Perkthimet e mija nga poet te Slovenis
 

DANE ZAJC - DHJETORI

Si do te denesesh
lote te medhenj te njelmet,
kur do te shkosh rrese se bores vetem.
Lart mbi ty do te fluturojne zogj.
Zogj te zez dhjetori.
Do te vdesin nga vaji yt.
(Ai do te jete larg para teje.
Do te jete vetem gjurme e thelle e shputave te lena,
i hapeve te qete ne bore.)

Ti do te denesesj gjithe rrugen e gjate,
dersa te mos perlotesh
syt e medhenj e te bute ne bore.
tevona do te perendosh ne boren e thelle.
Era do te fishkelloje me gjuh luspore
lulevjollcat ne gjoksin tend te zbuluar.

Pastaj do te ndalet rruga jote.
Ai do te jete larg teje malesh,
ne skajin tjeter te botes
kur do te lemoje flokun tend kadife te kuqrremte
vdekja qelqore e dhjetorit.

Kufome ne bore.
E ngrire dhe e shkelur kufome.
Brinjet i dalin nga gjoksi.
Brinje te kuqrremte.
Bora i bie ne sy.
E ashper dhe e bardhe.

DANE ZAJC - LUMI

Vrap, lum i turbullt.
Lume i ngrire i heshtjes.
Yjet notojne neper ty
si lule kuqrreme te ftohta.
te mbyturin mbulon
me lym
e pas nje viti i del
nga goja e syte
bari.

O te fundosesh, te mbytesh.
Dhe kur bie ne vorbull te heshtjes
njeriu,
nuk trandesh.
Nuk valavitesh.
Hesht me heshtjen,
te akullt si t'ishte shtrati yt
plot neperka.

Vrap me yjet,
qe i zhyt ne ballte,
me klithma qe u ze frymen me rere,
vrap, lum i pandjenje.

O te fundosesh,
kur qasti i ndryshk
fjalen: Pakuptim.
E te jesh lule kuqrreme e ngrire
ne moqalin e harruar.

DANE ZAJC - DHEU TO TE ME PUTH

E nuk do jesh e zonja te ndihmosh
duart e mija,
qe do te thermohen.
E s'do jesh e zonja te fshish dheun
qe do te fleje ne buze te mija.

Syte e mi do te jene plot rere
e uje.
Syte e mi s'do te shohin hiq kurre.

E gishtat tu te puthur
s'do te shkojne flokeve te mi,
te ftohte e te lagur.
Dhe s'do vish
dhe me trupin tend
s'do te ngrohesh trupin tim.

Trupi im do te jete aq i ftohte,
aq i akullt,
aq i bratisur.

Vetem dheu do te puth trupin tim.
me duar te panumerta do te me marre ngryke
me goje te panumerta do te me perbije.

E pastaj
s'ke si i flet
plisit te dheut:
Kjo eshte zemra e tij
qe me deshti.

DANE ZAJC - KENGA MBI RININE

Vdekja eshte
e njohura ime e vjeter.
Une jam druri,
qe s'do t'i dalin gjethe kurre.

Kahere fle vjeshta
ne deget e mija.

Ne shpirt bart lemshin
e fijeve te gjakosura
ne hurin e lisit
ne shpirt bart
varre te shpeluara
edhe rashten,
shtruar ne dheun e rimte.
Shtrire: Shih, isha.
(Tragjedi e nenqeshje,
ngaqe veshet e saj
dhe syte
jane zene me melle.)
Mbi te sillet e dhembshmja, e zgjatura keng.
Dhe psheretima.
Dhe i errti qiell vjeshtak.
Dhe lulja le te kundermoje
atje, ku s'ka arome.
Ku asgje s'ka.

kafka me shprehje te paqarta.
Vdekja eshte e njohura ime e vjeter.

Une jam dru,
xhovoshur ne varre.
Ne shpirt bart lakun e endrrave te mija.

EDVARD KOCBEK - kUMBONA E ALARMIT

Qetesija zuri te oshetije
me ndryshe se deri tash.
Dikur vinte nga jashta,
atehere e ndegjoja me endje,
tash nisi te qfaqet ne mua,
te shkaperdershed tmerresisht rrotull
neper ju a te munduarin,
keshtu nis qmenduria.

Kumbona e alarmit bie panderprere
dhe nuk di te pushoje ne boten time.
Keshtu fillon terri i perjetshem,
se njehere si teper kam luajtur me kumbonat...
Tash me shpie oqeanit te pafund,
nuk ajgetoj dot askund bregun as qetesine.
eshte i kote edhe notimi ne shpine.
Dikush eshte sundimtar i mire mbi lirine.

VENO TAUFER - ASHT I TE VDEKURIT

Tym kerkon shtepi vesoj xhama rimash
brenda me sheh asht i te vdekurit.

Guri pyet per te vetin amen,
flaka pyet per te sajen amen.

Rera pyet per te sajet shekuj,
era pyet per te saj shekuj.

Zeri pyet per te veten kohe,
pluhuri pyet per te veten kohe.

Gjaku pyet per te vetin qast,
qasti pyet per te vetin gjak.

Shekulli pyet per te veten ere,
shekulli pyet per te veten rere.

Ameni pyet per te veten flake,
ameni pyet per te veten rrase.

Ashtin e te vdekurit brenda e shoh me sy,
veson xhamat shtyj me dore te djathte i fshin rimat.

DANE ZAJC - MBJELLJE SHTERPE

Do ta njihja kafken e tij
nga dhembet e bukur te bardhe, the nena.

Dhembe te bukut te bardhe,
qe kafshojne dhe,
sy te bukur qeshtenje,
plot dhe,
kocka te rijn te forte,
qe qene dikur duar,
duar qe s'kishin shtrenguar vajze,
kocka rinoshe te forta
perqafuan token.

Plot dhembe te rijn bilur
ka te mbjellur ne toke.

Qdo pranvere do te lulezoje toka.
Toka e ashper e forte,
qe na perbin me qellenjka zymtake.
Me rende te mbjellesh
syte e tu te bukur qeshtenje,
qe s'kane pare grua zhveshur,
te paputhur nga buze
qe pershperisin: Jam jotja
(asgje ende s'kane pare ata sy),
pamend eshte te mbjellesh
syte tu te bukur qeshtenje
ne te mbjellat shterpe
te tokes pashpirt.

Ty te kujtova vella.
Dhembet tu te bardhe i mendoi
nena jote.
Dhembet tu te bardhe, rinosh,
qene mbjellje shterpe.

[B]FRANJO FRANČIČ - SY FëMIJE[/B]

Sy fëmijësh
tha tankisti
nuk shoh
qiell parulla
qiel katror
shtatëmbëdhjetë vjet
shtatë vjet burg
të mos rritesh
të mplakesh
për dy fjalë
kosova republikë
dy vite apo dhjetë
për sy fëmije
të Zotit plak
që qeveris
që urdhëron
që kërcnon
që kamxhikos
që qirret
e nuk sheh
nuk sheh sy fëmijësh.

Franjo FranČiČ
 

[B]I VETMI ZOT[/B]

Do të mbysim zot në ty
thanë ata.
Sa zota janë?
Vërtetë vetëm një-
ai juaji.

[B]REPRIZë[/B]

Vjerrshat i mësonin përmendësh
atëherë.
Një udhheqës
Një zot
Prap do të mësojmë vjersha përmendësh.


[B]Në PRITJE Të AKSIONIT[/B]

Ndodhi në Maribor.
Me mikun Shqipetar ndezëm muhabetin.
Sa u kall
qfarë
të ndrroj babë
më tha dhe pau në largësi.
Droja e guximi.
Shtëpia.
E unë
pa fjalë.
Aksioni.

[B]HYRJE NE DRAMEN E PASHKRUAR[/B]

Do të doja
të pshurrja zonjën që merret me kanarinat.
Do të doja
t'i vidhja fqiut karrigën se s'me pëlqen baroku
Do të deshiroja
gurët të hudhin njerëz
Do të doja
të takoj një burrë të tërbuar që kafshon qenin
Do të doja
kali të kalërojë sipër meje
Do të doja
macet t'i përlajnë gjithë vendimet e deratizimit
Do të doja
t'ia ktheja kurorën që i vodha Preshernit

Protestoj
pse bojë e penës thahet saora
Protestoj
pse pushteti nuk ka ndaluar të lehet në shesh të qytetit
Protestoj
pse në gazetë s'janë të gjithat lajmet për vrasjet
Protestoj
pse protistutat të mos janë të mbrojtura
Protestoj
pse shtrembërohen gozhdat aq shpejt
Protestoj
pse qeveritarët s'kanë urdheruar që bretkocat të kenë katër këmbë
Protestoj
pse portokajt të kenë gjithë atë levozhgë
Kërkoj
heqjen e menjëhershme të vrasësisë
Kërkoj
vazhdimin e shtatëzanisë për dymbëdhjetë muaj
Kërkoj
që peshqit menjëherë të shtohen në lublanicë

Ju lus
Shuani dritën

Thërras në grevë urie
të gjithë ata që janë kundër keqësimit të motit
Thërras në grevë urie
të gjithë ata që qentë u ndiqen
Thërras në grevë urie
të gjithë ata që u prish era flokët
Thërras në grevë urie
të gjithë ata që sorrollaten udhëve bojë ulliri
Thërras në grevë urie
të gjithë ata që bari u rritet ngadalë
Therras në grevë urie.

[I]VOJIN KOVAČ[/I]

[B][I]JURE DETELA[/I]

[SIZE=3]TETOVë 88[/SIZE][/B]

Rausche, fluss, das thal entlang,
ohne rast und ruh..
Goethe, an den Mond

O Zot, q'dritë jeshile!
Asnjë kec të egër ndonjëherë
s'e kam marrv në duar për ta shpënë
nga fërfllaza e borës në të pyllit

shtrojerë. I donte vallë Gëtja
trupat pa jetë për të kohës
s'ardshme, për mua të tashme,
të gjallë në kohën e tij? Ndjej

njëfar mugëtire, si të një barake
me plaqka të mykura, me arka dhe
almise të ndryshkura, dhe gjithashtu
si të një katakombi apo kabineti

të zoologjië. Gurë dhe shkëmbinj:
një moskokëqarje pa fund, madhështore.
Diqka si tempull i rrënuar: ekstazë
dhe përkujtim. Lëkurë kafshe e mbushur:

Sa e huaj tmerrësisht është
qfarëdo ngrohtësie në ardhmërinë
e asaj kufomëze, të ngrirë e të lënë!
Me plëndësit të kalbur në hendek

nën dhe, shkëlqyer nga dritë e hënës
shllapuritet një embrion i mbytur
njerëzor. Rridh Vardar pandërprerë,
rridh teposhtë nëpër luginë!