Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[IMG]http://camerastyloonline.files.wordpress.com/2013/06/erdogans-way.jpeg[/IMG]

[FONT="Times New Roman"][SIZE="3"][B]Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse[/B]
[I]04 Qershor 2013 13:26, Nga The Economist[/I]
[I][B]Mbi të gjitha, protestat treguan se demokracia turke po maturohet dhe se shoqëria civile ka hedhur rrënjë.[/B][/I]

Gjithçka filloi me një pemishte fiqsh. Për muaj me radhë një grup i palëkundur mjedisorësh kishin protestuar kundër një projekti të mbështetur nga qeveria për të prerë pemët, që t’i hapej rruga një qendre tregtare dhe kompleksi rezidencial në sheshin ‘Taksim’ të Stambollit. Javën e shkuar ata organizuan një tubim paqësor, kamping, këngë dhe valle afër pemëve të kërcënuara.

Më 31 maj, në një bastisje para agimit, policia e protestave kundërveproi. Ata u vunë flakën çadrave të demonstruesve dhe i mbytën me ujë me presion dhe gaz lotsjellës. Imazhe të brutalitetit të policisë u përhapën si zjarr nëpër rrjetet sociale. Brenda disa orësh mijëra qytetarë të ndërkryer filluan të vërshonin drejt sheshit ‘Taksim’. Të mbuluar nga mjete të blinduara dhe topa ujëhedhës, policia u përgjigj me forcë edhe më të pamëshirshme. Valë të forta gazi lotsjellës i dërrmuan protestuesit. Qindra prej tyre u arrestuan dhe shumë të tjerë u plagosën në përleshjet që vazhduan. Demonstrata të tjera shpërthyen në Ankara, kryeqyteti turk, dhe tjetërkund në të gjithë vendin. ‘Revolucioni i pemëve’ të Turqisë kishte filluar.

Në fakt, protestat masive që po përfshijnë vendin nuk janë vetëm për pemët, por as nuk janë një revolucion. Ato janë shprehje e një pakënaqësie të shtypur gjatë, ndjesi e pothuajse gjysmës së elektoratit që nuk votoi për Partinë Drejtësi dhe Zhvillim në pushtet, në zgjedhjet parlamentare të qershorit 2011. Zgjedhje që i dhanë pushtetin për herë të tretë radhazi kryeministrit Rexhep Taip Erdogan.

Vala e protestave ishte krejtësisht e papritur. Protestuesit vinin nga të gjitha shtresat ideologjike, fetare dhe klasore. Shumica janë të rinj. Por ka shumë turq në moshë, mjaft prej tyre sekularistë, disa tej mase religjiozë. Ka homoseksualë, armenë, anarkistë dhe ateistë. Ka gjithashtu anëtarë të pakicës myslimane alevite. Ajo që i bashkon është ndjenja e përbashkët, se një Erdogan gjithnjë e më autokratik është i vendosur për të detyruar pikëpamjet e tij mbi të tjerët. Sekularistët tregojnë një varg kufizimesh mbi alkoolin; liberalët te numri i gazetarëve të burgosur (ka më shumë gazetarë të burgosur se në çdo vend tjetër të botës). Mijëra aktivistë të ngjyrave të ndryshme (shumica kurdë) të dënuar nën ligjin e vagullt anti-terror të Turqisë, janë pas hekurave. Më pas janë të zemëruarit me mega-projektet urbane, përfshirë një urë të tretë përmbi Bosfor, e cila do të thotë mijëra pemë të tjera të prera. Duke ndjerë zemërimin e publikut, industrialistët shpallën se do tërhiqeshin nga projekti në sheshin ‘Taksim’. “Kjo nuk është një përplasje e sekularistëve me islamistët-ka të bëjë me pluralizmin kundër autoritarizmit”, komentoi një diplomat i huaj.

Erdogan do që të zgjidhet president kur posti të lirohet në gusht 2014. Dhe ai as e ka mbajtur sekret dëshirën e tij për ta fuqizuar pushtetin e presidentit ‘alla turka’ siç e tha vetë, duke u dhënë jetë akuzave se ajo që do është të bëhet një ‘sulltan’.

“Tayyip [Erdogan] istifa”, një thirrje për dorëheqjen e kryeministrit ishte slogani më i shpeshtë thirrur nga protestuesit. Jo se turqit e tjerë do ta kishin marrë vesh se ç’po ndodhte. Bosët e mediave, në panik se mos rrezikonin bizneset e tjera, iu shmangën mbulimit të protestave për thuajse dy ditë, duke u dhënë vend programeve që flisnin për operacionet e gjinjve dhe gatimeve gourmet. Të vëna përballë zemërimit të publikut, kanalet kryesore të lajmeve filluan të transmetonin live nga sheshi ‘Taksim’. Por gazetat proqeveritare vazhdojnë të fajësojnë provokatorët dhe ‘fuqitë e huaja’ të vendosura për të minuar Turqinë. Ngjan një përshkrim i çuditshëm i mijëra shtëpiakeve që shtrihen nëpër ballkonet e tyre duke përplasur tenxheret.

Ndërkohë opozita kryesore e Turqisë, sekularja Partia e Popullit Republikan po përpushet për të bërë për vete protestuesit. “Erdogani është një diktator-është koha për dorëheqje”, këmbëngul Kemal Kilicdaroglu, lideri i partisë. Megjithatë, Erdogani është zgjedhur me zgjedhje të lira e të ndershme dhe mbetet lideri më popullor në historinë moderne të Turqisë.

Megjithë ngecjet e kohëve të fundit, partia e Erdoganit ndoshta do t’i fitonte sërish zgjedhjet nëse ato do të mbaheshin sot. Ashtu si shumë njerëz, turqit priren të votojnë me xhepat e tyre. Një dekadë e pushtetit të PZHD ka sjellë prosperitet të paprecedent. Të ardhurat për frymë janë trefishuar, eksportet janë rritur me pothuajse dhjetëfish dhe bankat turke gëzojnë shëndet të plotë. Nisma guximtare e Erdoganit për t’u dhënë fund dekadave të konfliktit me kurdët po ecën përpara. Partitë e opozitës (përjashto kurdët) mbeten të dobëta dhe të përçara.

Erdogani është bërë mbikonfident duke tëhuajëzuar mbështetësit liberalë dhe duket gjithnjë e më shumë jashtë realitetit. Protestat janë një thirrje për t’u zgjuar dhe ka shenja shpresëdhënëse se Erdogani po dëgjon. Në ditën e dytë të protestës ai urdhëroi policinë të tërhiqej nga sheshi ‘Taksim’, pranoi se policia e kishte kaluar cakun me gaz lotsjellës dhe lejoi që dhjetëra mijëra demonstrues të mblidheshin paqësisht. Dhe, megjithëse Erdogani këmbëngul se projekti i sheshit ‘Taksim’ do të vazhdojë, ai gjithashtu tha se ndërtesa mund të bëhet strehë për një muze modern në vend të një qendre tregtare.

Mbi të gjitha, protestat treguan se demokracia turke po maturohet dhe se shoqëria civile ka hedhur rrënjë. Protestuesit janë të vendosur të mos lejojnë që lëvizja e tyre të merret peng nga rrëmujaxhinjtë. Ata e shmangin dhunën dhe pastrojnë pas çdo demonstrate dhe kanë ngritur linja telefonike të posaçme për të lënduarit-përfshirë edhe qentë e macet. Restorantet dhe hotelet kanë hapur dyert për ta. Pro-sekularistët duket se kanë hequr dorë nga varësia tek ushtria. Një ndjesi solidariteti dhe konfidence sundon. Reformat me frymë europiane që u ndërmorën nga partia e Erdoganit, kanë ndihmuar në shtrimin e rrugës. Erdogani ndoshta është duke pyetur veten se a mos është viktima e suksesit të tij.
[B][I]
Marre nga gazetaexpress.com[/I][/B][/SIZE][/FONT]

Re: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[QUOTE=Izraeliti;2284950][IMG]http://camerastyloonline.files.wordpress.com/2013/06/erdogans-way.jpeg[/IMG]

[FONT="Times New Roman"][SIZE="3"][B]Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse[/B]
[I]04 Qershor 2013 13:26, Nga The Economist[/I]
[I][B]Mbi të gjitha, protestat treguan se demokracia turke po maturohet dhe se shoqëria civile ka hedhur rrënjë.[/B][/I]

Gjithçka filloi me një pemishte fiqsh. Për muaj me radhë një grup i palëkundur mjedisorësh kishin protestuar kundër një projekti të mbështetur nga qeveria për të prerë pemët, që t’i hapej rruga një qendre tregtare dhe kompleksi rezidencial në sheshin ‘Taksim’ të Stambollit. Javën e shkuar ata organizuan një tubim paqësor, kamping, këngë dhe valle afër pemëve të kërcënuara.

Më 31 maj, në një bastisje para agimit, policia e protestave kundërveproi. Ata u vunë flakën çadrave të demonstruesve dhe i mbytën me ujë me presion dhe gaz lotsjellës. Imazhe të brutalitetit të policisë u përhapën si zjarr nëpër rrjetet sociale. Brenda disa orësh mijëra qytetarë të ndërkryer filluan të vërshonin drejt sheshit ‘Taksim’. Të mbuluar nga mjete të blinduara dhe topa ujëhedhës, policia u përgjigj me forcë edhe më të pamëshirshme. Valë të forta gazi lotsjellës i dërrmuan protestuesit. Qindra prej tyre u arrestuan dhe shumë të tjerë u plagosën në përleshjet që vazhduan. Demonstrata të tjera shpërthyen në Ankara, kryeqyteti turk, dhe tjetërkund në të gjithë vendin. ‘Revolucioni i pemëve’ të Turqisë kishte filluar.

Në fakt, protestat masive që po përfshijnë vendin nuk janë vetëm për pemët, por as nuk janë një revolucion. Ato janë shprehje e një pakënaqësie të shtypur gjatë, ndjesi e pothuajse gjysmës së elektoratit që nuk votoi për Partinë Drejtësi dhe Zhvillim në pushtet, në zgjedhjet parlamentare të qershorit 2011. Zgjedhje që i dhanë pushtetin për herë të tretë radhazi kryeministrit Rexhep Taip Erdogan.

Vala e protestave ishte krejtësisht e papritur. Protestuesit vinin nga të gjitha shtresat ideologjike, fetare dhe klasore. Shumica janë të rinj. Por ka shumë turq në moshë, mjaft prej tyre sekularistë, disa tej mase religjiozë. Ka homoseksualë, armenë, anarkistë dhe ateistë. Ka gjithashtu anëtarë të pakicës myslimane alevite. Ajo që i bashkon është ndjenja e përbashkët, se një Erdogan gjithnjë e më autokratik është i vendosur për të detyruar pikëpamjet e tij mbi të tjerët. Sekularistët tregojnë një varg kufizimesh mbi alkoolin; liberalët te numri i gazetarëve të burgosur (ka më shumë gazetarë të burgosur se në çdo vend tjetër të botës). Mijëra aktivistë të ngjyrave të ndryshme (shumica kurdë) të dënuar nën ligjin e vagullt anti-terror të Turqisë, janë pas hekurave. Më pas janë të zemëruarit me mega-projektet urbane, përfshirë një urë të tretë përmbi Bosfor, e cila do të thotë mijëra pemë të tjera të prera. Duke ndjerë zemërimin e publikut, industrialistët shpallën se do tërhiqeshin nga projekti në sheshin ‘Taksim’. “Kjo nuk është një përplasje e sekularistëve me islamistët-ka të bëjë me pluralizmin kundër autoritarizmit”, komentoi një diplomat i huaj.

Erdogan do që të zgjidhet president kur posti të lirohet në gusht 2014. Dhe ai as e ka mbajtur sekret dëshirën e tij për ta fuqizuar pushtetin e presidentit ‘alla turka’ siç e tha vetë, duke u dhënë jetë akuzave se ajo që do është të bëhet një ‘sulltan’.

“Tayyip [Erdogan] istifa”, një thirrje për dorëheqjen e kryeministrit ishte slogani më i shpeshtë thirrur nga protestuesit. Jo se turqit e tjerë do ta kishin marrë vesh se ç’po ndodhte. Bosët e mediave, në panik se mos rrezikonin bizneset e tjera, iu shmangën mbulimit të protestave për thuajse dy ditë, duke u dhënë vend programeve që flisnin për operacionet e gjinjve dhe gatimeve gourmet. Të vëna përballë zemërimit të publikut, kanalet kryesore të lajmeve filluan të transmetonin live nga sheshi ‘Taksim’. Por gazetat proqeveritare vazhdojnë të fajësojnë provokatorët dhe ‘fuqitë e huaja’ të vendosura për të minuar Turqinë. Ngjan një përshkrim i çuditshëm i mijëra shtëpiakeve që shtrihen nëpër ballkonet e tyre duke përplasur tenxheret.

Ndërkohë opozita kryesore e Turqisë, sekularja Partia e Popullit Republikan po përpushet për të bërë për vete protestuesit. “Erdogani është një diktator-është koha për dorëheqje”, këmbëngul Kemal Kilicdaroglu, lideri i partisë. Megjithatë, Erdogani është zgjedhur me zgjedhje të lira e të ndershme dhe mbetet lideri më popullor në historinë moderne të Turqisë.

Megjithë ngecjet e kohëve të fundit, partia e Erdoganit ndoshta do t’i fitonte sërish zgjedhjet nëse ato do të mbaheshin sot. Ashtu si shumë njerëz, turqit priren të votojnë me xhepat e tyre. Një dekadë e pushtetit të PZHD ka sjellë prosperitet të paprecedent. Të ardhurat për frymë janë trefishuar, eksportet janë rritur me pothuajse dhjetëfish dhe bankat turke gëzojnë shëndet të plotë. Nisma guximtare e Erdoganit për t’u dhënë fund dekadave të konfliktit me kurdët po ecën përpara. Partitë e opozitës (përjashto kurdët) mbeten të dobëta dhe të përçara.

Erdogani është bërë mbikonfident duke tëhuajëzuar mbështetësit liberalë dhe duket gjithnjë e më shumë jashtë realitetit. Protestat janë një thirrje për t’u zgjuar dhe ka shenja shpresëdhënëse se Erdogani po dëgjon. Në ditën e dytë të protestës ai urdhëroi policinë të tërhiqej nga sheshi ‘Taksim’, pranoi se policia e kishte kaluar cakun me gaz lotsjellës dhe lejoi që dhjetëra mijëra demonstrues të mblidheshin paqësisht. Dhe, megjithëse Erdogani këmbëngul se projekti i sheshit ‘Taksim’ do të vazhdojë, ai gjithashtu tha se ndërtesa mund të bëhet strehë për një muze modern në vend të një qendre tregtare.

Mbi të gjitha, protestat treguan se demokracia turke po maturohet dhe se shoqëria civile ka hedhur rrënjë. Protestuesit janë të vendosur të mos lejojnë që lëvizja e tyre të merret peng nga rrëmujaxhinjtë. Ata e shmangin dhunën dhe pastrojnë pas çdo demonstrate dhe kanë ngritur linja telefonike të posaçme për të lënduarit-përfshirë edhe qentë e macet. Restorantet dhe hotelet kanë hapur dyert për ta. Pro-sekularistët duket se kanë hequr dorë nga varësia tek ushtria. Një ndjesi solidariteti dhe konfidence sundon. Reformat me frymë europiane që u ndërmorën nga partia e Erdoganit, kanë ndihmuar në shtrimin e rrugës. Erdogani ndoshta është duke pyetur veten se a mos është viktima e suksesit të tij.
[B][I]
Marre nga gazetaexpress.com[/I][/B][/SIZE][/FONT][/QUOTE]

Partit Opozitare qe humben zgjedhjet dy her dhe shanzat per te fituar si kan as mbas disa dekadave kret qka munde te benin ishte shaktimi i rremujave.
Erdogani e Demokratizoi Turqin , e ngriti Turqin Ekonomikisht, Politkisht,Ushtarakisht, Shkencerisht,
Personalisht mendoj se shumica nuk duhet te toleroj pakicen ta demtoj pa marr parasysh ku do te jen motivet!
Personat qe shkaktojn deme dhe munde te identifikohen duhet te detyrohen te paguajn demin e shkaktuar.

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[IMG]http://www.boersenblatt.net/media/747/pamuk2%A9Isolde%20Ohlbaum.44049.jpg[/IMG]
[FONT="Times New Roman"][SIZE="3"][B][SIZE="4"]Jam me të rinjtë që po protestojnë[/SIZE][/B]
[B][I]06 Qershor 2013 15:13, Nga Orhan Pamuk
Një tekst me anë të të cilit shkrimtari nobelist i ka dhënë mbështetje protestës kundër qeverisë së Erdoganit[/I][/B]

Për t’ua dhënë një kuptim ngjarjeve në Stamboll dhe për t’i kuptuar këta të rinj trima që po zbresin në rrugë dhe përleshen me policinë duke u ngufatur mes tymrave helmuese të gaz lotsjellësve, do të doja t’ia filloja me një histori personale.

Në librin tim të kujtimeve, Stambolli, kam shkruar se si e tërë familja ime banonte në apartamentet që përbënin pallatin Pamuk në Nisantasi. Përballë kësaj godine gjendej një gështenjë që kishte rreth pesëdhjetë vite, e që për fat është ende aty. Një ditë, megjithatë, në vitin 1957, komuna ndau mendjen ta priste atë dru për ta zgjeruar rrugën. Burokratët hundëpërpjetë dhe administratorët autoritarë e injoronin kundërshtimin e mëhallës. Kësisoji, ditën që duhej të pritej druri, xhaxhai im, i ati im, e mbarë familja qëndruan në rrugë ditë e natë, duke ruajtur me turne. Në këtë mënyrë e kemi mbrojtur drurin tonë, ama po ashtu edhe i kemi dhënë jetë një kujtese që e bashkëndajmë, të cilën e kujton me kënaqësi e tërë familja edhe sot e kësaj dite dhe e cila na lidh me njëri-tjetrin.

Sot, sheshi Taksim është gështenjë e Stambollit dhe duhet të vazhdojë të jetë i tillë. Kam jetuar në Stamboll për gjashtëdhjetë vite dhe nuk ia dal mbanë ta marr me mend që të mund të ekzistojë një person i vetëm në këtë qytet e të mos ketë të paktën një kujtim që lidhet në ndonjë mënyrë me sheshin Taksim.

Përktheu nga italishtja: A. Idrizi
Marre nga gazetaexpress.com[/SIZE][/FONT]

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

Nga camerat NBS e montuara ne cdo ane te qyteteve , hollesisht zbuluan 7 fqinje misionare e paguar per destabilizimin e vendit.
Asgje me shume nuk tensionohet situata ne Turqi ngase ne kryesi eshte njeriu me i menqur i cili quhet Rexhe Tayip Erdogan , njeriu i afte me cdo aspekt .

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[FONT="Times New Roman"][SIZE="3"]Vazhdojё protestat e dhunshme nё Turqi. Sheshi Taksim nё Stamboll vazhdon tё jetё arenё pёrleshjesh nё mes forcave policore shtetёrore dhe qytetarёve turq tё cilёt janё tё paknaqur me kryeministrin e vendit dhe partinё nё pushtet.[/SIZE][/FONT]



[IMG]http://resources2.news.com.au/images/2013/06/11/1226661/995434-130611-turkey-protests.jpg[/IMG]

Re: Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[QUOTE=Izraeliti;2285645][FONT="Times New Roman"][SIZE="3"]Vazhdojё protestat e dhunshme nё Turqi. Sheshi Taksim nё Stamboll vazhdon tё jetё arenё pёrleshjesh nё mes forcave policore shtetёrore dhe qytetarёve turq tё cilёt janё tё paknaqur me kryeministrin e vendit dhe partinё nё pushtet.[/SIZE][/FONT]



[IMG]http://resources2.news.com.au/images/2013/06/11/1226661/995434-130611-turkey-protests.jpg[/IMG][/QUOTE]


Propagand Mediale e vendeve Pernendimore e jo Protest .
(Ne Perendim ka te till qe mendojn se munde te nxisin rremuja me Facebok & Co -diq e till esht iluzore ).
Stambolli ka 14 Milion Banor, sa ka Londra e Parisi se bashku e ne te protestojn 10 mije !
Shume e parendesishme.
Dajaku ju beft mir Naivave ,atyre qe punojn per sherbimet e huaja por edhe atyre qe per motive te ulta morren pjes ne Protesta.
A dallojn Protestat e Turqis me ato te vendeve te tjera ?
Ne pirncip jo.
Dhe po.
Per Protestat ne Turqi u informau opinioni e per shume te tjera nuk infromohet fare.

Titulli: Re: Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[QUOTE=Shpati;2285651]Propagand Mediale e vendeve Pernendimore e jo Protest .
(Ne Perendim ka te till qe mendojn se munde te nxisin rremuja me Facebok & Co -diq e till esht iluzore ).
Stambolli ka 14 Milion Banor, sa ka Londra e Parisi se bashku e ne te protestojn 10 mije !
Shume e parendesishme.
Dajaku ju beft mir Naivave ,atyre qe punojn per sherbimet e huaja por edhe atyre qe per motive te ulta morren pjes ne Protesta.
A dallojn Protestat e Turqis me ato te vendeve te tjera ?
Ne pirncip jo.
Dhe po.
Per Protestat ne Turqi u informau opinioni e per shume te tjera nuk infromohet fare.[/QUOTE]

[FONT="Times New Roman"][SIZE="3"]Mbase edhe mund tё jetё propagandё mediale, por njё ёshtё e sigurtё, se qytetarёt turq janё tё lodhur nga sjelljet e qeverisё primitive turke edhe pse ka shёnuar disa suksese, por prap se prap paknaqёsitё janё mё tё mёdha se sukseset.

Mendimi im ёshtё, se nёse nuk i del zot Amerika qeverisё Turke (ashtu si i ka dal zot deri mё sot), do tё shohim fundin e Turqisё brenda kёtij 10 vjeqari, ashtu siq e pamё fundin e Jugosllavisё nё vitet e 90-ta. Fjala fund, mbase do tё ishte e egzagjёruar, mirёpo coptimin e saj, dhe mendoj se pikёrisht kёto protesta janё fillimi i fundit.[/SIZE][/FONT]

Re: Titulli: Re: Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[QUOTE=Izraeliti;2285661][FONT="Times New Roman"][SIZE="3"]Mbase edhe mund tё jetё propagandё mediale, por njё ёshtё e sigurtё, se qytetarёt turq janё tё lodhur nga sjelljet e qeverisё primitive turke edhe pse ka shёnuar disa suksese, por prap se prap paknaqёsitё janё mё tё mёdha se sukseset.

Mendimi im ёshtё, se nёse nuk i del zot Amerika qeverisё Turke (ashtu si i ka dal zot deri mё sot), do tё shohim fundin e Turqisё brenda kёtij 10 vjeqari, ashtu siq e pamё fundin e Jugosllavisё nё vitet e 90-ta. Fjala fund, mbase do tё ishte e egzagjёruar, mirёpo coptimin e saj, dhe mendoj se pikёrisht kёto protesta janё fillimi i fundit.[/SIZE][/FONT][/QUOTE]

Sekeseset shkaktuan Xhelozin e kjo Protestat .
Kur te lexon Xhelozuesit munde te konkludon se ndikimi i Turqis mbas 10 viteve do te jet me i madhe.

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

kshire kshiree, qa fitojna na be me qito purLESHjet e qitinve turkmenave a?:cool:

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

Kalimero . shume kemi fitu nga Turqia amo kush ka kuptu .
injorantin lye me mjalt , prap duket i ithet , sepse eshte injorant .

Mjafton nga turkija se gjate luftes se Kasoves , ka intervenu aviacioni he hak , brrinjet jau ka thye shkieve .popo??

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

premium, veq edhe paraardhsve tane jau ka pas bo brit kikirika, e mos te hy ma fell qka kan ba me gra :D

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[QUOTE=premium;2285753]Kalimero . shume kemi fitu nga Turqia amo kush ka kuptu .
injorantin lye me mjalt , prap duket i ithet , sepse eshte injorant .

Mjafton nga turkija se gjate luftes se Kasoves , ka intervenu aviacioni he hak , brrinjet jau ka thye shkieve .popo??[/QUOTE]

dijuz , lixo mir qa veta u: [I]qa fitojna na be me qito purLESHjet e qitinve turkmenave[/I]:cool:

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

..:rolleyes:


[QUOTE=roadrunner;2285758]premium, veq edhe paraardhsve tane jau ka pas bo brit kikirika, e mos te hy ma fell qka kan ba me gra :D[/QUOTE]

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[B][FONT=Times New Roman][SIZE=3]Iluzionet e humbura të Turqisë[/SIZE][/FONT][/B]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3] [SIZE=2][B][I]30 Tetor 2013, Nga Dominique Moisi, Gazeta Express[/I][/B][/SIZE][/SIZE][/FONT][SIZE=2]
[B][I][FONT=Times New Roman]Sfida aktuale me të cilat përballet Turqia është tejkalimi i iluzioneve të [/FONT][/I][/B]
[B][I][FONT=Times New Roman]humbura. Dhe një gjë e tillë nënkupton se Turqia mund të ketë nevojë për[/FONT][/I][/B]
[B][I][FONT=Times New Roman] Evropën më shumë sesa që është e gatshme ta pranojë. Por a është Evropa[/FONT][/I][/B]
[B][I][FONT=Times New Roman] sot më e gatshme sesa dje që të përfshihet në bisedime serioze me [/FONT][/I][/B]
[B][I][FONT=Times New Roman]Turqinë[/FONT][/I][/B][/SIZE]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3] “Ditë pas dite, Evropa po largohet gjithnjë e më shumë [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]nga Turqia”, deklaroi gjatë javës së kaluar Egemen Bagis, ministri turk [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]për Çështjet e Bashkimit Evropian. Por edhe e kundërta vlen: me një [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]përzierje të zhgënjimit dhe vendosmërisë, Turqia ka filluar që të [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]distancohet nga Evropa gjatë viteve të kaluara. “Po qe se nuk na doni, [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]atëherë edhe ne nuk ju duam”, duket se po thonë turqit. Në të vërtetë, [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]pothuajse tre vjet pas fillimit të “Pranverës arabe”, Turqia është më [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]shumë në kërkim të vetes, sesa të Evropës, madje edhe pasi që ka nevojë [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]më shumë për Evropën, sesa që është e gatshme ta pranojë. Cila është [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Turqia sot, cilat janë vlerat dhe cili është fati i saj në një ambient [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]rajonal jashtëzakonisht jostabil? “Pranvera arabe” fillimisht ishte parë[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] si një mundësi e madhe për Turqinë, një ambient ideal për ta shpërfaqur[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] suksesin ekonomik të këtij shteti, modelin politik demokratik dhe [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]rëndësinë e madhe strategjike në rajon. Trashëgimtarët e një prej [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]perandorive më të mëdha botërore po ia dëshmonin botës se islami dhe [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]modernizmi ishin kompatibil – dhe shembull për shtetet arabe, si [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Egjipti. Në vend të kësaj, roli i Turqisë u prit me skepticizëm tek [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]egjiptianët: edhe ashtu, Perandoria Osmane kishte sunduar mbi Egjiptin. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Dhe, në anën turke, ekzistonte ndjenja e superioritetit karshi botës [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]arabe. Shpërbërja e Bashkimit Sovjetik ringjalli ambiciet turke [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]“neoosmane” në Kaukaz dhe në Azinë Qendrore, derisa revolucioni në [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Lindjen e Mesme dukej që trashëgimtarëve (nëse jo jetimëve) të një [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]perandorie të dikurshme po u ofronte mundësinë për ta nxjerrë hakun për [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]humbjen. Nëse një Evropë skeptike dhe e papërgatitur nuk e dëshironte [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Turqinë, atëherë keq për të; historia po u ofronte turqve alternativa më[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] të mira. Ndonëse Turqia mund të dukej shumë orientale apo shumë fetare [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]në Bruksel ose Paris, po të shihej nga Kajroja dhe Tunizi do të dukej si[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] urë ideale myslimane midis Perëndimit demokratik dhe Azisë dinamike. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Për më tepër, Turqia mund të ushtronte shumë ndikim, si rezultat i [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]politikave të “fqinjit të mirë” me dy partnerët dhe rivalët, Iranin dhe [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Sirinë, ashtu edhe përkrahjen për presidencën jetëshkurtër të Mohamed [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Morsit në Egjipt. Fatkeqësisht, shpresat e elitave turke (nëse jo edhe [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]pritjet) nuk u realizuan. Revolucionet arabe përfunduan duke shpërfaqur [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]dobësitë dhe kontradiktat në Turqi, të përkeqësuara edhe më shumë nga [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]politikat represive të kryeministrit Recep Tajip Erdogan. Një gjë e [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]tillë u bë e qartë në demonstratat që u përhapën këtë pranverë nga [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]sheshi “Taksim” i Stambollit te pjesa dërrmuese e shtetit (ndonëse [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]protestat kishin më shumë të përbashkëta me trazirat e kohë mëparshme në[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] Brazil apo revoltën e 1968-s në Paris, sesa me lëvizjet popullore në [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Egjipt apo Tunizi). Ajo që karakterizon turqit sot nuk ka të bëjë me [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]krenarinë dhe shpresën në ndikimin e përhapur të shtetit të tyre, sesa [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]që ka të bëjë me frikën e shpërbërjes. Problemi i kurdëve preokupon [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]turqit, ashtu si edhe perceptimi se janë duke e humbur kontrollin mbi dy[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] çështjet esenciale – kriza në Siri dhe ajo në Iran. Gjatë muajve të [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]kaluar, Qeveria e Turqisë ka marrë një qëndrim të ashpër karshi regjimit[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] të presidentit sirian, Bashar al-Assad, e bindur se ajo do të bjerë. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Marrëveshja e arritur kohë më parë nga SHBA-ja dhe Rusia, shikuar nga ky[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] pikëvështrim, paraqet lajm shqetësues: regjimi mund ta ketë shpëtuar [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]veten, duke shkatërruar arsenalin e vet kimik. Për këtë arsye, Turqia [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]mbase pyetet se çfarë i hyn asaj në punë, po qe se ia bën qejfin [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Perëndimit. Përse të vazhdohet, nën presionin amerikan, një dialog [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]pothuajse normal, po qe se rezultati i këtij dialogu nuk do të [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]përfillet, nëse jo edhe tradhtohet, nga politika amerikane? Ngjashëm, [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]qasja e moderuar e presidentit iranian, Hassan Rouhani, krahas progresit[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] të mundshëm të negociatave të Iranit me Perëndimin rreth programit [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]bërthamor, e kanë lënë Turqinë si të padobishme, nëse jo edhe të [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]izoluar. Si mundet një shtet ta perceptojë veten dhe të perceptohet nga [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]tjerët, si aktor i rëndësishëm në rajon, po qe se e gjen veten të [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]margjinalizuar në një moment kritik? Historia po lëviz në Lindjen e [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Mesme, por jo në drejtimin që do ta preferonte Turqia. Dhe, derisa [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]rritja ekonomike ka filluar të hasë në pengesa, Qeveria turke ka filluar[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] të ashpërsohet dhe performanca diplomatike ka rënë, shumë turq pyeten [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]se çfarë ka ndodhur. Por, në vend të vetëkritikës së hapur, ata shpesh [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]po përfshihen nga nacionalizmi, që merr përmasa të tilla, sa për ta [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]pasqyruar një mungesë vetëbesimi. Sfida aktuale me të cilat përballet [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Turqia është tejkalimi i iluzioneve të humbura. Dhe një gjë e tillë [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]nënkupton se Turqia mund të ketë nevojë për Evropën më shumë sesa që [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]është e gatshme t’ia pranojë, madje edhe vetes. Por a është Evropa sot [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]më e gatshme sesa dje që të përfshihet në bisedime serioze me Turqinë?[/SIZE][/FONT]

Titulli: Çfarë po ndodh në Turqi dhe pse
 

[FONT="Times New Roman"][SIZE="3"]Ja ku po kthehemi përsëri gati pas 3 viteve në temen e njejtë me probleme edhe më të thella për shtetin e Turqisë dhe shoqërinë turke në përgjithësi.

Pas sulmeve të vazhdueshme me armë dhe me bomba nëpër disa qytete kryesore të Turqisë të cilat u cilësuan si sulme terroriste, në mbrëmjen e së Premtes kaluar ndodhi edhe një përpjekje grusht-shteti e udhëhequar nga Ushtria Turke kundër Qeverisë, Parlamentit dhe Presidencës së shtetit Turk. Se ҫ’farë do ti sjellë kjo situatë e re shtetit Turk mbetet të shihet, mirëpo prognozat e dhëna 3 vite më parë në shkrimet paraprake, duket se ngadale po realizohen.
[/SIZE][/FONT]
[QUOTE]Një përleshje midis forcave të sigurisë dhe mbështetësve të grushtit të shtetit thuhet se po zhvillohet në një bazë ushtarake ajrore në Stamboll. Lajmi sapo është raportuar nga mediat vendase dhe nuk ka ende shumë detaje të tjera.

Natën e së premtes, (15 korrik) në Turqi shpërtheu një grushtet shteti, i cili dështoi brenda pak orësh, autorësia e të cilës nuk dihet ende.

Më shumë se 260 persona raportohet të kenë gjetur vdekjen, ndërsa mijëra të tjerë janë plagosur.

17 korrik 2016 (gazeta-Shqip.com)
Baner-Web-Digjitalizimi-728x90px[/QUOTE]