Anegdota nga odat tona!
 

Te nderuar diskutues,ne kete teme mund te postojme anegdota te ruajtura nga thesari i kultures sone popullore.

[b]Kur po me kujtohet daja... [/b]
E kish pase njani dajen e keq.Kish pas thane:
-Kur po e kujtoj dajen,edhe nana po m'merzitet.


[b]Tre vjet te kam livdue[/b]
E kish pas marre ni plak ni grue per djal t'vet.reja i kish pas ba hyzmet plakur rrum tre vjet.Plaku tre vjet e kish pas livdue rejen n'ka ish zatete kur kish pas shkue neper miq:"Ni re qe e kam marre une,kush se ka n'ket rrethine.
Mas tri vjete reja s'po i ban hiq hyzmet e as s'po e ngon.Plaku ni dite po i thote:
-Hej moj bi,shume n'zor jam ra une tash.Tri vjet t'kum livdue ,e tash tri vjet m'duhet me t'kesh per me jau mush menen hallkut qe s'asht ashtu qysh kam thane.

[b]Me m'i dijte te zezat qe i kam...[/b]
E mueren nusen n'ni katun.Shkuen gra e qika me e pa.Nusja ish kane e zeze n'fytyre.Njana prej grave tha:
-Mashalla,mashalla,mori nuse po e zeza qi kanke!
-He mori gra-tha nusja-me i dijte ju t'zezat qi i kam une mrapa,kurgja nuk jam e zeze n'fytyre.


[b]Mretit ja qelte Zoti syte e zemres [/b]
Ke ni halle plake.E pat ni djale edhe rene e vet.Djali ish kane shkue ni dite n'pazar.Kur erdh prej pazarit,p'e vete e ama:
-Bir,a mun erdhe?
-Erdha nane.
-A kish naj haber,e njeve naj sen?
Djali deshti m'u mahite pak me nanen per dashtnim e i tha:
-He mori nane,ni urdhen qi e kish qit mreti,vejushk kun mos me lane,veq tana me e marr ka ni burre.T'reja e plaka,jashta m'e pase ni dham n'goje,s'ka qare pa u martue.
Halla e shtini gishtin ne goje e po e kqyr mos e ka naj dham.
-He,more bir-tha plaka-ja zgjat jeten Zoti mretit shume se po u deshka me sunue mire.
Reja ish kane n'magje tuj site miellin.Keshi ho-ho-ho,se p'e merr vesh qi djali po mahitet.Halla i tha:
-N'dash ban ho-ho-ho,e n'dash hi-hi-hi,shka a fole,ka mu ba.Mretit ja qelte Zoti syte e zemres.

PERSHENDETJEPRINCESH :wink:

DJALI E NANA ULEN ME HANGER E DJALI E PYT NANEN CKA KI BA STO PER DREK
;VALLAHI DO CORB E KAM BA QYRE DJAL E TE BAFT MIR
DJALI FUTLUGEN E PAR NE GOJ E PO FILLOJN ME I RA LOT
CA KIE BIR I THOT NANA
SEN BRE NAN ME RA NE MEN QAI VALLA QE ME KA DEK VJET
AH BA NANA E E FUT NI LUG CORB NE GOJ E EDHE KSAJ PO I BIN LOT E DJALI E PYT
HE NAN CA KIE TI TASH
VALLAHI PO MENOJSHA PER DJALIN QE ME DEKI VJET ; AI DEKI VJET E TI VDEKSH SIVJET PO QYSH SEM THE SE A CORBA E NXEHT :wink:

Dhendrri dhe gruaja e menqur!

Isha kne nje djale koxha si mendjemadh edhe ish kane martue. Mbasi fjet me gruen naten e pare t´nesermen i mori qete dhe shkoi me livrue ne are e u tha njerezve te shtepija:
Buken me ma pru djali.
Shkon te ara e ja nis me livru e po pret se cka po bejne ata te shtepise, kush po ja qon buken.
K´ta te shpija sdine si me ja ba. a bahet pramet me u martu e sot me ja qu buken djali te ara?
Mirepo ajo nusja e tij ish kane e meqme e po ju thot:
Me tregoni ku eshte ara e me jepni nje drapen se buken po ja qoj vet.
Ja japin draperin e buken dhe i tregojne ku eshte ara. Kur mberrin te i shoqi i thot.
Puna e mbare.'
Mbare paq!- i pergjigjet ai.
Ku me ja nis me korre o njeri?
Qysh me korre i thot i shoqi?- Po une veq sa ja nisa me livru.
Po si qa djali yt o njeri.- i thot e shoqja. Prome u martove e sot po don me ta pru buken dja li ne are.

Llukman Heqimi ne kohnat e vjetra e ka shpike doktorine ma s´pari.
Kur ashte smu me deke i kan shku populli me e pa.
- A po fol najsen?
- Po. Kater mije vjet rrnova ne ket dynja, edhe kater mije pejgamerve u bera hyzmet. Tete fjale i zgjodha se ishin me te mirat.
- A ban me na i kallexuar?
- Po. Ma e para "Ruaje mendjen", e dyta "Ruaji syte", e treta, "Ruaje gjuhen", e katerta "N´sofer te huaj, n´pune te huaj ruaje takatin".
Katra tjerat, dy duhet me i permende e dy s´duhet me i permende.
- Cilat me i permende?
- Me i permend zotin dhe vdekjen.
- Cilat mos me i permende?
- Nese dikujt i ban mire mos ja permend se haumb vleften te mires, po mazallah n´ta bafte ai te keqen, edhe ate mos e permend, se e keqja kur permendet vjen tuj u rrit.

NDODHIT E HAXHISHABANIT
-----------------------------------



SYZAT


Veliu kthehet nga Italia dhe i bën një vizitë Haxhi Shabnit.
Për drekë kishin pas perpeq (pite me djathë):
Veliu i ngjet syzat dhe fillon të haj.

-Veli edhe bukë han me gjysëllukë? -pyeti Haxhi Shabani
-po jan nga Italja e gjelbrojn pitën e bëjn laknor.-përgjegjet piktori Veli

Haxhi Shabani nuk kishte njërin sy nga sëmundja e kancerit në sy.

-aha qenkan shumë të mira,-shtoj Haxhi Shabani
-i doni një palë?-thotë piktori.
-veq një palë a nuk ke më shum,-ja kthen Haxhi Shabani
-Haxhi këto jan syza jo rrobe nuk ndrrohen një pal jan boll-po i thot piktori.
-JO JO SE PATA PER VETI PO NE AHER I KAM DO LOP E NUK PO MA HAN KASHTEN THASH NASHTA JAU BEJ SAN ME GJYSLLUK.




SI E KA EMRIN KALI



Hyn partizanët dhe e mledhshi otkupin(plaqkitja që u bënte Kosovës nga regjimi komunist i qujtur teprica):
Haxhi Shabanit caktojn të ja marrin kalin.
Pasi i murrin kalin e pyesin

Haxhi si e ka emrin kali?
mazë - ja kthen Haxhiu
çfar mazi kqyrë sa i vjetër është kali !-ja kthen porezniku.
NA I THOMI MAZË E TI NË KOFSH NANA E KALIT KALLZOJA VJET



SHKURJA NË HANË



Haxhi Shabanin kishin ardhë ta vizitojn Veli piktori dhe Arif gazetari me veti kishin marrë edhe Shabanin vllaun e gruas të Haxhi Shabanit pej Prugovci.

-Haxhi dëgjove që shkuan në Hanë?-pyeti Arif gazetari.
-jo kjo është punë e zotit .-ndërhyn Shaban Prugovci
-po po jan shkue,-po mundohet ta bind Veli piktori
ME MENËT E MIJA E TË SHABAN PRUGOVCIT KURRË VALLA NË HANË ATA JAN SHKU ME MENËT E VETA-shtoj Haxhi Shabani



BORQË TE HAXHI SHABANI



Mulla Sylë, Haxhi Shabani ka pare për me ble truallin në Prishtinë -

po i thonin Haxhi Hajrizi e Haxhi Ferizi mulla Sylë Rimanishtës; por Haxhi Shabani nuk ju gjen meq i kishte gjetë Ali Rimanishtës(familjës së Nazmi Mustafës-kryetarit të komunës të Prishtinës,tashë i ndjerë).
Me të dëgjuar mulla Syla drejtë e te Haxhi Shabani

-Qyshë pate fëtyrë mua mos me më gjetë pare e Ali bothëqkyemit i gjete
-i drejtohet rrëmbyeshëm mulla Syla
PO MULLA SYLË TI IMAM I BARILEVËS BURRË I MADHË BOLL TY TË GJAN EDHE HAXHI FERIZI EDHE HAXHI HAJRIZI E ALIS TË NGRAT FUKARA
KUSH NUK JA BEN QAREN-ja ktheu Haxhi Shabani





Ndodhit jan të vërteta, në shenjë respekti për Haxhi Shabanin çdo herë kam përmendur titullin fetar të tij,përsenazhët jan të vërtet edhe prefesionet e tyre edhe vendëbanimet e tyre si jan përshkru.

Dy trima sapo krisi pushka,lane betejen dhe ja mbadhen vrapit.Diku, te lodhur ng vrapi, qendruan ne nje perrua.
Dhe njeri tha :
Si thua,shpetuam?
Shpetuam me duket- pergigjet i dyti
Po mos jemi plagosur more ?
Ku ta di une i ziu!Sikur s'ndje gje ne trup.
Mire,mire po c'erë k agjkau, di gjë ti?
S'di per nder,se s'jam plagosur ndonjehere.
- Epo, dëgjo këtu,: Neqoftese gjaku ka erë muti, thuaj ore,se unë qenkam plagosur rëndë .....


:lol:

Nje here Ali Pashait i rastisi te flinte ne nje fshat.
- Me coni te ffe me nje shfepi ku te mos kete me te madh
se une.
E shpune te nje plake e varfer, qe s'kishte tjefer vec dja/in, nusen e djal/t e nje fem/je:
Naten femija filloi te qaje. U ngrit All Pashai.
- Ku vete, Pasha? - i tha plaka.
- Ka me te medhenj nga mua ketu, - iu pergjegj Ali Pashai.

-------------
Nje i dehur takon ne rruge Ali Pashane, qe ecte kaluar. Pijaneci i kap serbes frerin e kalit dhe i thote:
- E, Pasha, sa ma shet kalin?
Ali Pashai vuri buzen ne gaz e i thote:
- Po te therres neser ne pallat e te them.
Dhe me te vertete, te nesermen e thirri ne pallat e i thote, gjoja seriozisht:
- Jam dakort te ta shes kalin dhe dua kaq para.
Por sarahoshi, qe tani ish esell, i thote qete-qete:
- Eh, Pashai Sikur te ma kishe dhene mbreme do ta kisha
marre, se kisha koken bosh e xhepin "plot", po tani e kam
koken plot e xhepin bosh.

Njoni niset me kali me shku me nda nji pleqni dikund, si pleqnar. Tu shku udhes e merr etja e ndalet te nji shpi me pi pak uje. Kur thirri n'dere oborri, u ndi nji zo femne dhe ia hapi deren dhe u pershndeten.
- A jane burrat ktu moj fisnike? - e dveti pleqnari.
- Jo valla burrat s'jane k'tu, po shka e mira t'qiti ksajde ty? - ia ktheu gruja.
- Jam etshem, e pak uje n'kofte e mujtne me 'dhone!
- Po, menjihere, - ia priti gruja dhe shkoi mbushi uje n'bunar e ia pruni me kofe bunari.
- Ky pleqnari, tu pi uje, e po e kqyre grune n'sy edhe tu pij. Gruja nuk boni zo, e mbasi ai piu uje, e dveti.
- Po ku je nise kshtu me shku o njeri?
- Jam pleqnar, e jam nise me shku m'i nda nji pleqni, po osht larg pej k'tuhit - ia ktheu burri.
- Ani, mbasi koke pleqnar ti, a mundesh me m'kallxu, se shka e korite burrin, ma s'forti? - e dveti gruja.
- Ky pleqnari mendoi e tha: me ia djege kush shpine, me ia marre armet pej krahut, e disa tjera fjale...
Gruja keshi, e i tha:
- Ti koke pleqnar, e nuk muj une me t'm'su ty, po nuk ia ki qellue.
- Ani fisnike, a bon ti me fole?
- Po, tha gruja - burrin e korite ma s'shumti kojtja!

Burri, mori kalin e doli perdera dhe u kthye n'shpi t'vet e iu qoj fjale Pleqnise, se une nuk kokna me nda pleqni hala!

Burrin e korite kojtja. Gruja e ndau pleqnine.

[b]Mustafa Qemal Ataturku dhe Shqiperia[/b]



Mustafa Qemal Ataturkut, sekretari i solli për të firmosur një listë me emrat e disa shqiptarëve, që do të shpërnguleshin nga Turqia.
Ataturku, pasi i lexoi emrat, mori stilografin dhe në krye te listës vuri emrin e tij.

- Zotëri, nuk e kuptoj përse e vute emrin tuaj në krye të listes?! - pyeti sekretari i habitur.
- E vura, sepse i pari që duhet te shpërnguleme nga Turqia, duhet të jem unë sepse edhe unë jam shqiptar, - ia ktheu Ataturku.



[b]
Elez Isufi dhe diplomati [/b]

Një diplomat i huaj, i shtyrë nga politikanët serbë i thotë patriotit dibran, Elez Isufi:

- Elez Aga, Bjeshkët e Sharrit është mirë tia jepni Jugosllavisë kundrejt një shpërblimi të mirë. Bjeshkët e Sharrit edhe sikur te jenë cifligu im, kurrë nuk i shes, lëne ma që ato janë pronë e kombit shqiptar, - ia ktheu Elezi.

Diplomati për të ndërruar bisedë tha:

- Zoti Elez, ku e ke qepur kaq bukur kete kostum shajaku?
- Ne Galican te Dibrës, - ia ktheu elezi.
- Interesant, - thotë me mëndje diplomati, - kurrë s'kam parë njeri me veshje Galicani dhe me mëndje europiani.

Ishte kan nje grue ne nahije te Prishtines. I kishte dek burri. Pasunia i kish met grues. Gruja martohet mas nje kohe dhe e merr burrin e bjen ne shpi t'vet. Me ket burrin e dyt i len tri çika se me t'parin s'kish pas thmi. Dikur vdiçen baba e nana e mbeten tri çikat vetun. Keto tri çikat u rriten e po dojn me u martue por s'po dijn qysh me da pasunin, e as gjykatsit s'po i bien ne fije. Po menojn me thirr pleqnar te katuneve. E thirren Tahir Paliqin prej Qybreli, Ram Deçanin dhe nje plak prej Rrotllave te Prizrenit. I quen në Prishtinë pleqnart dhe i mshelen ne dhoma veç e veç, pa e pa njani tjetrin.
Zyrja e gjykates te parin e thirri Tahir Paliqin ku ja kallxoi gjendjen e ktyne tri çikave; pasunia eshte e nanes tyne. Duhet tua dajsh pasunin tri motrave !
- Mbasi ju zotni gjykates e keni ket detyre, çka lypi une ktu ?
- Thuje ata çka din, se kemi rane dert.

- Motra e pare e merr nji hise, e dyta dy, e treta i merr tri hise.
- A ban me na kallxue pse ?- i tha kadija...
- Malli u kan i nanës. I pari thmi eshte vetem i babes, i dyti eshte gjysë, si prej babe si prej nanës, e thmija i tretë eshte vetem i nanës e i merr tri hise.
- Shko pra ne dhom, te shofim a po del qashtu si thu ti, i tha kadija.
E thirren edhe te dytin pleqnare e ai ju tha qashtu, hiç pa ju shmang te parit.
E prun edhe te tretin po edhe ky ju thot njisoj pa kurrfar ndryshimi.
Më ne fund gjykatsi e dajti pasunin qysh kishin than keta trepleqnar prej tri vendeva te ndryshme te Kosovës.

Njoni e kish pase nji qike shume te bukur e azgone, sokoleshe me flete edhe ia lypin per martese nja njizet vet rend, po asnjonit nuk ia jep. Nji nate i thirre te gjithe dhondurrtë pernjihere ne darke. Erdhen ne darke rend, te gjithe ata qe e kishin lype qiken e tij (dhandorët, dhondrrat e ardhshem:) edhe u ulen ne çergë rend ne ode burrash. Baba i qikes se bukur e sokoleshe me flete, e porositi t'bijen:
- Merre nji bakall me uje te nxehtë valë, e hin e qitju me i la durtë para darke! - Qika mori bakallin me uje t'valë edhe po iu qet me i la durtë dhandorve me rend... Secili nuk foli asgjo, as of as if, veç u salakuqen n'f'tyre, e deri ne te mbramin dhonderr (te ardhshem), po i lajne durtë me uje te nxehte valë edhe u pervluen durshë.

Kur qika shkoi tek djali i fundit edhe ia qiti ujin e valë duerve - ai djali i iku duert e i tha me rrembim rrebtë:
- Ik, moj t'plaçin syte e ballit, po nuk jam ardhe k'tu me u pervlue me uje t'vale - ik andej e thé qafen...!
Baba, i tha atij djalit te fundit:
- Baclok - ty te kjofte per hair, kjo qika jeme, edhe u trashigofshit per jete e mot - se ketyne tjereve, nuk ka çka u vyen qika jeme - k'ta qe nuk guxuan t'ia kthejne fjalen - nuk jane per qike temen!

Edhe trimi mori qiken, e ata tjeret shkuan me bisht nder kombe,kah erdhen!

Kerkoj falje qe nuk kam cekur autorin origjinal te anegdotes se mesiperme.Ai eshte Odise!