Thesar hadithesh
 

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Te dashur miq,[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Pranoni pershendetjen tone te bukur Islame, es-selamu alejkum,...!!![/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]E titullova kete teme: [B]"Thesar hadithesh"[/B], ne menyre qe ne, ti mesojme njeri tjetrit hadithet qe kemi lexuar neper libra apo shkrime te ndryshme.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Pra cdo njëri prej nesh le te kontribuoj duke sjellur hadithe ketu.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Per ata qe nuk e dijne, c'eshte fjala hadith, po ua sqarojme, se me kete kuptojme fjale te Pejgamberit Muhamed a.s.! Cdo fjale qe ai ka thene, dhe ato fjale qe kane thene shoket e tij per veprat e tij, jane hadithe.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Shpresoj te pasurohet kjo teme.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Me rrespekt[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]albanian[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Po filloje une tash te nderuar, e vazhdoni pastaj ju te tjeret.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Besimin saktë dhe qartë e ka definuar i dërguari i All-llahut në hadithin të cilin e transmeton Muslimi prej Omer ibn Hattabit se Xhibrili a. s. e ka pyetur Muhammedin s. a. v. s. : “O i dërguar i All-llahut, çka është besimi?” I Dërguari i All-llahut i ka thënë: “Besimi është ta besosh All-llahun, melekët e Tij, librat e Tij, të dërguarit e Tij, ditën e fundit dhe të besosh në caktimin-kaderin e të mirës dhe të keqes”. [Hadithi vazhdon akoma...]
[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Na ka lajmëruar Enes ibën Malik, radijall-llahu anhu, i cili thotë: I Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Ai që dëshiron t’i zgjërohet furnizimi dhe t’i zgjatet jeta, le të mban lidhjet familjare.” [/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]I Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: Veproni, sepse çdo njërit i është lehtësuar ajo për të cilën është krijuar, nëse është prej të lumturve (xhennetlive) All-llahu do t’ia bën të lehtë veprat e të lumturve, nëse është prej të dëshpruarve (xhehenemlive) All-llahu do t’ia lehtëson veprat e të dëshpruarve, pastaj lexoi ajetin: “E, sa i përket atij që jep dhe ruhet, dhe vërteton bindshëm për më të mirën, ne do ta përgatitim atë për më të lehtën. E sa i përket atij që bën koprraci dhe ndien veten të pavarur (nga Zoti), dhe që përgënjeshtron atë më të mirën, Ne do ta përgatisim për më të vështirën.” (El Lejl, 5-10)[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]www.albislam.com[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Nga Ibën Umeri, radijAll-llahu anhuma, transmetohet se i Dërguari i All-llahut ka thënë: "Islami është ngritur mbi pesë (shtylla): dëshminë se nuk ka hyjni tjetër përveç All-llahut dhe se Muhammedi është i dërguar i All-llahut, kryerjen e namazit, dhënien e zekatit, vizitën Ka'bes dhe agjërimin e Ramazanit". (Buhariu dhe Muslimi)[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Ca hadithe nga Muhamedi a.s.:[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]"Arsimoheni sa te doni, por per Allahun!S'do te keni dobi nga dituria e grumbulluar perderisa nuk e veni ne jete"

"Mesoni feraidin (e drejta e trashegimise islame), mirepo edhe te tjeret mesoni me te, sepse e drejta e trashegimise eshte gjysma e shkences"

"Buzeqeshja yte, derisa e shikon ne sy vellabe tend, eshte bemiresi"

"Faljua gabimin njerezve te mire e te fisem, por jo edhe atyre qe bejne gabime per te cilat parashihen denime sipas Sheriatit"

"Njeriu me i keq tek Allahu ne Diten e Kijametit do te jete ai i cili marredheniet intime me gruan e tij ua rrefen te tjereve"

"Me te vertete meleket ia vene krahet e veta atij qe kerkon dituri"

"Pergatitu per vdekjen ,para se te arrije ajo"

"Ruajeni gjuhen tuaj qe mos i pergojoni musliamnet!
E kur te vdese ndonjeri prej tyre, flitini vetem mire per te.

"Behu i meshireshem ndaj atyre qe jetojne ne Toke( dmth ndaj te gjiteh krijesave te Allahut), te te meshiroje Ai qe eshte sundues i gjithesise"

"E mira e se mires eshte: ta vizitosh ate qe nuk te viziton; t'i japesh atij qe nuk te ka dhene ty dhe t'ia falish atij qe te ka bere padrejtesi"

"Menyra me e mire e te vizituarit te semurin eshte te mos rrijsh gjate tek ai"

"Fatkeqesi te madhe per njeriun paraqesin keto kater te meta:
- syri qe s'derdh lot,
- zemra e pandjenja,
- pangopesia makute dhe
- deshira e zjarrte e pashuar.

"Porosia e fundit qe ka mbetur nga mesimet e pejgambereve te pare eshte:"Nese nuk turperohesh, atehere ben cka te duash""

"Fjalet e fundit qe i shqiptoi Ibrahimi a.s kur e hodhen ne zjarr ishin:"me mjafton Allahu!Sa ndihmes sublim eshte Ai!"

"Feja eshte e lehte dhe kush ka provuar qe ne ate te jete i pamatur- ajo e ka mposhtur"

"E tere kjo bote eshte kenaqesi e perkohshme, kurse me e mira kenaqesi e kesaj bote eshte gruaja e mire dhe e ndershme"

"Turpi eshte dege e besimit"

"Te turpi jane te gjithe te mirat"

"Dashuria e tepert shkakton verbesine dhe shurdhesine"[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Edhe nje hadith tjeter:[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]
Transmeton Buhariu në Sahihun e tij (nr: 6640) nga Semureh bin Xhundub, radijallahu anhu, i cili ka thënë: “Prej gjërave të shpeshta që i bëntë Resulullahu sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, ishte edhe ajo që u thonte shokëve të tij: A ka parë dikush ndonjë ëndërr? Dhe ashtu shumë njerëz ia rrëfenin tregimet e tyre.
Një ditë ai vet na tregoi: Natën e kaluar më erdhën dy vetë, më ngritën e pastaj më thanë: Nisu!
Unë u nisa me ata derisa arritëm te një njeri i shtrirë, dhe një tjetër i cili i rrinte afër me një gure të madh. U habita kur ky njeriu lëshoi gurin mbi kokën e tjetrit dhe ia çau kokën.
Guri rrotullisej deri në një vend dhe ky shkonte prap për ta marrur gurin, e gjatë kësaj kohe, koka e tjetrit u kthente në formën e parë.
Pastaj prap kthehej te ai dhe ia bënte ashtu siç i bëri herën e parë.
Iu thash atyre dyve: Subhanalla! Ç’është kjo? Më thanë: Vazhdo, vazhdo!
Vazhduam rrugën derisa arritëm te një njeri i mbështetur, ndërsa një njeri tjetër qëndronte pranë tij me kanxhë të hekurt, i cili e kapte njërën anë të fytyrës së tjetrit dhe ia shkoqte qoshen e gojës deri në qafë, fejzën deri në qafë dhe syrin deri në qafë.
Pastaj i dilte nga ana tjetër dhe vepronte ashtu si veproi me anën e parë. Posa e kryente anën e dytë, ana e parë u kthente në formë të rregulluar.
Ky, prap kthehej dhe vepronte ashtu si veproi herën e parë.
Iu thash: Subhanalla! Ç’është kjo? Më thanë: Vazhdo, vazhdo!
Vazhduam derisa arritëm te diçka që i përngjante furrës – tha (transmetuesi): më duket se thonte – dhe aty dëgjoheshin zëra dhe ushtimë. Tha: Shikuam aty. Aty kishte burra e gra të zhveshur. Atyre u vinte një flakë e madhe prej poshtë. Kur i arrinte flaka, britnin shumë.
Iu thash: Kush janë këta? Më thanë: Vazhdo, vazhdo!
Vazhduam derisa arritëm te një lumë – tha (transmetuesi): më duket se thonte – i kuq sikurse gjaku. U habita kur në atë lumë pash një notues, ndërsa në breg të lumit kishte një njeri i cili kishte mbledhur shumë gurë.
Notuesi, notonte sa notonte, ndërsa ky që kishte mbledhur gurët ia hapte gojën dhe ia mbushte me gurë. Vazhdonte notimin dhe sërish u kthente te njeriu me gurë, çdo herë që u kthente, ai ia hapte gojën dhe ia mbushte me gurë.
Thash: Kush janë këta dy? Më thanë: Vazhdo, vazhdo!
Vazhduam derisa arritëm te një njeri shumë i shëmtuar, apo njerinë më të shëmtuar që mundet ta paramendosh. Ky person e ndezte një zjarr dhe ecte rreth tij. Thash: Kush është ky? Më thanë: Vazhdo, vazhdo!
Vazhduam derisa arritëm në një kopsht të pasur dhe të frytshëm. Aty kishte nga të gjitha llojet e luleve.
Në atë kopsht ishte një njeri i gjatë, nuk ia shihja kokën nga gjatësia që kishte. Përreth këtij njeriu kishte numër të madh të fëmijëve, aso tubimi skam parë kurrë.
Thash: Ç’është kjo? Kush janë këta? Më thanë: Vazhdo, vazhdo!
Vazhduam derisa arritëm në një kopsht të madh. Kopsht më të madh dhe më të bukur nuk kam parë.
Më thanë: Hy aty! Hyrëm aty dhe pamë një qytet të ndërtuar me tulla të arta dhe të argjendta. Iu afruam derës së qytetit dhe kërkuam leje për të hyrë. Leja na u dha dhe hyrëm brenda.
Aty na takuan disa njerëz, gjysma e trupit të tyre ishte sikurse gjëja më e bukur që ke parë, ndërsa gjysma tjetër sikurse gjëja më e shëmtuar që ke parë.
Këta dy (që ishin me mua) iu thanë atyre: Shkoni dhe hyni te lumi. Aty ishte një lumë i gjërë, rrjedhte dhe uji i tij ishte plotësisht i bardhë.
Shkuan, hynë në të dhe u kthyen sërish te ne, mirëpo iu kishte larguar e shëmtuara plotësisht.
Më thanë (ata dy): Ky është xheneti Adën dhe ajo aty është shtëpia yte.
Shikova përpjetë, aty pash një pallatë që ngjante sikurse retë e bardha. Më thanë: Kjo është shtëpija yte. Iu thash: All-llahu ju begatoftë, më lejoni të hy aty. Thanë: Do të hysh, por jo tani!
Iu thash: Që mbrëmë kam parë çudira, ç’është ajo që kam parë?
Më thanë: Tani do të tregojmë.
Njeriun e parë që e pe, të cilit iu çante koka, ai është njeriu i cili e merr Kur’anin, e refuzon dhe flenë në kohë të namazeve të obliguara.
Njeriun e dytë që e pe, të cilit i shkoqej qoshja e gojës deri në qafë, fejza deri në qafë dhe syri deri ne qafë, ai është njeriu i cili del prej shtëpisë së tij dhe gënjen gënjeshtra të cilat arrijnë anët e botës.
Ata burra dhe ato gra që ishin në atë gjë që i përngjante furrës, janë zinaxhitë dhe zinaqaret.
Njeriun që e pe duke notuar në atë lume dhe që iu mbushte goja me gurë, ai është që ka ngrënë kamatën.
Ndërsa njeriun e shëmtuar që e pe, i cili e ndezte atë zjarr dhe ecte rreth tij, ai është Maliku, rojtari i xhehenemit
Njeriu i gjatë që ishte në kopsht ishte Ibrahimi, alejhi selam.
Fëmijtë përreth tij, janë të gjithë ata fëmijë që vdesin në fitreh, disa besimtarë thanë: O i dërguar! A fëmijtë e mushrikëve?! Resulullahu sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, tha: Edhe fëmijtë e mushrikëve.
Ndërsa njerëzit, gjysma e trupit të të cilëve ishte e bukur dhe gjysma tjetër e shëmtuar, ata janë njerëzit që kanë bërë edhe vepra të mira edhe të këqija, e All-llahu ua falë”.[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Nga Ebi Dheri El-Gafaranij (Allahu qofte i kenaqur me te) thote: "Me ka urdheruar Shoku i zemres (alejhi es-salatu ve es-selamu) per shtate gjera:
1- me urdheroi te dua te varferit dhe te rri afer tyre;
2- te shikoj tek ai qe eshte poshte meje dhe mos te shikoj tek ai i cili eshte siper meje;
3- te permiresoj lidhjet farefisnore edhe nese ata (njerezit) ftohen;
4- te mos pyes (kerkoj) askend per asgje;
5- te them te verteten edhe nese eshte e hidhur;
6- te mos i kem friken qortimit per hir te Allahut;
7- te shtoj thenien (La haule ve la kuete ila bilah - Nuk ka as ndryshim dhe as force pa Allahun), sepse keto fjale jane nga thesaret poshte Arshit, Froni i Allahut. Krijesa me e madhe e Tij poshte Arshit eshte Xheneti el-firdeus.
(Transmeton Ahmedi dhe Ibn Hibaan. Hadithi eshte i mire)[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Transmetohet nga Resulullahu, salallahu alejhi ve selem, ka thënë: Një njeri e ka blerë një truall, por duke punuar e ka gjetur një qyp me ari. Pastaj shkoi te shitësi i trollit dhe i tha merre arin, se unë e kam blerë vetëm trollin e jo edhe arin. Shitësi tha unë ta kam shitur trollin dhe çka ka në te. Pasi që nuk ranë në dakord në asnjë mënyrë atëherë shkuan te një njeri i mençur që të gjykojë mes tyre. Pasi ia treguan rastin ai i pyeti a keni fëmijë? Njëri tha unë kam një djalë, e tjetri tha unë kam një vajzë e ai tha: Kurorëzoni ata dy e le ta gëzojnë këtë pasuri. (shih. Sahihul Buhari 6/375, si dhe Muslim nr.1721.)

اka nënkuptojmë nga ky hadith:

1- Kryerja e emanetit është e detyrë e patjetërsueshme duke u bazuar në ajetin kur'anor: " Allahu ju urdhëron që t'u jepni emanetin të zotëve të tyre .." (en-Nisa, 58)

2- (kanaa) është depo e cila nuk humbet. Por, ajo i kthehet me të mira pronarit të saj.

3- Për çdo problem duhet që të gjykojmë me Kur'an dhe sunet, pa mos shkuar në organet shtetërore që nuk gjykojnë sipas Kur'anit dhe sunetit të Muhamedit, alejhis-selam.

Për këtë Allahu, subhanehu ve teala, thotë: 'Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrone atë te Allahu (te libri i Tij) dhe te i dërguari .."

4- Kush është i kënaqur me ate që ia ka dhënë Allahu ai është më pasaniku prej njerëzve duke u bazuar në fjalët e të Dërguarit të Allahut, ku thotë: Pajtohu me atë që ta ka dhënë Allahu do të jesh më pasaniku prej njerëzve (transmeton Ahmedi) si dhe hadithi tjetër ku thotë: Nuk është pasanik ai që ka shumë tokë. Por pasanik është ai i që ka zemrën e pasur. (Buhariu dhe Muslimi )

5- Rizku është i çaktuar. Ai doemos do të arrijë tek ty në kohë dhe shumë të caktuar. Muhammedi, alejhis-selam, thotë: "Nëse biri i Ademit ik prej rrizkut siç ik prej vdekjes do da arrij atë sikur që e arrin vdekja ." hadithin e ka vërtetuar ibën Hibani, ndërsa Albani e vlerëson hasen në silsiletus-sahiha)

6- Muslimani duhet që të kënaqet me atë që është hallal e ta lërë atë që është e ndaluar, dhe të kapet për shkaqet që janë për të arritur deri te rrizku, dhe ta dijë se vepra e mirë do ta ta bëjë ate të kënaqur në këtë botë dhe në botën tjetër. Muhamedi, alejhis-selam, thotë: "Frikohuni Allahut dhe kërkone rrizkun në mënyrë më të mirë " (Albani e vlerëson sahih )

7- Gjykimi i drejtë i pajton të dy palët që gjykohen.

8- Mos me i lakmu gjërat që nuk janë për njeriun.[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]1. Nga emiri i besimtarëve, Ebu Hafse Umer ibn el Hattab ibn Nufejl ibn Abduluzzi ibn Rijah ibn Abdil-lah ibn Kurt ibn Rezah ibn Adijj ibn Ka’b ibn Luejj ibn Galib el Kurshijj el-Adevijj, All-llahu qoftë i kënaqur me të, transmetohet se ka thënë: “E kam dëgjuar Të Dërguarin e All-llahut (s.a.v.s) duke thënë: “Veprat vlerësohen sipas qëllimeve dhe çdokujt i takon ajo që e ka për qëllim. Prandaj, kush shpërngulet (bën hixhret) për shkak të All-llahut dhe Të Dërguarit të Tij, shpërngulja e tij është për All-llahun dhe Të Dërguarin e Tij. Ndërsa kush shpërngulet të fitojë disa të mira të kësaj bote ose të martohet me ndonjë femër, shpërngulja e tij vlerësohet për atë që është shpërngulur”. (Muttefekun alejhi)

2. Transmetohet nga Ebu Abdull-llah Xhabir ibn Abdull-llah el-Ensarijj r.a., që thotë: “Në një betejë ishim me Të Dërguarin e All-llahut (s.a.v.s) me ç’rast na tha: “Vërtet në Medine ka burra të cilët kanë qenë me ju, qoftë kur keni ecur nëpër kodra, qoftë nëpër lugina. Ata i ka penguar sëmundja”. Sipas një transmetimi tjetër: “Ata janë pjesëmarrës me ju në shpërblim”. (Muslimi)

3. Kurse sipas transmetimit të Buhariut, hadithi i transmetuar nga Enesi r.a. thotë: “Ne u kthyem nga beteja e Tebukut me Të Dërguarin e All-llahut (s.a.v.s) i cili tha: “Vërtet ka njerëz të cilët kanë mbetur në Medine pas nesh, e të cilët janë me ne kudo që të shkojmë; në kodra apo në lugina, ata i ka penguar sëmundja”.

4. Transmetohet nga Ebu Jezid Ma’n ibn Jezid ibn Ahnes r.a., babai dhe gjyshi i të cilit kanë qenë as-habë, se ka thënë: “Babai im Jezidi, i ka marrë disa dinarë (prej ari) që t’i ndajë sadaka dhe i lë te një njeri në xhami. Pastaj unë shkova, i mora dhe i solla, e ai më tha: “Pasha All-llahun, unë nuk t’i kam destinuar ty”. U ankova për të tek I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. i cili na tha: “E jotja është ajo çka ke vendos, o Jezid, kurse e jotja ajo që e ke marrë o Ma’n”. (Buhariu)

5. Transmetohet nga Ebu Hurejre Abdurrahman ibn Sahr r.a. se i Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Vërtet All-llahu nuk shikon në trupat tuaj as në fizionomitë tuaja, por shikon në zemrat tuaja”. (Muslimi)

6. Transmetohet nga Ebu Musa Abdull-llah ibn Kajs el-Esh’arij r.a. që thotë: “E kanë pyetur Të Dërguarin e All-llahut s.a.v.s. për njeriun që lufton për të treguar trimëri, që lufton për fanatizëm (nacional, fisnor ose familjar) dhe për sy të botës, cila prej këtyre (luftërave) është në rrugë të All-llahut?” I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. thotë: “Kush lufton (me armikun) vetëm për dominim dhe epërsi të fjalës së All-llahut (fesë së Tij - Islamit), vetëm ai është në rrugë të All-llahut”. (Muttefekun alejhi)

7. Nga Ebu Bekrete Nufej’i ibn el-Harith eth-Thekafijj transmetohet se Pejgamberi (s.a.v.s) ka thënë: “Kur të përleshen dy muslimanë me shpatat e tyre (për ta vrarë njëri-tjetrin), edhe vrasësi edhe i vrari janë në zjarr”. Atëherë i thashë: “O I Dërguari i All-llahut, për vrasësin është e qartë, por përse edhe i vrari?” Pejgamberi atëherë përgjigjet: “Sepse edhe i vrari ka dëshiruar ta vret shokun e vet”. (Muttefekun alejhi)
[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]8. Ebu Hurejre r.a. përcjell se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s ka thënë: “Namazi i njeriut në xhemat është më i vlefshëm se namazi i tij në shtëpinë e tij apo diku tjetër për njëzet e disa shkallë. Kush merr abdest, në formën më të mirë, pastaj shkon në xhami me të vet_min qëllim që ta falë namazin në xhemat, duke mos i interesuar asgjë tjetër, për çdo hap të tij i shtohet nga një gradë dhe i shlyhet nga një mëkat derisa të hyjë në xhami, e kur të hyjë në xhami, atëherë në namaz është aq sa i ka marrë kohën namazi (në xhami). Secilin prej jush e bekojnë engjëjt, derisa të gjendet në vendin ku është falë namazi, ata thonë: “O Zot, mëshiroje! O Zot, fale! O Zot, pranoja pendimin”. Engjëjt veprojnë kështu përderisa njeriu të mos fillojë t’u pengojë të tjerëve, apo ta prish abdestin në xhami”. (Muttefekun alejhi)

9. Transmetohet nga Ebu-l-Abbas Abdull-llah ibn Abbas ibn Abdul-Mutalib r.a., nga I Dërguari i All-llahut s.a.v.s., se All-llahu i Madhërishëm ka thënë: “Vërtet All-llahu i ka përcaktuar cilat janë veprat e mira e cilat të këqija, pastaj i ka sqaruar ato: Kush dëshiron me zemër të bëjë një vepër të mirë por nuk mund ta kryejë, All-llahu në tërësi do t’ia shkruajë atë vepër si të kryer, kurse nëse dëshiron të bëjë një vepër të mirë dhe e kryen, All-llahu do t’ia shkruajë dhjetë deri në shtatëqindherë më tepër. Por nëse dëshiron të bëjë ndonjë vepër të keqe e nuk e kryen, All-llahu do t’i shkruajë një vepër të mirë në tërësi, kurse nëse dëshiron dhe kryen një vepër të keqe, atëherë All-llahu ia shënon vetëm një vepër të keqe”. (Muttefekun alejhi)

10. Transmetohet nga Abdurrahman Abdull-llah ibn Umer ibn el-Hattab r.a. se ka thënë: E kam dëgjuar Të Dërguarin e All-llahut s.a.v.s. duke thënë: “Tre veta nga gjeneratat para jush u nisën për në rrugë, e një ditë i zuri nata para një shpelle në të cilën hynë dhe bujtën. Një shkëmb u rrokullis nga kodra dhe plotësisht e mbylli hyrjen e shpellës. Ata thanë: “Shpëtimi nga ky shkëmb është vetëm që ta lusim All-llahun e madhërishëm që ta largojë për hir të veprave tona të mira”.

Njëri prej tyre tha: “O Zoti im, unë i kam pasur prindërit pleq të thinjur dhe asnjëherë para tyre nuk ju kam dhënë të hanë e as të pijnë fëmijëve të mi e as mallit tim (shërbëtorëve). Një ditë më hutoi kërkimi i kullosës më të mirë për kopenë time, e nuk ju erdha me kohë dhe ata kishin fjetur. Unë e mola qumështin në enë dhe ua solla por i gjeta duke fjetur. Më erdhi keq t’i trazoj, por edhe që t’i ushqej para tyre familjen dhe shërbëtorët, andaj kam pritur me enë në dorë dhe kam shikuar kur do të zgjohen, e kjo pritje ka zgjatur deri në agim. Fëmijët e mi aty te këmbët e mia klithnin të uritur, të cilëve u kam dhënë qumësht pasi janë zgjuar prindërit dhe e kanë pirë qumështin të cilin ua kisha sjellur. O Zoti im! Nëse këtë e kam bërë vetëm për Ty, e për askënd tjetër, atëherë na e largo këtë shkëmb nga hyrja e kësaj shpe_lle në të cilën gjendemi!” Shkëmbi pak u lëviz, por jo edhe aq sa të mund të dalin!

Njeriu i dytë tha: “O Zoti im, e kam pasur një kushërirë të afërme të cilën e kam dashuruar më tepër se tërë botën, - sipas një transmetimi tjetër - e kam dashur aq fort siç i duan burrat gratë, andaj kërkova prej saj (siç kërkojnë burrat prej grave të tyre), por ajo nuk më lejoi. Një vit mbretëronte uria e kushërira e dashur u detyrua të vijë tek unë dhe unë i dhashë 120 dinarë (monedha ari) që të vetmohet vetëm ajo me mua, dhe kur ajo ashtu veproi dhe unë plotësisht e përfitova, - sipas një transmetimi tjetër - kur i bashkova këmbët e mia me të saj, ajo (duke qarë) më tha: “Frikësoju All-llahut dhe mos e përbiro unazën (mos e kryej aktin) pa të drejtë”. Atëherë u largova prej saj duke e kursyer nga akti i turpshëm edhe pse e doja më tepër se çdokënd tjetër, e lëshova në liri duke ia dhuruar të hollat e dhëna. O Zoti im, nëse unë këtë e kam bërë vetëm për të fituar kënaqësinë Tënde, na e largo këtë në të cilën jemi!” Shkëmbi përsëri edhe pak lëvizi nga hyrja e shpellës, por jo edhe aq sa të mund të dilet prej saj.

Njeriu i tretë tha: “O Zoti im, unë kam pasur rrogtarë dhe të gjithëve ua kam paguar menjëherë fitimin e merituar përveç një njeriu i cili u largua para se ta marrë mëditjen. Unë mëditjen e tij pastaj e kam përdorur si duhet dhe pasuria e tij u shumëzua. Pas një kohe rrogtari im më erdhi e më tha: “O robi i Zotit, m’i jep të hollat për mëditjen time të papaguar!” Unë i thashë: “Krejt çka sheh, pasuria, delet, lopët, devet dhe robërit janë prej mëditjes tënde që është shtuar”. Ai tha: “O robi i Zotit, mos u tall me mua!” Unë atëherë i thashë: “Unë nuk po tallem me ty”, pastaj e mori tërë mallin dhe e çoi, duke mos më lënë asgjë. O Zoti im, nëse unë këtë e kam bërë vetëm për Ty, atëherë na e largo këtë shkëmb nga hyrja e shpellës!” Shkëmbi u rrokullis, kurse udhëta_rët dolën dhe e vazhduan rrugën!” (Muttefekun alejhi)

Të gjithë dijetarët islamë janë të një mendimi, se tevbeja (pendimi dhe lënia, braktisja e mëkateve) është obligim i fortë islam (vaxhib). Nëse mëkati ka të bëjë vetëm me All-llahun e jo edhe me të drejtën e ndonjë njeriu, atëherë pendimi ka tre kushte. I pari, që menjëherë të largohet nga mëkati, i dyti që me zemër të bëhet pendimi për kryerjen e tij dhe i treti, që paluhatshëm të vendoset që asnjëherë të mos i kthehet të njëjtit mëkat. Nëse mungon njëri prej këtyre kushteve atëherë pendimi nuk është i vlefshëm.

Nëse mëkati ka të bëjë me ndonjë njeri atëherë pendimi ka katër kushte: tre të theksuarit dhe (i katërti) borxhin t’ia kthejë atij që i ka borxh. Nëse borxhi është i natyrës materiale atëherë të njëjtin ia kthen, kurse nëse mëkati është i atillë që ka dënim më të madh gjyqësor ose të ngjashëm, atëherë është i obliguar të mundësojë ekzekutimin e dënimit ndaj tij, ose të kërkojë falje nga ai të cilin e ka dëmtuar, e nëse ka të bëjë me ofendim gjuhësor - atëherë do t’ia kërkojë hallallin personit të cilin e ka ofenduar.

Pendimi duhet të bëhet për të gjitha mëkatet. Nëse pendimi bëhet vetëm për disa mëkate - ai është i vlefshëm - dhe i falen ato mëkate, por të tjerat i mbesin pa iu falë. Për domosdoshmërinë e pendimit dhe braktisjes së mëkateve ekzistojnë shumë argumente të Librit të All-llahut, të Sunnetit të Pejgamberit dhe të Ixhmai Ummetit.

All-llahu i Madhërishëm thotë:

“...Dhe të gjithë pendohuni tek All-llahu, o besimtarë, ndoshta do të shpëtoni”. (en-Nûr, 31)

“Dhe që të kërkoni falje nga Zoti juaj dhe të pendoheni”. (Hud, 3)

“O besimtarë! Pendohuni tek All-llahu me sinqeritet të thellë” (Tahrim, 8)

11. Ebu Hurejre r.a. thotë se e ka dëgjuar Të Dërguarin e All-llahut s.a.v.s. duke thënë: “Pasha All-llahun, unë i drejtohem me tevbe dhe istigfar All-llahut për mëshirë dhe falje më tepër se shtatëdhjetëherë në ditë”. (Buhariu)

12. Nga el-Egarr ibni Jesar el-Muzennij r.a. transmetohet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “O njerëz, drejtohuni All-llahut me tevbe dhe kërkim për falje, edhe unë i bëj tevbe All-llahut nga njëqindherë në ditë”. (Muslimi)

13. Ebu Hamza Enes ibni Malik el-Ensarij r.a, shërbëtori i Të Dërguarit të All-llahut s.a.v.s. thotë se Alejhisselami ka thënë: “All-llahu më tepër gëzohet për pendimin e robit të vet se sa që do të gëzohej ndonjëri prej jush kur do ta gjente devenë e humbur në shkretëtirë, pa ujë dhe fryte”. (Muttefekun alejhi)

Ndërsa sipas transmetimit të Muslimit, ky hadith është si vijon: “All-llahu më tepër gëzohet për pendimin (tevben) e robit të vet kur të pendohet, se ndonjëri prej jush i cili ka udhëtuar me deve nëpër shkretëtirë, e i humbet, kurse me të edhe i tërë uji dhe ushqimi, e kërkon por e humb shpresën për ta gjetur, pastaj vjen nën një lis dhe nga lodhja shtrihet nën hijen e tij me shpresë të humbur, dhe duke qenë në këtë gjendje, e sheh devenë e vet duke qëndruar përpara tij, ai ngrihet, e kap për litari dhe nga gëzimi i madh bërtet: “O Zoti im! Ti je robi im, kurse unë jam zoti yt” duke u shprehur gaboi nga gëzimi i fortë”.

[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]14. Nga Ebu Musa Abdull-llah ibn Kajs el-Esh’arij r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Vërtet All-llahu i Madhërishëm gjatë natës e mban të shtrirë dorën për të pranuar pendimin e mëkatarëve të ditës; dhe e shtrin dorën gjatë ditës për të pranuar pendimin e mëkatarëve të natës, derisa të lind Dielli nga Perëndimi”. (Muslimi)

15. Nga Ebu Hurejre r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Kush pendohet para se të lind Dielli nga Perëndimi, All-llahu do ta falë”. (Muslimi)

16. Nga Ebu Abdurrahman Abdull-llah ibn Umer ibn el-Hattab përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Vërtet All-llahu i Gjithëfuqishëm e pranon pendimin e robit të vet deri para gargarës së tij (frymës së tij të fundit)”. (Tirmidhiu thotë se është hadith hasen)

17. Nga Ebu Seid Sa’d ibn Malik ibn Sinan el-Hudrij r.a. përcillet se i Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Moti para jush ka qenë një njeri që ka vrarë nëntëdhjete e nëntë veta, ka pyetur për njeriun më të dijshëm në botë. Atë e udhëzuan te një murg (prift). Shkon te murgu e i thotë se ka vrarë 99 veta, andaj a ka për të tevbe (mëshirë prej All-llahut dhe falje). Murgu i thotë se për të nuk ka tevbe. Ky e vret edhe murgun dhe me të i plotëson njëqind të vrarët. Pastaj vazhdon të kërkojë njeriun më të ditur në botë, e udhëzuan te një dijetar. Ky pasi e gjen i tregon se ka vrarë 100 njerëz dhe e pyet edhe këtë se a ka për të tevbe? Dijetari i tha: “Po! E cili është ai që mund të ndërhyjë ndërmjet tij dhe tevbes së tij? -Shko në atë vend dhe në atë vend, aty banojnë njerëz të cilët e adhurojnë All-lla_hun edhe ti adhuroje All-llahun me ta dhe mos u kthe kurrë në vendin tënd, sepse është vend i keq”. Njeriu u nis për në vendin e adhurimit të All-llahut dhe kur arriti në gjysmë të rrugës i erdhi vdekja. Atëherë lindi grindja në mes engjëjve të mëshirës dhe engjëjve të dënimit. Engjëjt e mëshirës thanë: “Ai deri këtu ka ardhur i penduar për mëkatet me zemër të drejtuar kah All-llahu i Madhërishëm”. Kurse engjëjt e dënimit thanë: “Asnjëherë më parë nuk ka bërë mirë”. Atëherë këtyre engjëjve u vjen një engjëll tjetër në formë të njeriut e këta e morën për gjykatës që të gjykojë se cilët kanë të drejtë. Ky u thotë: “Matni në mes dy vendeve (vendit të adhurimit dhe atij të mëkateve), e më afër cilit vend të jetë, atij vendi edhe i takon”. Engjëjt e matën hapësirën në mes dy vendeve dhe konstatuan se i penduari ishte më afër vendit që synonte, andaj e morën engjëjt e mëshirës”. (Muttefekun alejhi)

Në Sahihun e Buhariut është ky transmetim: “Njeriu i penduar ishte më afër vendit të ibadetit vetëm për një pëllëmbë, andaj dhe u llogarit si banor i tij”. Po ashtu, në Sahihun e Buhariut i shtohet edhe ky citat: “All-llahu i urdhëron njërit vend (të keqit) largohu kurse tjetrit vend (të mirit) afrohu, pastaj urdhëron engjëjt ta masin largësinë në mes dy vendeve, e engjëjt konstatojnë se i penduari është vetëm për një pëllëmbë më afër vendit të tevbes dhe ibadetit - andaj iu falën mëkatet”. Kurse në një trans_metim qëndron: “Me gjoksin e zemrën e tij ishte më afër vendit të tevbes dhe devotshmërisë”.


18. Nga Ibni Abbasi dhe Enes ibni Maliku r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Sikur njeriu të kishte një luginë me arë, do të dëshironte t’i ketë dy lugina (në vend të njërës). Dhe gojën e tij asgjë nuk mund ta mbushë (ngopë) përveç dheut. Atyre që bëjnë tevbe All-llahu xh.sh. ua pranon tevben e tyre”. (Muttefekun alejhi)

19. Nga Ebu Hurejre r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “All-llahu i Madhërishëm qeshet (është i kënaqur) me dy njerëz, të cilët luftojnë në mes veti, e njëri e vret tjetrin, dhe të dy hyjnë në Xhennet! Njëri prej tyre lufton në rrugë të All-llahut, vritet dhe hyn në Xhennet, kurse vrasësin e mëshiron All-llahu, e ky e pranon Islamin e pastaj edhe vet bëhet shehid (vritet në xhihad)”. (Mutte_fekun alejhi)

All-llahu i Madhërishëm thotë:

“O besimtarë, kini durim dhe jini të qëndrueshëm...” (Ali Imran, 200)

“Ne gjithsesi do t’ju spro_vojmë me diçka nga frika dhe uria, edhe me humbje të pasurisë dhe të jetës e të fryteve. Dhe ti (Muhammed) përgëzoi durimtarët”. (el-Bekare, 155)

“...Vetëm ata që janë të durueshëm realizojnë shpërblim të pakufizuar”. (ez-Zu_mer, 10)

“Por kush duron dhe falë, ajo është nga punët e mençura”. (esh-Shûrâ 43)

“...Kërkoni ndihmë për vete duke duruar dhe duke kryer faljen! All-llahu pa dyshim është me durimtarët”. (el-Bekare, 153)

“Ne do t’ju sprovojmë de_risa t’i dallojmë luftëtarët nga mesi juaj dhe durimtarët”. (Muhammed, 31)

Ajetet të cilat flasin për sabrin dhe shpjegojnë rëndësinë e tij janë të shumta dhe të njohura, kurse në vazhdim ja hadithet e Alejhisselamit:

20. Nga Ebu Malik el-Harith ibn Asim el-Esh’arij r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Pastërtia është gjysma e imanit (besimit), el-hamdu li-l-lahi (falënderimi All-llahut) ia plotëson (besimtarit) peshojën (e veprave), subhanall-llahi velhamdu li-l-lahi (lavdia dhe falënderimi All-llahut) e mbush krejt në mes të qiejve dhe të Tokës, namazi është dritë (e zemrës), sadakaja (lëmosha) është dëshmi (e besimit), durimi (sabri) është shkëlqim, kurse Kur’ani është argument për ty ose kundër teje. Çdo njeri kur gdhin, shpirtin e vet e shet, e shpëton ose e shkatërron”. (Muslimi)[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]21. Nga Ebu Seid Sa’d ibni Malik el-Hudrij r.a. transmetohet se ka thënë: “Një grup njerëzish prej Ensarëve kërkoi (gjësende të ndryshme) nga I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. dhe ai u dha, ata përsëri kërkuan, e ai prap u dha çka kërkuan derisa nuk i mbeti atij asgjë, e kur harxhoi krejt çka kishte ju tha atyre: “Çdo gjë të mirë që posedoj do t’ju jap, asgjë nuk do të kursej as s’do të mbaj për vete, por kush kërkon nderë (duke mos zgjatur dorën dhe edhe pse ka shumë nevojë) All-llahu do ta nderojë, e kush kërkon të jetë i pavarur (të këtë sa mos t’ia shtrijë dorën tjetërkujt), All-llahu do ta pavarësojë, e kush bën shumë durim, All-llahu do t’i ndihmojë në durim. Askujt nuk i është dhënë dhuratë më e mirë dhe më e rëndësishme se sa durimi (sabri)”. (Muttefekun alejhi)

22. Nga Ebu Jahja Suhejb ibn Sinan r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “E çuditshme është çështja e besimtarit. Çështja e tij është krejt mirë për të dhe nuk është e tillë për askënd tjetër. Nëse besimtarin e godet gëzimi, ai falënderon (All-llahun), e kjo i sjell dobi, kurse nëse e godet e keqja, ai bën durim (sabër) andaj edhe kjo i sjell dobi”. (Muslimi)

23. Transmetohet nga Enesi r.a. që thotë: “Pasi që e rëndoi sëmundja Pejgamberin s.a.v.s., e kaploi mundimi i vdekjes, ndërsa Fatimeja r.anha tha: “O mundimi i babait tim!” (Ai alejhisselam) Tha: “Pas sodit, babai yt nuk do të ketë më mundime”. Kurse pasi ndërroi jetë Alejhisselami, Fatimeja r.a. tha: “O babai, im iu përgjigje thirrjes së Zotit tënd, o babai im xhenneti Firdeus u bë shtrati yt, o babai im, te Xhibrili po e ndajë pikëllimin tim”. Ndërkaq, kur u varros, Fatimeja r.a. tha: “A u pajtuan shpirtrat tuaj që të hedhin dhé mbi Të Dërguarin e All-llahut?” (Buhariu)

24. Transmetohet nga Ebu Zejd Usame ibn Zejd ibn Hârithe - rob i liruar i Të Dërguarit të All-llahut s.a.v.s., i dashur i tij dhe bir i të dashurit të tij r.a. se ka thënë: “Vajza e Pejgamberit s.a.v.s. më dërgoi tek Alejhisselami me porosi se djalin e ka të sëmurë për vdekje, që të vijë tek ajo. Pejgamberi e kthen me selam dhe i thotë: “Vërtet, e All-llahut është gjithçka që merr, gjithçka që jep dhe çdo gjë tek Ai është me afat të caktuar, andaj le të bëjë durim duke llogaritur shpërblim me të tek All-llahu”. Vajza e Alejhisselamit e dërgoi përsëri dhe i betohet që të vijë. (Alejhisselami) U ngrit në këmbë, e me të ishin: Sa’d ibn Ubade, Muadh ibn Xhebel, Ubej ibn Ka’b, Zejd ibn Thabit dhe të tjerë radijall-llahu anhum. Kur erdhi Pejgamberi te vajza e tij ia dhanë fëmijën në duar, ky e mori në prehrin e vet, trupi i dridhej ndërsa lotët i shpërthyen. Sa’di i tha: “Ç’është kjo, o I Dërguari i All-llahut? (Pejgamberi) Tha: “Kjo është mëshirë të cilën All-llahu e vendos në zemrat e robërve të tij”. Kurse sipas një transmetimi tjetër: “Në zemrat e robërve të tij të cilëve dëshiron, dhe njëmend, All-llahu bën mëshirë ndaj robërve të tij që janë të mëshirueshëm”. (Muttefekun alejhi)

25. Transmetohet nga Enesi r.a. që thotë: “Pejgamberi s.a.v.s. kaloi pranë një gruaje e cila qante mbi një varr dhe i tha: “Frikësoju All-llahut dhe bëj durim”. Gruaja i tha: “Largohu prej meje, sepse ty nuk të ka goditur fatkeqësia ime!” Ajo nuk e njihte Të Dërguarin. Kur i treguan se ai ishte Pejgamberi s.a.v.s. ajo shpejtoi deri te dera e shtëpisë së Pejgamberit dhe pasi nuk gjeti roje te dera, e hapi derën dhe tha: (O I Dërguari i All-llahut) “Unë ty nuk të kam njohur”. (Pejgamberi) Tha: “Durimi është në goditjen e parë (sepse atëherë është më së vështiri)”. (Muttefekun alejhi)

Në Sahihun e Muslimit qëndron: “Gruaja qante për fëmijën e saj (të vogël)”.

26. Nga Ebu Hurejre r.a. përscillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “All-llahu i Madhërishëm thotë: “Shpërblimi i robit tim besimtar, kur t’ia merr të dashurin e tij nga banorët e kësaj bote, e ai bën durim për të duke llogaritur shpërblim, është me Xhennet”. (Buhariu)

27. Transmetohet nga Aisheja r.a. se ajo e ka pyetur Të Dërguarin e All-llahut s.a.v.s për murtajën (taûn) dhe ai e ka lajmëruar se: “Ishte dënim (vuajtje) që All-llahu ia dërgonte kujt të dojë, kurse për besimtarët e ka bërë mëshirë (rahmet). Nuk ka asnjë rob që gjendet në vendin ku është përhapur murtaja dhe që qëndron në vendin e vet, duke duruar dhe duke llogaritur në shpërblimin e All-llahut (për durim) dhe duke ditur se asgjë nuk mund ta godasë përveç asaj që All-llahu ia ka përcaktuar - e që të mos e ketë shpërblimin e shehidit”. (Buhariu)

28. Transmetohet nga Enesi r.a. që thotë se e ka dëgjuar Të Dërguarin e All-llahut s.a.v.s. duke thënë: “All-llahu xh.sh. thotë “Nëse robin tim e sprovoj me dy të dashurit e tij (me humbjen e syve) e ai bën durim, do t'ia kompensoj me Xhennet”. (Buhariu)

29. Nga Ata’ibn Ebi Rebahu transmetohet se ka thënë: “Mua ibni Abbasi më ka thënë: “A do të ta tregoj një nga gratë e Xhennetit? “Gjithsesi” - i thashë, e ai më tha: “Kjo grua zezake erdhi te Pejgamberi s.a.v.s. e i tha: “Mua nganjëherë më godet epilepsia dhe unë (në atë gjendje) zhvishem, andaj lute për mua All-llahun e madhërishëm”. (Pejgamberi) Tha: “Nëse do, bëj durim në sëmundje, do ta fitosh Xhennetin, e nëse do, po i bëj lutje All-llahut të madhërishëm që të të shërojë”. Ajo tha: “Do të duroj”. Pastaj ajo vazhdoi: “Unë (në atë gjendje) zhvishem, andaj lute All-llahun që mos të zhvishem”. Dhe Pejgamberi i bëri lutje”. (Muttefekun alejhi)

30. Transmetohet nga Ebu Abdurrahman Abdull-llah ibn Mes’udi r.a. i cili ka thënë: “Sikur e shikoj Të Dërguarin e All-llahut s.a.v.s se si tregon për njërin nga pejgamberët e All-llahut, salavatull-llahi ve selamuhu alejhim, se si e rrahu populli i vet aq shumë sa e ka përgjakur, ndërsa ai duke e fshirë gjakun nga fytyra thoshte: “O Zoti im, fale popullin tim, se ata nuk dinë”. (Muttefekun alejhi)

31. Nga Ebu Seidi dhe Ebu Hurejre r.anhuma përcillet se Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë: “Çkado që e godet muslimanin, qoftë lodhje, pikëllim, brengë, hidhërim, mundim nga sëmundje a fatkeqësi, madje edhe të shpuarit e ferrës - me cilëndo prej këtyre, All-llahu ia shlyen mëkatet atij”. (Muttefekun alejhi)

32. Nga Ebu Hurejre r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Kujt dëshiron All-llahu t'i japë të mira, do të sprovohet nga Ai (në trup, në pasuri, apo në të dashurit”. (Buhariu)

33. Nga Enesi r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Assesi askush prej jush mos ta dëshirojë vdekjen e vet për shkak se e ka goditur ndonjë e keqe. E nëse është i detyruar, atëherë le të thotë: O Zoti im, më le të jetoj përderisa jeta të jetë për mua më e dobishme, kurse më vdis nëse vdekja është për mua më e dobishme”. (Muttefekun alejhi)

34. Transmetohet nga Ebu Abdull-llah Habbab ibn el-Eret'ti r.a. që thotë: “Iu ankuam Të Dërguarit të All-llahut s.a.v.s. (për persekutimet nga mushrikët) derisa ai ishte i mbështetur nën hije të Qa’besë në burdën e tij që e kishte bërë jastëk, e ne i thamë: “A nuk bënë të kërkosh ndihmë për ne, a nuk do të na bësh lutje (dua)? Ai na tha: “Më parë (para jush), për shkak të fesë e merrnin njeriun, e hapnin një gropë, e vendosnin në të, e pastaj e merrnin sharrën dhe ia vendosnin në kokë dhe e përgjysmonin, pastaj ia rrjepnin mishin dhe lëkurën me krehër hekuri, por as kjo nuk e largonte nga feja e tij. Pasha All-llahun, All-llahu do ta plotësojë këtë fe ashtu që kalorësi do të shkojë prej Sana-së deri në Hadramevt e nuk do të frikësohet prej askujt tjetër përveç prej All-llahut, dhe prej ujkut për kopenë e vet, mirëpo ju po nguteni”. (Buhariu)

[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Në një transmetim shtohet ky citat: “Ai e pat vendosur burdën si jastëk, kurse neve mushrikët ashpër na per_sekutonin”.

35. Nga Enesi r.a. përcillet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Kur All-llahu i dëshiron një robi të vet diç të mirë (hajr), Ai ia shpejton dënimin në këtë botë, ndërsa kur All-llahu dëshiron që një rob të vet ta qëllojë e keqja (sherr), Ai ia lë mëkatet e pafalura në këtë botë, ashtu që të vijë me mëkate në Ditën e Gjykimit (dhe aty e gjen e keqja)”. Pej_gam_be_ri s.a.v.s. po ashtu ka thënë: “Vërtet, madhë_sia e shpërblimit është sipas ma_dhësisë së vështirësisë (fat_ke_që_si_së). Vërtet, All-llahu kur e do një popull, Ai e sprovon me fat_ke_që_si_. Kush është i kënaqur me All-llahun në fatkeqësi (bela), edhe All-llahu është i kënaqur me të, ndërsa kush hidhërohet për këtë, edhe All-llahu hidhërohet me të”. (Tirmidhiu thotë se është hadith hasen)







36. Nga Ebu Hurejre r.a. përci_llet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Nuk është trim ai që fiton në (mundje), por trim është ai që e përmban veten nga zemërimi”. (Muttefekun alej_hi)

37. Nga Sulejman ibn Sured r.a. përcillet se ka thënë:”Isha ulur me Pej_gam_be_rin s.a.v.s. kurse dy njerëz grindeshin ndërmjet veti. Njëri prej tyre u skuq prej zemërimit dhe iu frynë damarët e qafës. I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. tha: “Vërtet unë e di një fjalë që nëse e thotë do t'i kalojë ajo që e ka gjetur. Nëse thotë: E udhu bi-l-lahi minesh-shejtanirr-rraxhim (I mbështetem All-llahut nga djalli i mallkuar), do t’i kalojë ajo që e ka kapluar”. Të pranish_mit i thanë: “Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë që t’i mbështetesh All-llahut nga djalli i mallkuar”. (Muttefekun alejhi)

38. Nga Muadh ibn Enesi r.a. përcillet se Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë: “Kush e përmban zemë_ri_min e tij atëherë kur ka mundësi t’ia kthejë (personit që e ka zemëruar), All-llahu i Madhë_rishëm në Ditën e Gjykimit do ta ftojë që para të gjitha krije_sa_ve ta zgjedhë cilën të dojë nga hyri_të”. (Ebu Davudi dhe Tirmi_dhiu thonë se është hadith hasen)

39. Nga Ebu Hurejre r.a. trans_me_tohet: “Një njeri i tha Të Dër_guarit të All-llahut s.a.v.s.: “Më porosit diçka (më përudh)”. I Dërguari tha : “Mos u zemëro!” Ky e përsëriti pyetjen disaherë. I Dërguari sërish tha: “Mos u zemëro!”. (Buhariu)

40. Nga Ebu Hurejre r.a. për_ci_llet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Besimtarit dhe besim_tares nuk i pushojnë së godituri fatkeqësitë në ve_tveten e tij, në fëmijët e tij dhe në pasurinë e tij, derisa të takohet me All-lla_hun e madhërishëm kur në të nuk do të mbetet asnjë mëkat”. (Tirmi_dhiu thotë: hadith hasen sahih)

41. Nga Ebu Ibrahim Abdull-llah ibn Ebi Evfa r.anhuma përci_llet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. në një prej ditëve kur e pritte taki_min me armikun deri në fillim të perëndimit të diellit, u ngrit dhe të pranishmëve u tha: “O nje_rëz, mos e dëshironi përleshjen me armikun, luteni All-llahun për shëndet, por kur të përlesheni me armikun, atëherë bëhuni të qëndru_eshëm dhe di_jeni se Xhenneti është nën hije të shpatave”. Pastaj Pej_gam_be_ri s.a.v.s. tha: “O Zoti im, që je Shpallës i Librit, Lëvizës i reve, Mundës i aleatëve, mundi ata dhe neve na ndihmo ndaj tyre!” (lutja u bë në Luftën e Hendekut). (Mu_ttefekun alejhi)

Ndihma dhe suksesi janë nga All-llahu xh.sh..

- Besimi i fortë dhe i sinqertë

All-llahu i Madhërishëm thotë:

“O besimtarë, frikësojuni All-llahut dhe jini me ata që janë të sinqertë!” (et-Tewbe, 119)

“.. Edhe të sinqertëve e të sinqertave.” (el-Ahzab, 35)

“.. Do të ishte më mirë për ata të jenë besnikë ndaj All-llahut”. (Muhammed,21)

Kurse prej haditheve mbi këtë temë janë edhe këto:

42. Nga Ibni Mes’udi, r.a. për_cillet se Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë: “Sinqeriteti (sidk) shpie në mirësi, kurse mirësia shpie në Xhennet. Vërtet njeriu i cili vazhdimisht është i sinqertë (në besim dhe në të folur), tek All-llahu shkruhet besimtar i vërtetë (siddik). Gënjeshtra shpie në prish_je (morale), kurse prishja shpie në Xhehennem. Njeriu që gënjen vazhdimisht, më në fund tek All-llahu shkruhet gënjeshtar”. (Muttefekun alejhi)

43. Nga Ebu Muhammed el-Hasan ibn Ali ibn Ebi Talib r.a. përcillet se ka thënë: “Kam mba_jtur në mend se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Largohu prej gjithçkaje që është e dyshimtë, kurse përmbaju asaj që nuk është e dyshimtë. Vërtet sinqe_ri_teti në be_sim është siguri, kurse gënjeshtra është dyshim”. (Tir_mi_dhiu thotë se është hadith sahih)

44. Nga Ebu Thabiti, e është thënë nga Ebu Seidi, e është thënë edhe nga Ebu-l-Velidi, Sehl ibn Hunejfi që ishte pjesëmarrës i Luftës së Bedrit thuhet se Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë: “Kush dëshiron dhe kërkon sinqerisht nga All-llahu që të jetë shehid, All-llahu do t’ia japë gradën e shehidit edhe nëse vdes në shtratin e vet”. (Muslimi)

All-llahu i Madhërishëm thotë:

“I cili të sheh kur ngrihesh të kryesh faljen, namazin, me të tjerët”. (esh-Shuara, 2l8-2l9)

“Ai është me ju, kudo qof_shi”. (el-Hadid, 4)

“Për All-llahun nuk ka asgjë të fshehur,as në tokë e as në qiell”. (Ali Imran, 5)

“Sepse Zoti yt është njëmend në pritë”. (el-Fexhr,l4)

“Ai e di ç’fshehin sytë mashtrues dhe ç’fshehin kraharorët”. (el-Mu’minu, l9)

Ajetet e Kur’anit mbi këtë temë janë të njohura dhe të shumta, kurse prej haditheve po i thekso_jmë disa:

45. Trans_me_tohet nga Umer ibn Hattabi r.a. se ka thënë: “Një ditë ishim duke ndenjur tek I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. kur u duk një njeri me rroba shumë të bardha dhe flokë shumë të zeza. Në të nuk hetohej shenja e udhëtimit dhe askush prej nesh nuk e njohëm.U ul pranë Pej_gam_be_rit s.a.v.s. duke i mbështetur gjunjtë e vet në gjunjtë e tij, i vendosi duart e veta në kof_shën e tij dhe tha: “O Muhammed, më trego ç’është Islami?” I Dër_gu_a_ri i All-llahut s.a.v.s. tha: “Islami është të dëshmosh se nuk ka zot tjetër përveç All-llahut dhe se Muham_medi është i dërguar i All-llahut, ta kryesh namazin, ta ndash zekatin, ta agjërosh Ramazanin, ta vizitosh Qa’benë, nëse ke mundësi ta bësh këtë!” Ai tha: “Të vërtetën e the”. Ne u çuditëm: Po e pyet dhe po ia vërteton. Ai tha: “Më trego, ç’është imani? (Pej_gam_be_ri) Tha: “Të besosh All-llahun, engjëjt e Tij, librat e Tij, të dër_guarit e Tij, Ditën e fundit dhe të besosh në të caktuarit e Tij të të mirës dhe të keqes”. Tha: “Të vërtetën e the”. Tha: “Më trego ç’është ihsani?” (Pej_gam_be_ri) Tha: “Ta adhurosh All-llahun sikur ta shohësh, sepse edhe pse ti nuk e sheh, Ai vërtet të sheh ty”. Tha: “Më trego ç’është çasti (i fundit, Dita e shka_të_rri_mit)?” (Pej_gam_be_ri) Tha: “Për këtë i pyeturi nuk di më shumë nga ai që pyet”. Tha: “Më trego mbi shenjat e tij?” (Pej_gam_be_ri) Tha: “Kur robëre_sha t’i lind vetes zo_njushë, kur të shihen barinjtë kem_bëzbathur, të zhveshur e të mjerë se si garojnë në ndërtimin e godi_nave të mëdha”. Pastaj shkoi, kurse unë mbeta një kohë. Pastaj (I Dërguari) tha: “O Umer, a e di kush ishte pyetësi?” Thashë: “All-llahu dhe I Dërguari i Tij më së miri e dinë”. Tha: “Vër_tet ishte Xhibrili, erdhi t’ua mësojë fenë tuaj”. (Muslimi)

46. Nga Ebu Dherr Xhundub ibn Xhunadeh dhe Ebu Abdurrahman Muadh ibn Xhebeli r. anhuma trans_me_tohet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Ki ndër_mend (frikësohu) All-llahun kudo që të jeshë. Të keqen përcille me të mirë, ajo do ta fshijë të keqen. Dhe me njerëzit bëhu i moralshëm-me moral dhe sjellje të mira”. (Tir_mi_dhiu thotë se është hadith hasen)

47. Trans_me_tohet nga Ibni Ab_basi r.a. i cili ka thënë: “Isha pas Pej_gam_be_rit s.a.v.s. një ditë, kur më tha: “O vogëlush, unë po t’i mësoj disa fjalë: Ruaje All-llahun (duke i kryer urdhrat e Tij dhe duke u larguar nga ndalimet e Tij), dhe Ai ty do të ruajë, ruaje All-llahun dhe Ai do të jetë me ty (do të mbrojë dhe ndihmojë), nëse dikënd e lut, atëherë lute vetëm All-llahun, nëse kërkon ndihmë, atëherë kërko vetëm prej All-lla_hut, dije se sikur mbarë populli të mblidhet për të ndihmuar në diçka, ata nuk mu_nd të të ndihmojnë as_gjë më tepër se sa që të ka për_caktuar All-llahu. Po edhe sikur të mblidhen për të dëmtuar diçka, ata nuk do t’ia dalin të të dëmtojnë përveç asaj që All-llahu të ka për_caktuar. Lapsat (për shënimin e përcaktimeve) janë ngri_tur, kurse ngjyra e shkrimit (të fatit) është tharë. (Don të thotë:nuk mund të shlyhet dhe të ndryshohet përcak_timi)”. (Tirmidhiu thotë se është hadith hasen sahih)

Kurse në një transmetim tjetër të këtij hadithi shënohen edhe këto fjalë: “Ruaje All-llahun, do ta gjesh përpara teje, njihe All-llahun (duke e respektuar) në rehati, e Ai ty do të njohë (me ndihmën e Tij) në vështirësi, dije se ajo prej të cilës ke shpëtuar nuk ka mundur të të godasë, dhe asaj që të ka goditur nuk ke mun_dur t’i shpëtosh, dije se fitorja arrihet me durim, kurse suksesi me mundim dhe se pas vështirësive vjen lehtësimi.”
[/SIZE][/FONT]

[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]48. Trans_me_tohet nga Enesi r.a. se ka thënë: “Vërtet ju i bëni disa punë të cilat në sytë tuaj janë më të vogla se qimja e flokut, kurse ne në kohën e Të Dërguarit të All-lla_hut s.a.v.s. i numëronim dhe kon_sideronim prej ga_bimeve (mëkat_eve) më të mëdha”. (Buhariu)

49. Nga Ebu Hurejre r.a. përci_llet se Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë: “Vërtet All-llahu i Madhëruar është xheloz. Xhelozia e All-llahut vjen në shprehje kur njeriu i bën ato vepra të cilat i ka ndaluar All-llahu”. (Muttefekun alejhi)

50. Nga Ebu Hurejre r.a. përci_llet se e ka dëgjuar Pej_gam_be_rin s.a.v.s. duke thënë: “Tre njerëz nga Beni Israilët, All-llahu xh.sh. dëshiroi t’i sprovojë. Njëri prej tyre ishte zgjeban, i dyti qelan kurse i treti i verbër. All-llahu ua dërgoi një engjëll i cili së pari i vjen zgjebanit dhe i thotë: “Ç’ki_she dëshiruar më së shum_ti?” Tha: “Më së shumti kisha dëshiruar të kem ngjy_rë dhe lëkurë të mirë dhe të çlirohem nga kjo për shkak të së cilës më urrejnë njerëzit”. Engjëlli e fërkoi me dorë dhe prej tij ranë krejt zgjebet dhe e fitoi ngjyrën e mirë (të tru_pit). (Pastaj engjëlli) Tha: “Cilën pasuri më së shumti e dëshiron?” Tha: “Devetë - ose lo_pët” (nuk i kujtohet sakt trans_me_tu_esit), ai ia jep një deve barsë dhe i thotë: “All-llahu të bekoftë me të!” Pastaj shkoi te qelani dhe i tha: “Ç’kishe dëshiruar më së shumti?” (Qelani) Tha: ”Flokë të bukura dhe të largohet prej meje ajo prej së cilës njerëzit neveriten nga unë.” Engjëlli e fërkon dhe ai shërohet e i jipen flokë të bukur. (Engjëlli) Tha: “Cilën pasuri e dëshiron më së shumti?” (Qelani) Tha: “Lopët”. Engjëlli ia jep një lopë barsë dhe i thotë: “All-llahu të bekoftë me të”. Engjëlli i shkon të verbërit e i thotë: “Ç’kishe dëshiruar më së shumti?” (I ver_bëri) Tha:” Të ma kthejë All-llahu të pamurit, që t’i shoh njerëzit”. Engjëlli e fërkon dhe All-llahu ia kthen të pamurit. (Engjëlli) Tha:” Cilën pasuri e dëshiron më së shumti?” (I verbëri) Tha: “Dhen_të!” Engjëlli ia jep një dele që lind. Te të tre pasuria u shtua e u rrit kështu që njëri (zgjebani) e bëri një luginë me deve, i dyti (qelani) e bëri një luginë me lopë dhe i treti (i verbëri) e bëri një lu_gi_në me dele. Pas kësaj engjëlli i vjen zgjebanit në formën dhe pam_jen e tij të mëparshme e i thot_ë: “Unë jam një njeri i mjerë, më janë këputur lidhjet në këtë udhëtim timin, andaj sot askush nuk mund të më ndihmojë përveç All-llahut, e pastaj ti, andaj po të lutem në em_rin e Atij që të ka dhënë ngjyrë dhe lëkurë aq të bukur dhe që të ka dhënë kaq deve, të më japësh një deve që të mund ta va_zhdoj rrugën”. (Ish-zgjebani, tash pasa_nik) Tha: “Jo, unë kam shumë ob_li_gime (borxhe). (Engjëlli) I tha:”Sikur po të njoh unë ty, a mos ke qenë një zgjeban nga i cili neveriteshin njerëzit, një i varfër të cilin All-llahu e ka pasuruar! “Tha: “Unë këtë pasuri e kam trashëguar nga të parët e më_dhenj”. (Engjëlli i) Tha: “Nëse po gënjen, le të të kthejë All-llahu në atë gjendje në të cilën ke qenë”.

Engjëlli pastaj i shkon qelanit - por në formën dhe pamjen e tij të mëparshme e i thotë ashtu siç i tha zgjebanit, por edhe ky i përgjigjet ashtu siç iu pat përgjigjur zgje_bani. (Engjëlli) Tha: “Nëse po gënjen le të të kthejë All-llahu në atë gjendje në të cilën ke qenë!”

Pastaj engjëlli i shkon ish të verbërit, por në formën dhe pam_jen e tij të mëparshme dhe i thotë: “Unë jam i mjerë dhe udhëtar, më janë këputur lidhjet në këtë udhëtim timin, andaj sot askush nuk mund të më ndihmojë përveç All-llahut, pastaj ti. Të lutem me atë që të ka kthyer të pamurit, më jep një dele, që (të ndihmohem me të e) të vazhdoj rrugën”. (Ish i verbëri) Tha: “Vërtet unë kam qenë i ver_bër, por All-llahu ma ka kthyer të pamurit, merr vëlla çka të duash dhe lë çka të duash! Pasha All-lla_hun, asgjë sot nuk të ndaloj të marrësh në emër të All-llahut të Gjithëfuqishëm e të Madhërishëm. (Engjëlli) Tha: “Mbaje krejt pasurinë, ju vetëm keni qenë të sprovuar. All-llahu është i kënaqur me ty, kurse është i hidhëruar me dy shokët e tu”. (Muttefekun ale_jhi)

Në transmetimin e Buhariut qëndron: “Nuk të falënderoj nëse lë diçka që të nevojitet”.

51. Nga Ebu Ja’la Shedad ibn Evs r.a. përcillet se Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë: “Mendjemprehtë është ai që e kontrollon vetveten dhe punon për jetën pas vdekjes, kurse kokëtul është ai që ndjek dëshirat e epshit të vet dhe (pa kurrfarë merite) shpreson se All-llahu do t'ia falë”. (Tirmidhiu thotë: hadith ha_sen)

52. Nga Ebu Hurejre r.a. përci_llet se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “Nga e mira e Islamit të njeriut është lënia e asaj nga ajo që nuk i intereson”. (Hadith hasen. Trans_me_ton Tirmidhiu dhe të tjerët)

All-llahu i Madhërishëm thotë:

“O besimtarë, frikësojuni All-llahut me devotshmëri të vërtetë”. (Ali Imran, l02)

“Prandaj, shprehni de_votshmëri All-llahut sa të mundeni”. (et-Tegabun, l6)

“O besimtarë! Frikësojuni prej All-llahut dhe flisni vetëm të vërtetën!” (el-Ahzab, 70)

Ajetet që urdhërojnë për de_votshmëri janë të shumta dhe të njohura. Po ashtu All-llahu i Madhërishëm thotë:

“...Ai që i ruhet All-llahut, për atë ka rrugëdalje. Dhe do ta furnizojë prej nga nuk e kujton fare”. (et-Talak 2-3)

“...Nëse i frikësoheni All-llahut Ai do t’ju bëjë të aftë ta dalloni të pavërtetën nga e vërteta dhe do t’i largojë veprat tuaja të këqija e do t’ua falë. All-llahu është bamirës i madh”. (el-Enfal, 29)

Aje_tet rreth kësaj temë janë të shumta dhe të njohura, kurse prej hadi_theve ja disa:

53. Trans_me_tohet nga Ebu Hurej_re r.a. që thotë se e kanë pye_tur Pej_gam_be_rin: “O I Dërguari i All-llahut, cili është njeriu më i ndershëm?” (Pej_gam_be_ri) Tha: “Ai që është më i devotshëm”. (Të pranish_mit i) Thanë: “Nuk të pye_tëm për këtë”. (Pej_gam_be_ri) Tha: “Jusufi është pej_gam_ber i All-llahut, bir i pej_gam_be_rit të All-lla_hut, bir i pej_gam_berit të All-llahut, bir i dostit (halilit) të All-llahut”. Thanë: “Ne as për këtë nuk të pyetëm!” (Pej_gam_be_ri) Tha: “Atëherë për të parët e arabëve po më pyetni? Më të dalluarit prej tyre në xhahilijjet do të jenë më të dalluarit në Islam nëse vetëdijësohen (e pranojnë Islamin)”. (Muttefekun alejhi)

54. Nga Ebu Se’id el-Hudrij r.a. përcillet se Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë: “Vërtet kjo botë (dunjaja) është e ëmbël dhe tërheqëse dhe vërtet All-llahu juve në të ju ka bërë mëkëmbës (zëvendës), Ai ju vështron si vepro_ni, andaj ruajuni dunjasë dhe ruajuni grave, sepse vërtet intriga (fi_tneja) e parë e Beni Israilëve ka qenë për shkak të grave”. (Muslimi)

55. Nga Ibni Mes’udi përcillet se Pej_gam_be_ri s.a.v.s. ka thënë: “O Zoti im, unë të lutem Ty për udhë_zim (përudhje), për devotshmëri, për ndershmëri dhe për pavarësi (nga njerëzit)”. (Muslimi)

56. Nga Ebu Tarif Adij ibn Hatim et-T’aij r.a. përcillet se e ka dëgjuar Të Dërguarin e All-llahut s.a.v.s. duke thënë: “Kush betohet me betim për diçka, e pastaj vëren diç më të devotshme (se ajo për të cilën është betuar), le ta marrë (apo veprojë) atë që është më e devot_shme (duke e thyer-shkelur beti_min!)”. (Muslimi)

57. Nga Ebu Umame Suddejj ibn Axhlan el-Bahilij r.a. përcillet se e ka dëgjuar Të Dërguarin e All-lla_hut s.a.v.s. duke e mbajtur hutbenë në Haxhxhin lamtumirës ku thotë: “Frikësojuni All-llahut, falni pesë kohët e namazit, agjëroni muajin e agjërimit, jepni zekatin e pasu_ri_së suaj dhe respektoni udhë_heqësit tuaj, kështu do të hyni në Xhe_nnetin e Krijuesit tuaj”. (Tir_mi_dhiu në fund të kaptinës për namazin thotë: hadith hasen sahih)

All-llahu i Madhërishëm thotë:

“Dhe kur besimtarët i panë aleatët, thanë: Kjo është ajo që na pat premtuar All-llahu dhe Pej_gam_be_ri i Tij; All-llahu dhe I Dërguari i Tij e kanë folur të vërtetën dhe kjo atyre vetëm ua ka forcuar besimin dhe bind_shmë_rinë”. (el-Ahzab, 22):

“Ata të cilëve kur u thanë njerëzit: “Po tubohen njerëzit për shkak tuajin, kini fri_kën”, ajo ua forcoi be_simin dhe thanë: “Na mjafton All-llahu, eh sa Zot i mirë është Ai” dhe u kthyen aleatët me mirësinë e All-llahut. Nuk i qëlloi (besim_tarët) kurrfarë e keqe dhe pasuan kënaqësinë e All-lla_hut. All-llahu është i mirë pa masë”. (Ali Imran, 173-174)

“Ti kij bindje (mbështetje) në atë që është i gjallë, që nuk vdes”. (el-Furkan, 58)

“...Dhe besimtarët vetëm tek All-llahu le të mbësh_te_ten!” (Ibrahim, 11)

“..E kur të vendosësh, atë_he_rë mbë_shtetu tek All-lla_hu”. (Ali Imran, l59)

Ajetet për urdhrin e mbështe_tjes (në All-llahun) janë të shumta dhe të njohura. I Lartmadhërishmi thotë:

“Kush mbështetet tek All-llahu, pa dyshim Ai i mjafton atij”. (et-Talak, 3)

“Besimtarë të vërtetë janë ata, zemrat e të cilëve kur përmendet All-llahu mbu_shen me frikë, e kur u lexo_hen ajetet e Tij, ua shtojnë be_si_min dhe që mbështeten vetëm te Zoti i tyre”. (el-En_fal, 2)

Ajetet për vlerën e tevekkulit janë të shumta dhe të njohura. Në vazhdim po i the_ksojmë hadithet mbi këtë temë:

58. Trans_me_tohet nga Ibni Ab_basi r. anhuma se I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ka thënë: “O Zoti im, Ty të jam dorëzuar, Ty të kam be_suar, në Ty jam mbështetur, te Ti jam kthyer dhe në emër Tënd hasmohem. O Zoti im, i mbështetem madhërisë Tënde, nuk ka zot tjetër përveç Teje, të më ruash nga lajthitja. Ti je i gjallë që nuk vdes, kurse xhinnët dhe njerëzit vdesin”. (Muttefekun alejhi)

Ky është transmetim i Mu_s_limit kurse Buhariu e ka shkur_tuar.

59. Trans_me_tohet po ashtu nga Ibni Abbasi r.a. se ka thënë: “Has_bunall-llahu ve ni’me-l-vekil” (Na mjafton All-llahu, Ai është më i miri mbrojtës). Këtë shprehje e ka thënë Ibrahimi s.a.v.s. kur e kanë hedhur në zjarr. E ka thënë Muhammedi s.a.v.s. kur (armiqtë) i kanë thënë: “Vërtet njerëzit (ar_miqtë tuaj) kanë tubuar grumbull të madh kundër jush, andaj frikëso_huni. Përkundrazi, kjo ua shtoi e ua forcoi besimin (besimtarëve) dhe thanë: “Hasbunall-llahu ve ni’me-l-vekil” (Na mjafton All-llahu, Ai është më i miri mbro_jtës)”. (Buhariu)
[/SIZE][/FONT]