Poezi nga Shefki Rudari
 

JETA


Kalon,rrjedh
Si ujë
Ujë që sjellë gurët
Gurët e mullirit
E ti
Ty që aq shumë të dua
Më mbjellë halë
Halë në zemrën time të dashuruar
Të larguar që thurë poezi
poezi për dashuri



Jeta kalon për brigje
Brigje e lugina
Deri në pleqëri
E unë ende mbaj mend
Ditet kur rash në dashuri
Atëherë kur thura këngën e par për ty








LINDJA


Linde parab kohe
në këtë kohë pa kohë
ku nuk kam ç`të bëj
e nuk ke ç`të më bësh


erdhe si erdhe
vetëm unë e di
por s`kam çtë bëj
e s`ke ç`të më bësh


linde në kohë të këqija
kur as hëna s`bën dritë
por s`kam ç`të bëj
e s`ke ç`të më bësh

Mbrapsht në krye


Dashuri e ndaluar



E ndaluar është për mua dashurija
dhe vajza që dashuroj
të ndaluara janë puthjet
që unë t`i kam dhënë


I ndaluar është shikimi
ndjenjat që për ty kam
të ndaluar e kam dashurin
dhe pa ty dashuri nuk kam

Mallkoj çdo gjë që na ndan
jetoj jetën e zbrazt pa ty
të presë në jeten e amshuar
e ndalulura dashuri





METROPOLE

Ja që sot jam në metropolet
E Francës
E nesër do të jem në ato të
Spanjës
E kush e di se ku do të jem
Pasnesër
Metropole

Këtu po thahem
Po terem pak nga pak
Rrudhat po më shtohen
E malli sa vjen e shtohet

Prishet gjaku
E prishen ndjenjat
Edhe rrënjët kann filluar të thahen
Mendimet shkojn
A thua si vjen pranvera
Në qytetin tim
Ka shumë vite që nuk i shohë lulet
Kur qelin
T`ua shijoj aromen

E tash jam në Metropolet e Italisë
Kaluan dy muaj nga rrugëtimi im
Ju kam mësyr Greqis
Për t`iu afruar më afër shtëpis
Në kufirin shqiptar
Morra njëherë frymë thellë
Për çudi mu sheruan të gjitha sëmundjet
Ja ky qenka sherimi im

Nepër Stacione Stacione
Udhëtoj si një shtegtar
A thua kur do të kem Bileten e fundit
Për Kosovë





Poezi nga Pëmbledhja Rrënjët e mija
Shefki Rudari

QËNDRO


qëndro zemër
e mos pëlcit
mbaj lotë
e mos qajë
bëhu e fortë
folë këlthit
e brohorit
mos pusho
natë as ditë
kurr mos ik
qëndro si qëndrohet
lufto si luftohet
dashuro si dashurohet
mos aktro
por mëso edhe të urresh
ata që të urrejn



PAS VDEKJES

Pas vdekjes gjitha fosilet e mia
do t`i gjeni në vargjet e poezisë sime
që djegin e sherojnë,
që vrasin e dashurojnë
që rriten e gjakojnë
që gjakojn e përherë luftojnë
po lajmëtarët kah shkojnë



Pas vdekjes arkeologët
e këngës sime
të vargut tim
do të konstatojnë
dikur ka jetuar një qenie
që quhej njeri
e shkruante poezi




nga përmbledhja me poezi

Shefki Rudari

LOT E PLAGË


Një pranver që po troket në derë
Dhembjet tona a do t`i marrë
Kjo pranverë që është duke ardhë
Lotët tanë a do t`i thajë


A lënë dhembjet të qetësohet mendja ?
Alënë vuajtjet të shlodhet zemra ?
A lënë burgjet të kthehen etërit ?
A lënë varret të kthehen qeshjet ?
A lënë shthurjet të martohen vashat ?
A lënë burgjet të kthehen dasmat ?
A len vaji të thahen lotët ?
A lënë lotët të ndrrohen motet ?


Kjo pranverë që është duke ardhë
Plagë e lot a do të na i thajë ?




Poezi nga përmbledhja Kitara Poetike

Shefki Rudari