Perkthime te miat nga spanjishtja.
 

[B]Alfonsina Storni

[/B][I][QUOTE]Sé que te irás.
Sé que en el agua y muerta y plácida
de tu alma mi llama es como el monstruo
que se acerca a la orilla
y espanta
sus pálidos peces de oro.
------------------------------------------------
Pienso si lo que estoy viviendo no es un sueño.
Pienso si no me despertaré dentro de un instante.
Pienso si no seré arrojada a la vida como antes de quererte.
Pienso si no me obligarás a vagar de nuevo,
de alma en pena, sin encontrarte.
-------------------------------------------------------
Demoro verte.
No quiero verte.
Porque temo destruir el recuerdo
de la última vez que te ví.
-------------------------------------------------------
Te amo porque no te pareces a nadie.
Porque eres orgulloso como yo.
Y porque antes de amarme
me ofendiste.
------------------------------------------------------
Oye: yo era como un mar dormido.
Me despertaste y la tempestad ha estallado.
Sacudo mis olas, hundo mis buques, subo al cielo
y castigo estrellas, me avergüenzo y me escondo
entre mis pliegues, enloquezco y mato mis peces.
No me mires con miedo.
Tú lo has querido.
--------------------------------------------------------
Un viento helado y agudo me ha envuelto
hace un momento como para robarme algo.
¿Sabe, acaso, que estoy saturada de amor,
e intenta él, olvido eterno, cargarse de mi constancia
y entibiarse con mi ternura?
Pero, yo le he dicho: ¿no te basta
con todo lo que arrastras, vagabundo?
Todo mi amor es poco para mí;
no te doy nada.[/QUOTE][/I]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]E di që do shkosh.
E di që në ujë dhe e vdekur dhe e kënaqur
shpirti yt më thërret si një mostër
që afrohet në breg
dhe mrekullohet
me zbehjen e peshqve të artë.
------------------------------------------------
Mendoj se kjo që shikoj nuk është një ëndërr.
Mendoj se nuk do zgjohem brenda një momenti.
Mendoj se nuk do jem trime në jetë si dhe përpara se të të doja.
Mendoj se nuk do më detyrosh të sorollatem sërish,
me shpirtin në dhimbje, pa të takuar.
-------------------------------------------------------
Vonohem të të shoh.
Nuk dua të të shoh.
Sepse kam frikë mos shkatërroj kujtimin
e herës së fundit që të pash.
-------------------------------------------------------
Të dua sepse nuk ngjan me askënd.
Sepse je krenar si unë.
Dhe sepse përpara se të më doje
më ofendove.
------------------------------------------------------
Ej: unë isha si një det i fjetur.
Më zgjove dhe furtuna shpërtheu.
Më tronditi dallgët, me fundosi anijet, u ngrit në qiell
dhe dënoi yjet, më turpëroi dhe fshehu
mes përkuljeve të mia,çmendi dhe vrau peshqit e mi.
Mos më shiko me frikë.
Ti vetë e ke dashur këtë.
--------------------------------------------------------
Një erë e ftohtë dhe e mprehtë më është kthyer
një moment më parë, si për të më vjedhur diçka.
E di, mos rastësisht, jam e ngopur nga dashuria
dhe tenton ajo, harresa e përjetshme,
të mbushet me qëndrueshmërinë time,
dhe të ftohet me timen butësi?
Por, unë e kam thënë: nuk të mjafton
me gjithë ato që zvarrit, vagabond?
Gjithë dashuria ime është pak për mua;
nuk të jap asgjë.[/SIZE][/FONT]

[I][B]Perkthyer nga spanjishtja dhe pershtatur ne shqip nga Era[/B][/I]

[B]Alfonsina Storni


[/B][QUOTE]
[B]Dos palabras[/B]

[SIZE=2]Esta noche al oído me has dicho dos palabras
Comunes. Dos palabras cansadas
De ser dichas. Palabras
Que de viejas son nuevas.

Dos palabras tan dulces que la luna que andaba
Filtrando entre las ramas
Se detuvo en mi boca. Tan dulces dos palabras
Que una hormiga pasea por mi cuello y no intento
Moverme para echarla.

Tan dulces dos palabras
?Que digo sin quererlo? ¡oh, qué bella, la vida!?
Tan dulces y tan mansas
Que aceites olorosos sobre el cuerpo derraman.

Tan dulces y tan bellas
Que nerviosos, mis dedos,
Se mueven hacia el cielo imitando tijeras.
Oh, mis dedos quisieran
Cortar estrellas.[/SIZE][/QUOTE]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]DY FJALE[/B]

Këtë natë në vesh, më the dy fjalë
të zakonshme. Dy fjalë të lodhura
nga e thëna. Fjalë
që nga të vjetra janë të reja.

Dy fjalë kaq të ëmbla, saqë hëna që kalonte
duke depërtuar nëpër degë
u prangos në gojën time. Kaq të ëmbla dy fjalët
saqë një milingonë më kalon në qafë dhe nuk tentoj
të lëviz për ta hequr.

Kaq të ëmbla dy fjalët
saqë them padashur-Oh, sa e bukur,jeta!-
Kaq të ëmbla dhe kaq të buta
saqë vajra aromatik mbi trup më derdhen.

Kaq të ëmbla dhe kaq të bukura
saqë nervozohen, gishtat e mi,
lëvizin drejt qiellit duke imituar gërshërët.
Oh, gishtat e mi dëshirojnë
të presin yjet.
[I][B]
Perkthyer nga spanjishtja dhe pershtatur ne shqip nga Era[/B][/I]
[/SIZE][/FONT][SIZE=2][/SIZE]

[QUOTE][SIZE=2][B]"Tú, que nunca serás"[/B]

Sábado fue, y capricho el beso dado,
capricho de varón, audaz y fino,
mas fue dulce el capricho masculino
a este mi corazón, lobezno alado.

No es que crea, no creo, si inclinado
sobre mis manos te sentí divino,
y me embriagué. Comprendo que este vino
no es para mí, mas juega y rueda el dado.

Yo soy esa mujer que vive alerta,
tú el tremendo varón que se despierta
en un torrente que se ensancha en río,

y más se encrespa mientras corre y poda.
Ah, me resisto, más me tiene toda,
tú, que nunca serás del todo mío.[/SIZE][/QUOTE]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]Ti, që kurrë nuk do jesh.[/B]

E shtunë qe, dhe kapriço puthja e dhënë,
kapriço mashkulli,trim dhe elegant,
më e ëmbël ishte kapriçua mashkullore
në zemrën time, këlysh ujku me krahë.

Nuk është që besoj, nuk besoj, të pjerrët
mbi duart e mia të ndjeva hyjnor,
dhe dehem. Kuptoj që kjo verë nuk
nuk është për mua, më shumë luan dhe rrotullon zaret.

Unë jam ajo grua që jeton syhapur,
ti mashkulli i tmerrshëm që zgjon
një përrua që kthehet në lum,

dhe më shumë ashpërsohet ndërsa vrapon dhe cungohet.
Ah, rezistoj, më shumë më mban gjithçka,
ti, që kurrë nuk do jesh i gjithi imi.

[I][B]Perkthyer nga spanjishtja dhe pershtatur ne shqip nga Era[/B][/I]
[/SIZE][/FONT]

[B]Fernando Pessoa

[/B][QUOTE] "Suave, como tener madre y hermanas,
la tarde rica desciende...
No llueve ya, y el vasto cielo
es una gran sonrisa imperfecta...
Mi conciencia de tener conciencia de ti
es una prez,
y mi saberte sonriendo
es una flor mustia en mi pecho...

¡Ah, si fuésemos dos figuras
en una lejana vidriera!...
¡Ah, si fuésemos los dos colores
de una bandera de gloria!...
Estatua acéfala retirada a un lado,
polvorienta pila bautismal,
pendón de vencidos que tuviese escrito
en el centro este lema:
¡Victoria!"

[I]Versión de Rafael Díaz Borbón[/I][/QUOTE]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]“Bute, si të kishte nënë dhe motra,
mbrëmja e pasur zbret...
Nuk bie më shi, dhe qielli i paanë
është një buzëqeshje me të meta ...
Ndërgjegjja ime që të kem vetëdije për ty
është një nder,
dhe dija ime duke buzëqeshur
është një lule e vyshkur në gjoksin tim...

Ah, sikur të kishim qenë dy figura
në një xhamllëk të largët!...
Ah, sikur të kishim qenë dy ngjyra
të një flamuri me fitore!...
Statujë pa kokë e hedhur në një cep,
stiva e pluhurosur e pagëzimit,
flamur i fituesve që kishte të shkruar
në qendër këtë moto:
Fitore!”[/SIZE][/FONT]


[I]Version i Rafael Díaz Borbón[/I]
[I][B]
Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/B][/I]

[B]Fernando Pessoa

[/B][B]NO QUIERO ROSAS[/B]
[QUOTE]
No quiero rosas, con tal que haya rosas.
Las quiero sólo cuando no las pueda haber.
¿Qué voy a hacer con las cosas
que cualquier mano puede coger?

No quiero la noche sino cuando la aurora
la hizo diluirse en oro y azul.
Lo que mi alma ignora
eso es lo que quiero poseer.

¿Para qué?... Si lo supiese, no haría
versos para decir que aún no lo sé.
Tengo el alma pobre y fría...
Ah, ¿con qué limosna la calentaré?...

[I]Versión de F. Gutiérrez[/I][/QUOTE]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]NUK DUA TRENDAFILA[/B]

Nuk dua trëndafila, për ti pasur ashtu kot.
I dua vetëm kur nuk mund ti zgjedh
Çfarë mund të bëj me gjërat sot
që çdo dorë mund t’i mbledh?

Nuk e dua natën nëse agimin që vjen
nuk e ka tretur në kaltërsi dhe ar.
Atë që shpirti im nuk e njeh dhe më bren
është ajo që dua të kem sa më parë.

Përse?.. Në se do ta dija, nuk do bëja dot
vargje për të thënë që akoma nuk e di.
Kam shpirtin tim të varfër dhe të ftohtë...
Ah, me çfarë lëmoshe do ta ngroh përsëri?...

[I]Versión i F. Gutiérrez[/I]
[/SIZE][/FONT]


[B][I]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/I][/B]

[B]Federico García Lorca[/B]

[QUOTE][B]LA COGIDA Y LA MUERTE[/B]

A las cinco de la tarde.
Eran las cinco en punto de la tarde.
Un niño trajo la blanca sábana
a las cinco de la tarde.
Una espuerta de cal ya prevenida
a las cinco de la tarde.
Lo demás era muerte y sólo muerte
a las cinco de la tarde.

El viento se llevó los algodones
a las cinco de la tarde.
Y el óxido sembró cristal y níquel
a las cinco de la tarde.
Ya luchan la paloma y el leopardo
a las cinco de la tarde.
Y un muslo con un asta desolada
a las cinco de la tarde.
Comenzaron los sones de bordón
a las cinco de la tarde.
Las campanas de arsénico y el humo
a las cinco de la tarde.
En las esquinas grupos de silencio
a las cinco de la tarde.
¡Y el toro solo corazón arriba!
a las cinco de la tarde.
Cuando el sudor de nieve fue llegando
a las cinco de la tarde
cuando la plaza se cubrió de yodo
a las cinco de la tarde,
la muerte puso huevos en la herida
a las cinco de la tarde.
A las cinco de la tarde.
A las cinco en Punto de la tarde.

Un ataúd con ruedas es la cama
a las cinco de la tarde.
Huesos y flautas suenan en su oído
a las cinco de la tarde.
El toro ya mugía por su frente
a las cinco de la tarde.
El cuarto se irisaba de agonía
a las cinco de la tarde.
A lo lejos ya viene la gangrena
a las cinco de la tarde.
Trompa de lirio por las verdes ingles
a las cinco de la tarde.
Las heridas quemaban como soles
a las cinco de la tarde,
y el gentío rompía las ventanas
a las cinco de la tarde.
A las cinco de la tarde.
¡Ay, qué terribles cinco de la tarde!
¡Eran las cinco en todos los relojes!
¡Eran las cinco en sombra de la tarde![/QUOTE]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]

[/SIZE][/FONT] [FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]GODITJA DHE VDEKJA[/B][/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Ishte pesë fiks pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Një fëmijë solli një çarçafë të bardhë[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Një shportë me gëlqere të përgatitur[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Pjesa tjetër ishte vdekje dhe vetëm vdekje[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Era mori me vete puplat[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Ndryshku u duk kristal dhe nikel[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Dhe luftojnë pëllumbi dhe leopardi[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]ne pese pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Dhe një muskul me shtizë të izoluar[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Filluan tingujt e përsëritur[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Kambanat prej arseniku dhe tymi[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Nëpër cepa grupe heshtjeje[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Dhe demi vetëm me zemër lart![/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Kur djersa prej bore erdhi [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]kur sheshi u mbulua nga jodi[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]vdekja vendosi vezët me plagë[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Në pesë fiks pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Një arkivol me rrota në krevat[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Kocka dhe flaute këndojnë në veshin e tij[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Demi pëlliste përballë[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Dhoma ylberëzohej nga agonia[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Nga larg po afrohej gangrena[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Trompa prej liri jeshil anglez[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Plagët digjnin si diej[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]dhe turma thyente xhamat[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Në pesë pasdreke.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Aj, farë tmerri në pesë pasdreke![/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Ishte pesë në të gjitha orët![/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Ishte pesë në hijen e pasdrekes.[/SIZE][/FONT][B][/B]

.........................................

Federico García Lorca

[QUOTE][B]POEMA DE LA SOLEÁ

¡AY![/B]

El grito deja en el viento
una sombra de ciprés.

(Dejadme en este campo,
llorando).

Todo se ha roto en el mundo.
No queda más que el silencio.

(Dejadme en este campo,
llorando).

El horizonte sin luz
está mordido de hogueras.
(Ya os he dicho que me dejéis
en este campo,
llorando).[/QUOTE]


[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]
[/SIZE][/FONT] [FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]POEMA E SOLEAS [/B][/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B] [/B][/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B] AJ![/B][/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Klithma lë në erë[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]një hije qiparisash.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3](Më lini në këtë fushë,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]duke qarë).[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Gjithçka është shkatërruar në botë.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Nuk ngelet asgjë më veç heshtjes.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] (Më lini në këtë fushë,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]duke qarë).[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Horizonti pa dritë[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]Është i kafshuar nga flakadanët.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3](Unë ju thashë që të më lini [/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]në këtë fushe,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]duke qarë).[/SIZE][/FONT][B][/B]


[I][B]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/B][/I]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][QUOTE][B]LA CASADA INFIEL[/B]

Y que yo me la lleve al río
creyendo que era mozuela,
pero tenía marido.
Fue la noche de Santiago
y casi por compromiso.
Se apagaron los faroles
y se encendieron los grillos.
En las últimas esquinas
toqué sus pechos dormidos,
y se me abrieron de pronto
como ramos de jacintos.
El almidón de su enagua me
sonaba en el oído,
como una pieza de seda
rasgada por diez cuchillos
Sin luz de plata en sus copas
los árboles han crecido,
y un horizonte de perros
ladra muy lejos del río.
*
Pasadas las zarzamoras,
los juncos y los espinos,
bajo su mata de pelo
hice un hoyo sobre el limo.
Yo me quité la corbata.
Ella se quitó el vestido.
Yo el cinturón con revólver
Ella sus cuatro corpiños.
Ni nardos ni caracolas
tienen el cutis tan fino,
ni los cristales con luna
relumbran con ese brillo.
Sus muslos se me escapaban
como peces sorprendidos,
la mitad llenos de lumbre,
la mitad llenos de frío.
*
Aquella noche corrí
el mejor de los caminos,
montado en potra de nácar
sin bridas y sin estribos.
No quiero decir, por hombre,
las cosas que ella me dijo.
La luz del entendimiento
me hace ser muy comedido.
Sucia de besos y arena,
yo me la lleve del río.
Con el aire se batían las
espadas de los lirios.
*
Me porté como quien soy.
Como un gitano legítimo.
La regalé un costurero
grande de raso pajizo,
y no quise enamorarme
porque teniendo marido
me dijo que era mozuela
cuando la llevaba al río.[/QUOTE][B]

GRUAJA TRADHETARE[/B]

Dhe unë e çoja tek lumi
duke menduar se ishte vajzë
por ajo kishte burrë.
*
Ishte nata e Santiagos
dhe gati si për magji.
U fikën dritat e rrugës
Dhe u zgjuan bulkthat.
Në kthesat e fundit
preka gjokset e saj të fjetur,
dhe u çelën menjëherë
si degë zymbyli.
Pambuku i këmishës së saj
më shushurinte në vesh,
si një copëz mëndafshi
nga dhjetë thika e grisur .
Pa dritë argjendi në kupat e tyre
pemët janë rritur,
dhe një horizont qensh
vjedhur shumë larg lumit.
*
Pas manaferrave,
xunkthave dhe murrizave,
nën floknajën e saj
bëra një gropë mbi baltë
Dhe hoqa kravatën.
Ajo hoqi fustanin.
Unë rripin bashkë me revolen.
Ajo katër jelekët e saj.
As livandë djall o punë
kishte lëkurën kaq të butë,
as kristalet nën dritën e hënës
nuk rrezatojnë me këtë shkëlqim.
Muskujt e saj më rrëshqisnin
si peshq të trembur ,
gjysma mbushur me zjarr
gjysma mbushur me ngricë.
*
Atë natë vrapova
më të mirin kros,
i hipur mbi sedefet e fatit
pa fre dhe pa yzengji.
Nuk dua të them, për burrëri,
gjërat që ajo më tha.
Dritën e gjykimit
e kisha shumë të përmbajtur.
Përlyer nga puthjet dhe rëra,
unë e çova tek lumi.
Me ajrin rrihnin
shpatet e shpatoreve .
*
U solla siç unë jam.
Si një arixhi i ligjshëm.
I dhurova një shporte për pune dore
të madhe prej sateni ngjyrë kashte,
dhe nuk desha të dashurohesha
sepse duke pasur burrë
më kishte thënë që ishte vajzë
kur po e çoja tek lumi.[/SIZE][/FONT]

[I][B]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/B][/I]

[B]Federico García Lorca

[/B][QUOTE][B]VALS EN LAS RAMAS

[/B]Cayó una hoja
y dos
y tres.
Por la luna nadaba un pez.
El agua duerme una hora
y el mar blanco duerme cien.
La dama
estaba muerta en la rama.
La monja
cantaba dentro de la toronja.
La niña
iba por el pino a la piña.
Y el pino
buscaba la plumilla del trino.
Pero el ruiseñor
lloraba sus heridas alrededor.
Y yo también
porque cayó una hoja
y dos
y tres.
Y una cabeza de cristal
y un violín de papel
y la nieve podría con el mundo
si la nieve durmiera un mes,
y las ramas luchaban con el mundo
una a una,
dos a dos,
y tres a tres.
¡Oh duro marfil de carnes invisibles!
¡Oh golfo sin hormigas del amanecer!
Con el muuu de las ramas,
con el ay de las damas,
con el croo de las ranas,
y el gloo amarillo de la miel.
Llegará un torso de sombra
coronado de laurel.
Será el cielo para el viento
duro como una pared
y las ramas desgajadas
se irán bailando con él.
Una a una
alrededor de la luna,
dos a dos
alrededor del sol,
y tres a tres
para que los marfiles se duerman bien.[/QUOTE]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]VALSI I DEGEVE[/B]

Ra një gjethe
dhe dy
dhe tre.
Në hënë notonte një peshk.
Uji fle një orë
dhe deti i bardhë njëqind fle.
Një zonjë e re
ishte e vdekur nëpër degë atje.
Një murgeshë
këndonte brenda në një qitro.
Një vogëlushe
nëpër boçe ikte në pishë.
Dhe pisha vraponte
majën e cicërimës kërkonte.
Por bilbili i ri
qante përqark plagët e tij.
Dhe unë po ashtu
sepse ra një gjethe
dhe dy
dhe tre.
Dhe një kokë kristali
dhe një violinë prej letre
dhe bora do mundej me botën
nëse bora do të flinte një muaj përdhe,
dhe degët do luftonin me botën
një nga një,
dy nga dy,
dhe tre nga tre.
Oh fildish i fortë prej mishrash të padukshëm!
Oh gji pa milingona në agim!
Me fësh-fësh-in e degëve në pemë,
me ah-jen e zonjave po them,
me kuak-un e bretkosave që gjen
dhe me klluk-un e të verdhit mjaltë.
Do të vij një hije trungu
i kurorëzuar me dafina nga lart.
Do të jetë një qiell për erën
i forte si një mur
dhe degët e shqyera
do të shkojnë të kërcejnë me të si dikur.
Një nga një
përreth hënës,
dy nga dy
përreth diellit,
dhe tre nga tre
për fildishet që të qetë flenë.[/SIZE][/FONT]


[I][B]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/B][/I]

[B]Gloria Gervitz

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3]MIGRACIONET (fragment)
[/SIZE][/FONT][/B][FONT=Book Antiqua][SIZE=3]
E dëgjon ngashërimin tim?
E dëgjon ngashërimin tim që të mbulon si tyl?
Grise
Shkatërroma
Mbulomë me hirin tënd
Çliromë

Pres netëve si një bishë e lidhur që
.....shkelmon, shkelmon.

Dhe të akuzoj
Po për çfarë të të fajësoj
.......Se si mund të ishte po të isha në një tjetër botë?

Orakulli përmbushet.

Lërmë të shkoj
Më lër
Mos u kthe
Nuk dua të ngelem e lidhur në ëndrrën tënde pa mundur
........të zgjohem.

............................Ku mund të shkoj?
Arrij vetëm në vendnisje
Kthehem për të puthur dorën tënde
Për të të rënë në gjunjë
Me përkushtim puth arteriet e dorës tënde
Oh nënë ki mëshirë për mua
Oh nënë mëshirëmadhe
Ki mëshirë për mua
Mbështetëm
Mundem por më jep ngushëllimin tënd

Mbështes kokën time prej fëmije
Prek zemrën tënde
Mbyll sytë
Jam lidhur tek ty si i mbyturi pas shkëmbit
..........nyjëzuar në grykën tënde
Tani nuk kam më frikë
Nuk mund të fundosem më thellë se zemra jote

Sille dritën
.............Natë

[I][B]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/B][/I]
[/SIZE][/FONT]

[SIZE=2]¿hola, cómo eres? :cool: [/SIZE]

[quote=Virti][SIZE=2]¿hola, cómo eres? :cool: [/SIZE][/quote]

Yo estoy bien y tu como estas?

[quote=Era1]Yo estoy bien y tu como estas?[/quote]
¡Estoy muy bien, gracias!

[quote=Virti]¡Estoy muy bien, gracias![/quote]
De nada.
Si tienes algo traducido puedes ponerle aqui.

[B]Federico García Lorca[/B]


[quote][B]DESEO[/B]

Sólo tu corazón caliente,
Y nada más.

Mi paraíso, un campo
Sin ruiseñor
Ni liras,
Con un río discreto
Y una fuentecilla.

Sin la espuela del viento
Sobre la fronda,
Ni la estrella que quiere
Ser hoja.

Una enorme luz
Que fuera
Luciérnaga
De otra,
En un campo de
Miradas rotas.

Un reposo claro
Y allí nuestros besos,
Lunares sonoros
Del eco,
Se abrirían muy lejos.

Y tu corazón caliente,
Nada más.[/quote]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]DESHIRE[/B]

Vetëm zemra jote e nxehtë,
Dhe asgjë më shumë.

Parajsa ime, një fushë
Pa bilbil
As lira,
Me një lum të fshehtë
Dhe një burim të vogël.

Pa shpurë ere
Mbi gjethnajë,
Pa yllin që dëshiron
Të jetë gjethe.

Një dritë e madhe
Që ishte
Xixëllonja
E një tjetre,
Në një fushë
Me shikime të prishura.

Një prehje e qetë
Dhe atje puthjet tona,
Tinguj hënor
Të jehonës,
Hapen shumë larg.

Dhe zemra jote e nxehtë,
Dhe asgjë më shumë.
[/SIZE][/FONT]

[I][B]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/B][/I]

[B]Silvia Spinazzola[/B]

[quote][B]OLVIDO[/B]

Si me matás
ahora

nunca vas a saber
qué es el olvido.

Yo te maté de nuevo ayer.[/quote]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]HARRIM[/B]

Nëse më vret
tani

asnjëherë nuk do ta dish
çfarë është harrimi.

Dje unë të vrava sërish.
[I][B]

Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/B][/I]
[/SIZE][/FONT]

[B]Silvia Spinazzola[/B]


[QUOTE][B]ELLA VA[/B]

Ella va
atravesando el aire,
desnuda el horizonte,
desenvuelve los lazos del olvido
al despojarse la sonrisa
sobre el mármol del espejo.

Ella se ata el misterio a la cintura,
peina azabaches
que atraviesan tempestades,
ciñe jazmines
al lunar del barranco,
a sus labios
les dibuja infinitos
mientras entorna las ventanas
de sus robles.

Ella va
madurando la prudencia
y se deja llevar
sin resistirse.[/QUOTE]
[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]AJO IKEN[/B]

Ajo ikën
duke çarë ajrin,
duke zhveshur horizontin,
rikthen copëzat e harresës
kur dallgëzon buzëqeshjen
mbi mermerin e pasqyrës.

Ajo e lidh misterin si rripin e mesit,
kreh qelibarët
që durojnë furtunat,
ujit jaseminët
të larë me padrejtësi,
në buzët e saj
pikturon pafundësinë,
ndërkohë që ndërton dritaret
me dushqet përreth.

Ajo ikën
duke pjekur durimin
dhe duke u rrëmbyer
nga shtrati i saj transparent.[/SIZE][/FONT]


[I][B]
Perkthyer dhe pershtatur nga Era


[IMG]http://www.tierradepoetas.com/album/albums/userpics/10003/normal_1482.jpg[/IMG]
[/B][/I]

[B]Silvia Spinazzola[/B]

[QUOTE][B]VIENTO[/B]

ya no me traigas más
su voz de río

que la mañana
se acurruca en almanaques.

Respirame las sombras
rastrillame nostalgias

que no quiero guardar
ningún retazo

de sus manos ausentes
en mi cuerpo.[/QUOTE]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]ERE[/B]

tani mos më sill më
zërin e tij si zhurmë lumi

që në mëngjes
mblidhet kruspull nëpër kalendarë.

Thithmi hijet
gjurmëzomi nostalgjitë

se nuk dua të ruaj
asnjë copëz

nga duart e tij që mungojnë
në trupin tim.
[/SIZE][/FONT]

[I][B]Perkthyer dhe pershtatur nga Era


[IMG]http://troll-urbano.weblog.com.pt/arquivo/solid%E3o12.jpg[/IMG]
[/B][/I]

[B]Charles Bukowski

[/B][QUOTE][B]CONFESION

[/B]Esperando la muerte
Como un gato
Que va a saltar sobre
La cama

Me da tanta pena
Mi mujer

Ella verá este
Cuerpo
Blanco
Rígido
Lo zarandeará una vez y luego
Quizás
Otra:

<<!Hank!>>

Hank no
Responderá.

No es mi muerte lo que
Me preocupa, es mi mujer
Que se quedará con este
Montón de
Nada.

Quiero que
Sepa
Sin embargo
Que todas las noches
Que he dormido a su lado

Incluso las discusiones
Más inútiles
Siempre fueron
Algo espléndido

Y esas difíciles
Palabras
Que siempre temí
Decir
Pueden decirse
Ahora:

Te amo.[/QUOTE]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]RREFIM[/B]

Duke pritur vdekjen
Si një mace
Që shkon e kërcen
Mbi krevat

Me jep shumë dhimbje
Gruaja ime

Ajo do shoh këtë
Trup
Të bardhë
Të ngrirë
Do ta tund një herë dhe pastaj
Kushedi
Tjetra :

<<Hank! >>

Hanku jo
Nuk do përgjigjet.

Nuk është vdekja ime ajo që
Më preokupon, është gruaja ime
Që do ngelet me këtë
Mal të
Asgjësë.

Dua që
Të dijë
Pa dyshim
Që çdo natë
Që kam fjetur krah saj

Duke përfshirë dhe diskutimet
Më të kota
Gjithmonë ishin
Diçka e shkëlqyer

Dhe ato të vështirat
Fjalë
Që gjithmonë pata frikë
Të them
Mund të thonë
Tani :

Të dua.[/SIZE][/FONT]



[I][B]Perkthyer dhe pershtatur nga Era

[IMG]http://www.ojosdepapel.com/blogImg/144/viscontiLuchino.jpg[/IMG]
[/B][/I]

[B]Gabriela Mistral[/B]

[quote][B]Dame La Mano[/B]

Dame la mano y danzaremos;
Dame la mano y me amarás.
Como una sola flor seremos,
Como una flor, y nada más.

El mismo verso cantaremos,
Al mismo paso bailarás.
Como una espiga ondularemos,
Como una espiga, y nada más.

Te llamas Rosa y yo Esperanza;
Pero tu nombre olvidarás,
Porque seremos una danza
En la colina, y nada más.[/quote] [FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]
ME JEP DOREN [/B]

Më jep dorën dhe kërcejmë;
Më jep dorën dhe më duaj si dhe unë.
Si një lule e vetme do jemi,
Si një lule dhe asgjë më shumë.

Të njëjtin varg do këndojmë,
Në të njëjtin ritëm do kërcesh si dhe unë.
Si një trup i vetëm do lidhemi,
Si një trup i vetëm dhe asgjë më shumë.

Ti quhesh Trëndafil dhe unë Shpresë;
Por emrin tënd do harrosh si dhe unë,
Sepse do jemi një vallëzim
Në një kodër dhe asgjë më shumë.
[/SIZE][/FONT]



[B][I]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/I][/B]


[IMG]http://www.espanolsinfronteras.com/im%C3%A1genes/El%20mundo%20hispano%20-%20Buenos%20Aires%20-%20Tango%2003.jpg[/IMG]

[B]Luis G. Urbina[/B]


[QUOTE][B]Dones[/B]

Mi padre fue muy bueno: me donó su alegría
Ingenua; su ironía
Amable: su risueño y apacible candor.
¡Gran ofrenda la suya! Pero tú, madre mía,
Tú me hiciste el regalo de tu suave dolor.

Tú pusiste en mi alma la enfermiza ternura,
El anhelo nervioso e incansable de amar;
Las recónditas ansias de creer; la dulzura
De sentir la belleza de la vida, y soñar.

Del ósculo fecundo que se dieron dos seres
-El gozoso y el triste- en una hora de amor,
Nació mi alma inarmónica; pero tú, madre, eres
Quien me ha dado el secreto de la paz interior.

A merced de los vientos, como una barca rota
Va, doliente, el espíritu; desesperado, no.
La placidez alegre poco a poco se agota;
Mas sobre la sonrisa que me dio el padre, brota
De mis ojos la lágrima que la madre me dio.[/QUOTE]

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]
[B]DHURATAT[/B]

Babi im ishte shumë i mirë: gëzimin e tij më dhuroi
I pafajshëm ; ironinë e tij më ofroi
I përzemërt: buzëqeshjen e tij dhe të ëmblën çiltërsi.
Dhuratë e madhe kjo! Por, nëna ime,
Më bëre dhuratë dhimbjen e butë që ke ti.

Ti vendose në shpirtin tim shëndetligën butësi
Dashurinë e palodhur dhe atë nervozin, mallimin
Ankthet e fshehta të besimit; dhe ëmbëlsi
Të ndjerin e bukurisë së jetës dhe ëndërrimin .

Nga dy njerëz që dhanë një puthje pjellore
-Gëzimi dhe trishtimi – në një orë dashuri,
Lindi shpirti im i pa rregullt; por ti, nënë, je
Ajo që më dhe sekretin e paqes në brendësi.

Në mëshirën e erërave, si një barkë e hutuar
Ikën, i lënduar, shpirti; jo , i dëshpëruar .
Pak nga pak mbytet qetësia e gëzuar;
Më shumë mbi buzëqeshjen që babai më ka dhuruar,
Nga sytë e mi loti që nëna më ka dhuruar.[/SIZE][/FONT]


[I][B]
Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/B][/I]


[IMG]http://www.posterspoint.com/laminas/pg/g/GK2012.jpg[/IMG]

[B]Fernando Pessoa

[/B][QUOTE][B]CUANDO ELLA PASA[/B]

Sentado junto a la ventana,
A través de los cristales, empañados por la nieve,
Veo su adorable imagen, la de ella, mientras
Pasa... pasa... pasa de largo...

Sobre mí, la aflicción ha arrojado su velo:-
Una criatura menos en este mundo
Y un ángel más en el cielo.

Sentado junto a la Ventana,
A través de los cristales, empañados por la nieve,
Pienso que Veo su imagen, la de ella,
Que no pasa ahora... que no pasa de largo...

[I]Versión de Rafael Díaz Borbón[/I][/QUOTE]


[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"][B]KUR AJO KALON[/B]

I ulur tek Dritarja
Permes xhamave, te pudrosur nga debora,
Shikoj imazhin e saj te adhurueshem , imazhin e saj,nderkohe
Kalon…kalon… kalon atje tej…

Mbi mua,trishtimi ka perplasur velin:-
Nje krijese me pak ne kete bote
Dhe nje engjell me shume ne qiell.

I ulur tek Dritarja,
Permes xhamave, te pudrosur nga debora,
Mendoj se Shoh imazhin e saj, imazhin e saj,
Qe nuk kalon tani … qe nuk kalon atje tej …[/SIZE][/FONT]

[I]Version i Rafael Díaz Borbón[/I]

[B][I]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/I][/B]


[IMG]http://carnedepsiquiatra.blogia.com/upload/20051112120928-ella.jpg[/IMG]

[B]Fernando Pessoa[/B]

[QUOTE]"Suave, como tener madre y hermanas,
la tarde rica desciende...
No llueve ya, y el vasto cielo
es una gran sonrisa imperfecta...
Mi conciencia de tener conciencia de ti
es una prez,
y mi saberte sonriendo
es una flor mustia en mi pecho...

¡Ah, si fuésemos dos figuras
en una lejana vidriera!...
¡Ah, si fuésemos los dos colores
de una bandera de gloria!...
Estatua acéfala retirada a un lado,
polvorienta pila bautismal,
pendón de vencidos que tuviese escrito
en el centro este lema:
¡Victoria!"

[I]Versión de Rafael Díaz Borbón[/I][/QUOTE]

[SIZE="3"][FONT="Book Antiqua"]“Bute, si të kishte nënë dhe motra,
mbrëmja e pasur zbret...
Nuk bie më shi, dhe qielli i paanë
është një buzëqeshje me të meta ...
Ndërgjegjja ime që të kem vetëdije për ty
është një nder,
dhe dija ime duke buzëqeshur
është një lule e vyshkur në gjoksin tim...

Ah, sikur të kishim qenë dy figura
në një xhamllëk të largët!...
Ah, sikur të kishim qenë dy ngjyra
të një flamuri me fitore!...
Statujë pa kokë e hedhur në një cep,
stiva e pluhurosur e pagëzimit,
flamur i fituesve që kishte të shkruar
në qendër këtë moto:
Fitore!”

[/FONT][/SIZE]
[I]Version i Rafael Díaz Borbón[/I]

[B][I]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/I][/B]


[IMG]http://www.kuarzo.com.ar/wallp/noche%20en%20sombras%20800x600.jpg[/IMG]

[B]Fernando Pessoa

[/B][QUOTE][B]NO QUIERO ROSAS[/B]

No quiero rosas, con tal que haya rosas.
Las quiero sólo cuando no las pueda haber.
¿Qué voy a hacer con las cosas
que cualquier mano puede coger?

No quiero la noche sino cuando la aurora
la hizo diluirse en oro y azul.
Lo que mi alma ignora
eso es lo que quiero poseer.

¿Para qué?... Si lo supiese, no haría
versos para decir que aún no lo sé.
Tengo el alma pobre y fría...
Ah, ¿con qué limosna la calentaré?...

[I]Versión de F. Gutiérrez[/I][/QUOTE]

[FONT=Book Antiqua][SIZE=3][B]NUK DUA TRENDAFILA[/B]

Nuk dua trëndafila, për ti pasur ashtu kot.
I dua vetëm kur nuk mund ti zgjedh
Çfarë mund të bëj me gjërat sot
që çdo dorë mund t’i mbledh?

Nuk e dua natën nëse agimin që vjen
nuk e ka tretur në kaltërsi dhe ar.
Atë që shpirti im nuk e njeh dhe më bren
është ajo që dua të kem sa më parë.

Përse?.. Në se do ta dija, nuk do bëja dot
vargje për të thënë që akoma nuk e di.
Kam shpirtin tim të varfër dhe të ftohtë...
Ah, me çfarë lëmoshe do ta ngroh përsëri?...
[/SIZE][/FONT]
[I]Versión i F. Gutiérrez[/I]



[B]Perkthyer dhe pershtatur nga Era


[IMG]http://lcnproductions.galeon.com/rosas.jpg[/IMG]
[/B]

[B]Rosalía de Castro [/B]


[QUOTE]Aunque mi cuerpo se hiela,
me imagino que me quemo;
y es que el hielo algunas veces
hace la impresión del fuego.
[/QUOTE]

[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]Edhe pse trupi im eshte duke ngrire,
e ndiej qe duke u djegur jam;
dhe kjo eshte ngaqe akullin nga njehere
me pamjen e zjarrit e kam.[/SIZE][/FONT]


[B][I]Perkthyer dhe pershtatur nga Era[/I][/B]


[IMG]http://farm1.static.flickr.com/123/357156382_00168d7d84_o.jpg[/IMG]