Perse humbim?????
 

[color=green][b]Shpeshhere humbim se ky eshte perfundimi qe presim para se te hyjme ne gare.
Dhe keto jane humbjet me disfatat me te medhaja, pasi minuset e tyre perjetesisht i bartim, dalngadale i shtojme por fatekeqesisht asnjehere nuk "duam" ti shikojme e per pasoje as ti adresojme. Keshtu ndertojme ate boten e ngushte e te mjere pesimiste ku jeta jone rretullohet rreth keqardhjes dhe meshires per vetveten. Veteburgosemi ne nje rreth te mbyllur ciklin e te cilit e kemi ngritur kaq virtytshem me pertacine tone, thelbin e gjithckaje. Madje edhe te vetemeshirimit.

[u]Kot se si mu kujtua nje shprehje:[/u]
-Kur te tjeret jetojne per vete e ti per ta,
pikerisht atehere dekorohesh "Budalla". [/b][/color]

[b]Humbasim sepse nuk e dijme se gjate drejtimit te anijes mund te hasim ne ndonje iceberg,perndryshe,po ta dinim me perpara,do te merrnim masat parandaluese! :wink: [/b]

Ashtu e ka jeta, nuk mundemi me fitu perher, ndonjeher humbim.
Esht me rendesi mi pranu e mos mu brengos ne humbje, duhet te
marrem mesim ne te per mos te kthehemi edhe njeher ne te ardhmen.
Pa humbje nuk ka as perparim, vetem duhet ti pranojm dhe te marrem
te miren, ne qdo situat te keqe ekziston nje gje interesante dhe me ne
fund e mir.
Si thot nje fjal popullore, Pa ngren idhët nuk e njohem shijen e mjaltes.

Ne jet, perjetimet e keqija i harrojm me koh, me ne fund (ne pleqni) vetem
gjerat e bukura i kem ne zemer, kujtimet dhe momentet e veshitr nuk i harrojm,
por nuk kan rendesi te fort me. Vetem momentet e mir mbesin ne zemer.


Ju pershendes :wink:

S´ka gje me mire se Ai qe mund te ballafaqohet me humbjen dhe fitimin

Honesty,shoki i nderuar,

" DASHURIA ËSHTË THELLËSIA E SIPËRFAQËS ".

Me nderime,TURISTI. :wink: