Si të vdiset
 

[SIZE=3][B]Sa leht mund të ndodhë ajo që askush nga ne nuk e paramendon, e ndoshta as në moshën më të shtyrë. Sa leht mund të ndodhë ajo që në një mënyrë të gjithë i "ikim" në çdo çast e në çdo rast.[/B][/SIZE]

[CENTER][SIZE=5][B]VDEKJA

[/B][/SIZE][LEFT]Dhe ja ndodhë, papritmas, pa e bër asnjë më të voglen përgaditje. Duke lënë pas nesh dikë që aqë shumë na don, që aq shumë do ti mungonim.
Para ca ditësh patëm rastin të ngushllojm nofkën uçk-aksh për shokun e tijë, dhe vetëm paramendoni që ndoshta mund të ketë edhe dikush tjetër që ka humbur dikë të dashur. Shokë, mikë, kolegë apo në njëfar mënyre që ndjen dhimje për të.

Njeriu (i gjalli) gjithmonë mundohët të kthej filmin prapa dhe gjykon vetvehten, për ca imtësira që në jetën e përditshme nuk qojn edhe kushedi sa peshë, por kur atë që e ke dashur nuk e ke më pran ato bëhen të mëdha. Nga asgjëja, e gjitha bëhet një lloji shtërngimi për "padrejtsit" e mundshme, e deri te ndonjë fjalë e pamatur apo e thënë padashje.

Zakonisht për të vdekurit thuhen fjalë të mira, ka nga ato që vdekjen e dikujt e lidhin me "bereqet" e të tilla raste, duke e ditur që vdekja nuk ka mëshirë ndaj askujt, atëher disi më ngulfat të dëgjoj edhe mendimet e juaja të dashur antarë të forumit.
Egziston mënyra se si të vdiset, a duhet ti përgaditemi vdekjes, a ka vdekje të "sjellshme- me bereqet".... ???


[/LEFT]
[/CENTER]

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=Pupi][SIZE=3][B]Sa leht mund të ndodhë ajo që askush nga ne nuk e paramendon, e ndoshta as në moshën më të shtyrë. Sa leht mund të ndodhë ajo që në një mënyrë të gjithë i "ikim" në çdo çast e në çdo rast.[/B][/SIZE]

[CENTER][SIZE=5][B]VDEKJA[/B][/CENTER]


[/SIZE][LEFT]Dhe ja ndodhë, papritmas, pa e bër asnjë më të voglen përgaditje. Duke lënë pas nesh dikë që aqë shumë na don, që aq shumë do ti mungonim.
Para ca ditësh patëm rastin të ngushllojm nofkën uçk-aksh për shokun e tijë, dhe vetëm paramendoni që ndoshta mund të ketë edhe dikush tjetër që ka humbur dikë të dashur. Shokë, mikë, kolegë apo në njëfar mënyre që ndjen dhimje për të.

Njeriu (i gjalli) gjithmonë mundohët të kthej filmin prapa dhe gjykon vetvehten, për ca imtësira që në jetën e përditshme nuk qojn edhe kushedi sa peshë, por kur atë që e ke dashur nuk e ke më pran ato bëhen të mëdha. Nga asgjëja, e gjitha bëhet një lloji shtërngimi për "padrejtsit" e mundshme, e deri te ndonjë fjalë e pamatur apo e thënë padashje.

Zakonisht për të vdekurit thuhen fjalë të mira, ka nga ato që vdekjen e dikujt e lidhin me "bereqet" e të tilla raste, duke e ditur që vdekja nuk ka mëshirë ndaj askujt, atëher disi më ngulfat të dëgjoj edhe mendimet e juaja të dashur antarë të forumit.
Egziston mënyra se si të vdiset, a duhet ti përgaditemi vdekjes, a ka vdekje të "sjellshme- me bereqet".... ???




[/LEFT]
[/quote]
Jo, vdekje të sjellshme me bereqet nuk ka. Vdekja është skandali më i madhë që godet qeniet e gjalla, veçanërisht njeriun e mallkuar nga perëndia. Bile vetë pyes në mënyrë "obsecionale" : pse duhet të lind njeriu i cili që nga sekonda e parë e jetës është i dënuar të vdes një ditë. Pra perëndia dënon njeriun me vdekje të sigurtë për të vetmin krim që ka bërë: ka jetuar.
Të lindësh pra është skandal absurd. Të jetosh është krim që paguan me kokë.
Ndoshta pas vdekjes, kur fshatari shndërrohet në pluhur, e pluhuri në pleh, plehu e ndihëmon bereqetin! Kjo është vlera e fshatarit...!Mjerë për të!

Titulli: Si të vdiset
 

Se a duhet ti pergatitemi vdekjes? pergatitja me e mire eshte qe sa te jetosh te jetosh me dinjitet, dhe pasi te vdesesh mos te vuajne te tjeret nga gabimet e tua. Vdekja eshte e pameshirshme kjo ska dyshim, por edhe te vdesesh nuk e shoh edhe aq te pakuptimte, e pakuptimte do te ishte nese edhe veprat tuaja do te vdisnin me ty/mua.

Titulli: Si të vdiset
 

Hej bre Pup qe e ki qelë nji muhabet kogja t'djegst... veq me pas mujt' diqysh me e gjujtë kah nënforumi për filozofi se këtu "zhduket" shpejt prej temave "palidhje"!

Deshta me u "kyq" n'kit muhabet se në këtë forum kemi folë e kemi diskutu, e jemi përla e jemi sha nëpër temat "Kush jemi ne", "Çka është njeriu"... e qesilloj t'seneve, kemi lexu me kurreshtje se mos po arrijm me kuptu "më në fund" diçka për qenjen njerzore - Njeriun, ...por badihava, asgjë përveq mbylljes së temave si emergjencë e ndaljes së konflikteve e përqarjeve mes forumistëve. Kurrqysh s'kemi mujtë me e rrokë kutimin e Njeriut si të plotë - "si një të tërë"! Diqysh si me kon që Njeriu vazhdimisht na mashtron dhe i shmanget kuptimit tonë, tuj mos e paraqitë asnjiherë vetveten si të vërtetë e të plotë, po gjithmonë me mundësi që njeriun e presin të përmbushen në të ardhmen. Gjithmonë i paplotësuar e i papërkufizuar.
Çka pat lidhje kjo me temën tënde a???!!!
Qe:
Mendoj se njeriu është mundësi, mundësia e vetvetes, edhe që i paraprin vazhdmisht vetvetes (qysh kanë thanë edhe shumë njerëz të menqur). Pra Njeriu vazhdmisht është në barazpeshë përballë mundësive që ende nuk i ka realizu.
Por për njeriun ekziston një mundësi... një mundësi e cila iu jep fund krejt mundësive të tjera. Dhe kjo mundësi është - Vdekja.
Një Njeri nuk mundet kurrqysh me dhanë vlersim të plotë për jetën e tij, edhepse e din që nji ditë ka me vdekë, edhepse zakonisht ai nuk e din hala kur edhe qysh ka me vdekë, ose çka ka me ba ndërkohë me jetën e vet. Intelektualët edhe filozofët zakonisht mjaftohen tuj thanë se gjatë jetës njeriut i paraqiten mundësi të reja. Ata e përmendin ngapak edhe vdekjen pasi "osht nji tipar i randsishëm i Njeriut". Por, thjesht një nga shumë tiparet e Njeriut. "Ah, meqë ra fjala" thojnë, "S'duhet te harrojmë të shtojmë se këto mundësi të reja nuk mund të zgjasin përgjithmonë... edhe Njeriu vdes nji ditë".

Ne kemi arsye të bollshme për të menduar mbi vdekjen.
Së pari:
Vdekja nuk është diçka që thjesht ndodh kur jetës së njeriut i vjen fundi. Vetëdija dhe bindja e njeriut se do të vdesë, se mund të vdesë nga çasti në çast, do të thotë se "vdekja", qëndrimi i Njeriut ndaj vdekjes apo "qëndrimi në pritje të vetë vdekjes së vet", e formon edhe e mbizotëron krejt jetën e Njeriut. Nji jetë pa perspektivën e vdekjes, pa bindjen se nji ditë kam me vdekë, do të ishte nji jetë e ndërtuar apo e ngritur mbi një shtyrje e një zhagitje të vazhdueshme te seneve që duhet me i ba. Pse duhet me e lodhë unë kryet për me e shkru këtë postim bash qitash, apo me e kry nji punë bash qitash, kur e dij se kam me rrnu përjetësisht (tuj pasë fuqi fizike e mendore të pashterrshme)? Arsyeja pse Njeriu nuk mundet me dhanë nji vlersim të plotë të vetvetes pa e përfshi aty edhe vdekjen, është se vdekja e ndjek njerin këmba-këmbës në çdo çast të jetës.
Së dyti:
Vdekja, deshtëm a s'deshtëm është ajo, që me "kosën e saj" e ndan "shapin prej sheqerit", origjinalen prej joorigjinales (fallcit). Joorigjinalja,e humbë vetveten në anonimat, humb tek ata që nuk kanë mendime të veta origjinale, pajtohet me shprehjen "njeriu vdes". Kjo është diçka për të cilën ata që merren me thashetheme të çarshisë dhe që s'kanë mendime personale origjinale - bisedojnë, dhe këto biseda i bëjnë me dyfytyrësi, përshmebull tuj e quajtë vetëvrasjen "diçka idiote".
Ata e lojnë të dyshimt nji mundsi që është gjithmonë tepër aktuale dhe tepër e sigurtë, bile edhe kërcënimin e vdekjes "sime" nga çasti në çast. E trajtojnë vdekjen sikur me konë nji mundsi tepër e largët, ata që janë joorogjinalë në mendimet e veta e trajtojnë vdekjen si diçka që iu ndodh të tjerëve, "por jo mua" - "sepse unë nuk pij duhan, nuk shkoj në luftë, apo nuk "bëj ndonjë budallallëk" (demek vetëvrasje):biggrin: . Vdekja i merr veq ata që i bojn këto sende, e jo neve.:biggrin: Mendojnë dyfytyrëshat.
Në kontrast me ta, njeriu origjinal e ka nji vetdije të përhershme për mundsësinë e vdekjes së vet, ai gjithmonë është në "ankth", edhepse jo i trembur as i frikësuar nga përballja me këtë realitet (vdekjen). Me këtë vetëdije, njeriu origjinal i vështron rrethanat e jetës së vet, mundësitë që ia shpalosë jeta e vet përpara tij edhe merr vendime për me e zgjedhë këtë apo atë mundësi.
Vetëdija personale për vdekjen që e pret e shpëton Njeriun nga kthetrat e "atyre që janë joorigjinalë dhe që janë dyfytyrësha", pasiqë Njeriut i duhet të vdesë i vetëm - vdekja nuk osht ndonjë aksion kolektiv - vdekja "e shpall njeriun si një Njeri individual - e identifikon me vetveten, e bëm njeriun "vetvetja e tij", e dallon nga të tjerët. Kjo i jep Njeriut një lloj special të lirisë individuale, (lirinë me anë të vdekjes, përkah vdekja).
...

to be continued

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=panta_rhei]Hej bre Pup qe e ki qelë nji muhabet kogja t'djegst... veq me pas mujt' diqysh me e gjujtë kah nënforumi për filozofi se këtu "zhduket" shpejt prej temave "palidhje"!

Deshta me u "kyq" n'kit muhabet se në këtë forum kemi folë e kemi diskutu, e jemi përla e jemi sha nëpër temat "Kush jemi ne", "Çka është njeriu"... e qesilloj t'seneve, kemi lexu me kurreshtje se mos po arrijm me kuptu "më në fund" diçka për qenjen njerzore - Njeriun, ...por badihava, asgjë përveq mbylljes së temave si emergjencë e ndaljes së konflikteve e përqarjeve mes forumistëve. Kurrqysh s'kemi mujtë me e rrokë kutimin e Njeriut si të plotë - "si një të tërë"! Diqysh si me kon që Njeriu vazhdimisht na mashtron dhe i shmanget kuptimit tonë, tuj mos e paraqitë asnjiherë vetveten si të vërtetë e të plotë, po gjithmonë me mundësi që njeriun e presin të përmbushen në të ardhmen. Gjithmonë i paplotësuar e i papërkufizuar.
Çka pat lidhje kjo me temën tënde a???!!!
Qe:
Mendoj se njeriu është mundësi, mundësia e vetvetes, edhe që i paraprin vazhdmisht vetvetes (qysh kanë thanë edhe shumë njerëz të menqur). Pra Njeriu vazhdmisht është në barazpeshë përballë mundësive që ende nuk i ka realizu.
Por për njeriun ekziston një mundësi... një mundësi e cila iu jep fund krejt mundësive të tjera. Dhe kjo mundësi është - Vdekja.
Një Njeri nuk mundet kurrqysh me dhanë vlersim të plotë për jetën e tij, edhepse e din që nji ditë ka me vdekë, edhepse zakonisht ai nuk e din hala kur edhe qysh ka me vdekë, ose çka ka me ba ndërkohë me jetën e vet. Intelektualët edhe filozofët zakonisht mjaftohen tuj thanë se gjatë jetës njeriut i paraqiten mundësi të reja. Ata e përmendin ngapak edhe vdekjen pasi "osht nji tipar i randsishëm i Njeriut". Por, thjesht një nga shumë tiparet e Njeriut. "Ah, meqë ra fjala" thojnë, "S'duhet te harrojmë të shtojmë se këto mundësi të reja nuk mund të zgjasin përgjithmonë... edhe Njeriu vdes nji ditë".

Ne kemi arsye të bollshme për të menduar mbi vdekjen.
Së pari:
Vdekja nuk është diçka që thjesht ndodh kur jetës së njeriut i vjen fundi. Vetëdija dhe bindja e njeriut se do të vdesë, se mund të vdesë nga çasti në çast, do të thotë se "vdekja", qëndrimi i Njeriut ndaj vdekjes apo "qëndrimi në pritje të vetë vdekjes së vet", e formon edhe e mbizotëron krejt jetën e Njeriut. Nji jetë pa perspektivën e vdekjes, pa bindjen se nji ditë kam me vdekë, do të ishte nji jetë e ndërtuar apo e ngritur mbi një shtyrje e një zhagitje të vazhdueshme te seneve që duhet me i ba. Pse duhet me e lodhë unë kryet për me e shkru këtë postim bash qitash, apo me e kry nji punë bash qitash, kur e dij se kam me rrnu përjetësisht (tuj pasë fuqi fizike e mendore të pashterrshme)? Arsyeja pse Njeriu nuk mundet me dhanë nji vlersim të plotë të vetvetes pa e përfshi aty edhe vdekjen, është se vdekja e ndjek njerin këmba-këmbës në çdo çast të jetës.
Së dyti:
Vdekja, deshtëm a s'deshtëm është ajo, që me "kosën e saj" e ndan "shapin prej sheqerit", origjinalen prej joorigjinales (fallcit). Joorigjinalja,e humbë vetveten në anonimat, humb tek ata që nuk kanë mendime të veta origjinale, pajtohet me shprehjen "njeriu vdes". Kjo është diçka për të cilën ata që merren me thashetheme të çarshisë dhe që s'kanë mendime personale origjinale - bisedojnë, dhe këto biseda i bëjnë me dyfytyrësi, përshmebull tuj e quajtë vetëvrasjen "diçka idiote".
Ata e lojnë të dyshimt nji mundsi që është gjithmonë tepër aktuale dhe tepër e sigurtë, bile edhe kërcënimin e vdekjes "sime" nga çasti në çast. E trajtojnë vdekjen sikur me konë nji mundsi tepër e largët, ata që janë joorogjinalë në mendimet e veta e trajtojnë vdekjen si diçka që iu ndodh të tjerëve, "por jo mua" - "sepse unë nuk pij duhan, nuk shkoj në luftë, apo nuk "bëj ndonjë budallallëk" (demek vetëvrasje):biggrin: . Vdekja i merr veq ata që i bojn këto sende, e jo neve.:biggrin: Mendojnë dyfytyrëshat.
Në kontrast me ta, njeriu origjinal e ka nji vetdije të përhershme për mundsësinë e vdekjes së vet, ai gjithmonë është në "ankth", edhepse jo i trembur as i frikësuar nga përballja me këtë realitet (vdekjen). Me këtë vetëdije, njeriu origjinal i vështron rrethanat e jetës së vet, mundësitë që ia shpalosë jeta e vet përpara tij edhe merr vendime për me e zgjedhë këtë apo atë mundësi.
Vetëdija personale për vdekjen që e pret e shpëton Njeriun nga kthetrat e "atyre që janë joorigjinalë dhe që janë dyfytyrësha", pasiqë Njeriut i duhet të vdesë i vetëm - vdekja nuk osht ndonjë aksion kolektiv - vdekja "e shpall njeriun si një Njeri individual - e identifikon me vetveten, e bëm njeriun "vetvetja e tij", e dallon nga të tjerët. Kjo i jep Njeriut një lloj special të lirisë individuale, (lirinë me anë të vdekjes, përkah vdekja).
...

to be continued[/quote]

Shume postim intersant phanta si gjithmone nga ju.
Por sa mund te jet vdekja "mundesi" kur eshte diqka aq abstrakte dhe e ne njefare menyre aq e panjohur?( Me perjashtim te atyre spjegimeve fetare).

Titulli: Si të vdiset
 

Frika nga fundi i jetes do me than fundi i frikes prej jetes ..
kur te vdes dikush gezohet nje katund, sepse bashkohen krejt bashk ne vorrim :rolleyes: ...mas mirti eshte vet me zgjedh vorrin se ku don me pas, po se zgjedhe vet e zgjedhin tjert per ty :biggrin: ..
un mendoj kshtu: ne vend se te mendojm per vdekjen duhet te mendojm per jeten :smile:

Titulli: Si të vdiset
 

Shuni bre se na shtit ethet me kete tem,,skemi vakt me dek njher se kemi do pun pa kry,,
edhe qete Egjelin qe ka hy ne forum e kisha njke valla nje sekond ketu se kisha lan,,edhe plus perdit me ate gishte provokon sillet per rreth se jam ne mesin tuaj,,

hej ju kisha lut gjithve bile,,se mos merrni aq me politik as me fee,,, shkoni knaquni tek kafja dashuria dhe pa cezurat se egjeli nje dit sna fal dakikun ,,:redface:

Titulli: Si të vdiset
 

Shohë që ta keni kuptuar Temen të gjithë në përgjithësi, gjithashtu edhe arsyeja (nga ajo që ka pyetyr panta_rhei, pse jo te filozofia-psikologjia) pse te diskutimet shoqërore.
Pata nevojë të flas me dikë lidhur me "vdekjen", askund nuk më erdhi më leht, dhe më shlirshëm se këtu, ndoshta sipërshkruesit kanë të drejtë kur kujtojn ndër ato thënjet ,,të vrasin natën e të qajnë ditën, apo edhe nga ajo "shyqyr" që ra kjo mortje e u pamë".
Interesesant më erdhën gjithashtu edhe këta rreshta të shkruara nga zonja DEA:
[QUOTE]Se a duhet ti pergatitemi vdekjes? pergatitja me e mire eshte qe sa te jetosh te jetosh me dinjitet, dhe pasi te vdesesh mos te vuajne te tjeret nga gabimet e tua. Vdekja eshte e pameshirshme kjo ska dyshim, por edhe te vdesesh nuk e shoh edhe aq te pakuptimte, e pakuptimte do te ishte nese edhe veprat tuaja do te vdisnin me ty/mua.[/QUOTE]

Ndoshta edhe mu këtu qëndron çelësi i së gjithës!

Mu nga kjo "pamëshirshmëria" që ka vdekja ndaj nesh, ajo vjen.
Ajo vjen mu në atë moment kur as nuk e kemi pritur, e as nuk i jemi përgaditur.
Në moshën time 36 vjeqare nuk besoj që ka ti kujtohën vdekjes, bile as i ati imë që i ka ofruar të 80-tat, si kogja me prites nxjerr nga goja këtë fjalë, edhe pse e thotë shpesh.

Shumë më tepër do të ndalësha te fjalët e panta_rheit me "temë djegse"!
Sepse unë të gjithën nuk dua ta shohë nga pikpamja filozofiko-psikologjike, por nga ana e së drejtës dhe humanitetit.
Andaj edhe marrë guximin të kundrshtoj "vdekjen si opcion" të çlirimit të njeriut, sepse vdekja nuk më ka pyetyr, nuk më ka dhënë afat kohe. Se po të ishte ashtu, unë do zgjidhja një vdekje shumë të këndshme, të sjellshme e bilem edhe madhështore.
Pasi të ketë ndodhur kështu, atëher më lini të qetë me "vdekjen" time, sepse unë nuk kam fajin që vdiça, askush nuk më pyeti, ja ashtu erdhi papritmas.
Nuk themë që është bërë kiameti që vdiqa unë, por ndoshta nuk kam mundur të zgjedh se si të VDES.................
Apo ?

Titulli: Si të vdiset
 

qysh be si te vdiset ? na gazepin e pame tu u mundu me jetu e me gjallnue. Si te vdiset oshte ma se lehti prej tanave, edhe qata e kom rendit te kategoria e luksit edhe i kam kallezue qasine produkte edhe 200 vjet e ardhshme badihava i reklamojne se nuk jam i interesum as mi pa me sy se leje mo me pyt per to sa e kane qmimin.

Titulli: Si të vdiset
 

[SIZE=3] [/SIZE]
[SIZE=3][/SIZE]
[SIZE=3] ''[/SIZE][SIZE=4]Te jetosh,do te thot te vdesesh''(B.Klod)[/SIZE]

Titulli: Si të vdiset
 

[FONT=Georgia][SIZE=3]Jeto duke jetu,,,,e kure te vdesesh vdis duke then:Jetova shijova ,dashurova,fitova,humba,luftova cdo minute te jetes sime,po asnjeher nuke do pendohem per ato qka mi afroj jeta se gjitha i pranova dhe i deshta dhe ndejva knaqsin qe kesh aty ne ato qaste edhe pse qastet e bukura kan qen te pakta,,,,dhe ne fund do vdes sepse jetova plotsisht dhe ndjeva si njeri ,,,,,,,,,,pra jemi njerz me rendsi eshte jeta jone te jetohet si njeri e jo jete cnjerzore,,,,,,,,Dhe kure sdo jem me ketu,nuke me intereson aspak qka te tjeret thojne apo mendojne,sepse e di se vendin tim askush sdo ta nxen asnjeher,,,,une e jetoi jeten e kure te vdes le te vdes ,,,,,,,,sepse jeta jone seshte asgje tjeter pose rruga per ne vdekje ,,,dhe ne kemi qen ketu em lan brezat tone te ardhshem,,,,,,,,,,[/SIZE][/FONT]

Titulli: Si të vdiset
 

[url]http://www.truveo.com/vdekja-e-mire/id/1268715565[/url]

Titulli: Si të vdiset
 

Kur linde ti, te tjeret qeshen ti qave. Jeto ashtu, qe kur te vdesish, ti te qeshesh e te tjeret te qajne.-Franz Kafka.

Lum ai qe vdes keshtu, me nje buzeqeshje ne fytyre, i lumtur me jeten qe ka jetu, per veprat qe ka kriju, per miresine qe ka pase ne shpirt, per fjalet e mira qe ju ka dhane atyre qe kane pase nevoje. Megjithate qdo vdekje eshte nje humbje.

Titulli: Si të vdiset
 

Jaaa lidhje nuk paskeni me vajtu ju more... duhet me kukatë shum'... se për me diskutu për këtë temë si njerëz të kultivuar... hiq se hiq... s'keni faj se nuk u punojnë gishtat prej dhimbjes së madhe... nuk ka ma keq se me vdekë a... katastrofë... jaa qita e keni zbulu, hallall a!
nejse...
to be continued :wink:

Vazhdimisht më ka interesuar: faktori Kohë, për jetën e Njeriut!
Për një Njeri: A fillon koha në çastin e lindjes dhe a mbaron koha (a ndalet) në çastin e vdekjes? (tekefundit koha mundet me rrjedhë pa mbarim, por kohës "sime" i ka ardhur fundi!) Një njeri për me mujtë me e jetu jetën e tij "normal", duhet me pasë tepër kujdes dhe duhet me e menagju tepër mirë kohën. Sikur nji menagjer i menqur dhe kursimtar që nuk mundet me i menagju mirë pasuritë e veta kur nuk e din se sa pasuri posedon, qashtu edhe njeri nuk ka mundsi me e menagju me menquri jetën e vet kur nuk e din sa ka me rrnu! Qysh me e menagju mirë pasurine kur nuk e dij a i kam 10 euro a i kam qindra miliarda euro? Qysh muj me e jetu jetën time me menquri kur nuk e dij a kam me rrnu 1 minut a kam me rrnu 1000 vjet? Njeriu zakonisht moshën e pjekuris e arrin rreth moshës 20 vjeqare, edhe përshembull pastaj e din që ka me rrnu edhe 1000 vjet... tuj e dijtë që ka me rrnu edhe 1000 vjet, pse me rreziku ai me hyp n'aeroplan, n'anije; me dalë n'autobahn, me u ngjitë n'maje të bjeshkëve të larta... pse me i rreziku ai për "budallakina" të tilla shekujt e jetës së vet, pse me rreziku ai me vdekë n'moshën 50 vjeqare, a 300 vjeqare kur e din që ka me rrnu 1000 vjet? Ideja është që njeriu nuk do të ishte Njeri nëse do të jetonte përgjithmonë, as nëse do të jetonte vetëm 1 minut. Kur e dij se i kam 100 000 euro n dispozicion atëher mund të angazhohem shumë seriozisht që t'i hargjoj me shumë menquri: poashtu kur e dij se kam me rrnu rreth 75 vjet atëherë mund të angazhohem shum seriozisht me u kujdesë se qysh është më së miri me i hargju qato vite. Pra siguria tepër e madhe se nji ditë kam me vdekë, dhe pasiguria e çastit të vdekjes sime, e bëjnë njeriun tepër të vetëdijshëm dhe të kujdesshëm, e bëjnë Njeri!
Poashtu diçka që në këtë rast më intereson shumë është edhe lidhja apo marrëdhënja e njeriut me të tjerët tek vdekja! Për shembull a ka kuptim shprehja "Bashkë në Vdekje"!?
Vdekja nuk është si dashuria. (Njeriu mundet me qenë objekt i dashurise edhe kur nuk e din). Poashtu vdekja nuk është as sikur loja e shahut - të cilën zakonisht nevojiten dy veta për ta luajtur. Qysh munden njerëzit me qenë bashkë në vdekje, me vdekë bashk, kur në të vërtetë secili vdes vetë. Është njisoj sikur kur dy veta flejnë në gjumë bashkë në të njëjtin shtrat. Secili flen për vete, Në gjumin pa ëndrra njeri nuk ka kurrfar lidhje me njerzit e tjerë. Vetëm kur zgjohemi i përtrijmë lidhjet me njerzit që i njohim.
Mund të merremi vesh që ta qëllojmë njëri tjetrin me revole në të njëjtën kohë. Dy të dashuruar vdesin bashkë nga dëshpërimi, veprojnë ashtu sepse secili mendon se po vdes edhe tjetri. Luftëtarët vrapojnë nëpër beteja tuj i dalë vdekjes përballë, sepse janë të bindur se njisoj po bën edhe shoku.
Ose:
Dëshmorët e UÇK-së që u vranë në "Epopenë e Koshares" përshembull, u varrosën të gjithë në të njëjtën lëndinë. Familjarët e tyre dhe ata që e organizuan varrimin vendosën t'i varrosin pranë e pranë sepse ishin të bindur se në këtë mënyrë po vulosnin edhe për së vdekuri lidhjen dhe miqësinë që kishin për së gjalli.
Njerëzit shpesh shprehin dëshirën që të varrosen pranë disa personave. Secili nga ne do të kishte dëshirë të varrosej pranë prindërve të vet në vendlindje. (Kur ka parasysh vdekjen, njeriu fillon t'i rishqyrtojë disa gjëra, disa lidhje e raporte.). Pra, bashkë në vdekje, me bashkëvendasit!
Por! Si mund të ketë kjo rëndësi në realitetin e vdekjes. Kur dihet se pas vdekjes njeriu pushon të ekzistojë. Pas vdekjes sime njerëzit e mij të dashur mund të vazhdojnë të më duan dhe të më kujtojnë, por unë nuk mund t'ua kthej dashurinë as kujtimin.
nejse...
ka shumë çka me folë njeri... por s'po durohen shkronjat :smile:
(apet) to be continued

p.s. nëse neve na doket se disa njerzve nuk ua ndin hiq për vdekjen, s'ju intereson as s'ju bën përshtypje vdekja... kjo ndodh veq për shkak se bash qata njerz "dhiihen" prej saj... tranohen tuj ikë prej tutës, e tuj u mshefë skutave, tuj u sjellë palidhje veq qysh me mujtë diqysh me e harru vdekjen :biggrin: (shkojnë e futen tek temat e seksit, te kafja e forumit e te budallaqet e shiten kishe na po dijna me u knaqë... në të vërtetë shkojnë atje se kujtojnë që atje nuk i gjen vdekja :D... por s'kan faj t'ngratit se nime janë tepër smutana... edhe thjesht nuk kanë "b.th" me e pranu realitetin njerëzor... nuk janë të përgatitur me jetu si Njerëz... (as me vdekë si Njerëz)

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=panta_rhei]Jaaa lidhje nuk paskeni me vajtu ju more... duhet me kukatë shum'... se për me diskutu për këtë temë si njerëz të kultivuar... hiq se hiq... s'keni faj se nuk u punojnë gishtat prej dhimbjes së madhe... nuk ka ma keq se me vdekë a... katastrofë... jaa qita e keni zbulu, hallall a!
nejse...
to be continued :wink:

Vazhdimisht më ka interesuar: faktori Kohë, për jetën e Njeriut!
Për një Njeri: A fillon koha në çastin e lindjes dhe a mbaron koha (a ndalet) në çastin e vdekjes? (tekefundit koha mundet me rrjedhë pa mbarim, por kohës "sime" i ka ardhur fundi!) Një njeri për me mujtë me e jetu jetën e tij "normal", duhet me pasë tepër kujdes dhe duhet me e menagju tepër mirë kohën. Sikur nji menagjer i menqur dhe kursimtar që nuk mundet me i menagju mirë pasuritë e veta kur nuk e din se sa pasuri posedon, qashtu edhe njeri nuk ka mundsi me e menagju me menquri jetën e vet kur nuk e din sa ka me rrnu! Qysh me e menagju mirë pasurine kur nuk e dij a i kam 10 euro a i kam qindra miliarda euro? Qysh muj me e jetu jetën time me menquri kur nuk e dij a kam me rrnu 1 minut a kam me rrnu 1000 vjet? Njeriu zakonisht moshën e pjekuris e arrin rreth moshës 20 vjeqare, edhe përshembull pastaj e din që ka me rrnu edhe 1000 vjet... tuj e dijtë që ka me rrnu edhe 1000 vjet, pse me rreziku ai me hyp n'aeroplan, n'anije; me dalë n'autobahn, me u ngjitë n'maje të bjeshkëve të larta... pse me i rreziku ai për "budallakina" të tilla shekujt e jetës së vet, pse me rreziku ai me vdekë n'moshën 50 vjeqare, a 300 vjeqare kur e din që ka me rrnu 1000 vjet? Ideja është që njeriu nuk do të ishte Njeri nëse do të jetonte përgjithmonë, as nëse do të jetonte vetëm 1 minut. Kur e dij se i kam 100 000 euro n dispozicion atëher mund të angazhohem shumë seriozisht që t'i hargjoj me shumë menquri: poashtu kur e dij se kam me rrnu rreth 75 vjet atëherë mund të angazhohem shum seriozisht me u kujdesë se qysh është më së miri me i hargju qato vite. Pra siguria tepër e madhe se nji ditë kam me vdekë, dhe pasiguria e çastit të vdekjes sime, e bëjnë njeriun tepër të vetëdijshëm dhe të kujdesshëm, e bëjnë Njeri!
Poashtu diçka që në këtë rast më intereson shumë është edhe lidhja apo marrëdhënja e njeriut me të tjerët tek vdekja! Për shembull a ka kuptim shprehja "Bashkë në Vdekje"!?
Vdekja nuk është si dashuria. (Njeriu mundet me qenë objekt i dashurise edhe kur nuk e din). Poashtu vdekja nuk është as sikur loja e shahut - të cilën zakonisht nevojiten dy veta për ta luajtur. Qysh munden njerëzit me qenë bashkë në vdekje, me vdekë bashk, kur në të vërtetë secili vdes vetë. Është njisoj sikur kur dy veta flejnë në gjumë bashkë në të njëjtin shtrat. Secili flen për vete, Në gjumin pa ëndrra njeri nuk ka kurrfar lidhje me njerzit e tjerë. Vetëm kur zgjohemi i përtrijmë lidhjet me njerzit që i njohim.
Mund të merremi vesh që ta qëllojmë njëri tjetrin me revole në të njëjtën kohë. Dy të dashuruar vdesin bashkë nga dëshpërimi, veprojnë ashtu sepse secili mendon se po vdes edhe tjetri. Luftëtarët vrapojnë nëpër beteja tuj i dalë vdekjes përballë, sepse janë të bindur se njisoj po bën edhe shoku.
Ose:
Dëshmorët e UÇK-së që u vranë në "Epopenë e Koshares" përshembull, u varrosën të gjithë në të njëjtën lëndinë. Familjarët e tyre dhe ata që e organizuan varrimin vendosën t'i varrosin pranë e pranë sepse ishin të bindur se në këtë mënyrë po vulosnin edhe për së vdekuri lidhjen dhe miqësinë që kishin për së gjalli.
Njerëzit shpesh shprehin dëshirën që të varrosen pranë disa personave. Secili nga ne do të kishte dëshirë të varrosej pranë prindërve të vet në vendlindje. (Kur ka parasysh vdekjen, njeriu fillon t'i rishqyrtojë disa gjëra, disa lidhje e raporte.). Pra, bashkë në vdekje, me bashkëvendasit!
Por! Si mund të ketë kjo rëndësi në realitetin e vdekjes. Kur dihet se pas vdekjes njeriu pushon të ekzistojë. Pas vdekjes sime njerëzit e mij të dashur mund të vazhdojnë të më duan dhe të më kujtojnë, por unë nuk mund t'ua kthej dashurinë as kujtimin.
nejse...
ka shumë çka me folë njeri... por s'po durohen shkronjat :smile:
(apet) to be continued

p.s. nëse neve na doket se disa njerzve nuk ua ndin hiq për vdekjen, s'ju intereson as s'ju bën përshtypje vdekja... kjo ndodh veq për shkak se bash qata njerz "dhiihen" prej saj... tranohen tuj ikë prej tutës, e tuj u mshefë skutave, tuj u sjellë palidhje veq qysh me mujtë diqysh me e harru vdekjen :biggrin: (shkojnë e futen tek temat e seksit, te kafja e forumit e te budallaqet e shiten kishe na po dijna me u knaqë... në të vërtetë shkojnë atje se kujtojnë që atje nuk i gjen vdekja :D... por s'kan faj t'ngratit se nime janë tepër smutana... edhe thjesht nuk kanë "b.th" me e pranu realitetin njerëzor... nuk janë të përgatitur me jetu si Njerëz... (as me vdekë si Njerëz)[/quote]

E ai qe shkruan tek tema "Si te vdiset" nime paska me rrnu 1000 vjet hehehe

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=Amina]E ai qe shkruan tek tema "Si te vdiset" nime paska me rrnu 1000 vjet hehehe[/quote]

ani ti që ki shkru dy heeeerë... 2000 vjet bre :biggrin:

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=panta_rhei]ani ti që ki shkru dy heeeerë... 2000 vjet bre :biggrin:[/quote]

pej qiti mashkllit qe kam menu gjithe qe eshte femen, e qe nuk kam ide pse, diqysh tutna pej tij :biggrin: shkrimet e qarta i ka :biggrin:

shkruva edhe une pak qitu thashe nashta rrnoj ma shume, e sa per teme, qile guri gojen :frown: :frown:

Titulli: Si të vdiset
 

[B]Unë jam Filan Fisteku,
Aha, me filan fisteku nuk e dijë a "indentifikohëm" sa duhet, andaj i them rradakës sime, mbase na qenka ashtu, a guxoj unë të flas për të tjerët me Emer e Mbiemer.[/B]


[B]P[/B]or ama dua të flas, dua të besoj që flas pikërisht me atë që më gërrey shpirtin. Sepse VDEKJA erdhi , pa pyetyr, pa i'u bërë gati, pa i "rrafshitur".

Nuk jam i sigurt se a duhet të fitohët lloj "titulli" patjetër para se të vdiset, poashtu nuk jam i sigurt se a duhet të jesh patjetër i "menqur" që të nderosh të ndjerin, e aq më pak se dikujt ju shtohka jeta nëse shkruan, apo nuk shkruan këtu !

Falimenderit për ata që shkruan, falimenderit edhe për ata që nuk shkruan.


[U]Lus të autorizuarit që kjo Temë të Mbyllet
[/U]Falimenderit për mirkuptim[U].
[/U]

Titulli: Si të vdiset
 

Teme e mire kjo po shifet se pak ka shkrime ne te.
Ajo qe shkruajti panta me pelqej mjafte, normal me perjashtime te disa kendveshtrimeve , pasi une vdekjen nuk e shof nje mundesi.
E theme kete sepse kur themi mundesi, mendojme gjithemon ne zgjedhje te saj qe nga pesha e veshtersis deri te forma.Besoj se ketu nuk kemi te bejme me nje gje te tille pasi vet njeriut si krijes nuk i ipet ajo mundesi, mund te kete perjashtime nuk e mohoj por per ta pergjithesuar eshte e pamundur.

Per te folur per vdekjen se pari duhet ditur diq per jeten, apo per ate gjendje qe njeriu ishte para kesaj jete.
Neve jemi ne nje rrjedhoje qe sigurisht ka burimin diku pa dashur ta kufizoj ne kendveshtrimin time mbi kete burim, dhe si i tille vazhdon sikur nje perrua te ece dhe gjithemon i shoqeruar nga faktori kohe por edhe ambienti sidomos ne toke ku neve po ti kthehemi fizikes vijme ne perfundim se kemi te bejme vetem me 4% materije qe figuron te ne, te gjitha keto ndikojne qe ky uje nga koha ne kohe ka sprovat e veta her te rritjes e here te zbritjes qe iu imponohet, dhe sigurisht se fundin e ka ne nje oqean te gjere dhe aty mendoj se perfundon nje rrugetim i gjate por nuk ka perfunduar gjitheqka, siq mund te terhiqet nje paralele me vdekjen.
Dikush mund te pyet po a mund te kemi perroje te vogla qe na shuhen gjate rruges, une mendoj se te tilla per nga gjatesia mund te kete por qe shuajtja e tyre eshte vetem ateher kur derdhen ne oqean.

Kjo ne forme figurative per te sqaruar se jeta e njeriut qofte e shkurter apo e gjate nuk perfundon me vdekjen pasi si e tille mendoj se pak interesante do ishte dhe kuriozitetin mos e prisni asnjeher se do ua shuajn materialistet me idet e tyre mbi keto dukuri.
Jo per ate qe materialistet jane ne gabim ne pergjithesi , por eshte obligim i shkenctarit te perqendrohet ne punen e tij shkencore si materialist per te arritur ne nje perfundim te kenaqeshem edhe pse shpesh ia fusim te supozojme ne kete fushe.

Per tu kthyer tek pyetja e Pupit, theme se kjo teme ateher me kete pyetje do ishte me mire te shkruhej tek nenforumi:Urime dhe Pershendetje , e atje te hapim tema te tilla qe tia mbushim qefin vetes me pyetje te tilla , se si na vdiset, dhe te jepe secili mendimin e tij , dikush ne det , e dikush ne mal , fushe , etj etj.

Por tema ne brendesi permban shume qe neve shofim edhe ne shkencen e filozofis-psikologjis te jete folur jo shume per kete, pasi mungon dija mbi te quajturin Shpirte.
Neve te gjithe e dime se Njeriu perbehet nga forma fizike dhe ajo shpirterore.Mungesa e seciles do bente qe njeriu te mos quhej i tille.

Por te vdekja valle kemi te bejme me vdekje te trupit , te shpirtit apo te dyjave.
Per tiu pergjigjur kesaj duhet te kthehemi tek barku i nenes atje, atje shofim qysh ne mitren e saj se kemi nje trupe te paforcuar mire qe qendron i tille i palevizur deri ti vije ajo qe ne e quajm shpirt dhe e ben qe barku i saj te jete i shqetesuar nga levizjet e tij.
Por mandej pasi te vije koha neve themi se lindi filan gruaja, por ajo ne te vertet kishte me heret ate qe lindi , dhe kishte me heret ate trup pa shpirte ne barkun e saj.
Keshtu vijme tek vdekja fizike e njeriut qe e ben qe ajo qe e shtyen te levize , te ndiej knaqesin , te perdore intelektin etj , pra shpirti ti largohet.
Pra shpirti erdhi dhe u largua dhe mbeti ajo qe neve e quajme xhenaze dhe ajo eshte e vdekur pasi po te kthehemi ne definimin e vdekjes ne pergjithesi , mund ta shofim se qdo objekt (kafsh,bime,njeri etj) kur eshte ne forumen e vdekur eshte i padobishem per njeriun dhe vetveten, pas kesaj themi se neve kemi te bejme ne menyre te zhdrejte me ate qe nuk dime me shpirtin.Pra trupi vdiq ,shpirti iku ashtu siq edhe erdhi pa e pare, por duke shikuar efektet e tij.

E ku mund te kete ikur trupi i vdekur prap ne nje barke por tjeter nga ai i nenes, ne toke prej te ciles u krijua.

E ku mund te kete ikur ky shpirt , dhe nga mund te kete ardhur qe e beri nje trup te vdekur te jetoj , e pastaj te quhet i vdekur ,kete nuk dua tua lidhe me relegjionin per t'ju permbajt vendit(sipas vendit behet edhe kuvendi:)) por ne shkencat tjera nuk gjen dot pergjigjie.

Nje gje qe mund te dihet dhe besoj se do jemi dakort eshte se trupi i vetem nuk ka mund ti bej veprat qe neve i bejme pa shpirtin dhe shpirti i vetem nuk do kete mundesi pa trupin, pra te themi kushtimisht dy dukuri jane pjesmarrese ne kryerjen e veprave qe njeriu i ben qofshin te mira dhe te keqija, dhe si te tilla do jene perjetuese te derivateve te po atyre veprave.

Njeriu nuk besoj se duhet te jete i frikesuar nga vdekja edhe pse nje frike e pshtjellur me kuriozizem do duhej te ishte pran , por krejt kjo mvaret se qfare definimi i jepe jetes tende, cili eshte qellimi per te cilin jeton etj etj.Sapo ti keshe te qarta keto gjera ateher do te ndryshoj edhe kendveshtrimi i njeriut ndaj jetes dhe vdekjes.


me t'mira
hasani.

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=panta_rhei] sjellë palidhje veq qysh me mujtë diqysh me e harru vdekjen :biggrin: (shkojnë e futen tek temat e seksit, te kafja e forumit e te budallaqet e shiten kishe na po dijna me u knaqë... në të vërtetë shkojnë atje se kujtojnë që atje nuk i gjen vdekja :D... por s'kan faj t'ngratit se nime janë tepër smutana... edhe thjesht nuk kanë "b.th" me e pranu realitetin njerëzor... nuk janë të përgatitur me jetu si Njerëz... (as me vdekë si Njerëz)[/quote]

ahahahahhaahahaha..............moti s´kam qesh kaq shume ..


Megjitheate mendoj se te vdesesh nuk eshte trimeri dhe se nuk duhet me pase "bythe " :biggrin: per me vdeke, sepse kete e kane bere me miliarda qenie deri tani edhe do ta bejme edhe ne qe ende numerojme si te gjalle .

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=panta_rhei]ani ti që ki shkru dy heeeerë... 2000 vjet bre :biggrin:[/quote]

Keshtu po na shtohet jeta bre hahahha, 2000 vjet ti, e 2000 vjet une hahaha

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=Amina]Keshtu po na shtohet jeta bre hahahha, 2000 vjet ti, e 2000 vjet une hahaha[/quote]


Ani me u bo bashk ju dy po i bojeshi 4000 vjet ,e jam kam mendoj per tjeret ,qe vijn pas neve mbasi ne nuk e kemi ate fat ,qe duhet me jetu dhe me vdek sipas rregullave te Pantes ...pa ,pa ,pa :biggrin:

Titulli: Si të vdiset
 

Vdekja eshte e vetmja gje qe smund ti ikim...edhe mendoj qe sduhet menduar ajo vjen kur e ka shkru Zoti...

I kam ven re edhe personat e shtyr ne mosh shpresojn edhe normal skan deshir me vdek se qdo person sado i vjeter qe te jet ka akoma diqka per te ber apo per te plotrsua...

Me kujtohet nje plak dikund 80 vjeq me pat then"Qdo mengjes kur i hap sy,e falenderoj Zotin qe u zgjova dhe nje dit...edhe qe po marr frym"

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=Jana]Vdekja eshte e vetmja gje qe smund ti ikim...edhe mendoj qe sduhet menduar ajo vjen kur e ka shkru Zoti...

I kam ven re edhe personat e shtyr ne mosh shpresojn edhe normal skan deshir me vdek se qdo person sado i vjeter qe te jet ka akoma diqka per te ber apo per te plotrsua...

Me kujtohet nje plak dikund 80 vjeq me pat then"Qdo mengjes kur i hap sy,e falenderoj Zotin qe u zgjova dhe nje dit...edhe qe po marr frym"[/quote]

Bash qesaj iki sa t`mundesh edhe munet njeri si mire me i iken, bone harrove mos me mendu belivalla te ka marr me vehti deri sa te mendohesh se qka ndodhi.

Dil qaty te rruga halo pa u kallen samaforat edhe qite hapin qeshtu tu mos mendu kqyr a e shef vdekjen tu i grah limuzines, ani mos kofte vdekja qaty pa u kane naj kusherine e sajna osht e pamundun.


amo qekjo qysh e ka nisen pupi, a din qysh i bjen: je que ne ferk te sabahit halo symshelca nuk e ki hanger mengjezin e pyt kur bohet darka ? Qfare darke mare hajt shko nihere ki me punue e mi kry do pune bajagi si mire per me priten me ardhen darka.

Titulli: Si të vdiset
 

qysh e ke shkrue i madhi perendi. dikushme krye ne jastok e dikush si qeni nrush

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=>>{SpOnGeBoB}<<]qysh be si te vdiset ? [B]na gazepin e pame tu u mundu me jetu e me gjallnue.[/B] Si te vdiset oshte ma se lehti prej tanave....[/quote]




vdekja eshte dukuri qe ia vlen te mendohet per te, te shkruhet per te, dhe te analizohet, por nuk do te pajtohesha aspak me pikepamjen se duhet tere kohen te mendojme per vdekjen, dhe se nese kaluekemi kohe duke menduar per vdekjen, qenkemi trima!!!!!!
te menduarit obsesiv mbi vdekjen, e roberon mendjen e individit dhe e ben sherbetor ideologjishe dhe filozofishe jo-humane.

Religjionet, pershembull, e kane origjine friken e njeriut nga vdekja dhe nga fenomenet tjera natyrore te cilat njeriu neper shekuj s'ka arritur ti shpjegoje.
parajsa, jeta eternale pas vdekjes, jane SIGURIMI qe premtojne religjionet, nese ndjekim rituale te caktuara fetare...
dhe njerezit shkojne e ngjiten per religjionesh, sikur mizat pas ..........., sepse aty gjejne SIGURINE e rrejshme, se paska parajse e jete pas vdekjes!!!!

po e nderlidh me kete qe ka thene SUNGJERI, ne spo mundemi ta bejme parajse, sa jemi gjalle e jemi te afte, te zotohemi fizikisht per veteveten, e po qenkemi ne gjendje ta bejme kete pas vdekjes!!!!hemmmmmm....shume storje e mire....

prej pikepamjes se evolucionit, frika eshte dukuri normale dhe e lindur....
po te mos ishte frika, qeniet e gjalla nuk do te mbijetonin-perfshire ketu edhe boten shtazore....[B]frika nga vdekja, eshte instinkt primar qe mundeson mbijetesen...[/B]
ndoshta paradoksale, por ky eshte realiteti i natyres se te gjitha qenieve te gjalla!

frika mbetet aty, qe te na mundesoje neve te largohemi nga rreziku dhe te mbijetojme, dhe kjo eshte detyra yne e vetme pergjate gjithe jetes....
vdekja eshte fundi i pandryshueshem, per te cilin nuk ia vlen te humbet shume kohe....

Sipas perkthimit te Nolit, Omar Khajami ne "Rubairat" thote ...( e kam cituar edhe me pare, se ia pelqej pa mase filozofine esenciale te ketyre vargjeve)

Naten kur flinja
me tha shpirti "Pi",
ne gjume dhe ne varr, s'ka lumturi...
sa rron, zbraz kupa, puth cupa(djema:tongue: )
ka shekuj qe te flesh ne qetesi....

mendoj, mjer ata qe kalojne jeten duke pritur vdekjen, se jane duke pritur asgjene!!!

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=hasanmehmeti]Teme e mire kjo po shifet se pak ka shkrime ne te.
Ajo qe shkruajti panta me pelqej mjafte, normal me perjashtime te disa kendveshtrimeve , pasi une vdekjen nuk e shof nje mundesi.
E theme kete sepse kur themi mundesi, mendojme gjithemon ne zgjedhje te saj qe nga pesha e veshtersis deri te forma.Besoj se ketu nuk kemi te bejme me nje gje te tille pasi vet njeriut si krijes nuk i ipet ajo mundesi, mund te kete perjashtime nuk e mohoj por per ta pergjithesuar eshte e pamundur.

[/quote]

[I]"Mendoj se njeriu është mundësi, mundësia e vetvetes, edhe që i paraprin vazhdmisht vetvetes (qysh kanë thanë edhe shumë njerëz të menqur). Pra Njeriu vazhdmisht është në barazpeshë përballë mundësive që ende nuk i ka realizu.
Por për njeriun ekziston një mundësi... një mundësi e cila iu jep fund krejt mundësive të tjera. Dhe kjo mundësi është - Vdekja."[/I]

O hasanmehmeti!
Ti merresh vesh me nji mik për me u taku pas nji jave bashk. Në fund të bisedes i drejtoheni njëri tjetrit "Takohemi n'kofshim shnosh e rahat"! Pse? Sepse deri atehere ka MUNDËSI të mos jeni gjallë. Ka MUNDËSI me vdekë njani ose që të dy edhe nji javë.
Ti llogarit që ki me rrnu përshembull edhe 50 vjet (varësisht prej moshës aktuale)... edhe brenda atyre 50 vjetësh ti mendon shuuumë mundësi për me i arrit a me i realizu. Por, ekziston MUNDËSIA që ti me vdekë pas dy orësh. Mundësia e vdekjes (sepse ti nuk mundesh me e dijtë kur ta ka shkru aj jarani). Pra MUNDËSIA që iu jep fund krejt mundësive tjera që e ki pas bo plan me i realizu për 50 vjet.
A qenka vdekja mundësi???!!! Apo ndoshta ti je Zot edhe e përjashton mundësinë e vdekjes sa herë t'don vet e qysh t'konvenon ty!

Ti nuk mundesh me thanë "Këtë projekt unë do ta realizoj për 300 vjet"! Të gjitha mundësitë e jetës së vet njeriu i "koordinon" dhe i projekton për t'i realizuar në raport me vdekjen! Nëse e ki ndërmend me kriju familje, ti duhet me ia nisë të paktën para moshës 50 a 60 vjeqare, se përndryshe nuk të lejon vdekja (zakonisht). Nëse don me u knaqë me nipa, mbesa e stërnipa të tu, ti duhet me ia nisë para moshës 30 vjeqare, se përndryshe nuk të lejon vdekja (gjithnjë zakonisht). Edhe nëse ia nisë me kohë, prap ekziston MUNDËSIA me vdekë pa i realizu ato mundësi që pate qef.

Njeri mundet me vdekë qysh në fëmijëri. "Sapo vjen në jetë njeriu është boll i madh për të vdekur" thotë nji thënie e moqme.
Poashtu njeriu nuk mundet me vdekë kur t'don vet. Njeri nuk mundet me bo vetvrasje derisa është në gjumë... as kur është fëmijë (foshnje)... as kur është i lidhur (me pranga përshembull)... ti mundesh me e bo plan me e mbytë veten pas tre javësh në ora 10:00 fiks. Por as këtë "mundësi" nuk mundesh me qenë i sigurt që mundesh me e realizu. Së pari, nuk dihet a je gjallë deri atëher... së dyti, nuk është e sigurtë që bomba do të shpërthejë në qastin e duhur.
Pra, "ka mundësi"!

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=panta_rhei]
Ti llogarit që ki me rrnu përshembull edhe 50 vjet (varësisht prej moshës aktuale)... [/quote]

Jo po.
Hasani kish me jetu gjithe bile...:biggrin:

Sa shume ia paske teholluar, mos e kuptofte edhe kesaj here sqarimin per "mundesine", me mire hiq dore...:biggrin:

Titulli: Si të vdiset
 

[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Ndoshta titulli më i përshtatshëm i kësaj teme të hapur nga pupi do të ishte: “Frika nga vdekja” (mendoj unë), pasi ajo që më së shumti i frikëson njerëzit është vdekja! Pra frika e ikjes nga kjo botë.[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman] Kjo dukuri (sado e hidhur që është) i brengos shumicën e qenieve njerëzor në mbarë rruzullin tokësor, por që nga ankthi e tmerri, nuk kanë guxim ta shpalosin këtë temë, të flasin hapur rreth saj, të përballohen me të dhe ta pranojnë këtë realitet të pashmangshëm.[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman] Po e ceki një thënie të një filozofi amerikanë, Horas Kalen: “Ekzistojnë njerëz që e ndryshojnë jetën e vet ngase i frikohen vdekjes dhe njerëz që atë e bëjnë ngase i gëzohen jetës. Grupi i parë jeton duke vdekur, përderisa grupi i dytë vdes duke jetuar. Pa marr parasysh se kur vdes, kam ndërmend të vdes duke jetuar!"[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman] Pothuajse të gjithë ne e dimë se jeta dhe vdekja janë procese të natyrshme. Janë pjesë e ligjit universal. Ne si qenie njerëzore jetojmë në polaritet. Gjithçka që ne perceptojmë përmes shqisave tone, ka një pol, por njëkohësisht edhe një kundrapol. Kjo vlen edhe për jetën dhe vdekjen. Kontradikta në dukje por domosdoshmëri në proces! Kush nuk e sheh polin e kundërt, ose nuk dëshiron ta sheh atë, nuk e sheh, ose nuk dëshiron ta sheh edhe të vërtetën, realitetin objektiv... Pole të ndryshme, por të të njëjtit mekanizëm, të njëjtit proces, pa të cilat nuk do të mund të ekzistonte as edhe materie më e imët. Nuk ka asgjë të amshueshme në gjithë këtë univers të pafund! Ajo që mund të quhet e amshueshme është vetëm ritmi i përhershëm i ndryshimeve, lindjes, zhvillimit dhe shpërbërjes. Dhe ajo që shpërbëhet, pastaj lind përsëri. Pra pa vdekje nuk ka as lindje, nuk ka as jetë, nuk ka proces...[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman] Ne, kur kemi ardhur në këtë botë, nuk kemi ardhur me vullnetin apo dëshirën tonë . Nuk na ka pyetur askush. E njëjta vlen edhe kur të shkëputemi nga ky proces që ne e kemi emërtuar si jetë. Që nga lindja, ne jemi në pritje të saj... Dhe derisa presim, varët tërësisht nga vet ne, se a do ta jetojmë këtë periudhë kohore, sado e gjatë çoftë ajo, në ankth, vuajtje, mjerim, pra siç thotë edhe Kaleni “...të jetojmë duke vdekur”, apo do ta jetojmë këtë periudhë kohore në hare, gëzim e lumturi, “të vdesim duke jetuar”. Pra, zgjidhjen apo daljen nga ky “obsesion”, në njëfarë mënyre, e kemi në duart tona. “Me dorën tonë, me dëshirën tonë, në pëlhurën e bardhë të jetës mund ta shkruajmë fjalën frikë, mjerim, dhe natyrisht, tërë jetën do ta kalojmë në ankth e mjerim, por, po ashtu, me dorën tonë, me dëshirën tonë, në pëlhurën e bardhë të jetës, mund ta shkruash edhe fjalën, guxim, lumturi, dhe tërë jetën do ta kalojmë në qetësi dhe ngazëllim”, thotë i madhi D. Demaku.[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman] Andaj, unë jam i mendimit se më e rëndësishme për njeriu është përqafimi i jetës - dhuratës më të shtrenjtë hyjnore që na është ofruar. Shijimi i nektarit të saj, ndërsa vdekjen ta lëmë të procedoj me ritmin e vetë të ndryshimeve.[/FONT][/SIZE]

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=Reana]

Sipas perkthimit te Nolit, Omar Khajami ne "Rubairat" thote ...( e kam cituar edhe me pare, se ia pelqej pa mase filozofine esenciale te ketyre vargjeve)

[B][SIZE=3]Naten kur flinja[/SIZE][/B]
[B][SIZE=3]me tha shpirti "Pi", [/SIZE][/B]
[B][SIZE=3]ne gjume dhe ne varr, s'ka lumturi...[/SIZE][/B]
[B][SIZE=3]sa rron, zbraz kupa, puth cupa(djema:tongue: )[/SIZE][/B]
[B][SIZE=3]ka shekuj qe te flesh ne qetesi....[/SIZE][/B]

mendoj, mjer ata qe kalojne jeten duke pritur vdekjen, se jane duke pritur asgjene!!![/quote]

"COOL b'e njeri" :biggrin:

edhepse jashtë temës: sa herë përmendet Omar Khajami, instinktivisht më kujtohet parathënia e veprës "REPUBLIKA" të Platonit. Aty përafërsisht thuhet "... ashtu siq kishte bërtitur edhe Omar Khajami i madh pasi kishte lexuar KURANIN: "Hudhni të gjithë librat, digjini të gjitha bibliotekat, sepse gjithçka që dëshironi të dini në jetë do ta gjeni aty"!
nejse (e thash pa kurrfar qëllimi... tekefundit):wink:

Përndryshe;
po shifet kjartë se shkrimet e mia në këtë temë absolutisht dhe mjerueshëm po "kuptohen" vetëm në konotacionin personal. Thot njeri se unë e zbulova vdekjen!

Nuk e përjashtoj mundësinë që të mos ia kem arritur qëllimit tim për të përfaqësuar mirë me shkronja atë që kam menduar. Por, "ju betohem" :biggrin: që shkrimet e mia në këtë temë (dhe në cilëndo temë tjetër), veqanërisht në këtë temë, kanë për qëllim T'I THURIN LAVDI QENIES NJERËZORË, ME E NGRITË QENIEN NJERËZORE NË PIKËN MË TË KARTË TË NDERIMIT DHE TË RESPEKTIT, sepse e meriton. E meriton sepse sikur asnji gjallesë tjetër (ndoshta), Njeriu është i vetëdijshëm për mundimet e tij, për fatin e tij që e pret... dhe prapë nuk ndalet, nuk dorëzohet, dhe vazhdon të shtyjë përpara me të gjitha forcat dhe mundësitë që ia ofron fati dhe jeta, edhe kur nuk ka mundësi përpara vetes, Njeriu prapë mundohet dhe përpiqet deri në fund që t'i gjejë ato...
Nuk është aspak e lehtë të jetosh, të kënaqesh, të shpresosh e të besosh kur e ke në shpinë një bindje dhe një barrë TË PAKAPËRCYESHME dhe TË PADURUESHME.
Mirëpo, këtë e bën NJERIU! (E kapërdin, dhe e duron!)
Shrimet e mia këtu kishin dhe kanë si qëllim që të tregohet me krejt fuqine dhë zërin që: nuk ka qenie në këtë botë që meriton më shumë nderim dhe respekt sesa qenia Njerëzore - NJERIU!
Pra, edhe më shqip, respektojeni vetveten, keni më tepër respekt për atë se qfarë qenie jeni, sepse kështu nderohet dhe lartësohet Njerëzia - Njeriu!
..............................


...shumë romantike o kon qikjo a... :D

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=panta_rhei]"COOL b'e njeri" :biggrin:

edhepse jashtë temës: sa herë përmendet Omar Khajami, instinktivisht më kujtohet parathënia e veprës "REPUBLIKA" të Platonit. Aty përafërsisht thuhet "... ashtu siq kishte bërtitur edhe Omar Khajami i madh pasi kishte lexuar KURANIN: "Hudhni të gjithë librat, digjini të gjitha bibliotekat, sepse gjithçka që dëshironi të dini në jetë do ta gjeni aty"!
nejse (e thash pa kurrfar qëllimi... tekefundit):wink:

[/quote]

Ehhhh.. dmth sipas teje frika nga vdekja dhe roberia shpirterore e mendore, si gje e pa-evitueshme, a????

nuk besoj se te gjithe me ne fund, te bien pre e frikes....frika eshte implant i evolucionit dhe nuk mundemi ta eliminojme, por sdo te thote [B][U]se te gjithe [/U][/B]perfundojme duke djegur bibliotekat ne emer te librave religjioze qe premtojne jeten e perhershme....

jam e bindur ne ate qe ka elaboruar me lart Sakra, qe ne aglishte definohet si "the only CONSTANT in nature is change" (e vetmja [B]konstante[/B] ne natyre eshte [B]ndryshimi[/B]).
e nen ligjet e natyres per ndryshimet, egzistojne individe qe nen presionin e frikes, ndryshojne qendrimet, opinionet e tyre....
por ne rastin e Khajamit, nuk arrij te identifikohem me friken e tij aspak:biggrin: , e as me konsekuencat e asaj frike per talentin e tij poetik:tongue: !
frika e tij nga vdekja=vdekjen e tij intelektuale e aktuale para vdekjes fizike!!!

Titulli: Si të vdiset
 

[CENTER] [IMG]http://www.fquran.com/nashrie/022/index_files/image026.jpg[/IMG][/CENTER]
[FONT=Arial]Vdekja është një fenomen që gjatë gjithë historisë njerëzore e ka preokupuar njeriun dhe me të janë marrë shumë dijetarë. Megjithëse kanë folur shumë, askush në këtë botë nuk mund të na japë një mendim të saktë rreth vdekjes, pasi askush nuk e ka provuar vetë, por thjesht niset duke parë të tjerët. Njerëzit i frikësohen vdekjes, pasi u duket se pas kësaj, jeta e tyre nuk do të vazhdojë më, por një besimtar i vërtetë duhet ta presë me kënaqësi vdekjen, pasi ajo është kalimi që ai do të bëjë nga belatë e kësaj botë në të mirat e Xhennetit. [B]Allahu thotë në Kur’an: “Secili shpirt do ta shijojë vdekjen, e shpërblimet tuaja plotësohen Ditën e Kijametit. Kush i shmanget zjarrit e futet në Xhennet ai ka arritur shpëtim, e jeta e kësaj bote nuk është tjetër përveçse një përjetim mashtrues.”
[/B][/FONT]
[FONT=Arial]Gjatë gjithë jetës, njeriu duhet të përpiqet me punë të mira dhe Allahu me mëshirën e Tij ia pranon të mirat. Një ditë, një njeri i mirë u nis për në treg. Bëri llogarinë në shtëpi dhe mori me vete aq para sa mendoi se i duheshin, por kur arriti atje pa që paratë nuk i dolën. Kur pa këtë, ky person filloi të qajë për një copë herë të gjatë. Njerëzit që ndodheshin përreth u çuditën dhe i thanë se nuk ishte e vendit të qante pse nuk i dolën paratë, por a e dini vëllezër të dashur, se cila ishte përgjigja e tij? Ai tha: “Mos kujtoni se këto lotë janë për këtë botë! Duke parë llogarinë e sotme që nuk m’u përputh me parashikimin tim, vallë a do të përputhet llogaria e kësaj bote me atë të botës tjetër? Po ne të dashur vëllezër, a e kemi bërë llogarinë tonë? A e kemi menduar se ndoshta llogaria nuk do të na dalë? Por duke mbajtur shpresën tek Allahu, shpresojmë që Ai me mëshirën e Tij të na falë. [B]Allahu thotë: “O robët e Mi, që e keni ngarkuar veten me shumë gabime, mos e humbisni shpresën nga mëshira e Zotit, pasi Allahu i fal të gjitha gjynahet. Ai është Falës e Mëshirues.”[/B][/FONT]

Titulli: Si të vdiset
 

panta_rhei

Nuk eshte problemi qe une spo e kuptoj shembujt e tu panta, te njejten gje e kam thene edhe vet.
Mirepo juve vdekjen e definoni si nje mundesi brenda dukuris se njeriut.Ndersa une vdekjen nuk e definoj si mundesi ne vete brenda dirigjimit njerezor por si nje dukuri e pamvarur qe ndodhe kur do i vije momenti.
Ajo qe mundohem une te sqaroj eshte se njeriu nuk e ka kete mundesi ne kuptimin e plote te fjales por kjo dukuri ndodhe jashta mundesive te tije.
Perndryshe po te themi eshte mundesi brenda dukuris njerezore do themi , ka mundesi te ndodhe por edhe mund te mos ndodhe fare , e kjo nuk eshte e vertet pasi ajo do ndodhe dhe nuk i pershtatet tipit te nje mundesie.
Nese flet per mundesin e ndodhjes kohore ketu qdo njeri eshte dakort dhe kete e sqarojne edhe shembujt qe ofrove.
Pra ajo eshte nje Dukuri ne vete qe ndodhe dhe mund te na i bej neve te pamundshme mundesit tona qe i kemi ne plane.
Kaq per kete perceptim timin.

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=Reana]Ehhhh.. dmth sipas teje frika nga vdekja dhe roberia shpirterore e mendore, si gje e pa-evitueshme, a????

nuk besoj se te gjithe me ne fund, te bien pre e frikes....frika eshte implant i evolucionit dhe nuk mundemi ta eliminojme, por sdo te thote [B][U]se te gjithe [/U][/B]perfundojme duke djegur bibliotekat ne emer te librave religjioze qe premtojne jeten e perhershme....

[B]jam e bindur ne ate qe ka elaboruar me lart Sakra, qe ne aglishte definohet si "the only CONSTANT in nature is change" (e vetmja konstante ne natyre eshte ndryshimi).[/B]
e nen ligjet e natyres per ndryshimet, egzistojne individe qe nen presionin e frikes, ndryshojne qendrimet, opinionet e tyre....
por ne rastin e Khajamit, nuk arrij te identifikohem me friken e tij aspak:biggrin: , e as me konsekuencat e asaj frike per talentin e tij poetik:tongue: !
frika e tij nga vdekja=vdekjen e tij intelektuale e aktuale para vdekjes fizike!!![/quote]


Para qe t'elaborohej nga Sakra dhe para se t'shkruhej dhe percaktohej ne anglisht kjo ide (pasohej dhe sinonimizohej) ; kete ide e kan shfaqur t'paret kozmologet dhe atomistet e antikitetit grek .
Gjegjesisht idene se [B]"VETIA ABSOLUTE E PERGJITHESHME E NATYRES ESHTE LEVIZJA"[/B] e ka perhapur filozofi grek [B]Herakliti [/B]( i Efesit) [B]"Cdo gje gjendet ne levizje" [/B](Panta rei):


Poashtu dhe Phanta_rei - elaborimin e tij , e ka bere dhe strukturuar mbi parime dhe kategori nocionesh te huazuara nga filozofia ekzistencialiste ; si psh : DROJA , FRIKA, TRISHTIMI, ANKTHI, e ARDHMJA E PANJOHUR (e paprcaktuar), TJETRI (si konkurrues dhe ferr i lirise personale)... jane disa nga nocione kategorish qe kane perdore perfqaqesuest e kesaj filozofie per t'shpjeguar njeriun si qenie ekzistenciale (e lire) , te cilen e percjelle perhere mendime te ndruajtura frika , paqartesia , ankthi mbi perspektiven e panjohur, te keqen (luftrat), vdekjen .. etj. (qe Karl Jaspers me nje fjale i emerton si Situata Kufitare ) .


:rolleyes: :confused:

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=panta_rhei]

[I]"[B]Mendoj se njeriu është mundësi, mundësia e vetvetes, edhe që i paraprin vazhdmisht vetvetes (qysh kanë thanë edhe shumë njerëz të menqur). Pra Njeriu vazhdmisht është në barazpeshë përballë mundësive që ende nuk i ka realizu. [/B][/I]
[I]Por për njeriun ekziston një mundësi... një mundësi e cila iu jep fund krejt mundësive të tjera. Dhe kjo mundësi është - Vdekja."[/I]


Pra, "ka mundësi"![/quote]


"Ne ekzistencialistet ateiste jemi te bindur se ekzistenca i paraprine esences"
[B]Zhan Pol Sartri[/B]


Parimi i ekzistences : "njeriu nuk eshte asgje tjeter , vecse ai cfare e ene veten " (Sartri)
Sipas kesaj ideje, s'pari cdo gje duhet t'ekzistoj , e me pastaj me kohe te vije e te behet esence ... Sipas ekzistencializmit , njeriu ne fillim nuk eshte fillimisht "nje esence e gatshme" , cila si e tille vazhdon vetem t'jet , te qenesoj .... Perkunder kesaj njeriu ekziston si nje projekt , i cili me kohe realizohet duke u bere ai qe ne te vertete eshte ... Sikur njeriu qe nga fillimi te ishte esence , te qenet e metutjeshme te tij , nuk do te kishte kuptime dhe do te ishte nje kotesi ...

Perdallim nga esenca te cilen e karakterizon vetem hapesira ( jo dhe koha) . Ekzistencen e karakterizon pikerisht koha ...

[B]Martin Hajdeger [/B]thote: "trajta themelore e ekzistences eshte jo hapsira , por koha" .

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=LABI]Para qe t'elaborohej nga Sakra dhe para se t'shkruhej dhe percaktohej ne anglisht kjo ide (pasohej dhe sinonimizohej) ; kete ide e kan shfaqur t'paret kozmologet dhe atomistet e antikitetit grek .
Gjegjesisht idene se [B]"VETIA ABSOLUTE E PERGJITHESHME E NATYRES ESHTE LEVIZJA"[/B] e ka perhapur filozofi grek [B]Herakliti [/B]( i Efesit) [B]"Cdo gje gjendet ne levizje" [/B](Panta rei):

:rolleyes: :confused:[/quote]




[SIZE=2][B]Konstantat[/B] jane definicione shkencore e jo filozofi![/SIZE]
[SIZE=2]Shprehja qe kam perdore ne anglisht, eshte ligj i natyres, e nuk i referohet filozofise antike greke.[/SIZE]

[SIZE=2]Poashtu, nuk kishte te beje me ate se kush i pari erdhi tek ideja/filozofia per ndryshueshmerine e gjerave, por shkurt ishte nje permbledhje/mbeshtetje e shkrimit te Sakres, me nje konstatim shkencor.[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]

[SIZE=2]prej kendit shkencor nuk mund te pohojme nje gje, per cka nuk ka fakte. [/SIZE]
[SIZE=2]shkencat natyrore kane nevoje per fakte materiale dhe per eksperimente per te demantuar nje realitet shkencor.[/SIZE]


[SIZE=2][B][U]Shkenca versus Filozofise[/U][/B][/SIZE]

[SIZE=2]Prej kendit filozofik, mjaftojme te kemi nje ide, sqarim te nje lloji mbi dicka dhe nje numer simpatizantesh qe e pelqejne idene.[/SIZE]

[SIZE=2]shembull- [U][B]vetevrasja:[/B][/U][/SIZE]
[SIZE=2]ne filozofine religjioze katolike, eshte mekat i pafalshem qe denohet me ferr te pafund. [/SIZE]
[SIZE=2]Ne filozofine lindore te islamit, vetevrasja ne raste te caktuara mund te shperblehet edhe me parajse edhe me virgjeresha....phaaaaa...:biggrin: [/SIZE]

[SIZE=2]e kush ka te drejte????[/SIZE]
[SIZE=2]shkencerisht-asnjera pale sepse shkenca nuk mund te demantoje asnjeren prej ketyre filozofishe.[/SIZE]
[SIZE=2]ndersa ne aspektin filozofik- te dy palet; varesisht kujt mendja yne e shkrete vendose ti besoje!!![/SIZE]


[SIZE=2]Perderisa 1+1=2, eshte njejte sikur ne Arabi, si ne Tunguzi, si ne Amerike si ne Afrike, ....:wink: !!!![/SIZE]

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=Reana][SIZE=2][B]Konstantat[/B] jane definicione shkencore e jo filozofi![/SIZE]
[SIZE=2]Shprehja qe kam perdore ne anglisht, eshte ligj i natyres, e nuk i referohet filozofise antike greke.[/SIZE]



[/quote]


Garant po t'a konsultojme etimologjine , do t'kuptojm qe dhe vet fjala "ne fjale" i ka rrenjet ne antikitet (u shpike nga kjo fare filozofia-spekuluese) ...:biggrin: :wink:

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=LABI]Garant po t'a konsultojme etimologjine , do t'kuptojm qe dhe vet fjala "ne fjale" i ka rrenjet ne antikitet (u shpike nga kjo fare filozofia-spekuluese) ...:biggrin: :wink:[/quote]

[SIZE=2]A po konkludon se per te qene dicka valide, duhet ta kete burimin ne Greqine antike:tongue: ,[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]apo se cdo gje shkencore paska burimin nga spekulimet filozofike???:biggrin: [/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]etimologjia e fjales, [U]as nuk ia jep as nuk ia humb[/U] validitetin shkencor nje konstatimi shkencor...ne Fizike etimologjia nuk luan asnje rrol![/SIZE]
[SIZE=2]Perndryshe, pergjate historise fjalet perdoren ne konotacione te ndryshme, dhe domethenia e tyre ndryshon/evoluon me kohen (kete mundet ta konfirmoje cdo linguist i denje!!!) [/SIZE]

[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]E me ne fund, a vendosi dikush si te vdiset???[/SIZE]

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=Reana]

[SIZE=2]apo se cdo gje shkencore paska burimin nga spekulimet filozofike??? [/SIZE]

[SIZE=2]etimologjia e fjales, [U]as nuk ia jep as nuk ia humb[/U] validitetin shkencor nje konstatimi shkencor...ne Fizike etimologjia nuk luan asnje rrol![/SIZE]
[SIZE=2]Perndryshe, pergjate historise fjalet perdoren ne konotacione te ndryshme, dhe domethenia e tyre ndryshon/evoluon me kohen (kete mundet ta konfirmoje cdo linguist i denje!!!) [/SIZE]


[SIZE=2]E me ne fund, a vendosi dikush si te vdiset???[/SIZE][/quote]

Filozofia eshte nana e t'gjitha shkencave , ndersa pozitivizmi (mendimi-shkencorja) fryt (femije) i saj ... :biggrin:

Vetem se cdo gje e percjellet dhe shpjegohet , ka nje histori paraqitjeje , krijimi dhe zhvillimi (parimi kauzal) ...

NJERIU eshte qenie SIMBOLIKE ... E vetmja qenie (biologjike) qe krijon SIMBOLE dhe VEGLA... Per t'shprehur nje dukuri (fenomen) cofte natyror cofte shoqerore, ne periudha dhe kontekste te ndryshe kohore mund t' jene perdorur sibole te ndryshme , per t'a identifikuar nje dukuri/fenomen.

Semiologjia - shpjegon , e bene carte dallimin ne mes SIBOLIT dhe SHENJES


Vetem se per kete gje (punen e vdekjes) ende s 'kam mendu ... Nje here me shume dominon instikti i biofilise tek une :biggrin::biggrin:

Titulli: Si të vdiset
 

[quote=LABI]

Vetem se per kete gje (punen e vdekjes) ende s 'kam mendu ... Nje here me shume dominon instikti i [B][U]biofilise[/U][/B] :biggrin::biggrin:[/quote]

e cka nese dicka e humb vitalitetin origjinal:biggrin: ???
cka ben pastaj??? a humb edhe terhqeshmeria?