me te vertet me pelqeu shum,megjithese kishte edhe shkrime tjera qe me pelqyen shum,por duhet te votohet vetem per nje person.

me nderime vushtrriu[/b]