Fati e deshi ashtu...si do të vepronit?
 

[b]Te nderuar diskutues,kemi degjuar se shume cifte perveq se jane ndare nga shkaqe te ndryshme,ata i ka ndare edhe diqka shume e dhimbshme,diqka qe na godet ndoshta edhe kur nuk e presim,per te mos u takuar me kurre ne kete bote me ate qe dashurojme,me vdekjen e njerit partner.
Si mendoni ju per veten tuaj,a do te martoheshit perseri,te krijonit nje jete te re me partner te ri,apo do ti mbesnit besnik/e te dashurit/es?
Kjo pyetje vlen per te dyja gjinite![/b]

Pershendetje

Une per vete kam pas rastin te shof qe dy cifta jan dashuruar sa nuk shkon me andej, dhe per fat te keq burri ka vdekur dhe e la te ngraten nuse te re 23 vjeqare, dhe ajo me kalimin e kohes ashtu kah mosha 35 vjeqare u martua perseri, edhe pse ajo vet ka then qe kurr me nuk do martohaet pas burrit qe i shkoj, dhe me kete deshta te them se nuk eshte jeta se si e paramendojm ne kete qast por cka vjen nuk i dihet, keshtuqe nuk duhet ti dorzohesh jetos, por ta vazhdosh dhe ta jetosh. Pse mos ta krijoj njeri nje familje tjeter nese nuk ka femij fare, une se paku keshtu mendoj.


,,,,,,Vera

[color=green][b]Pershendetje Barbaroza,
Tema juaj eshte realitet qe ndodh ne jeten e perditshme, por nuk i deshiroj askujt nje fat te tille.
Pavaresisht se sa shume e kane dashur njeri tjetrin nje cift, dhe kur njeri humbet partnerin e vet me te dashur , une mendoj se ai/ajo duhet qe te jetoj jeten , pra te ece perpara te krijoje familje tjeter, pasi nuk duhet shikuar prapa dhe te jetoje me te vdekurin,, sepse sido qe te veproj edhe nese merr vendime extreme , perseri nuk do te arrije te ktheje prapa ate qe zoti e ka shkruar te ndodhe ashtu.[/b][/color]


[color=brown]PS. ketu une kam folur vetem nese mosha eshte nen te 40[/color]

hmmmmm kjo esht veret diqka shum e tmershme edhe pse sme ka ndodhur por po tme kishte ndoshur se di si do te veproja...kisha dhen shum qe vetem edhe niher ta takoj ta njeri qe te bisedoj me te dhe a existon edhe nje mundesi per tu bashkuar ne dy,nese aj kishte then ''jo''athe zod ta kisha zgjat shum thjesht isha pajtuar me fatin tim dhe kisha kqyr kismetin tim heheh :wink: ndoshta herdo kurdo do ta kisha kuptuar shakun se pse aj person nuk ka mujt te jet burri jem dhe do te rahatohem me pergjigjen...

Tung Nga Maca :twisted:

I gjalli me te gjallin, i vdekuri me te vdekurin.
Edhe pse eshte shume e veshtire vetem te mendohet e tilla, prap se prap jeta duhet te vazhdoje. Ne rastet kur femije nuk ka nje qift i goditur nga kjo fatkeqesi eshte me lehte.
Te ne meshkujt martohen pas nje kohe te shkurte e sa i perket femrave jemi te shkelura edhe ne ket drejtim. Gruaja e ve duhet te mbikqyr femijet dhe zakonisht me vdekjen e burrit te saj ne nje menyre apo tjeter ajo eshte bere kurban i femijeve te vet. Edhe ka qene shume e drejte kjo gje. Nena nuk ben te lere femijet e vet per nje burre, me ket gje pajtohem ne menyre kategorike. Ajo qe nuk pajtohem ne ket rast eshte se pse krijohen shume thashetheme per grate e veja. Edhe nje grua e ve pa marre parasysh moshen se kur ka mbet e tille ka te drejte te gezoj jeten e saj private, pa ju perzier askush.
Besoj se edhe kjo do te ndryshoje ne te ardhmen.
Barbaroza pershendetje per temen, me te vertet ke prek nje moment kyq ne jeten tone.

jeta vazhdon ska kuptim qe une te mbaj zi per tere jeten :P :P :P :P

eshte nje teme qe kerkoje nga perendia mos ti qelloje askujte ne jete...

une nuk mendoje se dashuria qe ke apo ka per partnerin eshte te kalojshe jeten e vetmuat apo vetmuar...(kur mosha ka arritur moshen 50 vjecare ndrishon puna)

tani te shkruaje dy pjese te shkurtera nga nje person qe enjihni te gjithe dhe nje person tjeter nuk e njihni te gjithe..ngaqe njeri aktor..tjeteri dijetar...


QARLI QAPLIN.......ja se si i tha partneres kur ajo po vdiste,,,

e dashur partnere me lejo te shprehi dashurine time ndaj jushe..ku kerkoje falje qe po te le te ikish vetem per ne boten tjeter....une do vazhdoje me te gjallet kurse ju me fatin e zi qe na ndau neve....
nuk do te harroje kurre..por jeten doe vazhdoje......

NOT kjo na tregone se i gjalli me te gjallet i vdekuri me te vdekurit......


kurse nje dijetare(ne te njejten kohe prozator)i shprehet te dashures se vete edhe pse ajo nuk vdese por ndahen nga nje shkake familjare.....

Kete liber ia kushtoje asaj qe u zhyt sebashku me mua ne mes te gjembave/ferrave,kur une gjakosesha ajo gjakosej dhe ndien dhimbej nga plaget e egoizmit te dashurise, qe pikojne gjak te marra sebashku ne luften e kesaj dashurie te helmuar qe perfundoi me ndarjen tone te pergjimoneshme..... ....


edhe kjo na tregone se mundet te kalojshe jeten i vetmuare....


NOT....pa tjeter se duhet te mendojme vazhdimin e jetes e jo negativitetin esaje...

mirupafshim

-Me siguri dot kisha izolu vetveten jo rethin por vetveten
me siguri se nuk dot kisha qene psh ne forum

[b][color=darkred]Pershendetje Barbaroza, dhe kjo tem me pelqej.
Vdekja,,, sigurisht se gjdo njeri duhet nje her te vdes, dhe nuk thojn kot: Njerzit e mir i merr Zoti afer vetit, dhe po sikur tme ndodh nje gje e till nuk di qka kisha ber, ne njeren an them se do ti rri besnike gjithmon, po ne tjetren an mendoj se ka shum menyra qe mos ta harroj, dhe per ta vazhduar jeten nuk dmth se do ta harroj, apo se nuk do ta dua... Sigurisht se ai qe te don do te doj qe ta jetosh jeten e/i lumtur... Nuk e di, ndoshta e kisha jetuar jeten, ngase jeta vazhdon, po kjo mvaret siq tha Murgesha nese do te kishim femij.
Nena do te sakrifikohet per femijet e vet dhe kte do ta beja edhe un pa hamendje......

Genta[/color][/b]

[b]Duke ju falenderuar qe jeni angazhuar ne temen,desha edhe une te shpreh nje pikepamje timen.
Nese njeri qift mbetet i vetmuar me rastin e vdekjes se partnerit te tij/saj,edhe une kisha thene se jeta duhet vazhduar pavaresisht asaj se jemi lenduar rende.Kisha per te thene per femren qe nese mbetet e vetmuar ne moshe te re,atehere,eshte plotesisht e arsyeshme qe ta gjeje nje fat tjeter pa marre parasysh a ka femije apo jo dhe ta vazhdoje jeten,ashtu siq them edhe per meshkujt!
Por,ne moshe te shkuar,martesa me duket shume e palogjikshme per te dyja gjinite![/b]

[color=blue][b]Eh Barbaroza spajtohem me ty.
Po me duket se se paske ndegjuar shprehjen "Pleqeria do shoke"
Ne rini edhe mos me e pas dikend afer e perballon vetmine e ne pleqeri besa eshte me veshtire.[/b][/color]

[b]Po ndoshta mund te jem gabim Murgeshe pasi ende s'jam ne ato vite te thella pleqerie,por kur i shoh disa pleq 70-80 vjeq qe kerkojne nuse e vete kembet nuk i mbajne,lere qe behem nervoze por edhe qeshem shume sikletshem.Nese ata kane djem,rejat,mbesat e nipat,per cfare qellimi u duhet gruaja ne ate moshe te shtyre qe nuk jane te afte as per te ecur :wink: :idea: :?: [/b]

[color=blue][b]Barbaroza po te thash moj se bash ne pleqeri te duhet burri ose gruaja.
Djemte, vajzat e rejat e sotit kofshin per hise te vet, se tybe spo ja nin me as per babe e nane e lere me per vjehrri.
Nuk eshte krejt ashtu siq po mendon se cka ju vyen gruaja a burri pasi menxi mbahen ne kembet e veta. Por eshte nevoja per nje njeri e me i qajt hallin njeri tjetrit.[/b][/color]

[b]Ndoshta,ndoshta jam gabim,por kisha thene nese gruaja mbetet e ve,a i nevoitet edhe asaj nje plak per t'i qare hallet bashke? :wink: [/b]

[quote=Barbaroza][b]Ndoshta,ndoshta jam gabim,por kisha thene nese gruaja mbetet e ve,a i nevoitet edhe asaj nje plak per t'i qare hallet bashke? :wink: [/b][/quote]

[color=blue][b]Po moj si jo? :wink: [/b][/color]